T rekpaarden evenement
We hebben verschillende felicitatiekaarten en mailberichten ontvangen, waarin we gefeliciteerd en
bedankt worden voor het prachtige trekpaardenweekend. Iedereen is vol lof en dat doet ons heel veel
deugd. We danken al degenen die gereageerd hebben zeer hartelijk voor hun bericht.
Het restant boeken hebben we verkocht aan Wim van Lankveld uit Schijndel die ermee de boer op gaat.
Hij had er zaterdag 3 oktober om 17.30 uur al direct 44 verkocht in Maren-Kessel bij de Sterkeuring
voor trekpaarden. Meteen na het verschijnen van het boek in Castenray, bood hij het daar 'als nieuwe
haring' te koop aan. Wanneer iemand nog een boek wil, kan dat bij hem besteld worden via 06
51920437 of wimvanlankveld@hetnet.nl
Volgend jaar organiseren we in de zomer een keer een 'Nico van Melo-fietstocht' die uiteindelijk moet
leiden tot een permanente 'Nico van Melo-fïetsroute'. Deze voert onder meer langs het beeld en de
stalhouderij in Castenray, boerderij Janslust' in Heide, het Poelshuis in Venray, de Rosmolen in
Geijsteren, de molen in Merselo en Museum De Peelstreek in Ysselsteyn. Als vertrek- en eindpunt voor
de route kiezen we uiteraard voor Castenray, al is instappen in de route uiteraard ook elders mogelijk.
Castenrayse mensen vertellen - Baer en Marie Gooren-Dinghs deel 3
We pakken de draad van deze rubriek weer op, bij het verhaal van Baer en Marie Gooren-Dinghs die
onder meer vertelden over de oorlog.
Marie vertelt verder:
"Toen ik op 5 mei terugkwam van het melken van de koeien in de wei, kwam ik langs de boerderij van
Van de Waters Hannes. Daar zag ik mijn lieve Baer staan praten met de meisjes van de boer die zijn
nichtjes waren. Baer was, zonder dat achteraf erg duidelijk toe te geven, vanuit Swolgen, waar hij toen
nog aan het Legert woonde, naar Casele gekomen om zijn Marie te zien. Ik op mijn beurt was
dolgelukkig, dat ik mijn lieve vriend gezond weer terugzag. Ik was zeer trots op mijn mooie soldaat,
waarop ik zo verliefd was en waar ik heden ten dage nog zo veel van hou.
Het was voor de soldaten een spannende tijd. Echter ook voor ons die thuis op ze wachtten, waren het
vijf zeer spannende dagen. Dagen die ik nooit meer zal vergeten.
In die tijd werd er door alle mensen veel gebeden. Ook ik heb gedurende die dagen extra veel voor mijn
Baer en voor een goede afloop van de oorlog gebeden en ik denk dat mijn gebed verhoord is.
Ongeveer tien dagen later kwam mijn broer Teng thuis, die samen met Tummans Thejke (Thei Strijbos)
in Rhenen op de Grebbenberg lag. Ook hij kwam, evenals Thejke, gezond weer thuis."
Baer vervolgt:
"Het kon in het leger in die tijden van chaos ook soms raar lopen. Mijn kameraad en ik hadden de
afspraak gemaakt om alles samen te doen. We zouden samen naar huis gaan na de oorlog. Wat gebeurde
er echter? Ik kon in feite rechtstreeks naar Swolgen naar huis gaan, terwijl mijn kameraad in Frankrijk
terecht kwam. Van daaruit is hij op een boot naar Engeland geplaatst. Tijdens die vaart is de boot
gebombardeerd en is mijn kameraad enige tijd buiten bewustzijn geraakt. Toen is hij als
krijgsgevangene naar Nederland teruggekomen. Op die boot zat ook een krijgsgevangen neger van het
Franse leger. Die neger was zo enorm opgefokt en zat zo vol haat tegen de Moffen, dat hij een Duitse
gevangenbewaarder aanviel en hem de nek doorbeet. Ook de neger heeft het niet overleefd. Hij werd
door de Duitsers ter plekke doodgeschoten. Zes weken later kwam ook mijn kameraad thuis. Gedurende
die vijf dagen van de oorlog tegen de Duitsers hebben wij als soldaten onbeschrijfelijk veel meegemaakt
en lagen we onder onmenselijke spanning te wachten op de dingen die gingen gebeuren. Een spanning
die sommigen nauwelijks aankonden.
Er was in de oorlogsjaren nergens veel te doen. In verschillende dorpen was nog geen elektriciteit. Wel
in het centrum, maar woningen die een beetje uit de richting lagen, waren daarvan verstoken. Mensen
die daar woonden, hadden een radio op accu die nogal vaak opgeladen moest worden. Om muziek te
maken, was er nagenoeg niets. Er was de pathéfoon. Dat was een toestel om platen mee af te draaien.
Was de plaat afgespeeld, dan kon men alleen weer beginnen als men er weer een nieuwe naald op had
gezet. Het was een voorloper van de latere grammofoon. De meeste mensen hadden een radio. De
bezetter had het bezit van een radio streng verboden. Veel mensen echter hadden er nog een ergens op
een geheim plekje verstopt. Daar luisterden ze dan in het geheim naar de Engelse zender. De Duitsers
stoorden het radiocontact met Engeland zo intens mogelijk, zodat de luisteraars vaak alleen wat gekraak
hoorden.
