Folkloristische Dansgroep 'De Hakkespits'
In 1973 verhuisde de vereniging naar het nieuwe Sportpark Heesakkerwaar ook DIS-Oirlo
gebruik van ging maken. Het sportpark werd beheerd door de Sportstichting Oirlo-Castenray en de
beide verenigingen huurden de accommodatie. In 1977 kreeg de Castenrayse vereniging een
korfbalafdeling en de naam Voetbalvereniging Castenray veranderde in Sportvereniging Castenray.
De dames gingen korfballen op het oude sportveld aan de Castenray sew eg. Het beheer daarvan ging
over naar de Sportstichting Oirlo-Castenray, omdat ook DIS- Oirlo een korfbalafdeling kreeg. Het
gebouwtje werd gerenoveerd en heropend onder de naam 'De Kampeen korfbalaccommodatie
voor Oirlo en Castenray.
In 2001fuseerden de sportverenigingen uit de beide dorpen en op de sportaccommodatie aan de
Heesakker werden korfbalvelden aangelegd. Ook werden het kleedgebouw en de kantine uitgebreid.
Tegenwoordig kunnen alle voetballers en korfbalsters terecht op het fraaie sportpark aan de
Heesakker, gelegen tussen Oirlo en Castenray. Er is nu één sportvereniging, SVOC '01
(Sportvereniging Oirlo-Castenray *01), voor beide takken van sport voor de beide dorpen. Voorzitter
is Ben van Eek uit Castenray. Het beheer van de fraaie accommodatie gebeurt nog steeds door de
Sportstichting Oirlo-Castenray.
De foto van vandaag is van het eerste elftal uit 1987. Staand v.Ln.r.: Jan Strijbos (leider); Ger
Thiesen (trainer); Jos Büddiger; Aloys Kuijpers; Jos van Bree; Jan Arts; Piet van de Kerkhoff; Jos
Wismans; Paul Kuijpers; Henk Classens; Piet Maes (grensrechter). Gehurkt v.Ln.r.: Hay Weijs;
Niek Büddiger; Jan Emonts; Ger Linders; Jan Kunen; Jan Houwen; Jan Jacobs.
Op zondag 28 juni vinden in Castenray de Bierfeesten plaats met onder meer een optreden van De
Hakkespits uit Venray. Door de organisatie van de Bierfeesten is mij gevraagd iets te schrijven over
deze folkloristische dansgroep.
De Hakkespits, aangesloten bij de Federatie van Folkloristische Groepen in Nederland, werd opgericht
in 1983 met als doelstelling de oude dansen met bijpassende kleding, sieraden en muziek van Noord
Limburg rond 1900 te doen herleven en te behouden.
Onder meer door de grote armoede die er in deze streek heerste, werd er vroeger niet zoveel gedanst.
De overwegend boerenbevolking moest veel en lang werken voor een karig loon. Ook de grote invloed
die de rooms-katholieke kerk had op de gelovigen, speelde een rol. Toch werd er thuis op de lange
winteravonden stiekem gedanst op de muziek van een trekbuül of mondharmonica. In de verhalen over
de gewoonten en gebruiken rond 1900 hebt u daarover in de Schans kunnen lezen.
Wanneer de jongelui in die tijd bij elkaar gingen spinnen en weven, de z.g. 'spinningen', werd rond de
klok van achten de tafel opzij geschoven, de klompen uitgeschopt en zette de speelman 'n polka in.
Als er geen speelman was, dan was er altijd wel iemand met een mondharmonica of een stel lepels om
de dans te begeleiden. De dansen bestonden voornamelijk uit polka, mazurka, wals en driepas. Rond
1870 werd in de regio Venray 'de hakkespits' gedanst. Dit is de oudste dans die door middel van
veldwerk door de Venrayse dansgroep is achterhaald.
Ans Versteegen, dochter van Frans Versteegen uit Oirlo, was in 1983 medeoprichtster van De
Hakkespits. Zij volgde een kaderopleiding voor volksdansleidster bij het LCA, het Landelijk Centrum
voor Amateurdans. Ans ging met een eenvoudig recordertje op onderzoek uit om te achterhalen welke
dansen vroeger in Noord-Limburg gedanst werden. Zij werkte een dans, die ze opgetekend had uit de
mond van oudere mensen, uit en danste deze daarna voor deze mensen vóór. Vervolgens werd
overlegd of de dansfiguren goed waren en of het tempo hoger of lager moest. Wanneer dit uiteindelijk
resulteerde in een uitgewerkte dans, dan moesten er minstens drie Noord-Limburgse plaatsen zijn waar
deze dans ook gedanst werd. Pas dan werd de dans gekwalificeerd als een officiële folkloristische dans
van Noord-Limburg.
Muziek speelde bij het onderzoek uiteraard een grote rol. Ans kende Thei Büddiger uit Klein Oirlo, die
hemelsbreed zo'n anderhalve kilometer bij haar vandaan gewoond had. 'Thei mit d'n trekbuül' was in
onze regio algemeen bekend en hij kende nog heel veel oude liedjes. Met deze liedjes luisterde Thei
bruiloften en partijen op en omdat hij geen noot kon lezen, speelde hij alles uit zijn hoofd. Ans
Versteegen nam veel van deze liedjes op en speelde ze af voor oudere mensen. De herinneringen
kwamen bij de ouderen weer boven en de liedjes werden meegezongen en gedanst. De liedteksten
21
