Stichting Heemkundig Genootschap
Castenrav
Woensdag 24 oktober: LGOG-Venray - Avondrondleiding Grote Kerk Venray. Aanvang: 19.30 u.
Dinsdag 6 november: Vergadering bij Jan Strijbos. Aanvang 19.30 uur.
Maandag 26 november: Vergadering Historisch Platform Venray in De Kemphaan. Aanvang 20.00 u
Boerengezegden
9 Enne kaerfstok as 'n meuleroej. (Zeer veel schuld hebben. [Meuleroej=molenwiek])
9 Jong muös vraete 't maeste kore. (Jonge kinderen eten het meest.)
9 Ge wert ieër dur 'n mistkar owerreeje as dur 'n reejtuug. (Mensen van welstand beledigen
elkaar niet gauw in het bijzijn van anderen.)
9 D'r is gén water zó klaor of 't muurt zien aege! (Het is niet overal altijd koek en ei.)
9 Al prebieërde nog zó goed te laeve, maej göt 't d'r toch nog naeve!
Grootse herdenking Indiëgangers
De herdenking van onze Indiëgangers is een waardige en indrukwekkende gebeurtenis geworden die
velen erg goed heeft gedaan. Met de uitgave van een boek hebben we de persoonlijke ervaringen van
onze jongens toegankelijk gemaakt en een Indiëmonument zal al degenen die ons dorpsplein
bezoeken herinneren aan hen die we afgelopen zaterdag eer betoond hebben.
Ruim voor 14.00 uur arriveerden al de eerste van de bijna 150 Indiëgangers, familieleden en
genodigden bij het gemeenschapshuis. Onder een stralende herfstzon stond een erewacht van het
Regiment van Heutsz voor de ingang aangetreden en telkens wanneer er gasten passeerden,
sprongen ze met geheven sabel stram in de houding.
Onze Stichting had moeten woekeren met de beschikbare ruimte. Alle gasten moesten een zitplaats
krijgen en dat viel nog niet mee. De Patronaatszaal stroomde dan ook helemaal vol en toen iedereen
een zitplaats had gevonden en de koffie en vlaai geserveerd was, konden de aanwezigen officieel
verwelkomd worden door de voorzitter. Hij schetste in zijn openingswoord een beeld van de wijze
waarop de Indiëgangers in de periode 1946/1947 waren voorbereid op hun missie. Eenvoudige,
hardwerkende jonge mannen, overwegend van agrarische afkomst, werden uitgezonden naar een
voor hen totaal onbekend gebied aan de andere kant van de aardbol. Ze gingen een onbekende
bestemming en een onbekend lot tegemoet. Injecties tegen enge, tropische ziektes, een korte
training, een kort inschepingsverlof en vervolgens de reis van ruim een maand met duizenden op een
troepentransportschip. In Nederlands-Indië wachtte hen een weergaloos mooi, exotisch landschap,
maar ze kwamen er niet als vakantieganger, zoals een van de Indiëgangers het uitdrukte.
Waakzaamheid was constant geboden, maar ook dat gaf geen garantie voor een veilige thuiskomst.
Marinier Gerrit Arts uit Klein Oirlo moest zijn inzet met de dood bekopen. Hij werd zaterdag heel
speciaal herdacht. De overige Indiëgangers uit ons dorp keerden heelhuids thuis. Sommigen pas na s
ruim drie jaar en ze kregen een warm, maar kort onthaal. Er was geen tijd om lang stil te staan bij
hun ervaringen. Het land was in wederopbouw na alle vernielingen van de Tweede Wereldoorlog.
De Indiëgangers bleven zitten met hun opgekropte gevoelens, met hun grote twijfels over het nut
van die oorlog en met het gebrek aan aandacht voor hun geestelijke verwondingen. En het meeste
pijn deed bij velen de houding van onze regering, die zich vrijwel geheel afzijdig hield.
Geen erkenning en geen eerbetoon voor de Indiëgangers.
Venraynaar Sjeng Ewalds ging in een boeiende powerpointpresentatie onder meer in op de
activiteiten van de lokale Thuisfrontafdelingen. Ook toonde hij veel beelden van Indiëgangers uit de
regio. Jammer genoeg kwam om technische redenen de vertoning van de film met historische
beelden te vervallen, maar de Castenrayse Indiëgangers krijgen deze samen met foto's en film van
12
ticfttmg fjeetnRunStg 6enootsc5ai
Costenrgy
-
1»»
