rts
Als je bij Ties Classens het veld in liep, kwam je aan de overkant van het spoor bij een bosje,
waar een Duits kanon stond opgesteld, dat op ongeregelde tijden meerdere keren per dag, maar
meestal 's morgens zijn cadeautjes naar de overkant stuurde. Soms werd dat kanon voor korte tijd
vervangen door een Nebelwerfer of Maultier, het meest gevreesde Duitse kanon met meerdere lopen,
waarmee een salvo tot tien raketten achter elkaar kon worden afgevuurd. Dat ging gepaard met een
angstaanjagend, scheurend geluid, dat wat leek op het loeiende gejank van het luchtalarm. Op
zaterdag 19 november tegen twaalven probeerde de RAF dat lastige kanon uit te schakelen, maar de
bommen misten het doel zo ver, dat ik me nauwelijks kan voorstellen dat de bommen voor de
Nebelwerfer waren bestemd. Ze vielen vlak bij ons in de buurt, eentje zelfs op nog geen dertig meter
achter de boerderij van Ties. Ik lag in de voorkamer en trok de dekens vliegensvlug over me heen,
nog voor mijn kermisbed onder het glas werd bedolven en tegelijkertijd daalde een wolk van stof en
zand op de boerderij neer. Het bleef even stil en toen klonk de stem van To, de jongste dochter van
Ties, die de stoep aan het schrobben was: "Han ze nie wat ieër kunne kömme, nöw kan ik wer
veuraan beginne
Willem Classens, de broer van Ties en naaste buur was juist ingekuilde voederbieten aan het
laden in het veld, toen de bommen vielen. Van schrik sloeg het paard op hol. De kar, die in de kuil
stond, slingerde zo, dat Willem viel en bijna onder het wiel kwam, dat zijn hoofd schampte en zijn
hoofdhuid meenam. Zijn haardos hing opzij over zijn wang. Het was een vreselijk gezicht. Een
Duitse soldaat, die toevallig in de buurt was en blijkbaar enig verstand had van eerste hulp heeft de
nodige hulp kunnen bieden. Hij maakte de wond schoon, legde de huid keurig terug, knipte het haar
weg, en wikkelde het hoofd helemaal in verband. Zo moest het minstens een week blijven zitten,
zodat de wond kon genezen. Huid en haar groeiden weer aan en volgens zijn jongste zoon Gerrit kon
je er later niets meer van zien.
Dinsdag 22 november laat in de avond werd er huiszoeking gedaan door een groep Duitsers,
die op zoek waren naar vervoer op hun Heimfahrt. In de schuur zagen ze de vierwielige wagen van
Tinus Versteegen staan, die werd gevorderd. Toen leerden we de andere kant van Truu kennen. Een
resolute vrouw, die van geen wijken wist. De Duitsers eisten dat de wagen van Versteegen werd
afgeladen, maar dat weigerde ze botweg, zoals ze ook niet toeliet dat de wagen naar buiten werd
geduwd en het paard werd ingespannen. Maar ze zorgde wel dat de schuurdeur op slot bleef. Wat
daenkte wel. Urst jaagde de minse uut eur huus, dan jatte zó wat alles wat ze nog aover hebbe en
dan nog de wage mitneme. 't Is moj gewist". Ze dwong respect af en de wagen bleef in de schuur. De
enige concessie van haar kant was, dat ze te eten kregen. Op de stal stond ze in het gangpad te
wachten tot ze allemaal uit de schuur waren en toen een Duitser eiste dat ze hem liet passeren, hoorde
ik haar zeggen: "Ik bin hier ien mien aege huus en ik goj staon wor ik wil. Hij heeft haar toen met
zijn geweerkolf aan de kant geduwd. Voor ze vertrokken namen ze afscheid met de woorden:
Morgen ist der Tommie da."
LAAT BU UW VERDRIET ONZE ZORG EEN TRQQ5T ZON
-21-
Voor correcties en aanvullingen ajwvollebergh.lage driesstraat 16, 5268 br helvoirt e-mail ajwvol 1 ebergli@prettel.nl av 15042005
kegralenis en crematie onderneming
Pr. Marijkestraat Ia 5802 BV Vcnray Venrayseweg 104 5961 AJ Horst
telefoon 0478 55 01 50 teleloon 077 398 70 99
Wij zijn dag en nacht bereikbaar onder telefoonnr0478 550150 -
1'
A
