zei: "Jullie dachten misschien, dat wij met ons koffertje door de achterdeur zouden vertrekken, terwijl
de Tommies met muziek voorop voor om binnen trokken, maar.... "so gehts leider nicht. Krieg ist
Krieg". Diezelfde avond nog zijn ze vertrokken. Alleen Wolff bleef achter in zijn werkplaats, onze
bijkeuken. Enkele dagen later kwam de oppasser in opdracht van zijn baas, de ex-Ortscommandant
van Castenray, informeren hoe het met ons ging. Hij kwam achterom binnen, zette zijn stengun in de
bijkeuken en ging naar binnen om met mijn ouders te praten. Wolff greep zijn kans. Hij pakte de
stengun, bekeek hem goedkeurend en verstopte hem vervolgens achter enkele kisten en andere
spullen. Toen ons toch wel wat naïeve oppassertje weg wilde gaan en zijn wapen niet kon vinden,
vroeg hij Wolff of die het wapen soms gezien had. Die haalde zijn schouders op, keek eens links en
rechts, maar hield zich van de domme en dus bleef de stengun, waar hij was. En ik? Ik hield ook mijn
mond, al vond ik het een rotstreek van Wolff. Ik vond het wel laf van mezelf, maar durfde me er niet
mee te bemoeien, al wist ik dat op wapenverlies de doodstraf stond. Zoiets doe je je wapenbroeder
toch niet aan. Ik suste mijn slechte geweten maar met de gedachte, dat zijn baas wel weer over zijn
hart zou strijken, net als bij die drie deserteurs. Nog altijd zou ik willen weten hoe het afgelopen is.
Op de 16de oktober lukte het de Engelsen eindelijk ten koste van zware verliezen de Loobeek
over te steken. Daags daarna werd Sint Anna bevrijd, waar de situatie onhoudbaar was geworden
voor patiënten en personeel en na twee dagen van harde straatgevechten was heel Venray tegen de
avond van de 18de geheel in handen van de Tommies. Daarna werd de omgeving van Venray
gezuiverd tot Maashees en Oostrum. Intussen waren via een vergeten brug tussen De Rips en Merselo
de Engelsen doorgestoten tot IJsselsteyn, Veulen, Heide en Leunen. Sindsdien liep het front van
Maashees door de Boschhuizerbergen langs de Oostrumse beek naar Overbroek en Veulen en verder
naar een Engels bruggenhoofd bij Griendtsveen. Het leek, dat de bevrijding nu toch echt aanstaande
was, maar weer werden we daarin teleurgesteld.
De Geallieerde Opperbevelhebber, Generaal Eisenhower, nam een voor Castenray heel
vervelend besluit. De toegang tot de haven van Antwerpen kon nog altijd niet worden gebruikt,
omdat de oevers van de Westerschelde van Antwerpen naar zee nog altijd in handen waren van de
Duitsers. Op hoog bevel van Eisenhower kreeg de verovering van de oevers van de Westerschelde nu
voorrang boven de verovering van het Duitse bruggenhoofd tussen Peel en Maas. Daar moest
Montgomery zich bij neerleggen. Ook hij kon niet ontkennen, dat de aanvoerlijnen vanuit Normandië
veel te lang en te kwetsbaar waren en bovendien was in Normandië alleen de kunstmatige haven van
Arromanches beschikbaar, die niet was berekend op de bevoorrading van het nog steeds toenemende
aantal Amerikaanse en Engelse troepen aan het front in West-Europa. Zo kreeg de strijd in West
Brabant en Zeeland voorrang.
Meer dan een maand bleven Engelsen en Duitsers voor 'de poorten van Castenray' tegenover
elkaar liggen. Dat hebben we geweten want dat betekende dat Castenray al die tijd in de frontlinie
lag.
Het bekendste boek over de strijd in de Peel, geschreven in 1981 door de historici A.
Korthals Altes en N.in het Veld wordt terecht 'De Slag in de Schaduw' genoemd. In dit verband zou
ik Castenray 'Dorp in de Schaduw' willen noemen.
Castenray wordt zelfs helemaal niet genoemd.
In het kader van de herdenkingsjaren 2004 en 2005 organiseert het
Bevrijdingsmuseum met een aantal Nederlandse en Duitse partners het omvangrijke
project '60 jaar Vrijheid'. De rode draad binnen het project is het verzamelen,
vastleggen en toegankelijk maken van historisch erfgoed uit bezettings- en
bevrijdingstijd en de periode van wederopbouw. Voor dit project zijn we op uw
hulp aangewezen. We zijn op zoek naar mensen die deze periode hebben meegemaakt
en daarover willen vertellen. We willen uw verhalen graag vastleggen en voor de
huidige en toekomstige generaties behouden. Tevens verzamelen we voorwerpen en
documenten uit die tijd.
Voor meer informatie en om u aan te melden, kunt u naar het
Bevrijdingsmuseum bellen: 024— 3976662. Ook kunt u onze website
bezoeken: www.bevrijdingsmuseum.nl
Hartelijk dank voor uw medewerking!
OPROEP
