-18-
beschoten door Engelse vliegtuigen. Twee wagens waren helemaal kapot. En natuurlijk leefden de
mensen in die wagons ook niet meer. De gevangenen mochten op de grond liggenvoor hun
veiligheid. Een aantal mensen zijn ontsnapt, maar als je wou ontsnappen, zou je moeten oppassen,
want het zou heel goed kunnen dat je werd doodgeschoten.
De anderen die niet waren ontsnapt en nog leefden, moesten terug in de wagons die het nog deden en
gingen verder naar een plaatsje bij Remschuit. Mensen die graag nieuwe werkers wilden hebben,
konden kiezen uit de gevangenen. Die mensen gingen voor hen werken.
Lei Heidens werd daardoor metselaar. Hij moest kapotte huizen repareren en ramen in huizen zetten.
Lei Heidens en de anderen sliepen in een barak. In de barak waren luizen, net zo groot als een
volwassen nagel!
's Avonds sliepen ze slecht. Omdat ze last hadden van de luizen en ze dus kapot moesten maken.
Maar ook van de honger, 's Middags kreeg je koolsoep. Water met een koolblad erin. Omdat ze
honger hadden, gingen ze stelen bij boeren. Vooral aardappels. Daardoor kregen ze toch nog wat
binnen. Ze moesten werken in Remschuit. Omdat Remschuit gebombardeerd was. Daarbij kwamen
24.000 mensen om het leven.
Ze zijn door de Russen bevrijd. De Russen waren fanatiek. Ze haalden veel weg, plunderden van de
Duitsers.
Bo en Maxime vervolgen na het deportatieverhaal met een artikel uit de serie 'Oud Horst in het
nieuws':
Over mevr. Reijnders-Weijs
Omstreeks 21.15 uur stortte de 4-motorige Engelse Handley Page Halifax B.II, afkomstig van de
Britse vliegbasis Melbourne (Yorkshire) in meerdere stukken neer op 100 meter ten westen van de
Oude Lind' aan de Venrayseweg. Zeven inzittenden kwamen daarbij om het leven.
De bommenwerper was onderschept door een nachtjager van de I/NJGI van Fliegerhorst Venlo.
Direct werd er luchtalarm gegeven. Zeven huizen in de buurt werden ontruimd.
Toen het brandende toestel nog in de lucht cirkelde, kwamen veel huizen uit hun huizen om de
verdere gebeurtenissen te aanschouwen. Ook Petran Weijs van boerderij De Gastendonk' begaf zich
samen met 3 van zijn kinderen naar buiten. Toen hem de ernst van de situatie duidelijk werd, riep hij
hen toe om direct te gaan liggen en drukte zichzelf tegen de grond aan de voorkant van de boerderij.
Zijn dochter Mia (mevr. Reijnders-Weijs) liet zich onmiddellijk in een droge greppel vallen. Zijn 11-
jarige dochter Mientje (Wilhelmina L.Hj en de 19-jarige zoon Toon (Antoon J.) renden echter naar
de rechts achter het huis gelegen schuilkelder. Op dat moment liet het in nood verkerende vliegtuig
een zware bom vallen, die enkele meters van de De Gastendonk' in de grond sloeg en een krater met
een doorsnede van ca. 12 meter en een diepte van ca. 6 meter veroorzaakte. Mientje en Toon Weijs
werden dodelijk getroffen en onder een laag zand bedolven.
Ook viel een fosfor- en een brisantbom door het dak van de boerderij. De 9-jarige Louis Weijsdie in
de kamer op de canapé lag te slapen, liep slechts een wond aan zijn been op. Zijn zus Riek, die ziek in
bed lag, kon aanvankelijk haar kamer niet meer verlaten, omdat er voor de deur een hoop puin
terecht kwam. Moeder Weijs liep een ernstige hoofdwond op, toen ze getroffen werd door een deur,
die bij het vallen van de zware bom naar binnen geblazen werd. Toch hielp zij bij het bevrijden van
haar zieke dochter Riek. Beiden liepen ze daarbij brandwonden op door de ontvlamde fosfor. Moeder
Weijs werd opgenomen in het Horster ziekenhuis. Aan huis, schuur en stalling ontstond veel schade.
Een begin van brand in de voorkamer, veroorzaakt door de fosforbom, kon snel worden bedwongen.
Later kwamen Duitse soldaten bij de boerderij van de familie Weijs. Ze wilden alle mannen
meenemen. Moeder Weijs hield hen tegen en vertelde dat ze al twee kinderen verloren had. De
mannen kregen daardoor de tijd zich te verstoppen. De soldaten zeiden dat ze de boerderij in brand
zouden steken als de mannen niet terugkwamen, waarop moeder Weijs flauw viel. De soldaten waren
blijkbaar zo onder de indruk, dat ze niet meer terugkeerden.
