t s
I
Frikandellen
lieshout
m
m
-16
- Wie trok Tante Dr ieka aan de haren?
Toen de Ceesi riep
I zwegen alle kikkers
PARKEER
PLAATS!
DEURNESEWEG 134, YSSELSTEYN. TEL 0478 - 541513
Ze waren in Castenray nog druk aan het „sper-
jes sorteren" toen wij tegen tien uur in de avond
het dorp binnenkwamen. Niets wees cr op, dat
hier sinds enige tijd het gemeenschapsleven da
nig in de war gestuurd wordt door een reeds in
onze „Boodse Hoddeltjes" nader omschreven we
zen, wiens akelig keelgeluid dag en nacht opstijgt
uit het nabijgelegen. Broek. Over de weg naar
Venray passeerde nu en dan een auto: de kerk
klok had net geslagen én do drie café> op, de
Viersprong waren bijzonder stil. Wij hadden een
afspraak gemaakt met enkele dapperen, die be
reid waren om met ons een middernachtelijke pa
trouillegang te maken door het verraderlijke riet
cn struikhout, van het Broek, in de hoop een glimp
te kunnen opvangen van de onheilstichter.
Even na tienen doken dc mannen uit het don
ker op. Zo weggelopen uit de schuur van Petje,
wzror net de laatste asperges van die dag gesor
teerd was. Zij bezagen ons van boven tot onder
om te onderzoeken of we op alles waren voor
bereid en het trof ons pijnlijk toen ze tot een ne
gatieve conclusie kwamen: we waren er niet op
gekleed. Met enige moeite maakten wc hen ech
ter duidelijk, dat we er wel een paar natte broeks
pijpen voor overhadden en dat ze er echt# niet
bang voor hoofden te zijn, dat we op het criticko
moment do benen zouden nemen. Dat geloofden
ze wel..,..
Over de Nico van Melosfrant (waar eens de
lucht van 's lands beroemde hengst gehangen
heeft) hingen nu ijle dampslierten, die 2lch na de
regenbui van straks uit de moerassen hadden los
gemaakt. "Wé kwamen; pas in dc sfeer van het
plaatselijke mysterie, toen een boer ons op de
fiets voorbij reed. Zonder aanleiding, maar blijk
baar om onze metgezellen een opluchtende mede
deling te doen, riep hij: „Ze hebben uml Bcej
Petje in de schuur hebbe ze urn gegrepc..
Het bericht sloeg niet in. Men hnnlde nerveus de
schouders op. maar toen we dc schuur passeerden
keken ze- toch schielijk even binnen of het mis
schien toch nog waar was...;;.
Elaas, het bleek goedkope fantasie, want hoe
dichter we het Broek iladerden, hoe duidelijker
we het gerucht van stemmen konden onderschei
den. „Wel honderd zijn er vanavond naar toe ge
trokken". zei iemand fluisterend. „Alleen durven
zc nie. maar met zovcul kan het'geen kwaad
We werden er vlakaf stil van: een paar pas ver
der ritselde het riet en de maan wierp er de
vreemdsonrtigste schaduwen ttisscn.
Gelukkig werden we aangehouden door een ge
stalte, die dljhogc licslaarzcn droeg en die Mart
heette. „Ge mot er nouw «ie nao toe gaon". zei
hij dringend. ..Strakkus as alles nao hoes is. hed-
de mier kans.. Kom zolang beej os binne zitte..."
Bevrijd door dit uitstel van executie slopen we
naar dc woning van Mart, die een vooruitgescho
ven positie inneemt aan dc rnnd van het geheim
zinnige Broek.
Om dé tafel zaten een paar \'rouwon. die.er ach--*
ter de sigarettenrook beslist niet uitzagen of ze
door het „spook" waren aangegrepen. Zodra kwa
men- de tongen echter niet loi; of het bleek dat
zc heel de avond nergens anders over hadden gc-
praat. Vrouw D. legde uit, hoe zij het eerst van
allemaal die rare „oemp oemp"-gcluiden op
eon zondagse wandeling in begin april gehoord had.
Ter illustratie bolde zij haar ruime wangen, waar
door wij enig idee kregen van het klankgehalte,
dat zo groot is dat men de kreet op de Venrayseweg
(700 meter verder!) nog duidelijk kan horen. Vrouw
D. had er verder geen aandacht aan geschon
ken.
Maar nu ingezetenen, die meer met dc natuur
vertrouwd waren dan. vrouw D„ hadden gecon
stateerd. dat men hier met iets ongewoons tc doen
had, was spoedig heel Castenray bij de zaak be
trokken. Zo sterk werkte de roep dat vrouwen (en
dat zullen ze U ronduit toegeven) er bij nacht
van door het huis gaan slaapwandelen cn dat klei
ne kinderen in de buurt geen oog meer dicht kun
nen doeni
Aanvankelijk dorst niemand zich meer na het
vallen van de schemering in het struikhout te wa
gen. Maar onze gastheer Mart, die al enige tijd
in de „onval" is en graag door de wildernis slob
bert. heeft met Pinksteren de stoute schoenen aan
getrokken en een hele nacht het ondier achter
volgd. Eerst dacht hij te doen to hebben „met een
bruise koe, ergens op het Horsier", later mei de
geest van ene plaatselijk bekende B. en toen
bij tenslotte tegen dé morgen door de slaap zijn
waakzaamheid dreigde te verliezen, hoeft hij zijn
raid gestaakt. Vorige week toen de publieke
opinie zich dc meest bizarre beelden van het
spook ging vormen besloot hij als dapperste der
burgerij da beer in zijn hol te gaanopzoeken.
Vanuit de staldeur is hij ongezien het Broek bin
nengedrongen en heeft zich zonder gerucht een
schuilplaats gekozen in het riet. Het duurde twee,
drie, vier uur, zegt Mart en wij geloven het.als hij
zegt, dat hij het „nie" opgaf, want Mart is per
slot een gevierd grootwatervisser, dié karpers
van 13 pond aan de haak slaat cn die in de dro
ge zomer van '47 per. dag drie kruiwagens zeelt
uit het Broek naar huis gevaren heeft.
Tegen vijven, toen het water al boven zijn lies
laarzen stond, drong het beklemmende oemp
oemp van verre tot hem door. Elke drie minu
ten werd het herhaald, zodat het Mart weinig
moeite kostte, zich in de goede richting 1e ver
plaatsen. Om zes uur was hij er nog vier mrter
vandaan, „Toen docht ik, nouw of noeit. Ik hof
miene kop boven 't tiet en wat ziei ik? Enne
.korsrechten hals mit en kersrecht köpke, dat zo
gnuw as 't mcej zuut de looch in schuut. 't Waas
wal degelijk en sort reiger", zo besluit Mart
zijn verhaal cn pis bijzonderheid vermeldt hij nog,
dat het dier op zijn vlucht een poot liet hangen.
Die heeft waarschijnlijk malheur gehad. Bij onze
mening,, dat. het. wel een roerdomp zzd zijn, sluit
hij zich direct aan. „Die zien hier in april komen
overvliogo eti lóón is deen natuurlijk nchtorgoblc-
vc...
De anderen in het rokerige kamertje geloven cr
echter geen snars van. Vrouw D. haalt het geval
aan van Tante Drieka, die vroeger zo uitgelachen
is omdat niemand geloofde, dat ze geplaagd werd
door een spook. Ze dorst niet meer alleen naar een
zekere plaatsr want daar werd ze keer op keer ozn
d'r vlechten getrokken. De. veldwachter is er zelfs
bijgehaald. Tot óp de huidige dag leeft het geval
nog. voort in alle Castenrayse herinneringen. Dat
moet een spook zijn geweest. Waarom kan cr nu
niet net zo goed eentje in het Broek zitten?
Toen wc tegen het midnachtelijk uur met Mart
cn de Witte van D. cn de broers K. over een
sompig pad dc jungle binnenslopen, was er geen
levende ziel meer te zien. Hoe dichter het struweel
zich om ons dichtsloot, hoe benepener wij ons voel
den. Mart ging voorop. Hij had zijn wijsvinger in
de lucht gestoken om de wind op te zoeken en
zodra we bovenwinds kwamen, ging het in ge
bukte houding „onder door" om te voorkomen, dat
de geest onze aanwezigheid in de neusgaten zou
krijgen.
Aan de oever van een groot ven werd halt ge
houden. Venijnig glinsterde het water tussen de
rietwaücn en in dc vensters van dc Vishut weer
kaatste het maanlicht» Een enkele nachtegaal
(..D'r zitte. hier allien ma nachtegale cr» musse".
;zcgt Mart) dred'zich horen; maar zijn rollers
kwamen slechts zelden uit boven het gekwaak
der miljoenen kikvorsen, die als knetterende ra
cemotoren onafgebroken aan de gang waren.
Het werden macabere minuten, daar aan de
zoom ran het riet. Na ccn half uur smachtten wc
van dc dorst. We keken naar Mart. dié zijn ogen
gericht hield op de plek oan de overkant, waar
hij vorige wook de vogel zei gezien te hebben.
Tncn bogen wc ons voorover teneinde onze han
den tc bevochtigen en ze dan af to likken. Niet
zodra had Mart onze bedoeling in de gaten of hij
kwam tussenbeide. „Nie doen. Levensgevaarlijk",
fluisterde-hij cn toen maakte hij ons duidelijk* dat
"het water van het ven wel niet zo zout was als dat
van de Indische Oceaan en van de Noordzee, maar
dat er genoeg pekel in zat om aan te sterven,....
We Heien het daarom wijselijk bij een kurkdroge
tong.
Net dreigde de Witte van D. zijn geduld kwijt
tc raken, toen het geknetter der kikkers als bij
toverslag verstomde. Even hing er een dreigende
.stilte en drie tellen later klonk er over het water
rijke land de akeligste kreet, die u-ij ooit
hebben gehoord. Dc inzet had iets weg van een
flink: „boer" of van dc laatste gorgelende adem
van een drenkeling en dan groeide het uit tot oen
hese echo, die doordrong tot op je. merg. Hot was
precies 12.17 uur. Do mannen luisterden met open
mond tot de kikkers hun keel weer opensperden.
De oudste broer K„ die de vorige avond ook hier
gezéten Hnd. fluisterde dat. twee meisjes van het
gemengd koor die mét hém meegegaan waren,
toon „Iongaf" in tic modder waren ccvaltcn. .Van
pure ontzetting, ,,'t Is genne vogel", zei hij cn
wü wisten het niet meer zo zeker als daar straks.
Binnen de veilige muren van Mart jes woning,
zijn wc op een stoel gaan zitten om wat bij
Ie komen. Onze dorst was vergeten. Pas to<m de
Witte van D. voorstelde om volgende week met
een net van 25 bij 25 meter desnoods dog cn
nacht achter het monster aan te jagen, viel de
spanning van ons af. Mart, die toch nog ccn tijd
je in de onval blijft, zal een plan- de campagne
opstellen, Ann wie kun je het beter overlaten? Ho
pelijk is de dag niet ver meer, dat onze vier met^
gezellen nog eens onstoTfOlljkc roem verwerven
door op een middag de akelige geest of het nu
een. dier is of een ondier aan handen en voeten
gebonden uit het Broek te slepen. Zij kunnen er
zeker van zijn dat heet Castenray (plus enkele
dapperen uil Klein-Oirlo) zich onmiddellijk zal
verenigen in een vurig'thuisfront.-
't Diepvrieshuis, uw winkel voor de lekkerste diepvri e s p r o d u k t e n
OPENINGSTIJDEN:
Maandag:
13.00 tol 18.00 u.
Dinsdag t/m vrijdag:
9.00 tot 12.00 u
en van
13.00 tot 18.00 u.
Zaterdag:
9.00 tot 17.00 u.
Aanbieding geldig
I t/m 4 november a.s.
Een middernacht in het Castenrayse Broek
l
4omm
burgers
'f Diepvrieshuis
