RONSHAUSEN IN DE BAN VAN CASTEN RAY
Castenray 1 werkte vrijdag en zaterdag na Hemelvaart een internationaal toernooi af in het Duitse
Ronshausen nabij de voormalig Oostduitse grens. Een korte impressie van dit avontuur.
Dag 1: Op woensdag 20 mei druppelden om ongeveer 18.00 uur alle spelers het rustieke Ferienpark
Ronshausen binnen. Om goed uitgerust aan het toernooi te kunnen beginnen had men besloten een
dag eerder te vertrekken. Het park leende zich uitstekend om naar het sportieve gebeuren toe te wer
ken: mooi en rustig gelegen in het beboste heuvelachtige landschap. Het was die dag nog prachtig
weer. Castenray had de beschikking over een vijftal bungalows. Voor het slapen gaan werd nog even
een bezoek aan de plaatselijke disco (±50 m2 met één knipperende TL-lamp) gebracht. Toen Casten
ray binnen kwam verviervoudigde het aantal aanwezigen. Onder het genot van enkele flesjes lauw
bier probeerden sommigen hun Duits op te halen.
Dag 2: Helaas slecht weer, dus overdag viel er niet veel te beleven. Die avond werd het toernooi offi
cieel geopend in de feesttent bij het sportpark. Bij aankomst (±6 km van het bungalow park) kwam
Castenray erachter dat het de enige vereniging was met vrouwelijke aanhang. De dames werden dan
ook onder luid gejoel verwelkomd, maar ach, alles went. Nogmaals, alle teams werden voorgesteld en
toen "Es Vouw Castenray" aan de beurt was galmde het Casels volkslied door de tent. Verder stal
Castenray die avond de show door iedereen te jonassen die maar wilde.
Dag 3: De eerste wedstrijddag. Castenray moest die dag drie keer aantreden. De eerste wedstrijd te
gen het Franse E.S. St. Pathus Oissery werd na een moeizame eerste helft uiteindelijk gemakkelijk
gewonnen. De Franse verdediging, of liever gezegd Franse gatenkaas liet de blauwwitten drie treffers
maken. De tweede wedstrijd werd wederom gewonnen (3 -1Ditmaal was het een zeer zwak spe
lend Duits team waartegen Castenray ontzettend veel kansen miste. FC Raftdorf kwam met een
soort van familieteam op de proppen. Opa als laatste man en zo op leeftijd aflopend tot kleinzoon in
de spits. Maar de koek was voor SVC nog niet op. In de laatste wedstrijd werden onze vrienden uit
Aalsmeer (R.K.A.V.) met maar liefst 6-0 ingemaakt (let wel: wedstrijden van slechts 30 minuten). Dat
deze jongens meer kwamen voor het feesten dan voor het voetballen had Castenray de avond daar
voor al ondervonden. Castenray stond na die eerste dag gedeeld eerste met 9 uit 3. De andere kop
loper was een 39 klasser uit Rotterdam. Gescoord werd er die dag door Ivan, Leon, Ed, Ronnie, Willy
en Xavier. Opvallend was dat Castenray het doel maar liefst drie keer met het hoofd uit een corner
wist te vinden. Die avond stond er een disco in de feesttent op het programma waar ook de plaatselij
ke bevolking van harte welkom was. De organisatie was niet helemaal voorbereid op deze stormloop
van mensen en ook aan het vervoer tussen feesttent en park had men niet gedacht. Maar toen ie
dereen uiteindelijk weer op het park terug was werden de voorbereidingen voor de tweede voetbal
dag getroffen. Er werd die nacht een training ingelast in de vorm van kussengevechten en sumowor-
stelen.
Dag 4: Op een bedroevend slecht veld en onder de barbecuerook begon Castenray om 11.30 uur met
wallen onder de ogen aan de vierde wedstrijd. Als in die wedstrijd van het Belgische FC Zwaneven
gewonnen zou worden was men vrijwel zeker van een wedstrijd om de 3e en 4e plaats. De Belgen wa
ren sterker maar Ronnie had twee minuten voor tijd de uitgelezen kans om de wedstrijd winnend af te
sluiten. Hij stuitte echter op de keeper zodat het 0 - 0 bleef. De vijfde wedstrijd ging als enige verlo
ren. Koploper V.V.G.O.Z. uit Rotterdam was te sterk voor Castenray (0 -1Deze ploeg werd uitein
delijk de winnaar van het toernooi, in de laatste wedstrijd moest Castenray met 10-0 winnen voor die
extra wedstrijd om de 3e en 4e plaats. Tegenstander was het Parijse U.S. Cramif, een team bestaande
uit allemaal negers, waarvan enkele op leeftijd. De blauwwitten geloofden er niet echt meer in terwijl
de kwaliteit van de zwarten te slecht was om voor doelpunten te zorgen: 0-0. Het toernooi zat erop
en Castenray eindigde uiteindelijk als 5e van de 14 met 12 doelpunten voor en 2 tegen. Het enige wat
er nog te halen was, was de FairPlay Cup, maar daar geloofde eigenlijk niemand in. Castenray had
één gele kaart te pakken omdat Sander geen afstand nam bij een vrije trap.
Die avond ging men om 19.00 uur nog snel even een pizzeria binnen met de bedoeling om om 20.00
uur de prijsuitreiking bij te wonen. Na bijna drie uur wachten kwam dan eindelijk die pizza die door de
meesten niet half opgegeten werd (niet te vreten). Harold, die ai enkele malen gevraagd had of de
'Koech' in slaap was gevallen wenste het personeel toch nog vriendelijk een 'koedige Nacht'. Eén
ding was zeker, de prijsuitreiking werd gemist. Bij aankomst in de tent om ongeveer 10.30 uur kwam
de organisatie meteen vertellen dat Castenray de sportiviteitsprijs gewonnen had. Op één of andere
manier had SVC toch een indruk gemaakt die aansloeg bij de Duitse scheidsrechters.
Terugkijkend op dit weekend kunnen we enkele conclusies trekken: 1) Freek lust geen kaas, Harold
houdt niet van pittig. 2) Stel je van een Duitse disco niet teveel voor. 3) Het Duits van Harold is zon
der meer slecht te noemen. 4) Als je een vriendinnetje oppikt en je wilt een goede indruk maken,
neem ze dan niet direct mee naar een bungalow met 15 zatte jongens. 5) Bestel in Duitsland geen
pizza. 6) Eén blad van deze Schans is te weinig om alle ervaringen op te kunnen schrijven.
DIS
