Ere wie ere toekomt?
Genadeloos onderuit gehaald in Mestreech
De wedstrijd van 3 weken geleden tegen Blue Stars uit Someren werd met gemengde gevoelens
tegemoet gezien. Ze wisten eerder deze competitie 2 punten af te snoepen van het hooggeklasseer-
de Oostrum, terwijl ze hun meerdere moesten erkennen in Erica. Een duidelijke prognose kon dus
niet worden gesteld. Maar goed: katers werden van de rug geworpen, de sores werd uit het lijf
gehaald en we gingen ervoor. Na het incasseren van een tegendoelpunt lieten we de Blue Stars alle
hoeken van de sporthal zien. Lucienne zette haar tegenstandster op het verkeerde been en scoorde
van aDtand de gelijkmaker. Kerstin, toen nog met 10 teennagels, deed dit nog eens dunnetjes over
en scoorde 2-1. De Blue Stars hadden duidelijk meer oog voor onze mannelijke toeschouwers op
de tribune dan voor onze gevaarlijke afstandsschoten. Wisten zij veel dat ons Lonneke levensge
vaarlijk is in zo n situatie? Toen niet, nu wel. 3-1 kwam dus voort uit een wervelende actie welke
voorkwam uit een 2-2tje, welke voortkwam uit een 3-ltje, waarna het dus Lonneke was die
scoorde. Ons laatste doelpunt in de eerste helft, is het doelpunt waar dit verslag voor geschreven
is. Was het de schitterende combinatie waar het uit voort kwam, was het de manier waarop hij uit
de handen van de neemster gleed of was het de perfecte afwerking? Nee, niks van dit alles.
Degene die "het net deed bollen" van afstand was zo trots, dat ze vroeg om een eervolle vermel
ding in het relaas van Kroes. Natuurlijk ben ik daar altijd voor te vinden, maar de naam van de
scoorster is me even ontschoten. Al met al stond de ruststand op een goeie 4-1. In de pauze werd
het vochttekort aangevuld en werden de schoenveters opnieuw gestrikt
De Blue Stars kenden meteen bij aanvang van de tweede helft een ijzersterke start. De 4-1
voorsprong die we met niet al te veel moeite hadden opgebouwd werd met nog minder moeite
omgebouwd in een 4-4 gelijkspel door 3 tegentreffers. Ons incasseringsvermogen werd weer
duidelijk op de proef gesteld. Winke, nog niet helemaal hersteld van een enkelblessure werd
gewisseld met Bianca. Zij bewees maar weer eens hoe afstandelijk ons team in sommige situaties
kan zijn. Vers in het veld scoorde ze van veraf 5-4. De training op het afstandsschot werpt
duidelijk z'n vruchten af. Volgende training wordt besteed aan het verdedigen. Met nog 3 minuten
te spelen kwamen de Blauwe Sterren toch nog langszij en zo stond uiteindelijk alsnog een 5-5
gelijkstand op het scorebord. Op de tribune werd besloten dat de voorsprong uit handen was
gegeven. Helaas hadden ze gelijk!
Hoe kan ik nou vergeten wie dat bewuste prachtige afstandsschot voor haar rekening nam? Ze
heeft me er onlangs nog aan herinnerd. Jessie, de eer is aan jou.
Ik kan me voorstellen dat je weieens gezellig wilt gaan winkelen in Maastricht of gezellig wilt
stappen in één van de vele kroegjes aan het Vrijthof. Wat wij in Maastricht gingen doen ieek er in
de verste verte niet op. Ten eerste hebben we niets gekocht en was er geen glaasje gerstenat te
bekennen en ten tweede was het gewoonweg niet gezellig. Ondanks dit is hier dan toch het verhaal
van de ondergang tegen Maastricht:
Ei waren slechts enkele dingen in deze wedstrijd die de moeite van het vermelden waard zijn. Ten
eerste was dit het afstandsschot uit handen van Sindy. Ten tweede was dit een ijzersterke verdedi
ging waar de korfbalvereniging van Maastricht aanvankelijk niet doorheen wist te breken. Toen ze
dat na een hele eerste helft gespeeld te hebben met een 0-1 achterstand toch deden, was het hek
van de dam. Toen ze eenmaal de smaak te pakken hadden, bleven ze maar doorgaan met scoren.
Na grondig overleg met mezelf heb ik besloten er niet teveel woorden aan vuil te maken. Een
korte samenvatting van deze wedstrijd volstaat:
Maastricht wist in de eerste helft niet te scoren, wat ze in de tweede helft duchtig goed hebben
gemaakt door dit 7 keer te doen. Niemand baalde, we hadden immers nog een prachtige toertocht
van Mestreech nar het schónne Casele voor de boeg.
xxx KROES xxx
