2QATERDAG VERRQVX^CSBAL mar ok lives en Jubileumbal en en afscheidsbal want dan stoan we efkes stil beej ut feit dat Cor Hendrix en Math Marcellis 11 jaor bej de veriëniging zien. Dus enne aid zagewetter en enne aid klutetrapper 11 jaor bej de Schanseknuppels dat ze ut zoalang volgehalde hebbe daor bliekt wel uut dat ut bej ós goed is. Cor den is ut nog lang nie muuj mar Math het laote wiëte dat 11 jaor enne moje tied is,hej wil gèr en punt zette; achter dizze bereikte mijlpaol. Weej hebbe Math as prins en raodslid gekend mit enne goeje inzet Hej zei as ge erges be'ej ziet motte dur ok wat vur oaver hebbe en motte dur ok iets vur doen as ut ow nie zó goed uut kumt.Math bedankt vur alles en Cor bedankt vur de urste 11 jaor. Mar gillie wet wej hebbe nog enne Jubilaris den de veriëniging now ök gut verlaote MAR1IEN CAMPS same mit zien Mientje zien onmisbare krachte gewist vur de veriëniging we gaon dur gen opsomming make van fijte en verdienste van eur want dan gaon we dur zeker vergète Mar we zegge ut gewoën en zó gewoën as Martien is ut was mojut was veul, utwas de moeite, ut was um nie te vergète en ut was nie te misse. Ge dut veul vur andere mar ók vur ow ègewant we hebbe Martien duk en hiël veul zien lache, wej wiëte dat hej hrt genote van alles wat mit Vastenaovend te make haaj Wej wiete ók as dur iets mis ging dur tegewerking, dat Martien dat liet merke en dan wier dat zonder dur um hin te dreije uutgepraot en rechtgezet. De leste jaor mos Martien wat kalmer an gaon doen, dat was nie mekkeluk van daor dat hej al ierder haaj wille stoppe bej de c lub Wej hebbe um dur van kunne ovvertuuge dat ge dat langzaam af mot bouweanders valde ien en gat en dat is gevaorluk zeker as ge kort bej Oeldere woont. Wej zien bliej dat Martien die 22 jaor vol het gemakt en hebbe dur begrip vur dat hej achter dees mojje periode en punt wil zette. Uuteindeluk motte toch ens enne kier plats make vur jongere want ut mot toch wer dur en dat duut ut ök. Martien en Mientje bedankt vur alles mar vural bedankt vur

Castenrays dorpsblad De Schans | 1990 | | pagina 15