2
BRIEF VAN PATER JAK WEÏS S7D, een van de drie missionarissen aan wie wij dank
zy de missie-actie van onze parochianen b.g.v. onze vasten-actie een extratje
hebben kunnen geven.
Tanah Boleng, 17 Augustus 1982.
Beste mensen van Castenray,
Gisteren ontving ik een brief van Pastoer Keulaerds met het bericht, dat de
opbrengst van de vastenactie van Castenray dit jaar bestemd is voor de missio
narissen van Castenray, Zulke sympathieke berichten krijg ik niet iedere dagi
Allemaal mijn oprechte dank. Ik weet dat het in deze tijd van bezuinigen voor
veel mensen niet makkelijk is om iets opzij te leggen. Daarom waardeer ik des
te meer, dat U het toch gedaan hebt,
Hierhebben de mensen het nog aanzienlijk moeilijker, want ook hier gaan de
prijzen geregeld omhoog, maar de prijs die de boeren krijger, voor hun produkten,
blijft hetzelfde en voor verschillende produkten is de prijs zelfs flink gedaald,
bv. voor koffie, kopra en tabak. -p i -
Sociale voorzieningen zijn praktisch onbekend. Het gevolg is dat heel veel mannen
wegtrekken als gastarbeiders en hun gezinnen jaren lang achter laten, wat na
tuurlijk weer nieuwe problemen schept.
Waarschijnlijk zal het U interesseren waarvoor ik het geld denk te gebruiken.
Ik had gedacht voor kadervorming in mijn parochie. Mijn parochie telt 10.250 Ka
tholieken, verdeeld over 14 "kerkdorpen". Ieder kerkdorp vormt een eigen ge
meenschap met eigen kerk of kapel, waar de mensen 's Zondags samen komen voor
een Woorddienst. Zelf kan ik hoogstens in 2 dorpen de Eucharistie vieren. Ie
der dorp heeft zijn eigen parochieraad die het hele parochieleven in het dorp
moet runnen: Zondagdienst, begrafenissen, vastenactie, Bybelgroepen enz. Denk
je bv. de situatie in in Castenray als er geen pastoor meer zou zijn, en de pas
toor van een ander dorp maar èèn dag per maand zou komen. Aan'zo'n parochie
raad worden dus wel behoorlijke eisen gesteld. Natuurlijk kun je ze wel uitschel
den voor stommelingen als ze niet aan die eisen voldoen, maar daarmee bereik
je weinig, en bovendien zou het onrechtvaardig zijn. Wij zijn nu begonnen met vor
mingscursussen voor die mensen. Twee cursussen hebben we gegeven over het samen
stellen en uitvoeren van een Zondagsdienst (als er geen Eucharistieviering is).
Over twee weken beginnen we set een Bijbelcursus, waarin de mensen vooral leren
om in groepen het dagelijks leven door te lichten aan de hand van de Bijbel» wat
bijvoorbeeld betekent: opkomen voor de kleine man» samen mistoestanden verbete
ren enz. Uit de hele parochie (14 kerkdorpen) volgen een kleine 400 mensen
deze vormingscursussen. Omdat deze groep te groot is moet een bepaalde cursus
acht keer gegeven worden. Het succes overtreft de verwachtingen, en er groeit
nu in ieder dorp een kerngroep, die het dorp stuwt en verantwoording op zich
neemt.
Natuurlijk zijn er onkosten verbonden aan zo'n cursus. Voor de verblijfskosten
komen de mensen zelf op, maar er moeten ook boeken zijn, er meet van alles ge
stencild worden, papier, enz. Nu had ik gedacht het geld van de vastenactie
van Castenray hiervoor te gebruiken. Dus geen investering in gebouwen, maar
in mensen, can hen te helpen zichzelf te helpen en hun eigen problemen zelf op
te lossen. Persoonlijk ben ik er var. overtuigd dat dit de beste investering is.
En dat Castenray me hierbij helpt en nog aan me denkt ofschoon ik er al zo lang
weg ben, en er nu geen enkele broer of sus meer heb, dat is een bijzonder pret
tige ervaring voor me.
Nogmaals mijn oprechte dank.
Met hartelijke groeten,
w.g. Jan Weys SVD -
Ik dacht, het doet ons niet alleen goed deze dankbrief te lezen, het laat ons
ook zien in wat voor een bevoorrechte positie wij allen nog zijn. Onze kerkdor
pen hebben voorlopig nog een eigen priester. Wat er zou kunnen gebeuren als
die er niet meer is, kunnen we hier van Pater Weijs vernemen. Onze Katholieken
zouden wellicht nbg meer actief betrokken worden by het "kerkelijk gebeuren"
als tot nog toe het geval is.
(Een dankbrief van de twee andere missionarissen volgt nog).
