DORPS BLAD VOOR CASTENRAY joorganq nr. 10 WEEKBLAD 1981 Redaktie-adres: Castelostraat 4 Rabobank Oirlo: 13.87.93.867 Mr. 8 27 februari 1981 Ook het hier volgende verhaal behoort terecht by het archief van onze parcel Ik heb heb het speciaal bewaard voor de Carnavalsdagen, Mogelyk dat iemand' 1 al kent. Het blyft toch interessant voor iedereen. - rog HBE ABSHIEF YAH GHZE PJlEQCHIE. Wörum den duuvel gènne Caselse jong ien de hèl wii 't Waor nog ien den tied, dat de Paus nog ien Cósele* woonde. Toe waore ien Cèsele nog mer èn haffei vol meense en énne bok. Lucifer, den baas van hieronder, haj van alles wat ien de hèl, van ieder plaats wat, en van èllek sort, mèr enne Cóselse jong waor ie nog noeït an 't lief kunnen korame. En dao prakkezierde ie nou hieël daag over, hoe dat ie dèn énne te pakke kós kriege. Hej trok zich de haor uut de kop, en ie liep den hieëlen daag rónd mit en zoer smoel en hej haj schèl koppien van 't dinke. Ma daor op enne goeie kieër, dao kiaorde zien gezicht op. „Jao," zei ie ien zien eige, „dèn zal ik hale." Bej de Paus haj-je ze irine knech, Knotten Toeën. Hieël erg slim was dèn nie. „Van zo'n, dao gaon der zeuve van ien ieëne krintelcoek", zeie de meense. Ma op zien manier was ie toch ok wir nife dom. Hej zaat zó vol streek as ennen bdk vol keutels. 't Liefst van alles zaag ie jóng megjes. As die ien de buurt waore was Toeën nie weg te slaón. Worre d'r dan van die megjes bej, die dejte of ze niks van de jonges wèjje wieëte, dan zei Toeën altied: „Glöf 't nie, went alles moest* wat van de katte kump." En as ie dan mit de ander jónges uut was en d'r kwaam zo'n lief bieësje nève, dan zei ie altied: „Die haj ik nog liever gruun as enne pastoeër gebraoje." Zoeë waor ie; kwaod deej ie anders nie. Ieërlik waor ie as gold. Eiken heilige gaaf ie ziene was. De grutste fout die ie haj was, dat ie zó lui was as enne wegkretser. As den boer om nie achter de vère zaat, lei ie den hielen daag mit zien lui gat ien 't gras. Dat haj ie gelieerd as ie mit de schup nao de Pieël mos. En lui meense, dat wette wel, dao haj 't den duuvel op. Zoeë was 't zèmmer ge- worre, en de proeme wasse riep. Op inne middag lei Toeën bej den Paus onder den proemeboeëm. Hej kós 't zoeë hebbe van daag. 't Waor zónnen halve Zondag, zónder schon himd an. De erm wied van zich aaf en de bieën wied uutèn, zoeë lei ie dor te snurke dat de grónd daverde. Opèns viel d'r èn pröem nevve ziene kop aaf. Dao wurd ie wakker van. Hej kreeg d'r zin ien, want ie haj enen druëge kèl van 't snurke. Nog ieën viel d'r, en nog èn. Hieël lui rapte ie ze op en staak ze ien de mond. „Nou gin mer, as 'k d'r nog èn opraap, dan mug den duuvel mej kómme hale." Krek haj ie dac gezed, of dao viel d'r èn vlak bej 'm, zè'n lekker dik, mit zó'n fijn roeëj wengskes, dat 't water um uut de mond liep. As van eiges ging zien hand nao de proem toe èn vur dat ie 't eiges ien de gate haj, haj ie ze al óp. Toew ging ie mar wir lui ligge en net wój ie beginne te snurke, toen ie gewaar wórd, dat er iemand nèvven 'm stónd. Hej duut de oeëge ope en wat zuut ie dor? Enne uutgeschudde lèllike kèl, as énne netten hieër angetrókke, mar mit roj oeëge, inne spitse neus as énne klauw, en énne geitesik, stöt 'm dao an te greze*. Toeën vuulde inne schuver over ziene rug loeëpe, mer ie haj toch nóg de kraasj um te vraoge: „Wie ziede?" En 't antwoord kwaam prónt, mar 't kwaam as uut innen haole poest*: „Ik ben den duuvel." De haor ginge Toeën rechtèp staon, en ie deej ien de bóks van engst. Toch wój ie zich groeët halde. „Wat motte hier, verdomme?" vroeg ie strant*. Mar den duuvel begós vals te grinneke en zei: sshhis- f

Castenrays dorpsblad De Schans | 1981 | | pagina 1