VieCuri Veilige zorg in VieCuri gewoon Bloedafname voor iedereen dichtbij www.viecuri.nl gewoon beter Plekjes- en vlekjesspreekuur wij u beter PEEL EN MAAS Donderdag 18 november 2010 - Pagina 11 Tijdens de Tweede Wereld oorlog kwamen in Castenray drie geallieerde bommenwer pers terecht. Bij twee daarvan vielen dodelijke slachtoffers. Op de locatie De Valkenberg in Klein Oirlo waren twee doden te betreuren en op de locatie Castenrayse Berg vielen zes doden. Op 6 juni (D-Day) 2002 organiseerde de Stichting Heemkundig Genootschap Castenray een indrukwekken de herdenking voor de acht slachtoffers en plaatste vlak bij de beide locaties een een voudig tekstpaneeltje. Deze paneeltjes worden nu vervan gen door een aansprekend monument. Het monument in Klein Oirlo is, op de afwerking rondom na, helemaal klaar. Het toestel dat in Klein Oirlo neerstortte, was een Halifax HR 799 bommenwerper van het 35e RAF squadron. De Halifax maakte deel uit van een Pathfinder Force, een zogenaamde 'padvinders- groep'. Deze had tot taak het te bombarderen gebied te markeren door het afwerpen van lichtfak- kels en een markeringsbom. Het squadron steeg in de heldere nacht van 21 juni 1943 op van de basis Gravely Hunts in Enge land. De Halifax bood plaats aan acht bemanningsleden: piloot W. Hickson uit Nieuw Zeeland, H. Krohn uit Australië, A. Hutchinson en J. Graham uit Canada, P Croft, J. Dowsing, W Brown en F. Mal tas uit Engeland. Piloot William ('Bill') Hickson vloog de Halifax bommenwerper naar de Duitse industriestad Krefeld. Het was zijn eenendertigste operatie en hij had dit keer als opdracht om enkele doelen met oorlogsindu strie duidelijk met brandbommen te markeren. Het Halifaxtoestel vloog op een hoogte van 18.000 voet (5486 meter) en bevond zich op ongeveer twee minuten van het doel, toen een Messerschmitt jachtvliegtuig met als piloot Major Günther Radusch van Flieger- horst Venlo hoog van achter uit het niets te voorschijn kwam. De staartartillerist zag de Messers- chmitt pas, toen die al vuurde. De Halifax werd geraakt, vloog in brand, raakte ongecontroleerd en begon te tollen. Toen de vlammen uit zijn Halifax bommenwerper sloegen, wist piloot Bill Hickson dat de situatie ernstig was. Snel werd actie ondernomen om de vlammen met een brandblusser te doven, maar al spoedig werd duidelijk dat er slechts één moge lijkheid was. Hij moest de jongens vertellen dat ze het toestel moes ten verlaten. Piloot Hickson, toen 20 jaar maar met de ervaring van een goede captain, gaf zijn beman ning bevel het toestel te verlaten. Zelf was hij de laatste die uit het brandende toestel sprong. Hij trok aan zijn valschermkoord en de parachute opende zich. Bij het naar beneden komen, verloor hij zijn rechter laars. Enige tijd zweef de hij hulpeloos aan zijn parachu te naar beneden en maakte uitein delijk een zachte landing op een perceel bouwland in de buurt schap Valkenberg in Klein Oirlo. Snel verborg hij zijn parachute, voordat hij op één kousenvoet de heldere sterrennacht inliep. De families Philipsen, Maes en Martens die in de buurtschap een boerderij bewoonden, werden midden in de nacht opgeschrikt door ontploffingen en brand vlakbij hun boerderij. Om 01.34 uur was de brandende Halifax neergestort en op de grond geëx plodeerd. Het toestel had eerst nog twee bommen afgegooid, die niet ontploften en later op circa 300 m van de boerderij van Maes werden teruggevonden. Maar veel dramatischer was de vondst van twee lichamen. De Australiër ser geant H. Krohn, 21 jaar oud en de Engelsman sergeant W. Brown, 28 jaar oud kwamen om het leven. Eén lichaam werd in delen door Piet Philipsen gevonden en in de buurt van de onheilsplek begra ven. Het andere ontzielde lichaam werd later gevonden. Het duurde niet erg lang, of de Duitse soldaten arriveerden bij de onheilsplek. Onmiddellijk werd alles afgezet en begon de zoektocht naar de overlevenden. Van de zes overlevende beman ningsleden wisten alleen Hickson en Hutchinson uit handen van de Duitsers te blijven. De overi gen werden al spoedig gevangen genomen. PILOOT Piloot William Hickson, die zijn rechter laars verloren was, hield zich schuil onder de brug over de Lollebeek bij de Lichtenbergweg/ Kreuzelweg, terwijl de Duitsers op de brug stonden en lichtko- gels afvuurden. Op één kous en één laars zwierf hij door het uit gestrekte landschap, totaal onwe tend waar hij zich bevond. Om zijn honger te stillen, at hij rauwe erw ten. Zo zwierf hij twee dagen rond, voordat hij ergens in de omgeving van Veulen om water durfde te vragen. Vervolgens zwierf hij ver der door een voor hem onbeken de streek. Zo kwam hij na enkele dagen bij de boerderij 'Eikenhof' van de familie van Staveren in Veu len. In het duister van de avond sloeg de hond aan en moeder Van Staveren die buiten ging kijken, zag tot haar schrik een man op het erf staan. Toen duidelijk werd dat het een 'Tommie' was, werd hij gastvrij onthaald en mocht hij een week op de boerderij blijven om bij te komen. Daarna werd hij via Meterik naar een boerderij op de Zwarte Plak in America gebracht. Vervolgens werd hij naar Sittard vervoerd. Hij maakte de reis in gezelschap van een andere piloot, de Nieuw Zeelander Basil Braod- mead, afkomstig van een ander neergestort toestel. Vanuit Sittard werd hij langs een pilotenlijn naar Apeldoorn geloodst. William Hickson, dit jaar 87 geworden en met zijn echtgenote wonend in een rusthuis in Waika- nae in Nieuw Zeeland, herinnert zich nog dat hij op weg was naar 5-V 'f K Oud-piloot William Hickson met zijn vrouw. een café, waar hij zou worden opgenomen in de veilige woning. Hij klopte op de cafédeur en werd begroet door een grote kerel die hem met één hand met een gewel dige klap naar binnen sloeg. Piloot Hickson kwam op de grond weer bij en raakte in de war bij het zien van het Luger pistool dat op hem werd gericht. Iemand had hem verraden en hij was nu in handen van de gevreesde Gestapo. Na een dagenlange ondervraging in een Gestapo-kamp en een Luftwaffe- kamp werd hij vlak voor zijn 21e verjaardag uitgeleverd aan het bekende Stalag Luft III, een kamp voor krijgsgevangen luchtmacht militairen. Stalag Luft III, een afkorting van Stamm Lager Luft 3, Basiskamp Lucht 3, lag in Sagan op 160 km ten zuidoosten van Berlijn in Neder-Silezië. Deze pek was speciaal gekozen, omdat het graven van ontsnappingstunnels hier moeilijk zou zijn. Toch is Sta- lag Luft III heel bekend geworden door de verfilming van de 'Great Escape', de Grote Ontsnapping via drie tunnels. "Ik kwam in september 1943 aan en de 'Great Escape' vond in maart 1944 plaats. De drie tun nels, Tom, Dick en Harry schoten al goed op toen ik aankwam. Mijn eigen speciale taak in de 'Grote Vlucht' was goed op te letten voor de veiligheid van de tunnelbou wers. Ook de vervalsers waren van essentieel belang voor de vlucht, want zij moesten passende documenten maken. Het was een belangrijke taak de veiligheid te waarborgen, terwijl zij het werk deden", aldus William Hickson in een Nieuw Zeelandse krant. Het zou van vitaal belang zijn om het aantal gevangenen voor de vlucht te beperken. De mensen met de hoogste prioriteit waren die met bijzondere kwaliteiten; mensen die vloeiend Duits spra ken en Duits verstonden, maar ook de mensen die in de grond hadden gezeten en die gewerkt hadden aan het hele project. "Wij allen hoopten onze namen te horen die uit de hoed getrok ken werden. Ik was aanvankelijk zeer teleurgesteld dat ik niet mee mocht." In de lente van 1945 marcheer de piloot Hickson met de andere krijgsgevangenen Stalag Luft III uit. Omdat de Russen steeds dich terbij kwamen, waren de Duitse bewakers op de vlucht geslagen. Korte tijd later werd hij bevrijd en keerde terug met herwonnen kracht. De oorlog bevond zich in de eindfase. William Hickson was aan boord van een boot onderweg naar huis, toen Japan zich na het bombardement op Hiroshima en Nagasaki overgaf. Op 6 september 1945 arriveerde William Hickson in Auckland in Nieuw Zeeland. OORLOGSMONUMENT De rechterlaars van piloot Willi am Hickson werd gevonden door Piet Martens en kwam later terecht in de privé-oorlogscollectie van Wies Peeters uit Broekhuizen. Via een Nederlandse contactpersoon, Adriaan van Zantvoort, stuurde hij de laars naar Nieuw Zeeland, waar hij in september van dit jaar aan William Hickson werd aangebo den bij gelegenheid van zijn 87e verjaardag. De laars wordt afge staan aan het Royal New Zealand Air Force Museum in Wigram/ Christchurch. Daar wordt ook in zijn verhaal melding gemaakt van de relatie met Castenray. De familie Maes schonk de rie men van de parachute en enkele delen van de uitrusting van piloot Hickson aan de Stichting Heem kundig Genootschap Casten- ray. Jan Martens schonk enkele onderdelen van de Halifax. In juni 2002 werd bij de herdenking van de slachtoffers de laars met deze objecten in het Castenrayse gemeenschapshuis geëxposeerd. De heemkundestichting was nog maar net een jaar geleden opgericht en middelen voor een aansprekend monument waren er niet. Een eenvoudig tekstpaneel tje vertelde over wat er gebeurd was in die fatale nacht in 1943 en vermeldde de namen van de beide slachtoffers. Dezen liggen begraven op de begraafplaats Jon kerbosch bij Nijmegen. Ruim acht jaar heeft het paneeltje vlakbij de plek gestaan waar de Halifax is neergestort. Vorig jaar vroeg voorzitter Jan Strijbos van de Cas- tenrayse heemkundestichting aan beeldhouwer Martin Ooink uit Venray of hij twee monumenten van blauw hardsteen wilde maken. Eerder al had de kunstenaar, die verbonden is aan de Kunstwerk plaats Venray, het prachtige beeld van de trekpaardhengst Nico van Melo voor de heemkundestichting gemaakt. Enkele maanden heeft Martin Ooink nodig gehad om het eerste monument voor de locatie in Klein Oirlo te vervaardigen. Dat staat inmiddels op de plaats. Het is een reliëf van een Halifax- bommenwerper die in een wolk is afgebeeld. Eind vorig jaar bracht Martin Ooink een bezoek aan piloot Hickson in Nieuw Zeeland en onlangs is hij weer vertrokken om William Hickson te bezoeken. Van de Stichting Heemkundig Genootschap Castenray heeft hij een cd-rom meegekregen met foto's van de vervaardiging en de plaatsing van het monument aan de Valkenberg. Na zijn terugkeer zal hij het werk hervatten aan het tweede monument dat permanent zal herinneren aan de zes slachtof fers van de crash bij de Casten- rayse Berg. Opnieuw een herdenking zal er niet plaatsvinden volgens voorzit ter Jan Strijbos. "In 2002 hebben we de in totaal acht slachtoffers met groot ceremonieel herdacht en eer gebracht. Wel zullen we evenals in 2002 de betreffende ambassades op de hoogte brengen en voorzien van documentatie- en fotomateriaal." Van 22 november tot en met 26 november is de Nationale week van de patiëntveiligheid. Ook in VieCuri gaat deze week niet ongemerkt voorbij. Tijdens deze week zullen de verschillende activiteiten op het gebied van veiligheid in de schijnwerpers staan. Patiëntveiligheid is een belangrijk speerpunt voor VieCuri. Max Visser, voorzitter Raad van Bestuur: "Het is van groot belang dat patiënten zich veilig voelen in ons ziekenhuis. Wij staan in VieCuri voor een kwalitatief goede, dus ook veilige zorgverlening." Wat kunt u zelf doen? Uit onderzoek blijkt dat bijna alle patiënten vinden dat de veiligheid in het ziekenhuis ook een zaak van de patiënt zelf is. Hoe kunt u zelf een bijdrage leveren? Dat kunt u doen door bijvoorbeeld uw behandelend arts of de verpleegkundige gericht vragen te stellen. En door hun instructies en adviezen goed op te volgen. Ook is het belangrijk dat u hen goed informeert over uw gezondheidstoestand. 2?ï "Kan ik bij jullie slapen voor onderzoek naar mijn overmatig snurken?" "Jazeker, dankzij een grondige diagnose kunnen behandelen." Overmatig snurken, slaperigheid of vermoeidheid overdag zijn problemen die serieuze aandacht verdienen. Zeker wanneer dit bijvoorbeeld leidt tot slaapapneu, waarbij de ademhaling tijdens het slapen regelmatig stopt. Om op dit gebied grondige diagnoses te kunnen stellen, heeft VieCuri een slaaplab ingericht, waar wij uw slaap kunnen onderzoeken. Hierdoor kunnen wij u gerichter helpen. Deze patiëntgerichte manier van denken ziet u bij VieCuri bijna overal in terug. Dat is wat wij bedoelen met gewoon beter. Voor bloedafname kunt u gewoon prima bij u in de buurt terecht. VieCuri heeft bijna 40 priklocaties in de regio, dus is er altijd wel eentje dichtbij. U kunt hier op werkdagen zonder afspraak binnenlopen. Bij de priklocaties kunt u ook terecht om iets af te geven voor verder onderzoek in het ziekenhuis, zoals bijvoorbeeld urine. Bloed prikken in de ziekenhuislocaties in Venlo en Venray kan de hele dag. De andere priklocaties zijn in de ochtend geopend, zodat het bloed diezelfde middag nog in het ziekenhuis onderzocht kan worden. Door deze snelle werkwijze zijn de uitslagen meestal dezelfde dag nog bekend. Meer informatie over priklocaties, adressen en openingstijden vindt u op onze website www.viecuri.nl - bloedafname. Huidkanker is de meest voorkomende soort kanker in Nederland. Gelukkig worden mensen steeds alerter op verdachte plekjes en vlekjes. Voor een vroegtijdige diagnose van huidkanker heeft VieCuri een vlekjesspreekuur ingericht. Hier kunt u na doorverwijzing van de huisarts gewoon terecht. Met een vroege diagnose is de kans op volledige genezing vele malen groter. Het aantal patiënten met huidkanker op het plekjes- en vlekjesspreekuur neemt toe, merkt ook nurse practitioner Anja Ebus. "De toename van patiënten met huidkanker komt mede door de vergrijzing. Mensen worden langer aan UV-straling blootgesteld. Maar de toename op het spreekuur komt ook doordat mensen zich meer bewust zijn van huidkanker. En dat is positief, want bij huidkanker is het belangrijk zo snel mogelijk in te grijpen." Huidkanker Wanneer uw huisarts u heeft doorgestuurd met een op huidkanker verdacht plekje, vlekje of moedervlek, komt u op het (pre) maligne plekjes- en vlekjesspreekuur. Tijdens dit spreekuur wordt u gezien door de dermatoloog of nurse practitioner. Dit speciale spreekuur is enkele malen per week op beide ziekenhuis locaties. Teledermatologie Dermatologie binnen VieCuri is volop in ontwikkeling. Zo wordt er al een tijdje gewerkt met 'teledermatologie'. Bij teledermatologie stuurt de huisarts een foto met vraagstelling naar de dermatoloog via de computer. Deze geeft vervolgens advies over een behandeling of adviseert de patiënt door te sturen. Teledermatologie maakt het mogelijk dat huisartsen en dermatologen op afstand van elkaar toch eenvoudig en snel van gedachte kunnen wisselen. Zo wordt u sneller geholpen en weet u eerder waar u aan toe bent. Heemkunde plaatst twee oorlogsmonumenten V"'. - dl ■- VEILIGE ZORG: GEWOON BETER Bereid uw bezoek aan het ziekenhuis goed voor Geef uw zorgverlener alle informatie over uw gezondheid Vraag uitleg als u iets niet begrijpt Vraag bedenktijd bij moeilijke beslissingen Volg instructies en adviezen goed Bedenk of alles duidelijk is

Peel en Maas | 2010 | | pagina 11