Een reis met een missie
Mooi hoor, echt supergaaf
Koester uw Monument
Monique wint
ballonwedstrijd
Scouts verspreiden
een zee van licht
ff
ff
Honderddertigste jaargang - week 49 - donderdag 3 december 2009
Aukje Janssen gaat onderwijsproject in Suriname opzetten
Aukje Janssen (22 jaar uit
Venray) en Laura Schweren
(21 jaar uit Someren) vertrek
ken op 22 maart 2010 naar
Suriname om in dat land een
onderwijsproject op te zetten.
Het is voor beiden de afron
ding van hun vierjarige oplei
ding Sociaal Pedagogische
Hulpverlening aan de Fontys
Hogeschool in Eindhoven. "We
gaan onderzoeken hoe het spe
ciaal onderwijs in Suriname is
geregeld. Daarbij richten we
ons vooral op de omgang tus
sen leerkracht en de leerlingen
met hyperactief gedrag", aldus
Aukje Janssen.
Voor Aukje Janssen en Laura
Schweren betekent de 3,5 maand
durende reis naar Suriname de
eindfase van hun afstudeerpro
ject. De beide jongedames kennen
elkaar al langer. Zij deden beiden
de opleiding onderwijsassistente
en liepen stageperioden bij de
Stichting Heppie en op de kin
derafdeling van een ziekenhuis.
Ze vonden elkaar in een stage
project naar Suriname. "Het is een
echte uitdaging", omschrijft Laura
Schweren het avontuur dat hen te
wachten staat. "En een leuke afron
ding van onze studie. We wilden
bovendien allebei graag naar het
buitenland", vult Aukje Janssen
aan. Via een in Tilburg wonende
man van Surinaamse afkomst werd
het idee geboren om in Paramari
bo een project op touw te zetten.
"De voorwaarde van de afstudeer
opdracht was om zelf een project
te bedenken en uit te voeren.
Omdat het onderwijs ons allebei
trekt en vooral als het gaat om
kinderen met ADHD hebben we
gekozen voor dit project. We heb
ben begrepen dat er voor dit pro
ject draagvlak is en overdracht van
kennis nodig is. Voor ons de ideale
uitdaging."
Hun opdrachtgever is het Bureau
Speciaal Onderwijs (BSO) in Suri
name. dat ressorteert onder het
Ministerie van Onderwijs en Volks
ontwikkeling. Dit bureau is belast
met de inrichting van het lager en
voortgezet speciaal onderwijs. "We
hebben dan ook niet zo maar voor
dit project gekozen, maar echt
gekeken naar de noodzaak er van.
Het onderwijs in Suriname ligt
op zijn gat. Wij hopen met onze
bijdrage een stimulans te geven
om het onderwijs te verbeteren.
Maar beslist niet met de instelling
van 'wij Hollandse meiden weten
het allemaal beter'. Samen met
de leerkrachten ter plaatse wil-
len wij werken aan het verbete
ren van het onderwijs, met name
voor hyperactieve kinderen", legt
de 22-jarige Venrayse studente uit.
De noodzaak is er volgens beiden.
Laura: "Hyperactief gedrag speelt
hoog op in het onderwijs in Suri
name, in het bijzonder in het spe
ciaal onderwijs. De leerkrachten
hebben behoefte aan aanvullende
kennis en vaardigheden die hen in
staat stelt om beter om te gaan met
en het begeleiden van kinderen in
het speciaal onderwijs met hyper
actief gedrag. Dagelijks worden de
leerkrachten hiermee geconfron
teerd en zitten zij als het ware met
de handen in het haar."
De twee studenten gaan syste
matisch te werk. Bij aankomst in
Suriname zullen zij starten met
een quick scan om in relatief korte
tijd een beeld te krijgen hoe de
leerkrachten, die werkzaam zijn
in het speciaal basisonderwijs, op
dit moment omgaan met kinderen
die hyperactief gedrag in de klas
vertonen. Het gaat daarbij om een
momentopname. Op basis van de
resultaten worden indicaties voor
een passende diagnostiek bloot
gelegd. "Het gaat om vijf scholen,
waarbij we op iedere school met
twee leerkrachten gaan samen
werken. In totaal gaat het dus om
tien leerkrachten, waarmee we
overleggen, samenwerken en kij
ken wat in het Surinaamse onder
wijs nodig is. Uiteindelijk moet dit
resulteren in handelingsplannen
waarmee de leerkrachten aan de
slag kunnen. De bedoeling is dat
zij die kennis, om slagvaardiger
om te gaan met het verschijnsel
hyperactiviteit van kinderen in de
klas, gaan overdragen aan collega's
in het onderwijs."
Ze beseffen terdege dat het geen
eenvoudige klus gaat worden.
Aukje: "Door gebrek aan gerichte
handelingsplannen worden kinde
ren die kampen met hyperactief
gedrag doorgaans door de leer
kracht als 'vervelend' en 'lastig'
ervaren. Dit heeft tot gevolg dat
onrust in de klas toeneemt. Een
van de negatieve oplossingen die
vaker wordt gehanteerd, is het
afzonderen van de betreffende
kinderen. Dat kan gebeuren door
het kind buiten het klaslokaal te
plaatsen. Het toepassen van deze
maatregel brengt onder andere
met zich mee dat het leerarrange
ment van de kinderen achteruit
gaat, met alle gevolgen van dien.
Doordat er bij de leerkrachten
adequate kennis en vaardigheden
ontbreken hebben de traditionele
maatregelen van de leerkrachten
een averechtse uitwerking op de
kinderen. Ook voor de leerkracht
is het niet prettig werken in een
verstoord leef- en werkklimaat in
de klas. Door uiteindelijk gerichte
handelingsplannen aan te bieden,
kunnen we het onderwijs op de
scholen in Suriname stimuleren
en hopelijk verbeteren. Wanneer
we dat kunnen bereiken, heeft ons
bezoek voor alle partijen alleen
maar winst opgeleverd."
Voor Aukje Janssen en Laura
Schweren wordt het in ieder
geval geen 'schoolreisje', maar een
verblijf met een missie. De reis
bekostigen de beide tieners zelf,
daarnaast zijn ze al gestart met het
ontwikkelen van initiatieven om
geld bij elkaar te krijgen voor de
ondersteuning van het onderwijs
in Suriname. "We willen in ieder
geval vakliteratuur en hulpmid
delen meenemen waarmee de
leerkrachten in Paramaribo aan de
slag kunnen. Spullen die ze nodig
hebben om structuur te kunnen
aanbrengen in het onderwijs met
hyperactieve kinderen." De twee
Aukje Janssen (links) en Laura
Schweren.
studentes gaan bedrijven benade
ren voor een financiële bijdrage
en denken aan een actie op basis
scholen in Venray en Someren om
lege flessen in te zamelen. "Iedere
euro die we binnenhalen, is mooi
meegenomen. Het geld wordt in
ieder geval goed besteed."
Hoewel het nog bijna vier maan
den duurt, voordat de twee naar
Suriname afreizen, zijn ze al druk
in de weer met de voorbereidin
gen. Op een laptop laten ze foto's
zien van hun onderkomen in Para
maribo. Het ziet er niet verkeerd
uit. "We noemen het al ons paleis
je", lacht Aukje. Angst voor de
omstandigheden in het land dat tot
1975 behoorde tot het Koninkrijk
der Nederlanden is er niet. "Nee,
absoluut niet. Het is een geweldige
uitdaging. Bovendien komen we in
een veilige wijk van Paramaribo te
wonen", klinkt het in koor.
Mensen die het project van
Aukje en Laura willen ondersteu
nen, kunnen een bijdrage over
maken naar rekeningnummer
468620141, ABN/AMRO, ten name
van project Suriname.
Thuis rode draad dansvoorstelling Dizzy Jazzdance
Dansschool Dizzy Jazzdance
uit Venray presenteert op zater
dag 12 en zondag 13 december
vier keer de dansvoorstelling
Thuis. De voorstellingen zijn
op beide dagen om 13.30 en
19.00 uur. Afgelopen zondag
was in de aula van het Raay-
land College de eerste door
loop voor de 600 leerlingen die
meedoen aan de uitvoeringen.
Thuis? Een dansvoorstelling
over thuis. Je vraagt je af of de
inspiratie voor deze voorstelling
voortkomt uit de donkere dagen
voor Kerstmis. Buiten is het vroeg
donker, de kou en regen worden
door de mensen buitengesloten.
In huis maken we het warm en
gezellig. "Oh heerlijk", denkt Wilma
Keijzers van Dizzy Jazzdance, "Maar
helaas geldt dat voor ons gezin nu
even niet. Wij maken het momen
teel heel warm en gezellig in onze
oefenruimtes waar op dit moment
met man en macht wordt gewerkt
aan de laatste voorbereidingen
voor onze voorstelling. De laatste
danskleding wordt nog gemaakt,
de laatste voorbereidingen voor
het decor, de schmink en organisa
tie worden getroffen. Het is iedere
keer weer een ontzettend grote
organisatie, maar aangezien dit
alweer de tiende grote voorstelling
wordt in de schouwburg van Ven-
ray kost het ieder jaar weer meer
om de resultaten van de vorige
keer te evenaren."
Die drang naar perfectie, het
steeds weer beter willen doen,
blijkt afgelopen zondag tijdens de
eerste doorloop. Een repetitie waar
in alle dansen in de volgorde van
de uitvoering achter elkaar wor
den uitgevoerd. De regie is strak
in handen van Wilma Keijzers, die
samen met zeven docenten en een
stagiaire verantwoordelijk is voor
de productie die medio december
vier keer wordt uitgevoerd. Voor
aanvang van de doorloop wordt
de vloer nog een keer geboend,
de kauwgumresten verwijderd,
terwijl pilonnen het denkbeeldige
podium van de schouwburg mar
keren. "Mooi hoor, echt supergaaf",
stimuleert Wilma een groep jonge
danseressen die 's morgens als
een van de eersten aan de beurt
zijn. "Schat, jij moet hier achter die
pilon gaan staan. Iedereen nu op
zijn plekje." De aanwijzingen zijn
kort, dwingend, maar niet onvrien
delijk. De hele doorloop verloopt
in een ontspannen sfeer, maar wel
met nadrukkelijk oog voor detail
en perfectie. Een kleine meid
maakt tijdens haar dansje een kop
rol en smakt tegen de verhoging
van de aula. Bij de echte voorstel
ling zou ze dus zo het publiek zijn
ingerold. Een opbeurend woordje
doet wonderen en de jonge danse
res straalt meteen weer. Het plezier
is aandoenlijk. Dat is ook een van
de waarden waar Wilma Keijzers
en haar docenten voor staan. "Op
de eerste plaats wil je alle danse
ressen optimaal laten genieten.
Voor de ervaren danseressen geldt
dat je er naar streeft de muziek en
choreografie dusdanig te variëren,
zodat ze iedere keer weer iets heel
anders kunnen laten zien. En je
wilt de danseressen groot of klein
heel mooi aankleden en schmin
ken zodat ze straks op het podium
nog meer zullen stralen. Dit jaar is
er weer ontzettend veel nieuwe
kleding gemaakt en als je weet dat
er ruim 600 leerlingen zijn kun je
je wel voorstellen wat daar alle
maal bij komt kijken."
De verschillende ruimtes in huis
vormen de rode draad van de voor
stelling. In eerdere uitvoeringen
werkte Dizzy Jazzdance met blok
ken, nu is het thema thuis de cen
trale leidraad. Via een deur komen
alle danseressen op het podium
om in een van de vertrekken van
het huis om hun dans te doen. De
slaapkamer, de zolder, de badkamer,
de keuken en de huiskamer. Ze
komen allemaal aan bod. "Wel acte
ren dames", roept Wilma als jonge
dames in hun dans een krant zitten
te lezen. "Wie weet wat er voor
nieuws in de krant staat." Docente
Anke de Bruijn kijkt ondertussen
hoe een van haar groepen het er
vanaf brengt. Sinds jaar en dag
geeft ze les bij Dizzy Jazzdance en
maakte al heel wat uitvoeringen
mee. Ze verheugt zich al op de
voorstelling later deze maand. "Het
wordt een hele mooie, sfeervolle
voorstelling. Iedere keer opnieuw
is het keihard werken, maar het
geeft wel enorm veel voldoening
als je uiteindelijk het resultaat
ziet."
Teamwork als basis voor een
gezamenlijke prestatie. Wilma
Keijzers beseft terdege dat het
onmogelijk is om alleen zo'n
grote productie neer te zetten. Dat
blijkt ook wel tijdens de doorloop.
Ouders assisteren bij de binnen
komst van de danseressen. De kof
fie, thee en frisdrank staat klaar. Er
wordt volgens een strak schema
gewerkt, desondanks is het pro
gramma na twee uur repeteren al
een klein half uurtje uitgelopen.
Dat mag de pret echter niet druk
ken. Wilma Keijzers: "Gelukkig heb
ik een heel fijn team achter me
staan. Bij het maken en instude
ren van de dansen word ik gehol
pen door onze dansdocenten. Bij
de organisatie kan ik terugvallen
op een aantal vaste medewerkers,
moeders en mededansers, die elke
keer weer voor ons klaarstaan. Dat
is een heerlijk gevoel en brengt
me weer terug bij het begin van
dit stukje waarom een dansvoor
stelling over thuis. Thuis, het is
zo'n gewoon woord eigenlijk, we
gebruiken het dagelijks en wat
fijn dat het er is, een thuis, een dak
boven je hoofd een plek waar je
je fijn voelt. Maar je hoeft het maar
om te draaien. Stel je voor dat je
geen thuis hebt, om te voelen wat
voor emotie er in dat normale alle
daagse woord schuilt. Daarom dus
een voorstelling over thuis, waarin
we al die fijne plekjes binnen ons
eigen huis kunnen laten zien. De
mooie woonkamer, de gezellige
keuken, de hal, de in ons verhaal
grappige badkamer en slaapkamer,
de spannende zolder. Maar meer
wil ik ook echt niet prijsgeven
hoor."
De sfeervolle decembermaand
heeft voor de Venrayse danslera
res dan ook een speciale beteke
nis. Net als het woord thuis. "Mijn
eigen thuis, mijn man en dochters
en familie. Onze dansdocenten die
al jaren bij Dizzy dansen en lesge
ven en zich hier thuis voelen. De
betrokkenen bij de organisatie die
zich al jaren als een soort van fami
lie inzetten. En last but not least al
onze danseressen die de afgelopen
weken extra hard hebben moeten
werken, hebben mij geïnspireerd
tot het maken van deze voorstel
ling. Ik hoop dan ook dat ieder
een ervan zal genieten en het een
groot succes mag worden."
Wie nog geen kaartjes heeft, kan
voor de allerlaatste kaartjes infor
matie vinden op de website www.
dizzydance.nl
Tegen het einde van de 15e
eeuw bezat de Grote Kerk in
Venray maar liefst vijftien altaren.
Een daarvan was het Nicolaasal-
taar. Van dat altaar is alleen het
Sint Nicolaasbeeld overgebleven.
Niet alleen het kerkgebouw, maar
ook zijn rijke inventaris, waarvan
het beeld deel uitmaakt, geniet
bescherming als Rijksmonument.
Het Sint Nicolaasbeeld bevindt
zich in de zuidelijke beuk van de
kerk, dat is de zijbeuk rechts. Het
is een eikenhouten beeld met een
hoogte van 103 cm, afkomstig uit
Opper-Gelre en dat dateert van ca.
1500. Sint Nicolaas is afgebeeld als
bisschop met een staf. De kleding
bestaat uit een albe (onderkleed
van de priester) met daaroverheen
een dalmatiek (liturgisch boven-
gewaad) en koorkap. De mijter
op zijn hoofd is afgebeeld met
randen die met parels zijn afgezet.
Het beeld heeft oudere Nederrijn-
se stijlkenmerken zoals het zacht
gevormde, ingetogen gelaat. Stijl
kenmerken van het beeld die op
de Meester van Elsloo wijzen zijn
de zware rijke plooival, de ronde
schoenen en de bewerkte achter
kant van het beeld. Opvallend is
natuurlijk dat deze Nicolaas geen
baard heeft en ook geen boek. Er
bestaan slechts legendeverhalen
over het leven van Sint Nicolaas.
Hij wordt in die verhalen vermeld
als bisschop van Myra (in Klein-
Azië, nu Zuidwest-Turkije) en zou
deelgenomen hebben aan het con
cilie van Nicea in het jaar 325.Al in
de zesde eeuw werd hij als heilige
vereerd in het Byzantijnse Rijk en
in de tiende eeuw ook in het wes
ten. Sint Nicolaas is patroon van
zeelieden en kooplieden, onge
huwde vrouwen en kinderen. Hij
werd door vele wonderverhalen
een populaire heilige die in Euro
pa uitgebreid werd vereerd en aan
wie veel kerken werden gewijd. In
Nederland wordt hij vereerd als
grote kindervriend. In de Ooster
se, Orthodoxe kerk is Nicolaas na
Onze Lieve Vrouw de meest gelief
de heilige. In 1640 bestond er in
Venray al een Sint Nicolaas Gilde.
Bij dat gilde, voortgekomen uit de
Sint-Nicolaasbroederschap, waren
winkeliers, molenaars, kooplie
den en bakkers aangesloten. Het
gildenboek uit 1761 en het gil
denzilver uit 1640 zijn te zien in
het Venrays museum. Het Sint
Nicolaas Gilde organiseert jaar
lijks samen met een grote groep
vrijwilligers de intocht van Sint
Nicolaas in Venray. Daarbij wordt
ook het gildenzilver uit 1640 in
de optocht meegedragen. In 1888
vond in Venray al de eerste intocht
van Sint Nicolaas plaats. Daarmee
is Venray, voor zover bekend, de
eerste Nederlandse plaats waar de
Sint werd ingehaald.
Foto en redactie Frans de Roos.
Bronnen: Stichting Behoud en Res
tauratie Beeldenschat Sint Petrus
Banden Kerk, www.petrusban-
denkerkvenray.nl, Sint Nicolaas
Gilde, De Schatten van de Grote
Kerk door Bernard Kruysen. Stich
ting Venray Monumentaal (SVM),
secretariaat Vliezenweg 1 5801 JC
in Venray, e-mail venraymonumen-
taal@live.nl.
De ballonwedstrijd die op ludie
ke wijze de feestelijke middag
voor de realisatie van het project
Hard voor Hart heeft afgesloten,
is gewonnen door Monique Jans
sen uit Venray. Haar ballon heeft
maar liefst 987 kilometer afgelegd
en is gevonden in de Franse plaats
Comps-la-Grand-Ville nabij Mont-
pellier. Op maandag 2 november
is de eerste prijs, een schoon-
heidsbehandeling bij Salon 39 in
Venray, op een feestelijke wijze
aan haar uitgereikt door Junior
Kamerleden Jeanette van der Werf,
Ilze de Rijk, Paul Lutters en Esther
Hoppenreijs. Het Hard voor Hart
project heeft in de regio Venray
gezorgd voor een netwerk van
ruim vijftig AED's en ruim 270 vrij
willigers. Deze prestatie is op fees
telijke wijze met de vrijwilligers,
sponsoren, partners en Junior
Kamer leden gevierd. Ook tweede
en derde prijswinnaars hebben
inmiddels hun prijs in ontvangst
genomen namelijk een boswan
deling en pannenkoeken eten bij
Jachthut op den Hamer in Weller-
looi en een wellness arrangement
bij Thermaalbad Arcen. Bezoek
www.hardvoorhart.nl voor meer
informatie over de Junior Kamer.
Op zaterdag 19 december
komen ruim 200 scouts uit het
hele land naar de stationshal van
Utrecht Centraal om het vredes-
licht op te halen en te verspreiden
als teken van vrede en vriend
schap. Al meer dan twintig jaar
wordt jaarlijks in Bethlehem het
vredeslicht ontstoken, waarna kin
deren en jongeren uit allerlei lan
den het verspreiden over de hele
wereld. Hierdoor vormen zij een
keten van licht als teken van vrede
en vriendschap. Ook Nederlandse
scouts dragen bij aan dit initiatief.
Op 10 december reist een aantal
jeugdleden van Scouting de Peel-
speurders uit Venray, samen scou
ting Wellerlooi en scouting de Teil
naar Wenen om het vredeslicht op
te halen, waarna zij het vredeslicht
in Nederland verspreiden.
Op zaterdag 19 december
brengen de Peelspeurders het
vredeslicht naar het centraal sta
tion van Utrecht, waar het wordt
doorgegeven aan andere scouts.
Om reizigers attent te maken op
dit evenement, maken de scouts
samen in de stationshal een grote
kerstboom van licht. De Neder-
landse Spoorwegen ondersteunt
dit initiatief en sponsort het eve
nement. Na het ontsteken van het
licht in de kerstboom vertrekken
de scouts van scouting de Peel-
speurders per trein naar Venray.
Ze nemen het vredeslicht weer
brandend mee in een stormlan
taarn om het vredeslicht verder
te verspreiden. Scouting de Peel-
speurders gebruikt het vredes-
licht om in de omgeving van
Venray mensen te bedanken, en
zij delen het licht ook volgens tra
ditie uit tijdens de kerstmis in de
Grote Kerk.
L EN MAAS
I