Een reis met een missie Mooi hoor, echt supergaaf Koester uw Monument Monique wint ballonwedstrijd Scouts verspreiden een zee van licht ff ff Honderddertigste jaargang - week 49 - donderdag 3 december 2009 Aukje Janssen gaat onderwijsproject in Suriname opzetten Aukje Janssen (22 jaar uit Venray) en Laura Schweren (21 jaar uit Someren) vertrek ken op 22 maart 2010 naar Suriname om in dat land een onderwijsproject op te zetten. Het is voor beiden de afron ding van hun vierjarige oplei ding Sociaal Pedagogische Hulpverlening aan de Fontys Hogeschool in Eindhoven. "We gaan onderzoeken hoe het spe ciaal onderwijs in Suriname is geregeld. Daarbij richten we ons vooral op de omgang tus sen leerkracht en de leerlingen met hyperactief gedrag", aldus Aukje Janssen. Voor Aukje Janssen en Laura Schweren betekent de 3,5 maand durende reis naar Suriname de eindfase van hun afstudeerpro ject. De beide jongedames kennen elkaar al langer. Zij deden beiden de opleiding onderwijsassistente en liepen stageperioden bij de Stichting Heppie en op de kin derafdeling van een ziekenhuis. Ze vonden elkaar in een stage project naar Suriname. "Het is een echte uitdaging", omschrijft Laura Schweren het avontuur dat hen te wachten staat. "En een leuke afron ding van onze studie. We wilden bovendien allebei graag naar het buitenland", vult Aukje Janssen aan. Via een in Tilburg wonende man van Surinaamse afkomst werd het idee geboren om in Paramari bo een project op touw te zetten. "De voorwaarde van de afstudeer opdracht was om zelf een project te bedenken en uit te voeren. Omdat het onderwijs ons allebei trekt en vooral als het gaat om kinderen met ADHD hebben we gekozen voor dit project. We heb ben begrepen dat er voor dit pro ject draagvlak is en overdracht van kennis nodig is. Voor ons de ideale uitdaging." Hun opdrachtgever is het Bureau Speciaal Onderwijs (BSO) in Suri name. dat ressorteert onder het Ministerie van Onderwijs en Volks ontwikkeling. Dit bureau is belast met de inrichting van het lager en voortgezet speciaal onderwijs. "We hebben dan ook niet zo maar voor dit project gekozen, maar echt gekeken naar de noodzaak er van. Het onderwijs in Suriname ligt op zijn gat. Wij hopen met onze bijdrage een stimulans te geven om het onderwijs te verbeteren. Maar beslist niet met de instelling van 'wij Hollandse meiden weten het allemaal beter'. Samen met de leerkrachten ter plaatse wil- len wij werken aan het verbete ren van het onderwijs, met name voor hyperactieve kinderen", legt de 22-jarige Venrayse studente uit. De noodzaak is er volgens beiden. Laura: "Hyperactief gedrag speelt hoog op in het onderwijs in Suri name, in het bijzonder in het spe ciaal onderwijs. De leerkrachten hebben behoefte aan aanvullende kennis en vaardigheden die hen in staat stelt om beter om te gaan met en het begeleiden van kinderen in het speciaal onderwijs met hyper actief gedrag. Dagelijks worden de leerkrachten hiermee geconfron teerd en zitten zij als het ware met de handen in het haar." De twee studenten gaan syste matisch te werk. Bij aankomst in Suriname zullen zij starten met een quick scan om in relatief korte tijd een beeld te krijgen hoe de leerkrachten, die werkzaam zijn in het speciaal basisonderwijs, op dit moment omgaan met kinderen die hyperactief gedrag in de klas vertonen. Het gaat daarbij om een momentopname. Op basis van de resultaten worden indicaties voor een passende diagnostiek bloot gelegd. "Het gaat om vijf scholen, waarbij we op iedere school met twee leerkrachten gaan samen werken. In totaal gaat het dus om tien leerkrachten, waarmee we overleggen, samenwerken en kij ken wat in het Surinaamse onder wijs nodig is. Uiteindelijk moet dit resulteren in handelingsplannen waarmee de leerkrachten aan de slag kunnen. De bedoeling is dat zij die kennis, om slagvaardiger om te gaan met het verschijnsel hyperactiviteit van kinderen in de klas, gaan overdragen aan collega's in het onderwijs." Ze beseffen terdege dat het geen eenvoudige klus gaat worden. Aukje: "Door gebrek aan gerichte handelingsplannen worden kinde ren die kampen met hyperactief gedrag doorgaans door de leer kracht als 'vervelend' en 'lastig' ervaren. Dit heeft tot gevolg dat onrust in de klas toeneemt. Een van de negatieve oplossingen die vaker wordt gehanteerd, is het afzonderen van de betreffende kinderen. Dat kan gebeuren door het kind buiten het klaslokaal te plaatsen. Het toepassen van deze maatregel brengt onder andere met zich mee dat het leerarrange ment van de kinderen achteruit gaat, met alle gevolgen van dien. Doordat er bij de leerkrachten adequate kennis en vaardigheden ontbreken hebben de traditionele maatregelen van de leerkrachten een averechtse uitwerking op de kinderen. Ook voor de leerkracht is het niet prettig werken in een verstoord leef- en werkklimaat in de klas. Door uiteindelijk gerichte handelingsplannen aan te bieden, kunnen we het onderwijs op de scholen in Suriname stimuleren en hopelijk verbeteren. Wanneer we dat kunnen bereiken, heeft ons bezoek voor alle partijen alleen maar winst opgeleverd." Voor Aukje Janssen en Laura Schweren wordt het in ieder geval geen 'schoolreisje', maar een verblijf met een missie. De reis bekostigen de beide tieners zelf, daarnaast zijn ze al gestart met het ontwikkelen van initiatieven om geld bij elkaar te krijgen voor de ondersteuning van het onderwijs in Suriname. "We willen in ieder geval vakliteratuur en hulpmid delen meenemen waarmee de leerkrachten in Paramaribo aan de slag kunnen. Spullen die ze nodig hebben om structuur te kunnen aanbrengen in het onderwijs met hyperactieve kinderen." De twee Aukje Janssen (links) en Laura Schweren. studentes gaan bedrijven benade ren voor een financiële bijdrage en denken aan een actie op basis scholen in Venray en Someren om lege flessen in te zamelen. "Iedere euro die we binnenhalen, is mooi meegenomen. Het geld wordt in ieder geval goed besteed." Hoewel het nog bijna vier maan den duurt, voordat de twee naar Suriname afreizen, zijn ze al druk in de weer met de voorbereidin gen. Op een laptop laten ze foto's zien van hun onderkomen in Para maribo. Het ziet er niet verkeerd uit. "We noemen het al ons paleis je", lacht Aukje. Angst voor de omstandigheden in het land dat tot 1975 behoorde tot het Koninkrijk der Nederlanden is er niet. "Nee, absoluut niet. Het is een geweldige uitdaging. Bovendien komen we in een veilige wijk van Paramaribo te wonen", klinkt het in koor. Mensen die het project van Aukje en Laura willen ondersteu nen, kunnen een bijdrage over maken naar rekeningnummer 468620141, ABN/AMRO, ten name van project Suriname. Thuis rode draad dansvoorstelling Dizzy Jazzdance Dansschool Dizzy Jazzdance uit Venray presenteert op zater dag 12 en zondag 13 december vier keer de dansvoorstelling Thuis. De voorstellingen zijn op beide dagen om 13.30 en 19.00 uur. Afgelopen zondag was in de aula van het Raay- land College de eerste door loop voor de 600 leerlingen die meedoen aan de uitvoeringen. Thuis? Een dansvoorstelling over thuis. Je vraagt je af of de inspiratie voor deze voorstelling voortkomt uit de donkere dagen voor Kerstmis. Buiten is het vroeg donker, de kou en regen worden door de mensen buitengesloten. In huis maken we het warm en gezellig. "Oh heerlijk", denkt Wilma Keijzers van Dizzy Jazzdance, "Maar helaas geldt dat voor ons gezin nu even niet. Wij maken het momen teel heel warm en gezellig in onze oefenruimtes waar op dit moment met man en macht wordt gewerkt aan de laatste voorbereidingen voor onze voorstelling. De laatste danskleding wordt nog gemaakt, de laatste voorbereidingen voor het decor, de schmink en organisa tie worden getroffen. Het is iedere keer weer een ontzettend grote organisatie, maar aangezien dit alweer de tiende grote voorstelling wordt in de schouwburg van Ven- ray kost het ieder jaar weer meer om de resultaten van de vorige keer te evenaren." Die drang naar perfectie, het steeds weer beter willen doen, blijkt afgelopen zondag tijdens de eerste doorloop. Een repetitie waar in alle dansen in de volgorde van de uitvoering achter elkaar wor den uitgevoerd. De regie is strak in handen van Wilma Keijzers, die samen met zeven docenten en een stagiaire verantwoordelijk is voor de productie die medio december vier keer wordt uitgevoerd. Voor aanvang van de doorloop wordt de vloer nog een keer geboend, de kauwgumresten verwijderd, terwijl pilonnen het denkbeeldige podium van de schouwburg mar keren. "Mooi hoor, echt supergaaf", stimuleert Wilma een groep jonge danseressen die 's morgens als een van de eersten aan de beurt zijn. "Schat, jij moet hier achter die pilon gaan staan. Iedereen nu op zijn plekje." De aanwijzingen zijn kort, dwingend, maar niet onvrien delijk. De hele doorloop verloopt in een ontspannen sfeer, maar wel met nadrukkelijk oog voor detail en perfectie. Een kleine meid maakt tijdens haar dansje een kop rol en smakt tegen de verhoging van de aula. Bij de echte voorstel ling zou ze dus zo het publiek zijn ingerold. Een opbeurend woordje doet wonderen en de jonge danse res straalt meteen weer. Het plezier is aandoenlijk. Dat is ook een van de waarden waar Wilma Keijzers en haar docenten voor staan. "Op de eerste plaats wil je alle danse ressen optimaal laten genieten. Voor de ervaren danseressen geldt dat je er naar streeft de muziek en choreografie dusdanig te variëren, zodat ze iedere keer weer iets heel anders kunnen laten zien. En je wilt de danseressen groot of klein heel mooi aankleden en schmin ken zodat ze straks op het podium nog meer zullen stralen. Dit jaar is er weer ontzettend veel nieuwe kleding gemaakt en als je weet dat er ruim 600 leerlingen zijn kun je je wel voorstellen wat daar alle maal bij komt kijken." De verschillende ruimtes in huis vormen de rode draad van de voor stelling. In eerdere uitvoeringen werkte Dizzy Jazzdance met blok ken, nu is het thema thuis de cen trale leidraad. Via een deur komen alle danseressen op het podium om in een van de vertrekken van het huis om hun dans te doen. De slaapkamer, de zolder, de badkamer, de keuken en de huiskamer. Ze komen allemaal aan bod. "Wel acte ren dames", roept Wilma als jonge dames in hun dans een krant zitten te lezen. "Wie weet wat er voor nieuws in de krant staat." Docente Anke de Bruijn kijkt ondertussen hoe een van haar groepen het er vanaf brengt. Sinds jaar en dag geeft ze les bij Dizzy Jazzdance en maakte al heel wat uitvoeringen mee. Ze verheugt zich al op de voorstelling later deze maand. "Het wordt een hele mooie, sfeervolle voorstelling. Iedere keer opnieuw is het keihard werken, maar het geeft wel enorm veel voldoening als je uiteindelijk het resultaat ziet." Teamwork als basis voor een gezamenlijke prestatie. Wilma Keijzers beseft terdege dat het onmogelijk is om alleen zo'n grote productie neer te zetten. Dat blijkt ook wel tijdens de doorloop. Ouders assisteren bij de binnen komst van de danseressen. De kof fie, thee en frisdrank staat klaar. Er wordt volgens een strak schema gewerkt, desondanks is het pro gramma na twee uur repeteren al een klein half uurtje uitgelopen. Dat mag de pret echter niet druk ken. Wilma Keijzers: "Gelukkig heb ik een heel fijn team achter me staan. Bij het maken en instude ren van de dansen word ik gehol pen door onze dansdocenten. Bij de organisatie kan ik terugvallen op een aantal vaste medewerkers, moeders en mededansers, die elke keer weer voor ons klaarstaan. Dat is een heerlijk gevoel en brengt me weer terug bij het begin van dit stukje waarom een dansvoor stelling over thuis. Thuis, het is zo'n gewoon woord eigenlijk, we gebruiken het dagelijks en wat fijn dat het er is, een thuis, een dak boven je hoofd een plek waar je je fijn voelt. Maar je hoeft het maar om te draaien. Stel je voor dat je geen thuis hebt, om te voelen wat voor emotie er in dat normale alle daagse woord schuilt. Daarom dus een voorstelling over thuis, waarin we al die fijne plekjes binnen ons eigen huis kunnen laten zien. De mooie woonkamer, de gezellige keuken, de hal, de in ons verhaal grappige badkamer en slaapkamer, de spannende zolder. Maar meer wil ik ook echt niet prijsgeven hoor." De sfeervolle decembermaand heeft voor de Venrayse danslera res dan ook een speciale beteke nis. Net als het woord thuis. "Mijn eigen thuis, mijn man en dochters en familie. Onze dansdocenten die al jaren bij Dizzy dansen en lesge ven en zich hier thuis voelen. De betrokkenen bij de organisatie die zich al jaren als een soort van fami lie inzetten. En last but not least al onze danseressen die de afgelopen weken extra hard hebben moeten werken, hebben mij geïnspireerd tot het maken van deze voorstel ling. Ik hoop dan ook dat ieder een ervan zal genieten en het een groot succes mag worden." Wie nog geen kaartjes heeft, kan voor de allerlaatste kaartjes infor matie vinden op de website www. dizzydance.nl Tegen het einde van de 15e eeuw bezat de Grote Kerk in Venray maar liefst vijftien altaren. Een daarvan was het Nicolaasal- taar. Van dat altaar is alleen het Sint Nicolaasbeeld overgebleven. Niet alleen het kerkgebouw, maar ook zijn rijke inventaris, waarvan het beeld deel uitmaakt, geniet bescherming als Rijksmonument. Het Sint Nicolaasbeeld bevindt zich in de zuidelijke beuk van de kerk, dat is de zijbeuk rechts. Het is een eikenhouten beeld met een hoogte van 103 cm, afkomstig uit Opper-Gelre en dat dateert van ca. 1500. Sint Nicolaas is afgebeeld als bisschop met een staf. De kleding bestaat uit een albe (onderkleed van de priester) met daaroverheen een dalmatiek (liturgisch boven- gewaad) en koorkap. De mijter op zijn hoofd is afgebeeld met randen die met parels zijn afgezet. Het beeld heeft oudere Nederrijn- se stijlkenmerken zoals het zacht gevormde, ingetogen gelaat. Stijl kenmerken van het beeld die op de Meester van Elsloo wijzen zijn de zware rijke plooival, de ronde schoenen en de bewerkte achter kant van het beeld. Opvallend is natuurlijk dat deze Nicolaas geen baard heeft en ook geen boek. Er bestaan slechts legendeverhalen over het leven van Sint Nicolaas. Hij wordt in die verhalen vermeld als bisschop van Myra (in Klein- Azië, nu Zuidwest-Turkije) en zou deelgenomen hebben aan het con cilie van Nicea in het jaar 325.Al in de zesde eeuw werd hij als heilige vereerd in het Byzantijnse Rijk en in de tiende eeuw ook in het wes ten. Sint Nicolaas is patroon van zeelieden en kooplieden, onge huwde vrouwen en kinderen. Hij werd door vele wonderverhalen een populaire heilige die in Euro pa uitgebreid werd vereerd en aan wie veel kerken werden gewijd. In Nederland wordt hij vereerd als grote kindervriend. In de Ooster se, Orthodoxe kerk is Nicolaas na Onze Lieve Vrouw de meest gelief de heilige. In 1640 bestond er in Venray al een Sint Nicolaas Gilde. Bij dat gilde, voortgekomen uit de Sint-Nicolaasbroederschap, waren winkeliers, molenaars, kooplie den en bakkers aangesloten. Het gildenboek uit 1761 en het gil denzilver uit 1640 zijn te zien in het Venrays museum. Het Sint Nicolaas Gilde organiseert jaar lijks samen met een grote groep vrijwilligers de intocht van Sint Nicolaas in Venray. Daarbij wordt ook het gildenzilver uit 1640 in de optocht meegedragen. In 1888 vond in Venray al de eerste intocht van Sint Nicolaas plaats. Daarmee is Venray, voor zover bekend, de eerste Nederlandse plaats waar de Sint werd ingehaald. Foto en redactie Frans de Roos. Bronnen: Stichting Behoud en Res tauratie Beeldenschat Sint Petrus Banden Kerk, www.petrusban- denkerkvenray.nl, Sint Nicolaas Gilde, De Schatten van de Grote Kerk door Bernard Kruysen. Stich ting Venray Monumentaal (SVM), secretariaat Vliezenweg 1 5801 JC in Venray, e-mail venraymonumen- taal@live.nl. De ballonwedstrijd die op ludie ke wijze de feestelijke middag voor de realisatie van het project Hard voor Hart heeft afgesloten, is gewonnen door Monique Jans sen uit Venray. Haar ballon heeft maar liefst 987 kilometer afgelegd en is gevonden in de Franse plaats Comps-la-Grand-Ville nabij Mont- pellier. Op maandag 2 november is de eerste prijs, een schoon- heidsbehandeling bij Salon 39 in Venray, op een feestelijke wijze aan haar uitgereikt door Junior Kamerleden Jeanette van der Werf, Ilze de Rijk, Paul Lutters en Esther Hoppenreijs. Het Hard voor Hart project heeft in de regio Venray gezorgd voor een netwerk van ruim vijftig AED's en ruim 270 vrij willigers. Deze prestatie is op fees telijke wijze met de vrijwilligers, sponsoren, partners en Junior Kamer leden gevierd. Ook tweede en derde prijswinnaars hebben inmiddels hun prijs in ontvangst genomen namelijk een boswan deling en pannenkoeken eten bij Jachthut op den Hamer in Weller- looi en een wellness arrangement bij Thermaalbad Arcen. Bezoek www.hardvoorhart.nl voor meer informatie over de Junior Kamer. Op zaterdag 19 december komen ruim 200 scouts uit het hele land naar de stationshal van Utrecht Centraal om het vredes- licht op te halen en te verspreiden als teken van vrede en vriend schap. Al meer dan twintig jaar wordt jaarlijks in Bethlehem het vredeslicht ontstoken, waarna kin deren en jongeren uit allerlei lan den het verspreiden over de hele wereld. Hierdoor vormen zij een keten van licht als teken van vrede en vriendschap. Ook Nederlandse scouts dragen bij aan dit initiatief. Op 10 december reist een aantal jeugdleden van Scouting de Peel- speurders uit Venray, samen scou ting Wellerlooi en scouting de Teil naar Wenen om het vredeslicht op te halen, waarna zij het vredeslicht in Nederland verspreiden. Op zaterdag 19 december brengen de Peelspeurders het vredeslicht naar het centraal sta tion van Utrecht, waar het wordt doorgegeven aan andere scouts. Om reizigers attent te maken op dit evenement, maken de scouts samen in de stationshal een grote kerstboom van licht. De Neder- landse Spoorwegen ondersteunt dit initiatief en sponsort het eve nement. Na het ontsteken van het licht in de kerstboom vertrekken de scouts van scouting de Peel- speurders per trein naar Venray. Ze nemen het vredeslicht weer brandend mee in een stormlan taarn om het vredeslicht verder te verspreiden. Scouting de Peel- speurders gebruikt het vredes- licht om in de omgeving van Venray mensen te bedanken, en zij delen het licht ook volgens tra ditie uit tijdens de kerstmis in de Grote Kerk. L EN MAAS I

Peel en Maas | 2009 | | pagina 7