Survivalrun: afzien in de natuur
i -
hneï -
jv 'JiRF
y w^A'^é' y *a
"®rM m-1" 4ihv
Awé "v IP*
WW A. s tfïfoV'
A
nASilA iM3
Ié&*
M:
N
Koester uw
Monument
Hun doel: een ziekenauto voor Nepal
m
N ff.* ^xxv I lw
syöi^, sf
'**A.
- x *m-2* t\i
\VA3 -,..3
ijftj Gunhoek
ook voor uw tuin
Honderddertigste jaargang - week 32 - donderdag 6 augustus 2009
Venraynaar Mike van Houdt gaat de strijd met de elementen en zichzelf aan
.Vl1- 4
v ,V.
*m»i V' srw drY&id .«v>. WiuS
t Mi „y* W A W è'v Bkjdfc
v»' x
kV
|Va. v O A*
V
a 3' A
ML A v v\
Een survivalrun is volgens
de Nederlandse Survivalrun
Bond 'een strijd tussen de ele
menten van onder meer water
en kou. In een natuurlijk ter
rein, waarin hardlopend een
parcours moet worden afge
legd met natuurlijke en opbou
wende hindernissen, waarbij
onder meer kracht, uithou
dingsvermogen, techniek,
souplesse en doorzettingsver
mogen van groot belang zijn'.
Survivalrun is de grote passie
van Mike van Houdt (20) uit
Venray. Afzien in de natuur.
Welke sportieve achtergrond
heb je?
"Ik heb tot voor kort aan atletiek
gedaan. Kort, explosief werk zoals
sprinten, maar ik heb ook lange
afstanden gerend. Ik heb allround
getraind, dat maakt atletiek in mijn
ogen ook leuk. Na mijn middelba
re school ben ik in eerste instantie
bij de mariniers gegaan, maar dit
is uiteindelijk niets geworden. Er
werd wel hard getraind. Zo moest
er bij oefeningen worden gerend
of gelopen met een rugzak. Ook
werd er aan vechtsporten gedaan.
Vervolgens ben ik naar de poli
tieschool gegaan: ook hier wordt
fysiek getraind op stormbanen en
er worden diverse vechtsporten
beoefend. Via mijn gymleraar ben
ik uiteindelijk in contact gekomen
met survivalruns, dit beviel met
een. We zijn allebei heel geïnte
resseerd in sport en wilden meer
aan sport gaan doen, in onze vrije
tijd."
Wat moeten we ons voorstel-
len bij survivalruns?
"De zwaarste survivalruns zijn
ongeveer achttien kilometer lang.
Het parcours moet rennend wor
den afgelegd. In het parcours zijn
diverse hindernissen ingebouwd,
zoals sloten, beken, muren, contai
ners waarover netten zijn gespan
nen waar je overheen moet. Ik
bereid me voor op een survival
run door lange afstanden te ren
nen, dat doe ik vrij regelmatig.
Ook klimtrainingen, fitnessen en
cat crawlen over een dik touw
zijn belangrijk: een survivalrun
vraagt immers veel kracht."
Hoe vaak worden er wed
strijden gehouden?
"Vrij regelmatig, zo'n dertig
wedstrijden per jaar. Er is een lan
delijke competitie met klassemen-
ten en ploegen. Ik heb aan een
aantal survivalruns meegedaan,
dat is me heel goed bevallen. Ik
heb de ambitie om in de toekomst
vaker aan wedstrijden mee te
doen."
Hoe kun je de deelnemers
aan survivalruns typeren?
"Als echte bikkels. Het zijn men
sen die tegen een stootje kunnen
en erg fanatiek zijn. Er doen niet
alleen jongeren mee aan deze
wedstrijden, maar ook vijftigplus
sers. Het is een sport voor alle
leeftijden."
Zijn survivalruns gevaarlijk?
"Ja, het is een blessuregevoelige
sport. Zeker de knieën en enkels
krijgen het zwaar te verduren
door het vele gespring en het ren-
nen over onverhard terrein. Goed
schoeisel is daarom van belang.
Ook is het verstandig om een leg
ging aan te doen, omdat je moet
hardlopen door onkruid."
Hoe lang ben je al bezig met
survivalruns?
"Ik ben vorig jaar begonnen. Op
14 juni heb ik in Vlaardingen mijn
laatste wedstrijd gehad. Survival
runs zijn vooral in Noord- en Zuid
Holland populair. In Limburg is de
sport relatief onbekend, er worden
hier ook geen wedstrijden gehou
den. Het leeft in Limburg niet zo,
het heeft een impuls nodig. Naar
de wedstrijd in Vlaardingen heb ik
een aantal vrienden meegenomen.
Zij vonden het leuk, hopelijk gaan
zij nu ook in Limburg reclame
maken."
De fotocollage laat opnamen
zien van de Rooms Katholieke
kerk in Wanssum, die toegewijd is
aan de heilige Michaël. In het mid
den een foto van de zuidgevel met
de hoofdtoegang. De kerk ligt in
het centrum van Wanssum, prach
tig gesitueerd en ruim vrijstaand
met een groot open plein aan de
westelijke en deels zuidelijke kant.
Wanssum bezat in het jaar 1400
een rectoraatskerk. Deze kerk
werd in 1485 tot parochie verhe
ven. In 1856 werd een neogoti
sche toren aan de voorzijde van
de Middeleeuwse kerk gebouwd.
In de periode 1914-1918 werd
het Middeleeuws schip vervangen
door een nieuw schip, naar ont
werp van architect JJ. van Groe-
nendael uit Maastricht. In 1944
werd de kerk helaas door de zich
terugtrekkende Duitsers opgebla
zen. Herstel was haast niet moge
lijk. Na de oorlog wilde men een
nieuwe kerk bouwen en daarvoor
werd de uit Nijmegen afkomstige J.
Coumans als architect aangesteld.
Er werd naar een nieuwe locatie
gezocht vanwege de wens om
groter te bouwen, alsook om te
kunnen kiezen voor een gunstiger
hoedanigheid van de ondergrond.
De nieuwe locatie lag ten zuiden
van de oude kerk. In 1950 werd
met de bouw van de nieuwe kerk
begonnen en in 1951 werd de kerk
in gebruik genomen. Door gebrek
aan middelen werd de toren nog
niet gebouwd, maar werd in plaats
daarvan de traptoren als toren
ingericht. In 1956 werd alsnog
aan de architect gevraagd om een
ontwerp voor een echte toren te
maken. Uiteindelijk werd beslo
ten om de bestaande traptoren
te verhogen. De kerk bestaat uit
een schip met kleine zijbeuken
onder een geknikt zadeldak met
verbeterde Hollandse pannen. De
muren zijn uitgevoerd in wild-
verband, platvol gevoegd. In de
zijbeuken wisselen rondboogven
sters en gelede steunberen, afge
dekt met een zadeldak, elkaar af.
Hierboven loopt een geprofileer-
de fries. Op foto 1 de verhoogde
toren vanuit zuidwestelijke rich
ting. Foto 2 laat de kerk vanuit het
oosten zien, met op de voorgrond
het naar het oosten gerichte koor.
Op foto 3 de kerk vanuit zuidwes
telijke richting, vanaf het grote
voorplein. Foto 4 toont de sacris
tie in de noordgevel en foto 5 de
doopkapel in de noordgevel. Op
foto 6 een kijkje langs de zuidge
vel richting ingangsportaal. Op
foto 7 het grote raamrozet in de
voorgevel, dat is de westgevel.
Foto 8 de noordgevel in weste
lijke richting. De Michaëlkerk in
Wanssum werd in een moeilijke
periode van direct na de Tweede
Wereldoorlog gebouwd en is een
monumentale kerk op een prach
tige locatie. Foto en tekst Frans
de Roos. Bronnen: Kerkgebouwen
in Limburg, De Ned. Monumen
ten van geschiedenis en kunst in
Noord-Limburg. Stichting Venray
Monumentaal (SVM) secretariaat
Vliezenweg 1, 5801 JC in Venray, e
mail venraymonumentaal@live.nl.
Angelique en Anoeska gaan samen onderweg
Samen onderweg: dat is het
motto van Spiritueel Centrum
Vi-Tö in Ysselsteyn van Peter
en Anoeska van Beekveld-de
Bekker (www.viteu.nl). Anoes-
ka en Angelique van Hoof uit
Deurne gaan samen onderweg
en willen samen zich inzetten
om een arts in Nepal te voor
zien van een ziekenauto. Het
initiatief maakt deel uit van
het Project Nepal dat in 2002
door Angelique werd opgezet.
Anoeska werd zo geraakt door
haar bevlogenheid dat ze in
november voor enkele weken
naar Nepal gaat om het project
ter plaatse te ondersteunen.
Bij toeval leerde beide dames
elkaar kennen in het Spiritueel
Centrum Vi-Tö in Ysselsteyn.
"Angelique nam deel aan een bij
eenkomst mandala tekenen bij
mij. Sindsdien hebben we contact
met elkaar gehouden en heeft ze
me heel veel verteld over haar
project", vertelt Anoeska. "Over
Nepal en het vele goede werk dat
ze daar heeft neergezet, en nog
steeds doet. Ik was meteen razend
enthousiast dat iemand in z'n een
tje zoveel goeds kan doen voor de
allerarmste mensen ter wereld.
Toen ik hoorde dat er dringend
behoefte was aan een ziekenauto
heb ik gezegd 'daar ga ik voor
zorgen'. In november, als ik naar
Nepal ga, wil ik 15.000 euro bij
elkaar gebracht hebben om die
auto er te laten komen."
Angelique hoort glimlachend
haar verhaal aan. In 2000 maakte
zij haar eerste reis door Nepal.
"Ik werd meteen geraakt door de
overweldigende schoonheid van
dit land en ben er de daaropvol
gende jaren steeds teruggekeerd.
Ik heb er een half jaar voor de
klas gestaan en bij een gezin inge
woond. Op een schooltje heb ik
Engelse les gegeven, maar ook
lessen hygiëne gegeven en met
kinderen gespeeld. In die peri
ode heb ik het leven, de cultuur
en vooral de armoede in Nepal
leren kennen." Angelique heeft
zestien jaar voor een groot bedrijf
gewerkt. In 2004 nam ze ontslag
omdat ze geen onbetaald verlof
meer kreeg en sinds 2004 is ze in
dienst van ANWB/Fox vakanties
als reisleidster in India, Nepal en
Tibet, vanwege haar grote reiser
varing. Zodoende kan ze zes tot
acht maanden per jaar in haar
geliefde Nepal zijn. Haar kost ver
dient ze gewoon met werken en
het geld voor de projecten zamelt
ze in en wordt overgemaakt. "Ja, ik
ben heel idealistisch. Mensen vra
gen wel eens of het wel zin heeft,
wat ik doe. Ik hou me maar vast
aan het idee dat iedere waterval
begint met een druppel."
Met de hulp van haar vriendin
heeft ze een website gebouwd,
stak het eerste jaar al haar ver
diende spaarcenten in haar pro
ject en via het geven van lezingen
en de verkoop van spulletjes op
markten sprokkelde Angelique de
benodigde gelden bij elkaar. Er
is een bedrag bij elkaar gebracht
door sponsors, vrienden en ken
nissen. Ze heeft scholen opge
bouwd, ziekenhuizen tot stand
laten komen, een arts ondersteund
met medicijnen en straatkinderen
opgevangen. Daarnaast zorgt ze
persoonlijk voor het onderhoud
van haar zes pleegkinderen.
Vol enthousiasme vertelt ze
over een arts die in het zuiden van
Nepal, in het natuurgebied Chit-
wan, minimaal 20.000 mensen ver
zorgt. "Moet je je voorstellen, een
Angelique (links) en Anouska gaan samen onderweg om zich in te zetten voor een ziekenauto in Nepal
arts met minimaal 20.000 patiën
ten. Die man werkt werkelijk dag
en nacht om de allerarmsten te
helpen. Hij stelt zijn hele leven
ten dienste van anderen. Ouders
komen met doodzieke kinderen
bij hem aan na dagen lopen. Die
man is onvoorstelbaar. Zo goed, al
moet hij zijn werk in de meest pri
mitieve omstandigheden doen."
ONDERWIJS
Naast de ondersteuning aan
scholen zet Angelique samen met
de bevolking ook microcredit-
projecten op, bijvoorbeeld in het
dorp Tharu, vlakbij Chitwan. Met
deze doelgerichte ontwikkelings
samenwerking biedt het project
Nepal concreet en direct hulp.
"En wordt er maximaal resultaat
gehaald uit donaties. Er blijft wer
kelijk geen enkele euro aan de
strijkstok hangen", benadrukt ze.
De focus van het Project Nepal
ligt op onderwijs en ontwikkelin
gen van kansloze, arme kinderen
en vrouwen. Maar ook het slaan
van waterputten, bouwprojecten
valt onder de werkzaamheden van
project. Zo heeft Angelique ook
nog eens zes kinderen, vijf meis
jes en één jongen, die hun ouders
bij een ongeluk zijn kwijtgeraakt,
geadopteerd. Ze zorgt voor onder
dak, kleding, onderwijs en ove
rige zaken voor de vijf meisjes,
de jongen en de inmiddels twee
kleinkinderen. Zes tot acht maan
den per jaar verblijft ze in Nepal.
"Onderwijs is het belangrijkste
onderdeel van ontwikkeling van
Nepal en het project ondersteunt
dan ook de allerarmste jongens en
meisjes bij het volgen van goed
modern onderwijs. Dit verbetert
hun kansen voor de toekomst en
dat van hun naaste familie en zal
uiteindelijk leiden tot een betere
ontwikkeling van hun gemeen
schap en het land."
Anoeska valt haar bij: "Als ik die
verhalen hoor, besef je pas echt
hoe goed wij het hier hebben. En
hoe erg het is als je bijvoorbeeld
dagen moet lopen om je dood
ziek kind naar een arts te brengen.
Dat is hier toch onvoorstelbaar.
Soms komen ze aan met een dood
kind in hun armen. Het heeft me
enorm geraakt en ik heb dit eigen
lijk altijd al willen doen. Daarom
wil ik mijn steentje bijdragen aan
dit project." Maar waarom per se
Nepal? "Aziatische landen heb
ben me altijd geraakt. Ik heb een
Foster Parents jongetje uit Nepal
gehad tot ie klaar was met stude
ren. In mijn dromen had ik vaak
beelden van deze landen en toen
kwam Angelique op mijn weg,
alsof het zo heeft moeten zijn."
Ze verheugt zich al enorm op
haar bezoek aan Nepal. Haar man
Peter blijft enkele weken alleen
achter om het Spiritueel Centrum
Vi-Tö en het huishouden draai
ende te houden. Angelique is maar
wat blij met de steun van Anoeska.
"Zij is een engel die is aan komen
waaien. Ze is zo enthousiast over
het project en heeft de bereidheid
om er alles voor te doen, zodat
ze in november 15.000 euro mee
kan nemen. Geld dat niet alleen
bestemd is voor een ziekenauto,
maar waar we ook nog verschil
lende mensen mee kunnen hel
pen. Want Nepal is echt een van
de armste landen ter wereld.
Chaotisch, onrustig en ongestruc
tureerd. Er is geen elektriciteit,
mensen sterven er aan lepra, tyfus
en dysenterie. Op straat liggen
mensen zonder armen of benen,
of dood in de goot. Het raakt je
enorm diep als je met zoveel
ellende wordt geconfronteerd."
Anoeska weet niet wat haar te
wachten staat, maar wel wat haar
te doen staat. "Die 15.000 euro
moeten er komen. Het is een
streefbedrag, waar ik helemaal
voor ga. De reacties op mijn plan
nen zijn alleen maar positief. In
winkels en gezondheidscentra in
Venray/Ysselsteyn en Helmond
staan op diverse plaatsen collec
tebussen en ook via andere acties
wil ik het geld bij elkaar brengen."
Wie meer wil weten over het
Project Nepal kan kijken op web
site www.angelnepal.nl. Wilt u
het project steunen, dan kan dat
door een bedrag over te maken
naar bankrekeningnummer
1440.02.582 o.v.v. Project Nepal/
ziekenauto t.n.v. A.H.J.M. van Hoof
of in de collectebussen in het Spi
ritueel Centrum Vi-Tö, Potteven-
weg 6 in Ysselsteyn.
Vennty
De Hoveniers o4?mm
L EN MAAS
3
f?'«SPI
1 ',x v x
?%V\ - v 1
V^' H 'Y \V
V >-N'
V
W V
v*\ s\
x
1
Sri'
OrizH die:
www.gi.inhoek.nl
