Koester uw Monument
Venrayse
voorlezers door
naar finale
Honderddertigste jaargang - week 8 - donderdag 19 februari 2009
Diamanten bruidspaar Van Straten in Venray
Henk van Straten (91) en
Nelly van Straten-Jordens
(87) zullen op 23 februari
2009 maar liefst zestig jaar
getrouwd zijn. Zestig jaar
lief en leed samen delen. Ze
begonnen volgens hen heel
eenvoudig als verliefd stel met
de normale idealen, gezond
heid en geluk. Dat hebben ze
gehad en nog veel meer.
(door Sanne Claessens)
Het is prachtig om te kunnen
zeggen dat het leven je meegeze
ten heeft. Dat je veel mooie din
gen hebt beleefd en gezien. Dat
je alles hebt meegemaakt wat een
mens maar kan meemaken. Dit is
precies hoe Henk en Nelly terug
kijken op hun leven samen tot
nu toe. Ze leren elkaar kennen in
1946 op de dansvloer. Voor Henk
is het liefde op het eerste gezicht,
voor Nelly niet helemaal. "Ik heb
de boot afgehouden in het begin
hoor, moest niets van hem heb
ben", lacht Nelly. Maar Henk zet
door en er worden uiteindelijk
toch afspraakjes gemaakt.
De aanhouder blijkt te winnen
en ze worden een stelletje. Op
23 februari 1949 stappen de
twee in het huwelijksbootje en
gaan ze in het ouderlijk huis van
Nelly in Roermond wonen. Het
huwelijk op zich zorgt al voor
wat opschudding, aangezien de
ouders van Henk protestants zijn
en bij Nelly thuis zijn ze katholiek.
"Mijn ouders waren enorm pro
testants en keurden mijn relatie
en huwelijk met een katholiek
meisje in eerste instantie ook niet
goed. Ikzelf had minder met het
protestantse geloof. Toen ik een
maal in het zuiden ging wonen,
raakte ik zelf enorm onder de
indruk van het katholieke geloof",
aldus Henk.
Een paar jaar na hun huwelijk
verhuisden ze naar Venlo. Henk is
werkzaam bij de douane en komt
hiermee op verschillende plaatsen,
terwijl Nelly thuis het huishouden
doet en voor inmiddels geboren
dochters Ingrid en Sandra zorgt.
Samen met de kinderen trekken
ze er in die tijd enorm veel op uit
en zien ze elk plekje van Neder
land. Maar daar blijft het niet bij.
Nelly en Henk zijn beiden enorm
beweeglijk en avontuurlijk inge
steld en de reizen die ze maken
zijn daar het bewijs van. "We zijn
echt overal geweest en hebben
erg veel gezien. Woeste bergpas
sen, eenzame woestijnen. Sneeuw
stormen, maar ook zandstormen.
Hitte en kou. We maakten bijzon
dere reizen naar bijvoorbeeld de
Grand Canyon, maar hebben ook
tussen de vissen gezwommen op
St. Maarten", aldus Henk. Zelfs
nog niet zo lang geleden maken
ze samen met dochter Ingrid een
zware maar bijzondere wandel
tocht in Oostenrijk. De natuur
waar ze altijd met tentjes in kam
peerden, spreekt hen nog steeds
aan. Ingrid kent haar ouders dan
ook als avontuurlijke mensen
die overal voor in waren en nog
steeds het liefst overal bij zijn.
NaVenlo verhuizen ze eind 2006
naar Venray. Tegenwoordig zijn ze
steeds meer afhankelijk geworden
van hun eigen lichaam en moeten
ze dingen laten. In 2008 wordt
Nelly behoorlijk ziek en daardoor
verandert er nog meer in hun
leven. Henk neemt met alle liefde
het huishouden over. "Ik nam het
graag allemaal over en kreeg hier
door ook nog eens respect voor
wat Nelly eerder allemaal zelf
deed. Het was een moeilijke tijd
toen mijn vrouw zo ziek was. Het
ging op een gegeven moment zelfs
dramatisch slecht. We besloten te
kiezen voor de kwaliteit van het
leven, ik wilde haar helpen dingen
te verlichten. Veel van de medi
cijnen die ze nam, maar die niet
strikt noodzakelijk waren, lieten
we weg en vrijwil direct knapte
Nelly op", vertelt Henk geëmotio
neerd. Nu durven ze samen weer
naar de toekomst te kijken, een
belangrijke drijfveer. Twee andere
belangrijke drijfveren in het leven
van Nelly en Henk zijn hun twee
dochters. Ingrid woont in Venray,
maar dochter Sandra woont in
Mexico en hun enige kleinzoon zit
op dit moment in San Diego. "We
hebben ons nooit zorgen hoeven
maken over beide dochters, net
zo min als over onze kleinzoon.
Ze staan succesvol in het leven en
hebben er echt wat van gemaakt",
vindt Henk. Veel dingen van vroe
ger zijn dan misschien verdwe
nen, maar veel heeft ook standge
houden. "Vroeger knoopte ik altijd
tapijten en dat deed ik heel graag,
maar dat zijn dingen die niet
Het diamanten bruidspaar
Henk en Nelly van Straten-Jor
dens.
meer kunnen. Nu doen we vooral
gezellig en genieten we van onze
omgeving waarin we alles heb
ben wat we nodig hebben", ver
telt Nelly. Henk heeft altijd veel
geschreven, doet dat nog steeds
en kan ze tegenwoordig ook nog
zelf inbinden. Zijn eerste boek is
al uitgegeven (De jaren van 1937
1945) en binnenkort volgt een
tweede. Hun diamanten huwelijk
zullen ze met een klein besloten
feest vieren, maar genieten gaan
ze zeker. Henk, vol mooie verha
len en Nelly als stille kracht, heb
ben alle reden om te genieten van
de bijzondere herinneringen die
ze samen verzameld hebben in de
afgelopen zestig jaar.
Gouden bruidspaar Francissen geniet in Venray
Op 12 januari 2009 was het
precies vijftig jaar geleden
dat Ben Francissen (79) en
Mia Francissen-Cuijpers (75)
elkaar het jawoord gaven. Ze
wonen nog maar kort in Ven-
ray, maar maken desondanks
graag tijd vrij om samen met
onze verslaggeefster terug te
kijken op hun leven en voor
uit te kijken naar de toekomst.
(door Sanne Claessens)
Ben is geboren in Nijmegen
en Mia in Maasbree, maar ook zij
komt uiteindelijk terecht in Nijme
gen. Er moet diep in het geheugen
worden gegraven als ze wordt
gevraagd waar ze elkaar voor het
eerst hebben ontmoet. Koffieten-
tje Atlanta in Nijmegen in 1953.
"We kregen verkering en twee jaar
later, op tweede kerstdag, verloof
den we ons. In die tijd heel nor
maal, een ouderwetse verloving",
vertelt Ben. Iets meer dan drie jaar
later, op 12 januari 1959, stappen
ze samen in het huwelijksbootje
en betrekken ze hun eerst huisje
boven een winkel in Nijmegen. In
de jaren die volgen, wordt in 1963
hun zoon Ron geboren en vier
jaar later dochter Astrid. Vanaf dat
moment is het gezin compleet en
in 1968 nemen ze het besluit om
te verhuizen naar Bergen in Lim
burg. Mia zorgt thuis voor de kin
deren en runt het huishouden. "Ik
zat ook enorm graag altijd achter
mijn naaimachine. Ik maakte van
verschillende lappen stof allerlei
dingen zoals trappelzakken, kleed
jes en spreien. Daar had ik enorm
veel plezier in, het is erg jammer
dat ik dat tegenwoordig niet meer
kan", aldus Mia.
Ben daarentegen is als verte
genwoordiger vaak op pad. Hij is
werkzaam bij de groothandel in
kappersbenodigdheden en par
fumerieën, firma Abroni in Nij
megen en later Vollemans in Rot
terdam. "Naast mijn werk bleef er
niet heel veel tijd over, maar ik
verzamelde in die tijd wel parfum
flesjes. Uitgestald in een mooie
vitrine thuis werd de verzameling
steeds groter, totdat ik er ongeveer
honderd bij elkaar had. Na een tijd
heb ik besloten mijn verzameling
te schenken aan het parfummuse
um in het plaatsje Winkel. Een erg
mooi museum overigens, zeker de
moeite waard om eens te gaan kij
ken", vertelt Ben.
Het bevalt het stel goed in Ber
gen en ze blijven dan ook lang in
het dorpje wonen. In 2005 krijgt
Mia echter een hersenbloeding.
Ze komt terecht in het zieken
huis van Boxmeer en uiteindelijk
in Beukenrode en Beukenhof in
Venray. "Er is daarna veel veran
derd", vertelt Mia, "ik kon mijn
benen nauwelijks nog bewegen,
één hand liet het afweten en mijn
geheugen liet me vaker in de
steek." Deze verandering in het
leven van Ben en Mia doet ze uit
eindelijk besluiten in 2007 te ver
huizen naar Venray, waar ze een
mooi appartement betrekken in
het Ambachtskwartier. Hier heb
ben ze alles bij de hand. Mia vult
haar dagen tegenwoordig met
onder andere schilderen en spel
len spelen op de dagopvang, ter
wijl Ben graag nog eens de deur
uit gaat naar vrienden of binnen
wat klust en de administratie doet.
"Er zijn nog zoveel leuke dingen
te doen. We zijn ook bijna nooit
thuis", aldus Mia. Ze zijn gelukkig
in Venray, genieten van de mooie
omgeving en van het feit dat hun
kinderen beiden goed terecht zijn
gekomen. "Onze dochter woont,
samen met een vriendin, prach
tig aan het water in Groningen.
Onze zoon woont samen met
zijn vrouw en onze kleinzoon van
zeven: Cas", vertelt Ben trots. De
vele foto's in hun huis laten zien
dat hun familie een belangrijk
deel is van het leven. In het week
end van 28 februari zullen Ben
en Mia samen met de rest van de
familie het feit gaan vieren dat ze
vijftig jaar getrouwd zijn. Iets om
trots op te zijn en iets dat niet zo
Ben en Mia Francissen-Cuij
pers zijn vijftig jaar getrouwd.
vanzelfsprekend is als het voor
sommigen lijkt. "Luisteren", zegt
Ben direct, "luisteren is het enige
antwoord op de vraag wat het
geheim is van een goed huwelijk."
Mia is dat met haar man eens en
vult aan dat ook samen overleg
gen, over alles praten en vooral
dingen uitspreken van groot
belang zijn wanneer je een relatie
goed wil houden. Hoe dan ook,
Ben en Mia zijn erin geslaagd om
samen een mooie reis in het leven
te maken en kijken uit naar alle
mooie dingen die nog in het ver
schiet liggen.
Op de foto staat de St. Annaka-
pel aan de Maasheseweg in Geijs-
teren. Onderweg van Geijsteren
naar Maashees bevindt de St. Anna-
kapel zich aan de rechterkant van
de weg. Het heiligenhuisje staat
nagenoeg aan de weg, aan een
bosrand. Als men vrij zicht heeft
in noordelijke richting kan men
vanaf de kapel de Maas zien lopen,
hetgeen op de foto nog juist zicht
baar is. De kapel bevindt zich ten
westen en op enige afstand van
de plaats van de ruïne van het
Kasteel van Geijsteren (Rijksmo
nument). Het gebouwtje is met
recht een stille geloofsgetuige uit
vroeger tijden. Het is een eenvou
dige kapel, vermoedelijk gebouwd
medio 1800. Opgetrokken in
steen en van binnen en van bui
ten voorzien van wit pleisterwerk.
Afgedekt met een tentdak, waarop
later een bitumineuze dakbedek
king is aangebracht. De kapel is
eigendom van Baron de Weichs
de Wenne van het Landgoed Geijs-
teren, die tevens voor het onder
houd zorg draagt. In plaats van
de oorspronkelijke Anna-trits (St.
Anna met haar dochter Maria en
het kind Jezus in één beeld ver
enigd) is in een nis een keramisch
tableau aangebracht. Dat tableau
stelt de H. Moeder Anna met haar
dochter Maria voor. Maria die in
een boek leest, danwel onder
richt wordt. Het tableau is goed
zichtbaar door een gesmeed ijze
ren hekje met slot. Tableau alsook
hekje dateren uit 1989/1990. Een
verhaal leeft nog voort in de her
innering van vele inwoners. Vol
gens de overlevering stond vijftig
meter verderop een oude boom.
Kapel en boom waren vanaf het
toen nog bestaande kasteel goed
zichtbaar. De overlevering wil, dat
de mensen van het kasteel ooit 's
avonds een lichtje vanaf de kapel
naar de boom zagen gaan. Op een
gegeven avond had een van de
kasteelknechten de euvele moed
te roepen: "lichtje kom maar
Tot zijn schrik kwam het lichtje
inderdaad naar het kasteel. De
bang geworden knecht deed snel
de deur dicht en ging slapen. De
volgende morgen toen hij de deur
opende stond de afdruk van een
hand in de deur gebrand. Bron
Stichting Kruisen en Kapellen
Meerlo-Wanssum.
Foto en redactie Frans de Roos.
Stichting Venray Monumentaal
(SVM), secretariaat Beekweg 62,
5815 CN in Merselo, e-mail ven-
raymonumentaal@live.nl.
■- I I
Watervoorzieningen en
onderwijsgebouwen. Dat is de
grootste nood in het noorden
van Ghana, waar Wiljo Fleur-
kens vele jaren ontwikkelings
werk verrichtte. Vorig jaar
overleed de Veulense ontwik
kelingswerker. De stichting
Calabas, in het leven geroepen
om het werk van Wiljo te steu
nen, zal die ondersteuning in
de geest van Wiljo voorzet
ten. Tijdens een rondreis door
Ghana is door het bestuur al
diverse toezeggingen gedaan.
"Tijdens onze rondreis is
steeds meer duidelijk geworden
dat schoon water, onderwijs en
gezondheidszorg hier de hoogste
prioriteit hebben", aldus Cale-
basvoorzitter Piërre Nijsen. "Als
dorpen kunnen worden voorzien
van een waterpomp, die onge
veer 5000 euro kost, heeft dat een
groot positief effect op de gezond
heid en bespaart dat vele uren
lopen met water op hun hoofden
in de brandende zon. Gelukkig
zijn door het werk van Wiljo al
een aantal dorpen voorzien van
goed water." Een ander probleem
is de mogelijkheden om onder
wijs te volgen door onder meer
de grote afstanden. "De Ghanese
overheid faciliteert wel onderwij
zers en boeken op voorwaarden
dat de kleine, veelal afgelegen
dorpgemeenschappen, zelf voor
hun schoolgebouw zorgen. Daar
zit vaak het probleem en Calebas
gaat de Ghanese bevolking hierin
ondersteunen. Enkele vergelijkba
re projecten zijn succesvol gerea
liseerd door de Stichting Tro Tro.
Zij hebben hun werkgebied in een
ander deel van Ghana. Wij hebben
een voorbeeldproject bezocht en
zijn tot de conclusie gekomen
dat dergelijke projecten zeer
geschikt zijn. Het geeft een fan
tastisch gevoel als je het enthou
siasme van de kinderen ziet die
nu gebruikmaken van de gereali
seerde voorzieningen." Tijdens het
bezoek aan het voorbeeldproject
is besloten om een toiletgebouw
te realiseren bij die school. "Nu
is het nog zo dat kinderen hun
behoefte moeten doen in het
bos nabij de school en zij daarbij
regelmatig worden gebeten door
slangen", stelt Nijsen. Verder heeft
de stichting Calebas tijdens haar
rondreis een aantal kleine zaken
direct in gang kunnen zetten.
Op de foto Fran Janssen, Geert
Vollenberg, Piërre Nijsen en Henk
Raedts bij een van de projecten
in Ghana. Met de Piëlhaasvlag
proberen ze ook op het gebied
van vastelaovend ontwikkelings
werk te realiseren,
Nijsen verwacht dat de Venrayse
Piëlhazen en alle andere mensen
uit de regio niet stil zullen blijven
zitten als hen om steun voor deze
projecten wordt gevraagd. "Want
water, onderwijs en gezondheid is
waar deze kinderen recht op heb
ben."
Twee Venrayse voorleeskam-
pioenen gaan naar de provin
ciale ronde van de nationale
voorleeswedstrijd op 6 april in
Roermond: Pim Dupont van
basisschool De Landweert,
de winnaar van de Venrayse
voorleesronde, en Sophie te
Boome van basisschool Petrus'
Banden'.
Maar liefst 28 schoolkampioe
nen uit het werkgebied van Bibli-
oNu streden de afgelopen weken
om de titel lokale voorleeskampi-
oen. Acht van hen gingen door
naar de Noord-Limburgse ronde
in Gennep. Dat waren twee win
naars uit Horst aan de Maas
(Carmen Achten van basisschool
Onder de wieken uit Meterik en
Pleun Driessen van basisschool
De Brink uit Melderslo) en twee
winnaars uit Meerlo-Wanssum
(Michelle Mooren van basisschool
Megelsheim en Fleur Kunen van
basisschool St. Willibrordus uit
Geijsteren). Vanuit Venray deden
vier kinderen mee. Van hen werd,
voor het tweede jaar op rij Pim
Dupont, gekroond tot voorlees-
kampioen. Op de tweede plaats
eindigde Daan Weijs van basis
school De Meent uit Leunen en
er was een gedeelde derde plaats
voor Ebru Zip van SWS Estafette
en Sophie te Boome van de Petrus'
Bandenschool. Zij deden zaterdag
allemaal mee aan de regionale
ronde in Gennep, samen met nog
meer kinderen uit de regio Noord
Limburg. Uiteindelijk gaan Pim
Dupont en Sophie te Boome door
naar de volgende ronde.
L EN MAAS
Zestig bijzonder rijk
gevulde jaren
Verliefd, verloofd,
50 jaar getrouwd
Groeten uit Ghana
-
- - -
-■
--
