L seizoen Paspoort Jumpers '76 Boek over beugelsport 1 flcvj h. rr Niets! PEEL EN MAAS PEEL EN MAAS KAMPIOENSCHAP Vrouwen Jumpers willen met compleet team hoge ogen gooien ERLA ELLEBOOGSTOOT HEREN DAMES Wat gebeurt er als U niet adverteert Handboogschutter uit Leunen bereidt zich voor op WK voor junioren in Antalya WK EINDEXAMEN Donderdag 4 september 2008 - Pagina 31 Mannen Jumpers '76 mikken op promotie Basketbalvereniging Jumpers '76 kiest niet alleen voor lengte in haar selectie. De kwaliteit en teamspirit van de spelers zijn de belangrijkste basis voor succes. Vorig jaar waren de verwachtin gen niet hoog. Toch is het team toen gegroeid. Mikke Leenders, bestuurslid technische zaken én speler, voorspelt een kansrijk jaar voor Jumpers. "We hebben een gedegen team met nieuwe spelers en een nieuwe trainer. Onze men taliteit en instelling gaat ons dit seizoen ver brengen." Mikke Leenders speelt al ruim der tien jaar bij Jumpers '76. "Helaas niet aan een stuk door.Tijdens mijn studie aan de Sporthogeschool inTilburg heb ik me geconcentreerd op de trainer A- licentie. Met deze bevoegdheid kan ik tot en met de hoofdklasse training geven. Na de studie ben ik teruggeko men als trainer en speler bij Heren 1 in Venray. We hebben het team toen van de grond af weer proberen op te bouwen. Het was voor mij persoonlijk best lastig om op mijn eigen prestatie te letten én tegelijkertijd het team aan het spelen te houden. Desondanks klommen we naar 1ste klasse rayon." Afgelopen seizoen heeft Jumpers zijn doelstelling bereikt: klassenbe- houd. "Bovendien is het team breder en sterker geworden en ligt er nu een goede basis om de volgende stap te maken." De zekerheid waarmee Mikke Leenders dat verwachtingspatroon uit spreekt, wordt gevoed door de goede afsluiting van vorig seizoen. "Op de helft van het seizoen gingen we slech ter presteren en verloren we onver wacht wedstrijden. Het onderonsje met BC de Bumpers werd zodoende op het laatste moment spannender dan gepland. In de le klasse B van het rayon zuid degradeerden drie teams automatisch. Wij stonden op het rand je van de afgrond, totdat in de laatste minuten het beslissende punt werd gescoord en Jumpers '76 klassenbe- houd veilig stelde. Hard werken en je niet uit het veld laten slaan, dat gaan we dit jaar weer doen." "Met ons huidige team willen en kunnen we bij de eerste drie eindi gen. Natuurlijk hopen we op het kam pioenschap en promotie. We hebben echter een aantal nieuwe spelers, dus het is afwachten hoe een en ander gaat verlopen. Afgelopen jaar hebben we met acht spelers weinig kunnen afwisselen. Dit jaar zetten we in op een sterke centerpositie en hoge snel heid. De andere teams zijn ook aan het versterken, dus het is niet realis tisch om te roepen: we worden met gemak kampioen. Maar we hopen op een plaats in de top drie." De selectie is uitgebreid met een drietal oud-spelers, van wie veel wordt verwacht.Andrea Penco en Erik Schef- fer komen terug van Deurne en Mai- kel Lammerts komt terug van Cuijck. "Penco en Erik hebben in de hoofd klasse veel ervaring opgedaan. Penco was zelfs de bepalende speler. Hij kiest dit jaar voor rust, gezelligheid en familie in Venray. Erik trekt ook naar Mikke Leenders: "Met ons huidige team willen en kunnen we bij de eerste drie eindigen." het oude nest.We willen met een leuk en goed team de toekomst ingaan. Onze mentaliteit, gezelligheid en seri euze instelling gaan ons ver brengen. Verder zit de kans er dik in dat ook een paar nieuwe spelers, onder meer uit Boxmeer en Cuijk, de weg naar Jumpers zullen vinden." Het mannenteam is ook in de bege leiding versterkt. Tristan Lammerts van Bueren zal dit seizoen worden bijgestaan door oud-trainer Jan Kraus. "Afgelopen seizoen heb ik af en toe de trainersrol vervuld, terwijl ik ook in het veld stond. Tristan is onderne mer en is niet altijd beschikbaar. Jan Kraus is een welkome verrassing. Deze ex-trainer heeft zes jaar geleden het team goed op de rails gezet, dus ik verwacht wederom een vooruit gang. Jumpers '76 speelt weer in de le klasse B, maar als alles goed gaat, komen we volgend seizoen een klasse hoger uit." 'Wij zien er niet uit als brede kerels, hoor' Het vrouwenteam van Jumpers is dit seizoen weer compleet. Natalie Lammerts van Bueren, playing coach, heeft al jaren erva ring in de basketbalwereld. Door het gemis van een aantal speel sters lag een goed resultaat vorig seizoen niet binnen het bereik van het team. Tot leedwezen van Natalie Lammerts van Bueren. "Er zouden best meer vrouwen mogen basketballen in Venray. Wij zijn gezellig en zien er niet uit als brede kerels, hoor." Natalie Lammerts van Bueren (35) is teamcaptain van dames 1 bij Jum pers. De basketbalwereld bestaat uit weinig vrouwen, vandaar dat zij al snel doorgroeide vanuit de meisjes naar de dames, op zestienjarige leeftijd train- ster werd van het meisjesteam en via Deurne, Helmond, Gemert en Box meer drie jaar geleden weer in Venray terecht kwam. "Verenigingen hebben het moeilijk. Er zijn steeds meer moge lijkheden in de vrijetijdsbesteding en dat voedt het shopgedrag van men sen. Een tijdje doen ze dit, een tijdje doen ze dat. Het basketbal, zeker het vrouwenbasketbal, heeft moeite met het vinden van nieuwe aanwas. In het damesbasketbal zie je een vaste kern, vooral in de hogere klasse.Tijdens een uitwedstrijd kom ik wel eens beken den tegen van een tweede ploeg uit de overgangs- of middenklasse. In Ven ray hopen we snel weer een volledig meisjes- en damesteam op te kunnen zetten." Natalie Lammerts van Bueren speelde op diverse niveaus. Samen met haar broers Tristan en Mikel mag zij zich een basketbalfreak noemen. Vanaf de eerste basketbalgymles op school van 'die Amerikaan' vindt ze het spelletje helemaal geweldig. Van uit de laagste klasse in Venray steeg ze naar het kampioenschap in de hoofdklasse met Deurne en zakte ze via de eerste divisie in Gemert en een recreantenteam in Boxmeer terug naar Venray. Na ruim tien jaar ervaring als trainer/coach kon ze het aanbod om trainer en coach te worden in Venray niet afslaan. Eenmaal terug op het oude nest besloot Natalie Lam merts van Bueren weer te starten met competitie bij dames l."Dat was wel grappig. De 'dames' had ik op 24- jarige leeftijd al training gegeven bij de mini's. Nu zijn we weer één team. Ik merk af en toe wel het leeftijdsver schil en het verschil in conditie. Het voordeel voor mij is dat ik veel erva ring en meer inzicht heb. Ik analyseer het spelletje van de tegenstander en voorkom zo het ren-je-rot-principe." "We hebben een hecht team. De jongste is 17, de oudste 42, ik ben 35 en de andere VIJF meiden schomme len tussen de 20 en 22. Gelukkig is het team weer complete. Vorig jaar ken den we een lastig seizoen, met twee fikse blessures en een uitwisselings studente in het buitenland. We had den moeite met de wedstrijden, dat had consequenties voor de resultaten, we eindigden niet zo best. Persoonlijk Natalie Lammerts van Eueren:"Er zouden best meer vrouwen mogen basketballen in Venray.". vond ik de tegenstanders niet altijd even sportief. Ik heb eens een blauw oog aan een elleboogstoot overgehou den. Ik redeneer zo: we spelen in de laagste klasse. Op een bepaald niveau moet je daar dan ook zo mee omgaan. Wij willen ook winnen, maar of we dit met vijf punten verschil doen of met twintig, maakt niet uit. We wil len graag hoog eindigen, maar we zijn een sportief team en willen graag leuk ballen. De samenstelling is opti maal. Iedereen heeft een vaste rol in het veld en we weten van elkaar wat we moeten doen. Tijdens de training richten we ons voornamelijk op posi tiespelletjes, zeg maar lijntjes lopen. We hebben voldoende wissels om de wedstrijden op volle kracht af te maken. Vorig seizoen zijn we ondanks tegenslagen toch nog redelijk geëin digd, als zevende. Dit seizoen moeten we hogere ogen kunnen gooien." Plaats: Venray Sporthal: de Wetteling Opgericht: 1976 Klassering vorig seizoen: Tiende plaats in eerste klasse B Trainer: Tristan Lammerts van Bueren Assistent trainer Coach: Jan Kraus Nieuwe spelers: Andrea Penco (vorig seizoen BC Deurne Pioniers), Erik Scheffer (vorig seizoen BC Deurne Pio niers), Maikel Lammerts (vorig seizoen BC Jink), Cris Weiten (vorig seizoen BC Jink) Jeroen Coenders (vorig seizoen BC Jink). Vertrokken: niemand Selectie Andrea Penco, Erik Scheffer, Abe Bram Palmen, Loek Claessens, Mirko Antheunisse, Mikke Leenders, Robbie Wijnhoven, Bart van Dijk, Moustafa Baidouri, Maarten Wijnen, Björn Smeets, Maikel Lammerts van Bueren, Cris Weiten, Jeroen Coen ders. Verwachting trainer Bij de eerste drie eindigen en mee doen om promotie. Verwachting team Met enkele ervaren spelers erbij gaan we voor een plek in de top 3 en met geluk promotie naar de over gangsklasse. Titelfavorieten Houtman-Attacus Veghel (1),Wizards Helmond (2) en Jumpers '76 Venray (3) Plaats Venray Sporthal DeWetteling Opgericht 1976 Klassering vorig seizoen Zvende in de le klasse Trainer Mirko Antheunisse Nieuwe spelers Ilse Kauffeld (uitwisseling) Vertrokken Nemand Selectie: Caroline Burger, Natalie Lammerts van Bueren, Gertie van den Berg, ngelique van den Hoogenhof, Irene Verbakei, Anouk Verberkt, Kim Jeuc- ken en Ilse Kauffeld Verwachting team We achten de kans hoog om boven in te eindigen Titelfavorieten Almonte 3 en Achilles. Het is moei lijk in te schatten, we krijgen dit seizoen hele andere teams dan afge lopen jaar. De beugelsport wordt op zater dag 6 september een bijzonder naslagwerk rijker. Die dag pre senteert de Tegelse auteur Jan Klerken het boek 'Beugelen, klas sieker onder de sporten'. Een lij vig boekwerk over de historie van de beugelsport en de 34 vereni gingen die zijn aangesloten bij de Nederlandse Beugel Bond. Het is de eerste keer dat de beu gelsport zo gedetailleerd en gedocu menteerd is vastgelegd en beschre ven. Het boek wordt uitgegeven ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de Tegelse beugelvereniging De Kuiters. In het boek is ook een hoofd stuk opgenomen over beugelen in de regio Venray, met een overzicht van de (voormalige) beugelbanen en verenigingen. Beugelen, klassieker onder de sporten' verhaalt in woord en beeld over de geschiedenis van de beugelsport in Nederland, België en Duitsland. De historie is gelardeerd met honderden foto's, illustraties en krantenknipsels. Tientallen mensen hebben een bijdrage geleverd aan het boek, dat lichtvoetig beschrijft hoe de sport zich in al haar lacetten heeft ontwikkeld en welke rol de verenigin gen daarbij hebben gespeeld. Ook de clubs die inmiddels zijn opgeheven, komen aan bod. De aanleiding voor het beugelboek is een ontmoeting die Jan Klerken in augustus 2003 heeft met Jan Aerts uit Horst, een beugelfanaat in hart en nie ren. Hij beschikt over veel losbladig materiaal over het beugelen, en naar zijn weten is er nog nooit een boek over deze traditionele sport geschre ven. In 2005 besluit Klerken, inmid dels zelf een fanatiek beugelaar, om de historie van het beugelen vast te leggen. Na een ruim twee jaar durend onderzoek in archieven in Nederland en België en met medewerking van de Nederlandse Beugel Bond en alle bij de bond aangesloten verenigingen, is het boek klaar. Jan Klerken noemt het zelf een bron van informatie en inspiratie. "Nagenoeg alle aspecten van de beugelsport zijn hierin opgete kend. Door dit werk is een schat aan informatie over de beugelsport voor het nageslacht behouden." Het boek 'Beugelen, klassieker onder de sporten' wordt zater dagavond 6 september tijdens de feestavond van de jubilerende beu gelvereniging De Kuiters officieel gepresenteerd. Het boek is mogelijk gemaakt dank zij financiële steun van de Provincie Limburg, Stichting Cultuurbezit Venlo, Prins Bernhard Cultuur Fonds Lim burg en het BRG Stichting Brabantse Regionale Geschiedbeoefening. Carrie Wegh mist haar grootste fan Carrie Wegh (17) beleeft het meest bizarre jaar uit haar nog jonge bestaan. Prestatief steeg de talentvolle handboogschutter naar ongekende hoogte, privé legde de dood van haar vader een grauwsluier over haar leven. Zoveel verdriet en blijdschap in een paar maanden tijd, Carrie Wegh is nog volop met de verwer king bezig. Al beseft ze ook dat ze niet kan blijven 'hangen' in het verdriet. "Ik moet verder, dat zou mijn vader ook hebben gewild." De focus wordt nu verlegd naar het WK voor junioren, in oktober in Antalya. De Turkse plaats roept gemengde gevoelens op. Door de dood van haar vader moest Carrie Wegh in mei haar laatste kans op selectie voor de Olympische Spe len laten schieten. De kwalifica tiewedstrijd werd destijds gehou den in... Antalya. Vrijdag 23 mei. Als Carrie Wegh 's ochtends opstaat, heeft ze nog geen vermoeden van de rampspoed die haar te wachten staat. Haar 63-jarige vader is al langere tijd ernstig ziek en wordt 's ochtends opgehaald door een ambulance en naar het ziekenhuis in Eindhoven gebracht. Dat is al eerder gebeurd, dus Carrie Wegh maakt zich niet meer zorgen dan normaal en gaat gewoon naar school. Dat gevoel ver andert als ze om 11.00 uur door haar peettante van school wordt gehaald. De artsen hebben aangegeven dat het er niet goed uitziet voor haar vader. Dat blijkt een understatement. Want 's avonds om elf uur overlijdt hij. Car rie Wegh kan die dag nog persoonlijk afscheid van hem nemen, zoals ook anderen 's middags die gelegenheid krijgen. "Mijn vader voelde blijkbaar aan dat het een kwestie van uren zou zijn. Hij wilde 's middags nog bezoek hebben van een aantal mensen. Om tien uur 's avonds zei hij dat hij zin had in een citroen brandewijn. Mijn broer en nicht zijn Eindhoven ingegaan om dat drankje voor hem te regelen. Hij heeft gewacht totdat ze terug waren. Toen overleed hij." In de daaropvolgende dagen werd Carrie Wegh geleefd door alles en iedereen. Er moest veel worden geregeld, de begrafenis, thuis weer proberen om de draad op te pakken. Door het overlijden van haar vader moest de Leunense de olympische kwalificatiewedstrijd in Antalya afzeg gen. Het was haar laatste kans om de Spelen te halen. Toch begon ze weer redelijk snel met trainen en schieten. "Het geeft mij afleiding. Thuis werd en word ik geconfronteerd met het overlijden van mijn vader, tijdens het schieten kan ik mijn gedachten ver zetten. Mijn vader had het ook niet anders gewild. Dankzij hem ben ik gaan schieten, hij was mijn grootste fan." Na verloop van tijd kon ze ook weer juichen als ze een goede pres tatie neerzette. "Ik moet toch verder met mijn leven en het verdriet een plaats geven. Ja, soms heb ik het er nog moeilijk mee. De ene keer kan ik er goed over praten, de andere keer kost het me veel moeite om er mee om te gaan. Er zit nog weinig sleet op het verdriet, ik mis hem iedere dag." De focus ligt nu op het WK voor junioren in Antalya."Het is best wel cru dat juist daar het wereldkampi oenschap wordt gehouden. Mijn kan sen? Poeh, ik schat mezelf in bij een plaats bij de beste zestien. In Europa behoor ik in mijn leeftijdscategorie tot de top drie, maar de beste landen liggen buiten Europa. Het wordt mijn eerste WK, dus ik kan ook nog niet goed inschatten wat mijn plaats is. Ik heb wel wereldbekerwedstrijden geschoten, maar dat is toch anders dan een WK. Dat geeft wellicht extra druk, en daar kan ik doorgaans goed mee omgaan. Ik heb druk nodig om goed te kunnen presteren. Ik hoop wel dat ik volledig herstel van een auto-onge luk dat ik begin augustus heb gehad. Ik was op weg met de coach van Jong Oranje naar Almere om daar te trainen en we werden van achteren aange reden door een vrachtwagen. Ik heb nog steeds wat last van mijn nek en schouder, zeker als ik meer train." Na het WK verlegt Carrie Wegh haar aandacht naar school. Ze doet eindexamen vwo aan het Raaylandcol- lege. "Ik heb, zeker gezien de omstan digheden, nog relatief gemakkelijk vwo 5 gehaald. Maar ik kan het me niet veroorloven om te freewheelen. Daarom zet ik komend jaar alles op mijn studie. Ik wil slagen, want daarna kan ik naar Papendal om daar sport en studie optimaal te combineren. Ik ga er ook wonen en de opleiding sport arts volgen. Dat houdt in 's ochtends trainen, daarna naar school tot in de namiddag, vervolgens trainen, eten en nog een keer trainen. Meer meiden uit de Nederlandse ploeg maken die keuze, dat stimuleert ook. Als ik slaag, kan ik in mei volgend jaar al naar Carrie Wegh: "Als ik zie dat bijna iedere recreatieve fietsclub of lager voetbalelftal een sponsor heeft, dan vraag ik me af waarom Venrayse bedrijven topsport niet adopteren." Papendal. In de weekeinden kom ik terug naar Leunen." Carrie Wegh kijkt uit naar de top sportfaciliteiten die Papendal haar zal bieden. "Daar staat alles in het teken van topsport. Die cultuur mis ik in Leunen uiteraard. Er is bijvoorbeeld geen enkel bedrijf uit Venray dat mij sponsort, terwijl ik toch tot de wereldtop behoor, een wereldrecord heb geschoten en kandidaat was voor de Olympische Spelen. Als ik zie dat bijna iedere recreatieve fietsclub of lager voetbalelftal een sponsor heeft, dan vraag ik me af waarom Venrayse bedrijven topsport niet adopteren. Ik moet ieder jaar veel geld investeren in mijn sport. Ik werk in mijn spaar zame vrije tijd bij Socx Design, het bedrijf van collega-schutter Ron van der Hoff. Anders weet ik niet hoe ik het financieel moet klaarspelen. Ik betaal 12.50 euro inschrijfgeld voor een wedstrijd en als ik win, krijg ik 20 euro. Maar daar moet ik wel twee dagen op rij voor naar bijvoorbeeld Almere rijden. Toen ik het wereldre cord schoot, kreeg ik een diploma. In andere sporten krijg je dan een groot geldbedrag. Handboogschieten is wat dat betreft een kleine sport. Niet sexy, weinig in de publiciteit. Maar ik moet er wel heel veel voor doen en laten om de top te halen. Dat beseffen veel mensen niet. Handboogschieten is topsport en voor mij een manier van leven."

Peel en Maas | 2008 | | pagina 31