L
seizoen
Paspoort
Jumpers '76
Boek over
beugelsport
1
flcvj h. rr
Niets!
PEEL EN MAAS
PEEL EN MAAS
KAMPIOENSCHAP
Vrouwen Jumpers willen met compleet team hoge ogen gooien
ERLA
ELLEBOOGSTOOT
HEREN
DAMES
Wat gebeurt er als U
niet adverteert
Handboogschutter uit Leunen bereidt zich voor op WK voor junioren in Antalya
WK
EINDEXAMEN
Donderdag 4 september 2008 - Pagina 31
Mannen Jumpers '76
mikken op promotie
Basketbalvereniging Jumpers
'76 kiest niet alleen voor lengte
in haar selectie. De kwaliteit en
teamspirit van de spelers zijn de
belangrijkste basis voor succes.
Vorig jaar waren de verwachtin
gen niet hoog. Toch is het team
toen gegroeid. Mikke Leenders,
bestuurslid technische zaken én
speler, voorspelt een kansrijk jaar
voor Jumpers. "We hebben een
gedegen team met nieuwe spelers
en een nieuwe trainer. Onze men
taliteit en instelling gaat ons dit
seizoen ver brengen."
Mikke Leenders speelt al ruim der
tien jaar bij Jumpers '76. "Helaas niet
aan een stuk door.Tijdens mijn studie
aan de Sporthogeschool inTilburg heb
ik me geconcentreerd op de trainer A-
licentie. Met deze bevoegdheid kan
ik tot en met de hoofdklasse training
geven. Na de studie ben ik teruggeko
men als trainer en speler bij Heren 1
in Venray. We hebben het team toen
van de grond af weer proberen op te
bouwen. Het was voor mij persoonlijk
best lastig om op mijn eigen prestatie
te letten én tegelijkertijd het team aan
het spelen te houden. Desondanks
klommen we naar 1ste klasse rayon."
Afgelopen seizoen heeft Jumpers
zijn doelstelling bereikt: klassenbe-
houd. "Bovendien is het team breder
en sterker geworden en ligt er nu een
goede basis om de volgende stap te
maken." De zekerheid waarmee Mikke
Leenders dat verwachtingspatroon uit
spreekt, wordt gevoed door de goede
afsluiting van vorig seizoen. "Op de
helft van het seizoen gingen we slech
ter presteren en verloren we onver
wacht wedstrijden. Het onderonsje
met BC de Bumpers werd zodoende
op het laatste moment spannender
dan gepland. In de le klasse B van het
rayon zuid degradeerden drie teams
automatisch. Wij stonden op het rand
je van de afgrond, totdat in de laatste
minuten het beslissende punt werd
gescoord en Jumpers '76 klassenbe-
houd veilig stelde. Hard werken en je
niet uit het veld laten slaan, dat gaan
we dit jaar weer doen."
"Met ons huidige team willen en
kunnen we bij de eerste drie eindi
gen. Natuurlijk hopen we op het kam
pioenschap en promotie. We hebben
echter een aantal nieuwe spelers, dus
het is afwachten hoe een en ander
gaat verlopen. Afgelopen jaar hebben
we met acht spelers weinig kunnen
afwisselen. Dit jaar zetten we in op
een sterke centerpositie en hoge snel
heid. De andere teams zijn ook aan
het versterken, dus het is niet realis
tisch om te roepen: we worden met
gemak kampioen. Maar we hopen op
een plaats in de top drie."
De selectie is uitgebreid met een
drietal oud-spelers, van wie veel wordt
verwacht.Andrea Penco en Erik Schef-
fer komen terug van Deurne en Mai-
kel Lammerts komt terug van Cuijck.
"Penco en Erik hebben in de hoofd
klasse veel ervaring opgedaan. Penco
was zelfs de bepalende speler. Hij
kiest dit jaar voor rust, gezelligheid en
familie in Venray. Erik trekt ook naar
Mikke Leenders: "Met ons huidige
team willen en kunnen we bij de
eerste drie eindigen."
het oude nest.We willen met een leuk
en goed team de toekomst ingaan.
Onze mentaliteit, gezelligheid en seri
euze instelling gaan ons ver brengen.
Verder zit de kans er dik in dat ook
een paar nieuwe spelers, onder meer
uit Boxmeer en Cuijk, de weg naar
Jumpers zullen vinden."
Het mannenteam is ook in de bege
leiding versterkt. Tristan Lammerts
van Bueren zal dit seizoen worden
bijgestaan door oud-trainer Jan Kraus.
"Afgelopen seizoen heb ik af en toe
de trainersrol vervuld, terwijl ik ook
in het veld stond. Tristan is onderne
mer en is niet altijd beschikbaar. Jan
Kraus is een welkome verrassing.
Deze ex-trainer heeft zes jaar geleden
het team goed op de rails gezet, dus
ik verwacht wederom een vooruit
gang. Jumpers '76 speelt weer in de
le klasse B, maar als alles goed gaat,
komen we volgend seizoen een klasse
hoger uit."
'Wij zien er niet uit als
brede kerels, hoor'
Het vrouwenteam van Jumpers
is dit seizoen weer compleet.
Natalie Lammerts van Bueren,
playing coach, heeft al jaren erva
ring in de basketbalwereld. Door
het gemis van een aantal speel
sters lag een goed resultaat vorig
seizoen niet binnen het bereik
van het team. Tot leedwezen van
Natalie Lammerts van Bueren.
"Er zouden best meer vrouwen
mogen basketballen in Venray.
Wij zijn gezellig en zien er niet uit
als brede kerels, hoor."
Natalie Lammerts van Bueren (35)
is teamcaptain van dames 1 bij Jum
pers. De basketbalwereld bestaat uit
weinig vrouwen, vandaar dat zij al snel
doorgroeide vanuit de meisjes naar de
dames, op zestienjarige leeftijd train-
ster werd van het meisjesteam en via
Deurne, Helmond, Gemert en Box
meer drie jaar geleden weer in Venray
terecht kwam. "Verenigingen hebben
het moeilijk. Er zijn steeds meer moge
lijkheden in de vrijetijdsbesteding en
dat voedt het shopgedrag van men
sen. Een tijdje doen ze dit, een tijdje
doen ze dat. Het basketbal, zeker het
vrouwenbasketbal, heeft moeite met
het vinden van nieuwe aanwas. In het
damesbasketbal zie je een vaste kern,
vooral in de hogere klasse.Tijdens een
uitwedstrijd kom ik wel eens beken
den tegen van een tweede ploeg uit
de overgangs- of middenklasse. In Ven
ray hopen we snel weer een volledig
meisjes- en damesteam op te kunnen
zetten."
Natalie Lammerts van Bueren
speelde op diverse niveaus. Samen
met haar broers Tristan en Mikel mag
zij zich een basketbalfreak noemen.
Vanaf de eerste basketbalgymles op
school van 'die Amerikaan' vindt ze
het spelletje helemaal geweldig. Van
uit de laagste klasse in Venray steeg
ze naar het kampioenschap in de
hoofdklasse met Deurne en zakte ze
via de eerste divisie in Gemert en een
recreantenteam in Boxmeer terug
naar Venray. Na ruim tien jaar ervaring
als trainer/coach kon ze het aanbod
om trainer en coach te worden in
Venray niet afslaan. Eenmaal terug op
het oude nest besloot Natalie Lam
merts van Bueren weer te starten
met competitie bij dames l."Dat was
wel grappig. De 'dames' had ik op 24-
jarige leeftijd al training gegeven bij
de mini's. Nu zijn we weer één team.
Ik merk af en toe wel het leeftijdsver
schil en het verschil in conditie. Het
voordeel voor mij is dat ik veel erva
ring en meer inzicht heb. Ik analyseer
het spelletje van de tegenstander en
voorkom zo het ren-je-rot-principe."
"We hebben een hecht team. De
jongste is 17, de oudste 42, ik ben 35
en de andere VIJF meiden schomme
len tussen de 20 en 22. Gelukkig is het
team weer complete. Vorig jaar ken
den we een lastig seizoen, met twee
fikse blessures en een uitwisselings
studente in het buitenland. We had
den moeite met de wedstrijden, dat
had consequenties voor de resultaten,
we eindigden niet zo best. Persoonlijk
Natalie Lammerts van Eueren:"Er
zouden best meer vrouwen mogen
basketballen in Venray.".
vond ik de tegenstanders niet altijd
even sportief. Ik heb eens een blauw
oog aan een elleboogstoot overgehou
den. Ik redeneer zo: we spelen in de
laagste klasse. Op een bepaald niveau
moet je daar dan ook zo mee omgaan.
Wij willen ook winnen, maar of we
dit met vijf punten verschil doen of
met twintig, maakt niet uit. We wil
len graag hoog eindigen, maar we
zijn een sportief team en willen graag
leuk ballen. De samenstelling is opti
maal. Iedereen heeft een vaste rol in
het veld en we weten van elkaar wat
we moeten doen. Tijdens de training
richten we ons voornamelijk op posi
tiespelletjes, zeg maar lijntjes lopen.
We hebben voldoende wissels om
de wedstrijden op volle kracht af te
maken. Vorig seizoen zijn we ondanks
tegenslagen toch nog redelijk geëin
digd, als zevende. Dit seizoen moeten
we hogere ogen kunnen gooien."
Plaats:
Venray
Sporthal:
de Wetteling
Opgericht:
1976
Klassering vorig seizoen:
Tiende plaats in eerste klasse B
Trainer:
Tristan Lammerts van Bueren
Assistent trainer Coach:
Jan Kraus
Nieuwe spelers:
Andrea Penco (vorig seizoen BC
Deurne Pioniers), Erik Scheffer
(vorig seizoen BC Deurne Pio
niers), Maikel Lammerts (vorig
seizoen BC Jink), Cris Weiten
(vorig seizoen BC Jink) Jeroen
Coenders (vorig seizoen BC Jink).
Vertrokken:
niemand
Selectie
Andrea Penco, Erik Scheffer, Abe
Bram Palmen, Loek Claessens,
Mirko Antheunisse, Mikke Leenders,
Robbie Wijnhoven, Bart van Dijk,
Moustafa Baidouri, Maarten Wijnen,
Björn Smeets, Maikel Lammerts van
Bueren, Cris Weiten, Jeroen Coen
ders.
Verwachting trainer
Bij de eerste drie eindigen en mee
doen om promotie.
Verwachting team
Met enkele ervaren spelers erbij
gaan we voor een plek in de top 3
en met geluk promotie naar de over
gangsklasse.
Titelfavorieten
Houtman-Attacus Veghel (1),Wizards
Helmond (2) en Jumpers '76 Venray
(3)
Plaats
Venray
Sporthal
DeWetteling
Opgericht
1976
Klassering vorig seizoen
Zvende in de le klasse
Trainer
Mirko Antheunisse
Nieuwe spelers
Ilse Kauffeld (uitwisseling)
Vertrokken
Nemand
Selectie:
Caroline Burger, Natalie Lammerts
van Bueren, Gertie van den Berg,
ngelique van den Hoogenhof, Irene
Verbakei, Anouk Verberkt, Kim Jeuc-
ken en Ilse Kauffeld
Verwachting team
We achten de kans hoog om boven
in te eindigen
Titelfavorieten
Almonte 3 en Achilles. Het is moei
lijk in te schatten, we krijgen dit
seizoen hele andere teams dan afge
lopen jaar.
De beugelsport wordt op zater
dag 6 september een bijzonder
naslagwerk rijker. Die dag pre
senteert de Tegelse auteur Jan
Klerken het boek 'Beugelen, klas
sieker onder de sporten'. Een lij
vig boekwerk over de historie van
de beugelsport en de 34 vereni
gingen die zijn aangesloten bij de
Nederlandse Beugel Bond.
Het is de eerste keer dat de beu
gelsport zo gedetailleerd en gedocu
menteerd is vastgelegd en beschre
ven. Het boek wordt uitgegeven ter
gelegenheid van het 75-jarig bestaan
van de Tegelse beugelvereniging De
Kuiters. In het boek is ook een hoofd
stuk opgenomen over beugelen in
de regio Venray, met een overzicht
van de (voormalige) beugelbanen en
verenigingen. Beugelen, klassieker
onder de sporten' verhaalt in woord
en beeld over de geschiedenis van de
beugelsport in Nederland, België en
Duitsland. De historie is gelardeerd
met honderden foto's, illustraties en
krantenknipsels. Tientallen mensen
hebben een bijdrage geleverd aan het
boek, dat lichtvoetig beschrijft hoe
de sport zich in al haar lacetten heeft
ontwikkeld en welke rol de verenigin
gen daarbij hebben gespeeld. Ook de
clubs die inmiddels zijn opgeheven,
komen aan bod.
De aanleiding voor het beugelboek
is een ontmoeting die Jan Klerken in
augustus 2003 heeft met Jan Aerts uit
Horst, een beugelfanaat in hart en nie
ren. Hij beschikt over veel losbladig
materiaal over het beugelen, en naar
zijn weten is er nog nooit een boek
over deze traditionele sport geschre
ven. In 2005 besluit Klerken, inmid
dels zelf een fanatiek beugelaar, om
de historie van het beugelen vast te
leggen. Na een ruim twee jaar durend
onderzoek in archieven in Nederland
en België en met medewerking van
de Nederlandse Beugel Bond en alle
bij de bond aangesloten verenigingen,
is het boek klaar. Jan Klerken noemt
het zelf een bron van informatie en
inspiratie. "Nagenoeg alle aspecten
van de beugelsport zijn hierin opgete
kend. Door dit werk is een schat aan
informatie over de beugelsport voor
het nageslacht behouden."
Het boek 'Beugelen, klassieker
onder de sporten' wordt zater
dagavond 6 september tijdens de
feestavond van de jubilerende beu
gelvereniging De Kuiters officieel
gepresenteerd.
Het boek is mogelijk gemaakt dank
zij financiële steun van de Provincie
Limburg, Stichting Cultuurbezit Venlo,
Prins Bernhard Cultuur Fonds Lim
burg en het BRG Stichting Brabantse
Regionale Geschiedbeoefening.
Carrie Wegh mist
haar grootste fan
Carrie Wegh (17) beleeft het
meest bizarre jaar uit haar nog
jonge bestaan. Prestatief steeg
de talentvolle handboogschutter
naar ongekende hoogte, privé
legde de dood van haar vader
een grauwsluier over haar leven.
Zoveel verdriet en blijdschap in
een paar maanden tijd, Carrie
Wegh is nog volop met de verwer
king bezig. Al beseft ze ook dat ze
niet kan blijven 'hangen' in het
verdriet. "Ik moet verder, dat zou
mijn vader ook hebben gewild."
De focus wordt nu verlegd naar
het WK voor junioren, in oktober
in Antalya. De Turkse plaats roept
gemengde gevoelens op. Door de
dood van haar vader moest Carrie
Wegh in mei haar laatste kans op
selectie voor de Olympische Spe
len laten schieten. De kwalifica
tiewedstrijd werd destijds gehou
den in... Antalya.
Vrijdag 23 mei. Als Carrie Wegh 's
ochtends opstaat, heeft ze nog geen
vermoeden van de rampspoed die
haar te wachten staat. Haar 63-jarige
vader is al langere tijd ernstig ziek en
wordt 's ochtends opgehaald door een
ambulance en naar het ziekenhuis in
Eindhoven gebracht. Dat is al eerder
gebeurd, dus Carrie Wegh maakt zich
niet meer zorgen dan normaal en gaat
gewoon naar school. Dat gevoel ver
andert als ze om 11.00 uur door haar
peettante van school wordt gehaald.
De artsen hebben aangegeven dat het
er niet goed uitziet voor haar vader.
Dat blijkt een understatement. Want
's avonds om elf uur overlijdt hij. Car
rie Wegh kan die dag nog persoonlijk
afscheid van hem nemen, zoals ook
anderen 's middags die gelegenheid
krijgen. "Mijn vader voelde blijkbaar
aan dat het een kwestie van uren zou
zijn. Hij wilde 's middags nog bezoek
hebben van een aantal mensen. Om
tien uur 's avonds zei hij dat hij zin had
in een citroen brandewijn. Mijn broer
en nicht zijn Eindhoven ingegaan om
dat drankje voor hem te regelen. Hij
heeft gewacht totdat ze terug waren.
Toen overleed hij."
In de daaropvolgende dagen werd
Carrie Wegh geleefd door alles en
iedereen. Er moest veel worden
geregeld, de begrafenis, thuis weer
proberen om de draad op te pakken.
Door het overlijden van haar vader
moest de Leunense de olympische
kwalificatiewedstrijd in Antalya afzeg
gen. Het was haar laatste kans om de
Spelen te halen. Toch begon ze weer
redelijk snel met trainen en schieten.
"Het geeft mij afleiding. Thuis werd
en word ik geconfronteerd met het
overlijden van mijn vader, tijdens het
schieten kan ik mijn gedachten ver
zetten. Mijn vader had het ook niet
anders gewild. Dankzij hem ben ik
gaan schieten, hij was mijn grootste
fan."
Na verloop van tijd kon ze ook
weer juichen als ze een goede pres
tatie neerzette. "Ik moet toch verder
met mijn leven en het verdriet een
plaats geven. Ja, soms heb ik het er
nog moeilijk mee. De ene keer kan ik
er goed over praten, de andere keer
kost het me veel moeite om er mee
om te gaan. Er zit nog weinig sleet op
het verdriet, ik mis hem iedere dag."
De focus ligt nu op het WK voor
junioren in Antalya."Het is best wel
cru dat juist daar het wereldkampi
oenschap wordt gehouden. Mijn kan
sen? Poeh, ik schat mezelf in bij een
plaats bij de beste zestien. In Europa
behoor ik in mijn leeftijdscategorie
tot de top drie, maar de beste landen
liggen buiten Europa. Het wordt mijn
eerste WK, dus ik kan ook nog niet
goed inschatten wat mijn plaats is.
Ik heb wel wereldbekerwedstrijden
geschoten, maar dat is toch anders dan
een WK. Dat geeft wellicht extra druk,
en daar kan ik doorgaans goed mee
omgaan. Ik heb druk nodig om goed
te kunnen presteren. Ik hoop wel dat
ik volledig herstel van een auto-onge
luk dat ik begin augustus heb gehad.
Ik was op weg met de coach van Jong
Oranje naar Almere om daar te trainen
en we werden van achteren aange
reden door een vrachtwagen. Ik heb
nog steeds wat last van mijn nek en
schouder, zeker als ik meer train."
Na het WK verlegt Carrie Wegh
haar aandacht naar school. Ze doet
eindexamen vwo aan het Raaylandcol-
lege. "Ik heb, zeker gezien de omstan
digheden, nog relatief gemakkelijk
vwo 5 gehaald. Maar ik kan het me
niet veroorloven om te freewheelen.
Daarom zet ik komend jaar alles op
mijn studie. Ik wil slagen, want daarna
kan ik naar Papendal om daar sport en
studie optimaal te combineren. Ik ga
er ook wonen en de opleiding sport
arts volgen. Dat houdt in 's ochtends
trainen, daarna naar school tot in de
namiddag, vervolgens trainen, eten en
nog een keer trainen. Meer meiden
uit de Nederlandse ploeg maken die
keuze, dat stimuleert ook. Als ik slaag,
kan ik in mei volgend jaar al naar
Carrie Wegh: "Als ik zie dat bijna
iedere recreatieve fietsclub of lager
voetbalelftal een sponsor heeft, dan
vraag ik me af waarom Venrayse
bedrijven topsport niet adopteren."
Papendal. In de weekeinden kom ik
terug naar Leunen."
Carrie Wegh kijkt uit naar de top
sportfaciliteiten die Papendal haar zal
bieden. "Daar staat alles in het teken
van topsport. Die cultuur mis ik in
Leunen uiteraard. Er is bijvoorbeeld
geen enkel bedrijf uit Venray dat
mij sponsort, terwijl ik toch tot de
wereldtop behoor, een wereldrecord
heb geschoten en kandidaat was voor
de Olympische Spelen. Als ik zie dat
bijna iedere recreatieve fietsclub of
lager voetbalelftal een sponsor heeft,
dan vraag ik me af waarom Venrayse
bedrijven topsport niet adopteren. Ik
moet ieder jaar veel geld investeren
in mijn sport. Ik werk in mijn spaar
zame vrije tijd bij Socx Design, het
bedrijf van collega-schutter Ron van
der Hoff. Anders weet ik niet hoe ik
het financieel moet klaarspelen. Ik
betaal 12.50 euro inschrijfgeld voor
een wedstrijd en als ik win, krijg ik
20 euro. Maar daar moet ik wel twee
dagen op rij voor naar bijvoorbeeld
Almere rijden. Toen ik het wereldre
cord schoot, kreeg ik een diploma. In
andere sporten krijg je dan een groot
geldbedrag. Handboogschieten is wat
dat betreft een kleine sport. Niet sexy,
weinig in de publiciteit. Maar ik moet
er wel heel veel voor doen en laten
om de top te halen. Dat beseffen veel
mensen niet. Handboogschieten is
topsport en voor mij een manier van
leven."