a
Aan alles komt een eind
Marcel Seijkens
stopt op hoogtepunt
èl
1
ii
ff
PEEL EN MAAS
Donderdag 8 mei 2008 - Pagina 17
Boegbeeld Rob Scholten (32) stopt
Na afloop staat Rob Scholten
tegen de buitenmuur van het
kleedlokaal een sigaret te roken.
Op de achtergrond klinkt het
feestgedruis uit het kleedlokaal.
Hij heeft zijn shirt al uitgetrokken,
zijn voetballoopbaan zit erop.
"Ach, aan alles komt een einde",
zegt hij uiterlijk onbewogen. Net na
de winterstop heeft hij samen met
zijn vrouw Monique het besluit geno
men. Een drukke baan en de thuissitu
atie met drie kleine kinderen vergen
ook de nodige aandacht. Na vijftien
jaar voetballen in het eerste elftal zal
Venray verder moeten zonder zijn
boegbeeld Rob Scholten. In het sei
zoen 1993/94 maakte hij zijn debuut.
De linkspoot maakte de degradatie uit
de hoofdklasse in 1995 mee. Daarna
volgde sportief een moeilijke peri
ode. Venray daalde af naar de tweede
klasse. Na de promotie in 1999 degra
deerde de club met trainer Hans Ver
geer een jaar later opnieuw naar de
tweede klasse. Dat seizoen werd afge
sloten met de dramatische nacompeti-
tiewedstrijden tegen RIOS. Rob Schol
ten nam afscheid met een rode kaart.
Hij keerde Venray de rug toe en ging
zijn geluk beproeven bij aartsrivaal
Panningen. Een jaar later keerde hij
weer terug op De Wieën.
Scholten is nog de enige speler
die de vorige periode in de hoofd
klasse meemaakte. "Na vijftien jaar is
het mooi geweest. Ik ben begonnen
in de hoofdklasse en ik heb de club
nu weer terug kunnen brengen. De
teloorgang heb ik van dichtbij mee
gemaakt. Het is nu een goed moment
om te stoppen."
WAARDERING
De laatste jaren oogstte Scholten
steeds meer waardering voor zijn
spel. Hij begon ooit als linkshalf en
werd later linksachter. In de beginja
ren was hij nogal opvliegerig en hij
liep regelmatig tegen een rode kaart
Rob Scholten: "Het wordt nu tijd
voor andere dingen."
op. De laatste jaren is hij een meer
dan betrouwbare centrumverdedi
ger geworden die beschikt over een
prachtige traptechniek. Hij zou op
die positie nog jarenlang meekunnen.
"Fysiek gaat het inderdaad nog goed.
Maar het wordt nu tijd voor andere
dingen. Ik ga komend seizoen in een
lager elftal voetballen. Het vierde of
het vijfde, ik zie wel welk team het
wordt. Het is fantastisch om met dit
kampioenschap afscheid te nemen.
Ik ben er trots op dat ik er op deze
manier een punt achter kan zetten."
Marcel Seijkens (37) hangt zijn
voetbalschoenen aan de wilgen.
Na twintig jaar in de top vindt de
Deurnese rasvoetballer het beha
len van de titel een mooi moment
om te stoppen. Hij heeft zijn
besluit al veel eerder genomen,
maar pas een paar dagen voor
de beslissende wedstrijd tegen
Groene Ster maakte Seijkens zijn
beslissing bekend aan trainer Jan
Poels.
"Want ik wilde vooral geen onrust
veroorzaken", zegt Marcel Seijkens,
die drie jaar geleden overkwam van
hoofdklasser UDI. Bij Venray kende
hij drie uitstekende seizoenen. Het
vertrek van de linkshalf betekent een
behoorlijke aderlating. Dat vindt ook
Jan Poels. "Marcel heeft een geweldig
seizoen gespeeld. Ik het diep respect
voor hem."
De Deurnenaar wil dat zijn gezin
nu op de eerste plaats komt. "Ik heb
twintig jaar voor de sport geleefd. Dan
ben je nogal egocentrisch bezig. Stap
pen deed ik nooit en als we naar een
feestje gingen, dan moesten we altijd
weer op tijd naar huis. Er ook met
eten moest er altijd met mij rekening
worden gehouden. Ik vind dat het
nu tijd wordt wat terug te doen voor
mijn vrouw en twee zoontjes."
Marcel Seijkens is een pure liefheb
ber én een echte winnaar. Hij ziet het
dan ook niet zitten om in een lager
elftal 'voor de lol' af te bouwen. "Nee,
dat is niets voor mij. Daarvoor ben
ik veel te fanatiek. Ik ga wel met een
stel vrienden in de zaal voetballen."
Als jeugdtrainer bij Deurne blijft hij
bij het voetbal betrokken. Hij over
weegt om trainer te worden. "Eerst
wil ik een jaar rust houden en afstand
nemen van de voetballerij. Ik weet nu
al dat het niet gemakkelijk zal zijn."
Seijkens heeft een drukke baan als
werkvoorbereider. Zijn zoontje Pablo
(11) voetbalt bij Deurne El, zijn vader
is zijn trainer. "Ja, ik vind het wel leuk
dat papa stopt. Dan heeft hij zondag
tenminste tijd voor ons", zegt Pablo,
die graag profvoetballer worden. "Bij
PSV" Marcel moet erom lachen. Het
voetballen zit de familie Seijkens in
het bloed. "In juli word ik 38 jaar. Het
einde komt steeds dichterbij. Fysiek
kan ik het nog goed aan, maar men
taal is het toch zwaar. Het beste kun
je op het hoogtepunt stoppen. Zoals
nu bij dit kampioenschap. Je moet
niet te lang doorgaan. Volgend jaar in
de hoofdklasse kan ik een mindere
periode op de bank terechtkomen. Je
moet op het juiste moment de keuze
maken. Hoe moeilijk het ook is."
Tot het allerlaatste moment heeft
Seijkens genoten van het spelletje.
"Dan ik zo lang ben meegegaan, komt
omdat ik alles voor het voetballen
heb gelaten. Ik vind het prachtig om
Marcel Seijkens geniet van de
champagne...
te doen. Ik train ook ontzettend graag.
En ik zal het enorm gaan missen."
GOEDE SFEER
In zijn eerste twee Venrayse jaren
was de nacompetitie telkens het
eindstation. "Vooral vorig jaar was de
teleurstelling groot. In mijn eerste
seizoen heb ik wel moeten wennen
aan de club en de mensen. Dit jaar
hadden we vooral een sterk collectief.
En de sfeer is ook heel goed. Daarmee
kom je vaak verder dan met alleen
een verzameling goede voetballers.
Kwaliteit alleen is niet genoeg. Na
het 3-1 verlies tegen Vinkenslag heb
ben we het goed opgepakt. De druk
was de laatste weken toch groot. Mijn
complimenten aan Jan Poels en de
hele technische staf hoe ze ermee zijn
omgegaan."
