Veiligheid speelt niet alleen op straat Venray, dorp en stad PEEL EN MAAS Donderdag 6 maart 2008 - Pagina 12 Venray wil een veilige gemeente zijn. Onze inwoners willen met een gerust hart de straat over kunnen. Daarom nemen we op diverse terreinen maatregelen om de veiligheid en daarmee de leefbaarheid te bevorderen. Zo investeert de gemeente sinds 2007 extra in jongerenbeleid. Er worden activiteiten georganiseerd, er is overleg met diverse betrokkenen. Ook de dorps- en wijkraden spelen hier een rol. Zij weten immers het beste wat er in hun directe omgeving speelt. Tot de andere maatregelen behoort dat de gemeente heeft besloten om veelplegers op het gebied van ordeverstoring een tijdlang uit het centrum te bannen. En ook een kwestie als de horecasluitingstijden wordt besproken met de gewenste veiligheid in het achterhoofd. Om criminaliteit voor te zijn en te bestrijden maakt Venray regelmatig gebruik van de wet BIBOB wanneer een bedrijf zich in de gemeente wil vestigen. De BIBOB geeft een gemeente het recht om informatie op te vragen over de financiering en de zeggenschapsstructuur. In een aantal gevallen heeft het informatieverzoek ertoe geleid dat de vergunningaanvrager afzag van zijn verzoek. Sinds 2007 heeft Venray zich aangesloten bij het Veiligheidshuis. Het Veiligheidshuis probeert na te gaan hoe crimineel gedrag is ontstaan en hoe dit veranderd kan worden. Uitgangspunt is een persoonsgerichte aanpak van veel- en meerplegers en de nazorg van gedetineerden. Een laatste punt dat we hier willen aanhalen is het begin van de integratie van de Venrayse brandweer in één regionale veiligheidsorganisatie. Daarin zitten ook politie en de GGD. Dit overlegt makkelijker en handelt sneller. In het belang van uw veiligheid. In het hart van Meerlo woont de familie Wijnhoven. Samen met hun dochters wonen ze er graag. Eric is geboren in Wanssum, Dorine komt uit Horst. Overdag zorgt Eric dat het gras altijd groener is. Dat wil zeggen op de golfbaan. Hij is als hoofd-greenkeeper verantwoordelijk voor een prachtige grasmat op en rondom de holes. In zijn vrije tijd houdt hij zich intensief bezig met het verenigingsleven. Als bestuurslid van S.V. United heeft Eric veel te maken met de gemeente. "De voetbalclub, hier in Meerlo-Wanssum is een fusieclub. En we willen graag een nieuw sportpark. Al enkele jaren zijn we met de gemeente in de slag om iets van de grond te krijgen. Dat verloopt erg moeizaam, kan ik wel zeggen. In eerste instantie ligt dat bij de gemeente. Men durfde lang geen keuze te maken, nu heeft de fusie van de gemeente een hogere prioriteit. Dat komt omdat er zes dorpen zijn met zes voetbalverenigingen. Allemaal hebben ze aangeklopt om in hun eigen accommodatie iets te doen aan het achterstallig onderhoud. Ik weet niet hoeveel werkgroepen zich hierover al hebben gebogen. In de gemeenteraad is uiteindelijk besloten dat er twee parken worden opgeknapt of vernieuwd. Eentje in zuid en eentje in noord." Duidelijkheid boven alles "Als sportvereniging in Meerlo-Wanssum willen we echter het liefst een sportpark dat tussen Meerlo en Wanssum in ligt", verklaart Eric. "Dat ligt dan ook centraal voor de omliggende dorpen. Maar dat is geen gemakkelijk proces. Nog steeds is er niets concreet duidelijk. Juist duidelijkheid is waar we aan toe zijn. Bovendien is sport meer dan tegen een balletje trappen. Het is natuurlijk gezond, maar ook een vorm van sociaal contact, van met elkaar leren omgaan, ook of vooral voor de jeugd. En met zo'n 500 leden kun je wel stellen dat de impact van onze vereniging in de gemeenschap best groot is." Uitkomst bieden Eric: "Ik denk dan ook zeker dat Meerlo-Wanssum gebaat is bij aansluiting bij een grotere gemeente. Je kunt dan juist dit soort zaken beter oppakken. Er is bijvoorbeeld bij Venray meer ervaring op sportzaken. Meer capaciteit en kennis ook. Bovendien is er altijd een financiële kant. Ook wat dat betreft kan een grotere gemeente uitkomst bieden. Aan de andere kant zal de nieuwe gemeente zich goed moeten realiseren dat de cultuur van de dorpen intact moet blijven. Anders sla je de plank mis. Dat is iets wat heel sterk leeft bij de carnavalverenigingen hier in de dorpen. Laat die vooral hun eigen karakter en identiteit behouden. Want als je daar aan durft te komen, nou dan pak je mensen hun tradities af. En daarop zit niemand te wachten". Voor iemand die is opgegroeid in het kerkdorp Leunen is de stelling 'Venray, dorp en stad' intrigerend. Wil je komend van een dorp in een adem genoemd worden met het stadje Venray? Vroeger als Leuns klötje ging ik in Leunen naar de lagere school. Zoals dat toen nog hoorde, was er een aparte jongens- en een aparte meisjesschool. Zelf had je nog echt niet in de gaten waarom dat zo was en ook op latere leeftijd heb ik dat nooit begrepen. Eén keer in de paar maanden ging ik in het dorp bij Strolenberg naar de kapper en toen hij zijn zaak vanwege het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd sloot, ging ik naar Sjefke Gielen in de hei. Bakker Loonen voorzag een belangrijk gedeelte van het dorp van brood en lekkernijen en de andere bakker, Loenen had bij ons thuis tegenover een winkeltje met aangrenzend de bakkerij. De dagelijkse boodschappen werden gedaan bij van Gassel. Als de huis, tuin- en keukenmiddeltjes niet wilden helpen tegen griep of andere kwaaltjes, liepen we via het schoolpad naar onze drogist Asselberghs, twee broers die buitengewoon wijs keken. Voor ons toen een soort dorpsdokters. Elektrische artikelen werden met verstand van zaken verkocht door de Mulder. Binnen de eigen familie werd een heus warenhuis geëxploiteerd en Lucassen van de smid was toen nog een begrip. Naast de smederij werd gehandeld in kolen en olie en ooit was er zelfs een taxi. Een klein tankstation met het merk Texaco voorzag het Leunse autopark van benzine. We hadden verder niemand nodig en het leven kabbelde rustig voort... Tot we naar de grote school moesten. Die lag voor ons in Venray. Vanuit Leunen gezien vlakbij maar toch zo ver weg. Onbekend en onbemind, groot met een heel ander soort mensen als bij ons. Na wat omzwervingen woon en werk ik al weer een hele tijd in Venray. Met dezelfde snelheid waarin voorzieningen in de kerkdorpen zijn verdwenen, is het voorzieningenniveau in Venray toegenomen. De inwoners van de dorpen uit de hele regio komen veel in Venray om van het goede voorzieningenniveau en de inwoners van het stadje Venray bezoeken op hun beurt graag het grote buitengebied met daarin de parels van Peel en Maas. Dankzij een uitgekiend systeem van dorps- en wijkraden en langs het principe van gebiedsgericht werken praten de inwoners van onze gemeente mee over de inrichting en het voorzieningenniveau van de eigen leefomgeving. Via de vertegenwoordiging in de raad en vele vormen van burgerparticipatie hebben ze ook invloed op de ontwikkeling van ons provinciestadje Venray. Ondertussen is door de provincie Limburg het onderwerp herindeling op de agenda geplaatst en kijk ik met iets andere ogen naar mijn buren in de gemeente Meerlo-Wanssum. Ans, mijn vrouw, en ik zijn enthousiaste motorrijders. Regelmatig verkennen we met de motor de regio en tegen de achtergrond van de discussies over de herindeling gaat het stuur regelmatiger als ooit richting de gemeente Meerlo-Wanssum. Vragen die ik op zo'n tochtje in mijn hoofd meeneem, gaan bijvoorbeeld over: Wat hebben we gemeen? Heeft een langdurige verbintenis kans van slagen? Worden we daar allebei beter van? Zo op de motor rustig rijdend door het landschap zijn de gemeentegrenzen niet herkenbaar. Het landschap vloeit in elkaar over. Een mooi open en zo nu en dan gesloten landschap met daarin een combinatie wonen, werken, natuur en overwegend kleinschalige recreatie. De Maas die zijn weg zoekt en al in een ver verleden mee het landschap heeft bepaald. Wat de Peel is voor Venray is de Maas voor Meerlo-Wanssum. Wat opvalt is de kwaliteit en de inrichting van het buitengebied van de gemeenten Meerlo-Wanssum en Venray. De structuur van het landschap is nog goed herkenbaar, de afwisseling is groot, de natuur zichtbaar aanwezig en de menselijke activiteiten zijn overwegend zorgvuldig ingepast. Uiteraard met hier en daar een smetje. Soms gaat dat via de neus en een andere keer valt het hard in het oog. Zo kan niemand enthousiast zijn over de landschappelijke inpassing van de containerterminal in Wanssum. Een belangrijke economische functie met name ook voor Venray. Dat mag echter geen excuus zijn voor het meer als rommelige aanzicht en de veel te harde overgang naar het belangrijke landschap richting Geijsteren. Daar moet ook Venray zijn (financiële) verantwoordelijkheid nemen. Ook in Meerlo-Wanssum liggen de dorpen als parels in het buitengebied. Ieder voor zich heel eigen en herkenbaar. Hechte gemeenschappen met een kerk, dorpscafé en eigen verenigingen, voorzieningen en bedrijven. Met wensen, verlangens en trots. Maar in de huidige wereld met de blik naar buiten en de relativeringen die daarbij horen. Als dorp ben je ook deel van een geheel zoals de gemeente waar je deel van uitmaakt. Dat geldt voor de dorpen in Meerlo-Wanssum en voor de dorpen in Venray. Zo snorrend door het landschap stel ik mij voor dat de dorpen van Meerlo-Wanssum en Venray, het gezamenlijke buitengebied, de kern Venray, de bedrijventerreinen, de middenstand, horeca, land- en tuinbouw, veehouderijen en met name al die mensen deel uitmaken van een nieuwe gemeente. Een nieuwe identiteit met daarbinnen al die verscheidenheid, kwaliteiten, gemeenschappelijkheden en vooral ook de mentaliteit van de mensen die er wonen en werken en die we dan samen delen. Weinig uiterlijk vertoon, bescheiden, hard werken met altijd een duidelijk doel. Daar worden we allebei beter van! Niet alleen als nieuwe gemeente maar ook binnen het grotere geheel zowel regionaal als provinciaal. Daar waar je samen zoveel deelt, is samen zoveel beter. Piet Lucassengemeentesecretaris Venray Jan Bartels gaf zijn leven een verrassende wending door een camping en een restaurant te beginnen. Inmiddels is hij al meer dan tien jaar gastheer op camping 't Veerhuys en staat hij regelmatig zelf in de keuken van Tante Jet, want ook koken is een passie van Jan. "Van huis uit ben ik muzikant", begint Jan. "Maar toen zich de kans voordeed om Tante Jet over te nemen, hoefde ik niet lang na te denken. We ontvangen hier op de camping gasten uit het hele land, Duitsland, België, maar ook mensen hier uit de regio. Noord-Limburg heeft toeristisch gezien nog steeds groeimogelijkheden en gelukkig zien we die groei ook terug in de bezetting van de camping." Niet splitsen Om die groei te handhaven, hoopt Jan dat de nieuwe fusiegemeente er alles aan doet om een impuls te geven aan de toeristische sector in zijn geheel. "Dat is belangrijk voor de ontwikkeling van de regio. Vroeger is toeristisch Noord-Limburg verdeeld in twee gebieden: Peel en Maas en de Maasduinen. Van de Maas werd een barrière gemaakt, terwijl het een verbindende factor moet zijn. Het is een strategische fout om dit gebied te splitsen. Samenpakken levert meer mogelijkheden voor toeristen en de toeristische branche op. Dan verdwijnen de grenzen die onlogisch zijn." Gemeente Venray Venray, dorp en si

Peel en Maas | 2008 | | pagina 12