f We zorgen goed voor elkaar Eerste gouden paar Ambachtkwartier Koester uw Monument Jubilarissen St. Catharina Opkikkeractie groot succes II ff Honderdachtentwintigste jaargang - week 46 - donderdag 15 november 2007 Gouden bruidspaar Ger en Riek Hodzelmans-Theeuwen Ger Hodzelmans (76) en Riek Theeuwen (78) hebben de liefde van hun leven niet ver gezocht. Beiden zijn gebo ren en getogen in Swolgen, het dorp dat ze altijd trouw ble ven en waarin ze als echtpaar al vijftig jaar met veel plezier wonen en leven. Op vrijdag 23 november vieren Ger en Riek samen met familie, vrienden en bekenden het heuglijke feit dat het alweer een halve eeuw geleden is dat ze samen in het huwelijksbootje stapten. Aan leiding genoeg voor de redac tie van Peel en Maas om in de auto te stappen en naar het pittoreske Swolgen af te rei zen. Maar eerst gaan we even terug naar het begin. Want wanneer en waar gingen de twee eigenlijk voor het eerst met elkaar uit? "We waren allebei aan het schaatsen op de grachten van het kasteel aan de Gun", weet Ger nog pre cies. "Maar natuurlijk kenden we elkaar al veel langer. Ik was name lijk bevriend met Sef, een broer van Riek." Ger kwam in zijn jeugd jaren regelmatig over de vloer bij de familie Theeuwen aan de Gun en had al langer een oogje op Riek. Maar tijdens een ongetwijfeld romantische schaatstocht op het ijs, sloeg de liefdesvlam tussen de twee jongelingen definitief over. Zeven jaar later stapten ze samen in het huwelijksbootje, in de leef tijd van 28 (Riek) en 26 (Ger) jaar. "Ja, het vrijen heeft lang geduurd. Riek kon haar ouders namelijk niet loslaten. Of ze durfde niet bij me te komen wonen" Ger lacht, en ook Riek kan een glimlach niet onderdrukken. "Ik heb jarenlang mijn ouders verzorgd en durfde in die jaren mijn moeder niet alleen te laten. Pas toen een broer de boerderij overnam en zich over haar ontfermde, ben ik bij Ger gaan wonen." BRAND Het pasgetrouwde stel ging wonen in het ouderlijk huis van Ger aan de Legert, in het begin samen met zijn ouders. Die loca tie bleven ze tot vier jaar geleden trouw, al vertoefden ze ook een tijdje in het hart van het dorp. Want in 1967 brandde de boer derij van de familie Hodzelmans tot aan de grond toe af. "We zijn er nooit achtergekomen wat de oorzaak was", vertelt Ger."Ik weet nog goed dat we een brandlucht roken en naar buiten keken, ter wijl de boerderij aan de andere kant brandde. Het gebouw was helaas niet meer te redden." Ook betekende die brand meteen het einde van het eigen gemengd bedrijf van de familie, vervolgt Ger. "We hebben een nieuw woonhuis aan de Legert gebouwd en de varkens, koeien en grond verkocht." Maar er moest toch brood op de plank komen en dus ging Ger aan de slag bij de Pope in Blerick. Bij dat bedrijf werkte hij bijna 25 jaar. "Telefoon kabels maken, later kabels keuren. Ik heb daar altijd met veel plezier gewerkt." Het gouden bruidspaar, dat zeven kinderen (vier meisjes en drie jongens) en acht kleinkin deren heeft, woont met veel ple zier in Swolgen, al moesten Ger en Riek zich wel even aanpassen na de verhuizing van de Legert naar een seniorenwoning aan de Kanakker in het hart van het dorp. Maar dat is ook niet zo vreemd, vindt Riek. "Want wij hebben altijd vrij gewoond. Maar we hebben ons prima gewend en wonen in een mooi huis met leuke buren." Hobby's hebben de twee genoeg. Riek is bijvoorbeeld lid van de plaatselijke vrouwenbond en gemengd koor Unitas, terwijl Ger een groot voetballiefhebber is. Hij was jarenlang een trouw supporter van het eerste team van Swolgense Boys."Ik stond altijd bij het doel van de tegenstander, op mijn vaste stek. Onze drie zoons hebben allemaal in het eerste gevoetbald en ik ging altijd kijken. Maar helaas zijn mijn ogen niet meer zo goed als vroeger." Tegen woordig gaat Ger niet meer kijken naar de verrichtingen van de plaat selijke voetballers, maar volgt hij het voetbal via de televisie en de krant. Hij was ook nog lid van de fanfare en was en is nog altijd een groot liefhebber van de natuur. Fietsen, wandelen, tuinieren: het waren jarenlang grote hobby's van hem. Tegenwoordig loopt de Swolgenaar elke morgen een vast rondje door het dorp. "Want je moet op je oude dag toch een beetje in beweging blijven", lacht hij. En dan de hamvraag: wat het Het gouden bruidspaar Ger en Riek Hodzelmans-Theeuwen uit Swolgen. geheim achter hun huwelijk? Riek kijkt Ger met een vragende blik aan. "Een echt geheim hebben we niet. We zorgen goed voor elkaar en helpen elkaar als dat nodig is", zegt Riek. "Je merkt dat naarmate je ouder wordt, je elkaar steeds meer nodig hebt. Maar erg belang rijk is ook dat Riek goed kan koken", besluit Ger het interview in stijl. De gouden bruiloft wordt gevierd op vrijdag 23 november om 14.00 uur in de kerk van Swolgen met een heilige mis ter ere van het bruidspaar, gevolgd door een receptie van 19.00 uur tot 20.00 uur in zaalWilhelmina in Swolgen. Daarna gaat het feest in besloten kring verder. Wim en Joh Jacobs-Kortenbach Het riante Ambachtkwartier aan de St. Jozefweg vierde al een veertigjarig en zelfs al een vijfenzestigjarig huwelijks feest. Daar komt maandag 19 november het eerste gouden paar bij: Wim Jacobs en Joh Kortenbach. Wim, 'unne ras echte Venroadse jong', is in 1929 in Veltum geboren op L85.A, de huidige Kulutweg. Joh is een meisje van de kust streek. Haar wieg stond in Loosduinen onder de rook van Den Haag. Onze verslaggever Jan Leijsten zocht het gouden paar op. De gouden bruidegom (78) werd als kind van negen getrof fen door kinderverlamming. En elf jaar later nog eens met zijn drieën uit een gezin van tien jongens en drie meisjes waarvan er nog tien in leven zijn. Bij Joh thuis waren ze met z'n negenen: vader, moe der, vier meisjes en drie jongens. Als jongen ging Wim in de eva cuatietijd moederziel alleen naar Heel. Waar hij bij instituut St. Joseph zich gedurende de oorlogs jaren bekwaamde in het schoen makersvak. Om na de bevrijding bij Janssen-Clevers in de Henseni- usstraat in dienst te treden waar hij het echte vak leerde. Een col lega van hem ging zich als zetbaas vestigen in Hoek van Holland en Wim toog mee naar het westen des lands. Een hakje, stikken, teen stukjes of dubbele zooltjes aan brengen, het was werken geblazen in de naoorlogse jaren. Joh (77) ging als kinderverzorg ster in het kindersanatorium van Hoek van Holland aan de slag. Intern bij de nonnen waar je 's avonds om tien uur binnen moest zijn. "Vertier was er niet veel. We gingen 's avonds met een stel grieten wandelen aan de Nieuwe Waterweg waar de grote emigra tieschepen als Nieuwe Amster dam, Karei Doorman of Statendam aanmeerden", vertelt Joh. Op een warme zomeravond mooi in uni form, wit schort en blauwe blouse, kwamen er enkele jongemannen bij en het was Wim die haar terugbracht naar het sanatorium. "Waar de zusters er strikt op toe zagen dat we op tijd thuis waren", zegt Joh lachend. "Maar met hulp van collega's kon je via de brand trap nog binnenkomen als het te laat geworden was." "Het was een prachttijd", ver volgt Joh. "We hadden veel schik met elkaar. Muziekuitvoeringen en toneelstukjes met jongens van het dorp." Het was en het bleef 'aan' tussen Joh en Wim. Er volgde een verkeringstijd van liefst negen jaar! Niet echt zo uitzonderlijk destijds, maar ook Wim's lichame lijke gesteldheid was er de reden van. Hij moest liefst zesentwintig maanden met ernstige longklach ten in het sanatorium verblijven. Enkele jaren later moest hij alsnog een dubbele longoperatie onder gaan. "Dat was in die tijd even uniek als riskant", weet Wim. Joh schoolde zich om als kraamverzorgster en toen kon er getrouwd worden. Op een woensdagmiddag, want dat was het enige dagdeel dat haar vader als winkelier de zaak gesloten had. Een volle autobus van Van Ham voerde deVenrayse bruiloftsgasten aan die er in Holland een pracht- feest van maakten. Het gezelschap nam 's avonds laat alvast de gehele uitzet van het prille paar mee naar Venray terwijl de jonggehuwden de huwelijksnacht in Loosduinen doorbrachten. De langste tijd woonden ze aan de Aronskelk in Landweert. Met achttien dienstjaren sloot Wim bij Inalfa zijn arbeidzame leven af. Joh is volgend jaar al dertig jaar actief als vrijwilligster bij het Rode Kruis waar ze handwerken, knutselen maar ook wel eens 'praatwerk' verricht. Het eerste cadeau was dan ook van het Rode Kruis die het gouden paar een zevendaagse reis met de Henri Dunant naar Middelburg schonk. Samen met de twee dochters Louise en Henriëtte, uit Swolgen en Overloon, hun mannen en de Swolgense tweeling Maartje en Freek wordt maandag het feest gevierd. Met een inloop van 17.00 tot 20.00 uur in restaurant De Tol van het Ambachtkwartier. Waar stellig ook Leunenaren acte de présence zullen geven, want ze gaan altijd in Leunen naar de kerk en zijn er lid van de KBO. Terwijl ook de Brabantse kaartvrienden uit Schaijk en Mill het feest zul len aandoen en wellicht ook de vier Loosduinse meiden die zich allemaal net als Joh in Venray nes telden. Het gouden paar, nog goed in conditie, verheugt zich al bij voorbaat. Dit keer is het de beurt aan een gemeentelijk monument aan de Henseniusstraat 5 in Venray. Een straat met meerdere monumenten bij elkaar. Dit woonhuis, gebouwd in 1880, bestaande uit een bouw laag met zadeldak en enigszins naar voren springend middendeel een frontispice (bovenstuk van een voorgevel in bepaalde vorm). Bovenop de frontispice een wind- ijzer met het jaartal 1880, waar schijnlijk het bouwjaar van deze woning. Boven in het frontispice een half rond raam met hekwerk je van siermetselwerk en glas- in-lood. In dit raam is het woord frontespie aangebracht. Boven het raam, een ronde boog met sluit steen. Verder een rijke versiering met wit, geprofileerd stukadoors werk: horizontale band, consoles, omlijsting puntgevel een zeer fraaie opbouw met bovenop een windijzer. Ramen aan weerszijden van de voordeur met flauw gebo gen rondingen en witte sluitsteen. Zowel ramen als voordeur heb ben een glas-in-lood bovenlicht. Onder de dakrand een witte fries .Rechts in de gevel is een poort opening met ronde boog en witte sluitsteen, met een fraai hekwerk van siersmeedijzer. Door deze poortjes ging vroeger de geit naar binnen, en nu de flets doorheen. Dit pand is slechts een van de weinig overgebleven panden van deze aard, ondanks niet meer alle originele onderdelen, zoals dor pels, stoep en pannendak. Koester uw Monument! Bron; Historicus H. Vriens. Reageren of suggesties op deze wekelijkse rubriek kan via het sturen van een e-mail naar koesteruwmonument@kpnplanet. nl., p.a. Jerusalem 7, 5801 ML in Venray. Tijdens de Caecilia-avond zijn vier jubilarissen van harmonie St. Catharina Leunen-Veulen-Heide in het zomietje gezet. Ger Claas- sens, voorzitter van de vereniging, reikte op deze feestavond en in de aanwezigheid van talrijke leden, de jubilarissen de onderscheiding met de daarbij behorende oorkon de uit. Op de foto ziet u de jubilaris sen met van links naar rechts:Anja van Leuken, vijftien jaar lid van de vereniging als altsax speelster bij het harmonieorkest en mede organisator van de donateursactie Ook heeft ze enkele jaren deel uit gemaakt van het bestuur maar is hiermee gestopt in verband met haar werk waardoor dit niet meer te combineren viel. Ruud Jennis- kens en Frank Keijsers zijn 25 jaar lid van de drumband. Beide leden zijn sterk betrokken bij de vereni ging en ondersteunen waar moge lijk bij activiteiten en de zo nood zakelijke voorbereiding van grote activiteiten van de vereniging. Samen hebben zij al veel hoogte punten van de drumband en de vereniging meegemaakt. Traditie getrouw werden zij later op de avond door Het genootschap van de drumband geëerd en opgeno men in het genootschap van gede coreerden. Gerrit Jeuken, 40 jaar lid. Jeuken is naast een gedreven trompettist, een van die leden van de vereniging die altijd aanwezig is als er activiteiten zijn waar met name zijn kwaliteiten als kastelein gevraagd worden. Iedere dinsdag zorgt hij dat er tijdens en na de repetitie nog gezellig wat gedron ken kan worden en last but not least, als de eerste reservedirigent niet aanwezig is zorgt hij er, als tweede reservedirigent, voor dat het harmonieorkest er niet alleen voorstaat als het tijd is om een serenade te brengen bij een van de inwoners van Leunen-Veulen- Heide. De Opkikkeractie bij EMTÉ afgelopen zaterdag trok veel belangstelling. Een tevreden ambassadeur, de zestienjarige Rick Lucassen uit Venray, kon ruim 300 euro overmaken naar het goede doel. Stichting de Opkikker is lande lijk bekend vanwege hun opkik ker- oftewel verwendagen voor langdurig zieke kinderen en hun gezin. Ze werkt nauw samen met de grote ziekenhuizen zoals het Radboudziekenhuis en is volledig afhankelijk van sponsoring, dona ties en vrijwilligers. Ambassadeur Rick Lucassen heeft zelf een Opkikkerdag cadeau gekregen en wilde graag iets terug doen om zo ook andere zieke kin- deren een fijne dag te bezorgen. Daarom is hij ambassadeur gewor den. Op zijn eigen manier en op kleine schaal ontplooit hij activi teiten om geld in te zamelen voor het goede doel. EL EN MAAS

Peel en Maas | 2007 | | pagina 15