f
We zorgen goed voor elkaar
Eerste gouden paar
Ambachtkwartier
Koester uw Monument
Jubilarissen
St. Catharina
Opkikkeractie
groot succes
II
ff
Honderdachtentwintigste jaargang - week 46 - donderdag 15 november 2007
Gouden bruidspaar Ger en Riek Hodzelmans-Theeuwen
Ger Hodzelmans (76) en
Riek Theeuwen (78) hebben
de liefde van hun leven niet
ver gezocht. Beiden zijn gebo
ren en getogen in Swolgen, het
dorp dat ze altijd trouw ble
ven en waarin ze als echtpaar
al vijftig jaar met veel plezier
wonen en leven. Op vrijdag 23
november vieren Ger en Riek
samen met familie, vrienden
en bekenden het heuglijke feit
dat het alweer een halve eeuw
geleden is dat ze samen in het
huwelijksbootje stapten. Aan
leiding genoeg voor de redac
tie van Peel en Maas om in de
auto te stappen en naar het
pittoreske Swolgen af te rei
zen.
Maar eerst gaan we even terug
naar het begin. Want wanneer en
waar gingen de twee eigenlijk
voor het eerst met elkaar uit? "We
waren allebei aan het schaatsen
op de grachten van het kasteel
aan de Gun", weet Ger nog pre
cies. "Maar natuurlijk kenden we
elkaar al veel langer. Ik was name
lijk bevriend met Sef, een broer
van Riek." Ger kwam in zijn jeugd
jaren regelmatig over de vloer bij
de familie Theeuwen aan de Gun
en had al langer een oogje op Riek.
Maar tijdens een ongetwijfeld
romantische schaatstocht op het
ijs, sloeg de liefdesvlam tussen de
twee jongelingen definitief over.
Zeven jaar later stapten ze samen
in het huwelijksbootje, in de leef
tijd van 28 (Riek) en 26 (Ger) jaar.
"Ja, het vrijen heeft lang geduurd.
Riek kon haar ouders namelijk
niet loslaten. Of ze durfde niet bij
me te komen wonen" Ger lacht,
en ook Riek kan een glimlach niet
onderdrukken. "Ik heb jarenlang
mijn ouders verzorgd en durfde in
die jaren mijn moeder niet alleen
te laten. Pas toen een broer de
boerderij overnam en zich over
haar ontfermde, ben ik bij Ger
gaan wonen."
BRAND
Het pasgetrouwde stel ging
wonen in het ouderlijk huis van
Ger aan de Legert, in het begin
samen met zijn ouders. Die loca
tie bleven ze tot vier jaar geleden
trouw, al vertoefden ze ook een
tijdje in het hart van het dorp.
Want in 1967 brandde de boer
derij van de familie Hodzelmans
tot aan de grond toe af. "We zijn
er nooit achtergekomen wat de
oorzaak was", vertelt Ger."Ik weet
nog goed dat we een brandlucht
roken en naar buiten keken, ter
wijl de boerderij aan de andere
kant brandde. Het gebouw was
helaas niet meer te redden."
Ook betekende die brand
meteen het einde van het eigen
gemengd bedrijf van de familie,
vervolgt Ger. "We hebben een
nieuw woonhuis aan de Legert
gebouwd en de varkens, koeien
en grond verkocht." Maar er moest
toch brood op de plank komen
en dus ging Ger aan de slag bij
de Pope in Blerick. Bij dat bedrijf
werkte hij bijna 25 jaar. "Telefoon
kabels maken, later kabels keuren.
Ik heb daar altijd met veel plezier
gewerkt."
Het gouden bruidspaar, dat
zeven kinderen (vier meisjes en
drie jongens) en acht kleinkin
deren heeft, woont met veel ple
zier in Swolgen, al moesten Ger
en Riek zich wel even aanpassen
na de verhuizing van de Legert
naar een seniorenwoning aan de
Kanakker in het hart van het dorp.
Maar dat is ook niet zo vreemd,
vindt Riek. "Want wij hebben altijd
vrij gewoond. Maar we hebben
ons prima gewend en wonen in
een mooi huis met leuke buren."
Hobby's hebben de twee
genoeg. Riek is bijvoorbeeld lid
van de plaatselijke vrouwenbond
en gemengd koor Unitas, terwijl
Ger een groot voetballiefhebber
is. Hij was jarenlang een trouw
supporter van het eerste team van
Swolgense Boys."Ik stond altijd bij
het doel van de tegenstander, op
mijn vaste stek. Onze drie zoons
hebben allemaal in het eerste
gevoetbald en ik ging altijd kijken.
Maar helaas zijn mijn ogen niet
meer zo goed als vroeger." Tegen
woordig gaat Ger niet meer kijken
naar de verrichtingen van de plaat
selijke voetballers, maar volgt hij
het voetbal via de televisie en de
krant. Hij was ook nog lid van de
fanfare en was en is nog altijd een
groot liefhebber van de natuur.
Fietsen, wandelen, tuinieren: het
waren jarenlang grote hobby's
van hem. Tegenwoordig loopt
de Swolgenaar elke morgen een
vast rondje door het dorp. "Want
je moet op je oude dag toch een
beetje in beweging blijven", lacht
hij. En dan de hamvraag: wat het
Het gouden bruidspaar Ger en
Riek Hodzelmans-Theeuwen uit
Swolgen.
geheim achter hun huwelijk? Riek
kijkt Ger met een vragende blik
aan. "Een echt geheim hebben we
niet. We zorgen goed voor elkaar
en helpen elkaar als dat nodig is",
zegt Riek. "Je merkt dat naarmate
je ouder wordt, je elkaar steeds
meer nodig hebt. Maar erg belang
rijk is ook dat Riek goed kan
koken", besluit Ger het interview
in stijl. De gouden bruiloft wordt
gevierd op vrijdag 23 november
om 14.00 uur in de kerk van
Swolgen met een heilige mis ter
ere van het bruidspaar, gevolgd
door een receptie van 19.00 uur
tot 20.00 uur in zaalWilhelmina in
Swolgen. Daarna gaat het feest in
besloten kring verder.
Wim en Joh Jacobs-Kortenbach
Het riante Ambachtkwartier
aan de St. Jozefweg vierde al
een veertigjarig en zelfs al een
vijfenzestigjarig huwelijks
feest. Daar komt maandag 19
november het eerste gouden
paar bij: Wim Jacobs en Joh
Kortenbach. Wim, 'unne ras
echte Venroadse jong', is in
1929 in Veltum geboren op
L85.A, de huidige Kulutweg.
Joh is een meisje van de kust
streek. Haar wieg stond in
Loosduinen onder de rook van
Den Haag. Onze verslaggever
Jan Leijsten zocht het gouden
paar op.
De gouden bruidegom (78)
werd als kind van negen getrof
fen door kinderverlamming. En elf
jaar later nog eens met zijn drieën
uit een gezin van tien jongens en
drie meisjes waarvan er nog tien
in leven zijn. Bij Joh thuis waren
ze met z'n negenen: vader, moe
der, vier meisjes en drie jongens.
Als jongen ging Wim in de eva
cuatietijd moederziel alleen naar
Heel. Waar hij bij instituut St.
Joseph zich gedurende de oorlogs
jaren bekwaamde in het schoen
makersvak. Om na de bevrijding
bij Janssen-Clevers in de Henseni-
usstraat in dienst te treden waar
hij het echte vak leerde. Een col
lega van hem ging zich als zetbaas
vestigen in Hoek van Holland en
Wim toog mee naar het westen
des lands. Een hakje, stikken, teen
stukjes of dubbele zooltjes aan
brengen, het was werken geblazen
in de naoorlogse jaren.
Joh (77) ging als kinderverzorg
ster in het kindersanatorium van
Hoek van Holland aan de slag.
Intern bij de nonnen waar je 's
avonds om tien uur binnen moest
zijn. "Vertier was er niet veel. We
gingen 's avonds met een stel
grieten wandelen aan de Nieuwe
Waterweg waar de grote emigra
tieschepen als Nieuwe Amster
dam, Karei Doorman of Statendam
aanmeerden", vertelt Joh. Op een
warme zomeravond mooi in uni
form, wit schort en blauwe blouse,
kwamen er enkele jongemannen
bij en het was Wim die haar
terugbracht naar het sanatorium.
"Waar de zusters er strikt op toe
zagen dat we op tijd thuis waren",
zegt Joh lachend. "Maar met hulp
van collega's kon je via de brand
trap nog binnenkomen als het te
laat geworden was."
"Het was een prachttijd", ver
volgt Joh. "We hadden veel schik
met elkaar. Muziekuitvoeringen
en toneelstukjes met jongens van
het dorp." Het was en het bleef
'aan' tussen Joh en Wim. Er volgde
een verkeringstijd van liefst negen
jaar! Niet echt zo uitzonderlijk
destijds, maar ook Wim's lichame
lijke gesteldheid was er de reden
van. Hij moest liefst zesentwintig
maanden met ernstige longklach
ten in het sanatorium verblijven.
Enkele jaren later moest hij alsnog
een dubbele longoperatie onder
gaan. "Dat was in die tijd even
uniek als riskant", weet Wim.
Joh schoolde zich om als
kraamverzorgster en toen kon
er getrouwd worden. Op een
woensdagmiddag, want dat was
het enige dagdeel dat haar vader
als winkelier de zaak gesloten had.
Een volle autobus van Van Ham
voerde deVenrayse bruiloftsgasten
aan die er in Holland een pracht-
feest van maakten. Het gezelschap
nam 's avonds laat alvast de gehele
uitzet van het prille paar mee naar
Venray terwijl de jonggehuwden
de huwelijksnacht in Loosduinen
doorbrachten.
De langste tijd woonden ze aan
de Aronskelk in Landweert. Met
achttien dienstjaren sloot Wim bij
Inalfa zijn arbeidzame leven af. Joh
is volgend jaar al dertig jaar actief
als vrijwilligster bij het Rode Kruis
waar ze handwerken, knutselen
maar ook wel eens 'praatwerk'
verricht. Het eerste cadeau was
dan ook van het Rode Kruis die
het gouden paar een zevendaagse
reis met de Henri Dunant naar
Middelburg schonk.
Samen met de twee dochters
Louise en Henriëtte, uit Swolgen
en Overloon, hun mannen en de
Swolgense tweeling Maartje en
Freek wordt maandag het feest
gevierd. Met een inloop van 17.00
tot 20.00 uur in restaurant De Tol
van het Ambachtkwartier. Waar
stellig ook Leunenaren acte de
présence zullen geven, want ze
gaan altijd in Leunen naar de kerk
en zijn er lid van de KBO. Terwijl
ook de Brabantse kaartvrienden
uit Schaijk en Mill het feest zul
len aandoen en wellicht ook de
vier Loosduinse meiden die zich
allemaal net als Joh in Venray nes
telden. Het gouden paar, nog goed
in conditie, verheugt zich al bij
voorbaat.
Dit keer is het de beurt aan een
gemeentelijk monument aan de
Henseniusstraat 5 in Venray. Een
straat met meerdere monumenten
bij elkaar. Dit woonhuis, gebouwd
in 1880, bestaande uit een bouw
laag met zadeldak en enigszins
naar voren springend middendeel
een frontispice (bovenstuk van
een voorgevel in bepaalde vorm).
Bovenop de frontispice een wind-
ijzer met het jaartal 1880, waar
schijnlijk het bouwjaar van deze
woning. Boven in het frontispice
een half rond raam met hekwerk
je van siermetselwerk en glas-
in-lood. In dit raam is het woord
frontespie aangebracht. Boven het
raam, een ronde boog met sluit
steen. Verder een rijke versiering
met wit, geprofileerd stukadoors
werk: horizontale band, consoles,
omlijsting puntgevel een zeer
fraaie opbouw met bovenop een
windijzer. Ramen aan weerszijden
van de voordeur met flauw gebo
gen rondingen en witte sluitsteen.
Zowel ramen als voordeur heb
ben een glas-in-lood bovenlicht.
Onder de dakrand een witte fries
.Rechts in de gevel is een poort
opening met ronde boog en witte
sluitsteen, met een fraai hekwerk
van siersmeedijzer. Door deze
poortjes ging vroeger de geit naar
binnen, en nu de flets doorheen.
Dit pand is slechts een van de
weinig overgebleven panden van
deze aard, ondanks niet meer alle
originele onderdelen, zoals dor
pels, stoep en pannendak. Koester
uw Monument! Bron; Historicus
H. Vriens. Reageren of suggesties
op deze wekelijkse rubriek kan
via het sturen van een e-mail naar
koesteruwmonument@kpnplanet.
nl., p.a. Jerusalem 7, 5801 ML in
Venray.
Tijdens de Caecilia-avond zijn
vier jubilarissen van harmonie St.
Catharina Leunen-Veulen-Heide
in het zomietje gezet. Ger Claas-
sens, voorzitter van de vereniging,
reikte op deze feestavond en in de
aanwezigheid van talrijke leden,
de jubilarissen de onderscheiding
met de daarbij behorende oorkon
de uit.
Op de foto ziet u de jubilaris
sen met van links naar rechts:Anja
van Leuken, vijftien jaar lid van
de vereniging als altsax speelster
bij het harmonieorkest en mede
organisator van de donateursactie
Ook heeft ze enkele jaren deel uit
gemaakt van het bestuur maar is
hiermee gestopt in verband met
haar werk waardoor dit niet meer
te combineren viel. Ruud Jennis-
kens en Frank Keijsers zijn 25 jaar
lid van de drumband. Beide leden
zijn sterk betrokken bij de vereni
ging en ondersteunen waar moge
lijk bij activiteiten en de zo nood
zakelijke voorbereiding van grote
activiteiten van de vereniging.
Samen hebben zij al veel hoogte
punten van de drumband en de
vereniging meegemaakt. Traditie
getrouw werden zij later op de
avond door Het genootschap van
de drumband geëerd en opgeno
men in het genootschap van gede
coreerden. Gerrit Jeuken, 40 jaar
lid. Jeuken is naast een gedreven
trompettist, een van die leden van
de vereniging die altijd aanwezig
is als er activiteiten zijn waar met
name zijn kwaliteiten als kastelein
gevraagd worden. Iedere dinsdag
zorgt hij dat er tijdens en na de
repetitie nog gezellig wat gedron
ken kan worden en last but not
least, als de eerste reservedirigent
niet aanwezig is zorgt hij er, als
tweede reservedirigent, voor dat
het harmonieorkest er niet alleen
voorstaat als het tijd is om een
serenade te brengen bij een van
de inwoners van Leunen-Veulen-
Heide.
De Opkikkeractie bij EMTÉ
afgelopen zaterdag trok veel
belangstelling. Een tevreden
ambassadeur, de zestienjarige
Rick Lucassen uit Venray, kon
ruim 300 euro overmaken
naar het goede doel.
Stichting de Opkikker is lande
lijk bekend vanwege hun opkik
ker- oftewel verwendagen voor
langdurig zieke kinderen en hun
gezin. Ze werkt nauw samen met
de grote ziekenhuizen zoals het
Radboudziekenhuis en is volledig
afhankelijk van sponsoring, dona
ties en vrijwilligers.
Ambassadeur Rick Lucassen
heeft zelf een Opkikkerdag cadeau
gekregen en wilde graag iets terug
doen om zo ook andere zieke kin-
deren een fijne dag te bezorgen.
Daarom is hij ambassadeur gewor
den. Op zijn eigen manier en op
kleine schaal ontplooit hij activi
teiten om geld in te zamelen voor
het goede doel.
EL EN MAAS