1
if
PEEL EN MAAS
Donderdag 30 augustus 2007 - Pagina 31
TALENTEN
Paspoort mannen
Jumpers '76
Jonkie Kim Jeucken begint vol vertrouwen aan het seizoen
Paspoort
dames Jumpers
Huub Thijssen, coach van de vrouwen Summa/Red Stars
A> i V
Paspoort vrouwen
Summa/Red Stars
Routinier speelt al 28 jaar in de hoofdmacht van Red Stars
Paspoort Red Stars
mannen:
Jumpers eindelijk terug
op het oude niveau
Bestuurlijke problemen zorg
den er drie jaar geleden voor dat
basketbalvereniging Jumpers zich
moest terugtrekken uit de eerste
klasse. Een seizoen later moesten
de lange mannen opnieuw begin
nen in de laagste klasse. Na twee
keer eenvoudig kampioen te zijn
geworden, is Jumpers weer terug
in deze eerste klasse. Met een
nieuwe coach, maar zonder twee
vaste waarden. "We hebben aan
kwaliteit ingeboet."
"Het was behoorlijk frustrerend
dat we ons door bestuurlijke proble
men moesten terugtrekken", zucht
Loek Claessens. "Dat jaar waren we
net kampioen geworden in de eerste
klasse. Maar in plaats van de gewenste
promotie, konden we weer helemaal
opnieuw in de laagste klasse begin
nen. Een aantal spelers heeft daardoor
ook de club verlaten, maar met de
rest zijn we aan een opmars begon
nen. We zijn twee keer achter elkaar
vrij gemakkelijk kampioen geworden.
Afgelopen seizoen hebben we zelfs
maar twee of drie keer verloren. En
nu zijn we weer eindelijk terug op
het oude niveau."
TEGENSLAGEN
Het seizoen is voor Jumpers nog
niet begonnen, of het team moet al
de eerste tegenslagen verwerken. De
basisspelers Andrea Penco en Freek
BettonViel zijn beide vertrokken.
„Andrea is door de basketbalvereni
ging uit Deurne gevraagd om daar
met het eerste team in de hoofdklasse
te spelen en Freek reist dit jaar door
India. Vóór het vertrek van deze twee
spelers hadden we als doel om de
top drie te bereiken. Basketbal speel
je met vijf spelers in het veld. Als er
dan twee van de starting-five wegval
len, betekent dat direct dat het team
aan kwaliteit inboet en dat je je doel
stellingen moet bijstellen. Daarnaast
heeft ook Joep Janssen met ingang
van dit seizoen onze formatie moeten
verlaten voor stagewerkzaamheden in
Nijmegen. Met het huidige team zou
het al heel mooi zijn als we in de mid
denmoot kunnen eindigen."
Jumpers heeft daarnaast de pech
dat ze het verlies niet met jeugdspe
lers kan opvangen. Bovendien heeft
de vereniging maar één mannenteam
en kan de hoofdmacht dus ook geen
beroep doen op spelers uit lagere
teams. „Onze ploeg bestaat nog maar
uit negen spelers. Dat is aan de krappe
kant, maar gelukkig nog niet zorgwek
kend. Op dit moment hebben we wel
hele goede jeugdspelers, maar het leef
tijdsverschil tussen de oudste jeugd
en de jongste senioren is gewoon nog
te groot. Over twee jaar kunnen ze
wél in het eerste team debuteren. Er
is talent genoeg, dus over de toekomst
hoeven we ons geen zorgen te maken.
Ik denk zelfs dat we genoeg talent in
huis hebben om misschien zelfs ooit
een keer naar de hoofdklasse te kun
nen promoveren. Maar ja, dan hebben
we het wel over een periode van een
jaar of vijf en dan is het noodzakelijk
dat dit talent in Venray blijft. Tot die
tijd moeten we het met een iets klei
ner team doen, maar dat is eigenlijk
geen probleem."
De afgelopen jaren hebben Jum
pers niet alleen frustraties en eenvou
dige kampioenschappen opgeleverd.
Het team heeft ook veel geleerd en is
gegroeid. "We hebben samen heel veel
meegemaakt en daardoor veel door
zettingsvermogen gekregen. Dat bindt.
Iedereen in het team wil een stapje
harder voor de ander lopen. Een wed
strijd gaat bij deze spelers echt vóór
andere privé-zaken en bijvoorbeeld
de vakanties worden zoveel mogelijk
buiten het seizoen gepland. We zijn
ambitieus, we hebben veel plezier en
willen het beste uit ons zelf halen. En
er zit nog veel rek in de ploeg. Zeker
als over een aantal jaren de talenten
Loek Claessens:"Er zit nog veel rek
in de ploeg."
instromen, zal het niveau flink stij
gen."
De mannen van Jumpers hebben
dit seizoen een nieuwe trainer-coach:
Tristan Lammerts van Bueren. "Tristan
is één van de beste spelers die Jum
pers ooit heeft gehad. Hij heeft vroe
ger zelfs bij PSV gespeeld en is daarna
lang jeugdcoach geweest.Verder heeft
hij ook ervaring als coach bij de seni
oren. Ik verwacht dat we heel veel
van hem kunnen leren. Onze vorige
trainer-coach, Mikke Leenders, com
bineerde de coaching met het spelen.
Hij was een goede coach, maar kwam
daardoor weinig aan spelen toe. Nu
kan hij zich weer volledig op het spel
letje richten. En dat is, met ons rede
lijk kleine team, maar goed ook."
Niveau: Eerst klasse rayon
Selectie: Mirko Antheunisse, Jeffrey
Boshoven, Loek Claessens, Bart van
Dijk, Mikke Leenders, Abe Bram Pal
men, Hans van Rooy, Björn Smeets,
Maarten Wijnen
Coach:Tristan Lammerts van Bueren
Vrouwen Jumpers
openen jacht op titel
Teams die voor de competitie
roepen dat ze kampioen willen
worden, worden steeds schaarser.
De rol van underdog is blijkbaar
populairder dan de rol van favo
riet. De vrouwen van Jumpers
doen daar echter niet moeilijk
over: zij gaan voor het kampioen
schap. Vorig seizoen behoorden
ze ook al tot de favorieten. Maar
toen gooiden vele blessures - op
een gegeven moment was zelfs
de helft van het team geblesseerd
- roet in het eten en eindigden ze
uiteindelijk teleurgesteld op de
vijfde plek. De jacht op de titel
wordt daarom opnieuw geopend.
Volgens de pas 16-jarige Kim Jeuc
ken moet dat geen probleem zijn.
Met haar zestien lentes is Kim
Jeucken weliswaar de jongste van
het team, maar ervaren is ze zeker.
Ze basketbalt al acht jaar en daarvan
traint ze al zeker vijf jaar bij het eer
ste damesteam van Jumpers. "Vroeger
deed ik dansen, maar eigenlijk vond ik
dat niet zo leuk. Ik spande me daarom
ook niet zo veel in tijdens de dansles.
Ik ben van het dansen afgegaan, maar
ik moest van mijn moeder toen wel
met een andere sport beginnen. Op
school gingen we een keertje basket
ballen en dat vond ik direct heel erg
leuk. Ik ben daarna bij Jumpers gaan
kijken en dat beviel me eigenlijk wel
goed. En dat blijkt, ik ben er nu al acht
jaar blijven hangen. Inmiddels basket
bal ik dus al mijn halve leven."
"De eerste jaren maakte ik deel uit
van een jeugdteam. Daar speelde ik
met jongens in een gemengd team.
Toen ik elf jaar was, mocht ik af en
toe meetrainen met het meisjesjuni-
oren-team van Jumpers. Ik speelde in
het begin nog wel wedstrijden bij de
jongens, maar na een tijdje mocht ik
ook bij de dames meedoen. Jumpers
had op dat moment geen ander meis
jesteam meer, dus wat dat betreft was
de overstap, ondanks mijn jonge leef
tijd, toch wel logisch. Nu, na vijf jaar,
ben ik nog steeds de allerjongste van
het team. We hebben nog één meid
van 17 en één van 18 jaar. De ande
re speelsters zijn allemaal 21 jaar of
ouder.Toch merk ik eigenlijk niets van
dit leeftijdverschil. We spelen al zo
lang samen, ik weet niet beter. En dat
bevalt me prima."
"Het leukste van basketbal is het
spelen in een team en dat je zelf
ook steeds meer kan in dat team. We
hebben een leuke groep, iedereen
kan goed met elkaar overweg en we
maken veel lol, ook op het veld. Dat
is het sterke punt van Jumpers. Tege
lijkertijd is het team ook ons zwakke
punt.We hebben maar acht speelsters
en dat is eigenlijk net te weinig. Er
staan vijf meiden in het veld, dus er
zijn drie wisselspeelsters. Maar basket
bal is een intensieve sport, dus wordt
er vaak gewisseld. Eigenlijk heb je ook
minimaal vijf reservespeelsters nodig.
Als er dames uit ons team geblesseerd
raken, hebben we op dit moment
direct een probleem. Dat zagen we
vorig seizoen ook. Toen was op een
gegeven moment ons halve team
geblesseerd. Dat was terug te zien in
ons spel en onze prestaties, waardoor
we slechts op de vijfde plaats in de
competitie zijn geëindigd. Jumpers
heeft maar één damesteam, dus we
kunnen geen extra speelsters uit een
ander team halen. We hebben wel nog
een stuk of acht meisjes. Maar zij zijn
pas negen of tien jaar oud.Toen ik op
mijn elfde in het eerste team kwam,
was ik al heel jong. Maar toen waren
de andere meiden van dames 1 ook
nog een stuk jonger. Inmiddels is het
grootste deel van het team 21 jaar of
ouder. Dat verschil is wel echt heel
erg groot. Deze meisjes blijven voor
lopig dan ook bij de jeugd trainen. We
moeten hopen dat we binnenkort een
paar nieuwe leden erbij krijgen én in
ieder geval allemaal blessurevrij blij
ven. Als dit lukt én we doen goed ons
best, dan kunnen we dit seizoen zeker
als eerste eindigen."
Niveau: le klasse (D1H)
Coach: Natalie Lammerts van Bue
ren
Selectie: Angelique van den Hoog-
enhof, Kim Jeucken, Ilse Kauffeld,
Natalie Lammers van Bueren, Irene
Verbakei, Anouk Verberkt, Caroline
Burger
'Meiden moeten meer
zelfvertrouwen hebben'
Huub Thijssen treedt aan voor
het twintigste jaar als coach van
Summa/Red Stars. Dat mag hij
doen op het hoogste niveau, want
het vrouwenteam speelt ook dit
seizoen weer in de eredivisie.
De beste acht teams van Neder
land strijden in de eredivisie om
de landstitel. Vorig seizoen werd
Summa/Red Stars als zesde geklas
seerd, nu moet het beter. "We wil
len bij de eerste vijf eindigen."
Is het team veranderd ten opzich
te van vorig seizoen?
"Vorig seizoen speelden we met
Sabine Larmené, Kelly Willems en
Kim Bakkers. Kim Bakkers was onze
beste speelster, maar zij studeert dit
jaar in de Verenigde Staten. Met Loes
Vrouenraets hebben we een hele
goede vervangster in huis gehaald. Zij
heeft vroeger bij de jeugd in de top
gespeeld, maar is daarna een tijdje uit
het tafeltennissen geweest. Nu maakt
ze haar rentree bij Summa/Red Stars.
Sabine en Kelly zijn wel gebleven, dus
per saldo verwacht ik dat we niets aan
sterkte hebben verloren ten opzichte
van het voorbije seizoen"
Wat is de kracht van dit team?
"De speelsters werken goed samen
en dat is ook bij een individuele sport
als tafeltennis heel belangrijk. Als
iemand niet zo goed heeft gespeeld,
dan vangen ze elkaar op. Ze slepen
elkaar er dan doorheen. Ook in trainin
gen weten ze elkaar goed te motiveren
en op te jagen naar een hoger niveau."
En waarin kunnen ze nog verbe
teren?
"Soms moeten de meiden iets meer
zelfvertrouwen hebben. Als ze tegen
een topper moeten spelen, bijvoor
beeld een Chinese speelster, een Roe
meense of een Russische, dan geven
ze eigenlijk al op voorhand op. 'Dat
haal ik toch niet', wordt er dan vaak
gedacht. Eigenlijk zouden ze juist
tegen deze grote namen vrijuit moe
ten spelen en extra wil moeten tonen.
Niet bij voorbaat opgeven, maar juist
proberen te zorgen voor een stunt.
Een grote naam moet motiveren, niet
demotiveren."
Hoe ga je daar als coach mee om?
"Ik zie het als een grote uitdaging
om die negatieve gedachte eruit te
halen. Van de honderd keer dat je
tegen een topper speelt, verlies je er
waarschijnlijk 99, maar win je er wel
één.Winnen is dus echt mogelijk, maar
dan moet je er wel zelf in geloven. In
de trainingen en wedstrijden probeer
ik ze op de juiste momenten te com
plimenteren en uit te dagen. Het geeft
een geweldige kick om een keer van
een professional te winnen. Daar kun
je de rest van het jaar op teren en dat
geeft voor alle andere wedstrijden
veel zelfvertrouwen. Ik hoop dat we
dat snel een keer mogen meemaken,
maar ik lig er niet wakker van als dat
niet gebeurt."
Wat zijn jullie andere doelen?
"In de eredivisie heb je drie echte
topclubs: uit Heerlen, Wessem en Den
Helder. Daar zitten de professionals en
deze teams bezetten eigenlijk ieder
jaar de top drie. Daarachter is alles
mogelijk.Als we een goed jaar draaien,
kunnen we de vierde of vijfde plek
halen."
Hoe hebben jullie je voorbereid
op het seizoen?
"We hebben een aantal oefenwed
strijden gespeeld. Verder trainen we
twee keer per week. Dit doen we
samen met dames twee, de drie heren
teams en een paar jeugdige talenten.
De dames uit de eredivisie kunnen dan
trainen tegen de heren die in de eerste
divisie spelen. Zo hebben ze toch een
sterke tegenstander, daar leren ze veel
Wat is het verschil tussen het trai
nen van mannen en het trainen
van vrouwen?
"Eigenlijk maakt het mij niet zo veel
uit of ik mannen of vrouwen train.
Het spel is grotendeels hetzelfde. Het
grote verschil is echter de beleving
van de sport.Als je mannen traint, kun
je gewoon zeggen 'jongens, wat is dit
voor een flauwekul'. Vrouwen zijn
gevoeliger en emotioneler, je moet ze
daarom iets tactischer benaderen en
goed nadenken wat je zegt."
Niveau: Eredivisie
Coach: Huub Thijssen
Team: Sabina Lamiené, Kelly Willems
en Loes Vrouenraets
Ronald Bogaard weet
niet van ophouden
Het is al 35 jaar geleden dat
Ronald Bogaard als achtjarig
jochie voor het eerst achter de
tafeltennistafel ging staan. Bij de
jeugd bleek al snel dat hij talent
had, en op zijn zestiende maakte
hij deel uit van het eerste heren
team van Red Stars. Nu, 28 jaar
later, speelt Ronald Bogaard (43)
nog steeds in het eerste team van
de Red Stars en staat hij voor de
uitdaging om zich te handhaven
in de eerste divisie. "En dat zal een
hele klus worden."
"Toen ik als tiener voor het eerst
in het eerste team kwam, was ik heel
fanatiek. Het ging echt om de sport. De
derde helft was mij volledig onbekend,
alleen de prestaties telden. Nu ben
ik nog steeds fanatiek en wil ik altijd
winnen, maar het sociale deel van het
tafeltennissen is voor mij veel belang
rijker geworden. Ik vind presteren net
zo belangrijk als een leuk team, lekker
spelen en plezier maken."
Hoe is de hoofdmacht van Red
Stars samengesteld?
"Ons team bestaat uit allemaal der
tigers en ik ben met mijn 43 jaar nog
net iets ouder dan de rest. Ik vind het
leuk om met leeftijdsgenoten te spor
ten, we leven in dezelfde belevingswe
reld en genieten van de ontspanning
en de inspanning. We spelen in de
nationale competitie en dat betekent
dat we het hele land door reizen. Als
we bijvoorbeeld naar Middelburg
moeten, zitten we soms wel vier uur
per dag in de auto. Je speelt je wed
strijd en drinkt nog wat met je team
en tegenstanders. Daardoor ben je
eigenlijk de hele zaterdag op pad. We
kennen elkaar dus ook door en door
We spelen nu al zo'n vijf jaar samen
en zijn dan ook goed op elkaar inge
speeld. Dat blijkt ook uit de score van
onze dubbelpartijen. Daarmee behalen
we heel vaak punten."
Zijn er verschillen met jouw
beginjaren?
"Het materiaal is sneller geworden.
De rubbers van de badjes worden nu
voor iedere wedstrijd gelijmd. Daar
door is ook het spel sneller geworden.
Ook zijn de spelers fysiek beter en
sneller geworden. Wel is de bal sinds
een paar jaar iets groter geworden,
waardoor het tafeltennissen iets aan
snelheid heeft ingeboet. Je ziet tegen
woordig ook veel meer service-vol
ley: hard opslaan en knallen. Vroeger
waren er meer langere rally's."
Wat zijn jouw sportieve doelen?
"Ik wil altijd het beste uit mezelf
halen. Met ons team balanceren we
de laatste jaren op de rand van de eer
ste en de tweede divisie. Dit seizoen
komen we uit in de eerste divisie en
we zullen proberen om ons op dat
niveau te handhaven. Vorig jaar speel
den we ook in de eerste divisie, maar
zijn we op plek vijf geëindigd. Eigen
lijk moet je dan terug naar de tweede
divisie, maar omdat een ander team
zich terugtrok mogen we dit jaar toch
nog in de eerste divisie blijven. Het zal
best een klus zijn om ons te handha
ven. Verder vind ik het heel erg leuk
om van mannen te winnen die in de
eredivisie spelen of hebben gespeeld.
Vorig jaar heb ik bijvoorbeeld twee
keer van een jongen gewonnen die
heel hoog op de ranglijst staat. Ik vind
het altijd weer een hele leuke uitda
ging om tegen dat soort jongens te
spelen. Dat motiveert me extra."
Wordt het niet eens tijd dat de
jeugd het overneemt?
"Natuurlijk zou het mooi zijn als de
jeugd het overneemt. Het probleem is
alleen dat bij tafeltennis de overgang
van de jeugd naar de senioren groot
is. Red Stars heeft vaak wel goede
junioren, maar zodra ze bij de senio
ren terecht komen, vallen ze toch een
beetje in een gat. Toch zullen ze die
stap moéten maken, Red Stars heeft
met het oog op de toekomst jongere
spelers voor de hoofdmacht nodig .Wel
ben ik erg gehecht aan mijn team met
oude rotten. Als ik op een dag op stap
zou moeten met twee of drie jochies
van zestien jaar, dan beleef je een dag
toch weer heel anders .Wat dat betreft
zou ik liever hebben dat er een heel
jeugdteam sterker is dan ons en dat ik
dan met mijn team de heren 2 van Red
Stars word."
Hoe lang ga je nog door?
"Als het aan mij ligt, ga ik nog wel
eventjes door. Ik vind tafeltennis
gewoon een leuke sport. De spanning,
de inspanning, de derde helft, maar
ook omdat tafeltennis een sport is
die je zowel in een team doet, als ook
individueel. Zolang ik het leuk blijf
vinden en ik het niveau nog aankan,
ga ik zeker door.Toch merk ik wel dat
ik ouder word. Ik raak vaker en langer
geblesseerd. Als ik op een gegeven
moment met pijn moet spelen, stop
ik ermee. Ook als ons team uit elkaar
valt, zou dat voor mij een reden kun
nen zijn om te stoppen. Maar stiekem
hoop ik dat ik de volgende tien jaar
nog gewoon met evenveel plezier kan
blijven spelen."
Niveau: le klasse
Coach: Loek Nelissen
Team: Ronald Bogaard, Patrick
Zwiers, Frank van der Vleuten en
Peter Freij