PEEL EN MAAS
Donderdag 30 augustus 2007 - Pagina 30
Paspoort vrouwen
Rooyse VK
Huldiging
scheidsrechters
Paspoort mannen
Rooyse VK
Arbiters
promoveren
Bianca van Dorrestein, met 21 jaar de senior van vrouwenteam Rooyse VK
Mannen Rooyse VK proberen stijgende lijn door te zetten
Jack Heidens 25 jaar actief in scheidsrechterszaken
Voorzitter Hanen: "Als deze generatie straks wegvalt, hebben we een probleem"
inrtowi
De vrouwen van Rooyse VK pro
moveerden afgelopen seizoen voor
het tweede jaar op rij. Wat is het
geheim achter het succes van dit
nog jonge team? Bianca van Dor-
restein, met haar 21 jaar de oudste
van het stel, schrijft het succes toe
aan de ontwikkeling van de speel
sters én het team. "Individueel én
samen zijn we sterker geworden.
En er zit nog veel groeipotentieel
in de ploeg, het beste moet nog
komen."
'Misschien kunnen we ergens in de
middenmoot eindigen'. Dat was een
jaar geleden de hoop van het net gepro
moveerde vrouwenteam van Rooyse
VK. Het ging allemaal iets voortvaren
der. Bianca van Dorrestein: "We kwa
men toen uit in de tweede klasse en
dachten dat we het in de eerste klasse
toch wel een stukje moeilijker zouden
krijgen. Maar het seizoen begon en
na een paar speelronden stonden we
opeens bovenaan. Tja, dan doe je ook
mee om het kampioenschap en ga je
toch de doelen aanpassen."
En dan worden jullie als nieuwe
ling ook nog kampioen.
"Ja, het is ongelofelijk, we hebben
de titelrace tot het einde volgehouden.
Dat was echt een uitzonderlijk goede
prestatie. En dat hebben we natuurlijk
goed gevierd. Dit seizoen komen we
uit in de promotieklasse. Dat is ook
nog een regionale klasse, maar we
moeten nu af en toe wel iets verder
weg voor de uitwedstrijden. De regio
loopt door tot het zuiden van de pro
vincie. Komen we ook nieuwe tegen
standers tegen."
Wat zijn de verwachtingen voor
dit seizoen?
"Hetzelfde als vorig seizoen: een
plek in de middenmoot. Ik denk dat
het verschil tussen de eerste klasse
en de promotieklasse toch nog wel
aanzienlijk is. Maar ja, vorig jaar dach
ten we ook dat het niveauverschil
behoorlijk groot zou zijn, en toen wer
den we kampioen. Voorspellen blijkt
toch moeilijk. We bereiden ons in
ieder geval wel serieus voor. We gaan
in de voorbereiding meer aan condi
tietraining doen. Vorige jaren hadden
we alleen maar gewone trainingen in
de zaal. Nu gaan we ook hardlopen.
Verder hebben we een aantal goede
oefenwedstrijden in het vooruitzicht.
Ook zullen er nog wat wisselingen
plaatsvinden in de posities, om een
nog beter functionerend team neer te
zetten. Dus als de competitie begint,
moeten we in vorm zijn."
Wat is het geheim achter jullie suc
ces?
"We zijn een heel jong team. De
jongste is 15 en ik ben met mijn 21
jaar de oudste van het stel. We zijn de
laatste jaren als team gegroeid. Er zijn
weinig speelsters weggegaan of erbij
gekomen.We zijn individueel een beet
je beter geworden én samen als team
beter gaan spelen. Verder hebben we
veel lol samen. We gaan met z'n allen
op stap, weekeindjes weg. Ik denk dat
die gezelligheid zeker een belangrijke
voorwaarde is voor een team om goed
te kunnen presteren. Die prettige sfeer
is er in de hele vereniging. Rooyse VK
telt dit seizoen liefst vijf vrouwen
teams."
Niveau: promotieklasse
Trainer: Anita van de Laar en Dick
van de Kaap
Selectie: Femke Arts, Bianca van
Dorrestein, Stephanie Hartog, Laura
Jacobs, Edith Janssen, Sofie Manders,
Susan van der Putten, Loes Vervoort,
Anne Vervoort, Loes Vorst, Lieke Ver
voort, Anne Janssen.
Vorig seizoen wisten de man
nen van Rooyse VK door een bui
tenkansje te promoveren naar de
eerste klasse. Björn Emonts (foto
tweede van rechts) heeft dit jaar
de uitdagende taak om als speler
én trainer de hoofdmacht in de
eerste klasse te houden. "Als we
niet nog meer blessures of andere
problemen krijgen, verwacht ik
dat we het gaan redden."
Met een speciaal gevoel kijkt Rooy
se VK uit naar de confrontaties met
Sevenum en Maashees. "Geert Fleuren,
onze vorige trainer, heeft nu Sevenum
onder zijn hoede en onze voorma
lige spelverdeler speelt bij Maashees.
Geloof maar dat we die vier wedstrij
den zeker niet willen verliezen."
De mannen van Rooyse VK eindig
den vorig jaar als derde in de tweede
klasse. Normaal gaat alleen de win
naar direct door naar de eerste klasse,
en speelt de nummer twee promo
tie-degradatiewedstrijden. "In onze
poule wilde de nummer twee echter
niet promoveren, dus mochten wij de
promotiewedstrijden spelen. Die kans
grepen we met twee handen aan, en
onverwacht promoveerden we op het
allerlaatste moment toch nog naar de
eerste klasse."
Björn Emonts heeft dit seizoen bij
het team een bijzondere taak. Naast
speler zal hij ook als trainer de helft
van de trainingen voor zijn rekening
nemen. "Vorig jaar waren Theo Schol
ten en Geert Fleuren onze trainers.
Theo is nu trainer bij een talenten-
jeugdteam en Geert vond een nieuwe
uitdaging als trainer van de mannen
van Sevenum. Onze coach, Jan Koop-
mans, bleef gelukkig wel bij het team
en is gepromoveerd tot hoofdtrainer.
Zelf ben ik trainer bij de jeugd en van
het tweede mannenteam geweest. Dus
training geven is mij niet vreemd. Dit
seizoen gaan we voor het eerst twee
keer per week trainen. Voorheen was
dit altijd drie keer per twee weken. De
eerste training is alleen voor het eer
ste team. Jan Koopmans verzorgt dat
en ik zal gewoon als speler meedoen.
Bij de andere training mogen ook de
talenten en beloftes uit het tweede,
derde en de jeugdteams meedoen. Die
training ga ik verzorgen. Het betekent
wel dat ik zelf nog maar één keer kan
trainen. Het team heeft goed gerea
geerd op mijn aanstelling als trainer.
De meeste spelers heb ik al eerder
bij het tweede of in de jeugd getraind,
dus ze hoeven niet te wennen aan mij.
Jan Koopmans is de baas en zal de
opstellingen maken, zodat ik mezelf
niet hoef te selecteren. Ik verwacht
dan ook niet dat dit spanningen met
zich meebrengt."
"De doelstelling voor dit seizoen?
Minimaal handhaven en proberen
de stijgende lijn door te trekken. We
hebben al eerder in de eerste klasse
gespeeld dus we kennen het niveau.
Als we geen blessures of andere
problemen krijgen, verwacht ik ook
eigenlijk wel dat we het zullen red
den. De kracht van onze ploeg is de
mix van jong en oud. We hebben
twee spelers, Ger Keijzers en Hans
Hendriks, van rond de vijftig jaar. Zelf
ben ik 26 en de rest is allemaal tussen
de 17 en 25 jaar. We zijn een hecht
team, we kunnen veel van elkaar
leren en vullen elkaar goed aan in en
buiten het veld. Het gros heeft vorig
jaar ook al samengespeeld. Het enige
probleem is dat we nog altijd een vrij
kleine selectie hebben. Rooyse VK telt
drie relatief kleine herenteams. Het
nadeel is dat we bij blessures of zelfs
al bij vakanties van spelers in de pro
blemen kunnen komen. In die geval
len schuiven talenten uit het tweede,
derde of de jeugdteams door. Het zou
Komend weekeinde viert de scheids-
rechtersvereniging Horst-Venray het
75-jarig jubileum. Tijdens de feest
avond op vrijdag 31 augustus worden
elf leden gehuldigd. Theo Krebbers
(Wanssum), Coen van Meijel (Griendts-
veen) en Jo Wijnands (Tienray) zijn
veertig jaar lid van de vereniging. Math
van den Bekerom (Venray), Wim van
Horck (Swolgen), Mart Peeters (Ame
rica), Jo Smits (Venray), Jan Verheijen
(Oostrum) en Piet Vullings (Venray)
worden gehuldigd vanwege een kwart
eeuw lidmaatschap. Ook Joep Bus uit
Venray wordt in de bloemetjes gezet,
hij is twaalfenhalf jaar bestuurslid.
fijn zijn als we een aantal nieuwe spe
lers erbij krijgen. Dat haalt toch weer
wat onrust weg, en geeft ons meer
draagkracht."
Klasse:le klasse
Trainers: Jan Koopmans en Björn
Emonts
Coach: Jan Koopmans
Selectie: Emile Broeksteeg, Björn
Emonts, Roel van Hooft, Ger
Keijzers, Rik Wienen, Hans Hen
driks, Koen Verwey, Sef Teeuwen
Vier arbiters van de vereniging
Horst-Venray hebben promotie
gemaakt. De pas 19-jarige Nick Tun-
nissen promoveerde naar groep 3. Het
jonge arbiterstalent uit Venray mag
komend seizoen wedstrijden in de
derde en vierde klasse leiden. Tunnis-
sen is ook opgenomen in het Talenten
traject van de KNVB.
Drie scheidsrechters maakten het
stapje omhoog van groep 5 naar groep
4. René Curvers (Broekhuizen), Chris
Peeters (Wanssum) en John Saris (Ven
ray) mogen straks fluiten tot in de
vierde klasse.
'Opeens stonden we
bovenaan'
'Mix ervaring en jong
talent is onze kracht'
'Arbitreren doe je
nooit alleen'
Horst-Venray grootste
scheidsrechtersdub
Ook Jack Heidens was ooit
voetballer. "In Leunen vanaf de
B-junioren op het terrein aan de
Molenhofweg. Eh... zeg maar een
knollenveld tussen de koeienfla-
ters. Trouwens een groot voetbal
ler was ik niet. Veelal in Leunen
4 en af en toe in het derde elftal.
Door mijn onregelmatige dien
sten als douanebeambte rouleer
de ik om de week met mijn broer
Gerard als laatste man. Omdat het
bedrijven van teamsport beroeps
halve steeds moeilijker werd, en
ik toch sportief bezig wilde blij
ven, ging ik fluiten."
In 1982 volgde hij in Venlo de
scheidsrechterscursus. Hij begon hele
maal onderaan de ladder in groep 10:
de toenmalige derde klasse onderafde
ling. Een kwart eeuw geleden was er
nog niet zo'n snelle doorstroming als
nu. Velen kwamen nooit verder dan
de afdeling Limburg. Maar Jack haalde
na vijf jaar al groep 5. Dit betekende
de overgangsgroep naar de 'grote'
KNVB. Het was de impuls die Heidens
nodig had. Want vanaf dat moment
ging het snel. De vierde en derde
klasse bleken een peulenschil. "Inder
daad, echter eenmaal hogerop in de
tweede klasse kwam ik mezelf tegen.
Het ging veel sneller binnen de lijnen
en ik moest meer trainen." Het gevolg:
overbelasting en blessures. Zondag
fluiten, op maandag vaker assistent bij
de tweede elftallen van de profclubs,
dinsdag een duurloop en op donder
dag trainen met de groep. Een druk
programma zodat Jack een jaar bleef
steken in de tweede klasse. Om daar
na samen met Frans Hegger uit Mel-
derslo en Jan Deenen uit Wanssum
de hoogste amateurklasse te bereiken
waarin hij drie jaar floot. "In het kader
van een uitwisselingsprogramma met
Duitsland floot ik eens bij Germania
Teveren. Een aparte ervaring. Er was
geen omheining om het veld en het
uitbetalen van de declaratie gebeurde
al voor de wedstrijd."
Een hardnekkige peesblessure in
zijn rechtervoet noopte Heidens,
medicatie en pijnstillers ten spijt,
de fluit aan de wilgen te hangen. "Ik
moest ook steeds meer mijn trainin
gen aanpassen. Ik had nog wel lan
ger door kunnen gaan maar op dat
niveau moet je er honderd procent
staan. Conditie en loopvermogen zijn
nu eenmaal heel belangrijk voor een
scheidsrechter evenals uiteraard de
spelregelkennis."
Heidens werd daarna benaderd om
docent Spelregels te worden. Hij ver
toefde een aantal weekeinden in de
Zeister bossen en kreeg daar les van
niet de minsten uit de arbitragewe
reld: Cees Bakker, Frans Houben en
Ignace van Swieten. Behalve docent,
zit hij ook in de werkcommissie
scheidsrechterszaken. "We zijn in het
district Zuid II met negen personen.
We regelen de aanstellingen en de
bezetting van de wachtdienst in het
weekeinde. Het is vaak een hele klus
om op zondagmiddag half drie op
ieder veld de juiste arbiter te hebben."
Dan is er de WOB: werver, opleider,
begeleider. Daar vallen de rapporteurs
en de praktijkbegeleiders onder. De
laatsten begeleiden de beginners maar
ze zijn ook een klankbord en mentor
voor fluitisten die in een dip zitten.
"Ja, scheidsrechters zijn net men
sen. Dit komt ook voor." Beginnende
scheidsrechters worden in het eerste
halfjaar intensief begeleid, minimaal
drie wedstrijden.
Heidens werkt rapporten uit,
bespreekt ze met de arbiters en doet
aan scouting. "Wij zoeken net als de
clubs. Er loopt in Venray weer een
groot scheidsrechterstalent rond.
Daar gaan we zorgvuldig mee om. Bij
sommigen zie je het al de eerste keer.
Dat had ik met Ed Janssen uit Meijel.
Die rammelt aan de poort van het
betaalde voetbal en vergeet zeker niet
onze plaatsgenoot Ruud Bexkens." Hij
stond ook aan het begin van de carriè
re van Reinold Wiedemeijer. "Ik floot
een keer Meerlo met Rein in de spits.
En hij wist alles beter. Ik zei na afloop:
jij moet scheidsrechter worden. Hij
heeft het snel opgepikt. We zien ze
donderdag op de trainingsavonden
nog wel eens, onze betaalde collega's
zoals Frans Hegger en Pol van Boekel.
Daar hangen de anderen dan als een
kluitje omheen. Prima, van hen kun je
veel leren."
Door het financieel succesvolle EK
2000 in Nederland kwam er een fikse
geldelijke injectie voor het Masterplan,
dat als doel heeft de arbitrage op een
hoger plan te brengen. "Het streven is
iedere scheidsrechter zo goed moge
lijk opgeleid en voorbereid naar zijn
wedstrijd te brengen. Club- of KNVB-
scheidsrechter, dat is om het even." De
KNVB-piramide kent een rangorde
van vijf groepen. Dan is er nog een
zesde groep voor de starters. In het
kader van het Masterplan worden er
ook pupillen- en juniorenscheidsrech-
ters opgeleid. "Daarmee hopen we de
interesse voor de arbitrage op te wek
ken. Als je het virus van leiding geven
eenmaal te pakken hebt, en het houdt
twee jaar stand, dan laat je het nooit
meer los", weet Heidens uit ervaring.
Afgelopen seizoen is voor het eerst
met een nieuw beoordelingssysteem
gewerkt. Het zijn vier pijlers: positie
en volgen van het spel, spelregelken
nis en omgaan met de regels, dui
delijkheid, contactvaardigheden en
omgaan met weerstanden. Op basis
hiervan volgt de beoordeling die gaat
over totaal 24 aandachtspunten.
Hoe ziet de scheidsrechter een
voetballer? "Hij heeft ze nodig om
zijn sportieve hobby uit te oefenen.
Arbitreren doe je nooit alleen. Hij mag
leiding geven aan twee teams. Een
goede scheidsrechter denkt ook nooit
dat hij de belangrijkste man binnen
de lijnen is."
De scheidsrechtersvereniging ver
vult een belangrijke rol. Ze zorgt voor
vertier, trainingen en opleidingsmid
delen. "Ook het onderling contact is
van belang. Je praat over eikaars wed
strijden. Mij is zondag dit overkomen,
hoe zou jij dit oplossen?".
Tot slot, hoe staat het met de aan
was. "In september starten we weer
met de cursus. De verwachtingen zijn
hoog en er heeft zich al een dozijn
cursisten aangemeld", zegt de optimist
Jack Heidens. Overigens een karakter
trek die geen scheidsrechter vreemd
is. Zeg nou zelf, er zijn weinig of geen
hobbyisten die zich zo kwestbaar
opstellen als de man in het zwart.
De jubilerende scheidsrech
tersvereniging Horst-Venray is
driekwart eeuw oud. Met bijna
honderd leden is het de grootste
arbitersclub van Limburg. Waar
elders in de provincie het aantal
scheidsrechters gestaag afneemt,
daar weet Horst-Venray nog aar
dig het hoofd boven water te hou
den. Maar hoelang? Piet Hanen
(foto links) is sinds twee jaar
voorzitter. "Ons ledental schom
melt al jarenlang tussen de negen
tig en honderd. Maar vergeet niet
dat de meeste leden tussen vijftig
en zeventig jaar zijn. Terwijl er
nauwelijks aanwas is. Ook wij
ontkomen straks niet aan een
teruggang", waarschuwt Hanen.
Toch kan de vereniging het 75-jarig
jubileum met gepaste trots vieren.
Want Horst-Venray heeft de laatste
jaren veel talentvolle arbiters voort
gebracht. De bekendsten zijn Pol
van Boekel en Reinold Wiedemeijer
die in de eredivisie fluiten. Maar ook
jongelingen als Ruud Bexkens, Vivian
Peeters en RoyTheeuwen zijn actief
in de top. Horst-Venray is bovenal
een actieve vereniging die ook een
voortrekkersfunctie vervult bij de
begeleiding van scheidsrechters. "Nog
voor de KNVB ermee begon, besteed
den wij al veel aandacht aan bege
leiding", vertelt Piet Hanen. "We zijn
er begin jaren negentig mee gestart.
Toen kwamen er jaarlijks nog tien tot
vijftien arbiters van de cursus af. In
de praktijk bleek dat de meesten bin
nen twee jaar alweer waren afgehaakt.
Door ze in de moeilijke beginperiode
actief te begeleiden en te ondersteu
nen, kunnen we ze langer behouden.
Wellicht dat we daarom nu ook zoveel
talenten in de Nederlandse top heb
ben. Alhoewel hier ook wat geluk bij
komt kijken."
Het tekort aan scheidsrechters is
iets van de laatste decennia. Tot begin
jaren zeventig was het heel anders.
Toen was er zelfs een overschot. Hay
Achten, voorzitter van de jubileum
werkgroep, weet nog dat Herman
Langekamp op lange lijsten bijhield
wie er weer aan de beurt was om te
fluiten. "Het gebeurde op toerbeurt.
We konden in die periode alle elftal
len bedienen, tot de laagste reserve
klassen toe", weet Achten. De omslag
kwam midden jaren zeventig toen het
recreatief voetbal sterk in opkomst
kwam. "Voor die tijd stopten de voet
ballers vaak al op jonge leeftijd. De
meesten waren zelfstandige en ze kre
gen niets uitbetaald als ze door een
voetbalblessure niet konden werken.
Veel ex-voetballers werden daarom
scheidsrechter. Er waren ook nauwe
lijks lagere elftallen. Een vereniging
had een eerste elftal en hooguit nog
een reserveteam."
Piet Hanen begon in 1976 met flui
ten. Tegenwoordig wordt een begin
nend arbiter al snel voor de leeuwen
geworpen. "Toen ik begon ging het
veel geleidelijker. Je begon helemaal
onderaan in de laagste reserveklasse.
En langzaam klom je omhoog. Het
voordeel was dat je enorm veel erva
ring opdeed bij die lagere elftallen.
Want daar knoept het er vaak op
los. Bij de standaardteams is het veel
gedisciplineerder", zegt Hanen die in
2000 stopte met fluiten. Hij heeft het
arbitersvak zien veranderen. Er wor
den tegenwoordig veel hogere eisen
aan de fluitist gesteld. "Vroeger had
je alleen met de spelers te maken. Nu
heb je soms nog meer te doen met
wat er buiten de lijnen gebeurt", ver
telt Hanen. "Nee, daarmee bedoel ik
niet het publiek. Want 'knaojers' heb
je altijd en overal. Dat is het probleem
niet."
Hanen en Achten vinden dat trai
ners en begeleiders steeds vaker
over de schreef gaan. Door luidkeels
iedere beslissing van de arbiters aan
te vechten. "En dat slaat weer over op
de spelers en het publiek. Het wordt
er voor de scheidsrechter niet mak
kelijker op", vindt Piet Hanen. Hay
Achten meent dat de clubbesturen
veel meer moeten optreden. "Je ziet
ook dat het meeste publiek rondom
de dugouts staat. Er worden vanaf de
kant heel wat verwensingen het veld
ingeslingerd. Dit kan echt niet door de
beugel.De verenigingen moeten veel
strenger optreden tegen die blaffers
op de bank."
Achten merkt op dat een speler in
een wedstrijd gemiddeld meer fouten
maakt dan een arbiter. "Alleen de reac
ties erop zijn totaal verschillend." Hij
weet dat het er in België heel anders
aan toegaat. "Daar is helemaal geen
tekort aan scheidsrechters. De bena
dering is er anders. Er is veel meer
begrip voor elkaar."
Terug naar Horst-Venray. Donder
dag is de vaste clubavond in het eigen
onderkomenTrefhove in Horst. Onder
leiding van André Smedts trainen
gemiddeld zo'n dertig arbiters. "We
gaan ook de hele zomer door", zegt
Hanen. "De trainingsopkomst is de
laatste jaren enorm toegenomen. Het
is een heel gemengde groep van tus
sen twintig en zeventig jaar."
Piet Hanen uit ook zijn zorgen. "Als
de generatie van nu straks wegvalt,
dan hebben we echt een probleem.
Ik voorspel dat we over vijf, zes jaar
niet eens meer voldoende arbiters
hebben om alle standaardteams te
fluiten." Een oplossing moet komen
van de clubarbiters. Deze zogeheten
wedstrijdleiders fluiten nu de lagere
elftallen van hun club. De KNVB en
de scheidsrechtersverenigingen wil
len meer grip krijgen op deze groep.
Want het komt te vaak voor dat inci
denten of rode kaarten niet worden
vermeld op het wedstrijdformulier.
Achten: "Er zijn scheidsrechters bij die
al jarenlang hun eigen elftal fluiten. Ze
horen er gewoon bij. Bij een kampi
oenschap zitten ze ook gewoon ach
ter de receptietafel." Piet Hanen geeft
aan dat een scheidsrechter zelf ook
strafbaar is als hij verzuimt excessen
te melden. "En de rotte appels blijven
onbestraft doorvoetballen. Vooral bij
de grotere verenigingen gaat het vaak
mis. Het bestuur heeft er vaak geen
zicht op wat er zich bij hun lagere elf
tallen afspeelt."
Er zijn wedstrijdleiders die het zo
leuk vinden dat ze hogerop gaan en
KNVB-scheidsrechter worden. Maar
de grootste groep blijft 'hangen' bij
hun vereniging. "De meesten hebben
niet eens een cursus gevolgd", vertelt
Hanen. "Daar gaan we wat aan doen.
We willen ze opleiden, ze er meer
bij betrekken en beter faciliteren. Ze
moeten eigenlijk hetzelfde behandeld
worden als een officiële scheidsrech
ter. Met het enige verschil dat ze bij
hun club actief blijven Maar dit is een
proces dat nog jaren kan duren."