PEEL EN MAAS Donderdag 30 augustus 2007 - Pagina 30 Paspoort vrouwen Rooyse VK Huldiging scheidsrechters Paspoort mannen Rooyse VK Arbiters promoveren Bianca van Dorrestein, met 21 jaar de senior van vrouwenteam Rooyse VK Mannen Rooyse VK proberen stijgende lijn door te zetten Jack Heidens 25 jaar actief in scheidsrechterszaken Voorzitter Hanen: "Als deze generatie straks wegvalt, hebben we een probleem" inrtowi De vrouwen van Rooyse VK pro moveerden afgelopen seizoen voor het tweede jaar op rij. Wat is het geheim achter het succes van dit nog jonge team? Bianca van Dor- restein, met haar 21 jaar de oudste van het stel, schrijft het succes toe aan de ontwikkeling van de speel sters én het team. "Individueel én samen zijn we sterker geworden. En er zit nog veel groeipotentieel in de ploeg, het beste moet nog komen." 'Misschien kunnen we ergens in de middenmoot eindigen'. Dat was een jaar geleden de hoop van het net gepro moveerde vrouwenteam van Rooyse VK. Het ging allemaal iets voortvaren der. Bianca van Dorrestein: "We kwa men toen uit in de tweede klasse en dachten dat we het in de eerste klasse toch wel een stukje moeilijker zouden krijgen. Maar het seizoen begon en na een paar speelronden stonden we opeens bovenaan. Tja, dan doe je ook mee om het kampioenschap en ga je toch de doelen aanpassen." En dan worden jullie als nieuwe ling ook nog kampioen. "Ja, het is ongelofelijk, we hebben de titelrace tot het einde volgehouden. Dat was echt een uitzonderlijk goede prestatie. En dat hebben we natuurlijk goed gevierd. Dit seizoen komen we uit in de promotieklasse. Dat is ook nog een regionale klasse, maar we moeten nu af en toe wel iets verder weg voor de uitwedstrijden. De regio loopt door tot het zuiden van de pro vincie. Komen we ook nieuwe tegen standers tegen." Wat zijn de verwachtingen voor dit seizoen? "Hetzelfde als vorig seizoen: een plek in de middenmoot. Ik denk dat het verschil tussen de eerste klasse en de promotieklasse toch nog wel aanzienlijk is. Maar ja, vorig jaar dach ten we ook dat het niveauverschil behoorlijk groot zou zijn, en toen wer den we kampioen. Voorspellen blijkt toch moeilijk. We bereiden ons in ieder geval wel serieus voor. We gaan in de voorbereiding meer aan condi tietraining doen. Vorige jaren hadden we alleen maar gewone trainingen in de zaal. Nu gaan we ook hardlopen. Verder hebben we een aantal goede oefenwedstrijden in het vooruitzicht. Ook zullen er nog wat wisselingen plaatsvinden in de posities, om een nog beter functionerend team neer te zetten. Dus als de competitie begint, moeten we in vorm zijn." Wat is het geheim achter jullie suc ces? "We zijn een heel jong team. De jongste is 15 en ik ben met mijn 21 jaar de oudste van het stel. We zijn de laatste jaren als team gegroeid. Er zijn weinig speelsters weggegaan of erbij gekomen.We zijn individueel een beet je beter geworden én samen als team beter gaan spelen. Verder hebben we veel lol samen. We gaan met z'n allen op stap, weekeindjes weg. Ik denk dat die gezelligheid zeker een belangrijke voorwaarde is voor een team om goed te kunnen presteren. Die prettige sfeer is er in de hele vereniging. Rooyse VK telt dit seizoen liefst vijf vrouwen teams." Niveau: promotieklasse Trainer: Anita van de Laar en Dick van de Kaap Selectie: Femke Arts, Bianca van Dorrestein, Stephanie Hartog, Laura Jacobs, Edith Janssen, Sofie Manders, Susan van der Putten, Loes Vervoort, Anne Vervoort, Loes Vorst, Lieke Ver voort, Anne Janssen. Vorig seizoen wisten de man nen van Rooyse VK door een bui tenkansje te promoveren naar de eerste klasse. Björn Emonts (foto tweede van rechts) heeft dit jaar de uitdagende taak om als speler én trainer de hoofdmacht in de eerste klasse te houden. "Als we niet nog meer blessures of andere problemen krijgen, verwacht ik dat we het gaan redden." Met een speciaal gevoel kijkt Rooy se VK uit naar de confrontaties met Sevenum en Maashees. "Geert Fleuren, onze vorige trainer, heeft nu Sevenum onder zijn hoede en onze voorma lige spelverdeler speelt bij Maashees. Geloof maar dat we die vier wedstrij den zeker niet willen verliezen." De mannen van Rooyse VK eindig den vorig jaar als derde in de tweede klasse. Normaal gaat alleen de win naar direct door naar de eerste klasse, en speelt de nummer twee promo tie-degradatiewedstrijden. "In onze poule wilde de nummer twee echter niet promoveren, dus mochten wij de promotiewedstrijden spelen. Die kans grepen we met twee handen aan, en onverwacht promoveerden we op het allerlaatste moment toch nog naar de eerste klasse." Björn Emonts heeft dit seizoen bij het team een bijzondere taak. Naast speler zal hij ook als trainer de helft van de trainingen voor zijn rekening nemen. "Vorig jaar waren Theo Schol ten en Geert Fleuren onze trainers. Theo is nu trainer bij een talenten- jeugdteam en Geert vond een nieuwe uitdaging als trainer van de mannen van Sevenum. Onze coach, Jan Koop- mans, bleef gelukkig wel bij het team en is gepromoveerd tot hoofdtrainer. Zelf ben ik trainer bij de jeugd en van het tweede mannenteam geweest. Dus training geven is mij niet vreemd. Dit seizoen gaan we voor het eerst twee keer per week trainen. Voorheen was dit altijd drie keer per twee weken. De eerste training is alleen voor het eer ste team. Jan Koopmans verzorgt dat en ik zal gewoon als speler meedoen. Bij de andere training mogen ook de talenten en beloftes uit het tweede, derde en de jeugdteams meedoen. Die training ga ik verzorgen. Het betekent wel dat ik zelf nog maar één keer kan trainen. Het team heeft goed gerea geerd op mijn aanstelling als trainer. De meeste spelers heb ik al eerder bij het tweede of in de jeugd getraind, dus ze hoeven niet te wennen aan mij. Jan Koopmans is de baas en zal de opstellingen maken, zodat ik mezelf niet hoef te selecteren. Ik verwacht dan ook niet dat dit spanningen met zich meebrengt." "De doelstelling voor dit seizoen? Minimaal handhaven en proberen de stijgende lijn door te trekken. We hebben al eerder in de eerste klasse gespeeld dus we kennen het niveau. Als we geen blessures of andere problemen krijgen, verwacht ik ook eigenlijk wel dat we het zullen red den. De kracht van onze ploeg is de mix van jong en oud. We hebben twee spelers, Ger Keijzers en Hans Hendriks, van rond de vijftig jaar. Zelf ben ik 26 en de rest is allemaal tussen de 17 en 25 jaar. We zijn een hecht team, we kunnen veel van elkaar leren en vullen elkaar goed aan in en buiten het veld. Het gros heeft vorig jaar ook al samengespeeld. Het enige probleem is dat we nog altijd een vrij kleine selectie hebben. Rooyse VK telt drie relatief kleine herenteams. Het nadeel is dat we bij blessures of zelfs al bij vakanties van spelers in de pro blemen kunnen komen. In die geval len schuiven talenten uit het tweede, derde of de jeugdteams door. Het zou Komend weekeinde viert de scheids- rechtersvereniging Horst-Venray het 75-jarig jubileum. Tijdens de feest avond op vrijdag 31 augustus worden elf leden gehuldigd. Theo Krebbers (Wanssum), Coen van Meijel (Griendts- veen) en Jo Wijnands (Tienray) zijn veertig jaar lid van de vereniging. Math van den Bekerom (Venray), Wim van Horck (Swolgen), Mart Peeters (Ame rica), Jo Smits (Venray), Jan Verheijen (Oostrum) en Piet Vullings (Venray) worden gehuldigd vanwege een kwart eeuw lidmaatschap. Ook Joep Bus uit Venray wordt in de bloemetjes gezet, hij is twaalfenhalf jaar bestuurslid. fijn zijn als we een aantal nieuwe spe lers erbij krijgen. Dat haalt toch weer wat onrust weg, en geeft ons meer draagkracht." Klasse:le klasse Trainers: Jan Koopmans en Björn Emonts Coach: Jan Koopmans Selectie: Emile Broeksteeg, Björn Emonts, Roel van Hooft, Ger Keijzers, Rik Wienen, Hans Hen driks, Koen Verwey, Sef Teeuwen Vier arbiters van de vereniging Horst-Venray hebben promotie gemaakt. De pas 19-jarige Nick Tun- nissen promoveerde naar groep 3. Het jonge arbiterstalent uit Venray mag komend seizoen wedstrijden in de derde en vierde klasse leiden. Tunnis- sen is ook opgenomen in het Talenten traject van de KNVB. Drie scheidsrechters maakten het stapje omhoog van groep 5 naar groep 4. René Curvers (Broekhuizen), Chris Peeters (Wanssum) en John Saris (Ven ray) mogen straks fluiten tot in de vierde klasse. 'Opeens stonden we bovenaan' 'Mix ervaring en jong talent is onze kracht' 'Arbitreren doe je nooit alleen' Horst-Venray grootste scheidsrechtersdub Ook Jack Heidens was ooit voetballer. "In Leunen vanaf de B-junioren op het terrein aan de Molenhofweg. Eh... zeg maar een knollenveld tussen de koeienfla- ters. Trouwens een groot voetbal ler was ik niet. Veelal in Leunen 4 en af en toe in het derde elftal. Door mijn onregelmatige dien sten als douanebeambte rouleer de ik om de week met mijn broer Gerard als laatste man. Omdat het bedrijven van teamsport beroeps halve steeds moeilijker werd, en ik toch sportief bezig wilde blij ven, ging ik fluiten." In 1982 volgde hij in Venlo de scheidsrechterscursus. Hij begon hele maal onderaan de ladder in groep 10: de toenmalige derde klasse onderafde ling. Een kwart eeuw geleden was er nog niet zo'n snelle doorstroming als nu. Velen kwamen nooit verder dan de afdeling Limburg. Maar Jack haalde na vijf jaar al groep 5. Dit betekende de overgangsgroep naar de 'grote' KNVB. Het was de impuls die Heidens nodig had. Want vanaf dat moment ging het snel. De vierde en derde klasse bleken een peulenschil. "Inder daad, echter eenmaal hogerop in de tweede klasse kwam ik mezelf tegen. Het ging veel sneller binnen de lijnen en ik moest meer trainen." Het gevolg: overbelasting en blessures. Zondag fluiten, op maandag vaker assistent bij de tweede elftallen van de profclubs, dinsdag een duurloop en op donder dag trainen met de groep. Een druk programma zodat Jack een jaar bleef steken in de tweede klasse. Om daar na samen met Frans Hegger uit Mel- derslo en Jan Deenen uit Wanssum de hoogste amateurklasse te bereiken waarin hij drie jaar floot. "In het kader van een uitwisselingsprogramma met Duitsland floot ik eens bij Germania Teveren. Een aparte ervaring. Er was geen omheining om het veld en het uitbetalen van de declaratie gebeurde al voor de wedstrijd." Een hardnekkige peesblessure in zijn rechtervoet noopte Heidens, medicatie en pijnstillers ten spijt, de fluit aan de wilgen te hangen. "Ik moest ook steeds meer mijn trainin gen aanpassen. Ik had nog wel lan ger door kunnen gaan maar op dat niveau moet je er honderd procent staan. Conditie en loopvermogen zijn nu eenmaal heel belangrijk voor een scheidsrechter evenals uiteraard de spelregelkennis." Heidens werd daarna benaderd om docent Spelregels te worden. Hij ver toefde een aantal weekeinden in de Zeister bossen en kreeg daar les van niet de minsten uit de arbitragewe reld: Cees Bakker, Frans Houben en Ignace van Swieten. Behalve docent, zit hij ook in de werkcommissie scheidsrechterszaken. "We zijn in het district Zuid II met negen personen. We regelen de aanstellingen en de bezetting van de wachtdienst in het weekeinde. Het is vaak een hele klus om op zondagmiddag half drie op ieder veld de juiste arbiter te hebben." Dan is er de WOB: werver, opleider, begeleider. Daar vallen de rapporteurs en de praktijkbegeleiders onder. De laatsten begeleiden de beginners maar ze zijn ook een klankbord en mentor voor fluitisten die in een dip zitten. "Ja, scheidsrechters zijn net men sen. Dit komt ook voor." Beginnende scheidsrechters worden in het eerste halfjaar intensief begeleid, minimaal drie wedstrijden. Heidens werkt rapporten uit, bespreekt ze met de arbiters en doet aan scouting. "Wij zoeken net als de clubs. Er loopt in Venray weer een groot scheidsrechterstalent rond. Daar gaan we zorgvuldig mee om. Bij sommigen zie je het al de eerste keer. Dat had ik met Ed Janssen uit Meijel. Die rammelt aan de poort van het betaalde voetbal en vergeet zeker niet onze plaatsgenoot Ruud Bexkens." Hij stond ook aan het begin van de carriè re van Reinold Wiedemeijer. "Ik floot een keer Meerlo met Rein in de spits. En hij wist alles beter. Ik zei na afloop: jij moet scheidsrechter worden. Hij heeft het snel opgepikt. We zien ze donderdag op de trainingsavonden nog wel eens, onze betaalde collega's zoals Frans Hegger en Pol van Boekel. Daar hangen de anderen dan als een kluitje omheen. Prima, van hen kun je veel leren." Door het financieel succesvolle EK 2000 in Nederland kwam er een fikse geldelijke injectie voor het Masterplan, dat als doel heeft de arbitrage op een hoger plan te brengen. "Het streven is iedere scheidsrechter zo goed moge lijk opgeleid en voorbereid naar zijn wedstrijd te brengen. Club- of KNVB- scheidsrechter, dat is om het even." De KNVB-piramide kent een rangorde van vijf groepen. Dan is er nog een zesde groep voor de starters. In het kader van het Masterplan worden er ook pupillen- en juniorenscheidsrech- ters opgeleid. "Daarmee hopen we de interesse voor de arbitrage op te wek ken. Als je het virus van leiding geven eenmaal te pakken hebt, en het houdt twee jaar stand, dan laat je het nooit meer los", weet Heidens uit ervaring. Afgelopen seizoen is voor het eerst met een nieuw beoordelingssysteem gewerkt. Het zijn vier pijlers: positie en volgen van het spel, spelregelken nis en omgaan met de regels, dui delijkheid, contactvaardigheden en omgaan met weerstanden. Op basis hiervan volgt de beoordeling die gaat over totaal 24 aandachtspunten. Hoe ziet de scheidsrechter een voetballer? "Hij heeft ze nodig om zijn sportieve hobby uit te oefenen. Arbitreren doe je nooit alleen. Hij mag leiding geven aan twee teams. Een goede scheidsrechter denkt ook nooit dat hij de belangrijkste man binnen de lijnen is." De scheidsrechtersvereniging ver vult een belangrijke rol. Ze zorgt voor vertier, trainingen en opleidingsmid delen. "Ook het onderling contact is van belang. Je praat over eikaars wed strijden. Mij is zondag dit overkomen, hoe zou jij dit oplossen?". Tot slot, hoe staat het met de aan was. "In september starten we weer met de cursus. De verwachtingen zijn hoog en er heeft zich al een dozijn cursisten aangemeld", zegt de optimist Jack Heidens. Overigens een karakter trek die geen scheidsrechter vreemd is. Zeg nou zelf, er zijn weinig of geen hobbyisten die zich zo kwestbaar opstellen als de man in het zwart. De jubilerende scheidsrech tersvereniging Horst-Venray is driekwart eeuw oud. Met bijna honderd leden is het de grootste arbitersclub van Limburg. Waar elders in de provincie het aantal scheidsrechters gestaag afneemt, daar weet Horst-Venray nog aar dig het hoofd boven water te hou den. Maar hoelang? Piet Hanen (foto links) is sinds twee jaar voorzitter. "Ons ledental schom melt al jarenlang tussen de negen tig en honderd. Maar vergeet niet dat de meeste leden tussen vijftig en zeventig jaar zijn. Terwijl er nauwelijks aanwas is. Ook wij ontkomen straks niet aan een teruggang", waarschuwt Hanen. Toch kan de vereniging het 75-jarig jubileum met gepaste trots vieren. Want Horst-Venray heeft de laatste jaren veel talentvolle arbiters voort gebracht. De bekendsten zijn Pol van Boekel en Reinold Wiedemeijer die in de eredivisie fluiten. Maar ook jongelingen als Ruud Bexkens, Vivian Peeters en RoyTheeuwen zijn actief in de top. Horst-Venray is bovenal een actieve vereniging die ook een voortrekkersfunctie vervult bij de begeleiding van scheidsrechters. "Nog voor de KNVB ermee begon, besteed den wij al veel aandacht aan bege leiding", vertelt Piet Hanen. "We zijn er begin jaren negentig mee gestart. Toen kwamen er jaarlijks nog tien tot vijftien arbiters van de cursus af. In de praktijk bleek dat de meesten bin nen twee jaar alweer waren afgehaakt. Door ze in de moeilijke beginperiode actief te begeleiden en te ondersteu nen, kunnen we ze langer behouden. Wellicht dat we daarom nu ook zoveel talenten in de Nederlandse top heb ben. Alhoewel hier ook wat geluk bij komt kijken." Het tekort aan scheidsrechters is iets van de laatste decennia. Tot begin jaren zeventig was het heel anders. Toen was er zelfs een overschot. Hay Achten, voorzitter van de jubileum werkgroep, weet nog dat Herman Langekamp op lange lijsten bijhield wie er weer aan de beurt was om te fluiten. "Het gebeurde op toerbeurt. We konden in die periode alle elftal len bedienen, tot de laagste reserve klassen toe", weet Achten. De omslag kwam midden jaren zeventig toen het recreatief voetbal sterk in opkomst kwam. "Voor die tijd stopten de voet ballers vaak al op jonge leeftijd. De meesten waren zelfstandige en ze kre gen niets uitbetaald als ze door een voetbalblessure niet konden werken. Veel ex-voetballers werden daarom scheidsrechter. Er waren ook nauwe lijks lagere elftallen. Een vereniging had een eerste elftal en hooguit nog een reserveteam." Piet Hanen begon in 1976 met flui ten. Tegenwoordig wordt een begin nend arbiter al snel voor de leeuwen geworpen. "Toen ik begon ging het veel geleidelijker. Je begon helemaal onderaan in de laagste reserveklasse. En langzaam klom je omhoog. Het voordeel was dat je enorm veel erva ring opdeed bij die lagere elftallen. Want daar knoept het er vaak op los. Bij de standaardteams is het veel gedisciplineerder", zegt Hanen die in 2000 stopte met fluiten. Hij heeft het arbitersvak zien veranderen. Er wor den tegenwoordig veel hogere eisen aan de fluitist gesteld. "Vroeger had je alleen met de spelers te maken. Nu heb je soms nog meer te doen met wat er buiten de lijnen gebeurt", ver telt Hanen. "Nee, daarmee bedoel ik niet het publiek. Want 'knaojers' heb je altijd en overal. Dat is het probleem niet." Hanen en Achten vinden dat trai ners en begeleiders steeds vaker over de schreef gaan. Door luidkeels iedere beslissing van de arbiters aan te vechten. "En dat slaat weer over op de spelers en het publiek. Het wordt er voor de scheidsrechter niet mak kelijker op", vindt Piet Hanen. Hay Achten meent dat de clubbesturen veel meer moeten optreden. "Je ziet ook dat het meeste publiek rondom de dugouts staat. Er worden vanaf de kant heel wat verwensingen het veld ingeslingerd. Dit kan echt niet door de beugel.De verenigingen moeten veel strenger optreden tegen die blaffers op de bank." Achten merkt op dat een speler in een wedstrijd gemiddeld meer fouten maakt dan een arbiter. "Alleen de reac ties erop zijn totaal verschillend." Hij weet dat het er in België heel anders aan toegaat. "Daar is helemaal geen tekort aan scheidsrechters. De bena dering is er anders. Er is veel meer begrip voor elkaar." Terug naar Horst-Venray. Donder dag is de vaste clubavond in het eigen onderkomenTrefhove in Horst. Onder leiding van André Smedts trainen gemiddeld zo'n dertig arbiters. "We gaan ook de hele zomer door", zegt Hanen. "De trainingsopkomst is de laatste jaren enorm toegenomen. Het is een heel gemengde groep van tus sen twintig en zeventig jaar." Piet Hanen uit ook zijn zorgen. "Als de generatie van nu straks wegvalt, dan hebben we echt een probleem. Ik voorspel dat we over vijf, zes jaar niet eens meer voldoende arbiters hebben om alle standaardteams te fluiten." Een oplossing moet komen van de clubarbiters. Deze zogeheten wedstrijdleiders fluiten nu de lagere elftallen van hun club. De KNVB en de scheidsrechtersverenigingen wil len meer grip krijgen op deze groep. Want het komt te vaak voor dat inci denten of rode kaarten niet worden vermeld op het wedstrijdformulier. Achten: "Er zijn scheidsrechters bij die al jarenlang hun eigen elftal fluiten. Ze horen er gewoon bij. Bij een kampi oenschap zitten ze ook gewoon ach ter de receptietafel." Piet Hanen geeft aan dat een scheidsrechter zelf ook strafbaar is als hij verzuimt excessen te melden. "En de rotte appels blijven onbestraft doorvoetballen. Vooral bij de grotere verenigingen gaat het vaak mis. Het bestuur heeft er vaak geen zicht op wat er zich bij hun lagere elf tallen afspeelt." Er zijn wedstrijdleiders die het zo leuk vinden dat ze hogerop gaan en KNVB-scheidsrechter worden. Maar de grootste groep blijft 'hangen' bij hun vereniging. "De meesten hebben niet eens een cursus gevolgd", vertelt Hanen. "Daar gaan we wat aan doen. We willen ze opleiden, ze er meer bij betrekken en beter faciliteren. Ze moeten eigenlijk hetzelfde behandeld worden als een officiële scheidsrech ter. Met het enige verschil dat ze bij hun club actief blijven Maar dit is een proces dat nog jaren kan duren."

Peel en Maas | 2007 | | pagina 30