Koester uw Monument
Politie zoekt getuigen
Peter
Nellen
<r
Moderne stijl
Honderdachtentwintigste jaargang - week 35 - donderdag 30 augustus 2007
Theatervrouwen vinden elkaar in De eeuwige snoepjurk
ca's, want zo heten de bewoners
van het bos, Affie. Zij is een vro
lijk en grappig vrouwtje die in
een hutje woont, onder de grote
kankantrie boom en zij kan de
taal van de dieren verstaan. In het
bos wonen ook de drie godinnen
zussen: Maisa: godin van waarden,
normen, vriendschap en vertrou
wen; Kripie: godin van de schone
natuur. Zij moppert dat zij steeds
vaker zwerfvuil het bos inwaait
en Pommerak: godin van groenten
en fruit. Zij let er op dat iedereen
gezond eet, veel beweegt en ze is
tegen overdadig snoepen. Boeboe
is de boze bosgod. Hij geniet zicht
baar van ruzie en kan absoluut
niet tegen vrede. Op een zwoele
tropenmiddag, enkele jaren gele
den stond Affie plotseling oog in
oog met Boeboe die haar verleid
de tot het eten van een overheer
lijk snoepje. Vanaf dat moment
ging er van alles mis in het Wanica
bos. Zou alles nog goed komen
met Affie en de andere Wanica's?
Zouden de drie godinnen zussen
een oplossing weten voor dit pro
bleem? Kinderen met creatieve
ideeën die kunnen helpen aan
een oplossing van dit gigantisch
probleem mogen plaatsnemen
op de 'vertelkruk'Ze worden
altijd beloond met een daverend
applaus of dansje.
Voor de voorstelling wordt
gebruikt gemaakt van kleurrijke
poppen, door Hellen Trustfull zelf
gemaakt. Zoals Pommerak, behan
gen met groenten en fruit, en
Krippie, die is behangen met rot
zooi. "Daar zit ook een educatief
aspect aan. Ik maak gebruik van
lege flesjes Jiff of wasverzachter,
lege doosjes Pringles, wc-rolletjes.
Laat de kinderen zien dat je niet
alles hoeft weg te gooien. Dat je
lege doosjes en flesjes opnieuw
kunt gebruiken."
De teksten zijn bedacht en
geschreven door Trustfull: "Het is
allemaal opvoedend, heel speels,
zeker geen Balkenende", lacht
ze, "De voorstelling is gebaseerd
op het hoofdthema gezonde voe
ding. We willen de kinderen heel
speels leren dat er niks verkeerd
is met snoepen maar dat alles met
'te' niet goed is. Maar ook andere
thema's komen aan de orde. Dat
we zuinig moeten zijn met onze
natuur. Dat we die niet teveel
moeten vervuilen, vriendschap
en vertrouwen heel belangrijk is,
evenals waarden en normen. Op
een leuke manier brengen we die
boodschap over."
De voorstelling heeft nadruk
kelijk dus een educatief aspect.
"Het leuke aan de voorstelling is
dat de kinderen zien dat er ook in
het oerwoud een manier is om te
overleven. Mensen die met houts
kool hun tanden poetsen, limoen
blaadjes gebruiken voor een frisse
adem. Het verhaal speelt zich dan
wel af in de amazone maar is abso
luut geen ver van mijn bed show.
In principe zelfs heel dichtbij.
Kinderen zijn daardoor heel erg
geïnteresseerd."
Bij de voorstelling hoort een cd
met tien liedjes die door Lynn Ste-
verink zijn ingezongen. De muziek
is van de hand van Hans Kalberg.
Ruim vijftien jaar geleden kreeg
Hellen Trustfull les van Lynn Ste-
verink. Sindsdien is het contact
nooit verwaterd. De samenwer
king bevalt in ieder geval uitste
kend. Lynn:"Ik ben blond, Hellen is
zwart. Een heel opvallend verschil.
De kinderen vinden dit prachtig.
We hebben ook geprobeerd daar
bewust iets mee te doen. Zo ver
telt Hellen op scholen ook over
de zwarte cultuur en ik vanuit de
witte. Uiteraard passen we ons aan
de groepen aan. Maar de inhoud
van het verhaal komt op hetzelfde
neer. Het zijn beslist geen kinder-
preken."
De voorstelling is gerelateerd
aan de vasten. De liedjes en tek
sten worden vooraf naar de deel
nemende scholen gestuurd. Als
beide theatervrouwen dan met
hun voorstelling komen, kun
nen de kinderen actief meedoen
en -zingen. Lynn: "Zo creëren we
een stuk betrokkenheid met de
kinderen. Er zijn scholen die aan
de hand van de voorstelling een
hele Surinamedag organiseren.
Compleet met het maken van
Surinaamse hapjes, de voorstel
ling en verhalen en vertellingen.
Via lesbrieven en liedjes worden
kinderen vooraf geïnformeerd wat
ze die dag kunnen verwachten."
Hellen vult aan: "Op een dag krij
gen de kinderen stukjes biologie,
aardrijkskunde, geschiedenis. Hoe
de kinderen vroeger leefden. Dit
schooljaar gaan we met de voor
stelling weer het hele land door.
In overleg met de scholen stellen
we het programma samen. Dat
kan dus voor iedere school ver
schillend zijn."
Linda Engels uit Merselo is win
nares geworden van de publieks
prijs van de door Combi Dom
Melskens en Nieuwsblad Peel en
Maas gehouden vakantie fotowed
strijd 2007. Uit handen van Theo
Klabbers van Combi Dom Mels
kens mocht Linda een fraaie digi
tale camera ter waarde van 200
euro in ontvangst nemen.
Met de uitreiking van de
publieksprijs, voor het eerst in vijf
jaar, is de vakantie fotowedstrijd
2007 afgesloten. "Een heel goed
fotojaar", aldus Theo Klabbers van
Combi Dom Melskens. "We moch
ten in de afgelopen weken meer
dan 500 foto's ontvangen. En die
waren van een ontzettend hoog
niveau. Het heeft ons de afgelo
pen weken hoofdbrekens gekost
om de weekwinnaars en de win
naar van de hoofdprijs te kiezen.
Gelukkig werd in de laatste week
de rol van de jury overgenomen
door de lezers van Peel en Maas."
"En die hebben massaal
gestemd"zegt Henk Lammen
van het Venrayse nieuwsblad. "Er
zijn enkele honderden mailtjes
gestuurd of bonnetjes ingeleverd."
Daarbij werd het een close
finish want winnares Linda Engels,
goed voor ruim 60 stemmen,
kreeg welgeteld een stem meer
dan de nummer twee, Roy Kusters
uit Heide. Vele inzenders vielen
voor het schattige, kleine jonge
tje met op de achtergrond een
prachtig blauwe zee. Echter net
niet genoeg om de foto van Linda
Engels, met de silhouetten van
drie wachtende reizigers op een
treinstation, te verslaan.
Volgend vakantiejaar krijgt
de fotowedstrijd absoluut een
vervolg. Theo Klabbers: "Dit jaar
heeft ons geleerd dat fotogra
fie nog steeds ontzettend leeft
en mensen niet alleen maar een
doorsnee vakantiekiekje willen
maken, maar echt hun best doen
om er iets moois van te maken. De
fotowedstrijd is voor die mensen
een unieke mogelijkheid om hun
werk te laten zien. We gaan dus
absoluut door."
De politie is op zoek naar getui
gen van een ongeval, zondagavond
omstreeks hall acht, waarvan
een 12-jarige jongen uit Venray
het slachtoffer is geworden. Het
slachtoffertje reed op zijn fiets
vanuit de bomenbuurt en wilde
de rotonde Zuidsingel oversteken
richting Brukske. Daarbij verleen
de een scooter geen voorrang aan
de jongen. De jongen viel van zijn
flets en liep een kneuzing op. Zijn
flets raakte beschadigd. De jongen
spreekt van een donkerkleurige
scooter, zonder verzekeringsplaat
je aan de achterkant en met spor
tieve kappen aan de voorzijde. De
bestuurder betreft een lichtgetinte
jongeman van circa 18 jaar met een
normaal postuur en zwart haar. Hij
droeg een bodywarmer met spij
kerbroek. De bijrijder was net als
de bestuurder een jongeman met
een lichtgetint uiterlijk, had een
steviger postuur en zijn zwart haar
was naar achteren gekamd. Hij
droeg een wit shirt en een spijker
broek. De politie vraagt getuigen
zich te melden via telefoonnum
mer 0900-8844 (lokaal tarief).
Ditmaal een foto van de heilige
Oda in het Odapark. Een gemeen
telijk monument. De heilige Oda
wordt tegenwoordig tot die groep
van heiligen gerekend waaraan
men twijfelt of ze wel echt heb
ben bestaan. Als ze werkelijk tot
het rijk der legenden zou moeten
worden verwezen dan moet men
toch goed beseffen dat: Een legen
de is afgeleid van 'Legenda' oor
spronkelijk dat wat in de liturgie
gelezen wordt. Het gaat om ide
aalbeelden van vroom, heldhaftig
ascetisch leven. Ter stichting, ter
bemoediging en ter navolging.
Hieronder een tekst van de hei
lige Oda uit het boek van profes
sor Ludo Jongen: "Heiligenlevens
in Nederland en Vlaanderen"
(uitg. Bert Bakker 1998), hier en
daar bewerkt en/of aangevuld
met gegevens uit de kroniek van
Jerusalem getiteld: "Den beginne
des cloesters Jerusalem". Oda, de
blinde Schotse prinses. Op het
graf van St. Lambertus (+706) in
Luik gebeurden vele wonderen.
De verhalen over miraculeuze
genezingen verspreidden zich als
een lopend vuurtje. Mensen die al
jaren sukkelden en bij geen enkel
heiligdom baat hadden gevonden,
bezochten ten einde raad het graf
van deze heilige. En deze verhalen
over de wonderkracht van Lam
bertus bereikten ook Schotland,
waar men al jaren naarstig alle
heiligen aanriep ter genezing van
Oda, de beeldschone blinde doch
ter van de koning.
Zodra de wonderverhalen over
Lambertus tot het Schotse hof
doordrongen, besloot het konings
paar hun dochter naar Luik te
zenden. In een groot gezelschap
arriveerde Oda in Luik. Wakend
en biddend bracht ze onmiddel
lijk na aankomst de nacht door bij
het graf van Lambertus. Tegen de
ochtend viel ze in slaap. Toen ze
wakker werd zag ze voor het eerst
van haar leven de zon schijnen.
Dankbaar voor het wonder dat
God ter ere van Lambertus had
laten geschieden, beloofde Oda
haar verdere leven in dienst van
God te stellen.
Terug in Schotland werd niet
alleen gesproken over haar won
derbaarlijke genezing, maar vooral
over haar schoonheid die nu vol
maakt genoemd kon worden. Rid
ders, graven, hertogen, prinsen en
zelfs koningen maakten binnen
de kortste keren hun opwachting
bij de Schotse koning en vroegen
hem om de hand van zijn dochter.
Hoewel Oda haar vader duide
lijk te kennen had gegeven niet
in het huwelijk te willen treden,
trok haar vader zich niets van
haar wensen aan. Hij koos een
echtgenoot en stelde de huwe
lijksdatum vast. Oda zag maar één
uitweg. Midden in de nacht sloop
ze met haar trouwste dienaar en
twee vriendinnen uit het paleis.
Dit vrome en Godvrezende gezel
schap stak over naar het vasteland
en trok via Frankrijk naar Italië.
In Rome bezochten ze de graven
van de apostelen Petrus en Paulus.
Vervolgens zette het gezelschap
weer koers naar het noorden. Na
een barre tocht door de Alpen, de
Vogezen en de Ardennen volgden
ze de Maas stroomafwaarts, tot ze
in de buurt van Venray kwamen.
Ze hoopten in het afgelegen Peel-
land in alle rust en stilte hun leven
te kunnen doorbrengen, in dienst
van God. Hun aanwezigheid bleef
niet onopgemerkt, doordat kwet
terende eksters rond hun hutje
neerstreken op zoek naar brood
kruimels en andere etensresten.
Mensen uit de omgeving kwamen
een kijkje nemen. Dat was niet
zo erg want het vrome volk van
Venray liet Oda met rust. Zoniet
de jongeheren uit de buurt, want
voor hen was Oda een meer dan
aantrekkelijke vrouw en ze begon
nen haar lastig te vallen. Uiteinde
lijk vluchtten Oda en haar gezel
schap weg. Maar niet dan nadat
Oda bij het verlaten van Venray
zich nog eens had omgekeerd en
haar zegen over Venray had uitge
sproken.... Venray zou nooit meer
door vijanden worden verwoest.
(Ze was in de oktoberdagen van
1944 om onverklaarbare wijze
helaas echter een ogenblik niet bij
de les en liet heel Venray zomaar
in puin schieten!) In de buurt van
Weert bouwden ze een nieuwe
hut, midden op de hei. Om hun
nederige onderkomen enigszins
te beschermen tegen weer en
wind, en om het aan het oog van
de wereld te onttrekken, plantte
Oda enkele struikjes. De volgende
dag al waren die tot een dichte
haag uitgegroeid. Op die manier
wilde God zijn bruid beschermen.
Ondertussen was haar vader naar
haar op zoek. Na vele omzwer
vingen bereikte hij de herberg in
Weert. Toen hij afrekende merkte
de waard op dat de kluizenaar
ster op de heide ooit ook eens
met dezelfde munten had betaald.
Oda's vader begreep dat zijn
dochter in de buurt moest zijn.
Toen hij haar kluis naderde, werd
hij aangevallen door eksters. Wat
hij ook probeerde, hij kreeg zijn
dochter niet te zien. Onverrichter
zake droop hij af, terug naar Schot
land. Ofschoon God zijn dienares
steeds had beschermd, voelde Oda
zich op die plek niet meer veilig.
Daarom besloot ze nog verder de
wildernis in te trekken. Een kilo
meter of zeven ten noorden van
het huidige Eindhoven bouwde ze
voor de derde en laatste maal een
cel. Daar overleed ze omstreeks
726. Bij haar overlijden liet God
midden in de nacht een helder
licht vanuit de hemel op haar cel
schijnen. De omwoners meenden
dat Oda's kluis in brand stond en
kwamen toegesneld. Ze dolven
ter plekke een graf voor de vrome
maagd. Ter ere van Zijn dienares
liet God vele wonderen plaatsvin
den, zodat talloze pelgrims haar
graf bezochten. Nu behoorde het
land waarop Oda's kluis stond,
toe aan de edelvrouwe van Rode.
Zodra deze over de wonderen
hoorde, liet ze boven Oda's graf
een kerk bouwen. In de loop der
tijd kwamen steeds meer mensen
wonen in de plaats die haar naam
draagt: Sint-Oedenrode. (Tot zover
het verhaal van Ludo Jongen). In
Venray is haar devotie waarschijn
lijk ontstaan door het verhaal van
een zeer knappe, vrome non van
het oude Jerusalem, die uit de
oude stukken en overleveringen
een mooie legenda over sint Oda
samenstelde waarmee zij haar
in verbinding bracht met Venray.
Met name zochten de zusters
van Jerusalem in de 15e eeuw
een soort mythische oorsprong
en creëerden dat door Oda ten
tonele te voeren en haar te laten
zeggen dat op de plaats waar zij
een tijdje gewoond had eens een
'vergaderingh van susteren' zou
ontstaan. Dat was dan het in 1422
gestichte klooster Jerusalem. Heeft
Oda het in St. Oedenrode in som
mige opzichten verder geschopt
dan in Venray - bijvoorbeeld een
kapittel kerk boven haar graf en
verbinding van haar naam aan
een hele gemeente - hier in Ven
ray heeft Oda een paar prachtige
middeleeuwse beelden gekregen:
een zeer mooi beeld, afkomstig
uit het atelier van Mr. Arnt, dat
op onnavolgbare wijze het edele
van haar karakter en de schoon
heid van haar gestalte tot uitbeel
ding brengt en dat een ereplaats
inneemt temidden van de rijkste
kerkelijke beeldenschat in Neder
land. Het mooie beeldje dat in
1628 of daaromtrent een plaats
heeft gekregen in de kapel op de
Hiept. Dit beeldje is zo mooi en
aantrekkelijk dat iemand het in
1967 meende te moeten stelen...
Maar St. Oda was er zelf bij en zij
heeft de ongelukkige dief blijkbaar
tot het inzicht gebracht dat er op
deze wijze geen eer aan Oda was
te behalen. Hij liet het dan ook
schielijk achter in de trein op het
station in Eindhoven. Duizenden
Venraynaren hebben in de loop
der eeuwen voor dit beeldje neer
geknield, er kaarsen voor gebrand
en vol vertrouwen hun zorgen en
noden aan haar voeten gelegd.
Het Restauratie Atelier Limburg
heeft het beeldje onder leiding
van A. Truyen deskundig en mooi
gerestaureerd. Deze restauratie is
aangeboden door de toenmalige
Heiligen van de Grote kerk. Op 20
juni 1999 is het St. Odabeeldje -na
een heilige mis die werd opge
dragen in een bamboekathedraal
in het Odapark- bijgezet in de
beeldenschat van de Grote Kerk
in Venray. Dit werd voor de Ven
rayse bevolking een massale vie
ring, net zoals dat het geval was in
1926 toen Venray een week lang
de 1250e sterfdag van Oda vierde.
Koester
Uw Monument! Bron; T. den
Brok. Reageren op deze wekelijkse
rubriek kan door een e-mail te stu
ren naar koesteruwmonument@
kpnplanet.nl., namens Stichting
Venray Monumentaal, p.a. Jerusa
lem 7,5801 ML in Venray.
In het kader van de Cor-
daid Vastenaktie heeft Hellen
Trustfull uit Venray ook voor
dit schooljaar weer een thea
terproductie gemaakt. Samen
met theatervrouw Lynn Ste-
verink maakte zij De eeuwige
snoepjurk, een verhaal met
een boodschap voor de kin
deren in het basis- en speci
aal onderwijs. Met thema's als
milieu, normen en waarden,
vriendschap en vertrouwen
en gezonde voeding.
Hellen Trustfull schreef al eer
der theaterproducties voor de
Cordaid Vastenaktie. Voor haar
nieuwste productie kreeg ze hulp
van een vrouw die haar sporen in
de theater-, zang- en danswereld
al meer dan verdiend heeft, Lynn
Steverink, eveneens uit Venray.
Steverink leidde vijftien jaar een
theaterschool in Venray en is op
dit moment vooral druk met Thea
ter op Bezoek in hotel Asteria. Het
resultaat van twee creatieve thea
terdames is de vertelvoorstelling
De eeuwige snoepjurk. De regie
daarvan is in handen van Simone
Trustfull, de dochter van Hellen.
De voorstelling in een noten
dop: Ergens in de wereld staat
er een vrolijk, warm en kleurrijk
bos, het Wanica bos geheten. Hier
woont te midden van alle Wani-
Zorgvuldig keukenassortiment
tegen aangename prijzen
De Hulst 9a 5807 EW Oostrum (Venray)
Tel. 0478 - 569328 www.peternellenkeukens.nl
EL EN MAAS
"We willen op speelse wijze
een boodschap overbrengen"
CBW-erkend