Wim Buys verlaat
bestuur Pueri
Cantores
rvaringsdeskundige
Koester uw
Monument
lollen film 'honderd jaar
)sychiatrie' verdeeld
Honderdzesentwintigste jaargang - week 20 - donderdag 19 mei 2005
De internationale Pueri Cantores
mag blijven genieten van de aan
wezigheid van erevoorzitter Wim
Buys. Maar de oprichter van de
Nederlandse Pueri Cantores neemt
op 22 mei afscheid van het natio
nale bestuur. Bij Pueri Cantores
Nederland zijn dertig koren aange
sloten: jongenskoren en kinderko
ren, al dan niet aangevuld met
tenoren en bassen. De doelen van
de Nederlandse federatie komen
overeen met de doelen van de
internationale federatie. Pueri
Cantores adviseert, stimuleert en
helpt aangesloten koren bij de
muzikale en culturele vorming van
hun leden, met name gericht op
het verantwoord uitvoeren van
liturgische en profane muziek. Een
doelstelling hierbij is de oprichting
en de instandhouding van jongens
koren. De internationale organisa
tie van Pueri Cantores bestaat om
alle jonge zangers met vreugde en
in vrede samen gebeden tot God te
laten zingen.
In 1967 heeft de nationale Pueri
Cantores voor het eerst het licht
gezien. Nu, 38 jaar later, trekt de
oprichter zich terug uit het
bestuur. De Pueri Cantores zou
niet zo groot zijn geweest zonder
de hulp van velen. Het koor
Zangers van Sint Frans blijft lid van
de federatie. Samen met zijn
vrouw woont Wim Buys de recep
tie van aanstaande zondag in
Venray bij.
ger van de Werft schrijft boek over herstel hersenletsel
EN-MAAS
r>
en ongeluk zit in een klein
:kje. Het is een cliché,
ar toch is het helemaal van
passing op Roger van de
rff. Op 4 juni 1993 raakt de
27-jarige inwoner van
11 zwaar gewond bij een
ichuldig toertochtje op zijn
>tor. Hij loopt onder meer
istig hersenletsel en twee
piongen op, scheurt zijn
It en breekt een sleutel-
Hij zweeft op het randje
de dood en ligt twee
landen in coma in het
jboudziekenhuis in
megen. Wonder boven
nder komt hij er doorheen,
nkzij de medici, maar ook
ikzij een ijzeren wils-
icht. Elf jaar na zijn onge-
1 heeft hij als ervaringsdes-
ndige een boek geschreven,
er het gevecht met zijn
liaam. Over het gevecht met
maatschappij waarin hij
ft. Over het gevecht met
jdici, psychologen en thera-
uten om weer normaal
ug te keren in de maat-
tappij.
In vele opzichten heb ik de
tste jaren verloren. Maar wat ik
vonnen heb is vele malen gro-
Namelijk: ik leef weer en ik
el echt dat ik leef en wel met
ille teugen! Het was een enor-
strijd en is het zeer zeker nog.
mijn toekomstverwachtingen
in enkele minuten totaal ver-
tigd door een onzinnig onge-
A1 de fantasieën van toen ik
gwas'. (p. 259)
)enk niet dat 'Fanfare,
rstellen van een hersenletsel?'
relaas is van een zielige
tiént die zich beklaagt over zijn
Integendeel, het boek bruist
st van levenskracht. Roger: "Na
ee maanden begon ik geleide
lik mijn coma te ontwaken. Ik
nog niets: niet fatsoenlijk
a, praten, lopen, iets vastpak-
1. Toch heb ik mezelf al vrij
tl vijf doelen gesteld. Ik wilde
er gaan schermen, ons huis
bouwen, vader worden, een
k schrijven en directeur wor-
van de verzekeringsmaat-
iappij waar ik toen werkte
ten dat laatste is nog niet
ikt. Uit het boek spreekt hoop
ïeel duidelijk hoe groot het
herstellend vermogen van de
is is."
Ik kreeg van artsen weinig tot
:n bruikbare handvaten om
weer 100% te worden. Wat mijn
hoogste doel is', (p. 177) 'Vanaf
de eerste sessie had ik ook de
oorlog verklaard aan alle psycho
logen of alle idioten die op
gemeenschapsgelden jaren lang
op universiteiten hebben rond
liggen lummelen. Met als dank de
titel van dokter mochten voeren',
(p. 127)
Het feit dat Roger nog leeft en
weer zo goed als normaal functio
neert, heeft hij behalve aan de
mensen in zijn naaste omgeving
voor een groot deel te danken
aan artsen en therapeuten. Toch
heeft hij geen heilig ontzag voor
(para)medici: "Ik had gedacht van
hen antwoord te krijgen op al
mijn vragen, maar dat was lang
niet altijd het geval. Heel veel
kracht heb ik uit mezelf moeten
halen. Vooral psychologen heb
ben de neiging je in een bepaalde
richting te duwen. Medici staan
op een voetstuk en dat is niet
altijd terecht. Mensen gaan teveel
op hen af. Je moet echt zelf leren
luisteren naar je lichaam. Die weg
durven te zoeken die bij jou past.
Dat geldt niet alleen voor mensen
met hersenletsel. Hopelijk heb
ben mensen die in een vergelijk
bare situatie zitten daarom op de
een of andere manier steun aan
mijn boek."
'Ik ben door het schrijven van
dit boek mensen gaan begrijpen.
Hun motivaties, hun emoties,
hun verhalen, hun leven. Ben
mijn leven gaan begrijpen, mijn
verhaal, mijn, mijn, mijn,mijn
trauma', (p. 291)
'Fanfare. Herstellen van hersen
letsel?' is absoluut geen chronolo
gisch, rechttoe rechtaan boek.
Het zit vol (cynische) humor, is
met vaart geschreven en leest
daardoor gemakkelijk. Het sleept
je mee, het slurpt je op. Roger:
"Als je het leest, moet je het ook
echt van a tot z doen. Pas dan
wordt duidelijk hoe ik in elkaar
zit en welk proces ik heb doorlo
pen. Het is de bedoeling de lezer
aan te zetten tot nadenken over
wat ik schrijf." Heel bewust heeft
Roger er ook van afgezien ande
ren te betrekken bij de totstand
koming van zijn boek: "Ik heb me
van niemand iets aangetrokken.
Anders zou het mijn verhaal niet
meer zijn. Ik móest dit gewoon
opschrijven, of er nu een uitgever
voor was of niet. Toen de presen
tatie eenmaal achter de rug was,
kwam ik voor het eerst in al die
jaren ook op een bepaalde
manier tot rust. Ik geef nu af en
toe lezingen over mijn boek.
Vooral om mensen in vergelijkba
re situaties te helpen en steun te
bieden, maar ook om sommige
hulpverleners wakker te schud
den. Ooit wil ik workshops gaan
houden. Je moet jezelf namelijk
doelen blijven stellen, dat heb ik
wel geleerd."
Roger van de Werff, 'Fanfare.
Herstellen van een hersenletsel?',
301 p., ISBN 90 80925 13,
24,95. Onder meer verkrijgbaar
bij boekhandel Van den
Munckhof in Venray. Roger van
de Werff heeft ook een eigen
website: www.herstellenvanher-
senletsel.nl
Stichting Venray Monumentaal
Deze keer heeft de Stichting
Venray Monumentaal gekozen
voor een gemeentelijk monument
en wel het gemeentehuis, voor
heen het klooster Jerusalem en
omgeving behorende bij Ons
Religieus Erfgoed- Geloven in
Monumenten. Het is 1422 in het
kloosterarchief dat de naam
Jerusalem voorkomt. Na de oor
log lag klooster Jerusalem in puin
en moest eerst worden gezuiverd
van ondermeer granaatscherven,
glas en brokstukken. Alleen de
tuinhuisjes met opgebonden klim
rozen, verscholen onder de eeu
wenoude bomen onopvallend
geplaatst tegen de kloostermuur
stonden er nog. De Engelse tuin
was bijna niet getroffen. Alleen
het kleine kloosterkerkhof lag er
nog, onaangetast als een levend
eilandje. De prachtige oude beuk
in herfsttooi spreidde er zijn gou
den takken overheen. Architect
Wielders ontvangt de opdracht
om een nieuw Jerusalem te bou
wen. Hij heeft zich laten inspire
ren door de kasteelbouw met
haar mooie ronde of veelhoekige
torens. Schoonheid en eenvoud,
stijl en speelsheid en gevoel voor
traditie komt men in het gebouw
tegen. Eerst wordt het gymnasi
um aanbesteed en tegelijkertijd is
men begonnen met de bouw van
de boerderij (nu witte hoeve).
Het gymnasium ontworpen door
Wielders, is op de oude funda
menten gebouwd. De twee vleu
gels van het ontwerp mochten
toen nog niet gebouwd worden
maar zijn later in de stijl van
Wielders (inmiddels overleden)
door archtitect Van Groenendaal
voortgezet. In 1951 is heel
Jerusalem klaar. In 1976 werden
alle gebouwen aangekocht door
de gemeente, waarna het door
architect Colsen werd verbouwd
tot raadhuis. Van het interieur zijn
belangrijke oorspronkelijke ken
merkende elementen van de
ambachtelijke bouw van na de
oorlog bespaard gebleven. De
prachtige oude bomen en beplan
tingen rondom het gebouw zijn
van bijzondere waarde. Paxi intr-
antibus et gaudium inhabitanti-
bus, staat nog altijd gegrift in de
voormalige ingang van het prach
tige klooster op deze prachtige
plek. Crypte en raadszaal zijn
bijna intact gebleven .Het grote
huis van de zusters Ursulinen
heeft toen opgehouden te
bestaan. Veel hebben zij ons nage
laten. Kent u ook zo'n beeldbepa
lende, monumentale plek in
Venray of een van zijn kerkdor
pen? Wilt u reageren of wilt u ons
een (digitale) foto ter beschik
king stellen? Deze kunt u sturen
naar het secretariaat, van
Stichting Venray-Monumentaal
,p/a Groene Hart 7, 5801 SX
Venray. E-mail:
venraymonumentaal@hccnet.nl
ïnrayse Stevy Custers één van de hoofdrolspeelsters in docu-film van CAB
iind mei beginnen de opna-
en van de docu-film over
nderd jaar psychiatrie in
Qray. De rollen voor de film
een initiatief van het
ënten Advies Bureau Noord-
Midden-Limburg (CAB) -
rden vrijdag 13 mei ver-
Td. In de schouwburg van
GGZ-groep op het St.
naterrein was de spanning
i te snijden toen aan het
ld van de middag met een
stelijke toast bekend werd
naakt wie welke rol en
ofdrol zou krijgen. Eén van
vrouwelijke hoofdrollen is
lelegd voor de 18-jarige
Custers. De Venrayse
•mt al jaren van een car-
op het witte doek.
int detail: ze staat inge
ven bij een castingbu-
in Amsterdam, maar
haar eerste filmrol via
productie in haar eigen
iplaats.
joeveel meisjes dromen er,van
actrice te worden? Veel, heel
Stevy Custers is één van hen.
meisje wist ik al wat ik wilde,
fop jonge leeftijd was ik een
Tölenverteller, deed ik mensen
i televisie na en stond ik graag
[de belangstelling. Vooral het
ilaatsen in andere mensen en
!tjes vond ik interessant.
;re mensen zeiden dat ik daar
mee moest gaan doen, maar
ik woon in Venray. Niet
"aid een kloppend hart van de
of tv-industrie. Dus ben ik
*tort met een studie réchten,
heb ik echter al afgebroken,
Jttdaar ligt mijn hart niet. Mijn
Jer vroeg me: "wat wil je nu
ht?" "Actrice worden", ant-
•ordde ik. "Dat is niet realis-
reageerde mijn vader. "En
owil ik het proberen", zei ik.
"Dan hoef ik mij later tenminste
niet het verwijt te maken dat ik
het niet heb geprobeerd. Liever
geprobeerd en niet gelukt, dan
nooit geprobeerd."
De fascinatie voor acteren zit
haar in het bloed. "Ik ben al eens
in de schouwburg op het St.
Annaterrein geweest. Alleen was
ik toen een stuk jonger. Ik speel
de koningin Beatrix in een musi
cal over het wassenbeeldenmuse
um. Tijdens de generale repetitie
ging het helemaal mis. Midden op
het podium viel ik flauw door de
druk van de zware mantel, een
kroon, maar vooral door de
warme lampen. Maar dat weer
hield mij er niet van om toch door
te gaan."
Zangtalent heeft ze niet. Maar
het podium lonkte, dus richtte ze
zich op playbackshows. "Ik heb
playbackshows gedaan op scho
len, op voetbalkampen, in
Venray. In de spotlights staan als
'in personater' van Wightfield of
Kate Bush."
In de toneelschool zag ze niets.
"Theater is te expressioneel, te
dramatisch en te wazig. 'Real Life'
is mijn ding. Dus acteren op het
scherm, en dan bij voorkeur in
een film dan in een soap. Ja, ik
weet dat de kans klein is dat ik
carrière maak als actrice. Daar
denk ik heel reëel over. In sep
tember begin ik met de docente
nopleiding aardrijkskunde. Ik wil
de eerste graad lesbevoegdheid
halen."
Stevy Custers staat ingeschre
ven bij castingbureau US enter
tainment Group in Amsterdam.
"Dat bureau neemt vijftien men
sen per jaar aan. Hiervoor heb ik
een casting moeten doen. Sinds
februari krijg ik op zaterdag
acteerles. Na de opleiding heb ik
een DVD met eigen werk en gaat
het bureau mij voorstellen aan
klanten. Erg professioneel alle
maal en natuurlijk leuk. En de rol
in de docu-film over honderd jaar
psychiatrie past perfect in dat tra
ject."
GEVAARLIJKE VROUW
De Venrayse zou het liefst een
rol in psychologische thrillers wil
len spelen, zoals Sharon Stone in
Basic Instinct. "De gevaarlijke
vrouw met macht, een fantasti
sche rol. Maar ja, dat zijn nu nog
mooie dromen. Hoe ik die droom
waarheid kan laten worden, weet
ik nog niet. Misschien via een
soap of via andere wegen."
Het onderwerp, het gedachte
goed en de verhaallijn van de
docu-film over honderd jaar psy
chiatrie spreken haar aan
"Familieleden hebben in de psy
chiatrie gewerkt, dus zijdelings
heb ik er wel iets van meegekre
gen. Het is mooi dat de film ener
zijds een inkijk geeft in wat er in
honderd jaar allemaal in de psy
chiatrie is gebeurd, en anderzijds
mensen de gelegenheid biedt om
zelf in een film te spelen. Ik heb
begrepen dat er meer dan 160
mensen auditie hebben gedaan
voor de film. Al die mensen zijn in
aanraking geweest met het onder
werp van de film, denken er over
na en praten er in hun omgeving
over. Het is mooi dat vermaat
schappelijking ook op zo'n
manier kan worden gestimuleerd.
Een mooi initiatief."
De mannelijke en vrouwelijke
hoofdrol in de film wordt
gespeeld door meerdere persona
ges, omdat de film zich voltrekt in
een tijdvak van bijna honderd
jaar. De hoofdpersonen maken als
familielid, professional en uitein
delijk als cliënt de vele verande
ringen in de psychiatrie mee.
De mannelijke hoofdrol wordt
gespeeld door Thomas Bertens
(Venlo), Paul Peeters (Tegelen),
Loek Muijsenberg (Helmond) en
Kees Verbeek (Venlo). Voor de
invulling van de vrouwelijke
hoofdpersoon tekenen Amber
Zondervan (Venray), Stevy
Custers (Venray) en Josje
Oudenhoven (Venray).
Prominente rollen zijn er verder
voor Ans Siebers (St. Anthonis),
Manon van Gils (Venlo), Fleur
Janssen (Eindhoven), Stijn
Schambergen (Venray) en Piet
van der Wouw (Venray).
