125 De reünies worden steeds leuker" Koester uw Monument jift voor zuster erdïe Muijsers Hartstichting huldigt vrijwilligers SYSTEM:CARE Honderdzesentwintigste jaargang - week 14 - donderdag 7 april 2005 Ursulaschool, die begin jaren tach tig verhuisde naar De Vlaswei in Landweert. Daar nam ze in 1995 afscheid. EN MAAS e gezelligste klas van Maria Regina zwaaide 50 jaar geleden af [n 1955 zwaait een klas van kersverse onderwijzeressen aan kweekschool Maria »ina in Blerick. Een halve iw later zijn de klasgenoten weleer elkaar nog steeds 't uit het oog verloren. ideel. Want de band lijkt :en maar hechter te worden, tuige de frequentie van het ital reünies. Op zaterdag 7 :1 Is het weer zover. ier$e laatste jaren is de woning van riëtte Beerkens aan de Prins nhardstraat in Venray de uitvals- is. Het is nu precies vijftig jaar eden dat de dames afstudeerden hun eigen weg gingen. De esten hebben een lange en vogen loopbaan in het onder- s achter de rug. Midden jaren jentig trokken de laatste lerares- (van de 'lichting 1955' de deur j] n de school voorgoed achter h dicht. Zo nam Jeanne Beerens 1996 als laatste afscheid bij scho- Blariacum. is dat velen later lesga- in het voortgezet onderwijs. van Staveren uit Veulen is van de weinigen die veertig onafgebroken - en dat nog bij school - in het basisonder- voor de klas heeft gestaan. Ze in 1955 bij de voormalige St. Op een zonnige vrijdagmiddag zit het comité in de tuin van Mariëtte Beerkens. De club van zes komt weer bij elkaar om de komen de reünie - die ze gekscherend ook wel ruïne noemen - te bespreken. En dit wordt een heel bijzondere. Want welke klas heeft na een halve eeuw nog zo'n hechte band? Van de 34 afgestudeerden komen er tel kens ruim twintig naar de reünie. Drie zijn er inmiddels overleden. Enkelen wonen in het buitenland, zoals in Venezuela en Brazilië. En een klein aantal laat de bijeenkom sten schieten. Maar het enthousias me is bij het overgrote deel enorm. Vooral bij de zes die jaarlijks het voortouw nemen. De eerste reünie was in 1957. Daarna volgde er een in 1963- Deze werden nog door de kweek school georganiseerd. Daarna nam de klas zelf het heft in handen. In 1980, een kwart eeuw na dato, vond weer een bijeenkomst plaats. Met het klimmen der jaren nam de frequentie toe. In 1995, veertig jaar na het afstuderen, vonden de onderwijzeressen het fijn om elkaar vaker te treffen. Alhoewel velen buiten de reünies om ook contact houden. Het zijn zelfs dikke vriendinnen van elkaar geworden. Sindsdien is de reünie een jaarlijks terugkerend evene ment bij huize Beerkens in Venray. "•En we gaan. hierme^dóór. Zolang het maar gZegfrXros Madders, dié de seérêtaresse is. 'Zij 'zorgt ervoor dat iedereen weer op tijd de uitnodiging krijgt. Ze hebben al in verschillende zalen en kroegen bij elkaar geze ten. Zoals in de Watermeule in Hout-Blerick, café Holla in Blerick en in Novotel. "Ik vond het veel gezelliger om het bij mij thuis te houden dan ergens in zo'n zaaltje", zegt Mariëtte Beerkens. Voor de verslaggever valt het die vrijdagmiddag niet mee om een afgerond verhaaltje uit het gesprek op te tekenen. De anekdotes en herinneringen vliegen kriskras door elkaar heen. De meesten zijn nu rond de zeventig. Ze zijn van het geboortejaar 1934 of 1935. Ze waren zestien toen ze naar de kweekschool aan de Antoniuslaan gingen. Maar er is één uitzonde ring, Dat is Alda Bors uit Steijl. Zij is van 1922 en was al bijna dertig toen ze met 33 tieners in de klas kwam. De anderen roemen de inbreng van Alda. "Zij stak met kop en schouders boven iedereen uit. na de tsunami in Azië 'oen wij op onze balie een bus )laatst om geld in te zamelen lr de slachtoffers. Onze mede- fksters boden toen al spontaan alle fooien in de bus te Dat heeft in totaal 150 euro ieleverd", vertelt Nelly Tielen 1 "'j en Zij haarmode. ^e hebben daags voor Pasen het geld geteld. Toen we vervol gens het jubileumnummer van Peel en Maas op onze deurmat kre- genv was het voor ons meteen dui delijk. Dit geld gaat naar Gerdie Muijsers", vervolgt haar man Jac, "Wij vonden dit een heel goed ini tiatief. Vooral het feit dat het geld direct op de plek terechtkomt en het goede doel een Venrays accent heeft, sprak ons aan. En ik denk dat onze klanten dit ook zo zullen voelen", aldus Nelly. Afgelopen dinsdag overhandig den Jac en Nelly een enveloppe met 150 euro aan hoofdredacteur Christ van den Munckhof van Peel en Maas. Hij zal binnenkort de enveloppe, samen met de netto opbrengst van de jubileumkrant, aan de familie Muijsers overhandi gen. Zij was heel belangrijk voor onze klas. Vooral dankzij haar werden we zo'n fantastische groep", luiden de meningen. Alda werkte voor die tijd, ook al tijdens de Tweede Wereldoorlog, bij dè PTT in Venlo. Ze was telefo nist en telegrafiste tegelijk. Als overbrugging had ze al eeii jaar op de kweekschool in Echt gezeten. Dat beviel haar zo goed dat ze de stoute schoenen aantrok en zich aanmeldde bij Maria Regina. Ze heeft er geen moment spijt van gehad. "Ik vond het heerlijk in die klas. Er was zo'n prettige sfeer. En de anderen hebben mij jong gehou den", lacht ze. Uit de verhalen blijkt dat de tucht van de nonnen nogal streng was. Leerlingen uit Venlo en Blerick troffen het beter. Ze moch ten tenminste iedere dag naar huis. Alleen het examenjaar moesten ze intern doorbrengen. Voor de aspi rant-onderwijzeressen van buiten de regio lag het anders. "We moch ten alleen de eerste zondag van de maand naar huis", weet Maria van Staveren nog. "En het was er streng, 's Ochtends om kwart over zes werden we gewekt met een belletje met de woorden 'Geloofd zij Jezus Christus'. Waarop wij ant woordden 'In alle eeuwigheid Amen'. En om zeven uur moesten we naar de Heilige Mis in de kapel. Iedere dag opnieuw. In ons laatste jaar was dat niet meer verplicht. Maar als je één keer niet naar de kerk ging, dan kreeg je zo op je donder van de nonnen. Zodat je het niet meer durfde nog een keer over te slaan." Toch bewaart zij goede herinneringen aan de 'kweek'. "De sfeer was er gemoede lijker dan op de Mulo in Venray." Midden jaren vijftig was er een groot lerarentekort. Iedereen vond snel een baan. Er werd in die tijd ook een spoedopleiding gegeven. Maar daarvan hebben de onderwij zeressen geen hoge pet op. Want die opleiding duurde hooguit anderhalf jaar. Ze hoefden geen stage te lopen en lang niet zoveel te doen terwijl ze toch hetzelfde diploma kregen. Een lerares die ging trouwen kreeg in die tijd automatisch 'eer vol' ontslag. Zo overkwam ook een aantal van hen. Jeanne Beerens was er bijvoorbeeld tussen I960 en 1973 tussenuit. Bij haar rentree ging ze lesgeven aan de mavo. Nadat de kweekschool was verd wenen naar Venlo nam de mavo bezit van het schoolgebouw. "Ik stond voor de klas in lokalen waar in ik zelf op de kweek nog les had gehad", zegt Beerens. Inmiddels is het oude gebouw afgebroken en heeft plaatsgemaakt voor apparte menten. Maria Regina was begin jaren vijftig een echt vrouwenbolwerk. De nonnen zwaaiden er de scepter. Drie mannen hadden zich er 'bin nengedrongen'. Rector Emanuel Hell en de leraren Verbakei en Sprengers. De onderwijzeressen in spe werden kort, héél kort gehou den. Alleen na de middagmaaltijd mochten ze even de stad in, via de oude Baileybrug over de Maas. Voor de rest mochten ze het schoolterrein niet verlaten en was het studeren. Om negen uur werd de dag afgesloten in de kapel waar de rozenkrans gebeden werd. Zuster Directrice las dagelijks een meditatie voor uit het boek van Professor Grossouw. Gedachten die iedereen zich nog kan herinne ren zijn: 'Je moet een raspaard in Gods renstal zijn' en 'Delf op de plaats waar je staat, daar bevat de bodem goud'. Bezoek ontvangen was nauwelijks mogelijk. En als je je niet aan de strenge regels hield dan werd het verlof verder inge perkt. Toch willen de dames geen kwaad woord zeggen over de non nen, die toch heel bepalend voor hun vorming zijn geweest. "Nee, we willen ze geen trap nageven. Je moet het ook in die tijd zien", zegt Toos Manders. Tijdens de opleiding werden ze ook ingeschakeld voor hulpacties. Zo hebben ze in het parochiehuis in Blerick kleding gesorteerd voor de slachtoffers van de water snoodramp in februari 1953- En ze hebben huis aan huis steentjes ver kocht voor de bouw van de nieu we Antoniuskerk in Blerick. Als beginnend onderwijzeres werden ze voor alles en nog wat inschakeld. Het geven van gymles aan oudere dames, mensen aan huis helpen met invullen van for mulieren, het zangkoortje leiden, toezicht houden in de kindermis en het lof en ga zo maar door. "Je werd toen geacht 24 uur per dag in dienst te zijn. Dat is niet meer te vergelijken met tegenwoordig. Bijna iedere avond waren we bezig met met allerlei maatschappelijke gebeurtenissen. En dat voor een loontje van ruim tweehonderd gul den per maand", weet Jeanne Beerens. Toch willen ze niet klagen. Stuk voor stuk overheersen de mooie herinneringen aan het onderwijs en de kweekschool. Reikhalzend kijken ze alweer uit naar 7 mei. "Het wordt steeds leuker", vindt Chris Battels. "In het begin werd er nog veel gepraat over de kinderen en het werk. Maar nu we allemaal uit het onderwijs zijn wordt het veel persoonlijker. We beseffen nu steeds meer in wat een fantastische klas we elkaar getroffen hebben." gebruikte Tevens reparatie van TV-toestellen wij zijn officieel TV Home dealer van TVHOME en @HOME Cj/Home. Oude Oostrumseweg 12a Venray S 0478-569666 www.systemcare.nl in het monumentenjaar, 2005 is het thema Het jaar van het religi eus erfgoed met als motto Geloven in monumenten. Dit betekent dat er speciale aandacht wordt besteed aan diverse aspec ten van religieuze uitingen.Wij zullen daarom de komende maan den in Koester uw monument de nog niet geplaatste monumenten van ons religieus erfgoed en alles rondom dit thema plaatsen. Deze week een gemeentelijk monumentde Begraafplaats van de Zusters Ursulinen, gelegen tus sen het gemeentehuis, het voor malig klooster Jerusalem, aan de Raadhuisstraat, en het Kunstencentrum aan de Heuvelstraat. In 1838 kwamen de eerste Ursulinen vanuit Belgie op een boerenkar naar Venray,en in 1974 werd het klooster Jerusalem ver kocht aan de gemeente Venray met de afspraak dat de gemeente deze begraafplaats ook zou onder houden. Het werk van de Ursulinen is voor Venray van zeer grote invloed geweest. Ze brach ten onderwijs, opvoeding, gods dienst, en cultuur. Een belangrijk stuk Venrayse geschiedenis vindt men op deze begraafplaats. De eerste begraving vond plaats in mei 1844 toen zuster Agnes Henssen uit Venray ter aarde werd besteld. Deze zuster behoor de tot de familie van Godefridus Henschenius waarvan een stand beeld op het Henscheniusplein staat. Verschillende bekende over sten zijn hier begraven zoals Mere Pelage, Felicite, en Dominica. Als enige leek is hier begraven de tuinman S. Rongen die in de oorlog omkwam tijdens een bombardement. Deze begraafplaats is omringd met een eeuwenoude muur en oude monumentale bomen, een beuk en een doodsbeenderboom waarvan er maar enkele in Limburg zijn. Een H. Barbarabeeld staat aan de binnen kant van de muur, de enige origi nele in Nederland. Ook is er een zelfde beeld te zien in Belgie een zustercongregatie uit Thildonk bij Leuven. De werkgroep Kruisen Kapellen heeft de namen van alle zusters op koperen plaatjes gegra veerd en op de kruizen van de zusters geplaatst. Een grafzerk is te zien van de oud rector van Heusden overleden in 1690 daar na zijn er later meerdere rectoren bij begraven o.a. rector C. Fröling en professor de Rijk. Deze graf zerk is via velerlei omzwervingen door toedoen van de heer B. Kruysen en met inzet van meerde re Venraynaren weer in ere her steld en heeft een plek gekregen op deze begraafplaats helemaal voorin tegen de muur. Deze graf- zerkwas in meerdere stukken gebroken maar is aan elkaar geplakt door J. Hendriks, een steenhouwer. Het wapen is weer te zien en de inscriptie is weer leesbaar. Deze intieme serene stil teplek, ook opgenomen in de poezieroute, is te bereiken via de Heuvelstraat rechts naast het Kunstencentrum voor ieder toe gankelijk en zeer de moeite waard om te gaan bezoeken. Nu zowel het gemeentehuis een grondige verbouwing heeft ondergaan, men bezig is de Engelse tuin een heel nieuw aanzicht te geven zal toch ook deze begraafplaats een opknapbeurt krijgen. Een klein begin is er al gemaakt. Een begraafplaats in een groot monu mentaal, beschermd gebied, lig gend tussen de Grote Kerk, het oorlogsmonument, het Kerkepad met zijn eeuwen oude prachtige muren, het gemeentehuis, de Engelse tuin, het Kunstencentrum. 't Freulekeshuus, de Turkse Moskee en de Witte Hoeve. Ook het Odapark behoort bij de erfenis van de Zusters Ursulinen. Daarbij een aantal eeuwenoude beschermde bomen aan de voor kant van het gemeentehuis bij de herstelde Odaput en de zeer oude kastanjebomen in de Engelse tuin. Dit alles hebben de zusters Ursulinen de Venrayse gemeen schap nagelaten. Kent u ook zo'n beeldbepalen de, monumentale plek in Venray of een van haar kerkdorpen? Wilt u reageren of wilt u ons een (digi tale) foto ter beschikking stellen? Die kunt u sturen naar hetsecre tariaat,van Stichting Venray- Monumentaal ,p/a Groene Hart 7, 5801 SX Venray. E-mail: venray- monumentaal@hccnetnl Mevrouw Jopie Peters-Rutjens ontving maandagmorgen bij de start van de jaarlijkse voorjaarscol lecte van Henriëtte Poels-Peters, voorzitter van de afdeling Venray van de Nederlandse Hartstichting, de zilveren speld. Na jarenlang als collectant voor de Hartstichting op pad te zijn geweest en tal van hand- en spandiensten voor de Venrayse afdeling te hebben ver richt, onder meer als wijkhoofd van de wijk Noord, stopt mevrouw Peters-Rutjens met haar vrijwilligerswerk. Haar dochter Moniek gaf zich op als nieuwe collectant voor de wijk Noord. Ook Cees van Baarsen werd tij dens de bijeenkomst in het zonne tje gezet. De Venraynaar werd in 1999 al onderscheiden met de zil veren speld van de Nederlandse Hartstichting, als wijkhoofd van Brukske. Daarnaast was hij jaren lang actief en succesvol als bedrijfscontactpersoon. Samen met voorzitter Henriëtte Poels- Peters bracht hij het werk en de ideële doelen van de Nederlandse Hartstichting onder de aandacht van vele bedrijven. Ook Van Ba: rsen wil stoppen met het vrij willigerswerk.

Peel en Maas | 2005 | | pagina 17