"Twee Venrayse instituten
hebben elkaar gevonden"
"Het dagelijks leven in Venray
trok aan ons voorbij
MAAS
Samenwerking Red Stars en Peel en Maas uitstekend
Wim Thomassen over opzetten expositie '125 jaar Peel en Maas'
PEEL EN MAAS
125 jaar Peel en Maas
Zondag 27 maart 2005 - Pagina 43
T afeltennisvereniging
Summa/Red Stars vierde vorig
jaar zijn 40-jarig jubileum. Een
heel bescheiden verjaardags
feestje vergeleken met de 125
jaar van Peel en Maas, vertelt
pr-man Ying-Fu Li. "Onze vere
niging is blij, dat Peel en Maas
bestaat en hoopt dat het nog
vele jaren zal blijven bestaan.
Het wel en wee in Venray is al
die jaren in goede handen
geweest, waarvan ook
Summa/Red Stars zijn vruch
ten heeft geplukt." De pr-man
van Red Stars vertelt in een
monoloog over de samenwer
king tussen Peel en Maas en de
Venrayse tafeltennisvereni
ging-
"Toen onze vereniging iets
meer dan 40 jaar geleden werd
opgericht, was er nog niet veel te
doen in Venray op tafeltennisge
bied. Heel bescheiden begon
oprichter Ben Hendriks (overi
gens heel lang werknemer bij Van
den Munckhof) aan het avontuur,
dat Venray op de tafeltenniskaart
zou zetten. Bescheiden in zaal
Wilhelmina op geleende tafels, al
snel uitgeweken naar het gemeen
tezaaltje aan de Beukenlaan. In de
jaren 70 kwam daar ook de zaal
aan de Raadhuisstraat bij.
In die tijd begonnen ook de
sportieve resultaten opzien te
baren. Natuurlijk de jeugdinter-
land in Venray begin jaren 70 met
nationale topper Han Gootzen en
onze eigen Johnnie Bonants.
Johnnie was samen met Angeline
Koenen ook de eerste die zich
voor de finale van de
Jeugdmeerkampen wist te plaat
sen (toen heette dat nog Halex
Jeugdmeerkampen). Mede hier
door zag Red Stars het ledental
flink groeien. Op een gegeven
moment hadden we meer dan 220
leden. In 1985 werd dan ook de
eerste steen gelegd van onze
eigen zaal en hoewel we het aan
tal van 220 niet meer hebben
gehaald, is onze vereniging een
sterke en solide vereniging geble
ven.
In ons eigen home zagen we de
opkomst van een nieuwe genera
tie met navenante successen. In
1989 promoveerde het eerste
Het eerste damesteam van Red Stars: Sabina Larmené, Sandra
Leijten en Kelly Willems (van Links naar rechts).
herenteam voor het eerst naar de
eerste divisie, waar het team zo'n
beetje elk jaar vertoeft (met tus
sendoor degradaties naar de twee
de divisie). Toentertijd bestond
het team uit Bert Thijssen, Bert
Bogaard en Ronald Bogaard. De
laatste is nog steeds de steunpilaar
van het eerste. Ook met de dames
ging vanaf die tijd bergopwaarts.
Eerst met oudgedienden als Erica
van Bussel, Edith Hoogenboom,
Mandy Janssen en Ans Wijermans.
Later met Danielle Poels, Angele
Wientjes, Sabina Larmené en Kelly
Willems. Het damesteam pendelt
sinds 1993 elk jaar heen en weer
tussen eredivisie en eerste divisie.
Noemenswaardig is natuurlijk het
landskampioenschap van
Danielle, Angele en Simone
(Tomlow) bij de meisje junioren
in 1992. En nu staat weer een
nieuwe generatie op om dadelijk
het vaandel over te nemen. Het
technisch beleid is altijd gericht
geweest op het opleiden van
goede jeugdspelers en daarvan
staat er een aantal in de coulissen
te wachten: Ben Hortulanus,
Raoul Helmes, Ernest Cruysberg,
Tom Thijssen, Max Thijssen, Britt
Houwen, Justine Janssen, Mustafa
Ali, en daarachter een behoorlijke
groep welpen en pupillen die
langzaam aan het spelletje leren
spelen. Menigeen in Venray kent
onze vereniging. Behalve dat er
op sportief gebied veel werk ver
richt moet worden om tot succes
sen te komen, heeft Summa/Red
Stars ook een medium nodig om
anderen van die successen deelge
noot te maken. Peel en Maas is in
al die jaren het medium bij uitstek
geweest. Elke week staat er wel
een bericht in over onze resulta
ten, over de dames en heren, over
de diverse jeugdtoernooien, over
het scholierenkampioenschap. In
latere jaren kwam daar ook de
kabelkrant bij en ook daar maken
we graag gebruik van.
De samenwerking met Peel en
Maas is altijd een hele goede
geweest. Beide partijen beseffen
eikaars belang zonder eikaars inte
griteit te schaden. Hierdoor heb
ben twee echte Venrayse institu
ten elkaar gevonden in een
wederzijds belang. Peel en Maas
bericht over Venrayse successen
op sportgebied (waaronder
natuurlijk ook de vele andere
sporten in Venray), terwijl wij
bekendheid kunnen geven aan
onze vereniging en de Venrayse
burgers op de hoogte zijn van wat
wij allemaal doen. Het is mede aan
deze publiciteit te danken, dat wij
voornamelijk Venrayse spelers en
speelsters binnen de vereniging
hebben en dus een echte
Venrayse vereniging zijn."
Bij de start van de werk
zaamheden aan het project
'125 jaar Peel en Maas' kenden
de deelnemers de inhoud
ervan. Tóch zijn we daarin op
zaken gestuit, die voor een
aantal van ons minstens
opmerkelijk bleken te zijn.
Vooraf bezie je zo'n project
enigszins neutraal. Het verle
den lijkt bij zo'n start makke
lijk beheersbaar en in gedach
ten vorm je je al een bepaald
beeld van elk uitgewerkt
onderdeel in het project.
Soms zijn er bij de uitwerking
dingen, die je met blijdschap
herkent of die je volkomen
verrassen.
Onbewust karakteriseren wij
het verleden soms als stoffig, oud
en achterhaald. Ik denk wel
eens, dat mijn ouders niet meer
zouden kunnen leven in deze tijd
met geld uit de muur, telebankie
ren, ruimteschepen die op verre
planeten landen, zwarte gaten in
het heelal, telefoons die je bij je
draagt en waarmee je ook nog
kunt fotograferen en computers
die wereldomvattende processen
voor ons besturen. Totdat je een
foto uit 1934 van je vader tegen
komt, staande voor zijn winkel in
Jan Thomassen (rechts) voor zijn w
de Grotestraat naast Van den
Munckhof en een levensverwach
ting uitstralend, die je doet den
ken: 'Zou hij dat echt niet kun
nen?' Maar je weet tegelijkertijd,
dat op die levensverwachting
later een heel verder leven is
gestapeld met alles, wat bij een
leven hoort. En dat dat samen
dan zwaar wordt en wellicht
inkel in de Grotestraat. Foto uit 1934.
ondragelijk als het dóór zou gaan.
En zo'n zelfde ervaring krijg je bij
een foto van Sjang van den
Munckhof, groot, fors en in de
kracht van zijn leven, staande
temidden van zijn personeel, en
een volgende foto toen hij de
zeventig al lang gepasseerd was.
Ach ja, de tijd. De tijd maakt groe
ven, klieft dan en laat beelden
vervagen en vervolgens verdwij
nen. Gelukkig hebben we een
gemeentelijk archief, dat, ook
wat Peel en Maas betreft, nage
noeg up-to-date is. Wij hebben de
oude kranten via microfiches
mogen inzien. En met respect en
bewondering hebben wij vaak
dingen gelezen, waarvan je niet
zou verwachten dat zij op dat
moment al geschreven werden.
We hebben artikelen uit het
begin van de vorige eeuw aange
troffen, handelend over de hoofd
redactionele stellingname ten
aanzien van liberalisme en socia
lisme, een artikel over de ontwik
keling van de democratie, aan de
hand van een fabel. Intelligente
artikelen, die hun geldigheid heb
ben behouden tot de dag van
vandaag. Je krijgt een hoofdarti
kel van zo'n honderd(!) jaar gele
den onder ogen, waarin de lezer
wordt gewezen op de eigen ver
antwoordelijkheid ten aanzien
van de persoonlijke hygiëne met
daarin een opmerking als: 'U
dient 's morgens en 's avonds Uw
tanden grondig te poetsen'.
Artikelen over de ontginning van
de Peel. Daarnaast trekt vanzelf
sprekend het dagelijks leven in
Venray aan ons voorbij. En
natuurlijk benutte de gemeente
ook toen al de mogelijkheid om
haar besluiten en verordeningen
aan de burgerij bekend te maken.
Wat in het project niet onver
meld mag blijven, is de enorme
hoeveelheid materiaal, die de
familie Van den Munckhof in al
die jaren heeft bewaard. Foto's,
documenten, brieven. Inmiddels
kostbaar materiaal, dai niet alleen
de geschiedenis van een krant
documenteert, maar ook de res
pectvolle plaats, die de familie in
de krantenwereld en in de
Venrayse gemeenschap van toen
en nu inneemt.