"Twee Venrayse instituten hebben elkaar gevonden" "Het dagelijks leven in Venray trok aan ons voorbij MAAS Samenwerking Red Stars en Peel en Maas uitstekend Wim Thomassen over opzetten expositie '125 jaar Peel en Maas' PEEL EN MAAS 125 jaar Peel en Maas Zondag 27 maart 2005 - Pagina 43 T afeltennisvereniging Summa/Red Stars vierde vorig jaar zijn 40-jarig jubileum. Een heel bescheiden verjaardags feestje vergeleken met de 125 jaar van Peel en Maas, vertelt pr-man Ying-Fu Li. "Onze vere niging is blij, dat Peel en Maas bestaat en hoopt dat het nog vele jaren zal blijven bestaan. Het wel en wee in Venray is al die jaren in goede handen geweest, waarvan ook Summa/Red Stars zijn vruch ten heeft geplukt." De pr-man van Red Stars vertelt in een monoloog over de samenwer king tussen Peel en Maas en de Venrayse tafeltennisvereni ging- "Toen onze vereniging iets meer dan 40 jaar geleden werd opgericht, was er nog niet veel te doen in Venray op tafeltennisge bied. Heel bescheiden begon oprichter Ben Hendriks (overi gens heel lang werknemer bij Van den Munckhof) aan het avontuur, dat Venray op de tafeltenniskaart zou zetten. Bescheiden in zaal Wilhelmina op geleende tafels, al snel uitgeweken naar het gemeen tezaaltje aan de Beukenlaan. In de jaren 70 kwam daar ook de zaal aan de Raadhuisstraat bij. In die tijd begonnen ook de sportieve resultaten opzien te baren. Natuurlijk de jeugdinter- land in Venray begin jaren 70 met nationale topper Han Gootzen en onze eigen Johnnie Bonants. Johnnie was samen met Angeline Koenen ook de eerste die zich voor de finale van de Jeugdmeerkampen wist te plaat sen (toen heette dat nog Halex Jeugdmeerkampen). Mede hier door zag Red Stars het ledental flink groeien. Op een gegeven moment hadden we meer dan 220 leden. In 1985 werd dan ook de eerste steen gelegd van onze eigen zaal en hoewel we het aan tal van 220 niet meer hebben gehaald, is onze vereniging een sterke en solide vereniging geble ven. In ons eigen home zagen we de opkomst van een nieuwe genera tie met navenante successen. In 1989 promoveerde het eerste Het eerste damesteam van Red Stars: Sabina Larmené, Sandra Leijten en Kelly Willems (van Links naar rechts). herenteam voor het eerst naar de eerste divisie, waar het team zo'n beetje elk jaar vertoeft (met tus sendoor degradaties naar de twee de divisie). Toentertijd bestond het team uit Bert Thijssen, Bert Bogaard en Ronald Bogaard. De laatste is nog steeds de steunpilaar van het eerste. Ook met de dames ging vanaf die tijd bergopwaarts. Eerst met oudgedienden als Erica van Bussel, Edith Hoogenboom, Mandy Janssen en Ans Wijermans. Later met Danielle Poels, Angele Wientjes, Sabina Larmené en Kelly Willems. Het damesteam pendelt sinds 1993 elk jaar heen en weer tussen eredivisie en eerste divisie. Noemenswaardig is natuurlijk het landskampioenschap van Danielle, Angele en Simone (Tomlow) bij de meisje junioren in 1992. En nu staat weer een nieuwe generatie op om dadelijk het vaandel over te nemen. Het technisch beleid is altijd gericht geweest op het opleiden van goede jeugdspelers en daarvan staat er een aantal in de coulissen te wachten: Ben Hortulanus, Raoul Helmes, Ernest Cruysberg, Tom Thijssen, Max Thijssen, Britt Houwen, Justine Janssen, Mustafa Ali, en daarachter een behoorlijke groep welpen en pupillen die langzaam aan het spelletje leren spelen. Menigeen in Venray kent onze vereniging. Behalve dat er op sportief gebied veel werk ver richt moet worden om tot succes sen te komen, heeft Summa/Red Stars ook een medium nodig om anderen van die successen deelge noot te maken. Peel en Maas is in al die jaren het medium bij uitstek geweest. Elke week staat er wel een bericht in over onze resulta ten, over de dames en heren, over de diverse jeugdtoernooien, over het scholierenkampioenschap. In latere jaren kwam daar ook de kabelkrant bij en ook daar maken we graag gebruik van. De samenwerking met Peel en Maas is altijd een hele goede geweest. Beide partijen beseffen eikaars belang zonder eikaars inte griteit te schaden. Hierdoor heb ben twee echte Venrayse institu ten elkaar gevonden in een wederzijds belang. Peel en Maas bericht over Venrayse successen op sportgebied (waaronder natuurlijk ook de vele andere sporten in Venray), terwijl wij bekendheid kunnen geven aan onze vereniging en de Venrayse burgers op de hoogte zijn van wat wij allemaal doen. Het is mede aan deze publiciteit te danken, dat wij voornamelijk Venrayse spelers en speelsters binnen de vereniging hebben en dus een echte Venrayse vereniging zijn." Bij de start van de werk zaamheden aan het project '125 jaar Peel en Maas' kenden de deelnemers de inhoud ervan. Tóch zijn we daarin op zaken gestuit, die voor een aantal van ons minstens opmerkelijk bleken te zijn. Vooraf bezie je zo'n project enigszins neutraal. Het verle den lijkt bij zo'n start makke lijk beheersbaar en in gedach ten vorm je je al een bepaald beeld van elk uitgewerkt onderdeel in het project. Soms zijn er bij de uitwerking dingen, die je met blijdschap herkent of die je volkomen verrassen. Onbewust karakteriseren wij het verleden soms als stoffig, oud en achterhaald. Ik denk wel eens, dat mijn ouders niet meer zouden kunnen leven in deze tijd met geld uit de muur, telebankie ren, ruimteschepen die op verre planeten landen, zwarte gaten in het heelal, telefoons die je bij je draagt en waarmee je ook nog kunt fotograferen en computers die wereldomvattende processen voor ons besturen. Totdat je een foto uit 1934 van je vader tegen komt, staande voor zijn winkel in Jan Thomassen (rechts) voor zijn w de Grotestraat naast Van den Munckhof en een levensverwach ting uitstralend, die je doet den ken: 'Zou hij dat echt niet kun nen?' Maar je weet tegelijkertijd, dat op die levensverwachting later een heel verder leven is gestapeld met alles, wat bij een leven hoort. En dat dat samen dan zwaar wordt en wellicht inkel in de Grotestraat. Foto uit 1934. ondragelijk als het dóór zou gaan. En zo'n zelfde ervaring krijg je bij een foto van Sjang van den Munckhof, groot, fors en in de kracht van zijn leven, staande temidden van zijn personeel, en een volgende foto toen hij de zeventig al lang gepasseerd was. Ach ja, de tijd. De tijd maakt groe ven, klieft dan en laat beelden vervagen en vervolgens verdwij nen. Gelukkig hebben we een gemeentelijk archief, dat, ook wat Peel en Maas betreft, nage noeg up-to-date is. Wij hebben de oude kranten via microfiches mogen inzien. En met respect en bewondering hebben wij vaak dingen gelezen, waarvan je niet zou verwachten dat zij op dat moment al geschreven werden. We hebben artikelen uit het begin van de vorige eeuw aange troffen, handelend over de hoofd redactionele stellingname ten aanzien van liberalisme en socia lisme, een artikel over de ontwik keling van de democratie, aan de hand van een fabel. Intelligente artikelen, die hun geldigheid heb ben behouden tot de dag van vandaag. Je krijgt een hoofdarti kel van zo'n honderd(!) jaar gele den onder ogen, waarin de lezer wordt gewezen op de eigen ver antwoordelijkheid ten aanzien van de persoonlijke hygiëne met daarin een opmerking als: 'U dient 's morgens en 's avonds Uw tanden grondig te poetsen'. Artikelen over de ontginning van de Peel. Daarnaast trekt vanzelf sprekend het dagelijks leven in Venray aan ons voorbij. En natuurlijk benutte de gemeente ook toen al de mogelijkheid om haar besluiten en verordeningen aan de burgerij bekend te maken. Wat in het project niet onver meld mag blijven, is de enorme hoeveelheid materiaal, die de familie Van den Munckhof in al die jaren heeft bewaard. Foto's, documenten, brieven. Inmiddels kostbaar materiaal, dai niet alleen de geschiedenis van een krant documenteert, maar ook de res pectvolle plaats, die de familie in de krantenwereld en in de Venrayse gemeenschap van toen en nu inneemt.

Peel en Maas | 2005 | | pagina 43