(Bomaanslag, politie, overstromingen en vulkanen
Harrie Lenssen
neemt afscheid
van het Alvertje
Doe mee
met het
literair café
Boeiende lezingen
bibliotheken
Illegaal
Oud papier
PaginftEEL EN MAAS
Donderdag 26 februari 2004 - Pagha
Guus Geurts reist door Indonesië, Maleisië, Brunei' en Singapore (deel 2)
Veulenaar Guus Geurts
jaakt momenteel een reis
loor onder andere Maleisië,
ndonesië, Brunei en
Singapore. De komende
*eken vertelt hij in Peel en
laas regelmatig over zijn bij-
ondere tocht.
Guus Geurts: "Ik was op Bali in
ndonesië gebleven en zal nu ver
ier mijn tocht door de Nusa
[enggara beschrijven. Ik arriveer-
een reis van zo'n dertien
per bus, boot en bus vanuit
..bolingo op Java en was rond
|2.00 uur in Kuta. Ik werd niet
:r gedropt van de plaats waar
:n jaar geleden de bomaanslag
id plaatsgevonden, waarbij meer
m tweehonderd jonge mensen
iral Australiërs en
mesiërs) de dood vonden. De
lenking vond een week gele
plaats en men was al weer op
|e orde van de dag overgegaan;
remmen, zonnebaden, surfen
|n vooral uitgaan. De Australiërs
irmden volgens mij alweer de
rheid van de toeristen. Op
plaats waar de Sari-club stond
ipt nu een groot gat waar nooit
leer gebouwd zal worden. Aan
[de overkant van de club is een
lonument opgericht met daarop
Ie namen van de slachtoffers en
irder kaarsen, een Australisch
;etje en afscheidsbrieven.
Als je wil kim je het meeste toe-
jisme ontvluchten op je brom-
ier. Dan valt je ook pas op hoe-
jeel van de karakteristieke
tdoeïstische cultuur bewaard is
[ebleven. Alle Balinezen lijken
itens een keer per dag naar de
impel te gaan, wat gepaard gaat
|met een wisseling van kleren. De
ian doet een hoofddoek en
ing om. de vrouwen trekken
ichtige jurken aan. Gezamenlijk
rorden enorme hoeveelheid
:dsel naar cle tempels gebracht
is offer. Ook vind je overal op
raat kleine bakjes, gemaakt van
lalmbladeren met wat geofferde
ijst erin Mijn brommertocht
'oerde me op de eerste dag naar
de tempels bij Mengwi en de
1 UUf apentempel bij Sangeh. Vooral die
aatste was indrukwekkend, ook
omdat ik, nadat ik het Ramayana-
techi >allet had gezien bij de
>rambanan-tempel op Java, nu de
straat verschillende figuren beter kon
r "plaatsen Een andere mooie tem-
pel ligt bij het meer van Bedugul,
1 Met$P zo n 1500 meter hoogte, waar
lSp0Ipok een boedhistische stupa te
Hutvinden is.
Naast dansen op Ko Pha Ngan
op techno-muziek, blijkt ook
brommerrijden mij een niet ver
moede kick te geven. Op een
gegeven moment verlies je de
angst voor het inhalen een beetje.
En brommers gaan in Azië iets
harder dan 40 km/uur. Daarnaast
zijn de beklimmingen en afdalin
gen van de bergen 'een feest'.
Nadat ik het strand bij Lovina had
gezien en op weg was naar Lake
Batur. kwam er echter abrupt een
einde aan dit feest. Gek genoeg
waren plotseling alle verkeersbor
den verdwenen. Ik had wel een
goede kaart, maar vroeg voor de
zekerheid aan drie jongens die bij
een afslag zaten of ik de goede
weg nam. Nee, zeiden ze, maar
één van hen zou ook naar Batur
moeten, dus ik kon achter hem
aan rijden. Hij reed echter vrij
zacht en het was al bijna donker,
dus ik haalde hem in. Na zo n
kwartier rijden begon hij luid te
toeteren en wilde bewegingen te
maken. Er zou veel rook uit mijn
brommer komen, dus hij wilde
dat ik stopte. Dat deed ik met
mijn stomme kop, hoewel er wei
nig mis was met mijn brommer,
dacht ik. Hij moet snel mijn brom
mer onklaar hebben gemaakt,
want nu pufte de motor alleen
nog maar wat. 'Toevallig' kwamen
zijn twee vrienden net aanrijden,
die ook al gezien hadden dat mijn
brommer zo rookte. Ik wilde
terug naar een garage, maar die
was volgens hen al gesloten.
Verder hadden ze me een smal
landweggetje gewezen, in plaats
van de hoofdweg (die ik wel had
moeten nemen).
Ze hadden echter 'de oplos
sing': een bepaald onderdeel zou
kapot zijn, maar ze verwisselden
dit onderdeel met een onderdeel
uit hun brommer. Of ik even
450.000 rupiah (45 euro) wilde
betalen? Ik zou dit geld terugkrij
gen van mijn verhuurder zeiden
ze. Ik kon nog afdingen tot
300.000 (zo'n vijf keer de normale
prijs). Omdat ik nog zo'n 25 kilo
meter moest rijden en het al don
ker was, kon ik geen kant op. Ze
waren nog zo vriendelijk om een
bonnetje te schrijven, met hun
naam en telefoonnummer en ook
mijn bougie moest plotseling een
schoonmaakbeurt hebben. Nu
pas had ik door dat ik in een
'scam' was terechtgekomen. De
jongen die nog naar Batur moest
was reeds vertrokken naar een
garage! Een derde brommer
kwam aanrijden, die de andere
twee jongens meenam, en daar
stond ik.
Wegwezen dus. Even later
kwam ik terug op de hoofdweg
en was het laatste restje twijfel bij
mij verdwenen. De verhuurders
lachten me een dag later uit toen
ik vertelde dat het onderdeel
kapot was. Of ze me niet van
tevoren hadden kunnen waar
schuwen dan, vroeg ik nog.
Maar dan is er altijd de politie,
die deze jongens zou kunnen
oppakken. Ik had hun naam en
telefoonnummer (vals natuurlijk)
en kon de jongens ook goed
beschrijven. De reisverzekering
zou de schade waarschijnlijk niet
dekken, maar ik was kwaad
genoeg om wat tijd te investeren
bij de politie in Kuta om aangifte
te doen. Een politieman in Batur
sprak namelijk geen Engels. Drie
keer vertelde ik mijn verhaal aan
steeds weer andere politieman
nen, maar iedere keer was het
eind van het liedje dat ze geld wil
den zien voor het opmaken van
een rapport. Ik zei dat ik al geld
aan de jongens had betaald en dat
ik juist kwam om de politie te hel
pen. Maar zo werkt dit niet in
Indonesië. Na anderhalf uur pra
ten stelden ze voor om met me
naar Denpasar te gaan, waar de
hoofdpolitie van Bali gevestigd is.
Oké, zei ik, die extra anderhalf
uur kon er nog wel bij. Er was
nog een maartje: ik zou wel wat
moeten betalen. Kokend van
woede liep ik vervolgens het
bureau uit. Kwaad worden bete
kent gezichtverlies in Azië, zowel
voor jezelf als voor de persoon
waar je kwaad op wordt, maar
daar had ik even geen boodschap
Rond 20.00 uur kwam ik einde
lijk aan in Kintamani aan het
Batur-meer. Wie mijn website
heeft gezien, kan mijn foto uit
1990 van dit meer zien. De plek is
mooi genoeg om terug te gaan en
als extraatje eventueel de vulkaan
Mount Batur te beklimmen.
Bekend was echter al dat mensen
bij de vulkaan je niet individueel
zouden laten klimmen. Als je niet
van plan bent om de 400.000
rupiah te betalen voor de ver
plichte gids, word je met geweld
tegengehouden. Mijn hoteleige
naar was voor 50.000 rupiah wel
geneigd om een kaartje te teke
nen, zodat ik die mensen kon ont
lopen. Ik had echter even genoeg
van deze spelletjes en besloot
mijn energie voor de Rinjani op
Lombok te bewaren.
Voor de rest was het allemaal
echter heel mooi. Na wat zoeken
vond ik eindelijk de tempel waar
ik destijds de foto gemaakt had en
ik wilde het plaatje opnieuw vast
leggen. Ik had vrijwel hetzelfde
uitzicht met mooie wolkenflarden
in de zon. Net als de dag ervoor
lieten de Balinezen me weer alle
ruimte voor het maken van foto's
van hun offergaves. De Besakih-
tempel, de moedertempel van het
eiland op de Agung-vulkaan,
behoort tot de hoogtepunten van
mijn reis. Mijn verblijf bij enkele
boeren die bezig waren met de
rijstoogst maakte het feest com
pleet. Via weer een andere tem
pel bij Tampaksiring kwam ik uit
bij mooie rijstterassen op weg
naar Ubud, waar veel de
ambachtslieden werken voor de
toeristenmarkt. Kilometers lang
worden souvenirs te koop aange
boden. Hier werd pas echt duide
lijk hoe de mensen in de proble
men zijn gekomen door het
teruglopende toerisme na de
bomaanslagen. Een fotostop liep
Paalwoningen op Kalimantan
Indonesië. Foto: Guus Geurts
uit op een samenloop van zo'n
tien souvenirverkopers, die zelfs
dingen wilden ruilen voor mijn
aansteker. Net voor het donker
was ik terug in Kuta. Mijn laatste
avond stappen in Kuta zorgde
voor een nachtrust van slechts
een half uur. Ik was echter nog
redelijk op tijd in het minibusje
dat me ophaalde. Drie Slovenen
hadden een half uurtje extra
nodig (had o.a. te maken met wat
Indonesische vriendinnen), waar
twee Braziliaanse meiden niet al
te blij mee waren. We hadden al
gauw een goede band (de
Slovenen en ik) en ik trok de
komende dagen met hen op op
Gili Trawangan. We hadden
goede discussies, onder andere
over de voormalige oorlog in
Joegoslavië. Gili Trawangan is een
van de drie eilanden waar je kan
snorkelen en feesten (tenminste
als er wat meer toeristen zouden
zijn). Ik zag daar nog een leeuw-
vis (een zeer merkwaardig schep
sel) en wat grotere schildpadden.
Ik vond de Perenthians in Maleisië
echter mooier.
DE RINJANI
Het hoogtepunt van de reis tot
nu toe was de beklimming van de
Rinjani, een vulkaan van 3726
meter. Je kan hier alleen te voet
komen via een tocht van mini
maal drie dagen. Mijn startplaats
was Senaru (op 500 meter hoog
te), de beste plaats om de klim te
starten volgens mij. Bij Senaru zijn
twee mooie watervallen en er
woont ook een minderheid van
Wektu Telu-Sasaks. De mensen
zijn heel gastvrij en voor een
donatie wordt je rondgeleid door
het dorpje.
Op de Rinjani zijn geen hotels
en restaurants en dus moet je alles
zelf meesjouwen. Vulkanen heb
ben als kenmerk dat ze op de top
vooral uit steengruis bestaan. Dat
is leuk en aardig tijdens afdalin
gen, want je glijdt als het ware
naar beneden. Omhoog is het een
ander verhaal, zeker bij de harde
koude wind. Mede door de ijle
lucht moest ik om de drie meter
naar ademhappen. Het gevolg van
de wind was dat ik na een paar
seconden vaak weer eindigde bij
de vorige rustpauze. Verder viel ik
een keer of tien voorover, omdat
ik me te krachtig afzette. Op de
top aangekomen, een kwartier na
zonsopkomst, leek het net of ik al
mijn inspanningen meteen weer
vergat. Het uitzicht over het meer
(met daarin een andere vulkaan)
was namelijk prachtig en zelfs de
eilanden Sumbawa en Bali waren
vaag te zien. Er ontstond plotse
ling ook nog een soort cirkel in de
wolken in de regenboogkleuren
(door de zon). En ongelofelijk
maar waar, mijn schaduw was in
de de cirkel te zien! Hopelijk is de
foto gelukt. Al met al ervoer ik dit
als 'een bijna spirituele ervaring'.
Wat ook wel kan kloppen vol
gens een Duitser die zich tot
Hindoe heeft bekeerd. Volgens
hem is dit een heilige berg voor
alle religies, en niet alleen voor
Hindoes. Ik ontmoette hem bij
mijn tent bij terugkomst. Hij
woont al vijf jaar op Lombok als
architect en is getrouwd met een
Indonesische. Net als wel meer
expats zou hij nooit meer kunnen
wennen aan het leven in Europa,
zei hij. Hij was net als zo'n 1.000
andere Hindoeïsten (uit vooral
Bali) op bedevaart bij de Rinjani.
Hij had al dagen gevast en liep
even later zonder eten ook de
Rinjani op met zijn stok. Ik weet
niet of hij het gered heeft. Hij ver
telde verder dat opvallend veel
mensen overlijden op de berg. Dit
jaar bijvoorbeeld nog een Belg die
uitgleed tijdens de afdaling.
SAMBAWA, RINCA EN FLORES
Het land doorkruisend in enke
le lokale busjes kwam ik de vol
gende dag aan in Labuhan
Lombok, waar ik de ferry naar
Sumbawa nam. Sumbawa leek
een stuk droger dan Lombok en
de dorre begroeiing en de men
sen leken duidelijk toe aan de
regentijd die elk moment kon
beginnen. Sape heeft een mooie
haven en zeer kleurrijke huisjes.
We hadden hier de volgende mor
gen ongeveer een uur voor een
bezoek, voordat de boot naar
Flores vertrok. Ik kwam weer vijf
andere backpackers tegen, waar
mee ik de prijs voor een boot naar
Rinca kon delen.
Net als op Komodo komt ook
hier de Komodo-varaan voor.
Indrukwekkende beesten die zich
voeden met waterbuffels, apen,
paarden en wilde zwijnen. En toe
risten als ze even niet opletten.
Een gids van het natuurpark gaat
mee en houd je een beetje uit de
buurt van de varanen. Op twee
dorpjes na is het eiland trouwens
onbewoond.
Flores is een mooi en voorna
melijk christelijk eiland, met véél
verschillende inheemse bevol
kingsgroepen die hun traditionele
klederdrachten dragen. In het
westen rond de prachtige haven
plaats Labuanbajo leven de
Manggarai, in het centrum rond
Bajawa onder andere de Mbai en
verder naar het oosten rond Moni
de Lio. Kenmerkend voor de men
sen is over het algemeen dat vrou
wen en mannen dezelfde grote
geweven sarongs dragen.
De laatste stop -en tevens mijn
meest zuidoostelijke punt van de
hele reis- was bij de Kelimutu-vul-
kaan bij Moni, waar drie meren te
zien zijn die door de jaren heen
steeds van kleur veranderen. In
mijn geval waren ze zwart, bruin
en een ongelofelijke kleur kobalt.
De tocht door de Lio-dorpjes was
echter minstens even mooi, voor
al rond Jopu. Toen kon de terug
tocht naar het noordwesten
beginnen, met een laatste nacht
in Labuanbajo. waar ik wat erg
laat met mijn ouders belde. Zij
hadden gehoord van de overstro
mingen bij Bukit Lawang en
waren al met ambassades aan het
bellen geweest. In het volgende
verslag zal ik verder ingaan op
Sulawesi, de boottocht naar
Kalimantan, en mijn verblijf in
Sabah en Sarawak (oost Maleisië),
Brunei en Singapore.
it
Tijdens de algemene leden
vergadering heeft
Hengelsportvereniging het
Alvertje Oostrum afscheid
genomen van secretaris/pen
ningmeester Harrie Lenssen.
Vanaf 1984, dus twintig jaar
lang, heeft Harrie de complete
administratie van het Alvertje
voor zijn rekening genomen.
Omdat het ledenaantal van de
'vereniging in die periode
groeide tot ruim 1200, was dit
geen geringe opgave.
Harrie begon bij de vereniging
r als wedstrijdvisser. Bij viswedstrij
den kaapte hij destijds menige
prijs weg. Toen opviel, dat hij ook
administratief goed uit de voeten
kon, werd hij al snel gebombar
deerd tot secretaris van het wed-
strijdgebeuren.
Zijn capaciteiten vielen ook op
hij de hengelsportfederatie de
Vriendschap Noord Limburg,
waar men hem ook wist te strik
ken voor een bestuursfunctie. In
die tijd, begin jaren tachtig, was
'broeder van de Brand
secretaris/penningmeester van
het Alvertje. Toen de broeder
vond, dat hij dit werk lang genoeg
had gedaan, stopte hij de adminis
tratie van de vereniging in een
grote doos en zette die bij Harrie
•op de stoep met de mededeling:
"Dat kun jij voortaan wel gaan
doen". Nadat dit alles door de
algemene ledenvergadering in
1984 officieel werd bekrachtigd
begon Harrie als secretaris-pen
ningmeester van het Alvertje.
De eerste jaren werd de admini
stratie wat geautomatiseerd om
het werk beter en sneller te kun
nen doen en om meer inzicht te
krijgen in het ledenbestand. In
1987 ontstonden de plannen voor
de uitbreiding van visvijver het
Wanssums Ven. Vanaf die tijd was
er veel overleg nodig, vergaderin
gen, vaak dagelijkse contacten via
de telefoon en veel rekenwerk
om te kijken of de uitbreidingen
financieel haalbaar zouden zijn.
Harrie had in dit alles een groot
aandeel. Hij kwam daarbij altijd
recht voor zijn mening uit en
zowel op financieel terrein als
ook op beleidsterrein had hij een
belangrijke inbreng. Er was in de
vergaderingen van het dagelijks
bestuur wel eens verschil van
inzicht, er werd wel eens fel
gediscussieerd, maar het resultaat
was toch bijna altijd een eenslui
dende mening.
Dat is ook de reden dat de
bestuursleden veel waardering
voor elkaar hadden en nu nog
hebben. Nu de plannen voor de
uitbreiding van het Wanssums
Ven helemaal rond zijn en het
grootste deel van de uitbreiding al
is gerealiseerd, heeft Harrie beslo
ten er een punt achter te zetten.
Voor zijn grote inzet en het vele
werk dat hij voor de vereniging
heeft gedaan is het Alvertje hem
veel dank verschuldigd. Het
spreekt dan ook vanzelf dat hij tij
dens de jaarvergadering flink in
de bloemetjes werd gezet. Na een
toespraak van voorzitter Gerrit
van Sinten kreeg hij een attentie
aangeboden als blijk van dank
voor al het werk dat hij voor de
vereniging heeft verricht.
Daarbij past ook een woord van
dank aan zijn vrouw Wil. Zij fun
geerde niet alleen vaak als telefo-
Voorzitter Gerrit van Sinten
(links) overhandigt Harrie
Lenssen een bos bloemen
niste, maar ook als gastvrouw tij
dens de vergaderingen van het
dagelijks bestuur. En dan niet te
vergeten de talloze vergunningen
die zij voor het Alvertje verkocht,
als Harrie op zijn werk was. Zij
leefde mee met het wel en wee
van vereniging en leden.
De politie heeft vrijdagavond
op de Lindenstraat een 15-jarige
Algerijn staande gehouden die
zonder verlichting fietste. Bij con
trole bleek de jongen illegaal in
Nederland te zijn en hij had geen
enkel document bij zich. Hij werd
overgebracht naar het politiebu
reau waar hij in vreemdelingenbe
waring werd gesteld voor nader
onderzoek door de vreemdelin
gendienst.
e-mail:
redactie®
vandenmunckhof.nl
PEEL EN MAAS
Voor de maand februari is het volgende fragment de opgave:
"Waarom ook hebt gij van dat blonde baar,
Daar de englen aan te kennen zijn? En dan.
Waarom blauwe ogen, wonderdiep en klaar?
Gij wist toch, dat ik daar niet tegen kan!"
"Wie is de auteur van bovenstaande versregels en uit welk gedicht zijn ze afkomstig?" Antwoorden op deze
twee vragen kunt u insturen naar het secretariaat van het Literair Café Venray-regio, Rochusstraat 1, 5801 RR
Venray, tot vrijdag 19 maan a.s.
Elke laatste donderdag van de maand verschijnt er een nieuwe opgave. Poëzieliefhebbers kunnen dus weer
aan hun trekken komen!
Er zijn steeds 10 punten te verdienen: 5 voor de juiste naam van de dichter en 5 voor de goede titel van het
gedicht. Iedereen die de oplossing weet, spoort het Literair Café aan in te zenden. Immers behalve voor de
jaarwedstrijd, wordt er voor mensen die wel eens een of twee keer een fragment herkennen, aan het einde
van het jaar een prijs verloot!
Het nieuwe jaar is goed begonnen voor de dames L. Colsen en L. Geurts evenals voor de heer J. Craghs. Allen
scoorden voor deze eerste opgave 10 punten!
Frederik van Eeden was de dichter van "De waterlelie". Vanuit het donker vindt de waterlelie met haar
prachtige kelk het licht. Zij opent haar bloem op het watervlak en voltooit daarmee haar streven. Voor de
dichter het toppunt van schoonheid!
F. van Eeden: De waterlelie
Ik héb de witte water lelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplóoit in 't licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij bet licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rast zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer
Op zondag 21 maart (let op: de datum is gewijzigd, de schrijver is er een week eerder dan aanvankelijk
gepland!) komt "de Oppergod Der Vlaamse Letteren, De Beroemdste Schrijver Van De Benelux" op bezoek:
Herman Brusselmans. Hij zal geïnterviewd worden door Victor Elfring. Ongetwijfeld zal dat een interessante
en humoristische happening worden!
Bij gelegenheid van het 12,5 jarig jubileum van het Literair café Venray-regio zal op zondag 18 april Rutger
Kopland in het Theehuis van het St. Odapark te gast zijn. Hij zal geïnterviewd worden door Gert J. Peelen,
als criticus bekend van onder andere zijn essays in "De Volkskrant". Het zal een hoogtepunt in het bestaan
van het Literair Café zijn! Dit optreden, dat in samenwerking met VU-podium mogelijk is geworden, begint
om 11.30 uur. Noteren!
De dag daarvoor, op zaterdag 17 april, zal het Literair café Venray-regio, zijn cadeau aan de inwoners van
Venray presenteren: een stadswandelroute vol met kunst en poëzie.
De wandeling, die een uur duurt, voert langs tal van monumenten en beeldjes in het centrum van Venray.
De bijbehorende gids geeft niet alleen de route, maar ook de wetenswaardigheden over de kunstenaars en
htm wérk. Bij elk foto van het monumentje staat een gedicht, dat past bij het uitgebeelde!
Op donderdag 27 mei 2004 komt Margriet de Moor. 20.00 uur. Ook een datum die u in uw agenda moet
plaatsen!
Wie donateur wil worden van het Literair Café Venray-regio - tegen betaling van een minimale bijdrage van
16.00 euro per jaar - kan contact opnemen met het secretariaat. Daarmee steunt hij de activiteiten van het
Venravse Literair Café. Hij krijgt het programma thuisgestuurd en bovendien ontvangt hij reductie op de
entreekosten van de bijeenkomsten. En dat is beslist de moeite waard!
Informatie over het bovengenoemde of over het werk van het Literair Café kunt u verkrijgen bij hét secreta
riaat: Rochusstraat 1, 5801 RR Venray, tel. 0478-582948 maar ook op onze aantrekkelijke website: www.lite-
rair-cafe-venray.nl
Vanwege het succes van het
voorgaande jaar presenteren de
bibliotheken van Venlo,
Roermond, Weert en Venray ook
dit jaar weer een lezingencyclus.
De bibliothekeen zijn.er ook dit
keer in geslaagd boeiende onder
werpen en interessante sprekers
aan te trekken. Het begint in
maart met het thema wijn wijn
maken. In mei is het thema reisfo
tografie. In oktober staat de
opvatting 'het boek is beter dan
de film' ter discussie. Tenslotte
sluit het thema nieuwetijdskinde-
ren in november de reeks af. Elk
onderwerp komt bij alle vier de
bibliotheken aan bod.
De start van het programma
valt samen met de boekenweek,
van 10 tot en met 20 maart, met
als thema Frankrijk. Dat er uit dat
land heerlijke wijnen komen, is
algemeen bekend. Maar ook in
Nederland viert de wijnproductie
hoogtij. Jan Wijnhoven is al twin
tig jaar amateur wijnmaker en
volgt alle ontwikkeling op dit ter
rein. Deze meester wijnmaker zal
in zijn lezing de groei van de
Nederlandse wijnproductie toe
lichten. Daarnaast geeft hij uitleg
over het produceren van wijn. Als
afsluiting wordt er natuurlijk ook
wijn van eigen bodem geproefd.
In mei is vakfotograaf Theo
Derksen uitgenodigd voor lezin
gen over reisfotografie. Hij is een
ware kunstenaar op het vakge
bied reisfotografie. Met een enor
me passie omschrijft hij wat zijn
werk voor hem inhoudt. Ook het
praktische aspect van reisfotogra
fie komt op deze avond aan bod.
Derksen legt uit wat er nodig is
om mooie foto's te maken, met de
nadruk op reisfoto's. Zijn verhaal
wordt omlijst met schitterende
foto's van zijn hand, gemaakt voor
zijn laatste fotoproject 'Homeless
Images'. Hiervoor reisde hij af
naar Egypte, India, Syrië, Mexico
en vele andere landen.
Na de zomervakantie gaat het
programma verder met lezingen
van filmwetenschapper Jos
Hodènius. Hij stelt de algemene
opvatting 'het boek is beter dan
de film' ter discussie. Volgens zijn
overtuiging is film niet louter
amusement, maar ook een vorm
van cultuur, die diep en zinnig
kan zijn, net als literatuur, toneel
of architectuur. Hodenius reikt
handvaten aan om een film
bewuster te bekijken, waardoor je
als kijker alerter bent op de mani
pulaties van de filmmaker. De
twee verfilmingen van Vladimir
Nabokov Lolita door Stanly
Kubrick (1961) en Adrian Lyne
(1997) vormen de rode draad van
deze lezing. Tenslotte sluit thera
peut Kees de Vries het program
ma af met vier avonden over nieu-
wetijdskinderen. Deze
overgevoelige kinderen reageren
sterk op emoties en verdriet van
anderen (Attention Deficit
Hyperactivity Disorder oftewel
ADHD en autistische kinderen vah
len hier ook onder). Voor meer
informatie en de data ligt er een
flyer in de deelnemende bibliot
heken. U kunt ook op de websites
van de bibliotheken van Venlo
www.obvenlo.nl Roermond
www.obroermond.nl Venray
www.obvenray.nl en Weert
www.obweert.nl terecht.
Vrijdag 27 februari wordt er
door leden van DOS Venray
wederom het oud papier opge
haald in de wijk Veltum (gedeelte
omsloten door de straten
Wests'ingel, Langstraat, Weg in
den Berg en Kempweg). Om
13-00 uur wordt met het inzame- j
len begonnen en daarom wordt
iedereen vriendelijk verzocht het
papier goed gebundeld of verpakt
in dozen, tijdig aan de straatkant te
zetten.
Maandag 1 maart wordt er in
Landweert IU door leden van DOS
Venray het oud papier opgehaald.
Verzocht wordt om het papier om
uiterlijk 09.00 uur gebundeld aan
de straatkant gereed te zetten.
Op vrijdag 27 februari zal het
oud papier weer worden opge
haald in de wijk Desselke en Hoge
Beek en op woensdag 3 maart in
de wijk Vredeskerk met een deel
van de Kruitweg ten noorden van
de Langeweg en Gouden Leeuw.
Wilt u het papier goed gebundeld
of in dozen aan de weg zetten.
Aanvang 18.00 uur. Aan de
Hubenhof staat iedere zaterdag
een container waar u papier kunt i
brengen.
PEEL EN MAAS
niet ontvangen?
Bei 582877!
vrijdag tussen 9.00-17.00 uur
