De koningin van de
Staatsloterij'
Koester Uw
Monument
De mensen zijn erg
lankbaar als we komen"
VENRAY GROTESTRAAT 49
ALCIIST
Honderdvijfentwintigste jaargang - week 1 - donderdag 1 januari 2004
EEL EN MAAS
villigers Piet van Soest en Regina Poels 50 jaar getrouwd
Stichting Venray Monumentaal
klanten uit alle windstreken. Uit
Venlo, Horst, Deurne, en steeds
opnieuw hoor ik dat we een
gezellig winkelcentrum hebben.
En dat klopt toch ook. We heb
ben mooie winkels en voor ieder
een is er wel iets naar zijn of haar
gading.
Het aanbod aan winkels is per
fect, hier is alles te koop." Mia zou
zo kunnen overstappen naar de
VW Venray. Venray promotie in
al zijn facetten. Maar wie haar een
beetje beter kent, weet dat ze het
meent. Ze denkt voorlopig niet
aan stoppen. Hoewel ze harder
moet werken dan jaren geleden.
"Je hebt minder personeel, dat
wordt veel te duur. Dus moet je
er harder aan trekken." Dat gaat
haar nog steeds goed af. Mede
ook door haar succes. Drie keer al
werd ze onderscheiden met de
Staatsloterij Award als grootste
verkooppunt in Limburg. Ze is
ook het beste verkooppunt van
de Lotto in dit district.
Tijdens de prijsuitreikingen
maakt ze kennis met vele BN-ers.
Mare Klein Essink, Lee Towers,
Manuela Kemp, Rene Froger,
Marco Borsato. Ze schudt de han
den van al die bekende
Nederlanders en maakt onge
dwongen een praatje. Verlegen is
ze allang niet meer. "Het is prach
tig om kennis te maken met die
mensen. Ze zijn ook heel
gewoon, geen kapsones hoor."
Mia Jansen maakt in al die jaren
een beetje naam en faam als
'koningin van de Staatsloterij'. Dit
jaar viel nog een prijs van 500.000
euro op een lot dat in haar winkel
is gekocht.
Of tien jaar lang jaarlijks 50.000
euro op een kraslot. In de Lotto
vallen prijzen van tonnen groot.
Ze is zelfs te horen in een radio
spotje van de Staatsloterij. "Ik heb
met mensen kennis gemaakt die
na het horen van het spotje via de
autoradio spontaan de A73 zijn
afgereden om hiereen lot te
kopen. De .klanten komen van
heinde en verre. Ik vind het
prachtig als ik zo'n grote prijzen
kan uitkeren."
Het woord stoppen is voorlopig
nog taboe. Hoewel ze toch meer
tijd wil besteden aan haar kinde
ren Brigitte en Desirée en de
kleinkinderen Sergi en Alicia.
Over andere hobby's heeft ze niet
Ramen Deuren Serres
Horsterweg 10A - Leunen - Tel.
eens nagedacht. "Ik werk nog
steeds zes dagen per week. Daar
voel ik me happy bij. Ik denk ei
wel eens aan. om leuke dingen te
gaan doen. Reizen bijvoorbeeld.'
Ik wil zeker een keer naar Rome;
Maar als ik in de zomermaanden
een dagje naar Noordwijk ben
geweest, lekker wandelen en uit
waaien, kan ik er weer een hele
week tegenaan. Van zo'n dagje
kan ik genieten, eventjes alles ver
geten."
Jenniskens
Install
a t i e
verwarming
elektro
ventilatie
sanitair
airconditioning
Oude Kerkstraat 3 5861 BM Wanssum
Tel. 0478-532441fax 0478-532645
Email: Jenniskensinstallatie@Jewa.nl
0478-531144 - info@alcast.nl
lia Jansen runt veertig jaar tabaksspeciaalzaak
Onder de titel Koester Uw
Monument wil de Stichting
Venray Monumentaal weke
lijks in de Peel en Maas karak
teristieke, beeldbepalende,
plekken in Venray en zijn
kerkdorpen speciaal onder de
aandacht brengen. Ze bedoe
len hier niet alleen de geregis-.
treerde monumenten maar
ook die gebouwen en plaatsen
die een kenmerkende uitstra
ling hebben in hun omgeving
en daarom zo bijzonder zijn.
Of anders gezegd, juist die
boerderijen, huizen en straat
beelden die zo 'Venray eigen'
uniek en herkenbaar zijn dat
je daardoor direct weet waar
je bent.
De Stichting Venray
Monumentaal is opgericht 2002
door de leden van de voormalige
gemeentelijke monumentencom
missie met als doel het Venrayse
monument zo breed mogelijk te
promoten en de zorg om het
bewaren van de lokale eigenheid
veilig te stellen.
De stichting bestaat uit een
aantal leden dat zich willen inzet
ten voor het behoud van het
karakter van Venray. Zij willen
daarbij ook graag gebruikmaken
van uw hulp. Zij zouden graag
zien dat iedereen in Venray alert
is op dat wat behouden zou moe
ten blijven. Dit om te voorkomen
dat zoals in het verleden al zo
vaak gebeurd is (en zelfs tot op de
dag van vandaag eigenlijk nog
plaatsvindt) er toch gesloopt
wordt, waardoor er steeds weer
opnieuw karakteristieke beelden
voorgoed verdwijnen
Mocht u goede digitale foto's
hebben van een monument, b.v.
een mooie gevel, of een voor
beeld van een industrieel
gebouw, een dorpsgezicht of iets
anders dat de moeite waard is,
willen zij u vragen die ter beschik
king te stellen. U kunt deze foto's
en informatie mailen naar venray-
monumentaal@hccnet.nl Zij zul
len deze foto's zo mogelijk
gebruiken als aanvulling op des
wekelijkse fotorapportage in de
Peel en Maas. Ook kunnen zij
dienst doen als aanvulling van het
fotoarchief van de Stichting
Venray Monumentaal.
Zij starten 2004 met een serie
die hopelijk jarenlang de mooiste
plekjes van Venray laat zien. Na
het jaar van de boerderij (2003)
wordt 2004 in de monumenten-
wereld het jaar van de verdedi
gingswerken In gemeente Venray
hebben we daarvan zelfs een rijks
monument. Vandaar dat de eerste
foto in de reeks Koester uw
Monument betrekking heeft op
de Peel-Raamstelling langs het
Defensiekanaal op het grondge
bied van Ysselsteyn en Vredepeel.
Dit rijksmonument bestaat uit de
antitankgracht, een wal met 30
kazematten (bunkers) en 5 stu
wen (verdeelwerken).
Laten we vooral zeer zorgvuldig
blijven omgaan met mooi Venray
en haar kerkdorpen.
genieten van het leven waarin
denken of piekeren over leeftijd
geen plaats heeft. Ze lacht
opnieuw. "Ik was vroeger verle
gen." Ze zegt het of dat ze het zelf
niet meer wil geloven. "Tegen de
klanten keek je op. Door de jaren
heen leer je daar mee om te gaan.
En word je vrijer." Wie Mia Jansen
nu door de winkel ziet lopen, kan
inderdaad niet geloven dat ze
vroeger verlegen was. Voor iede
re klant maakt ze tijd vrij voor een
woordje. Klantenbinding in opti
ma forma.
Maar ze heeft het vak ook moe
ten leren. In een klein winkeltje,
nog niet de helft van nu, was het
wonen en werken. Op de bene
denverdieping de winkel, een
keukentje en boven wonen en sla
pen. "Langzaam groeiden we uit
ons jasje, totdat we in 1975 beslo
ten om te verbouwen. Het aanbod
van sigaren, sigaretten, tabak en
luxe artikelen zoals asbakken en
aanstekers werd stilaan uitge
breid." Het was in de tijd dat een
pakje Caballero nog 80 cent kost
te en een doosje met tien bolkn-
akken twee gulden. Hoe ver is die
tijd weg, nu eenzelfde pakje siga
retten 3,80 euro kost en een kistje
sigaren zes euro. Na de verbou
wing was het winkeloppervlak
verdubbeld. Mia en haar man
Chris gingen wonen aan de
Merseloseweg. Het sigarenwinkel-
Ma Jansen, veertig jaar zelf
standig ondernemer "Over stop
pen denk ik nog niet na"
tje groeide uit tot een tabaksspeci
aalzaak. De roker kon er terecht
voor alle topmerken. Aan de man
gebracht door een vrouw die nog
steeds geen sigaar rookt. "Maar ik
heb me het vak wel eigen
gemaakt. Ben de hele wereld
overgereisd om fabrikanten te
bezoeken en sigaren te proeven.
Ja, dat wel. Ik ben in Cuba
geweest, in de Dominicaanse
Republiek, Indonesië,
Denemarken, België, Ierland,
noem maar op." Ze ontmoette tij
dens die reizen de groten der
aarde. Dupont, Davidoff, foto's in
de winkel en het keukentje zijn er
nog steeds stille getuigen van. "Ik
heb me verdiept in de tabaksbran
che. Een product dat door de
jaren heen altijd een handarbeid-
artikel is gebleven."
KONINGIN
Het straatbeeld is in die jaren
een levensgroot verschil met nu.
Venray is dan nog een dorp. Op
het plein staan auto's, Garage Van
Haren ligt midden in het centrum,
er is geen schouwburg en de
auto's tuffen door de Grotestraat.
Parkeren op de Grote Markt en
het Henseniusplein is geen enkel
probleem.
Terrassen waren in die tijd een
onbekend fenomeen. Mia Jansen
spreekt geen waarde-oordeel uit
over toen en nu. Ze breekt wel
een lans voor het huidige
Venrayse winkelcentrum. "We
mogen best wat meer trots zijn op
ons winkelcentrum. Hier komen
i economisch zware tijden,
arin hyt winkelaanbod
it bepaald door franchise-
lers en grootwinkelbedrij-
is het moeilijk om als
ne zelfstandige onderne-
r te overleven,
jeertig jaar je hele ziel en
ngheid in een bedrijf stop-
komt dan ook nog zelden
tr. Mia Jansen van de gelijk-
nige sigarenspeciaalzaak
Grote Markt in Venray
bereikt komende vrijdag, 2
januari 2004, die gedenkwaar
dige mijlpaal. En aan ophou
den denkt ze nog steeds niet.
"Zo lang ik gezond ben, wil ik
nog wel even doorgaan."
Terug in de tijd. Om precies te
zijn aan het einde van 1963- In
november begint Mia Jansen op
proef in de sigarenwinkel in het
hartje van Venray. Op proef ja,
want daarnaast werkt ze nog in
het magazijn van De Zon. Als niet-
roker begeeft ze zich in de wereld
van Roxy, Corona en bolknak. "Ik
heb eerst gekeken of het wat was.
Ik had me nog nooit met sigaren
bezig gehouden. Het enige wat ik
wist was dat mijn vader Roxy
rookte. Ik was destijds negentien
jaar, had nog nooit een sigaret in
de hand gehad." Ze lacht, zoals ze
vaak doet. Haar leeftijd geeft ze
niet graag prijs. Een stukje ijdel-
heid, verlegenheid, of gewoon
en Regina van Soest-
dragen het Venrayse
Uigerswerk al jaren een
hart toe. De Wendel, Het
jttersveld of de
hkerk: bijna dagelijks zijn
4 ergens enkele uurtjes in
leer als vrijwilliger. De
|keer om koffie in te
ken, de andere keer om
[te praten of te zingen,
fvilligerswerk is prachtig
doen. De mensen zijn
kb aar als we weer eens
iezoek komen", zegt de
v des huizes. Op vrijdag 2
i vieren Piet en Regina
gouden bruiloftsfeest.
interview met twee vrij
ers in hart en nieren.
eventjes volgehouden in België,
heb zelfs nu nog wel eens heim
wee naar die tijd", zegt Regina.
Piet bevestigt het verhaal van zijn
vrouw. "Ik had echt heimwee
naar Venray. Naar mijn familie en
vrienden. In 1966 zijn we naar
ons geboortedorp verhuisd."
Het echtpaar betrok een appar
tement in een flat aan de
Doormanstraat en daar wonen ze
nog steeds. Piet kon al snel aan de
slag als kassier bij het (oude)
zwembad in Vlakwater en werkte
later nog jaren op de afdeling
bevolking en sportzaken van de
gemeente Venray. Regina zorgde
voor het huishouden, maar werk
te ook nog enkele jaren bij super
markt Spar aan het Kennedyplein.
VRIJWILLIGERSWERK
Vooral als vrijwilliger hebben
Piet en Regina hun sporen ver
diend. De lijst aan 'functies' is
enorm. De Zonnebloem, Het
Schuttersveld, De Wendel: regel
matig brengen Regina en Piet,
samen of apart, een bezoek aan
senioren of verstandelijk gehandi
capten. "Ik ben al vijftien jaar lid
van de Unie van Vrijwilligers
UW", vertelt Regina. "Ik kan
iedereen aanraden om vrijwilli
gerswerk te doen. De waardering
die je van de mensen krijgt, is
altijd groot. Je komt elke dag
weer met een voldaan gevoel
thuis."
Piet is ook nog lid van zangkoor
't Zonnelied in de Paterskerk,
geeft, op donderdagmorgen lessen
Fries houtsnijwerk in hét nobby-
en creativiteitencentrum van
Seniorenservice-Gilde Venray en
verzorgt regelmatig de avondwa
ke in Het Schuttersveld. Ook is hij
al twaalf jaar vrijwilliger van het
Rode Kruis en zingt hij samen met
Regina en een aantal andere vrij
willigers in een koor met verstan
delijk gehandicapten van De
Wendel. Verder maken ze bij
voorbeeld nog kaarten in alle
kleuren en maten. Piet is ook
thuis nog regelmatig in de weer
met zijn Fries houtsnijwerk. En hij
kijkt graag naar de buis. Naar quiz
zen en voetbalprogramma's bij
voorbeeld, maar ook nieuwsuit
zendingen en een populaire soap
als The Bold en The Beautiful kun-
Piet en Regina van Soest-Poels:
"We passen gewoon bij elkaar"
nen Piet wel bekoren. Regina
vindt de televisie maar niks. "Ik ga
dan liever handwerken."
Dat de twee zich nooit verve
len, mag duidelijk zijn. Ze komen
dagelijks eigenlijk nog tijd tekort,
vindt Regina. "Het leven gaat zo
snel voorbij, we proberen er
volop van te genieten.*' Het
geheim achter ons huwelijk? We
hebben geen geheim, we passen
gewoon bij elkaar!"
"In een relatie moet je eerlijk
zijn en kunnen geven en nemen",
vindt Piet. "Ja, wij hebben het
altijd eigenlijk goed met elkaar
kunnen vinden."
Op vrijdag 2 januari vieren Piet
en Regina van Soest-Poels hun
gouden bruiloft. Om 14.00 uur
begint in de Paterskerk een H. Mis
en van 18.30 tot 20.00 uur is er
een receptie in Dans
Partycentrum Janssen aan de
Raadhuisstraat in Venray. Piet
mag u eigenlijk twee keer felicite
ren, want op 2 januari viert hij
ook zijn 76e verjaardag.
tt (75) en Regina (73) hebben
lïfde niet ver hoeven te zoe-
I De twee zijn geboren en
Jgen in hartje Venray en ken-
lelkaar al van jongs af aan.
I woonden bij elkaar om de
Ik hoefde de straat maar
Ite steken om bij het huis van
jba te komen", zegt Piet, ter-
■hij zijn vrouw lachend aan-
"Ik kom uit een gezin met
i kinderen, waarvan ik de
Jte van drie jongens was."
|gina was de jongste van
n kinderen. "Ik heb in Venray
Ie basisschool gezeten, maar
op mijn vijftiende al als ser-
jster gaan werken in café-res-
fcnt De Zwaan op de Grote
l;t. Dat heb ik 3,5 jaar met veel
lier gedaan."
let werkte in zijn jeugdjaren
liverse boeren in de regio. "Ja,
|ing dat toen. Er moest toch
1 op de plank komen. Ook in
borlogsjaren heb ik bij een
gewerkt. Dat was mijn
|k, want anders was ik door de
.ers opgepikt."
Jet waren zware tijden,
Ierland had net de oorlogsja-
I achter de rug en de meeste
foners moesten ieder dubbel-
;vee keer omdraaien. Zo ook
ienrayse families Van Soest en
inwonen. Die Belgen hadden
graag Nederlanders, want die kon
den volgens hen hard werken."
Piet zag zijn geliefde met lede
ogen vertrekken Twee jaar later,
in november 1952, besloot ook
hij de grens over te trekken om
dichter bij 'zijn' Regina te kunnen
zijn. "Ik wilde haar gewoon wat
vaker zien", vertelt hij. Zo gezegd,
zo gedaan en Piet ging als maga
zijnbediende in een lampenfa
briek werken Enkele maanden
later al, op 12 december 1953, gaf
het duo elkaar in België het
jawoord. Voor de wet, in de
Paterskerk in Venray trouwden
Piet en Regina op 2 januari 1954.
LAMPENFABRIEK
moeder Poels overleed,
ina was net achttien jaar, nam
ioodgedwongen haar taken in
puishouding over. Twee jaar
r vertrok Regina naar België.
opmerkelijke stap voor die
"Een zus van me woonde al
Iele jaren in België en ik kon
teen juwelier in Brussel in de
Ishouding gaan werken en
Het Venrayse echtpaar bleef in
België wonen. Inmiddels had
Regina een goede baan als voor
werkster in een lampenfabriek
gekregen, bij dezelfde baas als
magazijnchef Piet maar op een
andere vestiging. "We hebben in
België altijd met veel plezier
gewoond. Maar op een gegeven
moment wilde Piet graag terug
naar Venray. Ik had het nog wel
