Die mooie, akoestische
lanken vind ik prachtig"
Hi
KI
oeie sfeer Ursulaschool
eerst ook op de Vlaswei1
Lintje voor G. Claessens
uit Veulen
m,
Heterdaad
ALCHST
4\e
SYSTEMïCARE
Intocht Sint
Nicolaas
Vorstenraadsbal
Honderdvierentwintigste jaargang - week 46 - donderdag 13 november 2003
EN MAAS
ïte cursus Saz-muziek op Muziekschool Venray
de Muziekschool Venray
dit seizoen voor het
een cursus Saz-muziek
en. Onder de deskundige
ig van leraar Sabah
m leren vijf enthousiaste
ngen de fijne kneepjes
it typisch Turkse muziek-
ument onder de knie te
:n. Onze verslaggever
afgelopen zaterdag een
over half elf stap ik een van
alen van de muziekschool
n. De les is zojuist begon-
Wk stel me netjes voor aan
Berk, Figen Abal, Ayla
Hülya Caylak, Onur
weAk en leraar Sabah Mardan.
'ongedames, een jongeman
;der en zoon. De voertaal is
Ik probeer zo goed en
kwaad als kan de muziekles te vol
gen. Helaas heb ik op de brugklas
nooit Turkse les gehad, had me
die morgen goed van pas geko
men. Hé, dat klinkt me bekend in
de oren. Fa, fa, sol, mi, fa, fa, sol.
Leraar Mardan tikt ritmisch op
zijn saz. Vervolgens tokkelen de
leerlingen er lustig op los. Mardan
is ontspannen, geeft geduldig
tips, laat zien hoe het moet. Er
wordt geregeld gelachen, met
name Figen en Ayla, twee vrien
dinnen, amuseren zich tussen de
bedrijven door kostelijk. "Dat is
ook het leuke van dit groepje",
zegt Figen, "We kennen elkaar
allemaal. En als de leraar even
iemand apart neemt, is er ook tijd
om even voor jezelf te spelen. Ja,
of te giechelen." Mardan speelt al
dertig jaar op de saz en geeft ook
les op de muziekschool in Venlo.
Nahit, Figen, Ayla, Hülya en Onur (vanaf links) zijn de eerste leer
lingen aan de cursus Saz-muziek van Sabah Mardan (staand)
De in Sevenum woonachtige
muziekleraar kiest bewust voor
de zachte aanpak. "Want ik weet
hoe moeilijk het is om op de saz
te leren spelen. In de basiscursus
moet je dan ook veel geduld heb
ben met de leerlingen. In de twee
de fase, als ze het instrument al
redelijk onder de knie hebben,
ben ik soms niet meer zo aardig."
Ik kan het me nauwelijks voorstel
len. Mardan speelt met liefde op
zijn saz en wil dje liefde ook over
brengen op zijn leerlingen. Met
zijn beminnelijke glimlach spoort
hij de vijf als bijna vanzelf aan.
"De saz is niet voor niets het pop
ulairste muziekinstrument in
Turkije. Maar muziek is internatio
naal. Op de hele wereld spelen ze
dezelfde noten. Dat verbindt
iedereen met elkaar. Muziek is
vrede." Een makkie is de cursus
saz-muziek echter beslist niet.
"Het spelen op de saz is niet zo
makkelijk als het lijkt. Daar heb ik
me wel in vergist", geeft Figen
dan ook ruiterlijk toe.
MINICONCERT
De saz is een bekend Turks
snaarinstrument en betekent zelfs
letterlijk het instrument. Met de
saz wordt voornamelijk Turkse
volksmuziek gespeeld. Het instru
ment is de laatste jaren echter erg
ontwikkeld. Zo zijn er bijvoor
beeld akoestische en elektrische,
korthalzige en langhalzige sazzen.
Daarnaast zijn er vier in grootte
verschillende sazzen die de 'saz-
familie' vormen. Naast het bespe
len van volksmuziek, is de saz
uitermate geschikt om in de
hedendaagse popmuziek te
gebruiken. Ayla Ergeldi was er als
de kippen bij toen ze hoorde dat
op de Muziekschool Venray een
cursus saz-muziek gegeven zou
worden. "Mijn broertje speelt er
ook op en ik vind het heel mooi
klinken. Bovendien is het echt
iets Turks, het hoort bij ons. Die
mooie, akoestische klanken vind
ik prachtig." Onur Caylak, met
zijn veertien jaar de jongste in het
gezelschap, mompelt iets.
Desgevraagd herhaalt hij zijn
woorden. "Ik ben ontroerd als je
zo mooi praat", zegt hij met een
veelbetekend lachje. Samen met
zijn moeder Hülya volgt Onur de
cursus. Hij heeft er zichtbaar ple
zier in. "Ja, ik vind het ontzettend
leuk, alleen het stemmen vind ik
minder."
De vijf hebben er inmiddels
zeven van de zestien lessen opzit
ten. Tot volle tevredenheid. Hülya
is heel bescheiden, maar geniet
van het spelen op de saz, een
soort luit met zes snaren, die
gespannen zijn op een lange hals.
De romp bestaat uit een holle,
peervormige kast en de metalen
snaren worden met een plectrum
bespeeld. "Het is best wel moei
lijk. Vooral het goed plaatsen van
de vingers en de juiste noten spe
len." Die indruk leeft bij vrijwel
iedereen. Ayla zegt: "Het vasthou
den van de saz is alleen al een
kunst. En om mooie klanken te
krijgen. Saz spelen is echt niet
makkelijk. Het voordeel is dat we
met een klein groepje zijn. We
krijgen veel aandacht en leren dan
ook snel bij"
Leraar Sabah is dan ook heel
tevreden over de progressie van
zijn leerlingen: "Als ze zo door
gaan, kunnen ze aan het einde
van de cursus heel aardig spelen."
De vijfknikken instemmend,
doorgaan zullen ze zeker. Ze heb
ben de smaak te pakken. Op de
vraag of ze aan het einde van het
cursusjaar een miniconcert
geven, wordt eerst gelachen. Dan
blijkt het toch een serieuze optie.
"Maar dan wel voor familie en
vrienden", lacht Ayla. De twijfel of
de cursus volstaat voor een mooi.
optreden blijft. Maar daar is het
toch niet alleen om te doen.
Muziek maken is gewoon heel
leuk
In het voorjaar van 2004 start
een nieuwe cursus Saz-muziek.
Voor meer informatie over de cur
sus kunnen belangstellenden con
tact opnemen met de
Muziekschool Venray, telefoon
(0478)585320.
Afgelopen dinsdag heeft loco
burgemeester Jan Driessen van de
gemeente Venray een lintje uitge
reikt aan de heer G. Claessens
(79) uit Veulen.
Dat gebeurde tijdens de
afscheidsavond die het dorp
Veulen aan de heer Claessens aan
bood in verband met zijn verhui
zing naar Venray. De heer
Claessens heeft vele verdiensten
voor het dorp Veulen. Hij heeft
meer dan 30 jaar zitting gehad in
de dorpsraad, waarvan hij bijna
twintig jaar voorzitter is geweest.
Ook was hij van 1980 tot 1993 lid
en vijf jaar lang secretaris van het
Dorpsradenoverleg Venray. Van
1986 tot 2000 was hij voorzitter
van de katholieke Bond van
Ouderen in Veulen. Van 1988 tot
2003 was hij distributeur van het
Veulense dorpsblad De Ruuper.
Van 1975 tot 2000 was hij secreta
ris van het kerkbestuur in Veulen,
van 1989 tot 2003 was hij boven-
dieh koster van deze kerk. Ook
verzorgde hij collectes in het
dorp.
Kortom een man met vele ver
diensten voor de (Veulense)
samenleving. De heer Claessens is
benoemd tot Lid in de Orde van
Oranje-Nassau.
Hl 1
m
In de nacht van vrijdag op zaterdag is door twee leden van een
sportvereniging aan de Raayweg in Overloon een 25-jarige inwoner
van die plaats betrapt bij het inbreken in de kantine. De verdachte is
overgedragen aan de politie en voor nader onderzoek ingesloten.
Ramen Deuren Serres
Computers, Randapparatuur
Reparaties en Onderhoud
Oude Oostrumseweg 19a
Telefoon: 0478-569666
Internet: www.systemcare.nl
Geopend dinsdag
t/m donderdag
van 13.00 tot 17.00 uur
Vrijdag van 13.00 tot 21.00 uur
Zaterdag van 10.00 tot 16.00 uur
Jenniskens.
installatie
verwarming elektro
ventilatie sanitair
airconditioning
Oude Kerkstraat 3 5861 BM Wanssum
Tel. 0478-532441, fax 0478-532645
Email: Jenniskensinstallatie@Jewa.nl
ooidirecteur Henk Roling verlaat na veertig jaar het onderwijs
Roling, schooldirec-
van basisschool de
i/| 'ei, zit deze maand pre-
■fveertig jaar in het onder-
"Dit is een mijlpaal. Het
mooi geweest. Het is net
P een feest. Je moet gaan
et nog leuk is." De gebo-
'agenaar strijkt in 1973 in
ay neer. Hij wordt het
e mannelijke school-
d van de St. Ursulaschool
n 1983 gesloten wordt. In
tussentijd verhuist de
°1 naar de Vlaswei in de
*e wijk Landweert. Daar
hij eind november af.
j Nielen uit Beuningen
«begin volgend jaar zijn
opvolger.
Roling (60) bekent dat het een
moeilijk besluit is geweest. Hij
voelt zich nog kerngezond en zou
nog gemakkelijk door kunnen
gaan. "Ik zal de school en de colle
ga's zeker gaan missen. Maar nu
het bijna zover is verheug ik me
er ook op. Dat ik straks vrij ben
en tijd krijg voor mijn vele
hobby."
Hij pakt een papiertje van zijn
bureau. Met een lange rij namen
van Venrayse schooldirecteuren
die voortijdig zijn afgehaakt. Hij
heeft ze allemaal persoonlijk
gekend. Er zijn er niet veel die
met veertig dienstjaren onge
schonden de eindstreep halen.
"Dit heeft me aan het denken
gezet. Ik heb zoveel collega's zien
gaan. En in mijn familie zijn de
laatste tijd mensen jong gestor
ven. Daarom wil ik er gezond uit
stappen. Met ziel en zaligheid heb
ik me veertig jaar voor het onder
wijs ingezet. Het is beangstigend
hoe snel die tijd voorbij gevlogen
is. Hoe snel een leven voorbij
gaat. Ik ga nu al de laatste fase in.
Het is ongelooflijk. Maar ik heb
ontzettend veel hobby's.
Motorrijden, schilderen, koken en
bakken, tuinieren, ik lees graag en
houd van talen. Dat wil ik weer
gaan oppakken. En ik heb een
kleindochter, ze woont in de
Randstad."
Een terugkeer naar het westen
is evenwel niet aan de orde. Ook
al wonen zijn kinderen Ilse en
Richard er. Vanaf de allereerste
dag hebben hij en echtgenote
Martinet zich thuisgevoeld in
Venray. Al dertig jaar wonen ze
in de Serenadestraat in Brukske.
"Toen ik dertig jaar geleden naar
Venray kwam zei deken
Theunissen dat we in Brukske
moesten gaan wonen. Dat was
een nieuwe wijk waar veel men
sen van buitenaf naar toe kwa
men. We wonen nog altijd in het
zelfde huis en nog steeds met
evenveel plezier."
Henk Roling werd in het oor
logsjaar 1943 in Den Haag gebo
ren. Zijn moeder stierf vlak na de
hongerwinter toen hij pas twee
jaar oud was. Hij volgdë de ULO
en de kweekschool en werkte op
basisscholen in Den Haag en
Naaldwijk. Het jonge gezin
woonde op een flatje in
Naaldwijk. "Martinet komt uit 's
Heerenberg. Al haar familie
woont in het oosten van het land.
Daar wilden wij ook graag naar
toe. We hadden graag een huis
met een tuintje. Ik heb gesollici
teerd van Winterswijk tot
Roermond."
In het blad van de vakbond
KOV ziet hij de vacature van
schoolhoofd aan de St.
Ursulaschool in Venray. Mere
Antoinette is om gezondheidsre
denen gestopt en haar vervanger
Maria van Staveren gaat weer lie
ver voor de klas staan. Het sollici
tatiegesprek, dat plaatsvindt op
de Petrus Bandenschool, zal hij
nooit vergeten. Hij zit tegenover
een 'tribunaal' van twaalf perso
nen dat wordt voorgezeten door
de onderwijsinspecteur. "Naast
het bestuur van de nonnen, het
zedelijk lichaam, was ook het
kerkbestuur aanwezig. Het
gesprek duurde kort. Maar een
half uur. Ik stond zo weer buiten
en 'dacht 'dit wordt niks'.
Martinet en mijn zwager waren
met mij meegereden. Ze hadden
in de tussentijd rondgetoerd door
Venray. Ze waren dolenthousiast.
Ze vonden het zo léuk hier en
hadden al enkele huizen op het
oog. Ze reageerden daarom best
teleurgesteld toen ik zei dat het
niet zou doorgaan. We reden
terug naar huis en vonden een
telegram. Ik was aangenomen!".
Een week later is de eerste ken
nismaking op de Ursulaschool.
"Iedereen zat in de koffiekamer
toen ik binnenkwam. Martinet,
die hoogzwanger was, bleef met
Ilse achter in de auto. 'Laat ze
toch binnenkomen', zeiden ze
direct. Die eerste ontmoeting
was zo hartelijk en gastvrij. Vanaf
dat allereerste moment hebben
we ons hartstikke thuisgevoeld in
Venray."
De voormalige meisjesschool is
van de Zusters Ursulinen die
naast de school, in het huidige
gemeentehuis, in het klooster
woonden. Henk Roling heeft
mere Antoinette er nog regelma
tig opgezocht voordat de zusters
naar Grubbenvorst verhuisden.
Ln 1973 telt de Ursulaschool
twaalf klassen en 360 leerlingen.
De eerste vier klassen zijn al
gemengd en er lopen twee man
nelijke leerkrachten rond. "In
mijn eerste jaar kreeg ik klas vijf.
Dat is nu groep zeven. Het waren
alleen maar meisjes. Heel leuk
om dat nog meegemaakt te heb
ben. Het was een hele overgang.
Weg uit de hectiek van de grote
stad. In Den Haag was je maar
20% van de tijd met onderwijs
bezig. En hier was dat 90%. Ik
kwam in een gespreid bedje. Er
heerste een oase van rust. Het
was een degelijke en goed geor
ganiseerde school."
Het aantal kinderen in Venrays
centrum neemt snel af. In 1975
valt het besluit dat de
Ursulaschool moet worden geslo
ten. In 1980 komt de eerste
woningbouw in Landweert.
Tegelijkertijd wordt De Vlaswei
gebouwd. In 1981 opent de
school met vier klassen waaron
der een kleutergroep. Henk
Roling is een jaar directeur van
twee scholen en pendelt op en
neer tussen de Raadhuisstraat en
Landweert. Het schooljaar
1982/83 is het allerlaatste van de
Ursulaschool. Leerkracht Ruud
Engels maakt als directeur deze
historische gebeurtenis mee. Na
zestig jaar valt dan het doek voor
de Ursulaschool. Vrijwel het
complete team verhuist mee naar
Landweert. Binnen een paar jaar
draait De Vlaswei op volle toe
ren. Roling heeft zich er altijd -
tot op de dag van vandaag - als
een vis in het water gevoeld.
"De idealen die ik bij de
Ursulaschool aantrof heb ik
gekoesterd en meegenomen.
Attent en hulpvaardig zijn, een
goeie sfeer en een familie-gevoel.
Dat is de basis voor goed onder
wijs. Een hecht team, dat correct
is en goede omgangsnormen
heeft, is een voorbeeld voor de
kinderen. Die voorbeeldfunctie
van volwassenen is veel belangrij
ker dan tien lessen over normen
en waarden."
De Vlaswei beleeft momenteel
een piek en telt driehonderd leer
lingen. De school barst uit haar
voegen en moet zich behelpen
met noodlokalen. Komend voor
jaar wordt de school uitgebreid.
De voorbereiding van de verbou
wing is een van zijn laatste klus
sen. Tot drie jaar terug heeft hij
nog voor de klas gestaan. "Toen
ik in Venray als hoofd begon gaf
ik vier dagen les. Dat is in de loop
der tijd steeds minder geworden.
Er is zoveel veranderd, het onder
wijs is professioneler geworden
en er zijn zoveel taken bijgeko
men. Maar ik heb altijd met veel
plezier les gegeven. Het directe
contact met de kinderen wilde ik
niet kwijt. Vroeger was de onder
wijzer de koning in de klas. Nu is-
ie meer een teamspeler gewor
den. De gezagsverhouding is
veranderd. Dat is een heel goede
ontwikkeling geweest."
Volgens Henk Roling zijn er -
buiten de tijdgeest - geen grote
verschillen tussen de 'echte'
Venrayse jeugd die de
Ursulaschool bevolkte en de kin
deren uit nieuwbouwwijk
Landweert. "Op de Ursulaschool
waren de autochtone leerlingen
heel gezagsgetrouw.
Ordeproblemen waren er niet.
De kinderen zijn mondiger en
spontaner geworden. Daardoor
weet de leerkracht beter wat er -
bij ze leeft. Er is nu een veel ope
ner contact en dat is goed."
Hij heeft er nooit behoefte aan
gehad om naar een andere baan
uit te zien. Dertig jaar onderwijs
in Venray hebben ook hem
gevormd. "Die grote plichtsopvat
ting en het harde werken. Want
de nonnen stonden dag en nacht
klaar voor de Ursulaschool. Maar
ook een goede sfeer en gezellig
heid zijn zo belangrijk. En ik
merk het aan al die jonge leer
krachten dat ze dat overnemen.
Ik heb er ook veel in geïnves
teerd dat de kinderen met plezier
naar school komen. Dat ze zich
er veilig, vertrouwd en geaccep
teerd voelen. En ook de leer
krachten moeten er plezier in
hebben. Anders kun je niet goed
functioneren. We hebben samen
veel lol gehad en veel gelachen.
Dat hoor ik ook telkens in de
eindgesprekken met de stagiai
res. Dat ze het hier op school zo
gezellig vonden."
Sint Nicolaas bezoekt op zon
dag 16 november Venray. Hij zal
om 14.00 op zijn schimmel ver
trekken vanuit de Dr. Poelsstraat.
De volgende route zal hij met zijn
gevolg rijden. Dr Poelsstraat,
Julianasingel, Poststraat,
Grotestraat, Schoutenstraatje,
Schoolstraat en Marktstraat. In de
stoet gaan mee politie/Rode
Kruis, MMSK St. Petrusbanden,
heel veel zwarte Pieten groot en
klein, koetsen, Kon Harmonie
Euterpe en Schutterij 't
Zandakker. Om ongeveer 14.30
uur zal Sint Nicolaas ontvangen
worden door waarnemend loco
burgemeester Frits Ruyten. Sint
Nicolaas laat weten dat hij niet zo
goed bij stem is, en vraagt aan de
kinderen wat hoest- en keelsnoep-
jes mee te nemen. Vanaf 13-30
uur is er op de Grote Markt in het
carré een afwisselend programma
ingevuld door echte Circuspieten,
Christoffel, Rowans, Dizzy, jeugd-
harmonie en de IVM zanggroep.
Een en ander zal onder andere
plaatsvinden op een heuse cat
walk. Sjang Vollenberg zal weer
live verslag doen van alle activitei
ten op de Grote Markt. Na de
rondgang in het carré zal Sint
gaan rusten In het Sinterklaashuis
onder het oude Raadhuis. Het is
nu 115 jaar geleden dat Sint
Nicolaas voor het eerst Venray
heeft bezocht. De organisatie van
de feestelijke intocht wordt tradi
tie getrouw verzorgd door het
Sint Nicolaas Gilde Venray.
Zaterdag 15 november barst het
vastelaovesgeweld weer los in
Venray. De elf aangesloten vereni:
gingen van de Vorstenraad (de
tien kerkdorpen en Venray dus)
hebben dan weer de gezamenlijke
opening van het seizoen: het
Vorstenraadsbal. De organisatie is
dit jaar in handen van de
Spurriemökke uit Oirlo. Op deze
avond, die muzikaal op geluisterd
zal worden door Het Puppies
Huisorkest, mogen de tien vor
sten van de bezoekende vereni
gingen wederom in zeven minu
ten een cadeau
aanbieden...en....ze mogen pro
beren elkaar te bestoken met
spitsvondigheden. Dit mondeling
microfoongeweld is een lust voor
het oog en het oor. Ieder jaar
weer spitst men de oren want het
is uiteraard een van de hoogte
punten van de avond. De elfde
vorst, van de organiserende ver
eniging, moet dit alles in goede
banen leiden. Ook de prijsuitrei
king van de elf cadeaus is een
hoogtepunt. Kortom, een avond
van de lach en van de verbroede
ring tussen de elf verenigingen
onderling die samen de
Vorstenraad vormen. Een unieke
formule in vastelaovesvierend
Limburg. Een formule die al meer
dan 33 jaar werkt. Er is een over1
koepelend bestuur (bestaande uit
drie personen) en op de vergade
ringen worden de onderlinge
data's, de problematieken en
andere zaken besproken. Het is
een hechte groep vastelaovesvier-
ders die gezamenlijk proberen om
de vastelaoves cultuur in de
gemeente Venray op peil en in
stand te houden. Zaterdag wor
den in de feesttent in Orilo zo' n
450 gasten verwacht.