Die mooie, akoestische lanken vind ik prachtig" Hi KI oeie sfeer Ursulaschool eerst ook op de Vlaswei1 Lintje voor G. Claessens uit Veulen m, Heterdaad ALCHST 4\e SYSTEMïCARE Intocht Sint Nicolaas Vorstenraadsbal Honderdvierentwintigste jaargang - week 46 - donderdag 13 november 2003 EN MAAS ïte cursus Saz-muziek op Muziekschool Venray de Muziekschool Venray dit seizoen voor het een cursus Saz-muziek en. Onder de deskundige ig van leraar Sabah m leren vijf enthousiaste ngen de fijne kneepjes it typisch Turkse muziek- ument onder de knie te :n. Onze verslaggever afgelopen zaterdag een over half elf stap ik een van alen van de muziekschool n. De les is zojuist begon- Wk stel me netjes voor aan Berk, Figen Abal, Ayla Hülya Caylak, Onur weAk en leraar Sabah Mardan. 'ongedames, een jongeman ;der en zoon. De voertaal is Ik probeer zo goed en kwaad als kan de muziekles te vol gen. Helaas heb ik op de brugklas nooit Turkse les gehad, had me die morgen goed van pas geko men. Hé, dat klinkt me bekend in de oren. Fa, fa, sol, mi, fa, fa, sol. Leraar Mardan tikt ritmisch op zijn saz. Vervolgens tokkelen de leerlingen er lustig op los. Mardan is ontspannen, geeft geduldig tips, laat zien hoe het moet. Er wordt geregeld gelachen, met name Figen en Ayla, twee vrien dinnen, amuseren zich tussen de bedrijven door kostelijk. "Dat is ook het leuke van dit groepje", zegt Figen, "We kennen elkaar allemaal. En als de leraar even iemand apart neemt, is er ook tijd om even voor jezelf te spelen. Ja, of te giechelen." Mardan speelt al dertig jaar op de saz en geeft ook les op de muziekschool in Venlo. Nahit, Figen, Ayla, Hülya en Onur (vanaf links) zijn de eerste leer lingen aan de cursus Saz-muziek van Sabah Mardan (staand) De in Sevenum woonachtige muziekleraar kiest bewust voor de zachte aanpak. "Want ik weet hoe moeilijk het is om op de saz te leren spelen. In de basiscursus moet je dan ook veel geduld heb ben met de leerlingen. In de twee de fase, als ze het instrument al redelijk onder de knie hebben, ben ik soms niet meer zo aardig." Ik kan het me nauwelijks voorstel len. Mardan speelt met liefde op zijn saz en wil dje liefde ook over brengen op zijn leerlingen. Met zijn beminnelijke glimlach spoort hij de vijf als bijna vanzelf aan. "De saz is niet voor niets het pop ulairste muziekinstrument in Turkije. Maar muziek is internatio naal. Op de hele wereld spelen ze dezelfde noten. Dat verbindt iedereen met elkaar. Muziek is vrede." Een makkie is de cursus saz-muziek echter beslist niet. "Het spelen op de saz is niet zo makkelijk als het lijkt. Daar heb ik me wel in vergist", geeft Figen dan ook ruiterlijk toe. MINICONCERT De saz is een bekend Turks snaarinstrument en betekent zelfs letterlijk het instrument. Met de saz wordt voornamelijk Turkse volksmuziek gespeeld. Het instru ment is de laatste jaren echter erg ontwikkeld. Zo zijn er bijvoor beeld akoestische en elektrische, korthalzige en langhalzige sazzen. Daarnaast zijn er vier in grootte verschillende sazzen die de 'saz- familie' vormen. Naast het bespe len van volksmuziek, is de saz uitermate geschikt om in de hedendaagse popmuziek te gebruiken. Ayla Ergeldi was er als de kippen bij toen ze hoorde dat op de Muziekschool Venray een cursus saz-muziek gegeven zou worden. "Mijn broertje speelt er ook op en ik vind het heel mooi klinken. Bovendien is het echt iets Turks, het hoort bij ons. Die mooie, akoestische klanken vind ik prachtig." Onur Caylak, met zijn veertien jaar de jongste in het gezelschap, mompelt iets. Desgevraagd herhaalt hij zijn woorden. "Ik ben ontroerd als je zo mooi praat", zegt hij met een veelbetekend lachje. Samen met zijn moeder Hülya volgt Onur de cursus. Hij heeft er zichtbaar ple zier in. "Ja, ik vind het ontzettend leuk, alleen het stemmen vind ik minder." De vijf hebben er inmiddels zeven van de zestien lessen opzit ten. Tot volle tevredenheid. Hülya is heel bescheiden, maar geniet van het spelen op de saz, een soort luit met zes snaren, die gespannen zijn op een lange hals. De romp bestaat uit een holle, peervormige kast en de metalen snaren worden met een plectrum bespeeld. "Het is best wel moei lijk. Vooral het goed plaatsen van de vingers en de juiste noten spe len." Die indruk leeft bij vrijwel iedereen. Ayla zegt: "Het vasthou den van de saz is alleen al een kunst. En om mooie klanken te krijgen. Saz spelen is echt niet makkelijk. Het voordeel is dat we met een klein groepje zijn. We krijgen veel aandacht en leren dan ook snel bij" Leraar Sabah is dan ook heel tevreden over de progressie van zijn leerlingen: "Als ze zo door gaan, kunnen ze aan het einde van de cursus heel aardig spelen." De vijfknikken instemmend, doorgaan zullen ze zeker. Ze heb ben de smaak te pakken. Op de vraag of ze aan het einde van het cursusjaar een miniconcert geven, wordt eerst gelachen. Dan blijkt het toch een serieuze optie. "Maar dan wel voor familie en vrienden", lacht Ayla. De twijfel of de cursus volstaat voor een mooi. optreden blijft. Maar daar is het toch niet alleen om te doen. Muziek maken is gewoon heel leuk In het voorjaar van 2004 start een nieuwe cursus Saz-muziek. Voor meer informatie over de cur sus kunnen belangstellenden con tact opnemen met de Muziekschool Venray, telefoon (0478)585320. Afgelopen dinsdag heeft loco burgemeester Jan Driessen van de gemeente Venray een lintje uitge reikt aan de heer G. Claessens (79) uit Veulen. Dat gebeurde tijdens de afscheidsavond die het dorp Veulen aan de heer Claessens aan bood in verband met zijn verhui zing naar Venray. De heer Claessens heeft vele verdiensten voor het dorp Veulen. Hij heeft meer dan 30 jaar zitting gehad in de dorpsraad, waarvan hij bijna twintig jaar voorzitter is geweest. Ook was hij van 1980 tot 1993 lid en vijf jaar lang secretaris van het Dorpsradenoverleg Venray. Van 1986 tot 2000 was hij voorzitter van de katholieke Bond van Ouderen in Veulen. Van 1988 tot 2003 was hij distributeur van het Veulense dorpsblad De Ruuper. Van 1975 tot 2000 was hij secreta ris van het kerkbestuur in Veulen, van 1989 tot 2003 was hij boven- dieh koster van deze kerk. Ook verzorgde hij collectes in het dorp. Kortom een man met vele ver diensten voor de (Veulense) samenleving. De heer Claessens is benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Hl 1 m In de nacht van vrijdag op zaterdag is door twee leden van een sportvereniging aan de Raayweg in Overloon een 25-jarige inwoner van die plaats betrapt bij het inbreken in de kantine. De verdachte is overgedragen aan de politie en voor nader onderzoek ingesloten. Ramen Deuren Serres Computers, Randapparatuur Reparaties en Onderhoud Oude Oostrumseweg 19a Telefoon: 0478-569666 Internet: www.systemcare.nl Geopend dinsdag t/m donderdag van 13.00 tot 17.00 uur Vrijdag van 13.00 tot 21.00 uur Zaterdag van 10.00 tot 16.00 uur Jenniskens. installatie verwarming elektro ventilatie sanitair airconditioning Oude Kerkstraat 3 5861 BM Wanssum Tel. 0478-532441, fax 0478-532645 Email: Jenniskensinstallatie@Jewa.nl ooidirecteur Henk Roling verlaat na veertig jaar het onderwijs Roling, schooldirec- van basisschool de i/| 'ei, zit deze maand pre- ■fveertig jaar in het onder- "Dit is een mijlpaal. Het mooi geweest. Het is net P een feest. Je moet gaan et nog leuk is." De gebo- 'agenaar strijkt in 1973 in ay neer. Hij wordt het e mannelijke school- d van de St. Ursulaschool n 1983 gesloten wordt. In tussentijd verhuist de °1 naar de Vlaswei in de *e wijk Landweert. Daar hij eind november af. j Nielen uit Beuningen «begin volgend jaar zijn opvolger. Roling (60) bekent dat het een moeilijk besluit is geweest. Hij voelt zich nog kerngezond en zou nog gemakkelijk door kunnen gaan. "Ik zal de school en de colle ga's zeker gaan missen. Maar nu het bijna zover is verheug ik me er ook op. Dat ik straks vrij ben en tijd krijg voor mijn vele hobby." Hij pakt een papiertje van zijn bureau. Met een lange rij namen van Venrayse schooldirecteuren die voortijdig zijn afgehaakt. Hij heeft ze allemaal persoonlijk gekend. Er zijn er niet veel die met veertig dienstjaren onge schonden de eindstreep halen. "Dit heeft me aan het denken gezet. Ik heb zoveel collega's zien gaan. En in mijn familie zijn de laatste tijd mensen jong gestor ven. Daarom wil ik er gezond uit stappen. Met ziel en zaligheid heb ik me veertig jaar voor het onder wijs ingezet. Het is beangstigend hoe snel die tijd voorbij gevlogen is. Hoe snel een leven voorbij gaat. Ik ga nu al de laatste fase in. Het is ongelooflijk. Maar ik heb ontzettend veel hobby's. Motorrijden, schilderen, koken en bakken, tuinieren, ik lees graag en houd van talen. Dat wil ik weer gaan oppakken. En ik heb een kleindochter, ze woont in de Randstad." Een terugkeer naar het westen is evenwel niet aan de orde. Ook al wonen zijn kinderen Ilse en Richard er. Vanaf de allereerste dag hebben hij en echtgenote Martinet zich thuisgevoeld in Venray. Al dertig jaar wonen ze in de Serenadestraat in Brukske. "Toen ik dertig jaar geleden naar Venray kwam zei deken Theunissen dat we in Brukske moesten gaan wonen. Dat was een nieuwe wijk waar veel men sen van buitenaf naar toe kwa men. We wonen nog altijd in het zelfde huis en nog steeds met evenveel plezier." Henk Roling werd in het oor logsjaar 1943 in Den Haag gebo ren. Zijn moeder stierf vlak na de hongerwinter toen hij pas twee jaar oud was. Hij volgdë de ULO en de kweekschool en werkte op basisscholen in Den Haag en Naaldwijk. Het jonge gezin woonde op een flatje in Naaldwijk. "Martinet komt uit 's Heerenberg. Al haar familie woont in het oosten van het land. Daar wilden wij ook graag naar toe. We hadden graag een huis met een tuintje. Ik heb gesollici teerd van Winterswijk tot Roermond." In het blad van de vakbond KOV ziet hij de vacature van schoolhoofd aan de St. Ursulaschool in Venray. Mere Antoinette is om gezondheidsre denen gestopt en haar vervanger Maria van Staveren gaat weer lie ver voor de klas staan. Het sollici tatiegesprek, dat plaatsvindt op de Petrus Bandenschool, zal hij nooit vergeten. Hij zit tegenover een 'tribunaal' van twaalf perso nen dat wordt voorgezeten door de onderwijsinspecteur. "Naast het bestuur van de nonnen, het zedelijk lichaam, was ook het kerkbestuur aanwezig. Het gesprek duurde kort. Maar een half uur. Ik stond zo weer buiten en 'dacht 'dit wordt niks'. Martinet en mijn zwager waren met mij meegereden. Ze hadden in de tussentijd rondgetoerd door Venray. Ze waren dolenthousiast. Ze vonden het zo léuk hier en hadden al enkele huizen op het oog. Ze reageerden daarom best teleurgesteld toen ik zei dat het niet zou doorgaan. We reden terug naar huis en vonden een telegram. Ik was aangenomen!". Een week later is de eerste ken nismaking op de Ursulaschool. "Iedereen zat in de koffiekamer toen ik binnenkwam. Martinet, die hoogzwanger was, bleef met Ilse achter in de auto. 'Laat ze toch binnenkomen', zeiden ze direct. Die eerste ontmoeting was zo hartelijk en gastvrij. Vanaf dat allereerste moment hebben we ons hartstikke thuisgevoeld in Venray." De voormalige meisjesschool is van de Zusters Ursulinen die naast de school, in het huidige gemeentehuis, in het klooster woonden. Henk Roling heeft mere Antoinette er nog regelma tig opgezocht voordat de zusters naar Grubbenvorst verhuisden. Ln 1973 telt de Ursulaschool twaalf klassen en 360 leerlingen. De eerste vier klassen zijn al gemengd en er lopen twee man nelijke leerkrachten rond. "In mijn eerste jaar kreeg ik klas vijf. Dat is nu groep zeven. Het waren alleen maar meisjes. Heel leuk om dat nog meegemaakt te heb ben. Het was een hele overgang. Weg uit de hectiek van de grote stad. In Den Haag was je maar 20% van de tijd met onderwijs bezig. En hier was dat 90%. Ik kwam in een gespreid bedje. Er heerste een oase van rust. Het was een degelijke en goed geor ganiseerde school." Het aantal kinderen in Venrays centrum neemt snel af. In 1975 valt het besluit dat de Ursulaschool moet worden geslo ten. In 1980 komt de eerste woningbouw in Landweert. Tegelijkertijd wordt De Vlaswei gebouwd. In 1981 opent de school met vier klassen waaron der een kleutergroep. Henk Roling is een jaar directeur van twee scholen en pendelt op en neer tussen de Raadhuisstraat en Landweert. Het schooljaar 1982/83 is het allerlaatste van de Ursulaschool. Leerkracht Ruud Engels maakt als directeur deze historische gebeurtenis mee. Na zestig jaar valt dan het doek voor de Ursulaschool. Vrijwel het complete team verhuist mee naar Landweert. Binnen een paar jaar draait De Vlaswei op volle toe ren. Roling heeft zich er altijd - tot op de dag van vandaag - als een vis in het water gevoeld. "De idealen die ik bij de Ursulaschool aantrof heb ik gekoesterd en meegenomen. Attent en hulpvaardig zijn, een goeie sfeer en een familie-gevoel. Dat is de basis voor goed onder wijs. Een hecht team, dat correct is en goede omgangsnormen heeft, is een voorbeeld voor de kinderen. Die voorbeeldfunctie van volwassenen is veel belangrij ker dan tien lessen over normen en waarden." De Vlaswei beleeft momenteel een piek en telt driehonderd leer lingen. De school barst uit haar voegen en moet zich behelpen met noodlokalen. Komend voor jaar wordt de school uitgebreid. De voorbereiding van de verbou wing is een van zijn laatste klus sen. Tot drie jaar terug heeft hij nog voor de klas gestaan. "Toen ik in Venray als hoofd begon gaf ik vier dagen les. Dat is in de loop der tijd steeds minder geworden. Er is zoveel veranderd, het onder wijs is professioneler geworden en er zijn zoveel taken bijgeko men. Maar ik heb altijd met veel plezier les gegeven. Het directe contact met de kinderen wilde ik niet kwijt. Vroeger was de onder wijzer de koning in de klas. Nu is- ie meer een teamspeler gewor den. De gezagsverhouding is veranderd. Dat is een heel goede ontwikkeling geweest." Volgens Henk Roling zijn er - buiten de tijdgeest - geen grote verschillen tussen de 'echte' Venrayse jeugd die de Ursulaschool bevolkte en de kin deren uit nieuwbouwwijk Landweert. "Op de Ursulaschool waren de autochtone leerlingen heel gezagsgetrouw. Ordeproblemen waren er niet. De kinderen zijn mondiger en spontaner geworden. Daardoor weet de leerkracht beter wat er - bij ze leeft. Er is nu een veel ope ner contact en dat is goed." Hij heeft er nooit behoefte aan gehad om naar een andere baan uit te zien. Dertig jaar onderwijs in Venray hebben ook hem gevormd. "Die grote plichtsopvat ting en het harde werken. Want de nonnen stonden dag en nacht klaar voor de Ursulaschool. Maar ook een goede sfeer en gezellig heid zijn zo belangrijk. En ik merk het aan al die jonge leer krachten dat ze dat overnemen. Ik heb er ook veel in geïnves teerd dat de kinderen met plezier naar school komen. Dat ze zich er veilig, vertrouwd en geaccep teerd voelen. En ook de leer krachten moeten er plezier in hebben. Anders kun je niet goed functioneren. We hebben samen veel lol gehad en veel gelachen. Dat hoor ik ook telkens in de eindgesprekken met de stagiai res. Dat ze het hier op school zo gezellig vonden." Sint Nicolaas bezoekt op zon dag 16 november Venray. Hij zal om 14.00 op zijn schimmel ver trekken vanuit de Dr. Poelsstraat. De volgende route zal hij met zijn gevolg rijden. Dr Poelsstraat, Julianasingel, Poststraat, Grotestraat, Schoutenstraatje, Schoolstraat en Marktstraat. In de stoet gaan mee politie/Rode Kruis, MMSK St. Petrusbanden, heel veel zwarte Pieten groot en klein, koetsen, Kon Harmonie Euterpe en Schutterij 't Zandakker. Om ongeveer 14.30 uur zal Sint Nicolaas ontvangen worden door waarnemend loco burgemeester Frits Ruyten. Sint Nicolaas laat weten dat hij niet zo goed bij stem is, en vraagt aan de kinderen wat hoest- en keelsnoep- jes mee te nemen. Vanaf 13-30 uur is er op de Grote Markt in het carré een afwisselend programma ingevuld door echte Circuspieten, Christoffel, Rowans, Dizzy, jeugd- harmonie en de IVM zanggroep. Een en ander zal onder andere plaatsvinden op een heuse cat walk. Sjang Vollenberg zal weer live verslag doen van alle activitei ten op de Grote Markt. Na de rondgang in het carré zal Sint gaan rusten In het Sinterklaashuis onder het oude Raadhuis. Het is nu 115 jaar geleden dat Sint Nicolaas voor het eerst Venray heeft bezocht. De organisatie van de feestelijke intocht wordt tradi tie getrouw verzorgd door het Sint Nicolaas Gilde Venray. Zaterdag 15 november barst het vastelaovesgeweld weer los in Venray. De elf aangesloten vereni: gingen van de Vorstenraad (de tien kerkdorpen en Venray dus) hebben dan weer de gezamenlijke opening van het seizoen: het Vorstenraadsbal. De organisatie is dit jaar in handen van de Spurriemökke uit Oirlo. Op deze avond, die muzikaal op geluisterd zal worden door Het Puppies Huisorkest, mogen de tien vor sten van de bezoekende vereni gingen wederom in zeven minu ten een cadeau aanbieden...en....ze mogen pro beren elkaar te bestoken met spitsvondigheden. Dit mondeling microfoongeweld is een lust voor het oog en het oor. Ieder jaar weer spitst men de oren want het is uiteraard een van de hoogte punten van de avond. De elfde vorst, van de organiserende ver eniging, moet dit alles in goede banen leiden. Ook de prijsuitrei king van de elf cadeaus is een hoogtepunt. Kortom, een avond van de lach en van de verbroede ring tussen de elf verenigingen onderling die samen de Vorstenraad vormen. Een unieke formule in vastelaovesvierend Limburg. Een formule die al meer dan 33 jaar werkt. Er is een over1 koepelend bestuur (bestaande uit drie personen) en op de vergade ringen worden de onderlinge data's, de problematieken en andere zaken besproken. Het is een hechte groep vastelaovesvier- ders die gezamenlijk proberen om de vastelaoves cultuur in de gemeente Venray op peil en in stand te houden. Zaterdag wor den in de feesttent in Orilo zo' n 450 gasten verwacht.

Peel en Maas | 2003 | | pagina 15