Het zout van Sarajevo
"Het resultaat was tegen
Den Bosch heilig"
Red Stars domineerden
Noord-Limburgse
kampioenschappen.
'Indianen' als thema
bij
Kindervakantiewerk
UW
W.A.O.
VAN SOEST
C. Bartels uit
Vierlingsbeek
onderscheiden
Werkgroep
'Behoud de
Peel' zoekt
vrijwilligers
Gewapende
overval ging
niet door
PEEL EN MAAS
Donderdag 19 januari 1995 - Pagina 5
Kees Brugman, de Venraynaar die voor Artsen zonder Grenzen naar Bosnië ging
grenst aan de Servische wijk
Grabavica. Dit stuk wordt de 'sluip
schutterslaan' genoemd. Hier zitten
de sluipschutters op de bevolking
van Sarajevo te schieten. Maar
gelukkig was ik druk bezig te rijden,
waardoor ik over het gevaar met al
te veel nadacht.
OP DE KORREL
Op een gegeven ogenblik zie ik
een groepje mensen aande rechter
kant van de weg op het trottoir
staan. We trappen met het konvooi
hard in de remmen en komen vlak
voor dit groepje tot stilstand. Ik zie
een grijs autobusje staan, met in
grote, zwarte letters TV erop. Dit
moet dus wel een of andere demon
stratie zijn, denk ik eerst. Ik zie in
de verte gepantserde wagens van de
Franse Unprofor in het wilde weg
rijden. Tegelijkertijd zie ik een man
worden weggedragen. Het is een
gewonde; hij heeft een wond aan
zijn been. Meteen schiet door mijn
huis gebracht. Zelf weet je niet wat
je overkomt. Moet je helpen? Moet
je maar in je kabine blijven zitten?
Nee, het beste is zo snel mogelijk
weg te komen. We kunnen hier toch
niets meer doen. Als een gek rijden
we weg.
HEKTISCHE LOSSING
Als we op kantoor aankomen
weten we niet wat te doen. Moeten
we blij zijn dat voor het eerst een
konvooi van Artsen zonder Grenzen
Sarajevo heeft bereikt? Nee, je kunt
niet blij zijn als je net zoiets hebt
meegemaakt. Het is een vreselijke
domper op onze vreugde. Achteraf
horen we dat er een tram door een
sluipschutter is beschoten en dat er
één dode en elf gewonden zijn
fevallen. Door de stress heb ik die
ele tram niet gezien. Mijn aandacht
was helemaal gericht op die groep
mensen.
Veel tijd om te denken is er niet.
We moeten vóór vijf uur Sierra-One
ter de rug. We zijn Sierra-One
gepasseerd en we rijden rustig terug
naar Zenica. Het ziekenhuis van
Sarajevo kan weer infuusvloeistof
produceren. Ze kunnen weer jaren
vooruit.
Onderstaand verhaal is
geschreven ter gelegenheid van de
Internationale Dag voor Volken in
Nood op 25 januari 1995. Sinds
1992 organiseert de hulporgani
satie Artsen zonder Grenzen eens
per jaar deze dag om aandacht te
vragen voor het lot van volken in
krisis- en oorlogsgebieden. Als
onderdeel van taï van aktiviteiten
op deze dag, hebben medewerkers
van Artsen zonder Grenzen hun
en'aringen op papier gezet en ter
publikatie aangeboden aan ver
schillende regionale kranten en
weekbladen, waaronder Peel en
l Maas.
onskantoor in Kiseljak deden
Artsen zonder Grenzen besluiten te
verhuizen naar Zenica. Maar naast
de talloze nare ervaringen zijn er
óok die momenten waar je het toch
allemaal voor doet. De bevolking in
Centraal Bosnië is razend enthou
siast als er weer een hulpkonvooi
voorbij rijdt. Je ziet de blijde
gezichten, toch weer een beetje
meer hoop voor deze mensen.
Vooral toen we in Tuzla en Zenica
aankwamen werd je van alle kanten
toegezwaaid; echt te gek. De groot
ste en meest indrukwekkende erva
ring die ik opdeed was tijdens de
een-na-laatste week van mijn ver
blijf.
Gekkenwerk
Het ziekenhuis van Sarajevo zat
verlegen om zout. Het zout hadden
ze nodig voor de produktie van
infuusvloeistoffen. Artsen zonder
Grenzen besloot haar konvooi naar
Sarajevo te sturen om het benodigde
zout te leveren. Omdat in de omge
ving van Tuzla veel zoutmijnen zijn,
gingen we daar eerst met de vracnt-
Guus Brugman uit Venray
werkte het afgelopen jaar in het
voormalige Joegoslavië. Voor de
hulporganisatie Artsen zonder
Grenzen bracht hij als chauffeur
medicijnen en medische materia
len naar tal van plaatsen in
Bosnië. Een verslag van een
vrachtwagen-konvooi dat dwars
door het oorlogsgebied Sarajevo
probeert te bereiken.
Vanaf het begin van de oorlog in
het voormalig Joegoslavië is Artsen
zonder Grenzen aanwezig om de
broodnodige hulp te bieden aan de
bevolking. De laatste twee jaar is
deze hulp gekoncentreerd op
Bosnië. Daar hebben de mensen nu
nog steeds te lijden van de oorlog
tussen het Bosnische leger (wat voor
het overgrote deel bestaat uit
Moslims) en het Bosnisch-
Servische leger. Vanaf januari 1994
rijdt Artsen zonder Grenzen met
haar eigen konvooi vanuit Split in
Kroatië naar haar veldkantoren in
Tuzla en Zenica. Vanaf Zagreb rij
den we nog op Banja Luka.
Na mijn militaire dienstplicht
besloot ik voor zes maanden naar
het voormalig Joegoslavië te gaan,
om daar als chauffeur op het kon
vooi te rijden. Ik liep al langere tijd
met de gedachte om iets te gaan
doen waarmee ik de mensen aldaar
van dienst kon zijn. Die kans deed
zich nu voor en ik greep hem direkt
aan. Ja, en zo kom je plotseling in
een totaal andere wereld terecht.
Vanuit je vrachtwagenkombinatie
ben je betrokken bij een tragedie die
een land kan treffen als het in een
bloedige oorlog verzeild raakt.
BEDREIGINGEN
Ik reed voor het eerst door Bosnië
toen het lente was, maar alles wat je
ziet is somber en grauw. De mensen
die in Centraal-Bosnië wonen heb
ben een zwaar leven. Je ziet het aan
alles: slechte kleren, bleke gezichten
en huizen zonder water of verwar
ming. De indrukken die je opdoet
zal je van je leven nooit vergeten.
De oorlog stond op een betrekke
lijk laag pitje. In Sarajevo werden
echter nog herhaaldelijk VN-vlieg-
tuigen beschoten. De luchtbrug tus
sen Sarajevo en Italië stond meer stil
dan dat er gevlogen werd. Allemaal
intimidaties van de Bosnische
Serven, alhoewel de Moslims zelf
ook niet vrijuit gingen. Ze provo
ceerden soms de Serven, lokten hen
uit de tent, en zo konden de
Moslims weer de Serven de schuld
geven.
Zelf dacht ik al wat gewend te
zijn. De intimidaties van de
Bosnische Kroaten in Kiseljak
waren niet van de lucht.
Bedreigingen en twee overvallen op
«ft»
Verslag van een konvooi-tocht door Bosnië
wagens elf ton zout ophalen. Het
plan was om gelijk de volgende dag
naar Sarajevo te rijden. Alles was
geregeld. Van de Bosnische Serven
hadden we toestemming om hun
scheckpoints te passeren. Het zou
het allereerste konvooi van Artsen
zonder Grenzen worden naar
Sarajevo. Zou, wamt de Serven trok
ken hun toestemming weer in. Geen
konvooi dus. De volgende week
moesten we het opnieuw proberen.
Door het vertrek van een chauffeur
konden we nog maar twee vracht
wagens inzetten. Al het zout op twee
wagens. Het was haast gekkenwerk.
Opnieuw hadden we toestemming
om naar Sarajevo te rijden. Op de
dag van vertrek hadden we nog
steeds niets gehoord van de Serven,
dus we konden op weg. We moesten
in totaal vijd checkpoints passeren
om in Sarajevo te komen.
ADEMBENEMEND
Het eerste Bosnisch-Servische
checkpoint, Sierra-One, was het
moeilijkste. Hier werd ter plekke
bekeken of je doormocht. Als die
Serviërs met hun verkeerde been uit
bed waren gestapt, dan kon je het
wel vergeten, dan kon je weer terug.
Na lang wachten, omdat we zoge
naamd niet de goede papieren had
den, en nadat de lading en persoon
lijke bagage grondig was
onderzocht, mochten we door. De
opluchting en blijdschap was groot.
Maar in Sarajevo waren we nog lang
niet. Nog drie checkpoints af te
gaan. Van Sierra-One naar Ilidza-
checkpoint. Van Ilidza naar het
checkpoint op het vliegveld. Het
vliegveld is de grens tussen het
Bosnisch-Servisch grondgebied en
Sarajevo. Gelukken kwamen we al
die checkpoints goed door. Het is
werkelijk een adembenemend
gezicht als de de skyline van
Sarajevo voor je ziet opdoemen. Op
de rand van de stad passeerden we
het Bosnische checkpoint. We wer
den opgepikt door een wagen van
het Artsen zonder Grenzen-team in
Sarajrvo, om zodoende zo snel
mogelijk naar het kantoor te rijden.
Toen we langs het vliegveld reden,
hoorden we al een mitrailleurschot:
een sluipschutter. Zou het het op ons
gemunt hebben?
We moesten nu vol gas door het
gevaarlijkste stukje weg van Bosnië.
De hoofdweg dwars door Sarajevo
Een van de konvooien waarmee Kees Brugman door Bosnië reed voor Artsen
hoofd dat dit cht werk van een sluip
schutter is geweest. En het is maar
net gebeurd. Die gozer heeft ons nu
misschien op de korrel zitten. De
gewonde man wordt in onze kon
vooiwagen gezet en naar het zieken-
weer gepasseerd zijn, en dus moeten
we als een gek het zout lossen bij
het ziekenhuis; er zijn in eerste
instantie bijna geen mensen om te
helpen bij het lossen.
Om half vijf hebben we alles ach-
PEEL EN MAAS
WEEKBLAD
kwanseld de bal op het middenveld
en Den Bosch-aanvaller Van
Helmond staat plotseling oog in oog
met de VVV-doelman. Van verre
afstand deponeert hij de bal naast
het doel. "Ik wachtte op de terug
speelbal van Bert. Maar die kwam
met. Ik stond op dat moment al bui
ten de zestien. Van Helmond schoot
de bal slecht in. Dat was ons geluk.
Hij had de mogelijkheid en de ruim
te om me uit te spelen. Dan sta je als
keeper machteloos. Vooral omdat je
al een gele kaart op zak hebt en dus
in feite niets kunt doen". Als invaller
Geert Braem vlak voor tijd 2-0 laat
aantekenen is de winst een feit. Een
hele opluchting aan Venlose zijde.
Met een tevreden doelman Jacobs.
"Ja, we hebben achterin de nul
gehouden. En twee punten in eigen
nuis gehouden. Dat was heilig. Het
resultaat was het belangrijkste. Want
we hebben een ontzettend zwakke
periode achter de rug. Maar we heb
ben het nieuwe jaar nu goed ingezet.
Het is zaak die stijgende lijn vast te
houden. Al kan er qua voetbal nog
wel het een en ander verbeteren.
Mijn eigen prestatie? Ik ben tevre
den. Zeker als de nul op het score
bord staat. Maar buiten die paar
kansjes heeft Den Bosch natuurlijk
ook maar heel weinig laten zien. En
heb ik weinig te doen gehad".
Toekomst
Komende zaterdag wacht de uit
wedstrijd tegen Helmond Sport. De
tweede en mogelijk voorlopig laat
ste wedstrijd van Wim Jacobs in
VVV's hoofdmacht. John Roox
neemt na zijn schorsing de plaats
onder de lat weer in. Of niet? De in
het veld luidruchtige Leunenaar laat
zich niet verleiden tot grootspraak.
Uit alles blijkt zijn respekt voor col
lega Roox. Jacobs: "Iedereen weet
wat John kan. Hij was ook een van
de weinigen die in de afgelopen
periode goed heeft gespeeld.
Ondanks de slechte resultaten stond
hij er elke week. De problemen
lagen duidelijk niet bij hem".
"Natuurlijk is dit een kans. Ik ben
als tweede doelman naar VVV
gehaald. Maar ook om de concur
rentie met John aan te gaan. Dat is
duidelijk. Ik beschouw dit ook als
een kans om me in het elftal te spe
len. Maar het is uiteindelijk toch de
trainer die na deze twee duels beslist
wie dan in het doel komt. Zo simpel
is dat. De trainer weet wat hij aan
John heeft. Die heeft, ik geloof in de
veertien jaar dat hij nu bij VVV
speelt, heel veel krediet opgebouwd.
In al die jaren heeft hij maar enkele
wedstrijden door blessures gemist".
De Leunenaar verwacht ook vol
gend seizoen voor de Koelclub uit te
komen. Al is dat allerminst zeker.
"Ik heb het naar mijn zin en door
omstandigheden heb ik toch ai vrij
veel wedstrijden gekeept, meer dan
ik had verwacht. Mijn kontrakt
loopt na dit seizoen af. Ik denk dat
ik in februari, maart wel wat te
overval niet doorgegaan. Wel bleven
een 'pistool' en een handschoen in
de zaak achter.
Vrijdag omstreeks 18.30 u. zat de
61-jarige eigenaar in de naast zijn
zaak gelegen woonkamer toen de
bel van zijn winkel overing. In de
winkel stond een hem onbekende
jongeman, die iets uit zijn broekzak
haalde. Vervolgens werd op de eige
naar een 'pistool' gericht, of iets
daarop gelijkend. De onbekende
jongeman vroeg in het Engels
'Money, Money'. In een reflex
pakte de eigenaar de rechterhand
met het wapen waarbij het wapen
op de grond viel. Vervolgens ont
stond een worsteling waarbij de jon
geman zich wist los te maken. De
jongeman vertrok zonder dat hij iets
heeft kunnen meenemen.
Het pistool dat achterbleef bleek
een op een echt pistool lijkend
speelgoedpistool te zijn. Dat werd
door de politie veilig gesteld, even
als de handschoen.
De jongeman vertrok in een bij de
zaak staande personenauto, waarvan
het kenteken (gedeeltelijk) kon wor
den doorgegeven. Een zoekaktie van
de politie, onmiddellijk na het
alarm, had niet het gewenste resul
taat.
Het signalement van de jongeman
luidt: geschatte leeftijd van even in
de twintig, 1.65 m. groot, normaal
postuur, blond haar, gekleed in een
spijkerbroek en een trui. De jonge
man had een litteken op zijn wang
van ongeveer vijf cm. lang. De poli
tie zou graag in kontakt komenmet
eventuele getuigen. De auto is ver
trokken in de richting van Venray
en was bruin van kleur.
beëdigd makelaar
en taxateur
in onroerende goederen
VOOR AL UW TAXATIES
Gemmadal 12. 5801 Venray
Telefoon 04780-86408
horen zal krijgen. Maar normaal
gesproken zit ik volgend jaar ook
nog bij VVV. Al ligt dat voorname
lijk aan de club. Of ik moet ergens
anders de mogelijkheid krijgen om
eerste keeper te worden". Wim
Jacobs besluit het gesprek zoals
iedereen hem kent. "Als Ajax mij
vraagt dan ga ik, dat begrijp je wel.
Maar die zullen me wel niet vra-.
gen".
De heer Cas Bartels (65) uit
Vierlingsbeek is dinsdag 17 janu
ari onderscheiden met de ereme
daille in zilver, verbonden aan de
Orde van Orapje Nassau.
Burgemeester Dittner speldde z'n
plaatsgenoot de onderscheiding
op tijdens de jaarlijkse
Boerengezinsdag van de NCB, de
Nederlands Christelijke
Boerenbond.
Bartels dankt z'n onderscheiding
onder meer aan het vele werk dat hij
voor de NCB heeft verzet. Hij zat 25
jaar in het bestuur van de afdeling
Vierlingsbeek-Groeningen, waarvan
zestien jaar als voorzitter. Cas
Bartels was één van de motoren ach
ter de vorig jaar gerealiseerde fusie
van de afdeling met die van
Maashees-Holthees. Ook hield hij
zich namens de Boerenbond bezig
met de ruilverkaveling die tussen
1972 en 1992 in de Brabantse
Maasgemeenten haar beslag kreeg.
Van 1982 tot 1994 was hij ook por
tiek actief. Tot 1990 bezette hij een
zetel in de gemeenteraad van
Vierlingsbeek en de jaren daarna
was hij lid van de commissie ver
keer, openbare werken en milieu.
Buiten z'n bestuurswerk voor de
boeren was en is Cas Bartels actief
bij voetbalvereniging Volharding,
waarvan elf jaar in het bestuur.
Momenteel houdt hij zich nog elke
zondag bezig met de ontvangst en
begeleiding van de lagere elftallen
in Vierlingsbeek.
Op zaterdag 21 januari werkt
Werkgroep 'Behoud de Peel' weer
in de Deumese Peel. Zoals meestal
worden er boompjes omgezaagd om
het typische open veenlandscnap te
handhaven. Hulp van vrijwilligers is
hierbij onmisbaar! Hij oi zij die mee
wil doen wordt opgewacht om 09.00
u. bij de kerk van Liessel. Er wordt
gewerkt tot 14.00 u. Voor meer
informatie: 04930-19610 of 04932-
9482.
Drank in bestuurder
Het rijgedrag van een bestuurder
van een personenauto in de nacht
van zondag op maandag omstreeks
02.00 u. op de Leunseweg was
aanleiding dat de politie een
onderzoek instelde. Het bleek,
gezien de uitslag van de blaastest dat
de bestuurder, een 23-jarige inwoner
van Afferden, te in het glaasje had
gekeken.
Hij kreeg een rijverbod van acht
uur en de aanzegging dat proces
verbaal terzake rijden onder invloed
zal worden opgemaakt.
Wim Jacobs tevreden over zijn "debuut"
Dankzij het kordaat optreden van
de 61-jarige eigenaar van een elek-
trozaak aan de Albionstraat is een
"Het was een slechte wedstrijd.
De eerste helft ging nog wel, maar
de tweede werden we overrompeld
door Den Bosch. Het enige wat op
dit moment echter telt is de winst.
Zijn de twee punten". VVV-doel-
«ran Wim Jacobs kijkt realistisch
terug op het duel VVV-Den Bosch
(2-0) afgelopen zaterdag in Stadion
De ICoel in Venlo. Het was de eerste
wedstrijd waarin de Leunenaar eer
ste doelman John Roox, die voor
twee duels is geschorst naar aanlei
ding van zijn rode kaart tegen Den
Haag, verving.
VVV-Den Bosch was niet echt
een hartverwarmende pot voetbal.
Beide partijen bakten er niet veel
van in De Koel. Veel balverlies, wei
nig doelrijpe kansen aan beide zij
den, dus ook twee keepers die nau
welijks aan het werk werden gezet.
Wim Jacobs had pas na zeven minu
ten het eerste balkontakt. Een doel
trap. Veelbetekend. Jacobs behoefde
in negentig minuten voetbal slechts
sporadisch in aktie te komen.
Uitgezonderd de doeltrappen had de
30-jarige Leunenaar slechts acht
balkontakten in de eerste helft. Hij
deed zeven keer iets goed. Een keer
twijfelde hij bij een lage voorzet van
rechts. Waar hij misschien beter de
voorzet had kunnen onderscheppen,
bleef hij op de doellijn vastgeplakt.
Een twijfelgeval zonder gevolgen.
In het tweede bedrijf eenzelfde
beeld, alleen dringt Den Bosch wat
meer aan op de gelijkmaker. VVV
had immers al na 19 minuten de lei
ding genomen door een perfekte
kopbal van Dogan Comeille. Jacobs
doorstaat twee hachelijke momen
ten met dank aan de Bossche voor-
waartsen. Na een te korte terug
speelbal gaat Van Nistelrooy alleen
op Jacobs af, die hem vervolgens bij
de benen pakt. Strafschop en een
uitgelezen mogelijkheid op de
gelijkmaker. Oog in oog met Wim
Jacobs presteert libero Laponder
van Den Bosch het om de bal naast
het doel te schieten. "Maurice
Koenen kopte de bal te zacht terug",
herinnert Jacobs zich de bewuste
situatie. "De spits van Den Bosch
komt vervolgens op mij af, tikt de
bal onder mij door en valt over me
heen. Een terechte strafschop? Ik
weet het niet. In de meeste gevallen
zijn dit onduidelijke situaties". Wim
Jacobs komt er vanaf met een gele
kaart. Waar hij veel moeite mee
heeft. "Die nieuwe regel slaat in
zo'n geval nergens op. Wat moetje
anders als keeper. Kijk, als ik hem
met opzet neerleg dan is een gele of
rode kaart eerlijk. Maar in dit geval
ben je als keeper een fraktie van een
seconde te laat. En valt een spits
over je heen. Ik vind het waardeloos
datje daarvoor een kaart krijgt".
Opluchting
Een kleine tien minuten later
krijgt Den Bosch opnieuw een uit
gelezen mogelijkheid op de gelijk
maker. Venraynaar Bert Spee ver
Het afgelopen weekend werden
in Maasbree de afdelingskam
pioenschappen gespeeld. Red
Stars deelde zoals verwacht de
lakens uit.
Senioren.
De hoogste herenklassen werden
alle gewonne door Red Stars spe
lers. Bart Lefel won de A/B klasse
waarna Ronald Bogaard revanche
nam door de open klasse, de
Senioren 1-klasse te winnen.
Teamgenoot Patrick Zwiers maakte
het succes compleet door eerste te
worden in de C-klasse. Danielle
Poels en Angele Wientjes wonnen
het dubbel in de C-klasse. Poels en
Zwiers pakten tevens het mixed-
dubbel.
Junioren.
De volgende spelers behaalden
ere-metaal.
Meisjes: Jeugd 1 S. Larmene 2e;
Jeugd 2 A. Schmidt le; Jun. A/B J.
in 't Zand le; Asp. A/B A. Burhenne
le. S. Larmene 2e; Jun. D. K.
Hoedemakers le; Pup. A/B A.
Schmidt le;Dub. Jun. J in't
Zand/Chr. Duyf le; Dub. pup. A.
Schmidt/S. Lenssen le
Jongens: Jeugd 1 J. Renkens le;
Jeugd 2 D. Oudenhoven le; Jun A/B
R, Larmene le; Jun. C M. Arts le;
Asp A/B J. Renkens le; Asp. C R.J.
van Bree 2e; Welpen P. Zwiers; Dub
jun J/Renkens/R. Larmene le; Dub
asp M. Dehing/T. Coenen le.
Het kindervakantiewerk was in
1994 voor allen zeer geslaagd. Om
dit in 1995 te evenaren wordt een
hele klus. We zijn echter weer vol
goede moed begonnen aande voor
bereidingen van het
Kindervakantiewerk 1995. De week
van het kindervakantiewerk 1995
zal zijn van maandag 3 tot en met
vrijdag 7 juli 1995. Zoals in de afge
lopen jaren hebben we dit jaar ook
weer een thema, namelijk Indianen.
In deze week zullen we wigwams
bouwen etc. Een uitstapje, kreatief
zijn, sportdag, zwemmen. Dit alles
is weer aanwezig. Zeg al vast tegen
je ouders dat ze met hun vakantie
planning rekening houden met jouw
deelname aan het
Kindervakantiewerk. Misschien wel
een van je ouders en/of broers of
zusters etc. wel meedoen als leiding.
Geef hun de data dat de week
gehouden wordt ook vast door. Zijn
er nog belangstellenden, die willen
helpen in de organisatie, dan kunnen
ze kontakt opnemen met
WimLenssen, Gerbrandystr. 22,
Venray, tel. 88606.
De leiding van de week in 1994
weet dat er video-opnamen zijn
gemaakt. Wij willen de leiding
graag in de gelegenheid stellen om
deze videobeelden te zien. Na onze
maandelijkse vergadering op maan
dag 6 februari a.s. willen wij jullie
uitnodigen om de video te bekijken.
We starten dan om 21.00 u. met de
video. Dit zal zijn in het wijkcen
trum van het Brukske, de Kiosk.
