Gouden bruidsparen in Venray
Cor Janssen neemt afscheid
van zijn Bouwmaatschappij
JUWGLIGR
VGRUNDGN
ZIJN RIJKE GESCHIEDENIS
Gebakken vis
THIELEN
PEEL EN MAAS
Donderdag 29 september - Pagina 7
y horloges
Venray, St. Hubert, Helmond
Grote Markt 7, Venray, tel. 04780-86817
VAK O
Naar wij vernemen zal het college
van b. en w. op korte termijn een
beslissing nemen over Vak O op de
Algemene Begraafplaats Bosch-
buizen. De verwachting is, dat in de
maand oktober de commissie voor
j-cnbare werken zich met dit onder-
erp zal gaan bezighouden, waarna
§e gemeenteraad een definitieve uit
raak zal doen.
Zoals men zich ongetwijfeld nog
ral kunnen herinneren, heeft de
'factie „Samenwerking Venray" in
baar algemene beschouwingen op de
begroting voor 1988 (in november
•987) als eerste „Vak O" aan de orde
gesteld. Zij hield een pleidooi om dit
oude gedeelte op het nieuwe kerkhof
aan te merken als „monument"
omdat dit kerkhofgedeelte zeer sterk
verbonden is met het verleden van
Venray. Het zijn niet alleen de
graven, kruisen en monumenten, die
hier op een unieke wijze bij elkaar
zijn gebracht. Nog meer zijn het de
namen op de grafmonumenten en
grafstenen, die zeer sterke associaties
oproepen met het Venray uit vroeger
jaren.
Het zou eeuwig zonde zijn -
vroeger zou men spreken over een
wraakroepende zonde - wanneer de
gemeente uit bezuinigingsoverwegin
gen zou besluiten dit kerkhofgedeelte
te sluiten, of - nog erger - op te
ruimen.
In het begin van dit jaar besloot
de redactie van Peel en Maas in de
rubriek „Vak O zijn rijke geschiede
nis" wekelijks aandacht te besteden
aan een of meer graven op dit kerk
hofgedeelte om zo de herinnering aan
hem of haar, die hier een laatste
rustplaats heeft gevonden, te laten
herleven. Veelal met medewerking
van nabestaanden zijn wij er in
geslaagd - zo menen wij - niet alleen
belangstelling te wekken voor Vak O,
maar zeker ook een bijdrage te leve
ren aan de beschrijving van Venray
van vroeger in de wetenschap „na
ons doet niemand het meer".
Toen wij op 4 februari van dit jaar
de eerste aflevering brachten met een
beschrijving over de familie van den
Boogaart, wisten ook wij niet, dat wij
in de volgende afleveringen zoveel
wetenswaardigheden over families en
individuele personen zouden kunnen
brengen. Intussen verschijnt vandaag
de drieëndertigste aflevering en nog
steeds biedt Vak O onderwerpen te
over voor nieuwe afleveringen. Wij
hebben ons echter voorgenomen de
serie verhalen af te ronden, zodra het
officiële besluit over de toekomst van
Vak O is genomen.
HUBERTUS CLEPHAS (21 fe
bruari 1881 - 17 mei 1954) en
THEODORA H.M. CLEPHAS-DE
JONG (11 maart 1876 - 10 augustus
1954) JAN CLEPHAS (11 juni 1915 -
4 november 1968).
De Clephassen - alle Venrayers met
deze familienaam zijn wel ergens
familie van elkaar - behoren tot een
van de oudste Venrayse families, met
als stamvader ene Pieter Clephas,
wiens graf niet op Vak O aanwezig is.
Bekend is, dat door een foute
registratie op het gemeentehuis in de
vorige eeuw de naam als „Cleophas"
werd geschreven. Deze schrijfwijze
wekt associaties op aan een van de
leerlingen bij wie Jezus zich na zijn
verrijzenis voegde op weg naar
Emmaüs....
Hubertus, beter bekend als Bertus
Clephas, werd in Venray geboren. In
het begin van deze eeuw werkte hij in
's Hertogenbosch, waar hij zijn bruid
Theodora de Jong leerde kennen. In
1911 kwam hij, getrouwd, terug in
Venray, waar hij de mouterij „De
Hoop" aan de Patersstraat overnam
van L. Mooren, die in 1892 deze
„industrie" ten behoeve van spiritus
fabrieken en bierbrouwerijen had
gesticht.
In 1918 werd het bedrijf "De
Hoop" uitgebreid met een drogerij
van groenten en landbouwprodukten.
In de mobilisatietijd van 1914 tot
1918 verschafte mouterij „De Hoop"
werk aan velen. In 1928 schakelden
zijn twee zonen Piet en (de onge
trouwde) Jan over op nieuwe pro-
dukten. Door de aanschaf van de
voor die tijd modernste machines
werd de fabrikage van limonades,
gazeuses en grenadine ter hand
genomen. Deze nieuwe Venrayse
industrie maakte geweldige omzetten.
De Gebroeders Clephas leverden de
z.g. „kogelflesjes", die soms ook wel
gevaarlijk konden zijn omdat zij
onder koolzuurdruk stonden. De
inhoud van de „kogelflesjes" kan
worden gezien als de voorloper van
de gazeuses. Zo'n flesje had een
wijde buik en een lange hals. De
koolzuurhoudende drank werd door
een glazen bolletje afgesloten. Zij
waren in zwang van circa 1870 tot
rond 1950.
Dat de limonade van
Clephas van prima kwaliteit was en
een goede naam had, werd wel
bewezen in 1946. Een bekend gezegde
was destijds: „Geef mij maar *n fles-
ke Clephas".
Ter ere van Piet
Clephas - gestorven in 1974 - die
sinds de oprichting van de Vastel-
aovesvereniging „De Piëlhaas" in
1939, lid was van de raad van elf,
zong men bij de eerste carnavalsfees
ten na de bevrijding: „En wij drinken
niets dan Clephas-limonade-
limonade...."
Bij het bombardement op Venray
op 12 oktober 1944 werd het monu
mentale gebouw „De Hoop" zwaar
beschadigd. Na herbouw gingen Piet
en Jan Clephas met de Iimonade-
fabrikage verder tot 1959. In dat jaar
werd met de fabrikage gestopt en
ging men over op de verkoop van
kant en klare limonades. Toen Jan in
1968 stierf heeft Piet Clephas de zaak
alleen voortgezet. Van mouterij,
drogerij en limonadefabriek werd het
bedrijf omgebouwd tot diepvries
centrale. Piet Clephas overleed in
1974.
Weer gaat de vlag in top bij de
viering van twee gouden bruidsparen.
Het opmerkelijke hierbij is, dat beide
bruidegommen de eerste tijd van hun
werkzaam leven hebben doorgebracht
bij dezelfde baas: Cartonagefabriek
Gebroeders Laurensse. Dat was een
van de weinige industrieën in onze
gemeente voor de Tweede Wereld
oorlog, naast de strohulzenfabriek en
sigarenfabriekjes en zuivelfabrieken.
Beide gouden paren moesten we
beloven, er geen al te grote ver
balen van te maken, want de jeugd
van vandaag kan zich toch niet
indenken hoe zij het vroeger hebben
gehad: een gezin opzetten zonder
sociale voorzieningen, kinderbijslag
of hoe het ook allemaal mag heten....
Sinds vele jaren woont het gouden
bruidspaar BERBERS-DAN1ËLS aan
de Bosweg. De gouden bruidegom
BERBERS Johan (77) is een rasechte
Venrayer. Zijn eerste werkgever was
zoals gezegd, Laurensse. Omdat
Johan nog geen 15 jaar was, en niet
beschikte over een werkkaart, moest
hij er destijds hard vandoor gaan, als
daarop gecontroleerd werd.
Zoals altijd hebben en hadden wij
ook nu de schrik er goed inzitten,
toen wij een bezoek brachten aan het
gouden paar aan de Buitenweg.
Schrik, of de schokbrekers van de
auto hèt wel zouden houden. De
gaten en kuilen worden er steeds
groter en bij regen de plassen steeds
dieper. Die weg mag geen weg meer
heten. En dat aan de rand van
Venray....
Het is onbegrijpelijk dat de
bewoners nog steeds moeten wachten
op de realisering van het plan
Brabander, al veertig jaar lang.
De gouden bruidegom aan die
Buitenweg is STEVENS Albert (76).
Hij is geboren in Maashees, maar
heeft practisch zijn hele jeugd door
gebracht in Venray. Zijn werkzaam
leven begon ook al jong. Als boeren
knecht moest hij mee aanpakken op
bedrijven, niet alleen in het Venrayse,
maar tot in Sambeek toe. Het
boerenwerk, hoe mooi het ook is,
beviel hem toch maar weinig. En
zodoende kwam hij uiteindelijk
terecht op het Cartonagefabriek van
Laurensse.
Na zijn huwelijk kwam dat
fabriekswerk hem goed van pas, want
op het bedrijf kon hij in ploegen
dienst werken en daarnaast thuis een
klein keuter bedrijf mee runnen.
De mobilisatie gooide roet in zijn
werk. Hij werd opgeroepen om ons
In de oorlog ontkwam hij niet aan
de Arbeitseinzatz. Voor hem was dat
NÖLKE in Herungen. Dat bedrijf
stonk zó, dat hij maar onderdook.
Met wat klussen hier en daar werd
toch gezorgd dat er brood op de
plank kwam. Nog altijd moet hij
vertellen hoe ook hij, met andere in
woners, de Duitse telefoonkabels
moest bewaken tegen sabotage.
Na de bevrijding kwam hij weer
terug bij Laurensse, totdat hij een
baantje kon krijgen bij een metaal
bedrijf. Maar ijzerexeem verhinderde
een langdurig dienstverband.
Hij kwam vervolgens bij de
Nederlandse Spoorwegen terecht. Hij
bleef daar bijna 20 jaar, totdat een
ongeluk het verder werken onmoge
lijk maakte. Op 60-jarige leeftijd
werd hij afgekeurd.
Desondanks is hij een echte „doe
het zeiver" gebleven. Daarvan zijn er
in en rond zijn huis aan de Bosweg
vele bewijsstukken. Ook zijn tuin is
een waar pronkstuk.
De GOUDEN BRUID DANIËLS
Johanne (76) is geboren en getogen in
't Leuken, onder Well. Zij werd na
land mee te verdedigen en hij werd
gelegerd in Woudenberg, aan de
Grebbenberg. Die vijf oorlogsdagen
zijn nog steeds in zijn geheugen
gegrift.
Na de demobilisatie weer terug
naar het cartonnagebedrijf.
Over de oorlog, de bevrijding en de
evacuatie wil het gouden paar maar
weinig kwijt. Zwaar getroffen door
de bevrijding, moest er hard gewerkt
worden aan het herstel. Eerst een
noodwoning; later een klein boerde
rijtje. D&t kon, als je een vrouw hebt
die ook weet aan te pakken.
Er werd toen wel veranderd van
werkgever: werken aan de wegen
bouw en bij de bouw van grotere
gebouwen zoals het pompstation aan
de Breehei. Na zijn pensionering is
Stevens nog enkele jaren paarden
knecht geweest bij de familie
Burgman aan de Beekweg.
DE GOUDEN BRUID, Anna
STRIJBOSCH is geboren en getogen
in Reuver, maar kwam met haar
ouders toen ze 13 jaar oud was naar
Veltum. Zij werd boerendienstbode
en deed eigenlijk van alles, zelfs toen
ze zich verhuurd had in Horst, deed
ze daar in een wijk met de fiets melk-
venten.
Een dansje in de tent met een
jongeman uit Venray, bleek een
dansje voor het leven te zijn. Ze trok
na haar huwelijk naar Venray en ver-
het verlaten van de lagere school
direct 'verhuurd' bij de boeren, als
boerendienstmeid. Ze weet het nog zo
goed, wat haar eerste loon was: 10
gulden voor een héél jaar, maar
men kreeg er wel een schort bij.
Via Well kwam ze in Leunen
terecht en ook daar diende ze bij
verschillende boeren. Aan die tijd
denkt ze nog met dankbaarheid
terug. Ze kreeg er kennis met Johan
Berbers. Omdat er bij de familie
Berbers geen vrouw in huis was, was
trouwen na een korte verkering 'n-
uitkomst...
Er werden twee kinderen uit hun
huwelijk geboren en die maken met
drie kleinkinderen het gouden feest
mee.
Op vrijdag 7 oktober is het dan zo
ver. Om 15.30 uur zal er in de St.
Petrus Bandenkerk een plechtige
Eucharistieviering worden opgedra
gen, en dan wordt er in zaal „In den
Engel" verder gefeest. De receptie
vindt van 18.30 tot 20.00 plaats en
daar zal blijken hoe hecht de
gemeenschap van de Smakterheide is,
want die heeft al aangekondigd er iets
extra van te willen maken.
•fc -{t
zorgde mede 16 jaar de moeder van
haar man, totdat deze naar het
bejaardencentrum „Schuttersveld"
ging.
Uit hun huwelijk werden vier
kinderen geboren die weer -voor 13
kleinkinderen zorgden. Zevenentwin
tig jaar geleden emigreerde hun
oudste zoon naar Nieuw Zeeland, die
daar met een meisje uit de Rips
trouwde. Het is een zeer geslaagd
emigrantengezin geworden. Met trots
vertelden zij hoe die het daar hadden
„gemaakt". Twee keer zijn ze er al
op bezoek geweest en de gouden
bruid zou het graag nog eens doen,
maar Stevens zelf kan niet meer tegen
die lange reis. De emigrant met zijn
vrouw zijn trouwens al weer enkele
maanden hier op vakantie. Ze maken
in ieder geval de hoogtijdag van hun
ouders mee.
•Die hoogtijdag is op vrijdag 14
oktober en wordt begonnen met een
plechtige Eucharistieviering in de St.
Petrus Bandenkerk, om 14.00 uur.
Daarna wordt het verdere feest
gevierd in het Pelgrimshuis in Smakt,
waar van 19.00 tot 20.00 uur iedereen
de gelegenheid krijgt het gouden paar
geluk te wensen. Wij weten zeker dat
de buurt van Broekweg en Buitenweg
daar goed vertegenwoordigd zal zijn,
want ook die buurt is een hechte
gemeenschap en maakt zich nu al op,
dat feest mee te vieren.
VISSPECIALITEITEN
Grotestraat 101 - Venray
Telefoon 04780-81810
structureren. Bouwmaatschappij
Janssen blijft daardoor bouwen en
houdt zijn mensen aan het werk.
Wij bestaan, zo vertelt Cor Janssen
ons met trots, 43 jaar en we hebben
mensen in dienst die langer dan 40
jaar bij ons werkzaam zijn. En de
groep met 25- en 30-jarig dienstver
band is aanzienlijk groter. Veel
personeel is vanaf de LTS bij ons in
dienst gekomen en heeft zijn verdere
opleiding tot volwaardig vakman in
ons bedrijf gemaakt, ze hebben
daardoor diverse functies in ons
bedrijf kunnen verwerven.
Bouwondernemer Cor Janssen laat
een bedrijf na dat volledig zelfstandig
is, financieel sterk en gezond en
trouw aan zijn filosofie „onze kracht
is: langdurige relatie met de op
drachtgever, een goed stuk werk
maken, voor een aanvaardbare prijs
en precies volgens afspraak leveren".
De huidige directie wordt nu
gevormd door Ing. J.A.M. Ensink,
technische directeur; Ing. B.C.P.
Janssen, coördinerend en financieel
directeur; Ing. K.P.M. Janssen,
commercieel directeur.
Helemaal houdt Cor Janssen er
nog niet mee op. Met de oudere
relaties zal hij het contact zeker niet
verbreken. Wel houdt hij meer tijd
over voor zijn andere werkzaam
heden in diverse organisaties, advies
commissies en verenigingen. Van de
Onroerend Goed Maatschappij Ven
rode blijft hij nog directeur, evenals
van de Beheer Maatschappij Noord-
Limburg. Een vinger aan de pols van
de door hem en zijn broer groot
gemaakt bouwmaatschappij blijft hij
houden als commissaris.
Het afscheid zal plaatsvinden op
woensdag 5 oktober a.s., tijdens een
receptie in de Schouwburg „De
Beejekurf" van 16.30 tot 18.30 uur.
Een financiële attentie bij deze
gelegenheid zal door dhr. Cor
Janssen geschonken worden aan een
nader door hem te bepalen goed doel.
Wij vermelden verder nog, dat Cor
op die dag 40 jarig getrouwd is met
Henriëtte Jacobs. Tot hun intentie zal
dan om 11.00 uur een plechtige
H.Mis worden opgedragen in de St.
Petrus Banden Kerk.
Tijdens de receptie in de Schouw
burg zullen panelen met foto's een
beeld geven van de door deze
Bouwmaatschappij gerealiseerde
bouwwerken.
Dhr. Cor Janssen, mede-oprichter
van Bouwmaatschappij Janssen,
neemt na 43 jaar afscheid als
directeur en geeft de scepter over aan
de jongere generatie.
Op 28 mei 1945 had de start plaats
van het toen nog geheten Aan
nemingsbedrijf Gebr. Janssen, met
aan het hoofd Cor Janssen en zijn
broer Jan. Beiden hadden zich
terdege op dit nieuwe werk voorbe
reid. Zo was Cor als timmergezel
werkzaam geweest en vervolgens als
uitvoerder op de bouw gefungeerd.
Bij het architectenburo J. Colsen
leerde hij bestekken en tekeningen
maken en op de afdeling Openbare
Werken van de gemeente Venray
maakte hij kennis met dit aspect van
de bouwwereld.
Een opleiding als vandaag was er
toen, direct na de oorlog, niet. Men
kon alleen door zelfstudie en praktijk
een diploma verwerven.
Cor en Jan Janssen stammen uit
een familie die een naam had
verworven als stucadoors. Ook dat
vak is Cor niet vreemd. Nu bij zijn
afscheid zou hij nog wel sierele-
menten in stucadoorwerk kunnen
maken.
De scheidende directeur weet zich
nog goed zijn eerste opdracht te
herinneren. Het herstel van Magazijn
De Zon, van Jac Fonck (thans
Berden) in de Grotestraat. Dat was
een opdracht van 498... gulden.
Onvergelijkbaar met wat de latere
opdrachten, in geld uitgedrukt,
zouden worden.
In de eerste jaren waren de
opdrachten vrijwel uitsluitend herstel
van oorlogsschade, het zgn. regie-
werk aan woningen en boerderijen.
Door een goed stuk werk te maken
tegen aanvaardbare prijzen en precies
volgens de opdracht, kwam men al
gauw tot herstel van kerken, scholen
en kloosters. Ook opdrachten voor
nieuwbouw kwamen in de volgende
jaren als het ware aan de lopende
iband binnen. Niet alleen in Venray,
maar in geheel Zuid- en Midden
'Nederland. Klanten als Staats- en
Oranje Nassau-mijnen, de PTT en
Rijksgebouwendienst lieten graag hun
bouwwerken door de Gebroeders
Janssen uitvoeren.
Laten we maar eens 'n greep doen
uit cie bouwwerken in Venray en
omgeving: Kerkenbouw in Overloon,
Vierlingsbeek, Someren-Eind, het
Veulen, de Vredeskerk, de herbouw
van de toren van de St. Petrus
Banden Kerk, diverse scholen met als
uitschieter de bouw van het Bosch-
veldcollege, de verbouw van Jerusa
lem tot het gemeentehuis. Ook
werden vele bouwwerken tot te
vredenheid uitgevoerd bij de beide
psychiatrische inrichtingen St. Anna
en St. Servatius. Andere grote
objecten waren bijvoorbeeld de bouw
van een bungalowdorp bij Keulen en
complexen voor de NATO. Verder
winkelcentra zoals onlangs De Bleek
en nu Henschenius Staete.
Intussen zijn de deelmarkten
verschoven van kerken, kloosters,
scholen en ziekenhuizen naar be
drijfsgebouwen, kantoren en stads
en dörpsvernieuwing.
Begin 60-er jaren kondigde zich
namelijk een nieuw fenomeen aan, de
projectontwikkeling. Binnen het ka
der van de centrumsanering is stads
en dorpsvernieuwing een niet meer
weg te denken discipline in de
gemeentelijke Ruimtelijke Ordening
van dit moment.
Vanuit de Bouw
maatschappij Janssen werd daarom
gestart met de Onroerend Goed
Maatschappij Venrode. Door de inzet
van deze onderneming kon en kan
men een gemeente behulpzaam zijn
haar ruimtelijke knelpunten te her
