Het Yenrayse opleidings centrum voor kantoorinnovatie 40 jaar Duits Militair Ketkhof Ysselsteyn GEOPEND 04780 - 81350 DANK AAN NEDERLAND SERVICE-DIENST Van vrijdag 27 juli tot woensdag 20 au gustus a.s. zullen weer twee groepen Duitse jongeren, afkomstig uit Baden- Würtemberg, in het kader van de aktie „Verstandigung über den Grabern" hun vakantie opofferen om te werken op het Duitse soldatenkerkhof te Ys selsteyn. De algemeen leider van beide kam pen, Peter Müller, heeft voor dit jaar wel een zeer indringend thema aan die jongeren meegegeven; namelijk: Als op 10 mei 1940 Duitse troepen (waaronder het VI legerkorps, dat later rond Stalingrad vernietigd werd) het neutrale Nederland binnenvielen en het Nederlandse volk bijna 5 jaar onder drukte, was dat een van de brutaalste daden van de lie wereldoorlog. Onvergetelijk leed werd de bevolking van Nederland in de tijd van de bezet ting aangedaan; wonden geslagen welke nimmer geheeld zullen worden. Na de capitulatie heeft Nederland, trouw aan de Conventie van Geneve de Duitse gevallenen - dus hun tegenstan ders - aan zijn zorgen toevertrouwd op het soldatenkerkhof te Ysselsteyn en daar het eeuwigdurend recht verzekerd. Deze ridderlijke geste, van een van de onderdrukking bevrijd volk, voor de ge vallen tegenstanders, willen de deelne mers aan deze inzet herdenken nu het 40 jaar geleden is dat met de aanleg van het Duits soldatenkerkhof werd begonnen. DANK AAN NEDERLAND Op de uitnodigingskaarten aan offi- cieele persoonlijkheden, ter gelegenheid van de ontvangst op het Venrayse ge meentehuis op woensdag 30 juli a.s., staat die dank aan Nederland centraal. Bij die ontvangst zal o.m. de Duitse Ambassadeur aanwezig zijn, evenals vertegenwoordigers van het Ministerie van Defensie, van het Duitse leger in Budel, van de Volksbund Deutsche Kriesgraberfursorge en van het gemeen tebestuur van Meerlo-Wanssum. HIJ DIE MEESTER IS De Conventie van Geneve bepaalt „Dat hij die meester is van het slagveld, de zorg heeft voor de doden." Zo wer den de hier de gesneuvelde Engelse en Duitse soldaten begraven op de Hiept, terwijl de Amerikanen de in hun strijd gebied gevallen Duitsers in Margraten, naast hun eigen doden begroeven. Maar toen de defenitieve wapenstilstand kwam wilden de Engelsen, de Canade zen en de Amerikanen wèl de zorg voor hun eigen doden op zich nemen, maar schoven, terecht de zorg voor de Duitse gevallenen op de Nederlanders. Neder landers die daar feitelijk geen goede raad mee wisten, doodgewoon omdat men daar geen ervarir.p mee had. Men poogde aanvankelijk in Neder land te komen tot drie Duitse begraaf plaatsen, maar dat bleek nog al wat moeilijkheden op te leveren. De practi- sche Amerikanen wilden namelijk bij die „verhuisklus" Duitse krijgsgevange nen inzetten. Dat betekende, dat men bij die begraafplaatsen dan ook kampen moest hebben om die krijgsgevangenen op te bergen. Ook omdat die ene be graafplaats in het oosten van het land moest liggen, zo dicht mogelijk bij het overwonnen Duitsland, bleef er feitelijk maar een mogelijkheid over, namelijk Ysselsteyn. Daar was een kamp aanwe zig: bovendien in de buurt van Steyl 40 JAAR KERKHOF (wfWTO VOOR tt+^V+^>U'TSE GESNEUVELDEN Jugendlager Ysselsteyn/NL 1986 waar een tweede krijgsgevangenenkamp lag. Belangrijk was ook, dat voor een begraafplaats in Ysselteyn geen cultuur grond opgeofferd behoefde te worden. Een vrij groot terrein, woeste en onont- ginbare grond, was daar aanwezig. In augustus 1946 begon men te onder handelen met de gemeente Venray, die uiteindelijk aan het ministerie van oor log het onontgonnen gebied de Paar denkop te Ysselsteyn voor2Zi cent per vierkante meter verkocht. Maar dat was drie jaren later. Aanvankelijk had de gemeente Ven ray de grond ook niet verkocht omdat het toch maar tijdelijk zou zijn; over een paar jaar zouden de stoffelijke resten wel naar de Heimat worden over gebracht. YSSELSTEYN werd dus het eerste en enige Duitse soldatenkerkhof in Nederland. De be graafplaats werd aangelegd precies vol gens bestek en tekening van het Ameri kaanse kerkhof in Margraten. Enkele buldozers werden ingezet om wat toegangswegen en paden te maken. De Amerikanen hadden intussen praktijk opgedaan bij de aanleg van kerkhoven, en de kleine „Gravendienst van het Nederlandse Leger" was blij te kunnen profiteren van de ervaringen van hun grote broeders, die bovendien een grote concentratie hadden van Duit se graven in Margraten. Zo werd op 5 oktober 1946 het eerste stoffelijk overschot van een Duits sol daat, de Onderofficier Siegel, Johann geboren op 13-2-'21 en op 13-11-1944 in Born bij Sittard gesneuveld op het „Kerkhof voor Duitse Gesneuvelde te Ysselsteyn" aan de schoot van de Peel toevertrouwd. Vanaf die dag - en de ouderen zullen zich dat nog wel kunnen herrinneren - reden er dagelijks zware Amerikaanse wagens vol met doodskisten van Mar graten naar Ysselsteyn. In Margraten werden de stoffelijke resten door Duitse krijsgevangenen opgegraven, in kisten gelegd en in Ysselsteyn, wederom door Duitse krijgsgevangenen uitgepakt en herbegraven. Dat één van de hier gelegerde krijgs gevangen zo'n lege kist heeft gebruikt om zichzelf buiten het kamp te smokke len, mag na al die jaren wel verraden worden. Toen de kist in Ysselsteyn leeg was, kroop hij in die kist en wist op die manier naar Margraten te reizen, waar hij er lussen uit kneep. LT. TIMMERMANS Na Margraten, van waaruit ongeveer 3000 gesneuvelde ^Duitsers naar Ys selsteyn werden overgebracht, kwamen ook andere plaatsen aan de beurt. Wij willen enkele cijfers geven: Arnhem 1679; Amsterdam 910, niet omdat daar zo hard gevochten werd, maar in de hospitalen daar stierven vele Duitse soldaten: uit Deurne meer dan 200; uit de omgeving van Venray 400. Zo vonden in de loop der jaren meer dan 31.000 in Nederland gesneuvelde Duitsers op de Paardenkop te Ys selsteyn hun laatste rustplaats. In 1948 moesten de Nederlanders zelfstandig de Conventie van Geneve naleven. De Amerikanen vonden het wel voor gezien. Het ministerie van Oorlog schakelde voor dat eigen beheer de mensen van de Mijnopruimingsdienst in, die langzaam maar zeker-zonder v ;rk kwamen te zit ten. Daarbij speelorn ook praktische overwegingen een rol. Bij veel stoffelij ke resten werd immers nog munitie aan getroffen, en wie kon daar beter voor zorgen dan de mijnopruimingsdienst? Zodoende werd de le luitenant L. Timmermans hoofd van dit kerhof, dat nog altijd streng gesloten bleef, on danks hel feit dal steeds meer na bestaanden uit Duitsland aan de poort klopten om inlichtingen. PRIMITIEF De Amerikanen hadden voor wat hun aandeel betreft, gezorgd voor een be hoorlijke administratie. Maar de situa tie in Ysselsteyn was dusdanig, dal men gewoon de poorten hoe primitief ook, niet open durfde te doen. De niet ontgonnen Paardenkop bleek allerminst geschikt als begraafplaats. Bij de minste regen stonden grote stuk ken onder water, boomaanplantingcn gingen kapot omdat de wortels niet door de dikke oerlaag ter plaatse kon den. Er was ook een verbod om Duitse kruisen te plaatsen, maar er moest wel een bepaalde naam of nummeraandui ding komen Het was in de beginjaren, toen per week 300 stoffelijke resten werden aan gevoerd, feitelijk de meest primitieve bedoening die men zich maar denken kon. Alles moest worden afgewikkeld in een paar barakken, die men pro deo had gekregen, maar waarin geen electrisch licht was en waar men het water moest gaan halen bij de Venrayse Zuivelfa briek. Toen de luitenant Timmermans op advies van enkele deskundigen een wa terlossing ging graven om tenminste van die eeuwige watersnood verlost te zijn, moest hij zich zelfs bij de Generale Staf verantwoorden. De sloot is er toch ge komen en er kwamen buldozers om een en ander te egaliseren. Er kwam zelfs gras en men mocht uiteindelijk kruisen gaan plaatsen. Toen in juni 1952, op herhaald aan dringen van Duitsters, maar ook van kranten waaronder ons weekblad, (die de ellende van vele familieleden uit gesprekken en verslagen ervoeren) het kerkhof eindelijk open ging, bleek dat er in die 6 jaar toch enorm veel was ge beurd. Ondanks de zuinig aan politiek van het ministerie... Intussen had dé tijd ook 'dé érgste scherpe kanten van het vijand zijn er af geslepen. Er waren kontakten gelegd met de Volksbund Deutsche Kriegsgraber-fursorge. Er kwamen gel den los voor enkele verfraaiingen en men kon het Duitse bezoek in bepaalde banen leiden. 300.000,- per jaar kostte dit kerk hof de Staat der Nederlanden en tot 1976 heeft men d)t moeten financieren. Jarenlang was het de wens van de Volksbund, om het beheer en onder houd van dit enige nog niet onder hun beheer staande Duitse soldatenkerhof, toegewezen te krijgen, maar het duurde tot 1976 eer een overeenkomst kon wor den getekend. Dat de Nederlandse regering zich tij dens dat jarenlange beheer zich daar niet met een Jante van Leiden afmaak te, blijkt wel uit de voorbeeldige wijze waarop door de mannen van de Bergings- en Indentificatiedienst al het mogelijke is gedaan om de identiteit van de duizenden onbekende soldaten vast te stellen, daarbij gebruik makend van de meest moderne identificatiemetho den. In 1971 lagen op het kerkhof 31.845 mensen begraven die eens lid waren van de Duitse Wehrmacht. Maar nog bijna iedere maand werden in Nederland stof felijke resten van gesneuvelde Duitsers gevonden, welke dan naar Ysselsteyn werden overgebracht. Slechts 250 nabestaanden hebben de stoffelijke resten van hun dierbaren in hun Duitse geboorteplaats laten herbe graven omdat juist de inmense doden akker in de Peel een zo goed verzorgde indruk bij allen heeft achtergelaten. Het zijn niet alleen „gewone solda ten" die daar begraven liggen: er liggen er twee van Prinselijke bloede, vijf ge neraals, hoge officieren, betaalmeesters, burgervrouwen, maar ook soldaten die door hun eigen makkers werden gefusi- leerd, omdat ze weigerden verzetshelden neer te schieten... Maar op dat kerkhof maakt rang, stand of eer geen onder scheid: de kruisen zijn allen gelijk. 50.000 MENSEN bezoeken ook nu nog jaarlijks dit kerkhof. Onvoorstelbaar is de gehecht heid aan deze doden: waarvan vele be zoekers, hun overleden dierbaren niet eens hebben gekenrf te jong als ze waren in die oorlogsjaren. Wij kennen o.a. mevr. von Zitzewitz, die al meer dan 35 jaar, en nu nog on danks haar hoge leeftijd, ieder jaar va nuit Berlijn naar Ysselsteyn komt naar hel graf van haar zoon. Het was deze Berlijnse dame, die de aanzet heeft ge geven dat er een carillon op dit kerkhof kwam. 50.000 mensen, de een met een tuil bloe men de ander met een krans. Ze zoeken een graf. Leggen bloemen en staren in gedachten over deze dodenakker die een massagraf werd. HERDENKINGEN Bij het schrijven van dit verhaal moe ten we terugdenken aan hel prille begin. Toen een bezoek aan dit kerkhof - de wonden lagen nog open - niet mogelijk was. Aan de herdenkingen, alleen maar op Allerheiligen, wanneer de Generaal- Konsul Dr. Buddenberg namens de Duitse Regering een krans legde en er niet mocht worden gesproken en de pers helemaal niet werd toegelaten. Het Ven rayse gemeentebestuur kon en mocht er evenmin vertegenwoordigd zijn. Maar ook hier heelde de tijd de won den. De voorschriften werden soepeler. De verstandhoudingen beter. Er kwam zelfs uit Neder-Bayern een pastoor, de huidige Monsignore Kohl, die aanklop te bij pastoor Janssen in Ysselsteyn, die toevallig gevangene was geweest in het concentratiekamp Dachau... Deze priester vroeg, in het kader van de aktie „Verzoening over de Graven" om Duitse jongeren op het kerkhof te laten werken, om over de graven heen de hand te reiken tot vriendschap. Pastoor Sjef Janssen nam die hand aan en sinds 1963 werken jongeren uit Duitsland op dit kerkhof ten teken van verzoening en vriendschap. Het was Mr. Custers, de toenmalige burgemeester van Venray, die de Duitse jongeren, welke op het kerkhof werk zaam waren, officieel wilde ontvangen en hun namens het Venrayse gemeente bestuur een koffietafel aanbood. Eerst jn Lupchrpom Verheugen, later bij Prinsenhof en weer later in de Schouw burg. Bezuinigingen waren oorzaak dat deze koffietafel bij de ontvangsten ge schrapt moest worden. Maar toen wer den de rollen omgedraaid en nodigde de Duitsers de gasten uit voor een door koks van de Bundeswehr uit Budel ver zorgd koud buffet. De traditie van de ontvangst op het Venrays gemeentehuis is gehandhaafd gebleven, want ook de burgemeester Schols en Defesche hebben dat eenmali ge initiatief voortgezet. Sinds 1968 wordt de tweede groep vrijwillige jongeren ontvangen door de burgemeester in Meerlo-Wanssum. Al jarenlang zijn ook de Duitse Ambassa deurs bij die ontvangsten aanwezig. DEMONSTRATIES zijn er in de loop der jaren meerdere malen geweest rond deze begraafplaats, maar mede dankzij veel takt werden juist die, in de 50-er jaren, in de kiem gesmoord. Ook een voor de komende november aangekondigde manifestatie zal wel ver boden worden wegens mogelijke versto ring van de openbare orde. Met de overdracht van het kerkhof aan de Duitse Volksbund is er veel ver anderd. De meer dan 30.000 betonnen kruisen bijvoorbeeld zijn vervangen door marmeren kruisen, een vervanging welke meerdere miljoenen guldens heeft gekost. Bij het schrijven van dit verhaal ko men ook nog andere herinneringen naar boven. Hoe moeilijk was het in het be gin van de 50-er jaren voor de bezoekers die de weg moesten vinden naar het on bekende Ysselsteyn. Velen hebben een vergeefse reis gemaakt naar het stadje IJsselstein in de provincie Utrecht. Hoe moeilijk het was vanuit Venray naar de Paardenkop te komen; niet iedereen had immers een auto en zeker niet de overwonnen Duitsers. Wij denken terug aan de tijd toen boerderij Wismans „koffiehuis" was, tot Venray Vooruit de bouw mogelijk maakte van een rustpunt waar koffie en drank kon worden geschonken. Wij denken terug aan de tijd toen de Ven rayse winkels open waren ten gerieve van de bezoekers aan dit kerkhof. Hier waren immers al vele artikelen van de bonnen af, terwijl in Duitsland vele arti kelen niet eens te krijgen waren. Maar ook denken wij terug aan de ve le arbeiders die op het kerkhof werk zaam waren en in accoordloon de gra ven moesten delven. Aan de mannen van de Idenlificaliedienst, aan hun ma caber maar o zo belangrijk werk. We denken terug aan de inzet van ka pitein L. Timmermans die meer dan 28 jaar op een onnavolgbare wijze zich ver dienstelijk heeft gemaakt zeker voor de vele tienduizenden nabestaanden. Aan pastoor Sjef Janssen en aan de vele tien tallen inwoners van Ysselsteyn die het mogelijk hebben gemaakt dat vijand schap, vriendschap is kunnen worden. Getuigenissen daarvan zijn bijna in elke Ysselsteynse familie te vinden Automatisering is het modewoord van de jaren tachtig. Dankzij de moder ne elektronica van de chip kan alles sneller, beter, kleiner en vooral automa tisch. Huiscomputers hebben hun plaats in de Nederlandse gezinnen veroverd en de automatiseringsbranche is een van de snelstgroeiende bedrijfstakken. Als we de brochures van computerleveranciers en softwarehuizen mogen geloven, is er voor elk probleem een geautomatiseer de oplossing en liggen de banen in deze sector voor het oprapen. Biedt de auto matisering werkelijk een oplossing voor alle huidige en toekomstige problemen op kantoor en in het bedrijf? Bij nadere beschouwing blijken er toch wel wat addertjes onder het gras te zitten. INFORMATIE Binnen elke organisatie, of dat nou een produktiebedrijf is of een tennis club, bestaat behoefte aan informatie. De directeur wil weten hoeveel produk- ten er verkocht zijn, de penningmeester wil weten welke leden nog contributie moeten betalen. Zij hebben informatie nodig om de organisatie te kunnen besturen. Naarmate een organisatie groter wordt en de structuur ervan ingewikkel der, groeit de roep om informatie. De bestuurder moet immers goede beslis singen kunnen nemen. Dit laatste houdt in dat aan de kwaliteit van de informatie eisen worden gesteld: De ontvanger moet er iets mee kunnen doen. Het weerbericht voor Noord- Lapland is voor een Nederlandse tuin der geen informatie. Omdat de ontvan ger vaak op grond van de informatie zijn beleid bepaalt en z'n beslissingen moet nemen, dient deze volledig te zijn, nauwkeurig en betrouwbaar. Bovendien moet de informatie op elk moment be schikbaar zijn. KANTOOR Kan de penningmeester van de tennis club al zijn taken met behulp van een kasboek en een kaartenbak nog wel alleen klaren, in een grotere organisatie houdt zich vaak een grotere groep mensen bezig met de informatievoor ziening. Alle aktiviteiten die ten behoe ve van de informatievoorziening wor den verricht, noemt men kantoorwerk zaamheden. Het zal duidelijk zijn dat deze definitie zich niet beperkt tot het oude begrip „het kantoor". Ook de man op dè werkvloer, die zijn urenstaat invult, verricht op dat mo ment kantoorwerk. Hij verstrekt im mers gegevens, die verwerkt worden tot ^informatie voor bijvoorbeeld de salaris-? administrtie. KANTOORAUTOMATISERING Het moderne kantoor ontvangt dus een groot aantal gegevens en verwerkt deze tot informatie voor andere afdelin gen van het bedrijf. Urenstaten gaan naar de salarisadministratie, voorraad- gegevens naar de inkoop- en verkoop afdeling, produktiegegevens naar de be drijfsleiding etc. Aan het administratieve proces van informatievoorziening komen veel men sen te pas. Met behulp van rekenmachi nes, potlood, papier, tekentafels en enorme kaartenbakken werden tot voor kort (en nog steeds) alle gegevens ver werkt. De komst van de computer werd door vele organisaties met instemming be groet en de opmars leek onstuitbaar. Geen wonder; een computer is sneller, accurater en betrouwbaarder dan de mens en de toepassingsmogelijkheden zijn legio. VIER PULERS Wanneer we praten over de admini stratieve toepassingen zijn binnen dit 'gebied 'n aantal gebieden aan te duiden. Financiële adminstratie [„compu terboek houden"]. Door de integratie van grootboek en de diverse subadminstraties zoals debi teuren-, crediteuren- en vooraadadmini- stratie, kan een mutatie in één hande ling in de gehele boekhouding worden verwerkt. De tijdsbesparing zal duide lijk zijn. Nadeel is natuurlijk dat ge maakte fouten overal door werken. Tekstverwerking. Dit wordt vaak de spil van kantoor automatisering genoemd. Tekstverwer king wordt niet alleen gebruikt ais ver vanging van de typemachine. Ook het corrigeren van teksten wordt bij het ge bruik van tekstverwerking een stuk ver gemakkelijkt. Bij teksten in de vorm van brieven, notities en rapporten komen vaak identieke tekstdelen voor, bijvoorbeeld bij facturen, aanmaningen of bij de beantwoording van sollicitatie brieven. Door de standaardonderdelen te bewaren in bestanden, en alleen de variabele tekstdelen in te voegen, kan veel tijd en dubbel werk worden be spaard. Elektronische calculatie. „Spreadheets", zoals ze in vakjargon worden genoemd, vervangen het ko- lommenpapier en de rekenmachine. Door rekenkundige modellen te maken, die alleen maar behoeven te worden „gevuld" met variabelen, kunnen steeds terugkerende standaard-be reke ningen (voor-, nacalculaties, belasting formulier e.d.) makkelijk opnieuw wor den gemaakt. Bestandsbeheer. Door de gigantische opslagcapaciteit van computers is het mogelijk geworden om grote verzamelingen van gegevens aan te leggen, bijvoorbeeld over perso nen of artikelen. Men spreekt ook wel van databanken. GEAUTOMATISEERDE PUINHOOP Mogelijkheden te over dus voor de administratieve toepassing van een computer. Toch mag men niet in de fout gaan om een computer synoniem aan automatisering te beschouwen. De computer is en blijft een hulpmiddel bij de verwerking van informatie. Een niet onaanzienlijk aantal bedrij ven heeft deze vergissing wel begaan en zich niet afgevraagd welke delen van het administratieve proces wel en welke niet voor automatisering in aanmerking komen. Bovendien speelt de organisatie binnen het bedrijf een grote rol. Gek scherend wordt er wel gesproken over het automatiseren van een puinhoop; het resultaat is: een geautomtiseerde puinhoop! OPLEIDING Heefteen bedrijf eenmaal vastgesteld welke automatiseringshulpmiddelen kunnen worden gebruikt, is men een heel eind op weg. Toch zal het duidelijk zijn dat het invoeren van kantoorauto matisering binnen de organisatie veran deringen met zich meebrengt. Sommige functies zullen moeten worden aange past, andere zullen misschien verdwij nen, nieuwe functies ontstaan. Boven dien staat de technologische ontwikke ling bepaald niet stil. Het blijkt dan ook noodzakelijk in een automatiserings plan de factor „opleiding" mee te nemen. Het is heel erg moeilijk automatise ring in een organisatie in te voeren zonder de gebruikers, die sinds jaar en dag in het bedrijf op de „oude" manier werken, te leren omgaan met de nieuwe hulpmiddelen. Het bedrijfsleven heeft moeten con stateren dat het regulier onderwijs, wat betreft automatiseringsopleidingen, over het algemeen nog niet voldoende aansluiting biedt aan de eisen die door de bedrijven worden gesteld. In sommige plaatsen heeft het be drijfsleven dan ook, soms in samenwer king met de overheid, het voortouw ge nomen om deze «Achterstand in te lopen. OPLEIDINGSCENTRUM VOOR KANTOORINNOVATIE In Venray werd in 1983, als gevolg van een dergelijk initiatief, de stichting „Beroepsopleidingscentrum voor Kan toorinnovatie" in het leven geroepen. In de stichting participeren Rank Xerox, Océ-Nederland, D.S.M., Philips, het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds, de gemeente Venray, het Gewestelijk Ar beidsbureau Venray en het Districts bureau voor de Arbeidsvoorziening. Doelstelling van de stichting is o.a. „het bieden en bevorderen van op de behoeften van het bedrijfsleven en over heid afgestemde opleidingsmogelijkhe den, betreffend technieken van automa tisering in zowel de produktie als de administratieve sector". Het Opleidingscentrum voor Kan toorinnovatie verzorgt een aantal cur sussen en opleidingen op het gebied van kantoorautomatisering. Het centrum onderscheidt zich enerzijds door de afwezigheid van winstbejag en 'n ideële doelstelling, anderzijds door het idee dat automatiseringsopleidingen meer moeten bieden dan het leren omgaan met computers en programma's. Dit komt tot uiting in de samenstelling van alle cursussen die worden gegeven. Het in de praktijk brengen van deze filosofie betekent dat er veel aandacht wordt geschonken aan het inzicht geven in de structuur van de hele informatie verzorging, zodat cursisten die bijvoor beeld bezig zijn met tekstverwerking, al tijd in hun achterhoofd houden dat dit slechts een deelbereik is van het hele in formatiesysteem. De cursusboeken worden grotendeels door de docenten van het centrum zelf samengesteld, waarbij steeds rugge spraak wordt gehouden met overheid en bedrijfsleven. Zo is het mogelijk steeds te voldoen aan de eisen die door werk gevers worden gesteld aan automatise ringsopleidingen. Natuurlijk moeten de cursisten ook vaardigheden opdoen op moderne kan toorapparatuur. Het Opleidingscen trum voor Kantoorinnovatie beschikt in Venray over een modern geoutilleerd pand, waar de apparatuur van verschil lende fabrikanten staat opgesteld. In de praktijklokalen bevinden zich personal computers, tekstverwerkers en de nieuwste telecommunicatie-middelen zoals Viditel, Memocom en Telefax. In september zal ook in Heerlen een vestiging worden geopend. Aan het opleidingscentrum zijn mo menteel elf mensen verbonden. Zeven van hen treden op als docent. Voor cur sussen in de avonduren kan men voorts beschikken over een aantal parttime docenten. Dat de cursussen van het opleidings centrum voorzien in een duidelijke be hoefte, moge blijken uit het feit dat bij de cursus „Informatica voor Kantoor medewerksters". een drie maanden durende dagopleiding, ca. 80% van de deelnemers er in is geslaagd, mede dankzij de opgedane kennis, een passende werkkring te vinden. CURSUSAANBOD Het Opleidingscentrum voor Kan toorinnovatie is voortdurend bezig, in overleg met gebruikers, overheid en be drijfsleven, de cursussen up-to-date te houden. Een greep uit het aanbod voor het cursusjaar '86-'87: Startcursus informatica Een zo breed mogelijk oriënterende cursus, bedoeld als kennismaking met (kantoor)-automatisering en als opstap naar volgende cursussen. De cursus duurt 8 weken. Kantoorautomtisering/ tekstverwer king Tekstverwerking is de spil van kan toorautomatisering. De cursus leidt op voor een officieel erkend diploma (NIVE-tekstverwerking) en bestaat uit theorie-onderdelen (standaard- en bouwsteencorrespondentie, het creëren van bestanden, het opzetten van een mailing e.d.), en praktische oefeningen in het werken met personal computers en tekstverwerking. De cursusduur be draagt 16 weken. Pakkettrainingen LOTUS 1-2-3, Dbase III Cursussen van 8 weken waarin de deelnemers leren werken met bekende softwarepakketten. De cursisten leren omgaan met een elektronisch werk- of rekenblad (LOTUS 1-2-3), of het ver zamelen, bewaren en weer oproepen van gegevens (Dbase III). Automatisering voor middle-mana gement Een cursus voor mensen met een leidinggevende functie, die in aanraking komen met automatisering op hun werkterrein. Naast aandacht voor het praktisch functioneren van computer apparatuur, wördt het merendeel van de cursus gevuld met informatie over de achtergronden van automatisering op het niveau waarop de deelnemers daar mee te maken krijgen. De cursus duurt 20 weken. Tot het programma van het Oplei dingscentrum voor Kantoorinnovatie behoren ook dagopleidingen (o.a. ap plicatieprogrammeur en „informatica van kantoormedewerkers"), cursussen op het gebied van automatisering voor Management en Middle Management, trainingen voor alle gangbre software- paketten en vervolgcursussen hierop (o.a. LOTUS 1-2-3, Wordstar en Dbase III). MAATWERK Naast bestaande cursusmodules blijft voor bedrijven en instellingen de moge lijkheid tot het volgen van opleidingen op maat. In overleg met de betrokkenen worden, deels op basis van bestaande modules, deels op basis van nieuw, aan gepast cursusmateriaal, cursussen sa mengesteld. Momenteel verzorgen docenten van het Opleidingscentrum voor Kantoor innovatie dergelijke maatwerk-cursus sen voor medewerkers van het ABP in Heerlen. Eerder volgden personeels leden van o.a. de gemeente Venray, Rank Xerox en Océ-Nederland cursus sen aan het opleidingscentrum. Mede voortgekomen uit de ideële doelstelling van de stichting is een infor- matica-cursus voor gehandicapten. De ze is samen met de stichting Integratie Gehandicapten Noord-Limburg opge zet en zal in augustus 1986 voor de eerste keer worden gedoceerd. INLICHTINGEN Het Opleidingscentrum voor Kan toorinnovatie is gevestigd aan de St. Antoniusstraat la te Venray, telefoon 04780-89800. Voor verdere informatie over de cursussen die worden verzorgd kan men hier terecht. TIJDENS DE BOUWVAKVAKANTIE Om U in noodgevallen tijdens de bouwvakvakantie van dienst te zijn is onze op alle werkdagen bereikbaar onder nummer bouwbedrijf Verhoeven Venray bv P[^P°ojsstraat_10^5^2 AX Venray^Telefoon 04780-81350

Peel en Maas | 1986 | | pagina 5