Het Yenrayse opleidings
centrum voor kantoorinnovatie
40 jaar Duits Militair Ketkhof Ysselsteyn
GEOPEND
04780 - 81350
DANK AAN
NEDERLAND
SERVICE-DIENST
Van vrijdag 27 juli tot woensdag 20 au
gustus a.s. zullen weer twee groepen
Duitse jongeren, afkomstig uit Baden-
Würtemberg, in het kader van de aktie
„Verstandigung über den Grabern"
hun vakantie opofferen om te werken
op het Duitse soldatenkerkhof te Ys
selsteyn.
De algemeen leider van beide kam
pen, Peter Müller, heeft voor dit jaar
wel een zeer indringend thema aan die
jongeren meegegeven; namelijk:
Als op 10 mei 1940 Duitse troepen
(waaronder het VI legerkorps, dat later
rond Stalingrad vernietigd werd) het
neutrale Nederland binnenvielen en het
Nederlandse volk bijna 5 jaar onder
drukte, was dat een van de brutaalste
daden van de lie wereldoorlog.
Onvergetelijk leed werd de bevolking
van Nederland in de tijd van de bezet
ting aangedaan; wonden geslagen welke
nimmer geheeld zullen worden.
Na de capitulatie heeft Nederland,
trouw aan de Conventie van Geneve de
Duitse gevallenen - dus hun tegenstan
ders - aan zijn zorgen toevertrouwd op
het soldatenkerkhof te Ysselsteyn en
daar het eeuwigdurend recht verzekerd.
Deze ridderlijke geste, van een van de
onderdrukking bevrijd volk, voor de ge
vallen tegenstanders, willen de deelne
mers aan deze inzet herdenken nu het 40
jaar geleden is dat met de aanleg van het
Duits soldatenkerkhof werd begonnen.
DANK AAN NEDERLAND
Op de uitnodigingskaarten aan offi-
cieele persoonlijkheden, ter gelegenheid
van de ontvangst op het Venrayse ge
meentehuis op woensdag 30 juli a.s.,
staat die dank aan Nederland centraal.
Bij die ontvangst zal o.m. de Duitse
Ambassadeur aanwezig zijn, evenals
vertegenwoordigers van het Ministerie
van Defensie, van het Duitse leger in
Budel, van de Volksbund Deutsche
Kriesgraberfursorge en van het gemeen
tebestuur van Meerlo-Wanssum.
HIJ DIE MEESTER IS
De Conventie van Geneve bepaalt
„Dat hij die meester is van het slagveld,
de zorg heeft voor de doden." Zo wer
den de hier de gesneuvelde Engelse en
Duitse soldaten begraven op de Hiept,
terwijl de Amerikanen de in hun strijd
gebied gevallen Duitsers in Margraten,
naast hun eigen doden begroeven. Maar
toen de defenitieve wapenstilstand
kwam wilden de Engelsen, de Canade
zen en de Amerikanen wèl de zorg voor
hun eigen doden op zich nemen, maar
schoven, terecht de zorg voor de Duitse
gevallenen op de Nederlanders. Neder
landers die daar feitelijk geen goede
raad mee wisten, doodgewoon omdat
men daar geen ervarir.p mee had.
Men poogde aanvankelijk in Neder
land te komen tot drie Duitse begraaf
plaatsen, maar dat bleek nog al wat
moeilijkheden op te leveren. De practi-
sche Amerikanen wilden namelijk bij
die „verhuisklus" Duitse krijgsgevange
nen inzetten. Dat betekende, dat men
bij die begraafplaatsen dan ook kampen
moest hebben om die krijgsgevangenen
op te bergen. Ook omdat die ene be
graafplaats in het oosten van het land
moest liggen, zo dicht mogelijk bij het
overwonnen Duitsland, bleef er feitelijk
maar een mogelijkheid over, namelijk
Ysselsteyn. Daar was een kamp aanwe
zig: bovendien in de buurt van Steyl
40 JAAR
KERKHOF
(wfWTO VOOR
tt+^V+^>U'TSE GESNEUVELDEN
Jugendlager Ysselsteyn/NL
1986
waar een tweede krijgsgevangenenkamp
lag. Belangrijk was ook, dat voor een
begraafplaats in Ysselteyn geen cultuur
grond opgeofferd behoefde te worden.
Een vrij groot terrein, woeste en onont-
ginbare grond, was daar aanwezig.
In augustus 1946 begon men te onder
handelen met de gemeente Venray, die
uiteindelijk aan het ministerie van oor
log het onontgonnen gebied de Paar
denkop te Ysselsteyn voor2Zi cent
per vierkante meter verkocht.
Maar dat was drie jaren later.
Aanvankelijk had de gemeente Ven
ray de grond ook niet verkocht omdat
het toch maar tijdelijk zou zijn; over
een paar jaar zouden de stoffelijke
resten wel naar de Heimat worden over
gebracht.
YSSELSTEYN
werd dus het eerste en enige Duitse
soldatenkerkhof in Nederland. De be
graafplaats werd aangelegd precies vol
gens bestek en tekening van het Ameri
kaanse kerkhof in Margraten.
Enkele buldozers werden ingezet om
wat toegangswegen en paden te maken.
De Amerikanen hadden intussen
praktijk opgedaan bij de aanleg van
kerkhoven, en de kleine „Gravendienst
van het Nederlandse Leger" was blij te
kunnen profiteren van de ervaringen
van hun grote broeders, die bovendien
een grote concentratie hadden van Duit
se graven in Margraten.
Zo werd op 5 oktober 1946 het eerste
stoffelijk overschot van een Duits sol
daat, de Onderofficier Siegel, Johann
geboren op 13-2-'21 en op 13-11-1944 in
Born bij Sittard gesneuveld op het
„Kerkhof voor Duitse Gesneuvelde te
Ysselsteyn" aan de schoot van de Peel
toevertrouwd.
Vanaf die dag - en de ouderen zullen
zich dat nog wel kunnen herrinneren -
reden er dagelijks zware Amerikaanse
wagens vol met doodskisten van Mar
graten naar Ysselsteyn. In Margraten
werden de stoffelijke resten door Duitse
krijsgevangenen opgegraven, in kisten
gelegd en in Ysselsteyn, wederom door
Duitse krijgsgevangenen uitgepakt en
herbegraven.
Dat één van de hier gelegerde krijgs
gevangen zo'n lege kist heeft gebruikt
om zichzelf buiten het kamp te smokke
len, mag na al die jaren wel verraden
worden. Toen de kist in Ysselsteyn leeg
was, kroop hij in die kist en wist op die
manier naar Margraten te reizen, waar
hij er lussen uit kneep.
LT. TIMMERMANS
Na Margraten, van waaruit ongeveer
3000 gesneuvelde ^Duitsers naar Ys
selsteyn werden overgebracht, kwamen
ook andere plaatsen aan de beurt. Wij
willen enkele cijfers geven:
Arnhem 1679; Amsterdam 910, niet
omdat daar zo hard gevochten werd,
maar in de hospitalen daar stierven vele
Duitse soldaten: uit Deurne meer dan
200; uit de omgeving van Venray 400.
Zo vonden in de loop der jaren meer
dan 31.000 in Nederland gesneuvelde
Duitsers op de Paardenkop te Ys
selsteyn hun laatste rustplaats.
In 1948 moesten de Nederlanders
zelfstandig de Conventie van Geneve
naleven. De Amerikanen vonden het
wel voor gezien.
Het ministerie van Oorlog schakelde
voor dat eigen beheer de mensen van de
Mijnopruimingsdienst in, die langzaam
maar zeker-zonder v ;rk kwamen te zit
ten. Daarbij speelorn ook praktische
overwegingen een rol. Bij veel stoffelij
ke resten werd immers nog munitie aan
getroffen, en wie kon daar beter voor
zorgen dan de mijnopruimingsdienst?
Zodoende werd de le luitenant L.
Timmermans hoofd van dit kerhof, dat
nog altijd streng gesloten bleef, on
danks hel feit dal steeds meer na
bestaanden uit Duitsland aan de poort
klopten om inlichtingen.
PRIMITIEF
De Amerikanen hadden voor wat hun
aandeel betreft, gezorgd voor een be
hoorlijke administratie. Maar de situa
tie in Ysselsteyn was dusdanig, dal men
gewoon de poorten hoe primitief ook,
niet open durfde te doen.
De niet ontgonnen Paardenkop bleek
allerminst geschikt als begraafplaats.
Bij de minste regen stonden grote stuk
ken onder water, boomaanplantingcn
gingen kapot omdat de wortels niet
door de dikke oerlaag ter plaatse kon
den.
Er was ook een verbod om Duitse
kruisen te plaatsen, maar er moest wel
een bepaalde naam of nummeraandui
ding komen
Het was in de beginjaren, toen per
week 300 stoffelijke resten werden aan
gevoerd, feitelijk de meest primitieve
bedoening die men zich maar denken
kon. Alles moest worden afgewikkeld in
een paar barakken, die men pro deo had
gekregen, maar waarin geen electrisch
licht was en waar men het water moest
gaan halen bij de Venrayse Zuivelfa
briek.
Toen de luitenant Timmermans op
advies van enkele deskundigen een wa
terlossing ging graven om tenminste van
die eeuwige watersnood verlost te zijn,
moest hij zich zelfs bij de Generale Staf
verantwoorden. De sloot is er toch ge
komen en er kwamen buldozers om een
en ander te egaliseren. Er kwam zelfs
gras en men mocht uiteindelijk kruisen
gaan plaatsen.
Toen in juni 1952, op herhaald aan
dringen van Duitsters, maar ook van
kranten waaronder ons weekblad, (die
de ellende van vele familieleden uit
gesprekken en verslagen ervoeren) het
kerkhof eindelijk open ging, bleek dat
er in die 6 jaar toch enorm veel was ge
beurd. Ondanks de zuinig aan politiek
van het ministerie...
Intussen had dé tijd ook 'dé érgste
scherpe kanten van het vijand zijn er af
geslepen. Er waren kontakten gelegd
met de Volksbund Deutsche
Kriegsgraber-fursorge. Er kwamen gel
den los voor enkele verfraaiingen en
men kon het Duitse bezoek in bepaalde
banen leiden.
300.000,- per jaar kostte dit kerk
hof de Staat der Nederlanden en tot
1976 heeft men d)t moeten financieren.
Jarenlang was het de wens van de
Volksbund, om het beheer en onder
houd van dit enige nog niet onder hun
beheer staande Duitse soldatenkerhof,
toegewezen te krijgen, maar het duurde
tot 1976 eer een overeenkomst kon wor
den getekend.
Dat de Nederlandse regering zich tij
dens dat jarenlange beheer zich daar
niet met een Jante van Leiden afmaak
te, blijkt wel uit de voorbeeldige wijze
waarop door de mannen van de
Bergings- en Indentificatiedienst al het
mogelijke is gedaan om de identiteit van
de duizenden onbekende soldaten vast
te stellen, daarbij gebruik makend van
de meest moderne identificatiemetho
den.
In 1971 lagen op het kerkhof 31.845
mensen begraven die eens lid waren van
de Duitse Wehrmacht. Maar nog bijna
iedere maand werden in Nederland stof
felijke resten van gesneuvelde Duitsers
gevonden, welke dan naar Ysselsteyn
werden overgebracht.
Slechts 250 nabestaanden hebben de
stoffelijke resten van hun dierbaren in
hun Duitse geboorteplaats laten herbe
graven omdat juist de inmense doden
akker in de Peel een zo goed verzorgde
indruk bij allen heeft achtergelaten.
Het zijn niet alleen „gewone solda
ten" die daar begraven liggen: er liggen
er twee van Prinselijke bloede, vijf ge
neraals, hoge officieren, betaalmeesters,
burgervrouwen, maar ook soldaten die
door hun eigen makkers werden gefusi-
leerd, omdat ze weigerden verzetshelden
neer te schieten... Maar op dat kerkhof
maakt rang, stand of eer geen onder
scheid: de kruisen zijn allen gelijk.
50.000 MENSEN
bezoeken ook nu nog jaarlijks dit
kerkhof. Onvoorstelbaar is de gehecht
heid aan deze doden: waarvan vele be
zoekers, hun overleden dierbaren niet
eens hebben gekenrf te jong als ze waren
in die oorlogsjaren.
Wij kennen o.a. mevr. von Zitzewitz,
die al meer dan 35 jaar, en nu nog on
danks haar hoge leeftijd, ieder jaar va
nuit Berlijn naar Ysselsteyn komt naar
hel graf van haar zoon. Het was deze
Berlijnse dame, die de aanzet heeft ge
geven dat er een carillon op dit kerkhof
kwam.
50.000 mensen, de een met een tuil bloe
men de ander met een krans. Ze zoeken
een graf. Leggen bloemen en staren in
gedachten over deze dodenakker die een
massagraf werd.
HERDENKINGEN
Bij het schrijven van dit verhaal moe
ten we terugdenken aan hel prille begin.
Toen een bezoek aan dit kerkhof - de
wonden lagen nog open - niet mogelijk
was. Aan de herdenkingen, alleen maar
op Allerheiligen, wanneer de Generaal-
Konsul Dr. Buddenberg namens de
Duitse Regering een krans legde en er
niet mocht worden gesproken en de pers
helemaal niet werd toegelaten. Het Ven
rayse gemeentebestuur kon en mocht er
evenmin vertegenwoordigd zijn.
Maar ook hier heelde de tijd de won
den. De voorschriften werden soepeler.
De verstandhoudingen beter. Er kwam
zelfs uit Neder-Bayern een pastoor, de
huidige Monsignore Kohl, die aanklop
te bij pastoor Janssen in Ysselsteyn, die
toevallig gevangene was geweest in het
concentratiekamp Dachau...
Deze priester vroeg, in het kader van
de aktie „Verzoening over de Graven"
om Duitse jongeren op het kerkhof te
laten werken, om over de graven heen
de hand te reiken tot vriendschap.
Pastoor Sjef Janssen nam die hand aan
en sinds 1963 werken jongeren uit
Duitsland op dit kerkhof ten teken van
verzoening en vriendschap.
Het was Mr. Custers, de toenmalige
burgemeester van Venray, die de Duitse
jongeren, welke op het kerkhof werk
zaam waren, officieel wilde ontvangen
en hun namens het Venrayse gemeente
bestuur een koffietafel aanbood. Eerst
jn Lupchrpom Verheugen, later bij
Prinsenhof en weer later in de Schouw
burg. Bezuinigingen waren oorzaak dat
deze koffietafel bij de ontvangsten ge
schrapt moest worden. Maar toen wer
den de rollen omgedraaid en nodigde de
Duitsers de gasten uit voor een door
koks van de Bundeswehr uit Budel ver
zorgd koud buffet.
De traditie van de ontvangst op het
Venrays gemeentehuis is gehandhaafd
gebleven, want ook de burgemeester
Schols en Defesche hebben dat eenmali
ge initiatief voortgezet.
Sinds 1968 wordt de tweede groep
vrijwillige jongeren ontvangen door de
burgemeester in Meerlo-Wanssum. Al
jarenlang zijn ook de Duitse Ambassa
deurs bij die ontvangsten aanwezig.
DEMONSTRATIES
zijn er in de loop der jaren meerdere
malen geweest rond deze begraafplaats,
maar mede dankzij veel takt werden
juist die, in de 50-er jaren, in de kiem
gesmoord.
Ook een voor de komende november
aangekondigde manifestatie zal wel ver
boden worden wegens mogelijke versto
ring van de openbare orde.
Met de overdracht van het kerkhof
aan de Duitse Volksbund is er veel ver
anderd. De meer dan 30.000 betonnen
kruisen bijvoorbeeld zijn vervangen
door marmeren kruisen, een vervanging
welke meerdere miljoenen guldens heeft
gekost.
Bij het schrijven van dit verhaal ko
men ook nog andere herinneringen naar
boven. Hoe moeilijk was het in het be
gin van de 50-er jaren voor de bezoekers
die de weg moesten vinden naar het on
bekende Ysselsteyn. Velen hebben een
vergeefse reis gemaakt naar het stadje
IJsselstein in de provincie Utrecht. Hoe
moeilijk het was vanuit Venray naar de
Paardenkop te komen; niet iedereen
had immers een auto en zeker niet de
overwonnen Duitsers.
Wij denken terug aan de tijd toen
boerderij Wismans „koffiehuis" was,
tot Venray Vooruit de bouw mogelijk
maakte van een rustpunt waar koffie en
drank kon worden geschonken. Wij
denken terug aan de tijd toen de Ven
rayse winkels open waren ten gerieve
van de bezoekers aan dit kerkhof. Hier
waren immers al vele artikelen van de
bonnen af, terwijl in Duitsland vele arti
kelen niet eens te krijgen waren.
Maar ook denken wij terug aan de ve
le arbeiders die op het kerkhof werk
zaam waren en in accoordloon de gra
ven moesten delven. Aan de mannen
van de Idenlificaliedienst, aan hun ma
caber maar o zo belangrijk werk.
We denken terug aan de inzet van ka
pitein L. Timmermans die meer dan 28
jaar op een onnavolgbare wijze zich ver
dienstelijk heeft gemaakt zeker voor de
vele tienduizenden nabestaanden. Aan
pastoor Sjef Janssen en aan de vele tien
tallen inwoners van Ysselsteyn die het
mogelijk hebben gemaakt dat vijand
schap, vriendschap is kunnen worden.
Getuigenissen daarvan zijn bijna in elke
Ysselsteynse familie te vinden
Automatisering is het modewoord
van de jaren tachtig. Dankzij de moder
ne elektronica van de chip kan alles
sneller, beter, kleiner en vooral automa
tisch. Huiscomputers hebben hun plaats
in de Nederlandse gezinnen veroverd en
de automatiseringsbranche is een van de
snelstgroeiende bedrijfstakken. Als we
de brochures van computerleveranciers
en softwarehuizen mogen geloven, is er
voor elk probleem een geautomatiseer
de oplossing en liggen de banen in deze
sector voor het oprapen. Biedt de auto
matisering werkelijk een oplossing voor
alle huidige en toekomstige problemen
op kantoor en in het bedrijf? Bij nadere
beschouwing blijken er toch wel wat
addertjes onder het gras te zitten.
INFORMATIE
Binnen elke organisatie, of dat nou
een produktiebedrijf is of een tennis
club, bestaat behoefte aan informatie.
De directeur wil weten hoeveel produk-
ten er verkocht zijn, de penningmeester
wil weten welke leden nog contributie
moeten betalen. Zij hebben informatie
nodig om de organisatie te kunnen
besturen.
Naarmate een organisatie groter
wordt en de structuur ervan ingewikkel
der, groeit de roep om informatie. De
bestuurder moet immers goede beslis
singen kunnen nemen. Dit laatste
houdt in dat aan de kwaliteit van de
informatie eisen worden gesteld: De
ontvanger moet er iets mee kunnen
doen. Het weerbericht voor Noord-
Lapland is voor een Nederlandse tuin
der geen informatie. Omdat de ontvan
ger vaak op grond van de informatie
zijn beleid bepaalt en z'n beslissingen
moet nemen, dient deze volledig te zijn,
nauwkeurig en betrouwbaar. Bovendien
moet de informatie op elk moment be
schikbaar zijn.
KANTOOR
Kan de penningmeester van de tennis
club al zijn taken met behulp van een
kasboek en een kaartenbak nog wel
alleen klaren, in een grotere organisatie
houdt zich vaak een grotere groep
mensen bezig met de informatievoor
ziening. Alle aktiviteiten die ten behoe
ve van de informatievoorziening wor
den verricht, noemt men kantoorwerk
zaamheden.
Het zal duidelijk zijn dat deze
definitie zich niet beperkt tot het oude
begrip „het kantoor".
Ook de man op dè werkvloer, die zijn
urenstaat invult, verricht op dat mo
ment kantoorwerk. Hij verstrekt im
mers gegevens, die verwerkt worden tot
^informatie voor bijvoorbeeld de salaris-?
administrtie.
KANTOORAUTOMATISERING
Het moderne kantoor ontvangt dus
een groot aantal gegevens en verwerkt
deze tot informatie voor andere afdelin
gen van het bedrijf. Urenstaten gaan
naar de salarisadministratie, voorraad-
gegevens naar de inkoop- en verkoop
afdeling, produktiegegevens naar de be
drijfsleiding etc.
Aan het administratieve proces van
informatievoorziening komen veel men
sen te pas. Met behulp van rekenmachi
nes, potlood, papier, tekentafels en
enorme kaartenbakken werden tot voor
kort (en nog steeds) alle gegevens ver
werkt.
De komst van de computer werd door
vele organisaties met instemming be
groet en de opmars leek onstuitbaar.
Geen wonder; een computer is sneller,
accurater en betrouwbaarder dan de
mens en de toepassingsmogelijkheden
zijn legio.
VIER PULERS
Wanneer we praten over de admini
stratieve toepassingen zijn binnen dit
'gebied 'n aantal gebieden aan te duiden.
Financiële adminstratie [„compu
terboek houden"].
Door de integratie van grootboek en
de diverse subadminstraties zoals debi
teuren-, crediteuren- en vooraadadmini-
stratie, kan een mutatie in één hande
ling in de gehele boekhouding worden
verwerkt. De tijdsbesparing zal duide
lijk zijn. Nadeel is natuurlijk dat ge
maakte fouten overal door werken.
Tekstverwerking.
Dit wordt vaak de spil van kantoor
automatisering genoemd. Tekstverwer
king wordt niet alleen gebruikt ais ver
vanging van de typemachine. Ook het
corrigeren van teksten wordt bij het ge
bruik van tekstverwerking een stuk ver
gemakkelijkt. Bij teksten in de vorm
van brieven, notities en rapporten
komen vaak identieke tekstdelen voor,
bijvoorbeeld bij facturen, aanmaningen
of bij de beantwoording van sollicitatie
brieven. Door de standaardonderdelen
te bewaren in bestanden, en alleen de
variabele tekstdelen in te voegen, kan
veel tijd en dubbel werk worden be
spaard.
Elektronische calculatie.
„Spreadheets", zoals ze in vakjargon
worden genoemd, vervangen het ko-
lommenpapier en de rekenmachine.
Door rekenkundige modellen te maken,
die alleen maar behoeven te worden
„gevuld" met variabelen, kunnen
steeds terugkerende standaard-be reke
ningen (voor-, nacalculaties, belasting
formulier e.d.) makkelijk opnieuw wor
den gemaakt.
Bestandsbeheer.
Door de gigantische opslagcapaciteit
van computers is het mogelijk geworden
om grote verzamelingen van gegevens
aan te leggen, bijvoorbeeld over perso
nen of artikelen. Men spreekt ook wel
van databanken.
GEAUTOMATISEERDE
PUINHOOP
Mogelijkheden te over dus voor de
administratieve toepassing van een
computer. Toch mag men niet in de
fout gaan om een computer synoniem
aan automatisering te beschouwen. De
computer is en blijft een hulpmiddel bij
de verwerking van informatie.
Een niet onaanzienlijk aantal bedrij
ven heeft deze vergissing wel begaan en
zich niet afgevraagd welke delen van het
administratieve proces wel en welke niet
voor automatisering in aanmerking
komen. Bovendien speelt de organisatie
binnen het bedrijf een grote rol. Gek
scherend wordt er wel gesproken over
het automatiseren van een puinhoop;
het resultaat is: een geautomtiseerde
puinhoop!
OPLEIDING
Heefteen bedrijf eenmaal vastgesteld
welke automatiseringshulpmiddelen
kunnen worden gebruikt, is men een
heel eind op weg. Toch zal het duidelijk
zijn dat het invoeren van kantoorauto
matisering binnen de organisatie veran
deringen met zich meebrengt. Sommige
functies zullen moeten worden aange
past, andere zullen misschien verdwij
nen, nieuwe functies ontstaan. Boven
dien staat de technologische ontwikke
ling bepaald niet stil. Het blijkt dan ook
noodzakelijk in een automatiserings
plan de factor „opleiding" mee te
nemen.
Het is heel erg moeilijk automatise
ring in een organisatie in te voeren
zonder de gebruikers, die sinds jaar en
dag in het bedrijf op de „oude" manier
werken, te leren omgaan met de nieuwe
hulpmiddelen.
Het bedrijfsleven heeft moeten con
stateren dat het regulier onderwijs, wat
betreft automatiseringsopleidingen,
over het algemeen nog niet voldoende
aansluiting biedt aan de eisen die door
de bedrijven worden gesteld.
In sommige plaatsen heeft het be
drijfsleven dan ook, soms in samenwer
king met de overheid, het voortouw ge
nomen om deze «Achterstand in te lopen.
OPLEIDINGSCENTRUM VOOR
KANTOORINNOVATIE
In Venray werd in 1983, als gevolg
van een dergelijk initiatief, de stichting
„Beroepsopleidingscentrum voor Kan
toorinnovatie" in het leven geroepen.
In de stichting participeren Rank Xerox,
Océ-Nederland, D.S.M., Philips, het
Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds, de
gemeente Venray, het Gewestelijk Ar
beidsbureau Venray en het Districts
bureau voor de Arbeidsvoorziening.
Doelstelling van de stichting is o.a.
„het bieden en bevorderen van op de
behoeften van het bedrijfsleven en over
heid afgestemde opleidingsmogelijkhe
den, betreffend technieken van automa
tisering in zowel de produktie als de
administratieve sector".
Het Opleidingscentrum voor Kan
toorinnovatie verzorgt een aantal cur
sussen en opleidingen op het gebied van
kantoorautomatisering. Het centrum
onderscheidt zich enerzijds door de
afwezigheid van winstbejag en 'n ideële
doelstelling, anderzijds door het idee
dat automatiseringsopleidingen meer
moeten bieden dan het leren omgaan
met computers en programma's. Dit
komt tot uiting in de samenstelling van
alle cursussen die worden gegeven.
Het in de praktijk brengen van deze
filosofie betekent dat er veel aandacht
wordt geschonken aan het inzicht geven
in de structuur van de hele informatie
verzorging, zodat cursisten die bijvoor
beeld bezig zijn met tekstverwerking, al
tijd in hun achterhoofd houden dat dit
slechts een deelbereik is van het hele in
formatiesysteem.
De cursusboeken worden grotendeels
door de docenten van het centrum zelf
samengesteld, waarbij steeds rugge
spraak wordt gehouden met overheid en
bedrijfsleven. Zo is het mogelijk steeds
te voldoen aan de eisen die door werk
gevers worden gesteld aan automatise
ringsopleidingen.
Natuurlijk moeten de cursisten ook
vaardigheden opdoen op moderne kan
toorapparatuur. Het Opleidingscen
trum voor Kantoorinnovatie beschikt in
Venray over een modern geoutilleerd
pand, waar de apparatuur van verschil
lende fabrikanten staat opgesteld. In de
praktijklokalen bevinden zich personal
computers, tekstverwerkers en de
nieuwste telecommunicatie-middelen
zoals Viditel, Memocom en Telefax. In
september zal ook in Heerlen een
vestiging worden geopend.
Aan het opleidingscentrum zijn mo
menteel elf mensen verbonden. Zeven
van hen treden op als docent. Voor cur
sussen in de avonduren kan men voorts
beschikken over een aantal parttime
docenten.
Dat de cursussen van het opleidings
centrum voorzien in een duidelijke be
hoefte, moge blijken uit het feit dat bij
de cursus „Informatica voor Kantoor
medewerksters". een drie maanden
durende dagopleiding, ca. 80% van de
deelnemers er in is geslaagd, mede
dankzij de opgedane kennis, een
passende werkkring te vinden.
CURSUSAANBOD
Het Opleidingscentrum voor Kan
toorinnovatie is voortdurend bezig, in
overleg met gebruikers, overheid en be
drijfsleven, de cursussen up-to-date te
houden. Een greep uit het aanbod voor
het cursusjaar '86-'87:
Startcursus informatica
Een zo breed mogelijk oriënterende
cursus, bedoeld als kennismaking met
(kantoor)-automatisering en als opstap
naar volgende cursussen. De cursus
duurt 8 weken.
Kantoorautomtisering/ tekstverwer
king
Tekstverwerking is de spil van kan
toorautomatisering. De cursus leidt op
voor een officieel erkend diploma
(NIVE-tekstverwerking) en bestaat uit
theorie-onderdelen (standaard- en
bouwsteencorrespondentie, het creëren
van bestanden, het opzetten van een
mailing e.d.), en praktische oefeningen
in het werken met personal computers
en tekstverwerking. De cursusduur be
draagt 16 weken.
Pakkettrainingen LOTUS 1-2-3,
Dbase III
Cursussen van 8 weken waarin de
deelnemers leren werken met bekende
softwarepakketten. De cursisten leren
omgaan met een elektronisch werk- of
rekenblad (LOTUS 1-2-3), of het ver
zamelen, bewaren en weer oproepen
van gegevens (Dbase III).
Automatisering voor middle-mana
gement
Een cursus voor mensen met een
leidinggevende functie, die in aanraking
komen met automatisering op hun
werkterrein. Naast aandacht voor het
praktisch functioneren van computer
apparatuur, wördt het merendeel van de
cursus gevuld met informatie over de
achtergronden van automatisering op
het niveau waarop de deelnemers daar
mee te maken krijgen. De cursus duurt
20 weken.
Tot het programma van het Oplei
dingscentrum voor Kantoorinnovatie
behoren ook dagopleidingen (o.a. ap
plicatieprogrammeur en „informatica
van kantoormedewerkers"), cursussen
op het gebied van automatisering voor
Management en Middle Management,
trainingen voor alle gangbre software-
paketten en vervolgcursussen hierop
(o.a. LOTUS 1-2-3, Wordstar en Dbase
III).
MAATWERK
Naast bestaande cursusmodules blijft
voor bedrijven en instellingen de moge
lijkheid tot het volgen van opleidingen
op maat. In overleg met de betrokkenen
worden, deels op basis van bestaande
modules, deels op basis van nieuw, aan
gepast cursusmateriaal, cursussen sa
mengesteld.
Momenteel verzorgen docenten van
het Opleidingscentrum voor Kantoor
innovatie dergelijke maatwerk-cursus
sen voor medewerkers van het ABP in
Heerlen. Eerder volgden personeels
leden van o.a. de gemeente Venray,
Rank Xerox en Océ-Nederland cursus
sen aan het opleidingscentrum.
Mede voortgekomen uit de ideële
doelstelling van de stichting is een infor-
matica-cursus voor gehandicapten. De
ze is samen met de stichting Integratie
Gehandicapten Noord-Limburg opge
zet en zal in augustus 1986 voor de
eerste keer worden gedoceerd.
INLICHTINGEN
Het Opleidingscentrum voor Kan
toorinnovatie is gevestigd aan de St.
Antoniusstraat la te Venray, telefoon
04780-89800. Voor verdere informatie
over de cursussen die worden verzorgd
kan men hier terecht.
TIJDENS DE BOUWVAKVAKANTIE
Om U in noodgevallen tijdens de bouwvakvakantie van dienst te zijn is onze
op alle werkdagen bereikbaar onder nummer
bouwbedrijf Verhoeven
Venray bv
P[^P°ojsstraat_10^5^2 AX Venray^Telefoon 04780-81350