Ziede geej ok enne gerippereerde
CARNAVAL 1985-198'
corpa
verfhal
Historisch
onderzoek
Piëlreuzen
Ysselsteyn
Joekskapelle festival
2x11
DE HAZEKEUTEL
WIE WORDT
JEUGDPRINS '86
Ondertrouwbal
boerebrulleft op
11 januari a.s.
JOHN D'N URSTE
PRINS VAN
DE PIËLHAZEN
Uitreiking
Zilveren Schöpke
Nieuw in Venray! 1111
Verfgroothandel
voor de particulier.
Schanseknuppels
Castenray
Carnavalsvereniging „De Piëlreu
zen" uit Ysselsteyn viert dit jaar haar
33-jarig bestaan. Een reden dus om
feest te vieren in de vastelaoves-wereld.
De viering van dit jubileum begint
met een receptie op zondag 12 jan. a.s.
in gemeenschapshuis „Smelehof". De
ze receptie wordt muzikaal opgeluis
terd door de „Smeleblaozers" uit Ys-
selteyn.
Piëlreuzen en -reuzinnen worden in
groten getale op deze receptie verwacht
alsmede de 32 oud-prinsen welke nog
allemaal in leven zijn. Uiteraard zal ook
de nieuwe prins aanwezig zijn welke op
4 januari aan het publiek werd voorge
steld.
De vastelaovesvereniging „De Piël
reuzen", destijds opgericht op een be
stuursvergadering van fanfare „De
Peelklank" kan telkenjare bogen op,
hoe kan het ook anders, reuze gezellige
en goed geslaagde carnavalsviering in
Ysselsteyn. Dit is een extra reden om dit
feest te vieren.
De naam Piëlreuzen is niet de oor
spronkelijke naam van de inwoners van
Ysselsteyn. Oorspronkelijk heetten de
Ysselsteyners Piëlhazen. Met deze naam
pronkt de carnavalsvereniging uit Ven-
ray echter al vele jaren.
De naam Piëlreuzen zou volgens de
overlevering komen van de reuzen die
vroeger hun onderkomen diep in de
toen nog ondoordringbare Peel hadden.
Volgens diezelfde overlevering zouden
zij ook de gravers zijn van de grootste
sloot van Limburg: de Maas.
Wanneer zij dan 's avonds in het don
ker moe terugkwamen van hun graaf-
werkzaamheden aan de Maas plachtten
zij ter hoogte van de huidige Weverslose
Berg hun lange benen te strekken.
Daarbij klopten zij ook met hun reuze
klompen tegen elkaar. Van al het zand
wat hierbij uit hun klompen viel is de
huidge Weverslose Berg ontstaan in het
overigens vlakke landschap.
Omdat er links en rechts nog wel eens
getwijfeld wil worden aan dit verhaal
hebben de Piëlreuzen van vandaag
besloten een diepgaand onderzoek in te
stellen op de Weverslose Berg. De waar
heid moet boven water komen deze
keer. Desnoods zal de hele Weverslose
Berg ondersteboven gezet worden om
sporen van hun vroegere reuze voor
vaders te vinden. Daarom hebben zij de
hand aan de schop geslagen om te
zoeken naar stukjes klomp, sokken, of
iets dergelijks, al zijn het maar sporen
van reuzen-voeten-zweet. (Zie foto).
De resultaten van dit vermoeiende
alsook diepgaande onderzoek zullen op
de receptie van 12 jan. a.s. bekend ge
maakt worden.
Ondertussen graaft men verwoed
verder en denkt men: hadden we nog
maar zo kunnen spitten als onze voor
ouders van weleer, de echte Piëlreuzen.
Zondag a.s. davert Venrays schouw
burg weer van de vele muzikale klanken
welke 18 joekskapellen en harmoniekes
over de hoofden van 't camavalminded
publiek uitstrooit.
Voor het zevende achtereenvolgende
jaar organiseert Koninlijke Harmonie
Euterpe dit steeds succesvolle festival,
dat vele honderden bezoekers trekt.
De kleine entree die wordt gevraagd
2.50 per persoon, 1,beneden 12
jaar is mede bestemd voor de jeugd
afdeling en het instrumentenfonds van
Euterpe.
Onder de 18 deelnemende kapellen en
harmoniekes uit onze gemeente natuur
lijk ook het bekende damesgezelschap
„Jatsmerie" en „Zuutjes-an" een
groep die is samengesteld uit dames èn
heren.
Ook de „Toetzengers" van het Ven
rays Mannenkoor geven acte de presen
ce, evenals „Lang Zök" van Sportver
eniging Venray.
Om 12.30 uur wordt de muzikale
spits afgebeten door „Blaos urn op",
terwijl „Ut Göt" om 18.30 uur de
hekken sluit. Of daarna de grote finale
„ok nog göt" hopen we van harte. Het
wordt in ieder geval een zeer muzikale
zondagmiddag.
Piëlhaze, Piëlhazinnekes en Hazekeu-
tels.
Wie wordt in dit feestjaar rondom
het 2 x 11-jarig bestaan van de Haze-
keutel (zie ook Peel en Maas van vorige
week) de nieuwe Jeugdprins die alle
Venrayse Hazekeutels zal voorgaan in
het vieren van carnaval?
En wie wordt het jeugdboerebruids-
paar dat zich op carnavalsdinsdag
tijdens de eigen „jeugdboerebrulleft"
in de jeugdtent onecht zal gaan verlo
ven?
Dit alles zullen jullie te weten komen
als jullie op zaterdag 11 januari a.s.
naar de schouwburg komen, want daar
zullen wij om 18.00 uur de deuren
openen om jullie in de gelegenheid te
stellen dé eigen sprankelende Jeugdzit-
ting bij te wonen (aanvang 18.30 uur).
Ook dit jaar zal een show worden ge
presenteerd waar de groten met hun
bekende circus-voorstelling jaloers op
mogen zijn.
Naast enkele uit vroegere jeugdzittin-
gen reeds bekende artiesten en een op
treden van Boy Derksen met het
winnende karnavalsliedje 1986 „Disco
haas", zullen ook de winnende deelne
mers van de 's middags gehouden Play-
Back- en Soundmixwedstrijd optreden.
Tevens zal onze eigen dansgarde haar
speciaal voor dit jaar ingestudeerde
„Poppendans" opvoeren.
Dit alles in een muzikale omlijsting
van een echte jeugdhofkapel en een
optreden van dejoekskapel „Moi Zat".
Van Prins Robert 1 en zijn adjudan
ten zullen wij op gepaste wijze afscheid
nemen. Samen hebben zij kleur gegeven
aan de karnaval van 1985. Jammer jon
gens, maar het is voorbij.
En dan wordt het spannend hè. Wie
wordt jeugdboerebruidspaartje en wie
wordt Jeugdprins 1986?
Wil je dit ook graag weten en wil je
tevens in een gezellige sfeer dansen,
hossen, springen en genieten van een
wervelende show? Kom dan aanslaande
zaterdag gezellig naar de schouwburg.
De entree bedraagt 2.50 p.p. Zo's
show voor dat geld!!! Dat mag je niet
missen!!!
Ook jullie ouders zijn van harte
welkom.
Om alles leuk te laten verlopen en om
er op toe te zien dat niemand iets over
komt, hebben wij weer voor veel
toezicht gezorgd. Dit ook ter geruststel
ling van jullie ouders.
Het uitlopen van het programma
vanwege de gezelligheid niet meege
rekend, zal de avond om ca. 22.30 uur
afgelopen zijn.
Tot ziens in de schouwburg.
De Hazekeutel.
jes van De Hazekeutel een voortreffe
lijke poppendans. Vooral als men be
denkt dat het allemaal maar amateuris
tisch werk is, is het applaus meer dan
verdiend.
De zingende dames en heren van Ars
Musica beginnen ook al show in hun
optreden te brengen, door de Dolly
Dots voor het voetlicht te halen. Een
lofwaardig streven, dat terecht beloond
werd met de eerste medaille van deze
Prinseproklematie.
En toen was de tijd van gaan
gekomen voor Prins Huub. Maar eerst
werd hij door zijn beide adjudanten,
Theo Linssen en Matje Pijnappels, nog
eens muzikaal herinnerd aan het wel en
wee van z'n eenjarige regeringsperiode.
De laatste medaille die Prins Huub
nog te vergeven had, had hij bewaard
voor zijn oud-akela uit zijn welpentijd,
nu zo'n 25-30 jaar geleden. Met veel
plezier werden de oud-Leidsters en -lei
ders van toen op het toneel geroepen en
met een bloemetje vereerd. Maar alleen
mevr. Driessen-Theuws mocht de aller
laatste medaille mee naar huis nemen.
Maar toen moesten de mutsen en
jassen, als blijk van hun terugkeer in de
burger-maatschappij, toch aan de kap
stok gehangen worden.
De Aid Prinse kompagneej was er als
de kippen bij, om z'n gelederen te ver
sterken, en nam oud-Prins Huub maar
wat gaarne in de meer dan levensgrote
badkuip op, waar hij met z'n voorgan
gers in de gorgelende afvoer verdween.
Zoals het zich op dit moment laat
aanzien, zal het ondertrouwbal in de
Wieënhof erg druk gaan worden. De
voorverkoop van kaarten verloopt
uitstekend. Voor diegene onder U die
naar deze avond toe willen komen, is
het de hoogste tijd om hiervoor de
benodigde entree bewijzen aan te
schaffen. Let wel, er zijn er echt nog
maar een paar beschikbaar. Zonder
kaarten komt u er beslist niet in. En op
is op.
U kunt de entreebewijzen kopen bij
Jan Hermans, Houtzagerstraat 21 of bij
Giel Boonhof eligiusweg 13, de kosten
zijn 2,50 per kaart.
De avond begint om 20.00 uur en het
einde van het officiële programma is
gepland om 22.33 uur. Aansluitend
Boeremoosbal. De prins en zijn gevolg
van de Piëlhaas zullen ook op deze
avond aanwezig zijn.
Muzikaal wordt deze avond verzorgd
door Joekskapel „Blaos um op" en een
voor deze gelegenheid unieke bezetting
van Vellumse Boerenkapel o.l.v. Maitre
de Chapelle. Esiepee de la Klarinettee.
Wij wensen U alvast veel plezier en...
Mit Veltum vurop, göt Rooy en ok de
Wieenhof op ziene kop.
Na de pauze was het Bruno Lucassen
die met zijn muzikanten de show stal.
Terecht kan men zich afvragen, of
„Euterpe" alleen maar bestaat uit
Joekskapellen.... Vlotte muziek met als
zeer gewaardeerde toegift „Rooy mien
dörp ien de Piël".
De enige buutreedner van deze avond
was Wiel van Els van de Sigarenmaker,
die we persoonlijk voor het eerst in
Venrays schouwburg hoorden en zagen
optreden, maar wiens roem hem al was
voorafgegaan.
Het schijnt niet anders te kunnen: de
commercie heeft z'n intrede in deze
Prinseproklematie gedaan, o.a. met
het optreden van een aantal perfekt
dansende jongelui van een Venrayse
dansschool. Of men daarmee op de
goede weg is, betwijfelen wij.
Het Venrays Mannenkoor was weer
als vanouds, dus prima. En natuurlijk
was men ook weer een weinig trots dat
hun vereniging opnieuw een Prins had
mogen „leveren". Me: v„j p|czier
maakte men dan ook ruim baan voor
het oude Fordje van de Olieman, dat
puffend en stinkend het toneel kwam
oprijden en waaruit tenslotte de nieuwe
Prins en zijn gevolg het toneel opspron
gen: Prins John d'n Urste en zijn adju
danten Wiel Swaghoven en Theo
Stevens.
Bij de dan volgende „spontane"
receptie mocht dit illustere drietal reeds
menige hand drukken en felicitaties in
ontvangst nemen.
Als 'n verlaat Sint Nicolaasgeschenk
ontvingen we onlangs 'n simpel boek
werkje uit Lieshout, dat geschreven is
door Rudolf Merkelbach, uit deze
kleine Brabantse gemeente, en uitslui
tend de na-oorlogse evacuatietijd be
handelt.
Onze interesse was meteen gewekt,
omdat we zelf als evacuees 'n vijftal
maanden in Lieshout gehuisvest waren.
Menige herinnering werd opgehaald bij
het lezen van dit minutieus bijgehouden
verslag over die tijd.
Omdat onze ervaringen in Lieshout
heus niet zoveel verschilden van wat
andere Venrayers in andere Brabantse
dorpen meemaakten, hebben we uit het
boekje een uittreksel gemaakt, dat wij
gaarne onze lezers aanbieden.
DUIZEND EVACUEES
In het eerste jaar na de bevrijding
werden in Lieshout in totaal bijna 1000
mensen ondergebracht en dat in een
dorp dat zelf slechts 3000 inwoners tel
de. Begrijpelijk dat zulks voor de eva
cuatie-commissie van deze kleine ge
meenschap grote moeilijkheden met
zich meebracht. Snelle hulp moest ge
boden worden, terwijl de nodige com
municatiemiddelen ontbraken.
Na vier oorlogsjaren hadden de be
woners zelf weinig meer te bieden. Ver
scheidene huizen waren bewoond door
twee of meer gezinnen als gevolg van de
woningnood. Bovendien lagen in de
gemeente 600 Engelse militairen inge
kwartierd en moesten nog altijd 100
kwartieren worden vrijgehouden als
aanvulling van deze soldaten die voor
het merendeel waren ingelijfd bij het
Royal Army Service Corps. Het corps
dat zorgde voor aanvoer van alle leger-
goederen naar het front. Voor dat doel
waren ook alle gebouwen van enige om
vang in Lieshout gevorderd.
komst van de evacuees betekende
ook een aanslag op de aanwezige voor
raad levensmiddelen, die zeer preciar
was. Het distributiekantoor van St.
Oedenrode draaide nog helemaal niet
volop. Transportmiddelen ontbraken,
op kar en paard na, volledig.
VENRAY
Op 27 oktober 1944 kregen de inwo
ners van Venray, die toen al tien dagen
permanent in hun kelders woonden, het
bevel om te evacueren. Alleen voorzien
van het broodnodige werd men ver
wacht bij het ziekenhuis aan de
Merseloseweg, om vanaf daar per mili
taire vrachtwagen te worden afgevoerd
naar een arbeidskamp tussen Deume en
Liessel. Daar maakte men voor het
eerst kennis met de sanitaire eisen die
aan de evacuees gesteld werden. Grote
spuiten met D.D.T. werden op lijf en
kleren leeggespoten om mogelijk onge
dierte een verdere opmars te verhinde
ren. O»,
En opnieuw ging het de vrachtwagens
in, met een onbekende bestemming
ergens in de Brabantse Meijerij, waar
van men amper de dorpen met naam
kende.
113 Venrayse mensen, groot en klein,
een heterogeen gezelschap, werd in
Lieshout op de Markt „gelost" en
zoveel mogelijk in de plaatselijke café's
geïnstrueerd, ingeschreven'én mét een
schriftelijke lastgeving van de burge
meester te voet op pad gestuurd naar
hun respectievelijke kwartieren.
In de inmiddels invallende duisternis,
zonder enge straat- of huisverlichting,
vanwege de vijandelijke vliegtuigen,
werden de Venrayers naar hun onder
komens gebracht, waar men begrijpe
lijk echt niet met open armen stond te
popelen op de komende gasten
Het hoognodige, vooral dekens,
bedden en beddegoed hadden de
mensen van Lieshout niet te over. Dat
waren problemen waar men feitelijk ge-
weinig of geen kwartierproblemen. Dat
werd anders toen op 2 januari een groep
vluchtelingen aankwam en in een wijk
moest worden ondergebracht, waarvan
men wist dat de bewoners wel de ruimte
hadden maar vermoedelijk niet de
goede wil om mensen op te nemen. En
inderdaad, een bepaalde wijk weigerde
nagenoeg en bloc de mensen op te
nemen. Die kwamen mismoedig en on
tevreden naar het gemeentehuis terug...
Tegen de avond zaten nog ongeveer
60 mensen in een café te wachten op
onderdak. Met behulp van de politie
ging toen de evacuatie-commissie op
stap om zonodig op drastische wijze
voor onderdak te zorgen
MOEILIJK
Voor de eigenlijke inwoners van Lies
hout was het ook geen prettige tijd. Het
fenomeen evacué was voor hen dikwijls
al een raadsel, maar ook een gast die
men nu al wekenlang ongevraagd aan
tafel had. Afgezien daarvan, was
„evacué" ook nog een verrekt moeilijk
te schrijven woord. Nog moeilijker
werd het toen er ook nog D.P.'s onder
gebracht worden; displaced personens,
oftewel gerepatrieerden. Ook al weer
zo'n moeilijk woord. En het was dan
ook geen wonder dat men dikwijls ge
vraagd werd of men 'n iffakkuee was of
'n gerepareerde
Ongetwijfeld zal er ook wel 'n zekere
mate van afgunst geweest zijn, want die
evacuees kregen „alles" maar toege
schoven en dikwijls nog voor niks ook.
Dat was onder meer het geval toen de
evacuatie-commissie er in slaagde een
partij textiel toegewezen te krijgen, later
nog een tweede partij en tenslotte via de
H.A.R.K. (Hulp-Aktie-Rode Kruis)
kleding en schoeisel kon verdelen.
Het zou in het kader van dit artikel te
veel ruimte in beslag nemen, wanneer
we hier 'n opsomming geven van de
goederen die onder de evacuees gedistri
bueerd werden. Maar neem maar gerust
van ons aan dat het er duizenden ge
weest zijn, afkomstig van zowel de Lies-
houtse bevolking als van overheids- en
semi-overheidsinstellingen
FINANCIËN
Veelal tot begin maart zijn de
Venrayers, maar ook de evacuees van
onze omliggende gemeenten te gast
geweest in Lieshout en andere Brabant
se dorpen. De gastgezinnen behoef
den dat niet voor niets te doen. Ze
kregen een geldelijke beloning die nu
anno 1986 laag lijkt, maar toen toch een
aardige duit was in de huishoudporte-
monnaie van de vele mensen die onder
dak verleenden aan de evacuees.
Zo kregen ze voor de huisvesting van
één persoon 50 ct. per dag. Elke volgen
de persoon leverde een dubbeltje op.
Had men de evacuees ook nog in de
kost, dan kreeg men 90 ct. per dag extra
voor de eerste persoon en circa 75 ct.
voor elke volgende persoon. Let wel, de
warme maaltijd kwam nog altijd uit de
gadrkeuken.
Het duurde tot half februari voordat
deze vergoeding enigszins werd aange
past, maar nog steeds geen „goudgeld"
opleverde.
Ook de evacuees werden in staat ge
steld een kleinigheidje zelf te kopen en
te betalen. Zij kregen als zakgeld voor
de eerste persoon 40 ct. per dag en elke
andere personen 25 ct. Een gezin van
vader en moeder met vier kinderen
kreeg dus 40 ct. plus 5 x 25 1.65
per dag, of 11.55 per week. Half
februari werd ook dit tarief gewijzigd.
Helaas in ongunstige zin. Een echtpaar
kreeg toen/2.50 per week. De kinderen
beneden 18 jaar elk 75 ct. in de week. In
ons voorbeeld van vader en moeder met
vier kinderen kreeg men toen dus 2.50
plus 4 x 75 ct. 5.5Ö per week
Ruim de helft dus van weleer
Vorig jaar werd voor de eerste keer 't
Zilveren Schöpke uitgereikt. Deze on
derscheiding is in het leven geroepen,
door de besturen van Wijkcentrum 't
Schöpke en Wijkvereniging Veltum.
Men wil met deze onderscheiding ie
mand in het bijzonder danken voor
zijn/haar inzet voor de wijk Veltum.
Ook dit jaar vindt de uitreiking plaats
en wel tijdens het ondertrouwbal op 11
januari a.s. in de Wieënhof.
Deze avond werd gekozen, omdat dit
een geheel Veltums gebeuren gaat wor
den, waarin deze Veltumse onderschei
ding geheel op zijn plaats is.
EENENVEERTIG JAAR GELEDEN
heel de evacuatietijd mee geconfron
teerd werd. Maar desondanks slaagde
men er telkens in de evacuees zo goed
als maar mogelijk was te huisvestigen.
Achteraf bleek dat de 113 Venrayers
niet de eerste oorlogsvluchtelingen
waren, die in Lieshout onderdak von
den. Toen de bevrijders in oktober 1944
de smalle corridor begonnen uit te
breiden, richting Maas hadden reeds 19
personen vrijwillig de wijk naar Lies
hout genomen. Ze waren afkomstig uit
Venray, Vierlingsbeek en Boxmeer.
VRIJWILLIG EN GEDWONGEN
Niemand verlaat graag have en goed.
Maar toen de oorlogsdreiging, het
bombarderen, het voortdurende vlieg
tuiglawaai en de angst te groot werden
heeft menigeen zijn biezen gepakt en
een veilig heenkomen gezocht. Zo
kwamen in Lieshout, behaalde de reeds
genoemde 19 personen, in november '44
nog eens 'n kleine 60 personen onder
dak zoeken. Ook hier weer mensen uit
Venray en Boxmeer, maar ook uit
Deurne en zelfs Bern mei. En in decem
ber 1944 nog eens ruim 40 vluchtelingen
die op eigen houtje een veilig tehuis in
Lieshout zochten.
Maar ook gedwongen evacuees wer
den weer naar Lieshout getranspor
teerd. In november '44 in totaal 119, uit
Meyel, Vierlingsbeek en Boxmeer.
En op het einde van die maand
plotseling nog een groep van 108 perso
nen, afkomstig uit Wanssum, Vierlings
beek en Overloon. Deze groep werd on
dergebracht in de wijk Mariahout.
Maar nog was het niet genoeg. In de
maand december kwamen er nog 44
vluchtelingen aankloppen, waarvan en
kele grote gezinnen die geëvacueerd
zaten in het Philips Veemgebouw in
Eindhoven, maar het daar te kwaad
hadden gekregen.
En amper had 1945 zijn intrede ge
daan of opnieuw werd een groep van
120 gedwongen evacuees in Lieshout
neergezet. Deze waren afkomstig uit
Venlo en uit de Betuwe.
In de dan volgende twee maanden
bereikten nog eens 11 vluchtelingen op
eigen kracht deze Brabantse nederzet
ting. Het waren dan voornamelijk „na-
komers" uit plaatsen die er reeds ge
huisvest werden.
VERZORGING
Nadat men de evacuees de eerste mor
gen nog aan de ontbijttafels van de gast
gezinnen had overgelaten werd er met
veel spoed en goede wil gewerkt aan een
gaarkeuken. Diezelfde dag kon men al
brood en boter verstrekken.
In Lieshout
kon men beschikken over de keuken
van het Zustersklooster. De eerste
dagen alleen maar voor pap, die jam
mer genoeg zeer dikwijls aangebrand
was. Later ook stamppotten en soepen,
maar daarvoor moesten de evacuees zelf
de aardappelen komen schillen en de
groenten snijden.
Het tekort aan bedden kon men na
enkele dagen aanvullen met strozakken-
goed dat aan de evacuees ter beschik
king werd gesteld. De benodigde dekens
werden via diverse bureaus en instellin
gen gecharterd.
Schoenen en kleding waren vervol
gens de meest noodzakelijke behoeften.
Via heel veel instanties in het toen
bevrijdde gebied slaagde de evacuatie
commissie er in minimale hoeveelheden
textiel te verwerven. Schoenen waren
helemaal niet te krijgen, maar dankzij
de houtverwerkende industrie kwam er
een flink aantal klompen los.
Verschillende geëvacueerde gezinnen
begonnen weldra een zelfstandige huis
houding te voeren. Ze moesten dus ook
brandstof krijgen voor koken en ver
warming. Geen enkele kolenhandelaar
had echter voorraad. Dus kreeg men
bonnen om in de bossen te sprokkelen
en te kappen. Maar dergelijke stook-
methoden was men hier in het Noord-
Limburgse al lang niet meer gewend....
Gelukkig kreeg men op vrij korte ter
mijn 65 ton kolen in Lieshout en was de
eerste nood weldra gelenigd.
De eerste maanden kon men profite
ren van een Engelse mobiele wasserij.
Wat men daar via de Kloosterzusters
aan vuil wasgoed afleverde kreeg men
twee dagen later schoon en netjes ge
vouwen terug.
Huishoudelijke artikelen werden bij
de inwoners verzameld en aan de eva
cuees ter beschikking gesteld. Ook de
voorraad in een plaatselijke potten- en
pannenwinkel werd onder de evacuees
gedistribueerd.
GOEDE WIL
Opmerkelijk is, dat in het onderha
vige boekwerkje een pluim op de hoed
van de Venrayse en later ook Wanssum-
se evacuees wordt gestoken. Zij zouden
zich zeer goed aan de richtlijnen en af
spraken gehouden hebben en zich met
veel goede wil geschikt hebben in de be
perkingen die nu eenmaal aan de eva-
cees is voorbehouden.
De evacuees van Meyel aldus de
schrijver van het Lieshoutse boekje
vormden een schrille tegenstelling. Van
organisatie in deze groep was absoluut
geen sprake. Reeds na een paar dagen
gingen al enkele Meyelnaren op eigen
houtje terug naar hun woonplaats, on
danks een uitdrukkelijk verbod en het
aanwezige mijnengevaar. Zij brachten
onrust onder de Venrayers, die ook hun
terugkeer wilden bespoedigen
De militaire overheid weigerde
echter toestemming tot terugkeer. Die
van Venray legden zich er bij neer; die
van Meyel waren enkele dagen later ver
dwenen....
Voor de evacuees die vóór januari
1945 in Lieshout arriveerden, waren er
cor reijnders
onderhouds- en kleuradviseur
poststraat
(achter het postkantoor)
telefoon 04780-82810
In een praktisch uitverkochte
schouwburg werd zaterdag j.l. Venrays
nieuwe Carnavalsprins, John van Nis-
selroy, aan het publiek gepresenteerd.
Dat gebeurde aan het einde van een
goede en vlot geregiseerde Prinsepro
klematie, onder leiding van de nieuwe
Piëlhaze-vorst Piet Hermans. De ver
wachtingen die voor Vorst Piet waren
gewekt, zijn bewaarheid: een waardige
opvolger van Vorst Wim.
Bij zijn inleiding sprak Vorst Piet bij
zondere woorden van welkom aan de
tweejarige Teun Vorst hij is het al
twee jaar en ik moet er nog aan begin
nen die hem bij zijn installatie al was
komen feliciteren. Jong geleerd is oud
gedaan, zei de nieuwe Vorst en hij zette
Teun een Heuse carnavalsmuts op het
hoofd en decoreerde hem met een
aantal dropsleutels.
De Prinseproklamatie begon dan met
een presentatie van de vier Venrayse
carnavalsliedjes, die muzikaal werden
begeleid door de Hofkapel. Herman
Stevens en zijn jongens strooiden trou
wens als steeds de vrolijke noten kwistig
door de zaal.
Vervolgens brachten de Dansmariet-
m
Zaterdag 18 januari a.s. zal prins
Jack II (Seyckens) een receptie aange
boden krijgen in de Schanseschop, aan
vang 20.00 uur.
Op zeer ludieke wijze is zaterdag j.l.
een lid van Castenray's jongste vereni
ging, n.l. het K.O. cross-team als Prins
van de Schanseknuppels aan de aanwe
zigen gepresenteerd.
Uit een heuse cross-auto kwam hij te
voorschijn en zal onder het motto:
Laot gaon, laot gaon, carnaval 1986 is
zoë gedaon, tijdens het carnavalsgebeu-
ren voorop gaan.
