Terugkeer
naar het slagveld
PEEL
EN MAAS
Afscheid
Vorst Wim
Zondag gezellig uit?
BABY-
KLEDING
Nieuw in Venray!
Verfgroothandel
voor de particulier.
verfhal
lekker eten en/of sportief bowlen
restaurant
bowling- partycentrum
Herdenkingsplechtigheid op
10 november 1985 om 11.00 uur
op het Engelse oorlogskerkhof
Vijf jaar
„Oeretoe"
in Oostrum
CARNAVALS
PROGRAMMA
Zing is
mit ös mit
Voor kleine en grote drukwerken van den Munckhof b.v.
Grotestraat 68 - Venray - natuurlijk mag U bellen: 82727
ook om
KADO
te geven
ierin hebben we e
bijzonder mooie
sortering voor
betaalbare
prijzen
cor reijnders
onderhouds- en kleuradviseur
poststraat
(achter het postkantoor)
telefoon 04780-82810
Reserveer even of loop gewoon binnen bij:
Mgr. Hanssenstraat 10 - OOSTRUM - Tel. 04780-83223
In 1977 verscheen in een Engelse
krant een serie oorlogsverhalen van de
hand van veteranen uit de jaren '40- '45,
die West-Europa hielpen bevrijden. Een
van deze verhaten was geschreven door
George Dicks MC (drager van de oor
logsonderscheiding Military Cross).
•Zijn verhaal had betrekking op de strijd
rond Venray - met name over de over
steek van de Molenbeek in de Overloon-
George Dicks was in 1967 nog eens te
ruggeweest naar de Europeese slachtvel-
den, waar hij met zijn kameraden
gestreden had. En onlangs, in oktober,
waren de herinneringen hem weer te
machtig geworden en bracht hij op
nieuw een bezoek aan deze streken. Wij
hebben daarover in dit blad reeds ge
schreven.
Nu, wanneer we a.s. zondag 10 no
vember, op Klaprooszondag, onze ge
vallen bevrijders herdenken, vinden wij
dal een gepaste aanleiding zijn verhaal
ook eens in Peel en Maas te publiceren.
In oktober 1944 diende ik als com
mander bij het infanterie peleton van
het Royal Norfolk Regiment in N.W.
Europa.
Het avontuur in Arnhem was voor
bij. De eenheden van het 2e leger te
land, die er niet in geslaagd waren de
luchtlandingstroepen te bereiken, had
den nu de belangrijke opdracht de corri
dor in Zuid Nederland uit te breiden.
Het korps waarbij ik diende moest de
vijand verdrijven uit die gebieden aan
de oostkand van de corridor tot aan de
Maas. Zo werd het toneel voorbereid
van de afschuwelijke en kostbare ge
vechten rondom Overloon en Venray,
die zouden volgen. Hoewel de gehele pe
riode voor altijd in mijn geheugen ge
grift staat, is het niet mijn bedoeling
hier uit te wijden over de gevechten, het
ongeordende ervan, de verwoestingen
of de rol van verschillende mensen/
Mijn verhaal heeft vooral te maken met
een klein incident dat zich voordeed tij
dens een aanval in de vroege ochtend
van 16 oktober.
Na twee dagen gevochten te hebben
zaten we in de loopgraven halverwege
Overloon en Venray. Die nacht was on
ze opdracht om op 4.00 uur voorwaarts
te trekken, over een 8 meter brede
stroom, de Molenbeek genaamd, om
dan om 7.00 uur de andere kant van de
beek een groep boerderijen in te nemen,
zo'n 300 meter verder.
Volgens plan vertrokken we, staken
we de beek over d.m. een haastig in el
kaar gezette brug, tot onze dijen weg
zakkend in de modder om daarna tot
7.00 uur te wachten tussen het riet. De
verlichting van onze omgeving werd ver
zorgd door de zoeklichten van de vij
and. Zij maakten veel lawaai door met
hun tanks op en neer langs het front te
trekken. Waarschijnlijk vermoedden ze
een offensief want nu en dan vuurden ze
met hun beruchte mortieren „nebelwer-
fer" in onze richting.
Om 7.00 uur opende ons peleton een
enorm spervuur op de boerderijen. Van
mijn plaats in het riet kon ik de grana
ten zien ontploffen en toen, tot mijn
verrassing en voldoening, zag ik een wit
te zakdoek zwaaien bij een van de boer
derijen. Ik schreeuwde „Dit is het",
rees op en liep door het open veld naar
voren, opzij geflankeerd door m'n man
schappen en achter hen door verdere
infanterie-troepen. Granaten vielen ron- -
dom ons, die van hun of van ons? Ik
werd me ervan bewust dat machinege
weer-kogels vanaf de boerderij op ons af
kwamen. „Wal vreemd" dacht ik, „we
hebben toch een witte zakdoek gezien?
Geven ze zich nu over of niet?".
Toen we dichter bij de huizen kwa
men zagen we opeens, zo'n 200 meter
van ons af, een Duitse tank zijn kanon
op ons richten. We renden vlug naar de
beschutting van de boerderij waar we de
zakdoek hadden zien zwaaien. Er volg
de een krachtig vuurgevecht, gevolgd
door het tevoorschijn komen van een
groot aantal Duitse soldaten uit deze
boerderijen en bijgebouwen, met de
handen in de lucht. Dit weerhield de
tank er echter niet van door te gaan met
het afschieten van granaten op de boer
derij. Wit-hete stukken van hulzen vie
len op mijn camouflage-uitrusting, zon
der nare gevolgen gelukkig.
De Duitse tank besloot tenslotte er
mee op te houden en vertrok. Onver
klaarbaar, want nog geen enkele van
onze tanks was gearriveerd. Toen maak
te een van mijn mannen mij erop attent
dat er nog geluiden uit de boerderij
kwamen. Hij gooide een handgranaat in
een van de kamers boven en riep van al
les, zonder reactie echter.
Nadat ik de schade onder mijn man
nen had opgenomen, wilde ik net rustig
een sigaret opsteken, toen ik hoorde
roepen: „Kameraad". Ik ging de boer
derij binnen onder beschutting van mijn
sergeant en kwam er achter dat de eigen
lijke bewoner van de boerderij geroepen
had. (Het betrof hier de heer Wetter-
hahn van de Overloonseweg (red.)). Hij
zat met zijn familie in de kelder. Hijzelf
had een snee, zo'n 15 cm lang over zijn
hoofd, dat flink bloedde. Eén meisje
was dood. De rest van de familie, moe
der, een jongen en twee meisjes, waren
oké, behoudens hun begrijpelijke ver
driet.
Hun aanwezigheid vormde een pro
bleem voor mij! Wat moest ik met hen
doen? De vader was te zwak om te lopen
en had ook snel medische hulp nodig.
Terwijl ik hierover nadacht, ontstond er
een volgende complicatie, doordat het
rieten dak van de boerderij in brand
vloog (een verdwaalde Duitse kogel was
de oorzaak). De jongen, 16 jaar oud,
klom op het dak en wij reikten hem em
mers water aan, maar "zo gauw toen hij
zijn hoofd boven de dakrand uitstak,
opende de vijand het vuur op hem.
Daar boven was duidelijk geen toe
komst voor hem weggelegd!
We vonden een kruiwagen in een van
de schuren; daarin zetten we de gewon
de boer. Zo moest de zoon hem, en de
rest van de familie, naar onze achter
hoede brengen.
Hel dak bleef verwoed branden. Het
lichaam van het dode meisje bleef in de
kelder. De volgende dag waren de linies
vooruitgeschoven. We begroeven haar
in de tuin, met respect maar zonder eni
ge ceremonie. Een van de buren was er
bij en huilde onophoudelijk.
Ik begon mezelf vragen te stellen. Wie
was verantwoordelijk voor haar dood?
Was het de Britse artillerie? Was het de
Duitse tank? Of de handgranaat? Of
ons spervuur? Was het wel reëel om me
daar zorgen over te maken? Mijn eigen
peleton had verschillende verliezen (3
doden en 7 gewonden) en ik wist dat het
bataljon zwaar getroffen was. Dus
waarom zou ik me druk maken over een
Nederlandse burger?
Uiteindelijk was ik in staat, afgeleid
door andere dringende zaken, dit inci
dent uit mijn gedachten te zetten, maar
ik vergat het nooit.
Terwijl we uitrustten na de slag kre
gen we in de gaten dat we kennelijk iets
buitengewoons hadden gedaan. De
commandant van het korps vaardigde
een speciale „dagorder" uit, waarin hij
de divisie gelukwenste met „het fan
tastische optreden waarmee ze een brug-
PROGRAMMA EN VOLGORDE VAN DE PLECHTIGHEID
10.45-11.00 UUR
Opstellen rondom het monument, in het middenpad voor het monument of eventueel
op de paden. Rondom de graven: de erewacht van het Veteranen Legioen Nederland
afdelingen Ospel en Venlo.
11.00 UUR
Aanvang van de herdenkingsplechtigheid.
KORAAL MUZIEK door de Koninklijke Harmonie Euterpe o.l.v. de
heer J. Verstegen.
KORAAL ZANG door het zangkoor Venrode o.l.v. de heer
J. v.d. Tillaert.
KORTE PREEK door aalmoezenier 't Hoen, Lt.Kol. b.d.
„IN MEMORIAM" uitgesproken door burgemeester H. Defesche.
„THE LAST POST" door trompettist de heer J. Jansen uit Venlo.
2 MINUTEN STILTE aangegeven door signaal.
KRANS- EN BLOEMENLEGGING OP MONUMENT OF OP GRAVEN
Tijdens deze bloemenhulde koraal-zang door zang
koor Venrode
LAAT ONS BIDDEN door aalmoezenier 't Hoen
„HET REVEILLE" door trompettist J. Jansen
Het symbool dat ondanks ailfcsllhet leven doorgaat
HET SPELEN EN ZINGEN DOOR ALLEN VAN
GOD SAVE THE QUEEN (engels volkslied)
WILHELMUS (Nederlands volkslied, 2 coupletten
SLUITING
gehoofd over de beek ten noorden van
Venray sloegen, ondanks alle tegen
spoed", waarbij mijn brigade extra ge
noemd werd.
Later in de strijd werd ikzelf gewond
en naar huis overgevlogen. In de zes
maanden revalidatie had ik tijd genoeg
om over de hele bevrijding na te denken
en er een persoonlijk verslag over te
schrijven. De boer in Venray hoorde bij
dat verhaal.
Drieentwintig jaar later kwamen drie
van ons, ex-subalterns (een Engelse rang
onder die van kapitein) van hetzelfde
bataljon elkaar tegen op een reünie en
we besloten de Nederlandse slagvelden
te bezoeken. In tegenstelling tot het wijd
verbreide idee, hadden wij helemaal
geen moeite onze voorhoede-linies te
herkennen. We staken de Molenbeek
over en wandelden over de weg die leid
de naar de boerderij. Een oudere man
stond in de deur te zonnen(!). Ik her
kende hem meteen. Maar hij sprak geen
Engels en wij geen Nederlands. Daarop
volgde een lachwekkend over en weer in
gebarentaal met als resultaat dat de
boer, na veel overreding mijnerzijds,
zijn pet afnam. En daar liep over zijn
kale kruin, een wit litteken.
Weer volgde allerlei gebaren. We
maakten daaruit op dat hij graag wilde
dat wij de volgende dag terugkwamen.
Hij zou ervoor zorgen dat zijn zoon
aanwezig zou zijn. Toen we de volgende
morgen aankwamen, werden we door
de hele familie ontvangen en ook door
de verslaggever van het plaatselijk week
blad, die als tolk fungeerde. De jongen
die toen het dak op was gegaan was nu
een volwassen man en ook de dochters
waren de meisjesjaren al lang ontgroeid.
Moeder zag er wat verloren uit en ik had
het gevoel dat ons bezoek weer droevige
herinningen wakker maakte. Maar de
vader had klaarblijkelijk veel plezier in
onze aanwezigheid.
Nadat we elkaar het allerbeste ge
wenst hadden voor de toekomst ver
trokken we weer.
In 1968 ontving ik een uitnodiging
voor hun gouden huwelijksfeest. Ik ging
niet, maar zond hun een boeket bloe
men. In antwoord daarop kreeg ik een
erg plezierige brief en een foto van de
hele familie, gemaakt op de feestdag.
Elk jaar sturen we elkaar kerstkaar
ten. Ze moeten nu (1977) wel ergens in de
tachtig jaar zijn. Met boeren zijn ze
gestopt en ze brengen hun oude dag in
een bejaardenflat in Venray door.
DONDERDAG 7 NOVEMBER 1985 Nr. 45
Op zondag 10 november viert het
Carnavalesk-koor „Oeretoe" in Oos
trum z'n 5-jarig bestaan. Daar wordt de
nodige ruchtbaarheid aan gegeven. Een
uitgebreid programma is samengesteld
om er een echt dorpsfeest van te maken.
De oprichting van „Oeretoe" was een
gevolg van een oproep van de Oostrum-
se carnavalsvereniging, om meer „eigen
bloed" in de zittingen te krijgen.
Tijdens het „doorzakken" na een
verjaardagsfeestje werd definitief beslo
ten het koor op te richten.
Gestart werd met 16 mensen, nu zijn
het er 24, dat tevens het maximum is.
Sinds de oprichting is de leiding van het
koor in handen van Staf Soulimans.
In de loop der jaren is het koor veel
vuldig opgetreden tijdens carnavalszit
tingen, zowel in Oostrum als in diverse
Venrayse inrichtingen. Dorpsfeesten
werden opgeluisterd en zondagochtend
concerten verzorgd. Bekend is ook hun
nieuwjaarstreffen, samen met de Eiken
hofkapel.
Aan het feest van a.s. zondag, dat om
11.00 uur begint in het Gemeenschaps
huis, werken de volgende gezelschappen
mee:
Oeretoe, Oostrum
Eikenhofkapel, Oostrum
Joekskapel „Ut Göt", Oostrum
Oostrums Kwartet, Oostrum
Het Hofkoor, Venray
Hofzangers, Geldrop.
Zoals elk jaar stellen wij, na de 11e
van de 11e in ons blad ruimte beschik
baar voor een overzicht van de diverse
carnavalsaktiviteiten, in kom en kerk
dorpen. Volgende week plaatsen wij de
eerste lijst. De verschillende carnavals
verenigingen worden uitgenodigd hun
programma aan ons door te geven.
Het Venrayse Hofkoor onderdeel
van Venrays Mannenkoor heeft zon
dag j.l. met veel succes en onder zeer
grote belangstelling, z'n nieuwe L.P.
gepresenteerd.
Negentien hits van de afgelopen jaren
staan op de plaat verzameld. Natuurlijk
ook de succesnummers van Circus
Mök.
Toch wil men deze plaat niet speciaal
een carnavalsplaat noemen. De liedjes
zijn in feite altijd te beluisteren.
De eerste L.P. van het Hofkoor werd
5 jaar geleden uitgebracht, bij gelegen
heid van het tweede lustrum. Daarvan
werden er maar liefst 3300 verkocht.
Zoals onze foto laat zien, zongen de
Hofkoor-leden nog eens live de liedjes
van de nieuwe L.P.
HONDERDENZESDE JAARGANG
De stichting Veltum heeft de com
missie boerenbruiloft gevraagd, om in
het kader van Veltum 750 de boeren
bruiloft van 1986 te mogen organiseren.
De commissie heeft hier welwillend op
gereageerd, waarna de werkgroep Vaste
laovend 1986 van de Stichting Veltum
750 aan de slag kon gaan.
Op dit moment is de organisatie van
de boerebruiloft in een vergevorderd
stadium qua organisatie en zijn de
namen bekend van de personen die het
geheel gaan „bemannen". De rol van
Opperboer zal worden vertolkt door
Jan van Mieke's Nöl die het geheel in
goede banen zal gaan leiden. Ouders
van de Bruidegom zijn; Hannes zeik-
schöpper van tuite Botermelk zienen
Handrie en Gerda van Sjraar en Netje.
Ouders van de Bruid zijn; Bart de
worstemaker, zoon van Piet de Meister
van de schül en Marie van Niese Jeu.
Getuige van de Bruidegom zine Grad
zienen Har. Getuige van de bruid is Lei
van Martha van Stevens Gradje en van
Ben Leiendekkers ziene Piet.
Uiteraard zijn de namen van bruid en
bruidegom intern bekend, maar zullen
wij die pas vrijgeven op het onder-
trouwbal welk wordt gehouden op
zaterdag 11 januarie 1986 in de
Wieënhof. Om iedereen in de gelegen
heid te stellen om zich voor dit gebeuren
passend te kleden, organiseert de
werkgroep op zondag 10 november een
carnavalskledingsbeurs in Wijkcentrum
,t Schöpke. De openingstijden zijn van
11.00 tot 15.00 uur. Dit gebeuren zal
muzikaal worden opgeluisterd door de
joekskapel zuutjes an. Tevens kunnen
op deze dag de kaarten voor het
ondertrouwbal worden gekocht a
2,50 en kunnen bewoners uit de Wijk
Veltum zich aanmelden als familie of
anderzïns verwant aan bruid of bruide
gom. Dit geeft U de gelegenheid om op
de boerenbruiloft de gehele dag met ons
mee te vieren met inbegrip van Koffie
en boeremoesmaaltijd.
PIËLHAAS PRESENTEERT
VASTELAOVESPLAAT 1985/1986
Met een grandioos liedjesmatinee zet
de Venrayse vastelaovesvereniging De
Piëlhaas op zondag 17 november de car
naval 1985/1986 in, in de foyer van de
Schouwburg.
Die dag wordt op stijlvolle wijze de
vastelaovesplaats ten doop gehouden.
Tijdens het liedjesfestival zal tevens af
scheid worden genomen van Vorst Wim
(Smits) en zal diens opvolger, geheim
zinniger dan ooit, gepresenteerd wor
den.
Kwam in de voorgaande jaren de
plaat van de Piëlhaas pas in de eerste
weken van januari uit, de commissie
van Geluid en Liedje heeft er dit jaar
vaart achter gezet en er voor gezorgd
dat het gebruikelijke ep-tje al in
november klaar is. Het allereerste exem
plaar van de plaat wordt op 17
november aangeboden aan de nieuwe
vorst van de Piëlhaas.
De voorzijde van de plaat wordt dit
jaar gesierd met twee liedjes van Tjeu
Vranken (muziek) en Pierre Pijpers
(tekst), gezongen door Boy Derksen.
Hij vertolkt de nummers Disco-Haas en
Ös Rose Vlek. Aan de andere zijde is
Sjef Goumans en ziene huushald te vin
den met de nummers Ut Hazepad en De
Vastelaovestied. Tekst en muziek zijn
van Sjef zelf, al heeft hij bij Ut
Hazepad assistentie gehad van Gerard
Beyers.
Uiteraard zullen de zangers en zange
ressen de vier nummers tijdens het
liedjesmatinee zelf komen vertolken.
Het programma dat om 11.55 uur
begint met muziek van de Hofkapel,
wordt geopend door voorzitter Leo
Janssen.
Na het afscheidswoord van Vorst
Wim en het „ontmantelen" van hem als
vorst, worden de vier liedjes, die tijdens
de liedjesfinale als beste uit de bus kwa
men, gepresenteerd.
Aan het eind van de liedjesmatinee
wordt de nieuwe vorst aan de Piëlhazen
voorgesteld. Na de installatie van de
vorst zal deze de Piëlhaasgrammofoon-
platen in de verkoop gooien. De eerste
platen zullen door de nieuwe aanvoer
der van de Piëlhaas worden gesigneerd.
