Venray weer een
vereniging
II
PEEL EN MAAS
"Jerusalem" 70 jaar 1915-1985
1
II
1
1
cor
1
1
al
verfhal
CAESAR
Zangtalenten
kampioenschap
PEEL EN MAAS
uw weekblad
ABRAM-FIETS
Molenbouwer als
vrijetijds
besteding
PEEL EN MAAS
LIJNETS
VAN VENRAY
Zilveren
Sjeesrally 1985
X5
A
V
Na maandenlange intensieve voorbe
reiding konden op 8augustus j.l. de
statuten van de afdeling Venray van de
R.K. Vereniging voor EHBO bij de
notaris worden getekend. Daarmede
werd het rijk geschakeerde verenigings
leven van Venray opnieuw uitgebreid.
En tot verrassing van velen start op 1
oktober in de aula van de openbare
school in Landweert reeds de eerste
cursus, waarvoor zich 21 deelnemers
hebben aangemeld.
WAAROM EEN E.H.B.O.?
Uit hel Gemeenschappelijk Admini
stratiekantoor van de huisartsen en in
het bijzonder vanuit het Gezondheids
centrum Landweert, kwam het verzoek
een EHBO-cursus te organiseren. Ook
vanuit de wijkraad Landweert werd dat
verzoek ondersteund, met de bedoeling
éénmalig een cursus EHBO te organi
seren. Maar dat was niet mogelijk,
omdat voor het verkrijgen van een
EHBO-diploma men lid moet zijn van
een vereniging, die daarna ook de her
halingscursussen verzorgt.
Dr. Frans Schmeetz, dr. Joop Verzij
den, de G.A.K.-arts, Harry v. d. Borg
secretaris van de wijkraad en Jules Kes-
sels rayonvoorzitter EHBO noord Lim
burg gingen aan het werk en vonden
veel medewerking o.a. van de afdeling
Venray van het Rode Kruis. Mevr.
Storms was zelfs bereid kaderlessen te
gaan geven. Ook de heer Coenders, ka
derinstructeur, heeft zich bereid ver
klaard gratis het praktische gedeelte van
de cursus te willen verzorgen.
De nieuwe vereniging heeft nu het
volgende bestuur:
Hr. Jules Kessels, voorzitter
Mevr. Monique Verzijden-Fleer, secr.
Dr. Joop Verzijden, penningmeester
Rudie Martens en Pierre Drabbels
lid, en dr. Frans Schmeetz adviseur.
Deze initiatiefnemers zijn van oor
deel, dat de eerste of onmiddellijke
hulp bij een ongeluk zo heel belangrijk
kan zijn. Met een eenvoudige hand
greep kan soms iemands leven worden
gered. En elke dag gebeuren rondom
ons ongevallen, waarbij velen niet
weten wat te doen. Toch kan het leggen
van een pleistertje, tot hulp bij flauwte,
botbreuk en zelfs kunstmatige beade
ming geleerd worden.
De Venrayse afdeling Landweert is
aangesloten bij de landelijke Organi
satie van EHBO-verenigingen op katho
lieke grondslag. Zij is ingedeeld bij het
district Limburg, dat momenteel be
staat uit 82 verenigingen met 5200 le
den.
Het doel van de vereniging is, het
bevorderen van al datgene dat kan
leiden tot het voorkomen van ongeval
len en het verlenen van verantwoorde
hulp.
Zij wil dat bereiken door:
het organiseren van cursussen in
Eerste Hulp bij Ongelukken en onge
valspreventie;
het organiseren van voortgezette
opleiding;
samenwerken met andere vereni
gingen en instellingen welke werkzaam
zijn op hetzelfde gebied.
De vereniging heeft reeds een start
subsidie aangevraagd bij de gemeente.
Op dinsdag 1 oktober om 20.00 uur
start de eerste cursus, welke gehouden
wordt in de aula van de openbare school
in Landweert.
Zoals bekend hebben zich 21 cursis
ten aangemeld welke 16 lessen zullen
volgen en op het einde examen zullen
doen. De cursus richt zich speciaal op
de EHBO, welke nodig is bij ongeval
len, die in en om het huis kunnen ont
staan. Het theoretische gedeelte zal
worden gegeven door Dr. Schmeetz, het
praktijkgedeelte door mevr. Storms.
In de toekomst zullen onder het vig
net van de EHBO in dit blad verdere
mededelingen worden gedaan.
Voor sommige werkzaamheden
is nu eenmaal vakkennis nodig.
Die leveren wij gratis
bij de verf!
poststraat
(achter het postkantoor)
telefoon 82810
Stoer, mannelijk en
modieus is de nieuwe
najaarscollectie van
Grotestraat 2, Venray. tel. 10943
Gasthuisstraat 28, Venlo, tel. 077-41960
jonge mannenmode
Op zaterdag 28 sept. a.s. wordt er in
de Kiosk de Noord Limburgse zang
talentenkampioenschappen 1985 gehou
den, aanvang 19.30 uur.
Daar wij deelnemers hebben uit
geheel Limburg, Brabant en Gelderland
belooft dit weer 'n zeer muzikale avond
te worden.
De jury zal worden voorgezeten door
Stichting Hollands Promotie Festival
(bekend van TV) uit 's-Hertogenbosch.
Het gehele programma zal worden
opgenomen door Ziekenomroep Venray
zodat de zieken en bejaarden t.z.t. het
programma via de radio kunnen horen.
Daar er van de deelnemersziide grote
supportersscharen worden meegebracht
raden wij belangstellenden aan hun
kaartjes in de voorverkoop te halen,
anders wacht u misschien een grote
teleurstelling, omdat de zaal vol is.
De voorverkoop is op Beethoven-
straat 8, Venray.
Onlangs is de Abram-fiets gelan
ceerd. Een wereldprimeur, omdat het
een veilige fiets is voor bejaarden en
licht gehandicapten
Dit rijwiel is als damesfiets uitge
voerd, maar is natuurlijk evengoed ge
schikt voor de oudere man die er heel
gemakkelijk kan x>pstappen. De za
delstand is extra laag, zodat men bij
stilstand met beide voeten op de grond
kan komen. Toch is de afstand tussen
trappers en zadel gelijk gebleven.
Een stuurspiegel geeft duidelijk over
zicht op het achteropkomend verkeer.
Ook bij links afslaan.
Handen uitsteken om richting aan te
geven is er niet meer bij. Een handige
drukknop bij het handvat stelt de elec-
trische richtingaanwijzer in werking,
zichtbaar voor het tegemoetkomende en
achteropkomende verkeer.
In de koplamp is een kleine accu ver
borgen welke steeds wordt bijgeladen
door een dynamo welke in de ketting-
kast is aangebracht. Deze zorgt voor
konstant licht, ook bij stilstand.
Het rijden is uiterst licht en comforta
bel door de grote, lichtgevende, wielen
en gemakkelijk trappen.
Bllijkens een advertentie in dit blad
heeft Poels Rijwielhandel deze nieuwe
fiets reeds in de verkoop genomen.
„Dit is nou de tweede molen van dit
type dat ik gebouwd heb en telkens als
ik hem bijna klaar heb is er wel iemand
die me de oren van de kop zanikt om 'm
te verkopen...".
Aan het woord is Jo Swinkels in de
Arkstraat, die uit louter liefhebberij
maquettes bouwt en nu alweer twee
windmolens gemaakt heeft. Feitelijk al
drie, want de molen, die hij al enige ja
ren bovenop zijn garage had staan, is
ook al weer van eigenaar veranderd.
„Volgende week begin ik aan de derde
molen, want die heb ik ook al weer aan
iemand beloofd. En de vierde molen
houd ik beslist zelf..."
Jo Swinkels wordt volgend jaar 65.
Tot hij vier jaar geleden in de WAO te
recht kwam, was hij hovenier/bloemist
bij St. Servatius. En al was hij arbeids
ongeschikt, het knutselen kon hij toch
niet laten. Hij kon nog wel wat werken
in zijn tuin en wat fietsen door het Ven
rayse land, maar dat was toch te weinig
om zijn vrije tijd helemaal op te vullen.
Van lieverlede ging hij aan het timmeren
en zagen, lot zijn vrouw hem bij wijze
van spreken de keuken uit keek.
Vanwege de lieve vrede besloot men
toen maar een garage te bouwen met
daaraan verbonden een ruim
knutsel,,hok". Dat knutselhok is intus
sen uitgegroeid tot een goed geouitilleer-
de doe-het-zelf-ruimte, waar Swinkels
met plezier een paar uurtjes per dag
doorbrengt.
Reeds eerder lieten wij onze lezers een
maquette zien van de Grote Kerk en van
Huize Sint Anna, die Swinkels precies
op schaal volgens tekening bouwde.
Ook zijn ouderlijk huis in de Spurkt
werd puntgaaf nagemaakt en tenslotte
werd ook zijn woning en die van de
buur in een maquette „vereeuwigd".
Ook de twee molens die hij nu klaar
heeft en de derde waarmee hij gaat be
ginnen, zijn precies volgens schaal ge
bouwd. Het zijn leuke achtkantige Hol
landse windmolens met stelling. Zoge
naamde bovenkruiers, d.w.z. molens
waarvan de kap kan worden gedraaid
om de wieken op de wind te zetten. De
naaf waaraan de wieken zijn bevestigd
draait op een paar kogellagers, waar
door de wieken bij het lichtste briesje
vrij kunnen draaien.
De molen is ca. 120 cm hoog en de
spanwijdte van de wieken is ca. 150 cm.
Geplaatst op een molenklef is het een
zeer indrukwekkende tuinversiering en
de constructie is zodanig dat hij al
draaiende vele jaren mee zal gaan.
Het is geen wonder dat er steeds weer
liefhebbers voor zijn. Swinkels maakt er
echter geen handel van, maar voor niks
weggeven doet hij ook niet. Op zijn
minst moet men hem het hout betalen.
„Het moet een hobby blijven, voor
mijn part zeg je er arbeidstherapie te
gen...."
Tot voor kort konden hij en andere
oud-gedienden van St. Servatius daar in
de timmerwerkplaats terecht voor ma
chinale houtbewerking. Daar is jam-
mergenoeg een einde aan gemaakt en is
men nu gedwongen om naar de speciaal
zaken te gaan. Dat maakt zo'n hobby al
direkt een stuk duurder.
Omdat hij slechts een paar uurtjes per
dag aan het knutselen is - of hel moet
echt de hele dag regenen - kost de bouw
van zo'n molen toch bijna twee maan
den. „Zo'n 75 uur inclusief schilderen
heb je er toch wel voor nodig" zo verze
kert hij ons maar daar zal zeker ook al
een stuk routine inzitten.
De molen die hij komende winter nog
voor zichzelf gaat maken, wordt een
Groningse stellingmolen, die een flink
stuk groter is dan de Hollandse wind
molens die hij tot nu toe maakte. ,,E*
die is beslist niet te koop...."
EEN ABONNEMENT WAARD
Dinsdagmiddag mocht burgemeester
Defesche de eerste van een serie van 250
handgemaakte etsen van Venray in ont
vangst nemen. De overhandiging door
de kunstenares Anna Doedijns vond
plaats in het gemeentehuis.
50 STEDEN
Evenals Venray worden door Kunstk
ring Holland, een organisatie die de be
langen behartigd van Nederlandse
kunstenaars, in totaal 50 Nederlandse
steden in lijnets uitgebracht.
Van iedere stad is de oplage beperkt
tot 250 etsen, welke zijn genummerd en
gesigneerd door de kunstenaar. De et
sen, die zonder tussenkomst van galerie
houders en kunsthandelaren, door
Kunstkring Holland aan liefhebbers
worden verkocht, worden bovendien
voorzien van een certificaat van echt
heid en een biografie van de kunstenaar.
De oplagebeperking van 250 stuks
welke de exclusiviteit van de etsen moet
waarborgen wordt onder andere verkre
gen door het zinken etsmodel na het af
drukken van de 250e ets te voorzien van
een ingekraste handtekening van de
kunstenaar en het te overhandigen aan
het gemeentebestuur, in dit geval van
Venray.
De etsen zijn 17x24 cm groot en ge
vat in een paspartout met lijst van
36x42 cm.
Geïnteresseerden verwijzen wij naar
de advertentie elders in dit blad.
A.s. zondag wordt er voor de 5e maal
gestreden om de Zilveren Sjees, be
schikbaar gesteld door juwelier Verlin
den uit Venray.
De eerste rit was in 1980 en werd
gewonnen door J. Vlemmix Leunen,
1981 C. Driessen Maasbree, 1982 van
Gerven Nederweert, 1983 M. Staaks
Oostrum, 1984 dhr. Geelen uit Velden.
De organisatie is wederom in handen
van D.S.V.
De start is vanaf 10.00 uur tot 12.00
uur bij manege „Vlakwater", Hardeweg
6, Venray.
Er kan worden deelgenomen in de
categorie:
A aanspanningen
B ruiters en amazones
C pony ruiters
Dit jaar zullen de plaatsen Merselo,
Heide en Ysselsteyn het meeste in de
route voorkomen.
De rustplaats is in Ysselsteyn tegen
over de camping aan de Zeilbergseweg
alwaar men zich ook te goed kan doen
aan soep en broodjes.
Dhr. Cremers zadelmakerij zal ook
dit jaar de brokken voor de paarden
sponsoren.
Mensen en kinderen die liefhebbers
zijn van paarden moeten zeker een
kijkje gaan nemen op de rustplaats.
Ook kan men zien hoe men zich
vroeger verplaatste toen er nog geen
auto's waren.
Ook dit jaar zijn er kosten noch
moeite gespaard om de rit mooi en ge
zellig te maken.
Organisatie en deelnemers hopen dan
ook dat de weergoden goed gehumeurd
mogen zijn.
Bij slecht weer kan de rit naar een
andere datum verschoven worden.
Degenen die willen deelnemen hoeven
zich niet van tevoren op te geven, maar
kunnen wel een reglement telefonisch
aanvragen 04780 - 86196.
Namens de organisatie veel succes
met de voorbereiding en tot zondag aan
de start.
exclusieve
modes
en
schoenen
DONDERDAG 26 SEPTEMBER 1985 Nr. 39
HONDERDENZESDE JAARGANG
Voor kleine en grote drukwerken van den Munckhof b. v.
Grotestraat 68 - Venray - natuurlijk mag U bellen: 82727
Eén van de ontwikkelingen was de
verdergaande emancipatie van de vrouw
met de behoefte aan gymnasiale oplei
ding en hogere studies. We krijgen de
indruk dat de studie voor de meisjes die
'op Jerusalem zaten al lang geen luxe
meer was. Bij opvoedsters én leerlingen
werd waarde gehecht aan de „studiosi
tas", een gesteltenis waardoor zij zich
openden voor de rijke wereld van de
cultuur en voor een scholing van de
geest die niet slechts voor mannen was
weggelegd.
Het verzoek om een GYMNASIUM
op te richten kwam van de provinciaal
der Jezuieten, Pater van Oppenraay. Na
verdere besprekingen met Pater van
Everdingen, rector van het Sint Igna-
tiuscollege te Amsterdam, kwam de op
richting van het Sint Angela Gymna
sium tot stand. Het was het eerste ka
tholieke gymnasium voor meisjes in Ne
derland. Kort te voren was er een
katholieke H.B.S. voor meisjes aan de'
Reyniervinkelskade te Amsterdam op
gericht en het R.K. Lyceum voor
meisjes in Den Haag tot stand geko
men.
Op 15 september 1915 begon men in
Venray met de eerste klas van tien leer
lingen. Nuchter en zonder ophef werd
het plan uitgevoerd. De eerste wereld
oorlog die bezig was in Europa liet
trouwens niet toe veel feest te vieren.
Mère Bonafacia Hoffman als oversté en
Mère Gregoria Straatman als rectrix
zagen het eerder als een opdracht en een
dienst aan de vrouwelijke jeugd in
Nederland. Met een levendige tijdge-
voeligheid hebben zij de mogelijkheid
aangegrepen om aan komende genera
ties de vorming te geven die de wereld
en de Kerk in deze eeuw behoefden.
Daarom schroomden zij geen inspan
ning, geen arbeid, geen verantwoorde
lijkheid. Het wil wat zeggen dat reeds
na vier jaar, in 1919, het Gymnasium
officieel erkend werd. In 1921 deden de
eerste zes leerlingen haar staatsexamen
in Utrecht. Het waren: Elodie Cramer,
Bertha Hoyng, Jo Paauwen, Emma
Roes, Mies Smits van Waesberghe en
Richmonde Vos de Wael. Zij openden
de lange stoet van gymnasiasten die tot;
op heden deze school „doorlopen".
De in 1857 opgericht Normaalschool,
'later Kweekschool, werd in 1914 opgehe
ven. Naast het Gymnasium werd er een
M.U.L.O.-school met twee vervolg-
klassen opgericht om meer tegemoet te
komen aan de behoeften van de Ven-
rayse vrouwelijke jeugd. Dit gebeurde
in het jaar 1914.
Na 14 jaar, in 1928 zal deze
M.U.L.O. omgezet worden in een
Middelbare Meisjesschool met Staats
programma. Parallel hiermee blijft er
een „M.M.S." met vrij programma.
Ook de Lagere school had de aan
dacht van Mère Bonifacia. Er werd een
plan uitgewerkt voor de bouw van een
dubbele Lagere school met drie vervolg-
klassen, de Sint Ursulaschool aan de
Maasheseweg. De inzegening heeft zij
niet meer moge meemaken. Op 9
november 1921 stierf zij, 49 jaar oud,
aan een hevige hartziekte. Slechts acht
jaar had zij de leiding in „Jerusalem"
en wel in de woelige tijd van de eerste
wereldoorlog. Desondanks heeft zij de
hervorming van het onderwijs ter hand
kunnen nemen, zodat nieuwe wegen
zijn geopend voor de generatie die door
de crisis van een oorlog is heengegaan.
Een nieuwe slag wachtte „Jerusa
lem", toen acht maanden later Mère
Gregoria stierf, op 29 juli 1922.
Oud-leerlingen hetinneren zich dank
baar de leiding én de franse lessen van
hun rectrix als een voorrecht. „Kinde
ren", placht zij te zeggen, „bewaken
jullie vooral je hart".
(We slaan de jaren van de oorlog;
•over, red.)
De bouwcommissie anno 1949 heeft
beslist geen vermoeden gehad van de
toekomst, die het middelbaar onderwijs
in „Jerusalem" beschoren was.
Er werd letterlijk gebouwd op de be
staande fundamenten: zes Gymnasium-
I V. VAN GYMNASIUM TOT
SCHOLENGEMEENSCHAP
Het vierde en laatste fragment uit het
boekje „Op Jerusaiems Grond" van zr.
Dorothée Bouwels, dat deze weken weer
aktueel is bij gelegenheid van het zeven
tigjarig bestaan van Jerusalem.
klassen op de begane grond, vijf
M.M.S.-klassen op de eerste verdie
ping, daarbij vaklokalen voor natuur-
en scheikunde, biologie en aardrijks
kunde, tekenen en handwerken. Er was
nauwelijks een docentenkamer. De
zusters hadden hun verblijf in het kloos
ter en de andere docenten hadden hun
eerste verblijf in het tegenwoordige
kleedlokaal naast de gymnastiekzaal.
Later is er een Gymnasiumklas „op
geofferd" aan de noodzaak een iets
ruimere docentenkamer te creëren.
De oude docentenkamer werd exter
nenlokaal. Want er kwamen steeds
meer leerlingen uit Venray en de omlig
gende dorpen.
Was het aantal externen in 1951 nog
25, in 1965 waren het er al 287, in 1975
tellen we er 824 en twee jaar later zijn
het er 1015.
We zien dan ook in het na-oorlogse
„Jerusalem" een kleine intemaats-
school veranderen in een grote streek
school.
Niemand heeft dat in 1951 kunnen
dromen, maar zoals voorheen gaat de
stroom van het gebeuren verder in de
bedding van de tijd. Mensen hebben ei
mee te maken, mensen dragen het ge
beuren, vinden er hun plaats in, spelen
er hun rol in, brengen het ter sprake,
maken het tot een levend verhaal, dat
aangereikt wordt aan elkaar en aan hen
die na ons komen.
Het ONDERWIJS beleefde in die
eerste decennia geen schokkende veran
deringen. Het had zijn vaste banen, die
uitgezet waren in de wet op het Middel
baar Onderwijs. De vruchtbaarheid en
het succes hingen voor een groot deel
van de toenmaals nog sterke „autono
me" leraar(es) af. Met Vondel kon men
zeggen: „De wereld (lees: school) is een
schouwtoneel, elk speelt zijn rol en
krijgt zijn deel.
Het aantal buitenleerlingen nam met
het jaar toe, met name uit de omliggen
de dorpen. Deze externe democratise
ring wordt in de zestiger jaren voorzich
tig en geleidelijk gevolgd door het
proces van de interne democratrisering,
waarbij alle bij het onderwijs betrokke
nen gewekt worden tot meedenken en
mee-verantwoordelijk-zijn voor de te
nemen beslissingen. Als tere plantjes
komen ze uit de grond tevoorschijn: het
oudercomité, de lerarenraad, de leerlin-
genraad, plantjes die op dit ogenblik
uitgegroeid zijn tot forse bomen. In
spraak, overleg, teamwork, discussie
vergaderingen op elk niveau en in
diverse richtingen zijn tegenwoordig
gemeentaal, maar eens werden ze nog
maar gestameld door „helderzienden".
We wandelen verder door de tijd. Er
staat weer een feest op stapel. 1965.
„Jerusalem" herdenkt het 50-jarig
bestaan van het Gymnasium. Een week
lang wordt er gefeest. Van 26 tot en met
•31 oktober. In allerlei vormen en toon
aarden. Wanneer we de feestprogram
ma's, het feestnummer van de school
krant, de artikelen in de Pers, de ver
slagen van de festiviteiten en van de
oudleerlingenréunie er op nazien, dan
komt er een uitbundigheid en creativi
teit op ons af, een elkaar vinden van
„oud" en „jong", dat je er warm van
Op de foto klas 6c van de VWO in het
huidige cursusjaar 1985-1986.
wordt. Als het waar is dat een feest de
weerspiegeling is van wat er leeft in een
school, aan valt ons bij dit feest op, hoe
alle geledingen die te maken hebben en
hadden met het leven van de school, er
hun stem hebben laten horen, spontaan
of plechtig, maar hun éigen stem.
Er klonk dankbaarheid in door. Vier
van de allereerste leerlingen waren aan
wezig en herdachten het geruisloze
begin van de school. De toenmalige
docenten werden op een geestige en
hartelijke wijze „her-dacht" en ten
tonele gevoerd in de speech van
Mejuffrouw Lucie Vuylsteke.
Burgemeester Custers memoreerde
dat Venray in dat beginjaar 1915 nog
slechts 9000 inwoners telde, terwijl het
er in die vijftig jaar 24.000 zijn gewor
den.
Al is 50 jaar geschiedenis in een
bestaan van 500 jaar slechts een korte
tijd, het is om het woord van Henri
Bergson te gebruiken: „een creatieve
kans" geweest, een wordingsproces, dat
nog steeds dóórgaat in „Jerusalem".
We mogen, meen ik, wel zeggen, dat
het democratisch bewustzijn, hoe be
scheiden ook, zijn aanzet heeft gekre
gen. De eerste schreden op 't nieuwe pad
kenmerken zich door een voorzichtig
aftasten, een zoeken naar het wét en het
hoé, het waarom en het wanneer. De
richting is genomen. De weg is lang,
maar er is genoeg beweging gekomen en
iets gewekt, vooral ook in de jongeren.
We zitten nog volop in de worsteling
om een eerlijke en evenwichtige demo
cratisering, ook in de kleine maatschap
pij van de school, die zo graag het
woord van Seneca in haar schil voert:
„Non scholae sed vitae".
Iedereen hoopt dat het een weg mag
zijn naar de werkelijke vrijheid en dat
het de jonge zowel als de oude generatie
leert verantwoordelijkheden te dragen,
verbondenheid te leven, recht te zijn en
te doen.
In 1968 werd de wet op het Voortge
zet Onderwijs ingevoerd, bekend onder
de naam van de „Mammoetwet", waar
bij het Gymnasium en de M.M.S.
werden omgezet in een SCHOLEN
GEMEENSCHAP met de afdelingen
Gymnasium en Havo. Twee jaar later,
in 1970, werd het Atheneum er aan toe
gevoegd.
De Scholengemeenschap is intussen
ook opengesteld voor jongens. De
eerste drie dapperen stappen in 1969 als
leerlingen van de brugklas de voorheen
rasechte meisjesschool binnen. Of
schoon het op dèt moment niet als een
schok ervaren werd door de toen nog
grote kloostergemeenschap, het wès wel
een beslissend „keerpunt" in de
traditie van „Jerusalem". De stroom
van het gebeuren was in een nieuwe fase
gekomen, niet alléén op school. De
jongens voelden zich blijkbaar geen in
dringers in „Jerusalem's" scholen,
want in zes jaar tijd is hun aantal ge
groeid tot 312 en in 1976 waren het 434
naast 630 meisjes.
De sterk veranderde struktuur van
het onderwijs, de snel toenemende
schoolgrootte, de instroom van jongens
hebben natuurlijk een ander karakter
gegeven aan de eens zo kleine meisjes
school. Ook de ruimten werden al spoe
dig ontoereikend. Er kwamen nood-
lokalen „Jericho" en „het Brukske" en
'iets later de vroegere intemaatsvleugel.
Er moest een tweede gymnastieklokaal
bijkomen, overblijflokalen en ruimten
voor minderschoolse aktiviteiten, er
was meer ruimte nodig voor het admini
stratieve werk, voor conrectoren,
schoolpsycholoog en schooldekanen,
voor vergaderingen van allerlei aard. De
docentenkamer was allang te klein ge
worden, er werd een tweede Klaslokaal
bijgetrokken, ze werd verfraaid en doel
matig ingericht. Zo heeft een uitpuilen
de school het klaar gespeeld, om zonder
nieuwbouw te plegen, het ruimtepro
bleem op te lossen op „Jerusalem's"
grond wat getuigt van een grote mate
van vindingrijkheid een aanpassingsver
mogen.
