Ondernemende Venrayer
"Jerusalem" 70 jaar 1915-1985
de alk'rnieuwste Seiko-mode.
JUWELIER VERLINDEN VENRAY
ontdekt gat in de markt van de telefoon
I
cor
I
1
n
verfhal
Uniek voor Noord Limburg en Oost Brabant
HOORCOMMISSIE VERKLAART
BEZWAARSCHRIFTEN TEGEN
NATURISTENCAMPING
ONGEGROND
INGEZONDEN
TRIMLOOP
Het tweede fragment uit het boekje
„Op Jerusalems Grond" van zr. Doro
thea Bouwds, dat deze weken weer ac
tueel is bij gelegenheid van het zeventig
jarig bestaan van Jerusalem.
Alvorens verder te gaan op „Jerusa
lem's" bodem, moeten wij ons een
ogenblik verplaatsen naar het Belgische
Thildonk bij Leuven, waar sinds 1832
een Ursulinenklooster is gevestigd.
Pastoor Jan Lambertz is er de heilige
stichter van.
Op I mei 1832 leggen daar achttien
zusters hun geloften voor het leven af.
Zij beloven in armoede, maagdelijkheid
en gehoorzaamheid te leven en nemen
de Constituties aan van de Ursulinen
van Bordeaux. Sinds omstreeks 1600
heeft de door Sint Angela Merici
gestichte „Compagnie van Sint Ursula"
zich over Frankrijk verspreid. Haar oor
sprong ligt in Italië waar zij in 1535 te
Brescia in het leven geroepen werd.
De expansiekracht die de Italiaanse
en Franse Ursulinenkloosters van de 16e
en de 17e eeuw kenmerkten, openbaar
de zich ook al spoedig in de jonge
Ursulinen-communiteit van Thildonk.
Twee dagen na het geloftefeest ver
trokken er al drie zusters, omtrent mid
dernacht op een boerenkar naar
Hoogstraten. In korte tijd zwermden
ook andere groepjes uit naar plaatsen
waar een school of een meisjespensio
naat begonnen werd. Maar zou Pastoor
Lambertz zijn Ursulinen ook naar Ven-
ray laten gaan? Daar was een gebouw
beschikbaar, de pastoor van Venray zag
de zusters graag komen en de bisschop
van Luik, Mgr. van Bommel, had er bo
vendien om gevraagd.
Persoonlijk gaat de pastoor naar
Venray om te kijken waar de zusters te
recht zouden komen. Toen hij de
kloosterruïne zag, (een gevolg van de
oorlogen in de 18e eeuw; red.), schudde
hij mismoedig het hoofd. Dit had hij
niet verwacht. Toch gebeurde het, dat
op de avond van 16 september 1838 acht
Ursulinen uit Thildonk vertrokken,
naar het verre onbekende Venray. Zij
verlaten hun land en hun klooster en
trekken het onvermoede en onverwach
te tegemoet. Zes geprofesten en twee
novicen durven het avontuur aan. Na
afscheid te hebben genomen van hun ge
liefde klooster stappen zij in de huifkar.
Langzaam gaat de tocht door het een
tonige landschap. Sint Truiden wordt
hun eerste pleisterplaats, waar zij wat
uitrusten van de vermoeienissen.
Reeds vroeg gaan zij de volgende
morgen op weg. Het was allesbehalve
een plezierreisje. Uitgeput van honger
en vermoeidheid, komen ze 's avonds in
Maaseik aan, waar zij door hun mede
zusters hartelijk en gastvrij ontvangen
worden. Hier zien zij hoe een pas
gesticht klooster in korte tijd tot bloei
kan komen. Het geeft hen moed om ver
der te gaan.
Het jaarboekje van Alberdingk
Thijm uit 1891 beschrijft de tocht als
volgt: „Welke vermoeienissen op dien
langen, langen tocht, langs veelal onge
baande wegen, samengepakt te zijn in
een ellendige huifkar terwijl de middag
zon met haar feilen gloed voordurend
de huif bestraalde!"
Reikhalzend zagen zij uit naar de
plaats van bestemming. Al hadden zij
gehoopt nog vóór de avond in Venray te
zijn, begon het al donker te worden
toen zij Horst naderden. Nog eens
moesten de reizigsters een onderkomen
zoeken voor de nacht. Zij vonden dat
bij de deken van Horst, die hen zeer
royaal en hartelijk ontving, vooral toen
hij hoorde dat zij al drie dagen onder
weg waren. Hij beloofde dat hij de
zusters de volgende dag naar Venray
zou begeleiden en in het klooster de H.
Mis voor hen zou opdragen.
Zo beleefde Venray dan op donder
dag 20 september 1838, de „feestelijke"
intocht der eerste Ursulinen.
We kunnen begrijpen dat er méér no
dig was dan de door hun meegebrachte
100 francs. Er was een groot optimisme
nodig. Maar vooral was er geloof nodig
in het woord van Christus: „Niets is on
mogelijk voor hen die geloven". Weer
was het begin klein en arm. Sociaal ge
zien was het allermiserabelst. Ze betrok
ken een troosteloze ruïne. In materieel
opzicht ontbrak het hun letterlijk aan
alles. Maar de vreugde was in hun hart
en zij maakten het woord waar, dat „al
leen kloosters zó armoedig en zó vrolijk
gesticht konden worden".
Het is duidelijk dat het hier gaat over
mensen, die vanuit andere waarden leef
den als bezit en comfort, zekerheid en
geborgenheid. Het waren mensen die
mogelijkheden hebben gezien en ver
vuld: die op weg zijn gegaan met dat
wonderbare vonkje hoop in het hart,
waardoor zij de toekomst open konden
houden als een nieuwe ruimte van leven.
Het begon zo eenvoudig als maar
denkbaar is. Omdat zij zelf niets beza
ten, waren zij in staat om te ontvangen.
Daardoor begon het zo menselijk. Een
handjevol vrienden die wat deelden met
hen die nog minder hadden dan zijzelf.
De ene boer bracht een zakje meel, de
andere een kruiwagen turf, weer een an
dere een potje bier. De burgemeester be
zorgde hun een half dozijn houten vor
ken en een haring op vastendag. Zuster
Agnes Hensen bracht trouw zelfge
kweekte groenten naar haar nieuwe
vriendinnen.
Pastoor Janssen die de eerste jaren
hun leidsman was, kwam de zusters
vaak bezoeken en bemoedigen.
Niet alleen hun werkkracht maar ook
hun geloof werd uitgedaagd. Zij kenden
het woord van Christus: „Wie een kind
opneemt in Mijn Naam, neemt Mijzelf
op".
Voor de kinderen waren zij gekomen.
Waar moesten zij ze onderbrengen? Een
vertrek in het oude rectorshuis werd in
orde gemaakt voor de armsten. Later
volgde een dagschool voor de andere
Venrayse kinderen en nog een bewaar
school. Zo gingen binnen korte tijd heel
de vrouwelijke jeugd school bij de
zusters.
Ondertussen moest er hard gewerkt
worden aan de restauratie van het
klooster. Het was geen zeldzaamheid
dat de zusters die om half negen voor
een talrijke klas stonden, al vanaf twee
uur 's nachts aan de wastobbe hadden
gestaan. Samen pakten zij het werk op.
Ook hielpen zij bij de opbouw: ruimden
puin, sjouwden stenen en verrichtten
vaak mannenwerk.
De ademtocht van de geest scheen
door hen heen te varen en langzaam ver
anderde het aanschijn van „Jerusa
lem".
Toen het ergste puin wat opgeruimd
was, begonnen zij enkele pensionnairen
te huisvesten. In de eerste jaren waren
het er slechts vier, zodat de geldmidde
len zeer schaars waren. Behoorde Ven
ray bij de aankomst der zusters nog tot
Zuid Nederland, in 1839 werd Venray
Nederlands gebied. Koning Willem II
was de religieuzen goed gezind. De oude
kloosters mochten weer novicen aanne
men. Er werden nieuwe kloosters
gesticht.
Al was de inrichting van het begin
nend pensionaat uiterst eenvoudig, ja
primitief, „Jerusalem" kreeg alom be
kendheid, zodat er in 1840 reeds 44 pen
sionnairen opvoeding en onderwijs ge
noten.
Het kwam letterlijk op hen toe, dat
bepaalde kringen in Nederland en in het
buitenland hun kinderen aan de Ursuli
nen toevertrouwden. Zij hebben, er op
geantwoord, we mogen wel zeggen, met
heel hun inzet, met hun leven.
(wordt vervolgd)
Op de foto het docentencorps van
Jerusalem" in 1957. In het midden zr.
Dorothée Bouwels, schrijfster van het
boekje „Op Jerusalems Grond",
waaruit wij deze bijdragen mochten
overnemen.
Een toevallig door Mevr. (Trix)
Veldkamp beluisterde radio-uitzending
heeft ertoe geleid, dat haar man, Wim
Veldkamp, Heggewikke 18 heeft beslo
ten het leger van werkzoekenden te ver
laten en wat men noemt „voor
zichzelf is begonnen". De radio-uitzen
ding ging over een vrouw die een tele
foonservice begon, toen het bedrijf
waar zij werkte, de telefonische aktivi-
teiten moest stopzetten.
„Gewapend met een telefoon en een
flinke dosis ondernemingslust waagde
ik de sprong in het duister", vertelde zij
de luisteraars. Na anderhalf jaar liep
haar telefoonservice zo goed, dat zij nu
al zes dames in dienst heeft moeten
nemen omdat haar werkzaamheden met
de dag toenemen.
„Dat is iets voor ons", dacht mevr.
Veldkamp en vertelde het verhaal aan
haar man. Samen hebben zij de moge
lijkheden van een dergelijke telefoon
service in Venray onderzocht, de markt
verkend en het besluit genomen met
ingang van 1 september te starten met
de Telefoon en Alarm Service T.A.S.
Venray.
De heer Veldkamp heeft het moeilijk
kunnen verwerken, dat hij zijn baan
verloor en na enige tijd bij de gemeente
zijn hand moest ophouden. Op allerlei
manieren trachtte hij aan de bak te
komen, maar iemand die boven de
vijftig is
Hij voelde zich energiek genoeg om
met iets nieuws te beginnen en meer dan
eens kwam hij met ideeën bij de ge
meente om met behoud van uitkering
iels zelfstandigs op te zetten.
Na van het succes van de telefoonser
vice in het westen van het land te
hebben gehoord, zag hij het gat in de
Noordlimburgse en Oostbrabantse
markt glashelder voor zich. Informeer
de elders in het land hoe een en ander
werkte en constateerde, dat er in het
westen zo'n zestigtal telefoonservice-
bureaus waren.
Intussen had de heer Veldkamp con
tact gekregen met Installatieburo Gebr.
Keysers b.v. te Ysselsteyn, die tal van
agrarische bedrijven in de wijde regio
van Venray had voorzien van een
alarmmelder met of zonder alarmdoor-
kiezer. Het werd hem duidelijk, dat een
dergelijke installatie wil zij voor de volle
100% kunnen functioneren, dag en
nacht „bewaakt" moet worden.
Als een alarmmelder in werking
treedt moet immers direct aktie
worden ondernomen. Alarminstalla
ties functioneren bij inbraak, stroom-
uitval, storingen in koelsystemen, venti
latie, waterstand, voedseltoevoer, weg
vallen van druk, het veranderen van
vochtigheidsgraad, brand, etc.
In alle gevallen kan zo'n storing tot
grote schade leiden,-vooral wanneer de
eigenaar van het bedrijf of zijn vervan
ger niet direct bereikbaar zijn.
24 uur service
De heer Veldkamp kwam samen met
de heer Keysers op het idee dit voor de
houders van alarminstallaties te kunnen
oplossen door aansluiting van de alarm
melder in zijn woning in Landweert. In
geval van alarm neemt hij direct de
noodzakelijke maatregelen.
De eigenaar van hei bedrijf kan rustig
van huis gaan omdat hij zijn eigendom
tóch bewaakt weet, 24 uur per dag, 365
dagen per jaar.
Intussen heeft de heer Veldkamp al
zoveel contacten gelegd, dat hij met een
gerust hart „de sprong in het duister"
heeft gemaakt.
TELEFOONSERVICE
De tweede poot van zijn nieuwe
onderneming,bestaat uit een telefoon
service.
Hij ontdekte, dat vele mensen niets
zo onpersoonlijks vinden als een tele
fonisch antwoordapparaat, waarin men
na het horen van een piep een bood
schap kan inspreken. „Ervaring heeft
geleerd, dat de mensen dan de hoorn
maar weer neerleggen om later, of nooit
meer, terug te bellen. Dit kan de onder
nemer veel geld kosten.
Vandaar het idee van de heer
Veldkamp om speciale schakelingen te
laten aanleggen, waardoor hij de tele
foon, bij niet beantwoorden op kantoor
wordt doorgeschakeld naar de telefoon
centrale op Heggewikke 18. Daar wordt
dan de telefoon beantwoord met de
eigen firmanaam van degene' die
opgebeld wordt. De boodschap wordt
genoteerd of indien nodig actie
ondernomen.
MODERNE APPARATUUR
De heer Veldkamp heeft zich verze
kerd van moderne apparatuur. Aan de
hand van een code kan hij op het
telefoonapparaat aflezen voor wie het
telefoongesprek bedoeld is, zodat hij
zich met die naam kan melden. Ook
voor de alarmdienst kan hij met behulp
van de decodeerder zien voor welk be
drijf het alarm geldt en wat de aard van
de storing is.
Hij is ervan overtuigd, dat een
persoonlijk telefonisch contact altijd
beter werkt dan een antwoordapparaat
en dat de kosten, welke men voor zijn
diensten moeten betalen duidelijk lager
liggen dan de stroppen die men kan
lijden door het niet direct beantwoor
den van een telefoongesprek of door
niet adequaat te reageren op een alarm.
Intussen heeft de heer Veldkamp, die
zijn nieuwe zaak samen met zijn vrouw
en dochter gaat runnen, al gemerkt, dat
er in Noord Limburg en Oost Brabant
ruime belangstelling voor zijn Telefoon
en Alarm Service bestaat.
Hij heeft al zoveel marktverkenning
gedaan, dat hij er van overtuigd is de
zaak zonder gemeentelijke ondersteu
ning te drijven.
Wel zal de gemeente het experiment
van de familie Veldkamp met grote be
langstelling volgen.
Tegenstanders van de vestiging van
een naturistencamping aan de Ossen-
dijk hebben in een vergadering van de
commissie voor ruimtelijke ordening en
volkshuisvesting - voor deze keer uitge
breid met de commissie voor jeugd,
sport en recreatie de door hen ingedien
de bezwaarschriften nog eens uitgebreid
mogen toelichten c.q. motiveren.
Beide commissies fungeerden deze
avond als hoorcommissie namens de ge
meenteraad, die op 24 september het
laatste woord over de bezwaarschriften
mag zeggen.
Na vier uur vergaderen, waarvan
anderhalf uur achter gesloten deuren,
werd het duidelijk, dat de naturisten
camping er, althans van de commissie
leden, mag komen omdat alle bezwaar
schriften ongegrond werden verklaard.
Voor deze vergadering, welke onder
voorzitterschap stond van wethouder
H. Willems, terzijde gestaan door wet
houder J. van Oers, waren alle 50
mensen uitgenodigd, die een bezwaar
schrift hadden ingediend dan wel mede
ondertekend.
Niet alle uitgenodigden waren op
komen dagen, maar wel waren er vele
belangstellenden op de publieke tribune
waardoor men toch op het aantal van
rond vijftig aanwezigen kwam.
WEINIG NIEUWS
Vorige week hebben we in ons blad
uitvoerig aandacht geschonken aan de
inhoud van de ingediende bezwaar
schriften door de dorpsraad, de LLTB,
de jagers, de (nabijwonende) agrariërs
en het Instituut voor Natuurbescher
mingseducatie (I. V.N.).
Tijdens deze hoorzitting kwamen
nauwelijks nieuwe gezichtspunten aan
het licht, zelfs niet toen de voorzitter
middels een „kruisverhoor" probeerde
steekhoudende argumenten los te krij
gen.
Het enige resultaat was, dat men
elkaar onderling ging tegenspreken. Zo
voerden de jagers aan, dat door de
komst van een naturislenkamp het wild
wordt verdreven, waardoor er niet meer
gejaagd kan worden. Maar volgens de
agrariërs zou er in het gebied niet meer
gejaagd mogen worden, waardoor er
meer wild zou komen, dat schade aan
de gewassen zou toebrengen.... Ook het
meest steekhoudende betoog van het
I.V.N. bracht niets nieuws aan het licht.
Van de zijde van de bestuurstafel
werd nog eens duidelijk gesteld, dat de
betreffende grond aan de naturistenver
eniging zal worden verpacht of verkocht
en dat de gemeente er verder geen
enkele voorziening zal aanbrengen met
gemeenschapsgeld.
Wat de beide commissies achter
gesloten deuren hebben gezegd, blijft
onbekend, maar na afloop van de ver
gadering bleek, dat beide commissies de
bezwaarschriften ongegrond hadden
verklaard.
De tegenstanders wachten nu hoe de
gemeenteraad op 24 september zich zal
uitspreken over de vestiging van de
naturistencamping aan de Ossendijk.
HOORZITTING?
Tevergeefs hebben enkele mensen
geprobeerd hun bezwaar op de voorge
stelde wijziging van het bestemmings
plan buitengebied toe telichten.
Gezien de manier waarop dergelijke
hoorzittingen gehouden worden is het
voor veel mensen moeilijk om hun
bezwaar nog eens duidelijk toe te
lichten.
Uit de vragen welke door de
commissieleden werden gesteld kon
men meestal concluderen dat de steller
of zeer deskundig was, óf de steller wist
niets beters te doen dan als een vraag te
stellen en zo de indiener iets te laten zeg
gen wat in zijn nadeel was. Een
voorbeeld hiervan was de vraag zal de
wildstand toe- of afnemen?
Een indiener vond van wel, terwijl
een ander beweerde dat de wildstand
achteruit zou gaan.
Ik denk dat beiden gelijk hebben,
omdat door verandering van het
biotoop er diersoorten zijn die zich niet
kunnen handhaven, terwijl andere
soorten zich sterk kunnen vermeerderen
bijvoorbeeld konijnen.
Ik denk dat een landbouwer die pro
testeert tegen meer wild hierbij specifiek
wijst op de soorten die schade veroor
zaken aan de op het veld staande
gewassen. Deze landbouwer spreekt
zeker uit ervaring, want 12 jaar geleden
heerste in dit gebied een konijnenplaag,
welke voor de landbouw veel schade
en overlast meebracht.
Door goede beheersmaatregelen van
Landbouw en Jagerszijde is de konij
nenstand op een aanvaardbarniveau
terug gebracht.
Wanneer de beheersmaatregel niet
meer volledig kan worden uitgevoerd,
zal de situatie van voor 1975 terug
kunnen komen met alle gevolgen van
dien. üe schade welke dan ontstaat zal
dan ten laste komen van de Jachtge-
rechtigde van gronden waar het wild
zich ophoudt, dit is de grondeigenaar
als hij het jachtrecht niet meer verpacht
of zodanig verpacht dat goede bejaging
niet mogelijk is.
De Grondeigenaar is in dit geval de
Gemeente Venray. De Jachtwet is hierin
zeer duidelijk.
Omdat de commissie bepaalde aan
wie een vraag gesteld wordt, was het
voor de overige aanwezigen niet moge
lijk om hierop in te spelen.
Daardoor is volgens mij niet naar
voren gekomen wat velen hadden ver
wacht.
Dat de voorzitter van de Dorpsraad
uit Merselo het moeilijk kreeg was
vooral omdat hij niet voorbereid was op
een kruisverhoor, maar mogelijk had
een commissielid uit Merselo door het
stellen van enkele gerichte vragen hem
in bescherming kunnen nemen, vermoe
delijk was het bezwaar van de Dorps
raad dan beter toegelicht. (Een
raadslid of comissielid is hopelijk op de
hoogte van wat er in zijn dorp leeft).
Ik hoop alleen dat de aanwezigen van
de hoorzitting er geen kater aan hebben
overgehouden en nu bij de pakken
(kamp) geen neerzitten.
Eerst komt nu de gemeenteraad aan
bod, hopelijk zullen zij wel luisteren
naar hun kiezers. Verder is er altijd nog
beroep bij de Kroon mogelijk.
Ik hoop dat de raadsleden nu heel
duidelijk zullen zijn, zodat de kiezers
bij de komende gemeenteraadsverkie
zingen weten op wie men wel of niet
moet stemmen om in de toekomst
dergelijke (niets om het lijf hebbende)
zaken te voorkomen.
L. S. Venray
VOGELBESTAND
Uit de bezwaren tegen de vestiging
van een naturistenkamp aan de Ossen-
dijk blijkt, dat natuurbeschermers zich
grote zorgen maken over het verstoren
van de vogelstand in dit bosgebied.
Maar vergeten zij niet, dat ongetwij
feld nieuwe vogels zich in dit gebied
zullen gaan vestigen? De aanwezigheid
van menselijk bloot zal zeker de
ooievaar richting Merselo laten gaan.
En wat te zeggen b.v. van tortelduifjes,
Kwikstaartjes en roodborstjes? Het in
de ogen van velen wulpse gedoe zal voor
de wulp aanleiding kunnen zijn om zich
in de Testrikse bossen te nestelen, hoe
wel het voor de gaper ook geen onaan
trekkelijk gebied zal worden. Daarbij
zullen braakvogels en zeker walgvogels
hier hun naam alle eer aan kunnen
doen, terwijl er druk werk zal zijn voor
de mantelmeeuw en wellicht ook voor
het ossendrijvertje.
Met een aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid mag worden ver
wacht, dat de in Indonesië thuishorende
t(j)itjak aan de Ossendijk de reptielen
stand zal komen versterken.
In ieder geval zijn degenen die bezwa
ren hebben ingediend pechvogels!
G.v.d.E.
In navolging van de succesvolle trim-
lopen van de laatste twee jaar, zal op
zondag 6 oktober a.s. door Rank Xerox
Venray, in samenwerking met de Atle
tiekvereniging Venray-Regio de derde
Rank Xerox loop voor trimmers en
wedstrijdatleten worden georganiseerd.
Tot 20 september is voorinschrijving
mogelijk bij mevr. M. Alkim, Laurahof
18, tel. 85514, waar ook alle inlichtingen
te verkrijgen zijn. Brandweerlieden die
de 10 km willen lopen kunnen zich lot
20 september aanmelden bij G. de
Groot, Overloonseweg 61a, tel. 81963.
Aanmelding is natuurlijk ook moge
lijk op het parcours.
Voor sommige werkzaamheden
is nu eenmaal vakkennis nodig.
Die leveren wij gratis
bij de verf!
I
poststraat
(achter het postkantoor)
telefoon 82810
