Veertig jaar Sportvereniging Venray
In gesprek met
oud-voorzitter
Fons Rooijakkers
S.V. VENRAY
A.s. zaterdag en
zondag: SVV
jubileumfeest
Burlesk"
„Tulsa"
Iflll
Op zaterdag 31 augustus a.s. viert on
ze plaatselijke voetbalvereniging SV
Venray het jubileumfeest in schouw
burg „De Beejekurf'. Het eigen clubge
bouw Den Boggerd wordt op zondag 1
september benut voor een gezellig sa
menzijn vanaf 11.30 uur.
De ontwikkelingen binnen SV Venray
zijn door de Venrayse gemeenschap va
naf het begin geinteresseerd gadegesla
gen. Bij festiviteiten, kampioenschap
pen, degradaties, hoogtepunten en cri
ses vormde het wel en wee van de vereni
ging een geliefd gespreksonderwerp van
de plaatselijke bevolking. Dit is nog
steeds het geval. De eerste trainingen en
wedstrijden van het eerste elftal beteke
nen niet alleen voor de spelers een weer
zien met elkaar, maar ook voor de sup
porters, leden en anderen die de club
een warm hart toedragen.
Wie had gedacht,dat er in Venray nog
eens een grote voetbalvereniging zou
ontstaan uit de leden die ooit St. Serva-
tius en De Valk vormden. Waarschijn
lijk alleen Jan Gommans en Piet Schel
len die de nieuwe vereniging SV Ven
ray een basis van samenwerking ver
schaften waarop tijdens de oprichtings
vergadering kon worden voortgebor
duurd.
Op een lijst uit 1945 prijken de eerste
leden. De typisch Venrayse namen vor
men een meerderheid. Van import was
nog bijna geen sprake in een peelstadje,
dat de sporen van de aan de bevrijding
voorafgaande strijd nog lang niet had
uitgewist. Maar ondanks het wederop-
bouwwerk was er weer aandacht voor
de voetbalsport welke met nog een an
dere sporltak in de nieuwe vereniging
was ondergebracht.
Oostrummer H. Janssen werd op 9
april 1945 tot voorzitter gekozen. Zijn
latere opvolgers zouden G. Poels, P.
Geurts, A. Rooyackers en A. Turken-
burg zijn. Maar eenieder die bekend is
met het gebeuren in en rond het vereni
gingsleven, weet dat de praeses het niet
kan stellen zonder een accuraat secreta
ris. Wat dat betreft steunde men bij
SVV op Fr. Aerts, C. Geurts, Th. Lau-
rensse, P. Arts. M. Arts, P. Hermus en
H. van Bracht.
Qua huisvestiging kon de club reke
nen op de steun van het psychiatrisch
ziekenhuis St. Servatius alwaar de club
tijdens het leeuwendeel van haar
bestaan de thuisbasis had. Naarmate de
ledengroei aanhield en de accomodatie
aan de Oostsingel ontoereikender werd
groeide de behoefte aan één nieuw on
derdak. Dat werd in 1977 tijdens de tra
ditionele nieuwjaarsreceptie in gebruik
genomen op sportpark De Wieën. H.
Schellen gaf het nieuwe clubhuis de
naam „Den Boggerd".
BIJL
Het hele verenigingsgebeuren werd
vanaf het begin in 1945 sterk overscha
duwd - en bepaald door - de verrichtin
gen van het eerste elftal. Met de oprich
ters Jan Gommans en Piet Schellen zijn
Ook dit jaar rekent S.Ki rYe/iray, \veer
op volle tribunes bij de wedstrijden van
het eerste elftal. Maarniet alleen bij het
eerste elftal, ook bij de dames en de la
gere elftallen zijn de supporters wel
kom.
de belangrijkste spelers uit de beginfase
al genoemd. In het voorjaar van 1946
werd onder de bezielende leiding van
Jan Bijl het eerste kampioenschap be
haald ten koste van Sevenum. Wim Arts
speelde de tweede helft in de vorm van
zijn leven. Na een nieuw kampioen
schap in 1948 groeide de wens bij de
supporters naar promotie naar de 2e
klasse. Tot 1954 werd daarop gewacht.
In Helmond kwam de beslissende goal
van Sjaak Kusers die sinds zijn lange en
succesvolle loopbaan als „Köbbus"
door hel leven gaat. Na de wedstrijd
ging aanvoerder Piet Philipsen op de
schouders. Opnieuw was Jan Bijl de
succesvolle coach. Met deze promotie
bezorgde het rood-witte elftal hem een
geweldig afscheidscadeau. In het voor
bije voorjaar overleed trainer Bijl. Nog
in 1982 schreef hij aan een SVV-er in
een brief o.a. „In die tijd moest een
trainer harder werken als tegenwoordig.
Van de bestuursleden kan ik mij herin
neren de heer Hoedemaeckers en
Geurts. Vooral Hoedemackers was een
fijne vent, die absoluut goed met het ge
mengde spelersgoedje om kon gaan.
Ook de stichting Servatius met broeder
Legerius heeft bijgedragen tot succes. In
die tijd was Venray absoluut zeker zo
sterk als VVV Venlo. En wij speelden
met groot succes tegen NEC, PSV en
dergelijke".
STANDAARD
De derde klasse was nog niet vergeten
of de horizon werd verlegd in de rich
ting van de destijds allerhoogste klasse
van de KNVB. Het vele werk van de
jeugdleiders kwam de seniorentrainers
maar al te goed van pas. Harrie Stevens,
Grad van Elswijck, Ben Hendrikss,
Wim Verheyen, Ber Maas en anderen,
offerden hun vrije tijd op. Het resultaat
van hun werk werd zichtbaar in met na
me 1961. Venray bleek zo goed als rijp
voor de grote stap voorwaars. Met het
Maastrichtse Standaard kon er in 3 du
els gestreden worden om de promotie.
Bij de aftrap van de eerste wedstrijd die
met 4-2 werd gewonnen traden aan:
Theo Lucassen
Harrie Coppus Sjaak Kusters
Piet Philipsen
Piet Smits Hans van der Vorst
Wim Koonings Vincent Lucassen
Broer van Bergen
De twee „buitenlanders" in de ploeg
Wim Koonings Ysselsteyn en Jac Ven-
nekens Geysteren maakten een prima
indruk. De laatste, goaltjesdief bij uit
stek, nam de 4 doelpunten voor zijn re
kening.
Aan een gelijkspel in de uitbeurt zou
Venray genoeg hebben om te kunnen
promoveren. Drie kwartier was Venray
eerste klasser. Maar met 3-2 dolf SVV
het onderspit. De 2 duels waren uitge
vochten op het scherpst van de snede. In
Venray verdween keeper Erens van
Standaard per brancard van het veld.
Een week later onderging spil Piet Phi
lipsen van Venray dit lot. De twee strij
dende verenigingen deden voor elkaar
niet onder...
Een beslissingswedstrijd in Roer
mond was noodzakelijk. Na de gelijk
maker van de sympathieke aanvoerder
Wim Koonings „walsten" de Zuid-
Limburgers over SVV heen. Met 5-1
werd SVV verslagen. Zo dicht bij het
eerste klasserschap was men nog nooit
geweest. Maar de droom was uit.
In 1965 volgde de degradatie naar de
derde klasse. Onder aanvoering van
Joep Arts en met de talentvolle spits Jo-
pie de Klerk in elftal, keerde SVV in
1968 terug in de tweede klasse.
Maar niet voor lang. In de begin jaren
'70 leek degradatie onafwendbaar. Ven
ray ging echter onder leiding van coach
Philipsen en met de nieuwe begaafde
linksbuiten Theo Litjens in de tegenaan
val. Er werden wekelijks punten gepakt
en twee beslissingsduels in Panningen
tegen Susteren waren het resultaat. In
de vereniging sloeg het noodlot toe...
JEUGDAFDELING
Ondertussen behaalde de jeugdafde
ling die al op de sportvelden aan de
Leunseweg acteerde vele successen. Al
werd zowaar Limburgs kampioen. Ook
de andere teams grossierden intitels. Be
langrijker was de aantrekkingskracht
van de vereniging op de Venrayse jeugd.
Bij SVV kon men niet alleen terecht
voor voetbal. Ook tijdens de voetballo-
ze winter (clubavonden) en zomer (NKS
kampen) zorgden de jeugdleiders voor
hun voetballertjes. Jan de Bruijn volgde
Harrie Stevens op als voorzitter van de
grote jeugdafdeling. Dankzij veel vrij
willigerswerk konden de leden via een
eigen clubblad worden geinformeerd.
Momenteel vormen Sijf Roos en Wim
Janssen de redactie van „Rooyse Rak
kers".
BEERE.NDONK
In 1976 dreigde voor het eerste elftal
de degradatie naar de 4e klasse. Jeugd
trainer Broer van Bergen kreeg tijdelijk
de touwtjes bij de senioren in handen en
nam het eerste elftal op sleeptouw voor
bij het degradatieravijn. Venray haalde
opgelucht adem; men bleef derde klas
ser en hoefde niet „met de fiets" naar
de kerkdorpen voor de uitwedstrijden.
Zoals in dit jubileumjaar 1985 al zo
vaak gememoreerd kwamen met trainer
Leo Beerendonk de resultaten. Daarbij
dient aangetekend dat de Heerlenaar uit
de SVV jeugdselectie een grote groep ge
talenteerde spelers kreeg toebedeeld:
Pieter Delauw, Huub Thuyls, Sjaak
Lenssen, John Vievermans en Theo Phi
lipsen. In de 250e wedstrijd van laatste
man Sjang Siebers werd de 2e klasse be
reikt. Het elftal vormde een mixture van
jeugd en routine. Tussen de aanstor
mende jongeren stonden o.a. Wim van
Loon, Wiel Peeters, Huub Coppus,
Charly Ewalts en de al genoemde Sjang
Siebers.
A.s. zaterdag cn zondag vindt de af
sluiting plaats van de diverse activiteiten
die SV Venray in 1985 in verband met
het 40 jarig jubileum deed plaatsvinden.
Behalve het meer officiële gebeuren (j«-
bileumrecepue) wordt het a.sZaterdag
ook een „knaifeest" voor feestvierders
en muziekliefhebbers.
Doordat ook bij oud-leden de be
langstelling voor receptie en feestavond
zeer groot is, belooft het geheel een
reunie-achting karakter te krijgen: een
weerzien na veie jaren tussen spelers,
trainers, bestuursleden en supporters.
SVV nodigt de hele Venrayse gemeen
schap uit om deel te nemen aan dit feest
weekend. Onze Venrayse band Burlesk
en de nationaal vermaarde Ruud Her
mans Band TULSA zullen borg staan
voor een goed stuk muziek. Tot zaterda
gavond in „De Beejekurf'.
Het programma luidt:
Zaterdag 31 augustus 1985
Traditionele onderling vc-etbal toernooi
voor alle senioren es A-spelers. Plaats;
Sportpark „De Wieën". Aanvang:
iü.00 uur.
Jubileumreceptie van 18.30-20.30 uur in
schouwburg „De Beejekurf* aan het
Schouwburgplein te Venray.
Jubileum feestavond van SV Venray
voor alle leden, oud-leden, supporters
en begunstigers in schouwburg „De
Beejekurf", aanvang 20.30uur. De mu
ziek wordt verzorgd door: Tuisa toe
Ruud Hermans Band) en Burlesk.
9 Zondag 1 september 1985
Afsluiting van te;.mihmirsprograjRiSa,-
F rashoppen met Blaoskc-mptmee)
„Lang Zok" Ln clubgebouw den Bog
gerd. Aarivaug t .30,
Een jonge echte Venrayse formatie.
De zeven leden van dit orkest bespelen
een groot aantal instrumenten. Het re
pertoire is zeer gevarieerd en geschikt
voor jong en oud. Met zeer veel enthou
siasme speelt men amusementsmuziek,
dixieland, en top 40 nummers. Men ver
staat de kunst om composities voor ver
schillende instrumenten om te zetten in
een nieuwe bruikbare orkestratie. Ze
doen hun naam daarmede alle eer aan
want „Burlesk" betekent tenslotte in de
volksmond koddig, vrolijk, amuse
ment, striptease of ook wel spottend
met de hedendaagse normen en waar
den.
Kortom SV Venray heeft niet alleen
oog voor voetbal, maar ook voor mu
ziek.
Tijdens de jubileum-feestavond op 31
augustus a.s. t.g.v. het 40-jarig bestaan
van SV Venray speelt „Burlesk" afge
wisseld met „Tulsa" (onder leiding van
Ruud Hermans) in de schouwburg „De
Beejekurf" 's avonds vanaf 20.30 uur.
THUYLS
Twee jaar later in Maasbracht volgde
er een promotie. Huub Thuyls was met
3 doelpunten de held van de dag. Hij
was dat in die tijd overigens regelmatig.
Vooral in de spannende ontmoetingen
met streekgenoot Volharding kon Ven
ray op Huub rekenen. Tegenstander
Toon Linders hield de boomlange Ven-
raynaar ooit 89 minuten lang in de tang,
maar in de 90 ste minuut scoorde onze
spits.
DAMES
Maar ook de damesafdeling scoorde er
vlijtig op los. In 1981 werden de dames
onder leiding van Jo Fuchs kampioen.
Dribbelaarster Franca Hendriks nam de
achtste en laatste treffer voor haar
rekening in de beslissende ontmoeting
met de dames van Resia. Maar ook zon
der de kampioenschappen is de dame
safdeling een niet meer weg te denken
clan binnen SVV.
TWEEDE ELFTAL
Niet onvermeld mag de prestatie blij
ven welke het tweede herenteam in 1983
bracht na hel kampioenschap in de re
serve eerste klasse greep de reservefor
matie het landskampioenschap bij de
zondagamateurs. Tegen de reserves van
Spijkenisse moesten de Noord-
Limburgers in de laatste minuut van de
verlenging het hoofd buigen, zodat de
algehele landstitel hen ontglipte.
MATERIALENBEHEERDER
Buiten het veld werd er stevig aan de
weg getimmerd. Zo kreeg men de be
schikking over een full-time sportleider.
De moest ervoor zorgen dat uit het be
schikbare jeugdige voetbaltalent het
maximale rendement zou worden ge
haald. Naast het hoofdveld verscheen
een schitterende tribune als resultaat
van een beperkte ploeg stille werkers.
Zonder deze mensen kon en kan een
grote vereniging niet functioneren. Een
goede materialenbeheerder verdient net
zoveel lof als een rappe kanthalf. Daar
naast is een sterk bezet kader vereist.
Beter een goed lange termijnbeleid dan
een chaotische ad-hok aanpak. De keu
ze - meer dan 12 jaar geleden - om A.
Turkenburg voorzitter te maken is een
erg goede geweest. Zijn managementca
paciteiten zijn SVV vaak van pas geko
men. Op de komende jaarvergadering
kiezen de leden zijn opvolger. Het
bestuur heeft G. Thijssen voorgedragen
als kandidaat.
HOOFDKLASSE
Nu weer terug naar het eerste elftal:
na de lange periode BeerendonkV werd
dé Blerickenaar Henk Rayer de nieuwe
trainer. Hij kreeg de beschikking over
een aanmerkelijk verstrekte selectie-
groep: Wim Cuppen, Gerrie Delauw,
Frans Muysers en Wim Vievermans
kwamen van andere verenigingen naar
SVV toe. Daar tegenover stond het ver
trek van John Vievermans en Wim van
Loon. Het nieuwe elftal startte geweldig
en ging fier op kop. Toen het einde na
derde stokte echter de doelpuntenma-
chine. Thuis tegen Tiglieja en SVN ging
het jonge team de boot in. Ook de uit
beurt in Meerssen ging verloren. Op de
valreep voor 3700 toeschouwers werd de
oogst alsnog binnengehaald. Frans
Muysers wees met een doeltreffende
volley zijn elftal de weg naar een 4-1 ze
ge.
Helaas is het verblijf in de hoofdklas
se kortstondig geweest. Het sportief ge
zien teleurstellende najaar van 1983 leid
de de degradatie in. De geweldige
eindsprint leverde nog wel drie beslis
singsduels tegen Hapert en Rood Wit
op, maar in St. Willebrord vond Venray
Vrouwe Fortuna niet aan de juiste zijde.
De vorig seizoen aangekondigde
„nieuwe start" is goed verlopen. In de
competitie werd een derde plaats be
reikt. De bekerstrijd leidde tot een halve
finale plaats. Rond de van MVV terug
gekeerde libero Noud Janssen is een ho
mogeen team geschapen van jongens uit
de eigen regio. In de voorbereiding op
seizoen 1985-1986 bleek de eerste elftal
selectie erg breed. Hopenlijk leidt dit in
de nabije toekomst van de jubilerende
vereniging tot goede resultaten. Good
Luck!!!
Tulsa, toen nog Ruud Hermans
Band, had haar debuut optreden op 10
maart 1978, tijdens de Country Land
dag te Barneveld. Een optreden, waar
van Countrykenner bij uitstek, Cor
Sanne, destijds in „Country Gazette"
vermeldde, dat deze groep hel beste
was, wat Nederland ooit overkomen
was...
Profetische woorden, want reeds het
jaar daarop werden zij gekozen tot po
pulairste Country Band van de Benelux
en ontvingen zij bovendien tijdens de
TROS International Show de le Troscar
Award, voor de groep, die de Country-
muziek in Nederland dat jaar het meest
promootte!
Vijf jaar lang zou deze zegetocht du
ren. Bleven zij nummer een in alle kate-
goriën. Stonden in alle grote shows, dis
cotheken, feesttenten en legerkampen.
Vijfmaal Ahoy-Rotterdam, Londen-
Wembley, Ierland, 10 daagse E,ngeland-
toer, 2x Finland, Zwitserland, Berlijn,
Frankfurt, T.V. special bij ZDF Mun-
chen en... Amerika: Fort Worth...,
waar de KRO een voor Nederlandse be
grippen werkelijk unieke 50-minuten
durende T.V.-special opnam. Zij waren
te zien op AVRO-TV en diverse malen
bij Veronica. Vele radioconcerten bij
KRO, TROS en NCRV en vaste gast bij
Jan Rietmans Los Vast.
Een zoveelste bezoek aan Amerika:
Tulsa (Oklahoma), medio 1981 deed
hen uiteindelijk besluiten de Ruud Her
mans Band om te dopen in TULSA.
Maar de Countrypaden zijn vooral in
Nederland even hobbelig als de horizon
van de Rocky Mountains en zo ook
voor Tulsa, de nr. 1 Country band van
de Benelux. Na een jarenlange en uit
bundige tocht langs vaderlands dansza
len etc. besloten zij het over een andere
boeg te gooien. Samen ontwikkelden zij
een theatertoer, die later onder de naam
Tulsa Show, grote bekendheid zou krij
gen. Hoe kon het ook anders! De
sterkste troeven van Benelux, zo niet
van geheel Europa, waren binnen deze
oanu veremgu: kuuu ncimaio, juuj u«.
Boer en Had Verheyen.
Het werd een Show van bijzonder ni
veau, die direkteur van Est (Stads Doe
len Delft), de uitspraak ontlokte, dat dit
het beste was, wat hij sinds jaren in zijn
theater had gezien en gehoord...!
Het daverende succes van de Show
mocht evenwel niet balen. Voor een uit
verkocht Vredenburg (Utrecht) streek
Tulsa op 5 maart 1983 het vaantje. Vijf
tien succesvolle Shows en veie honder
den trouwe fans ten spijt, hielden zij het
voor gezien. Op het toppunt van hun
populariteit stopte Europa's meest ta
lentvolle Moderne Country Band.
Maar, het bloed kruipt waar het niet
gaan kan. Nauwelijks een jaar later
steekt deze Brabantse formatie, in een
iets gewijzigde vorm, weer de kop op.
Zonder zangeres Jony de Boer, doch
met een spiksplinternieuwe en even
spectaculaire drummende Hans van
Bree en Harry Swinkels op keyboards,
blijkt Tulsa een totaal nieuwe sfeer in
haar repertoire te hebben gelegd. En
meer dan ooit: veel eigen werk.
het geheel is moderner en steviger,
doch voor .bekenden nog steeds hele
maal Tulsa. Vol dynamiek en, zoals
vroeger, met de bekende vlammende so
lo's van lead-gitaar fenomeen Jos van
Lieshout en z'n buddy Had Verheyen.
Meer nog dan voorheen ligt het accent
op de zang, zowel close harmony als so
lo. Altijd weer Ondersteund door het
strakke ritme van bassist/high vocal
Adje Weiten. Sinds het Poll-gala, begin
1985, wordt Tulsa versterkt door syn
thesizer specialist Hans Martens, die de
drukbezette Harry Swinkels danwel
aanvult bij grote concerten.
Diverse concerten hebben inmiddels
het succes van hun nieuwe formule be
wezen. De groep blijkt het juiste nivo te
hebben om top acts als Steve Wariner,
Vince Gill en bijvoorbeeld Eddy Raven
te begeleiden. Ontvangt regelmatig uit
nodigingen voor radio-specials en con
certen in het land, en bomvolle theaters.
Voor discotheken en feestzalen enz.
enz.
Zij hebben een uitgesproken proffesi-
onele sound, die voor Europese begrip
pen een doorbraak betekent voor de he
dendaagse Countrymuziek.
U kunt hen zien en horen op zaterda
gavond tijdens de feestavond van S.V.
Venray in de foyer van de schouwburg.
Doelman Theo van Els, aan het begin
van het seizoen al meteen geblesseerd.
Een van de betrouwbaarste keepers die
Venray ooit heeft gehad.
Het was niet moeilijk om een gesprek
te hebben met de 57-jarige Fons Rooi
jakkers, welke in de jaren 1965 lot 1973
"t voorzittersschap bekleedde van S.V.
Venray.
Praten met Fons Rooijakkers is een
gesprek waarvoor veel tijd moet worden
uitgetrokken, want ook nu nog, na 12
jaar geleden de voorzittershamer te heb
ben overgegeven aan Ad Turkenburg
(die het voorzitterschap nu zal neerleg
gen), is Fons nog steeds overtuigd dat
voetbalsport ook in deze dagen voor ve
len iels betekend.
„Voetballen is een waanzinnig iets,
dat gaat van zondag tot zondag; waar
de hele week over gesproken moet wor
den. Juist het amateurvoetbal moet dat
kunnen opbrengen", aldus deze oud
voorzitter. „Want als die elf een spel
brengen vol raffinement, dan zullen de
supporters blijven komen".
Maar Fons Rooijakkers heeft nog an
dere meningen over dat fascinerende
spel. „Kijk, de middellijn van ccn voet
balveld is gelijk een as, daarachter is de
tegenstander en daar moet hel spel wor
den gemaakt, daar zal de fuik moeten
worden omzeild met hel nodige raffine
ment. Dan zullen de supporters blijven
komen".
„De elf van de vaandelelflallen, dal
zijn de spelers die hel mogelijk moeten
maken dat ook de anderen blijven spe
len. Handhaven van het niveau is de
zorg en als die spelers bereid zijn daar
aan mee te werken, dan zal het zeker ge
lukken een hogere klasse te bereiken".
Hij blijkt nog steeds een voorstander
te zijn van de verzwaarde trainingen.
Trainingen waar ook de bestuursleden
bij aanwezig moeten zijn, want ook dat
verhoogt de inzet van de spelers.
Er is hem wel eens verweten dat hij na
zijn heengaan als voorzitter nog maar
weinig op het voetbalveld is geweest.
Daar had hij wel een verklaring voor:
„Ik ben weggebleven bij de jongens om
dat ik mij daar zóveel bij betrokken
voelde én om ruimte te geven aan mijn
opvolger. Wij waren toen een hechte
groep!
Toen Rooijakkers de voorzittersha
mer overnam van Piet Geurts, in 1965,
was het allemaal behelpen wal de klok
sloeg. Toch waren wij blij de beschik
king te hebben over het verenigingslo
kaal „hok" bij Jep Kersten aan de
Oostsingel. Het wassen van de spelers
moest gebeuren in ijzeren teilen. Dal
duurde totdat op het sportterrein van
Servatius een heuse kantine werd ge
plaatst, voorzien van alle comfort. Kan
tinebeheerders waren in die dagen Broe
der Bernulfus, Thei Hoedemakers, Wim
Janssen, Harry Toonen en Ewalds. Dat
waren periodes van hechte vriendschap
in de gehele S.V. Venray-geledingen.
Er waren vele hoogtepunten in dat
tijdvak. De terugkeer in de tweede klas
se na drie jaren in de derde klasse. Na
vier jaar tweede klasse volgde echter
weer de degradatie naar de derde klasse.
De dames kwamen ook aan bod. Het
was niet meer tegen te houden dat ook
zij gingen voetballen en zodoende de ge
lederen bij S.V. Venray kwamen ver
sterken.
Een uniek initiatief in zijn voorzit
tersperiode was het bouwen van wonin
gen. In venray waren destijds, zoals
praktisch overal, woonproblemen voor
jonggehuwden. Daaraan ging voorzitter
Rooijakkers met hulp van velen iets
doen. Waren er aanvankelijk 70 gega
digden om een huis te bouwen, er bleven
er 10 over. Er werd een aannemer ge
vonden die de tekeningen van een archi-
lekl wilde gaan uitvoeren. Er werd ge
praat over vergunningen en aan de
Houtzagerstraat werd grond verkregen.
Toen gingen de voetballers aan de slag.
Met al hun deskundigheid elkaar hel
pen. Er werden financiers gevonden en
uiteindelijk kwam alles gereed. Maar
over werkbriefjes en over bonnen, daar
wil Fons Rooijakkers nu zelfs nog niets
over kwijt. Maar dit initiatief was on
betwist een hoogtepunt in zijn voorzit
tersschap.
Toendertijd werd er ook reclame
rond de voetbalvelden ingevoerd. Er
kwam een goed Public Relationssysteem
van de grond. Dat werkt heden ten da
gen, zij het misschien wat veranderd,
nog uitstekend.
Voorzitter te mogen zijn bij S.V.
Venray is op zich al een grote eer, aldus
Fons Rooijakkers. Maar dit kan onmo
gelijk als er niet een goede secretaris en
een penningmeester is. Hij had het ge
luk Tjeu Arts aan zijn zijde te hebben.
„De altijd aanwezige Tjeu Arts dacht
aan letterlijk alles, en wat ik van hem
heb geleerd daar profiteer ik nu nog
van".
Helaas, de besten ben je het eerst
kwijt. Voor de vereniging was het een
groot verlies en nog altijd wordt met
grote dankbaarheid en erkenning aan de
inzet van Tjeu Arts gedacht.
Ook nu nog, twaalf jaar na het neer
leggen van de voorzittershamer, wil
Fons Rooijakkers kwijt, het niet eens te
zijn met de macht van de KNVB, want
deze bepaalt, zonder veel inspraak, wat
de vereniging moet uitvoeren. Denk
maar eens aan de contributieverhogin
gen, welke dikwijls de nekslag beteke
nen voor de amateurs. En toch zijn zij
het, die de KNVB groot maken; niet die
enkele profclubs. Trouwens, hij vindt
het ook niet juist, dat de amateurclubs
de kweekplaats zijn van de prof
voetballers, die voor een prijsje worden
overgenomen....
Tijdens ons gesprek met Fons Rooij
akkers kwam velen malen naar voren,
dat het tegenwoordig anders kan. Oók
het vandalisme in de sport. Als voetbal
lers bereid zijn het spel echt te spelen,
een spel dat twee maal 45 minuten
duurt, met volledige inzet, dan zal de
agressiviteit verdwijnen en kan er open
worden gevoetbald. Zo krijgt men een
kijkspel waar de supporters recht op
hebben.
Fons volgt nog met veel interesse de
sport bij S.V. Venray en is blij dat velen
hem nog niet vergeten zijn. S.V. Venray
is een vereniging waar veel voor de
jeugd werd en nog wordt gedaan. S.V.
Venray is daarom waardig de plaats in
te nemen welke zij verdient, en dat is de
spoedige terugkeer naar de hoofdklasse!
Rechts op de foto oud-voorzitter
Fons Rooijakkers met aan zijn zijde
oud-secretaris Tjeu Arts.