Martien Wijnands een zilveren muzikant Fer van Els 'n kwart eeuw tamboer-maitre en drumband instructeur - muzikanten Pierre Steyvers 20 jaar Euterpe" dirigent bij 'n jubilerende barmonit Bruno Lucassen 25 jaar trompettist Al op jeugdige leeftijd trad Martien Wijnands in de muzikale voetsporen van zijn vader, Hein Wijnands, die trombonist was bij de Venrayse harmonie. Zijn muzikale aanleg bleek al spoedig en als zijn vader zondagsmorgens enkele leerlingen muziekles gaf, was Martien steeds in de nabijheid en volgde alle: met grote interesse. Toen hij 10 jaar was, brak voor hem het grote moment aan dat hij mocht plaats nemen in het harmonie-orkest. De oudere muzikanten keken enigszins meewarrig glimlachend naar dat knaapje in korte broek. Maar alle meewarrigheid veranderde al spoedig in waardering, want het ventje bleek uitstekend met de cornet over weg te kunnen. Die korte broek was trouwens helemaal niet naar de zin van de jeugdige musicus, want tussen de in uniform geklede mede muzikanten had hij meer weg van een communikantje dan van een muzikantje. Martien ontpopte zich al spoedig als een ras-trompettist en als zodanig is hij bij velen in Venray en omstreken bekend. Niet alleen als Euterpe-lid maar zeker, al ruim 20 jaar, als de trompettist van de Rooyse Hofkapel. Diverse malen nam hij deel aan een solistenconcours. In 1959, hij was toen 13 jaar, behaalde hij op het concours in Oostrum het hoogste aantal punten. Een vijftal jaren was hij ook nog lid van de Fanfare van Overloon, waar men gretig gebruik maakte van zijn muzikale kwalitei- i ten. De laatste jaren neemt Martien Wij nands bij het Euterpe-orkest de trompet solo's voor zijn rekening. Zijn trend van spelen, de fraaie en heldere trompettoon gepaard met een soepele en snelle speellechniek, kenmerken hem ongetwij feld als een van Noordlimburgs beste trompettisten. Bovendien is hij een zeer trouw verenigingslid, die zelden een repetitie verzuimt. Terecht wordt Martien bij gelegenheid van zijn muziekjubileum in i de schijnwerpers geplaatst. Martien Wijnands, al 25 jaar een rasmuzikant. Bijna hartstochtelijk verdedigt Fer van Els zijn stelling „Ook drummen is muziek". De slagwerker en de tamboer moeten evenals andere muzikanten hun partij kunnen lezen. En aan wie het horen wil, legt hij uit dat behalve de maat en ritme, ook dynamiek, frasering en tempo elementen zijn, die bij het drummen van toepassing zijn. „Op een trom slaan kan iedereen, maar muziek maken is heel wat anders. Behalve techniek, zoals stokvoe- ring en een goede en snelle slagtechniek, moet een drummer/slagwerker over een sterk gevoel voor maat en ritme beschik ken", aldus Fer van Els, die reeds 25 jaar als instructeur verbonden is aan de drumband van de Koninklijke Harmonie Euterpe, waarvan hij tevens de tamboer- maitre is. Bijna 40 jaar geleden begon Fer van Els zijn muzikale loopbaan als klarinettist bij de Venrayse Harmonie. Tijdens zijn militaire diensttijd maakte hij deel uit van het gerenommeerde fanfare-korps van de Limburgse Jagers, waar hij aanvankelijk de bas bespeelde en naderhand bekkenist was. Toen in 1960 Euterpe" een nieuwe instructeur/tamboer-maitre zocht, wist een toenmalig bestuurslid daar wel een oplos sing voor. „Vraag Fer van Els maar, die zal dal wel kunnen want die is bij de militaire muziek geweest", zo luidde zijn logische conclusie. Aanvankelijk bedoeld als „voorlopig" aanvaardde Fer van Els de aanstelling, maar dit voorlopig is intussen 25 jaar geworden. Zijn muzikale opvattingen wist hij over te brengen op de drumband en in de loop der jaren zijn onder zijn leiding vele klinkende concours-resultaten behaald. Ook andere verenigingen in de regio wisten de kwaliteiten van Fer op waarde te schatten. Als drumbandinstructeur was hij verbonden aan de Kon. Harmonie Unie van Sevenum (ll'/S jaar). Fanfare „Moed en IJver", Blitterswijck (5 jaar). Fanfare „Concordia" Wanssum, Limbra drum band van Smakt-Holthees, waar hij 13'/: jaar aan verbonden was en ^vaar hij onlangs weer zijn rentree maakte. Het St. Willibrordes Gilde in Geijsteren stond zes jaar onder zijn hoede en korte lijd was ook de drumband van de fanfare Overloon aan zijn zorgen toevertrouwd. Merselo en Oirlo vroegen zijn adviezen toen men in deze plaatsen met de oprich ting van een drumband begon. Onder zijn leiding namen bovengenoem de drumbands tientallen malen deel aan concoursen en zonder overdrijving kan gesteld worden, dat Fer van Els in sterke mate heeft bijgedragen tot het hoge peil van veel drumbands. Twee jaar trad hij op als jury-lid in het land van Cuyk, samen met de tamboer- maitre van de K.M.K., majoor Reijnders. Om zijn bekwaamheid als instructeur nog eens te onderstrepen, componeerde hij de mars „Sevenum Sounds", die jarenlang op het repertorium stond van de Bondscon- coursen. Ondanks de zeer druk bezette agenda had hij altijd nog tijd over voor andere bezigheden. Zo bespeelde hij vele jaren de contra-bas in het dansorkest van Jo van Els. Maar ook bij Euterpe" was en is hij op vele terreinen aktief, o.a. als mede-or ganisator van het jaarlijkse Ceciliafeest. Als oud-kleermaker wist hij als geen ander hoe een uniform weer passend moest worden gemaakt. Een vereniging als de Koninklijke Harmonie Euterpe" moet het vooral hebben van de werklust en aktieve inzet van haar leden. Fer van Els is daar een voorbeeld van en behalve een felicitatie past bij zijn jubileum ook een woord van dank. Door de ontwikkelingen in de amateu ristische blaasmuziek in Limburg in de 60- er jaren, werd de roep om een beroepsdiri gent steeds sterker - ook in Venray - en het Euterpe-bestuur besloot naast de huidige dirigent ook een beroepsdirigent aan te stel len. In augustus 1965 ging men op zoek en kwam bij de Philharmonie in Reuver te recht waar ene Pierre Steyvers uit Hom di rigent was. Tijdens een repetitie aldaar werd de heer Steyvers door het Euterpe- bestuur gepolst en hij beloofde een proefre- petitie te komen geven in Venray. Zijn vraag of Venray goede muzikanten heeft werd bevestigd. Overigens vertelde zijn vrouw later dat haar man „Euterpe" tij dens het concours in Velden (1964) gehoord had. Toen hadden de Venrayse muzikanten al een gunstige indruk achter gelaten. Een korps waar éér inzit heeft hij toen gezegd... In september 1965 gaf Pierre Steyvers in Venray de eerste repetitie. Dit zou het begin worden van een glorieuze periode in de Euterpe-geschiedenis met tal van muzikale hoogtepunten en topprestaties onder zijn leiding. Nauwelijks een half jaar later (maart 1966) gaf „Euterpe" voor het eerst na 18 jaar weer een zaalconcert. Mede op aan dringen van de heer Steyvers werd het oude instrumentarium met hoge stemming ver vangen door nieuwe instrumenten met lage stemming. Voor „Euterpe" brak een nieuw tijdperk aan met vele hoogtepunten en muzikale tri omfen. Onder de rustige rrtaar indringende leiding van Pierre Steyvers groeide „Euter pe" uit tot een waar orkest hetgeen in 1967 te Blerick al meteen resulteerde in een eerste prijs met lof in de afdeling Uitmun tendheid en promotie naar de Ere-afdeling. Verdere concourssuccesen onder zijn lei ding zijn: het landskampioenschap in 1967 in de afdeling Uitmuntendheid; le prijs in Ere-afdeling te Merum-Herten in 1969; le prijs met promotie naar afdeling superieur te Hout-Blerick in 1972; landskampioen in afdeling Ere met lof der jury in 1972; le prijs met lof der jury in de afdeling supe rieur te Vught in 1978; le prijs in de afde ling superieur in de Rhoda-hal te Kerkrade in 1983. De uitwisselingsconcerten met Limburg se en Belgische kampioenschappen bezorg den „Euterpe" een uitstekende naam in de muziekwereld en meermalen werden de prestaties van Steyvers en de zijnen als de beste gewaardeerd. Zoals ook bij een andere bekende Ven rayse muzikantenfamilie lag het min of meer voor de hand dat de zoons van Wil lem Lucassen, evenals hijzelf, muzikanten zouden worden. En dal gebeurde dan ook; alleen was er wat Bruno betrof aanvankelijk enige twij fel. Het duurde tot zijn 17e jaar, voordat hij met trompetlessen begon bij Jan Verstegen. Maar reeds na een jaar kon hij zijn intrede doen bij harmonie „Euterpe" en zijn eerste optreden vond plaats tijdens het eeuwfeest van de harmonie in 1960. Vrij spoedig daarna werd hij ook lid van de Rodse Blaoskapel, de huidige Rooyse Hofkapel, waarvan hij ook nu nog deel uitmaakt. In 1967, hij was toen net getrouwd, verhuisde Bruno naar Deurne en sloot zich aan bij de plaatselijke harmonie, waar hij 7 jaar lid van was. Gedurende zijn Deurnese periode speelde hij ook de trompet in het bekende orkest „De Hosbengels". Bruno Lucassen geniet niet alleen bekendheid als trompettist, ook als zanger, arrangeur en zeker ook als „spreekstal- meester" bij het jaarlijkse joekskapellen- festival heeft hij zijn kwaliteiten bewezen. In 1983 slaagde hij aan de Tegelse muziekschool voor het diploma hulpdiri gent en het geleerde heeft hij reeds ettelijke malen in praktijk kunnen brengen. Zeven jaar vervulde hij een bestuurs- funktie bij de Kon. Harmonie „Euterpe". Om zijn staat van verdiensten te comple teren, moet zeker nog worden vermeld zijn kwaliteit als instrument-maker. Nagenoeg alle reparaties van de muziekinstrumenten worden door hem verzorgd. Behalve van „Euterpe" en de Hofkapel, is hij ook nog lid van de P.C.V.-Harmonie, de vroegere Servaasharmonie. Ondanks zijn drukke bezigheden zal men niet tevergeefs een beroep op hem doen, zoals b.v. éeor de organisatoren van de jaarlijkse Taptoe gebeurt, waar hij reeds tien jaar lang de bekende Taptoe-trompet solo speelt. Bij gelegenheid van het jubileumfeest van „Euterpe" zal Bruno Lucassen worden gehuldigd met zijn zilveren muzikanten jubileum en is er gelegenheid hem voor zijn vele verdiensten te bedanken. In de jury rapporten staat steeds lovende kritiek op Pierre Steyvers. Voor het onder deel „opvatting en tempo" prijkt menig maal het cijfer 10 op het jury-rapport en ook verbaal wordt door menig jurylid Pier re Steyvers geroemd. Hijzelf blijft hieron der erg nuchter en hij werkt verder aan de muzikale vorming van de Euterpe-leden. De wekelijkse (en in drukkere tijden wel va ker per week) afstand Hom-Venray is geen probleem. In de afgelopen jaren heeft Pierre Stey vers - inmiddels 57 jaar - enkele korpsen vaarwel gezegd maar is „Euterpe" trouw gebleven. Venray blijft hem boeien, of schoon ook voor hem het regelmatig aan passen is wanneer oudere muzikanten - noodgedwongen - plaatsmaken voor de jeugd en er weer opnieuw een orkest ge vormd moet worden. Deze jeugd blijft Pierre Steyvers roemen. „Wij vinden Stey vers niet te streng. Wij hebben daar ontzag voor. Wij komen immers om te leren", is hun mening. Pierre Steyvers zelf zegt over de harmo nie en fanfaremuziek: „Een amateuristi sche muziekbeoefening en hierin ligt beslo ten de behoefte die er bestaat bij de ama teur om anderen - het publiek - deelgenoot te maken van het door hem gepresenteerde, om anderen te laten meebeleven van het geen hij met veel inspanning tot stand heeft gebracht." Onder zijn bekwame leiding heeft „Eu terpe" de laatste maanden hard gewerkt om op zaterdagavond 27 april een groots jubileumconcert te verzorgen. Op deze avond kan Venray tevens Pierre Steyvers huldigen en bedanken voor wat hij 20 jaar heeft gedaan als Euterpe-dirigent. Hij heeft dat dubbel en dwars verdiend.

Peel en Maas | 1985 | | pagina 19