Martien
Wijnands
een zilveren
muzikant
Fer van Els
'n kwart eeuw
tamboer-maitre
en drumband
instructeur -
muzikanten
Pierre Steyvers
20 jaar
Euterpe"
dirigent
bij 'n jubilerende barmonit
Bruno Lucassen
25 jaar
trompettist
Al op jeugdige leeftijd trad Martien
Wijnands in de muzikale voetsporen van
zijn vader, Hein Wijnands, die trombonist
was bij de Venrayse harmonie. Zijn
muzikale aanleg bleek al spoedig en als zijn
vader zondagsmorgens enkele leerlingen
muziekles gaf, was Martien steeds in de
nabijheid en volgde alle: met grote
interesse.
Toen hij 10 jaar was, brak voor hem het
grote moment aan dat hij mocht plaats
nemen in het harmonie-orkest.
De oudere muzikanten keken enigszins
meewarrig glimlachend naar dat knaapje in
korte broek. Maar alle meewarrigheid
veranderde al spoedig in waardering, want
het ventje bleek uitstekend met de cornet
over weg te kunnen.
Die korte broek was trouwens helemaal
niet naar de zin van de jeugdige musicus,
want tussen de in uniform geklede mede
muzikanten had hij meer weg van een
communikantje dan van een muzikantje.
Martien ontpopte zich al spoedig als een
ras-trompettist en als zodanig is hij bij
velen in Venray en omstreken bekend.
Niet alleen als Euterpe-lid maar zeker, al
ruim 20 jaar, als de trompettist van de
Rooyse Hofkapel.
Diverse malen nam hij deel aan een
solistenconcours. In 1959, hij was toen 13
jaar, behaalde hij op het concours in
Oostrum het hoogste aantal punten.
Een vijftal jaren was hij ook nog lid van
de Fanfare van Overloon, waar men gretig
gebruik maakte van zijn muzikale kwalitei-
i ten.
De laatste jaren neemt Martien Wij
nands bij het Euterpe-orkest de trompet
solo's voor zijn rekening. Zijn trend van
spelen, de fraaie en heldere trompettoon
gepaard met een soepele en snelle
speellechniek, kenmerken hem ongetwij
feld als een van Noordlimburgs beste
trompettisten. Bovendien is hij een zeer
trouw verenigingslid, die zelden een
repetitie verzuimt. Terecht wordt Martien
bij gelegenheid van zijn muziekjubileum in
i de schijnwerpers geplaatst.
Martien Wijnands, al 25 jaar een
rasmuzikant.
Bijna hartstochtelijk verdedigt Fer van
Els zijn stelling „Ook drummen is
muziek". De slagwerker en de tamboer
moeten evenals andere muzikanten hun
partij kunnen lezen. En aan wie het horen
wil, legt hij uit dat behalve de maat en
ritme, ook dynamiek, frasering en tempo
elementen zijn, die bij het drummen van
toepassing zijn. „Op een trom slaan kan
iedereen, maar muziek maken is heel wat
anders. Behalve techniek, zoals stokvoe-
ring en een goede en snelle slagtechniek,
moet een drummer/slagwerker over een
sterk gevoel voor maat en ritme beschik
ken", aldus Fer van Els, die reeds 25 jaar
als instructeur verbonden is aan de
drumband van de Koninklijke Harmonie
Euterpe, waarvan hij tevens de tamboer-
maitre is.
Bijna 40 jaar geleden begon Fer van Els
zijn muzikale loopbaan als klarinettist bij
de Venrayse Harmonie. Tijdens zijn
militaire diensttijd maakte hij deel uit van
het gerenommeerde fanfare-korps van de
Limburgse Jagers, waar hij aanvankelijk
de bas bespeelde en naderhand bekkenist
was.
Toen in 1960 Euterpe" een nieuwe
instructeur/tamboer-maitre zocht, wist een
toenmalig bestuurslid daar wel een oplos
sing voor. „Vraag Fer van Els maar, die zal
dal wel kunnen want die is bij de militaire
muziek geweest", zo luidde zijn logische
conclusie. Aanvankelijk bedoeld als
„voorlopig" aanvaardde Fer van Els de
aanstelling, maar dit voorlopig is intussen
25 jaar geworden.
Zijn muzikale opvattingen wist hij over
te brengen op de drumband en in de loop
der jaren zijn onder zijn leiding vele
klinkende concours-resultaten behaald.
Ook andere verenigingen in de regio wisten
de kwaliteiten van Fer op waarde te
schatten. Als drumbandinstructeur was hij
verbonden aan de Kon. Harmonie Unie
van Sevenum (ll'/S jaar). Fanfare „Moed
en IJver", Blitterswijck (5 jaar). Fanfare
„Concordia" Wanssum, Limbra drum
band van Smakt-Holthees, waar hij 13'/:
jaar aan verbonden was en ^vaar hij
onlangs weer zijn rentree maakte.
Het St. Willibrordes Gilde in Geijsteren
stond zes jaar onder zijn hoede en korte
lijd was ook de drumband van de fanfare
Overloon aan zijn zorgen toevertrouwd.
Merselo en Oirlo vroegen zijn adviezen
toen men in deze plaatsen met de oprich
ting van een drumband begon.
Onder zijn leiding namen bovengenoem
de drumbands tientallen malen deel aan
concoursen en zonder overdrijving kan
gesteld worden, dat Fer van Els in sterke
mate heeft bijgedragen tot het hoge peil
van veel drumbands.
Twee jaar trad hij op als jury-lid in het
land van Cuyk, samen met de tamboer-
maitre van de K.M.K., majoor Reijnders.
Om zijn bekwaamheid als instructeur nog
eens te onderstrepen, componeerde hij de
mars „Sevenum Sounds", die jarenlang op
het repertorium stond van de Bondscon-
coursen.
Ondanks de zeer druk bezette agenda
had hij altijd nog tijd over voor andere
bezigheden. Zo bespeelde hij vele jaren de
contra-bas in het dansorkest van Jo van
Els. Maar ook bij Euterpe" was en is hij
op vele terreinen aktief, o.a. als mede-or
ganisator van het jaarlijkse Ceciliafeest.
Als oud-kleermaker wist hij als geen ander
hoe een uniform weer passend moest
worden gemaakt.
Een vereniging als de Koninklijke
Harmonie Euterpe" moet het vooral
hebben van de werklust en aktieve inzet
van haar leden. Fer van Els is daar een
voorbeeld van en behalve een felicitatie
past bij zijn jubileum ook een woord van
dank.
Door de ontwikkelingen in de amateu
ristische blaasmuziek in Limburg in de 60-
er jaren, werd de roep om een beroepsdiri
gent steeds sterker - ook in Venray - en het
Euterpe-bestuur besloot naast de huidige
dirigent ook een beroepsdirigent aan te stel
len.
In augustus 1965 ging men op zoek en
kwam bij de Philharmonie in Reuver te
recht waar ene Pierre Steyvers uit Hom di
rigent was. Tijdens een repetitie aldaar
werd de heer Steyvers door het Euterpe-
bestuur gepolst en hij beloofde een proefre-
petitie te komen geven in Venray. Zijn
vraag of Venray goede muzikanten heeft
werd bevestigd. Overigens vertelde zijn
vrouw later dat haar man „Euterpe" tij
dens het concours in Velden (1964) gehoord
had. Toen hadden de Venrayse muzikanten
al een gunstige indruk achter gelaten. Een
korps waar éér inzit heeft hij toen
gezegd...
In september 1965 gaf Pierre Steyvers in
Venray de eerste repetitie. Dit zou het begin
worden van een glorieuze periode in de
Euterpe-geschiedenis met tal van muzikale
hoogtepunten en topprestaties onder zijn
leiding.
Nauwelijks een half jaar later (maart
1966) gaf „Euterpe" voor het eerst na 18
jaar weer een zaalconcert. Mede op aan
dringen van de heer Steyvers werd het oude
instrumentarium met hoge stemming ver
vangen door nieuwe instrumenten met lage
stemming.
Voor „Euterpe" brak een nieuw tijdperk
aan met vele hoogtepunten en muzikale tri
omfen. Onder de rustige rrtaar indringende
leiding van Pierre Steyvers groeide „Euter
pe" uit tot een waar orkest hetgeen in 1967
te Blerick al meteen resulteerde in een
eerste prijs met lof in de afdeling Uitmun
tendheid en promotie naar de Ere-afdeling.
Verdere concourssuccesen onder zijn lei
ding zijn: het landskampioenschap in 1967
in de afdeling Uitmuntendheid; le prijs in
Ere-afdeling te Merum-Herten in 1969; le
prijs met promotie naar afdeling superieur
te Hout-Blerick in 1972; landskampioen in
afdeling Ere met lof der jury in 1972; le
prijs met lof der jury in de afdeling supe
rieur te Vught in 1978; le prijs in de afde
ling superieur in de Rhoda-hal te Kerkrade
in 1983.
De uitwisselingsconcerten met Limburg
se en Belgische kampioenschappen bezorg
den „Euterpe" een uitstekende naam in de
muziekwereld en meermalen werden de
prestaties van Steyvers en de zijnen als de
beste gewaardeerd.
Zoals ook bij een andere bekende Ven
rayse muzikantenfamilie lag het min of
meer voor de hand dat de zoons van Wil
lem Lucassen, evenals hijzelf, muzikanten
zouden worden.
En dal gebeurde dan ook; alleen was er
wat Bruno betrof aanvankelijk enige twij
fel. Het duurde tot zijn 17e jaar, voordat
hij met trompetlessen begon bij Jan
Verstegen.
Maar reeds na een jaar kon hij zijn
intrede doen bij harmonie „Euterpe" en
zijn eerste optreden vond plaats tijdens het
eeuwfeest van de harmonie in 1960. Vrij
spoedig daarna werd hij ook lid van de
Rodse Blaoskapel, de huidige Rooyse
Hofkapel, waarvan hij ook nu nog deel
uitmaakt.
In 1967, hij was toen net getrouwd,
verhuisde Bruno naar Deurne en sloot zich
aan bij de plaatselijke harmonie, waar hij 7
jaar lid van was. Gedurende zijn Deurnese
periode speelde hij ook de trompet in het
bekende orkest „De Hosbengels".
Bruno Lucassen geniet niet alleen
bekendheid als trompettist, ook als zanger,
arrangeur en zeker ook als „spreekstal-
meester" bij het jaarlijkse joekskapellen-
festival heeft hij zijn kwaliteiten bewezen.
In 1983 slaagde hij aan de Tegelse
muziekschool voor het diploma hulpdiri
gent en het geleerde heeft hij reeds ettelijke
malen in praktijk kunnen brengen.
Zeven jaar vervulde hij een bestuurs-
funktie bij de Kon. Harmonie „Euterpe".
Om zijn staat van verdiensten te comple
teren, moet zeker nog worden vermeld zijn
kwaliteit als instrument-maker. Nagenoeg
alle reparaties van de muziekinstrumenten
worden door hem verzorgd.
Behalve van „Euterpe" en de Hofkapel,
is hij ook nog lid van de P.C.V.-Harmonie,
de vroegere Servaasharmonie.
Ondanks zijn drukke bezigheden zal men
niet tevergeefs een beroep op hem doen,
zoals b.v. éeor de organisatoren van de
jaarlijkse Taptoe gebeurt, waar hij reeds
tien jaar lang de bekende Taptoe-trompet
solo speelt.
Bij gelegenheid van het jubileumfeest
van „Euterpe" zal Bruno Lucassen worden
gehuldigd met zijn zilveren muzikanten
jubileum en is er gelegenheid hem voor zijn
vele verdiensten te bedanken.
In de jury rapporten staat steeds lovende
kritiek op Pierre Steyvers. Voor het onder
deel „opvatting en tempo" prijkt menig
maal het cijfer 10 op het jury-rapport en
ook verbaal wordt door menig jurylid Pier
re Steyvers geroemd. Hijzelf blijft hieron
der erg nuchter en hij werkt verder aan de
muzikale vorming van de Euterpe-leden.
De wekelijkse (en in drukkere tijden wel va
ker per week) afstand Hom-Venray is geen
probleem.
In de afgelopen jaren heeft Pierre Stey
vers - inmiddels 57 jaar - enkele korpsen
vaarwel gezegd maar is „Euterpe" trouw
gebleven. Venray blijft hem boeien, of
schoon ook voor hem het regelmatig aan
passen is wanneer oudere muzikanten -
noodgedwongen - plaatsmaken voor de
jeugd en er weer opnieuw een orkest ge
vormd moet worden. Deze jeugd blijft
Pierre Steyvers roemen. „Wij vinden Stey
vers niet te streng. Wij hebben daar ontzag
voor. Wij komen immers om te leren", is
hun mening.
Pierre Steyvers zelf zegt over de harmo
nie en fanfaremuziek: „Een amateuristi
sche muziekbeoefening en hierin ligt beslo
ten de behoefte die er bestaat bij de ama
teur om anderen - het publiek - deelgenoot
te maken van het door hem gepresenteerde,
om anderen te laten meebeleven van het
geen hij met veel inspanning tot stand heeft
gebracht."
Onder zijn bekwame leiding heeft „Eu
terpe" de laatste maanden hard gewerkt
om op zaterdagavond 27 april een groots
jubileumconcert te verzorgen. Op deze
avond kan Venray tevens Pierre Steyvers
huldigen en bedanken voor wat hij 20 jaar
heeft gedaan als Euterpe-dirigent. Hij heeft
dat dubbel en dwars verdiend.