lis je in Lourdes werkt ben je een bevoorrecht mens.... PEEL EN MAAS S thomassenlf Rigoureuze renovatie bij Thomassen Interieurverzorging nita Beerkcns uit Venray: RAAD HAD WEINIG MOEITE MET EEN KORTE AGENDA Er waait een frisse wind bij Thomassen Hendejwe ontmoetten haar toevallig op het jrrasje van .Jeanne d'Arc" in Lour- armtefc. Het was zondagmorgen en verschil- St van side zaken hadden hun rolluiken ge- toten. Want zelfs in Lourdes geldt voor immigen, dat bussines goed is voor |e werkdag, maar niet op zondag, lok de baas van de 22-jarige Anita •kens uit Venray, die even tevoren /erwacht haar vader Harry Beerkens ontmoet, gaf haar vrijaf. f eigenlijk was die ontmoeting met fcar vader ook niet zo erg toevallig, [Ut al vele jaren gaat hij regelmatig jet de .Limburgse Bedevaart" mee kar Lourdes. (Misschien voelde Anita in 1980 iets a een „erfelijke belasting" toen zij |et haar vriendin de voetsporen van jiar vader volgde. Niet wetende, dat in Ipurdes een toekomst óp haar wacht- ,Doe de groeten aan de heer en •ouw Ruland van „Saint George", vader toen zijn ondernemende doch ter bedevaart ging. jln gewone doen doen volgde zij in ilo de M.B.O. sociale dienstverle- g en werkte zij als parttime hulp in supermarkt. Het Venrayse dialect was haar •edertaal, het Nederlands ergerns net vreemd als de taal, die men in urdes spreekt. Ik heb zo goed en zo kwaad als het g geprobeerd te vertellen, dat mijn Ier hem liet groeten", vertelt zij nu, r jaar later, terwijl zij in perfect ins een bestelling opgeeft. „Mijn vader en de heer Ruland ken- elkaar al jaren. Misschien heb ik het iraan te danken, dat ik het Neder- idse meisje werd, dat hij ten behoeve de Nederlandse pelgrims voor zijn ikel zocht. Ik beloofde hem dat ik volgend seizoen zou komen", aldus ita, die intussen na vier jaar injaise met de Fransen is geworden geen moment spijt heeft gevoeld van grote en toch wel moeilijke stap. TREIN GEMIST ■laar eerste reis van Venray naar urdes alleen, werd een regelrechte mp. De kalender wees 1 april 1981 en gens schriftelijke afspraak zou „de is" haar in Lourdes van het station lalen. Ieder uur wachtte de heer lland bij het station, maar wie er ram, geen Anita. )e Venrayse stond intussen moeder- alleen op het onmense station van rijs en had slechts de achterlichten zien van de trein waarvoor zij het artjehad Zonder maar één woord Frans te kunnen spreken probeerde zij van alles om de trein naar het zuiden van Frank rijk te krijgen. Zij voelde zich als een doofstomme, die niet begrepen werd, maar ook niet duidelijk kon maken wat ze wilde. Net toen zij besloot ten einde raad maar weer terug te gaan naar het Noord Limburgse, ontdekte zij een trein, die haar via Bordeaux en Dax naar Lourdes bracht. „De baas" had het wachten opgege ven en de wacht overgedragen aan twee winkelmeisjes, die het verloren schaapje opvingen en naar de winkel brachten. Haar eerste taak was buiten de winkel Nederlandse pelgrims te interesseren voor het doen van inkopen bij „Saint George". „In het begin had ik het ontzettend moeilijk", vertelt ze, maar na vier jaar moet ze er om lachen. „Ik sprak toen geen woord Frans, maar nu spreek, lees, schrijf en denk ik in het Frans. Bovendien kan ik me in vijf talen aardig redden". EIGEN RADIOPROGRAMMA Hoe goed ze zich in vier jaar heeft aangepast, wordt wel bewezen door het feit, dat zij sinds kort medewerkster is van een regionaal radioprogramma, dat onder de naam „Radio 65" (Les Hautes Pyrenées is Frankrijk's 65ste distrikt) iedere dinsdagavond van 8 tot 10 uur speciaal voor jongeren rechtstreeks dé ether ingaat, Zij heeft nu haar eigen programma, waar zij ieder vrij uurtje mee bezig is. Iedere week brengt zij een gesproken portret van een of andere zanger of zangeres, die bij de jongeren favoriet is. Zij schrijft de teksten, waarvoor zij het materiaal moet verzamelen, zoekt de bijbehorende platen bij elkaar en presenteert zelf het programma. „Het schijnt erg in de smaak te vallen gezien de leuke reakties die ik krijg. Vooral mijn accent levert leuke reakties op", lacht ze tevreden, terwijl haar vader zijn dochter met gerechtvaardigde trots bekijkt. NIET GEMAKKELIJK Tóch is het niet allemaal rozegeur en maneschijn voor een Nederlands meisje in het verre Lourdes. Wanneer iemand één seizoen werkt, heeft men recht op tweemaal zes maanden uitkering. Dan moet men één winter werken om opnieuw voor uitkering in aanmerking te komen. Maar in de winter is Lourdes een uitgestorven oord. Hotels en winkels zijn gesloten, nadat het bedevaartsei zoen op 17 oktober met een grote pro cessie van mensen uit Lourdes en omgeving wordt afgesloten. Winterwerk kan bestaan met de handen uit de mouwen steken, in de bergen tijdens het ski-seizoen, óf het verrichten van schoonmaak- en/of winkelwerk in de wintersportplaatsen. In geval van ziekte betaalt de sociale verzekering 80% terug, terwijl „de baas" 20% betaalt. Het ziekenhuis moet men zelf betalen, ten zij men een levensverzekering heeft. Dan krijgt men 50 franc per dag terug. Eens was Anita een paar weken ziek, waardoor haar inkomsten stopten. Van de „ziektewet" kreeg zij 400 franc (on geveer 150;-) maar haar werkgever was zo goed om wat bij te passen. Hoe wel zij alle hulp kreeg van een (Franse) vriendin stapte de ondernemende Ven rayse naar de burgemeester van Lour des. Van hem kreeg zij bonnen waarmee ze eten kon kopen. „Ik voelde me zoals vroeger in de dertiger jaren in Nederland iemand zich moet hebben gevoeld, die van de bede ling moest leven. Maar ook aan die moeilijke tijd is een einde gekomen." Dan mengt vader Beerkens zich in het gesprek. Zijn vrouw en hij staan volledig achter hun dochter, die ver van huis haar eigen zelfstandig leventje leidt. Eenmaal per week bellen zij elkaar op en eens per jaar gaat vader of moeder of allebei, op bedevaart naar Lourdes om dan de dochter te ontmoeten. FILOSOFIE Maar hoe beleeft iemand nu Lourdes van alle dag, want het is toch een levens groot verschil lussen een pelgrim en iemand die daar werkt. Uiteraard is het antwoord van de 22- jarige Anita niet bepalend voor ieder een, die commercieel in Lourdes bezig is. De grot en Maria blijven haar trekken en als het maar even kan brengt zij een bezoek aan de plaats waar de kleine Bernadette Soubirous haar ontmoeting college van b. en w. óf de vergadering schorsen opdat tot besluitvorming kon worden gekomen tijdens deze raadsbij- eenkomst. Mevr. E. Hoppenreijs-de Loo (CDA) sprak het verlossende woord. Omdat de commissie voor Algemene Zaken waarin alle fraktievoorzitters zitting hebben a.s. maandag vergadert, wilde zij de behandeling van de brief in die vergadering behandelen. Alleen de heer A. den Brok (Samenwerking) voelde daar niet veel voor omdat de achterbannen niet konden worden gehoord. De heer J. Houba meende, dat Venray weinig kon doen, omdat het hier ging over een zaak, die in Den Haag moet worden uitgemaakt. De heer H. Kersten (PvdA) was reëel genoeg om zich af te vragen of de ge meenteraad zich wel met dit onderwerp, dat in Den Haag thuishoort, moet be moeien. Wanneer de raad wel de stel ling zou willen nemen dan zou dat volgens hem nu kunnen ómdat iedereen al op de hoogte was van de nieuwe be zuinigingsvoornemens van de regering. Er werd gestemd en met uitzondering van de heer Kienhuis (V.VD) was ieder een er voor de brief maaodag in de commissie Algemene Zaken te behan delen. VENRAYS BROEK Wethouder W. Claessens kon de raad meedelen, dat bet rapport, dat door Provinciale Waterstaat wordt opgesteld naar aanleidinf van het onderzoek van het grondwater rond de oude stortplaats Venrays Broek [peilput-onderzoek] in concept gered is, maar nog niet in het bezit van het college is. Hij hoopte, dat dit rapport in de junivergadering van de raad aan de orde kan worden gesteld. Nu la kon de wethouder de raad de geruststellende mededeling doen, dat het rapport „niet verontrustend kan worden genoemd". GALVANISCH BEDRIJF Met name de fractie van het C.D.A. was blij, dat de gemeentelijke nota „Onbegonnen werk?" zijn vruchten begon af te werpen nu in deze vergade ring aan drie startende bedrijven grond in erfpacht kon worden uitgegeven. Alleen de heer Den Brok maakte zich een beetje zorgen over de komst van een galvanisch bedrijf op het industrieter rein Smakterheide. Hij wilde alle Üe laatste dinldag van mei mag de ingaan als de dag waarop de kortste raadsvergadering gehouden. Binnen een uur stond weer buiten en waren in totaal de voorzittershamer ge- Of eigenlijk negentien, want vonden het begin van de een brief van het district van het F.N.V. op hun tafel, werden de Limburgse gemeente- opgeroepen massaal stelling ter tegen de regeringsplannen om juli a.s. de WW-, WWV- en opnieuw met 3% te nadat op 1 januari j.l. eveneens :n korting van 3% heeft plaats- meenteraden werden begin juni 1984 in bewoordingen aan regering kenbaar te maken dat de per 1 juli onaanvaardbaar in het tijdstip van begin juni zat moeilijkheid voor de gemeente de brief was pas binnengeko- college had zich hierover nog sproken,.de gemeenteraad had nog niet kunnen bestuderen, met de achterbannen kunnen ALGEMENE ZAKEN deze moeilijkheden overziende, burgemeester twee mogelijkhe- óf de zaak over te laten aan het Voor kleine en grote drukwerken van den Munckhof b.v. Grotestraat 68 - Venray - natuurlijk mag U bellen: 82727 peciaal voor deze nieuwe lente lieten 'wij een frisse wind door onze gordijn- en tapiitafdeling waaien. Wij ontwierpen een geheel nieuwe afdeling met nog meer keuze. Meer dan 2000 gordijnen en honderden tapijten staan borg voor de meest perfecte combinaties in zowel modem als klassiek. Graag willen wij u hierbij adviseren om zo ook uw interieur te helpen verfrissen. Wllh«lmlnastraat 6 - Venray - 04780-82510 met Maria heeft gehad. Haar werkgever gaat iedere dag, voordat hij naar zijn winkel gaat, naar de grot om aldaar een gebed tot H. Maagd uit te spreken. Op Goede Vrijdag krijgen de winkel meisjes vrij om de Grote Kruisweg te doen en tijdens het bezoek van de Paus aan Lourdes kregen zij een middag vrij. „Ik heb de Paus op een meter afstand gezien", glundert ze. Over haar eigen leven van Lourdes heeft zij zo haar eigen filosofie: „Iedereen heeft wel eens een rot-dag met zorgen of hoofdpijn. Wanneer ik dan die zieken en gehandicapten langs zie komen, merk ik steeds een blij en gelukkig gevoel in me opkomen omdat ik niets mankeer. Die rot-dag en die hoofdpijn zijn morgen over, maar die stakkers hebben hun hele leven ellende. Als je in Lourdes werkt ben je ergens toch wel een bevoorrecht mens. Ik vlucht niet, bij het zien van vrese lijk verminkten of erg gehandicapten de kelder in, zoals nog steeds velen doen. Ik spreek zo iemand aan en ervaar dan diens blijdschap omdat iemand het durft met hem of haar te praten. Dat ervaar je in Lourdes en dèt is voor mij dagelijks weer een stukje geluk „RADIO SOI XANTE CINQ" Die dinsdagavond presenteerde ae Venrayse Anita haar eigen radio-pro gramma in een met moderne appara tuur ietwat primitief studio'tje ergens buiten Lourdes. „Ici Radio Soixante-cinq", kondigde Anita aan, terwijl zij er meteen in het Frans verder op losratelde. We meen den te begrijpen, dat zij het over Johnny Haliday had en dit vermoeden bleek juist te zijn toén zij zijn plaat „Itsy Bitsy Petit Bekini" aankondigde; een titel overigens, die zij niet zonder lachen kon uitspreken. Met een scheef oog op haar tekst meenden wij onze Franse lessen van heel vroeger herinne rende dat petit gevolgd moest worden door een „e.* (petite), omdat het ons voorkwam, dat bikini wel vrouwelijk moest zijn. Maar Anita leer de ons, dat alleen de inhoud van een bikini vrouwelijk is, maar dat het woord in Frans mannelijk is.w. Toen knipte het groen-lichtje aan ten teken, dat we stil moesteb zijn en Anita en haar vriendin om beurten weer verder moesten vertellen over het onge twijfeld zeer belangrijke leven van die Johnny Haliday, waarover zij twee avonden vol moesten praten. Nadat technicus George de nieuwe band had gestart, Anita een hap nam van een keihard stokbrood om tussen de bedrijven door eindelijk eens wat in haar maag te krijgen, overlegden de twee presentatrices over de volgende pa gina's tekst. „Het is toch wel erg", verzuchtte vader Harry Beerkens, „je kunt je eigen dochter niet meer verstaan...." Even voor het afsluiten van de uitzen ding stapte een „fan" van Radio Soixante Cinq de studio binnen. Hij had op zo'n dikke honderd kilometer afstand de uitzending gehoord en wilde graag de band, waarop het programma was opgenomen, meenemen naar zijn woonplaats ergens in de buurt van Bordeaux. „De manier waarop dat Nederlandse meisje het programma presenteert én haar accent vindt iedereen leuk", vertelde hij toen hij ons op de terugweg naar Lourdes in een typisch Frans bruin café'tje kennis liet maken met de nieuwste drank van de Franse jongeren „Monaco", dat bestaat uit een beetje bier, grenadine en seven up - aldus ge mengd in een bierglas, ook nog goed smaakt Anita heeft intussen ook al een ver zoek gekregen om op donderdagmiddag voor „haar" regionale omroep de Hitparade te presenteren. eventuele gevaar voor het milieu uit sluiten en vroeg daarom of er water dichte garanties en voldoende waarbor gen waren ingebouwd voordat er ja werd gezegd tegen de komst van dit Zeddamse bedrijf naar Venray. Wethouder Claessens stelde, dat het bedrijf aan strenge hinderwetbepalin gen zal moeten voldoen en dat streng wordt toegezien op het naleven van deze bepalingen. „De garanties zijn zodanig, dat er geen enkel gevaar te duchten is", zei de wethouder. Zijn Collega H. Wil- lems voegde daar nog aan toe, dat de gemeente zich nog op de hoogte heeft gesteld hoe in andere gemeenten (Heer len en Eindhoven) met dergelijke bedrijven de ervaringen zijn en welke maatregelen ter bescherming van het milieu zijn genomen. WINKELS OP 4 MEI Bij de ingekomen stukken bevond zich een brief van een inwoner waarin hij zijn gevoelens uitspreekt over het ge opend houden van winkels op 4 mei j.l. (Nationale dodenherdeking) na zes uur. De inhoud van de brief was de heer J. Reintjes uit het hart gegrepen. Hij vroeg het college maatregelen te nemen, opdat zoiets in de toekomst wordt voorko men. De burgemeester antwoordde, dat het college hier geen bevoegdheid heeft, omdat hier sprake is van de verantwoor delijkheid van de winkeliers. 'RIJDAG 8 JUNI 1984 Nr. 23 HONDERDENVIJFDE JAARGANG „Stilstand is achteruitgang", dat moet Hans Thomassen, directeur van Thomassen Interieurverzorging, wel ge dacht hebben, toen hij met stille trom aan een rigoureuze renovatie van zijn toch niet kleinschalige meubelzaak be gon. In het sousterain is nu een uitgebrei de keuze vloerbedekking, gordijnen en vitrage ondergebracht, waarvan men in een speciale etalage slechts een heel klein voorproefje vindt. Meer dan 500 stalen vloerbedekking op een overzich telijke manier tentoongesteld gesor teerd op kleur, kwaliteit en prijs. Het keuze maken moet daar toch niet meer moeilijk zijn. En dan te bedenken dat •alles uit voorraad leverbaar is. Ook de gordijnen en vitrages hebben meer ruimte en belichting gekregen. Door middel van handige schuifrails kan men terstond zien hoe deze gordij nen er straks in uw kamer zullen uitzien',' Verder is in het souterrain een hele af deling moderne meubelen ingericht, waarbij voor al de grote keuze aan moderne bankstellen opvalt. Moderne kasten c.q. bergmeubelen, vloerbedek king en eigentijdse verlichtingsappara- tuur completeren het geheel. Op de eerste etage is bijzonder veel ruimte ingericht aan wat men noemt „het slaapgebeuren". Menigeen zal ver wonderd zijn, dat er op het gebied van bedden en matrassen zoveel keus te vinden is. Mensen met rugklachten worden hier optimaal geïnformeerd, terwijl natuurlijk ook iedereen alle in lichtingen kan krijgen. Speciaal voor ouderen of bejaarden zijn er aangepaste ledikanten aanwezig die iets hoger zijn dan normale bedden. Dit „nieuwe niveau" is ontzettend ge makkelijk met naar bed gaan en op staan. Op dezelfde afdeling is een zeer grote sortering tiener-slaapkamers on dergebracht. Terecht mag Thomassen trots zijn op deze renovatie en uitbreiding, waardoor het keuzepakket in Venrays winkelcen trum nog eens opmerkelijk wordt ver hoogd.

Peel en Maas | 1984 | | pagina 17