O.LVrouw
van de
goede duik
DEN
VADER-k^ANT GRETROUWE
VENRAY HERLEVE!
Al ltit er ueel uermoest en mil öaaruan niet ifëen,
het |al met groter glans uit stof en asclf Ijerrifëen.
(Uonöel)
bijeenkomst in het pensionaat St.
Louis te Weert.
Men hoopte dat dit een van de
laatste bijeenkomsten zou zijn, omdat
de invasie in Normandië in volle gang
was en men daarom verwachtte dat de
bevrijding nog hooguit enkele maan
den op zich zou laten wachten. Alle 10
districtleiders waren aanwezig, evenals
de proviciale leider. Om half drie in de
middag stormden onder leiding van de
beruchte Nitsch van de Sicherheits-
dienst in Maastricht, plotseling een
aantal zwaarbewapende Duitsers het
gebouw binnen. De verzetsleiders pro
beerden nog te ontsnappen door zich
ergens in het grote gebouw schuil te
houden, maar de meesten werden na
enig zoeken door de Duitsers gepakt.
Vier van hen slaagden er in zich voor
de Duitser verborgen te houden. Onder
hen was ook Kobus, de districtsleider
van Venray die zich wist te verbergen
in een ruimte onder een lessenaar. Pas
's avonds om half acht, toen de Duit
sers vertrokken kon hij zijn benauwde
schuilplaats verlaten. Enkele anderen
hebben zich weten te verbergen achter
een stapel verduisteringsplaten en
schilderijen. De zeven gepakte voor
mannen uit het verzet en de broeder-
overste van het pensionaat St. Louis,
kwamen via de Nederlandse concentra
tiekampen terecht in de beruchte Duit
se kampen.
Op een na zijn ze daar allemaal be
zweken, onder hen waren de provinci
aal leider Ambrosius, Wim Janssen
(districtsleider van Vierlingsbeek) en
kapelaan Naus uit Venlo.
De aktie was een gevolg geweest van
de Amsterdamse verrader Vos (schuil
naam Bob Jesse) die voor de Sicher-
heitsdienst werkte.
WAT GEBEURDE ER MET DE
OPRICHTERS VAN DE L.O.?
Keren we tot besluit even terug naar
de oprichters. Mevr. Kuipers-Rietberg
(Tante Riek) werd door verraad op 19
augustus 1944 te Bennekom gearres
teerd. Zij kwam terecht in het beruchte
concentratiekamp Ravensbrück, waar
ze op 27-12-1944 als gevolg van de
doorstane ontberingen is overleden.
Frits de Zwerver werd eveneens
gearresteerd en wel op 1 mei 1944 in de
omgeving van Ruurlo. Hij werd op
gesloten in de gevangenis van Arnhem.
Een knokploeg slaagde er echter in
hem op 11 mei 1944 te bevrijden. Hij
overleed in december 1978, op 80-
jarige leeftijd.
W. Willemsen
In tal van woningen in Limburg en
in vele schuilplaatsen van onderduikers
hing in de bezettingstijd een plaat aan
de wand van Onze Lieve Vrouw die on
der haar mantel een knielend soldaat
en een jongeman in burgerkleren be
schermt. Links ligt achter prikkeldraad
Duitsland, rechts Nederland. Onze
Lieve Vrouw van de Goede Duik. Het
is Lode wijk" (Pater L. Bleys) die de
ze nieuwe eretitel voor het eerst ge
bruikte in zijn toespraken tot zijn me
dewerkers en tot.de jongens. Ze wa
ren er allen diep door getroffen. Dat
was voor ,,Lodewijk" aanleiding een
plaat te laten ontwerpen die ten bate
van de kas van de LO werd verkocht.
De plaat vond gretig aftrek. Zo ontroe
rend menselijk sprak deze voorstelling,
dat de onderduikers niet rusten voor
dat ze een plaat voor hun duikplaats
hadden bemachtigd. Zij wilden een
zichtbare voorstelling hebben van Je
zus moeder, die haar kinderen in nood
Haar machtige voorspraak bij haar
zoon niet zal onthouden.
Den Doolaard zou er later in Lon
don een gedicht over schrijven: Gebed
tot Onze Lieve Vrouw van den Goeden
Duik, die velen in Limburg een troost
en een bemoediging is geweest.
I?arcl der Peel, o gij Venray, ons dorp,
Dat wij kenden, zoo bloeiend, welvarend en schoon,
In een puinhoop herschiep u 't geweld van den oorlog
Voor uw trouw aan het Recht al te bitter een loon!
U w kerk was uw luister, eeuw in en eeuw uit,
Uw toren zoo slank, als een baken der Peel!
Vernielzucht en wraak maakt' een eind aan die glorie
En een hoonlach der Pruisen was enkel uw deel.
Ploffende bommen en gierend granaatvuur
Vcrspreidd' onder burgers verminking en dood;
Meer dan tweehonderd lieten er smachtend hun leven
Eer 't leger der vrienden zijn bijstand u bood.
jMaar den kelk van de smart hadt gij nog niet geledigd,
De oorlog ontzag niet uw tranen, uw rouw,
Door 'n hagel van kogels toch, moest gij gaan vluchten,
Verlaten uw woonstee in regen en kou.
En ver van uw woning, bij vreemden te gast,
Beweent gij uw dooden doch hen niet alleen
Ook uw mannen en zonen, ontvoerd door den vijand,
En uw vee en bezitting, geroofd zoo gemeen.
IS^aar wat gij behield, was uw hoop en gebed,
Uw trotsch op de Vrijheid, niet langer geknecht,
Uw werkkracht verdubbeld, nu gij strijdt voor uw volk,
Nu gij bouwt aan een toekomst van Vrede en Recht!
November 1944.
Wim Janssen.
OPGEDRAGEN AAN DE VENRAYSCHE
BEVOLKING IN. BALLINGSCHAP
