HEEL DE MENS Burgemeester drs. F.G.L.L. Schols PU -f3 Sï- I r:i T.-i TH ui ,,Heel de mens". Dat is het bindende mo tief in de herinneringen aan Venray tussen 1968 en 1975. Ik doel daarmee op de vele, diepgaande en veelvuldige ervaringen waarbij het leven en samenleven van mensen in al zijn facet ten in de aandacht kwam. Dat was zo met de behandeling van de grotere' structurele vraagstukken zoals de ruimtelijke ordening, de ruilverkavelingen en de bevordering van de industrialisatie. Dat was zo met de benadering van de welzijns problemen en de vragen van samenlevings opbouw. Dat was zo brj de confrontatie met de pro blemen van de kerkdropen rond Venray, zeer vitaal en vol initiatieven enerzijds en anderzijds langzaam wegglijdend omdat het numerieke draagvlak onder instellingen als scholen en winkels werd weggespoeld. Dat was zo bij de bouw en inrichting van zeer snel tot stand gekomen wijken ik denk aan Veltum en het Brukske die van een verzameling huizen moesten kun nen toegroeien naar een eigen plaats onder de Venrayse zon. Woonwijken, waarin over wegend niet-Venrayers en niet-Limburgers gingen wonen, met hun eigen kijk op het leven, een kijk die soms in belangrijke mate Oud-minister H. van Doorn van C.R.M. opende op 4 maart 1974 „De Wetteling". Enkele weken later kwam hij terug voor een oriënterend gesprek in „De Clockert". Op 26 juni 1974 vond de officiële overdracht plaats van het klooster Jerusalem aan de gemeente. ontmoetingen die onder de meest uiteen lopende omstandigheden tot stand kwamen, zij het tijdens het spreekuur, zij het tijdens carnaval, zij het tijdens een receptie, of zo maar op straat, waar je werd aangesproken. Venray is een fascinerende samenleving voor ieder die even de moeite neemt om er zich mee bezig te houden. Venray is af en toe wel eens wat demon stratief zelfbewust. Maar wat wil je? Met zo'n historie, met zoveel tegenslagen denk aan de laatste wereldoorlog maar ook misschien juist daardoor met zoveel elan, met zoveel ruimte ook van hart en geest, dat velen, uit het westen en noorden komend, zich daar niet alleen thuis voelen, maar er echt verworteld zijn en er niet meer weg willen. Venray heeft de laatste deccenia het getij wel mee gehad, maar en dat was niet zó vanzelfsprekend het heeft ook met dat getij meegewerkt, de kansen uitgebuit. Dus een beetje opscheppen, zo af en toe, bij voorbeeld bij deze gelegenheid mag wel. En dan weer stevig aan de slag. Dat Ven ray zich zo spectaculair, en tegelijk zo even wichtig, heeft kunen ontwikkelen heeft het ook te danken aan zijn structuur. Venray is eigenlijk al een klein gewestje geweest, bestaande uit een hoofdkern en tien kleinere kernen, sommige heel oud, ouder dan de hoofdkern. Sommige heel erg jong. Door deze samenstelling van de ge meente uit vele dorpen (een levend be wijs overigens dat een levenskrachtig dorp niet per sé een onafhankelijke gemeente moet zijn) hebben de bewoners als van •-T"! in SwlSB *1 --*>• h" lil ii I afweek van die der oorspronkelijke inwoners van Venray. Dat was ook zo bij de bemoeienissen om een Gewest Nrd. Limburg tot stand te bren gen. Ofschoon het officieel ging om een ge meenschappelijke regeling van gemeenten, was de dieperliggende ondergrond het besef dat Noord Limburg een gemeenschappelijk erf was, dat een eigen rol te vervullen zou krijgen in Nederlands en zelfs Europees verband en dat daartoe zijn krachten moest samenvoegen. Dat was tenslotte zo in de talloos vele vaak ontroerende persoonlijke ont moetingen met mensen individueel, soms in diepe wanhoop over een kapot geslagen leven, soms overlopend van geluk en en thousiasme over een toekomstverwachting, Het in 1884 herbouwde en in 1924 uitgebreide raadhuis aan de Grote Markt verloor in mei 1976 zijn oude funktie. Sindsdien is het gebouw ingericht als muziekschool. nature geleerd om over de omheining van eigen parochie heen te kijken. Dat is ze la ter goed te sta gekomen, toen Venray na de jaren 40-45 zijn spectaculaire groei door maakte. Daarenboven had Venray een in wonertal dat groot genoeg was om zich een gemeentelijk bestuur en een ambtelijk en technisch apparaat aan te meten die opge wassen waren tegen de vraagstukken die nu eenmaal samengaan met zo'n forse ont wikkeling. Er was en is voor Venray genoeg reden tot zelfbewustheid. Veel is tot stand geko men, er zijn veel mogelijkheden bijgekomen tot ontplooiing en vorming van mensen naast datgene wat er al sinds lang was zowel onderwijskundig als educatief als cul tureel en evenzeer ten aanzien van de werk gelegenheid. Mogelijkheden, niet alleen voor Venray. maar voor een wijde omgeving. De rol van centrumgemeente is in de laatste jaren sterk gegroeid en verdiept. Voor zelf voldaanheid is zo ooit geen aanleiding want Venray zit in het hart.van een proces dat nog lang niet is voltooid. Integendeel, het verkeert nog in een beginperiode. Een proces van aanpassing aan nieuwe woon- en leefomstandigheden, een pr'oces van ont moeting met en weging van anders-liggende denk- en leefpatronen, een proces van ver stedelijking, een proces van nieuwe vorm geving aan ons democratisch bestuurlijk stelsel. Bestuurlijk betrokken mogen zijn bij zo'n gebeuren is een kans uit duizenden. Zo heb ik mijn Venrayse jaren ervaren. En als je ontvanger goed is afgestemd op de zen der van de bevolking, dan is bestuurlijk bezig zijn geen zware opgave. Niet omdat het een meedrijven betekent met de stroom, want besturen is geen lijdelijk toezien. Het vraagt een anticiperend vermogen. Het vraagt ook eigen inbreng om aan die ont wikkeling mede richting en gestalte te ge ven. Maar als je weet te verwoorden wat leeft bij de mensen en eigen ideeën daar aan toetst, dan is vormgeving van vage wensen, concretisering van voornemens een bezigheid die bewoners niet als aan hun denken en beleven vreemd wordt ervaren. Per saldo dient het bestuur zich te rea liseren dat het er is door en vanwege en omwille van de bevolking. Die band mag niet Op 23 augustus 1974 bracht H.K.H. Prinses Beatrix met Z.K.H. Prins Claus een werkbe zoek aan Venray. verbroken worden op straf van een node loze wrijving en onbegrip. Sterker nog, op straf van aantasting van ons bestuurlijk stel sel, waarvan de navelstreng de levende re latie is tussen bestuurden en bestuur. Drs. F. G. L. L. Schols Den Haag, september 1979 Zuster Dorothée, de laatste overste van „Jerusalem" werd in 1975 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Burgemeester Schols speldde haar de versierselen op.

Peel en Maas | 1979 | | pagina 7