IILIEU EN IISTRIE Bouw politiebureau is nog onzeker In Leunen vindt men Europa's beste en mooiste Geen sluiting, wel uitbreiding van De Rruuze .GOED ONDER DAK" MET AMAK WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMGEVING Tien gulden Directeur MAVO met pensioen NIEUWE RECTOR IN SMAKT Aid Venrodse iërepries IJDAG 9 MAART 1979 Nr. 10 HONDERDSTE JAARGANG IITGAVE DRUKKERIJ VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY flOTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652 PEEL EN MAAS VOOR AL UW DRANKEN ADVERTENTIEPRIJS 26 et per mm. ABONNEMENTSPRIJS PER HALF JAAR f 10,- UITSLUITEND BIJ VOORUITBETALING 13 Elders in dit blad kan men lezen de gemeente Venray nog vol lende industrieterreinen beschik- ir heeft voor gegadigden die hier >n bedrijf willen gaan uitoefenen. i van die industrieterreinen is Witte Vennen" in Oostrum, aarop thans alleen nog gevestigd de bedrijven van Nestlé en «idenberg. De gemeente heeft destijds al met ïedeputeerde Staten de afspraak imaakt, dat dit industrieterrein be- jhouwd moet worden als een reser- tgebied dus feitelijk eerst be- iuwd gaat worden wanneer de an- •re industrieterreinen, als Smak- rheide en De Hulst „volgebouwd" Deze afspraak is kennelijk voor „Milieugroep Venray" niet hard enoeg; reden waarom zij bezwaren egen dat industriegebied heeft inge- racht. Volgens de Milieugroep is er de Witte Vennen een bijzonder ardevol natuurgebied, dat door in- trievestiging zou worden aange- Veel mensen uit Oostrum en Iruske zouden er recreëren en daar in wijzen ze zelfs aantasting van de nd van dit natuurgebied af, omdat loor het hele gebied zou wor- en aangetast. Overigens meent de Milieugroep, dat de gemeente het gebied de Witte ènnen feitelijk helemaal niet no- lig heeft, omdat er op de Smakter- teide voldoende grond beschikbaar emaakt kan worden. Eventueel zou nen ook elders een nieuw industrie- r errein kunnen opzetten. Maar waar lat elders dan wel zou kunnen lig— [en werd er niet bij verteld. In de commissie „Ruimtelijke Or- ining", waar de bezwaren van de ilieugroep behandeld werden, was len het niet helemaal met die be varen eens. Wat het natuurschoon etreft bracht de heer Claessens de vijfels van de commissie onder oorden met te zeggen dat het hier m produkties (mijnhout) gaat, en at er veel mooiere gebieden zijn. andelaars zouden er volgéns hem lechts zelden komen. Maar los daar- an heeft de gemeente dit gebied al Is reservegebied aangewezen, en m dót nog exacter in voorschriften rast te leggen vond men niet nodig. [Daarmee houdt de commissie n in feite ook de gemeente een lag om de arm, voor eventuele oodgevallen. De grondverwerving Smakterheide loopt namelijk niet vlot als men wel wenst, en het du wel eens kunnen zijn dat men oor de een of andere industrie op en gegeven moment niet direct rond beschikbaar heeft. In dat ge- ral zou men dan kunnen uitwijken ïaar de Witte Vennen. Het was ook de grondverwerving a i de Smakterheide, waartegen de ilieugroep protesteerde. Men vroeg ach af of de gemeente daar wel ak- tief genoeg (geweest) is. Volgens hen adden de onteigeningsprocedures al ngesteld kunnen worden. Ook van- vege de vermeende geringe aktivi- leit blijft de Milieugroep bang dat t Witte Vennen in gebruik worden len voordat de Smakterheide vol" zit. Wel kan de Milieugroep het er mee ins zijn ,dat' een te vestigen indus- ie welke dringend een spoorweg- insluiting nodig heeft, op de Witte ennen terecht komt. Maar dan oet die aansluiting wel zeer drin- ind nodig zijn, en niet „mischien de toekomst". Daarbij moet die loorlijn niet voo.r fancy-prijzen be- ihikbaar worden gesteld. In feite stonden hier dus voor anders van milieubehoud en voor- anders van industrievestiging c.q. erkgelegenheid tegenover elkaar, aar beiden waren kennelijk bereid ïkaar tegemoet te komen. De com- Issie ,door het gebied de Witte ennen te blijven beschouwen als iservegebied de Milieugroep, oor begrip te hebben voor industrie elke een spoorweg benodigt. „Maar at het zwaarst is," zal het zwaarst loeten wegen", zoals het commissie- d mevr. Poels-Peters het stelde. En at is in dit geval de werkgelegen- 'lid. .—«-We hebben zo de indruk dat twee egenstanders" elkaar hier op een •yale wijze gevonden hebben. En it Is meer dan men van veel soort- jke gevallen kan zeggen lI! De winter is (hopelijk) voorbij, et carnavalsfeest is ook weer voor 'n jaartje verledep tijd. Dat betekent at onze kwitantielopers in de ge- leente Venray nu eindelijk op stap innen gaan om uw abonnements geld voor Peel en Maas te komen icasseren. Het bedrag is maar een entje. Maar het de heren niet ex- a moeilijk, door ze twee of meer Èeren aan de deur te laten komen. ?lj en zij zullen u dankbaar zijn in- len U de kwitantie bij de eerste anbieding wilt voldoen. Het be- aart een heleboel extra werk. oudt U er even rekening mee In tegenstelling tot berichten, wel ke deze week in de regio via de pers werden verspreid, zal o.i. het Geriatrisch Verpleeghuis „De Kruuze" te Venray niet worden opgeheven,maar zelfs worden uitgebreid. In goed overleg binnen het Samenwerkingsverband Ge zondheidszorg Noord' Limburg is de dagbehandeling voor geestelijk gestoorde bejaarden n.I. aan het geriatrisch verpleeghuis „De Kruu ze" toegewezen. Blijkens een cir culaire van het Ministerie van Volksgezondheid en Milieuhygiëne van 13 februari j.l. inzake een spreidingsplan voor dagbehande ling in verpleeghuizen zal „De Kruuze" veertien plaatsen voor dagbehandeling krijgen. Ook het Land van Cuijk valt on der deze nieuwe dienstverlening, omdat het geen voorziening voor geestelijk gestoorde bejaarden heeft. Hieruit volgt, dat het geriatrisch verpleegtehuis „De Kruuze" meer dan regionale betekenis heeft. Deze supra-regionale functie heeft „De Kruuze" ook ten aanzien van de opname van religieuzen, met welke congregaties sedert 1970 afspraken bestaan. Tengevolge van de ligging van de gemeente Venray tegen Oost Brabant aan zal een klein deel van Oost Brabant op de dienstverlening van „De Kruuze" aangewezen blij ven, aldus vernemen wij van de zij de van de direktie van „De Kruuze". Het geriatrisch verpleeghuis „De Kruuze" heeft op dit moment 175 somatisch en geestelijk gestoorde bejaarden in behandeling. Het aan tal patiënten zal nu worden uitge breid met veertien plaatsen voor dagbehandeling. De berichten over een eventuele sluiting van „De Kruuze" als gevolg van het feit, dat het ziekenhuis te Horst verpleeg huis wordt, zijn dan ook niet te rij men met het opnemen van het Ven- rayse verpleeghuis in het spreidings plan van het ministerie. Evenmin zijn zij te rijmen met de bouwaktiviteit, welke in het voor malige Patersklooster aan de Leun- seweg momenteel plaatsvindt. Bouw maatschappij Janssen is bezig met het vergroten van de oude lift, het verkleinen van enkele zalen, terwijl intussen goedkeuring is gegeven voor het aanbrengen van enkele grote ramen aan de zijde van de Oude Oostrumseweg. Dat het gebouw van „De Kruuze" niet geschikt zou zijn voor verple ging van demente en geestelijk ge stoorde bejaarden wagen wij te be twijfelen, gezien de toestemming van het ministerie tot uitbreiding van de verpleegcapaciteit met veer tien geestelijk gestoorde bejaarden voor dagbehandeling. Ook de eisen met betrekking tot de veiligheid lijken voldoende ge waarborgd omdat „De Kruuze" een van de eerste verpleeghuizen is, dat voorzien is van een veiligheidsslurf. Wel ligt het in de lijn der ver wachtingen, dat in de tachtiger ja ren een herverdeling zal plaatsvin den inzake het spreidingsplan voor de verpleeghuizen. Dit houdt even wel niet in, dat een eventuele slui ting van „De Kruuze" in overweging zal worden genomen. Het bestuur van de Sint Martinus- stichting een Samivoz-instelling, die „De Kruuze" onder haar hoede heeft komt donderdag in verga dering bijeen in Venray. In de loop van donderdag zal de Ondernemingsraad op de hoogte worden gebracht van de toekomst plannen van „De Kruuze". Maar, zo twerd ons uitdrukkelijk verzekerd, die besprekingen gaan niet over een eventuele sluiting, maar wel over de uitbreiding. Wellicht zal de Onder nemingsraad dan de 175 personeels leden van „De Kruuze" gerust kun nen stellen. Kleuren afdrukken Veilig, snel. goedkoop 9.9 f 0.75 9* 13 f 0.90 Alleen gelukte foto be ulen f Desgevraagd verklaarden b. en w. vorige week nog geen enkel uitzicht te hebben op het tijdstip waarop in Venray een nieuw politiebureau ge bouwd kan worden. De minister van binnenlandse za ken had eerder beloofd dat voor ein de 1978 bekend zou worden gemaakt welke prioriteiten hij zou stellen. Het nieuwe jaar bracht echter geen uitsluitsel en opnieuw beloofde de minister dat vóór 1 februari de prio riteitenlijst zou afkomen. Maar ook dat geschiedde niet en weer werd de vaststelling vijf weken verschoven. Ook deze termijn is nu verstreken en nog heeft de gemeente geen be richt. In goed vertrouwen verwacht men dat echter elke dag Zoals bekend zijn de gemeente lijke plannen voor een nieuw politie bureau klaar. Plaats van vestiging wordt een gedeelte van het voorma lige internaatterrein aan de Leunse- weg ter hoogte van de Beukenlaan en Eikenlaan. Het hangt van de minister af of er op korte termijn gebouwd kan wor den. Eventueel kan de gemeente overgaan tot voorfinanciering, maar ook dat is afhankelijk van de plaats welke Venray op de prioriteitenlijst gaat innemen. PIEIHA2E EN HAZINNEKES 0!T IS DF BOUWPLAATS VUR UN NEJ-HUUS VUR DE 0P- 'ASSERS VAN T HAZERIEK m HQÖfflOPPASSER 10FDE US Al N NEJ HüUS 1353 MAR N0AI0JA0R TER IS HET HUUSER NOG lAORUM ZUUKEN DE OPPAS-, RS ZElf N AHOER HUUS De bouw van een nieuw politie bureau is echt wel dringend, gezien de beperkte accommodatie welke ons gemeentelijk politieapparaat ter beschikking staat, terwijl de huis vesting intussen over drie tot vier gebouwen verdeeld is. Kennelijk zijn ook de politieman nen het wachten moe en hebben ze de carnavalsdagen aangegrepen om van hun misnoegen kennis te geven. Op het voor hun bureau bestemde bouwterrein waren namelijk rekla- meborden opgericht, waarvan de tekst, zie foto. voor zichzelf spreekt. Ruim tien jaar geleden kocht de heer W. Vervuurt uit Leunen zes chinchilla's om hiermee uit louter liefhebberij te gaan fokken. Hij be taalde voor vijf vrouwtjes en een mannetje de lieve som van vijfdui zend guldenDe diertjes werden hem verkocht met „waterdichte cer tificaten" en garanties. Maar weldra bleek, dat het zestal chinchilla's nog geen totale waarde van duizend gul den vertegenwoordigde. Ook hij was de dupe geworden van zwendelaars, die tegen het eind van de zestiger jaren voor grof geld deze uit Zuid Amerika afkomstige, op kleine ko nijnen lijkende, pelsdieren verhan delden, en goud-geld aan de toe komstige fokkers voorspelden. Doch de heer Vervuurt had intus sen wel zijn hart verpand aan deze knaagdiertjes. Hij begon opnieuw met de bedoeling de kwaliteit van de dieren te verbeteren. Dat hij hier in is geslaagd wordt wel bewezen door het feit, dat zijn Chinchilla kwekerij „D'n Dwerg" in Leunen tijdens een show onlangs in Veenen- daal werd uitgeroepen tot de beste kwekerij van Nederland en België. Verder behaalde hij de algemene kampioensprijs, prijzen voor de bes te mutatie, de beste pels en de fok- kersprijs. In zijn hokken bevinden zich ook chinchilla's, die in december van het vorig jaar in Dortmund het Euro pees kampioenschap behaalden. Chinchilla's zijn knaagdieren en lijken op kleine konijnen met een pluimstaart als van een eekhoorn. Met hun korte voorpootjes en lange achterpootjes, waarop zij rondsprin gen, hebben zij iets weg van kleine kangeroetjes. Ook de oortjes zijn veel kleiner dan die van een konijn. In hun oorspronkelijke woonge bied het Andesgebergte in Zuid Amerika zijn ze nagenoeg uitge storven omdat er veel jacht op werd gemaakt door pelsjagers. Het bont van de chinchilla is buitengewoon dich en heel licht en behoort tot de duurste bontsoorten. Tegenwoordig vindt men chinchil la-farms over de gehele wereld, waar de diertjes soms uit liefhebbe rij ,maar mëestal voor het prachtige bont worden gefokt. LIEFHEBBERIJ De heer Vervuurt fokt de chin chilla's louter uit liefhebberij. De verkoop van het bont komt bij hem pas op de laatste plaats. „Om goede fokresultaten te berei ken, moet ik natuurlijk selecteren. Heb ik teveel mannetjes of minder goede vrouwtjes, dan moet ik er uiteraard wegdoen. Het geld, dat voor de pelzen wordt betaald tus sen 80,en f 160,is wel mooi meegenomen „ter beschrijding van de hobby-onkosten", maar is toch beslist geen hoofdzaak. Het gaat me zelfs heel erg aan m'n hart, als ik een diertje moet slachtenzegt de heer Vervuurt. Voorlopig is hij niet van plan van het chinchilla-fokken een beroep te maken. Overdag werkt hij in Hel mond en in zijn vrije uren is hij bezig met zijn liefhebberijij en zijn bijverdienste door verkoop van de diertjes. „Ervaring en kennis zijn bij deze hobby hard nodig", vertelt de heer Vervuurt. En als je hem dan hoort vertellen over de verschillende klas sen van zijn dieren, zoals licht, mid den, donker en extra donker, groot, extra groot en 1ste t.m. 5e helder heid, dan krijg je toch al gauw de indruk, dat in chinchilla-fokken heel wat ten grondslag ligt. Overigens, de bekers en de lin ten, die de heer Vervuurt in de loop der jaren heeft verzameld, liegen er dan ook niet om. WEINIG MOEITE Toch vereist het fokken van deze dieren, zeker in vergelijking met an dere bontdragende dieren, betrekke lijk weinig tijd en ruimte. Ze kun nen worden gefokt in kamers, gara ges, schuren of op zolders want ze zijn reukloos en niet hinderlijk voor de omgeving. Vervuurt heeft zijn dieren ondergebracht in een ruime achterbouw, waar ze in stalen draad- kooien rustig hun leventje slijten. Veel kooien staan leeg; een gevolg van een streng doorgevoerde selec tie. Op een gegeven moment had hij wel 500 dieren en toen was er nog behoorlijk handel. Nu heeft hij het aantal chinchilla's terug gebracht op 125. Ook het onderhoud is niet duur, want ze zijn tevreden met een eet lepel korrels en wat hooi per dag. „Een chinchilla kost aan voer nog geen vijftien gulden per jaar" weet hij te vertellen. De heer Vervuurt doet er alles aan om nieuwe gangbare kleuren te fok ken met zijn mutatiedieren want ook hij probeert nieuwe kleurschakerin gen aan de mutatie-chinchilla's toe te voegen. „Maar", zo verzekert hij nogmaals, „niet voor de verkoop van de pels, maar voor de verkoop aan de liefhebber, die net zoals ik, van de dieren houdt". Terwijl voor ons leken al die chin chilla's op elkaar lijken, en we hoog uit enig kleurverschil kunnen kon stateren, weet Vervuurt praktisch van elk beestje te vertellen welke prijs het dier behaalde. Op elke kooi staat overigens een „stamkaart" van de daarin gehuisveste chinchilla, waarop geboortedatum, vader en moeder en de grootouders van bei de kanten. Dezelfde gegevens vindt men terug in een groot dagboek, waarin elke geboorte geregistreerd wordt evenals elke verkoop. Hoewel de chinchilla's veel weg hebben van kleine konijntjes, is dit zeker niet het geval bij het fokken. Met maximaal 3 jongen per jaar zit men wel aan de top. Bovendien wordt niet met elk dier gefokt, al leen de chinchilla's welke aan de kwaliteitseisen voldoen komen voor de fokkerij in aanmerking. Ook wor den er over het algemeen evenveel mannetjes als vrouwtjes geboren, terwijl men voor het fokken slechts een mannetje per zes of zeven vrouwtjes nodig heeft. Het overschot aan mannetjes komt dus in de eerste plaats voor de handel in aanmer king. Of, indien daar geen markt voor is, voor het „pelzen". Zoals reeds gezegd: Vervuurt voelt meer voor de handel in levende die ren. maar als het niet anders kan moeten de pelzen verkocht worden. Het is juist zijn liefde voor de chin chilla's die hem daar zo weinig mo gelijk gebruik van doet maken. En dat ondanks de hoge prijzen welke voor zijn kampioensafstammelingen ongetwijfeld betaald gaan worden. Met ingang van 1 april a.s. gaat de heer P. Janssen, directeur van de Mavo met pensioen. Vanaf 1941 is hij steeds verbonden geweest aan deze school, aanvankelijk als leraar, vanaf 1953 als hoofd en directeur. In 1932 begon hij zijn loopbaan bij het onderwijs aan de lagere school in Venray. Vanaf die tijd is hij ook steeds in dienst va» hetzelfde be stuur geweest. Plaatsgebrek noopt ons nu er toe zijn functies in en buiten het onderwijs onbesproken te laten. Wij komen daar nog nader op terug. Te veronderstellen dat met de In Venray geboren en getogen direc teur 'n stukje Venrayse „nostalgie" aan onze werkgemeenschap onttrok ken wordt zou gelijk staan met hem onrecht aan doen; we zouden dan immers suggereren als zou hij in de Venrayse ontwikkelingen zijn blij ven stil staan. Niets is minder waar! Niet de toename van het aantal docenten en van het leerlingenaan tal van 150 tot bijna 800 belastten hem het meest. Wat voor hem 't zwaarst woog was 't in de pas van de nieuwe ontwikkelingen blijven lopen en plaatselijk het tempo op zijn terrein blijven bepalen. Het naar vermogen functioneren in deze turbulente tijd was zijn grootste zorg. Ondanks, en sommigen zouden zeggen dank zij deze zorg. is hij zo jeugdig gebleven, dat 't alleen zijn kalender-leeftijd is. die hem z'n car rière moet beëindigen. Zijn vitaliteit staat er borg voor, dat hij van zijn pensioen werkelijk zal „genieten" en dat is ook wat zijn collega's hem van harte toewensen. Pater W. Terlouw (foto) rector in Smakt wordt per 1 april a.s. als zo danig opgevolgd door zijn orde-broe der Pater C. Verbeten. Rector Terlouw woont al 24 jaar in het Carmelietenklooster te Smakt, waarvan de laatste zes jaar als rec tor. Ook na 1 april blijft hij werk zaam en woonachtig in de gemeen schap van Smakt-Holthees. Pater C. Verbeten is op heden nog rector van het St. Laurentius-zie- kenhuis te Breda. Deze bestuurswis seling zal zonder enige festiviteit in stilte plaats hebben. Zoals wij reeds eerder berichtten, zal heden donderdag de Aid Venrod se Iërepries 1979 worden uitgereikt aan de heer Huub Schols. Deze Iërepries, ingesteld door VH- deke Venray, zal worden uitgereikt in Hotel De Burggraaf om 8 uur. Voorafgaande wordt er nog een film vertoond over gebeurtenissen in Venray anno 1965.

Peel en Maas | 1979 | | pagina 1