ir
p
ER IS MEER TUSSEN HEMEL EN AARDE...
KERST
CONCERT
DORPS
WINKELIER
Dr. SJOERD DE
Officier
in de Orde v. Oranje Nassau
„GOED ONDER DAK" MET AMAK
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMGEVING
OPHEFFING
POSTAGENTSCHAP
De Venrayse
bibliotheek sluit
op zaterdag
TfKlYTf1 bij zijn afscheid als direkteur-
J geneesheer van t ziekenhuis
O
RIJDAG 15 DECEMBER 1978 Nr. 50
NEGEN EN NEGENTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
VOOR AL UW DRANKEN
VOOR AL UW DRANKEN
UITGAVE DRUKKERIJ VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY
PROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 25 ct per mm. ABONNEMENTSPRIJS
PER HALFJAAR 10 UITSLUITEND BIJ VOORUITBETALING
I Bij alle drukte rondom de verjaar-
lag van de oude bisschop is het
lieuws van het sinterklaascadeautje
lat staatssecretaris Hazenkamp van
•onomische zaken, in petto had
»or de winkeliers uit kleine dor-
wat tussen wal en schip ge-
aakt. Daarom gaan we daar van-
aag nog even wat nader op in,
ooral omdat juist in onze gemeen-
nog al wat van die kleine woon-
ernen zijn waar die kleine gezelli-
dorpswinkeltjes verdwenen zijn
nog dreigen te verdwijnen.
Dat zijn winkels, die nog op men-
elijke maat zijn. Open je de deur,
an hoor je al gauw je naam klin-
Je bent hier geen vreemde,
een nummer. De eigenaar kent zijn
ianten. Zoals zijn klanten hèm ken-
en. En de winkel is in zo'n gemeen-
injchap niet zelden een sociaal tref-
unt.
Welnu, al die dorpswinkels drei-
;n al enige tijd verpletterd te wor-
;n door de concurrerende voor-
eelaanbiedingen van de industriële
arktgiganten. Dat zijn winkels,
aarin de kóper in de mens welis-
aar volledig aan zijn trekken komt
de méns in de koper op een
>Utje kan bijten, waarin je als
ens niet meetelt, alleen je geld, dat
lt.
Met hun relatief hoge prijzen en
un beperktere keuze moesten de
leine middenstanders hun winkels
rel zien leeglopen. Totdat alarm
erd geslagen, niet alleen in Venray,
aar alom in den lande.
Alle kleine dorpen zouden hun
atste winkels verliezen, als niets
;rd ondernomen. Dat verhaal werd
ilitiek vertaald en als reaktie daar-
verscheen dezer dagen van staats-
cretaris Hazenkamp de nota „Ml-
Imum voorzieningen" waarin een
kket maatregelen werd aangekon-
igd ter ondersteuning van de dorps-
nkels.
Voor het voor-onderzoek, dat daar-
De in de kleine kernen werd ver-
cht, kwam de provincie Overijssel
odel te staan.
Daar bleek dat het voorzieningen
iveau in veel kleine woonkernen
eer behoorlijk is en het is gewenst,,
at dat zo blijft en zonodig wordt
rbeterd.
De staatssecretaris heeft aange-
tndigd, dat in winkelloze dorpen
p korte termijn een onderzoek zal
lorden ingesteld. Als er mogelijk-
leden zijn voor een winkel met aan-
epast assortiment, dan zal voor de
estiging van zo'n zaak een inves-
iringspremie worden verstrekt van
procent, met een plafond van
25.000,— Deze regeling zal ook
unnen gelden voor met opheffing
edreigde winkels, die hun bestaan
iet bepaalde aanpassingen veilig
lillen stellen. Ook zijn allerlei ont-
effingen mogelijk geworden. Waar
et tot dusver bijvoorbeeld verbo-
was om een café in combinatie
iet een winkel te voeren wil men
u in bepaalde gevallen toestem-
ling verlenen.
In dorpen, waar een groot percen-
ige van de bewoners elders werkt,
het nodig zijn, dat de winkel
ooral 's avonds open is. Ook daar-
oor kan vergunning worden ver
eend.
En tenslotte wordt voor dorpen,
ie echt te klein zijn voor een eigen
minkel, dan nog gedacht aan inscha
ling van winkelwagens. Voor zo-
daarbij de bouw van een depot
iodig is wordt overwogen ook daar-
roor investeringssteun te verlenen.
Welnu, het is duidelijk, dat veel
liddenstanders in kleine dorpen
eer gebaat zullen zijn met dit goede
lieuws. Willen ze in aanmerking ko
en voor een of andere regeling,
dn kunnen ze nu nog het beste
ontakt opnemen, rechtstreeks met
it ministerie van economische za-
en, directoraat handel, ambacht en
liensten. Maar ook via de bonden
uilen ze binnenkort over dit onder
werp worden benaderd.
En als het goed is kunnen hun
Drgen dan wat worden verlicht, zo-
ze deel kunnen blijven uitmaken
a., de kleine, warme, overzichte-
ijke gemeenschap, die hun dorp is
Van de direktie van het Postkan
oor te Venray werd ons verzocht
nede te delen, dat door omstandig-
ïeden, waarop van PTT-zijde geen
invloed kon worden uitgeoefend,
iet postagentschap Veltumse Klef-
ën per 1 januari 1979 wordt opge-
leven.
Woensdagmiddag heeft Venray in
grote getale afscheid genomen van
dokter de Jong, die, na 31 jaar als
chirurg in het St. Elisabeth-zieken-
huis werkzaam te zijn geweest
waarvan ruim 16 jaar als genees-
heer-direkteur wegens het berei
ken van de pensioengerechtigde
leeftijd, op zijn lauweren gaat rus
ten. En terecht. Want wie zich 31
jaar dag en nacht beschikbaar stel
de voor de zieke mens, heeft die
lauweren wel verdiend.
Voorafgaande aan de receptie, was
een feestelijke bijeenkomst georga
niseerd in de schouwburg, waar be
stuur, collegae en personeel van het
St. Elisabeth-ziekenhuis en genodig
den afscheid namen van dokter de
Jong. Diverse sprekers, zoals de heer
L Laurensse, dokter Termote, di
recteur van der Linden, de heer Th.
Peeters en Deken L. Theunissen be
lichtten nog eens overvloedig de
verdiensten van deze geneesheer.
Het was burgemeester Defesche,
die namens de Venrayse gemeen
schap zijn erkentelijkheid uitsprak.
Hij prees zich gelukkig dat er in ons
Sluiten op zaterdag is zo lang mo
gelijk uitgesteld, maar nu de CAO
voor bibliotheekpersoneel met in
gang van 1 januari 1979 in werking
treedt is sluiten op zaterdag een feit
geworden.
De te krappe personeelsbezetting,
de verplichte vrije uren én vrije za
terdagen maken sluiten op zaterdag
noodzakelijk.
De bibliotheek voor volwassenen
zal vanaf 1 januari a.s. geopend zijn:
maandag - vrijdag 10-12en2-6u.
's avonds maandag 6 - 9 u, vrijdag
6-9 uur.
De openingsuren van de jeugdaf
deling zijn: maandag - vrijdag 2-6
uur; 's avonds: maandag 6-7 uur;
vrijdag 6 - 8.30 uur.
land nog de instelling bestaat om
verdienstelijke mensen te eren, en
het verheugde hem dan ook ten
zeerste dat het H.M. de Koningin
behaagd had dokter de Jong te be
noemen tot Officier in de Orde van
Oranje Nassau.
Het was een overdonderde dokter
die toen de versierselen opgespeld
kreeg. In zijn dankwoord zei hij zich
te voelen als Rud Krol, die terug
komende uit Argentinië ook deze
versierselen kreeg opgesbeld, en ver
bouwereerd zei „waarom ik wel"?
Het was in mei 1945 dat dokter de
Jong voor het eerst kennis maakte
met Venray. De toenmalige .chirurg,
dr, San Giorgi, was na de spannende
en drukke oorlogsmaanden aan een
vakantie toe, welke hij tevens benut
te om zijn ouders in het pas bevrijde
Holland te gaan bezoeken. Zijn stu
die-genoot, dokter de Jong. komt
hem dan 14 dagen vervangen, en het
is deze kennismaking met Venray
toen nog lamgeslagen door de oor
logshandelingen die hem twee
jaar later deed besluiten te sollici
teren naar de betrekking van chi
rurg in het Venrayse ziekenhuis. Dr.
San Giorgi gaat zich dan verder be
kwamen in de orthopaedie.
En daarmee maakte dokter de
Jong dan voorgoed zijn entree in
Venray maar ook in Deurne, want
ook daar is hij chirurg. Deze dub
bele funktie met de daaraan ver
bonden dagelijkse pendel blijft
hij behouden tot in 1962 zijn benoe
ming volgt als geneesheer-directeur
van het Venrayse ziekenhuis.
Maar voordat het zover is zijn er
al vele moeilijke jaren verstreken.
Tesamen met dokter Hillebrandt
wordt reeds in 1917 bp<»"nn<*n aan
het uitbouwwerk van het zieken
huis, dat vóór de oorlog ruim vol
doende scheen voor Venray en om
geving, maar noodgedwongen mee
moest groeien met de groei van Ven
ray. Het eerste wat er bij komt is de
St. Jozef-barak waar ook de half
time specialisten als dr. Gicskens,
Donders en van den Boom in allerlei
hoeken spreekuur houden.
Iets meer armslag wordt bereikt
als de nieuwe kinderpaviljoens er
bij komen en de nieuwe ruimten
voor de poliklinieken.
Als dokter Hillebrandt naar Te-
gelen vertrekt en wordt opgevolgd
door dokter Termote, 'worden op
nieuw plannen gemaakt voor uit
breiding van het ziekenhuis. Men
denkt aan een verdieping er boven
op. Maar deze plannen blijken toch
niet de oplossing te kunnen bieden
voor de eisen die men aan een steeds
drukker wordend ziekenhuis moet
stellen. Tenslotte besluit men een
nieuw ziekenhuis te bouwen, en dat
onder te brengen in een stichting,
omdat de Zusters van Roosendaal
afstand gaan nemen van de leiding
van het ziekenhuis.
Dat nieuwe ziekenhuis is er geko
men. Na jaren van voorbereiding,
planning en bouwen. En het was een
trotse dokter de Jong die op een
drukken „open dag" een stuk levens
werk kon laten zien aan het Ven
rayse publiek.
En het is ongetwijfeld met wee
moed dat dokter de Jong afscheid
nam van dat levenswerk, afscheid
van zijn medewerkers, van zijn pa
tiënten. van het ziekenhuis zelf.
Jules de Corte heeft eens een lied
je geschreven over „jakkeren en ja
gen". Daaraan moesten we altijd
denken als we dokter de Jong door
zijn ziekenhuis zagen „draven".
Kalm-doendé-zijn hebben we hem
nooit gezien, maar we zijn dan ook
geen patiënt van hem geweest.
Maar aan dat „jakkeren en ja
gen" is nu dan een einde gekomen.
De rust, die hij ongetwijfeld vele
malen aan zijn patiënten voor
schreef, zij hem.. van harte ge
gund.
Het ziet er echter niet naar uit,
dat dokter de Jong ook werkelijk
van zijn rust gaat genieten. Hij ver
klaarde namelijk een tijdelijk direc
teurschap te hebben aanvaard in het
Carolusziekenhuis te Den Bosch. Hij
zou er zijn ogen goed de kost geven,
„wellicht kan ik er Venray nog met
adviseren
ONDERSCHEIDING
De Aid Prinse Kompenej te Ven
ray heeft de Aid Prinse Plak 1979
toegekend aan Dokter Sj. de Jong.
scheidend gencesheer-direkteur van
het St. Elisabeth-ziekenhuis te Ven
ray.
Op 18 februari 1979 tijdens het
zondagochtendcarnavalsconcert van
het Hofkoor en de Hofkapel in de
Schouwburg, zal de plak aan dokter
de Jong op feestelijke wijze worden
uitgereikt.
Thery Effing-van Gils, een
huisvrouw, gehuwd en moe
der van vijf kinderen. Een ge
zellige, goedlachse Brabantse
die al lang genoeg in Venray
woont, om zich Venrayse te
mogen noemen.
Niets verraadt aan haar, dat
zij over para-normale gaven
beschikt en normaal, zal zij
er ook niet over praten omdat
herinneringen aan onver
klaarbare voorvallen haar nóg
kippevel bezorgen.
Vreemde ontmoetingen met
overledenen; dingen zien, die
zij eigenlijk niet wil zien; lang
van tevoren aanvoelen, dat er
iets gaat gebeuren; aangezet
worden om te gaan schrijven
en dan gedichten produceert,
terwijl zij in gewone doen
geen rijmpje op papier kan
krijgen; plotseling gaat schil
deren, terwijl ze amper weet
hoe een penseel vast te hou
den
Totdat zij, nu anderhalf jaar
geleden op een vreemde wij
ze ontdekte dat ze mensen van
kwalen kon afhelpen, dat zij
over para-normale genees
kracht beschikte
De bewijzen hiervan zijn
onderzocht door de Ned. Fe
deratie van Paranormale Ge
nezers en als echt geaccep
teerd.
En nóg zouden we het niet
geloven, als zij van alles niet
het bewijs kon overleggen en
wanneer niet tal van „patiën
ten" van haar zullen moeten
erkennen, dat het allemaal
wóar is.
Maar ondanks alles blijft
Thery Effing-van Gils een
normale, goedlachse vrouw,
die zelfs na alles wat gebeurd
is, er niets van begrijpt en
zelfs kan blijven lachen om al
dat vreemde met en rondom
haar
Het is rond het middernachtelijk
uur, als wij verbaasd, verwonderd,
maar bovenal beduusd en diep on
der de indruk haar woning verlaten.
In onze oren klinken nog haar laat
ste woorden: „Ik heb die gaven niet
van mezelf. Het is een kracht, die ik
van hierboven heb gekregen en gro-
ter is, dan een mens kan beseffen.
Het is maar een tienmiljoenste deel
tje van hetgeen Hij hierboven kan,
maar met dit onnoemlijk kleine
deeltje kan ik het lijden van men
sen verzachten".
Het klinkt zwaar en gezwollen en
dergelijke woorden verwacht je niet
uit haar mond. Ze lacht en snapt
zelf niet, dat het zó heeft kunnen
formuleren.
„Het zijn juist deze spontane op
merkingen van haar, die soms zo be
nauwend zijn", zegt haar man.
„Soms geloof je niet, dat zij alleen
maar lager onderwijs heeft gehad."
Het is allemaal begonnen in
september, vijf jaar geleden. Gezel
lig zat men aan tafel koffie te drin
ken, toen zij voelde, dat er iemand
op haar schouder tikte. Toen het
tikken nadrukkelijker werd zei ze
plotseling: „Ik ben heel verdrietig,
er is iets bij ons thuis". Zij had een
stem gehoord, die zei: „Thery, je
vader is ziek...." Enkele maanden
later wist ik precies dag en uur van
zijn sterven. Ik dacht, Thery, je
word maf, maar alles is uitgeko
menik ril nog als ik er aan te
rug denk
Daarna wisselden de vreefode ge
beurtenissen elkaar snel af. Zij kon
„redevoeringen" houden zonder de
inhoud van het verhaal te kunnen
navertellen. Plotseling voorzag zij
gebeurtenissen, die haar benauwde.
„Ik kon er nog wel om lachen,
maar de angst om gek te worden
had me te pakken". Geruststellende
woorden van huisarts en psychiater
hielpen weinig.
„Je bent net zo normaal als ieder
ander, maar je zult met dat vreem
de moeten leren leven" en daarmee
werd je naar hyis gestuurd
„Maar iedere vreemde ontmoeting
en ondefinieerbare stem in me. be
tekende telkens weer een geweldige
schok voor me. Vanaf dat moment
wist ik, dat ze er echt nog waren,
waarvan we afscheid hadden moe
ten nemen."
Haar man, die alles van nabij
heeft meegemaakt, beaamt haar ver
halen. Nu beiden meer zekerheid
hebben gekregen, kan ook hij er om
lachen. „Wat moet je aan met zo'n
vrouw?" grinnikt hij, nu zijn ang
sten grotendeels voorbij zijn.
Wij kunnen niet anders doen, dan
verbaasd luisteren naar haar ver
halen, waarbij zij nog rilt en kippe
vel krijgt. Ongeloofwaardige verha
len, maar zo spontaan en onopge
smukt verteld, dat het haast niet
mogelijk is om aan de waarheid te
twijfelen. Zoiets kun je eenvoudig
weg niet fantaseren. Bovendien:
haar man heeft alles van nabij mee
gemaakt, heeft haar angsten ge
deeld, heeft haar getroost, heeft
haar geholpen en er zich intussen
mee verzoend. „Het is allemaal even
vreemd, maar even waar", zegt hij.
Daar is dan b.v. het verhaal over
die soldaatZij vertelt:
Ik lag in bedik wist goed,
dat ik in bed lagik lag in een
toestand tussen waken en slapen
Ineens stond hij daar naast mijn
bed. Een soldaat met een raar petje
op, gekleed in een lange grijze man
tel, met ingevallen wangen.... wat.
zag die jongen er slecht uit.
Hij zei: „Ik ben Wilhelm Fried-
rich von Hasselt"Driemaal her
haalde hij dat met nadruk op „von".
Ik wist niet wat ik moest doen. Hij
wenkte me om mee te gaan. Ik wist,
dat ik in bed lag, maar toch volgde
ik hem. We kwamen bij een kerk
hof. Ik zag duidelijk een witte poort
met twee lantaarntjes. De man
voerde mij mee aan zijn hand. Hij
was zeker van zijn zaak. Hij. liep
langs een soort monument, ging
links af tot aan een heg. Bleef toen
staan en telde: vijfde rij, achtste
graf. Driemaal telde hij en zei toen:
„Daar lig ik" en was verdwenen. En
ik lag in mijn bed en dacht: „Wat
moet je daar nou mee?"
Dat heeft me lang bezig gehouden.
Werd van mij verwacht, dat ik tul
pen op zijn graf zou leggen? Ik durf
de niet, want ik ben nogal bang uit
gevallen.
Maanden later ben ik eens gaan
kijken op het Engels kerkhof aan de
Hoenderstraat. Stom van me, want
het was een Duitser, maar ik was
nog nooit in Ysselsteyn geweest.
Toen zijn m'n man en ik eens naar
het Duitse kerkhof gefietst. „Ver
rek". dacht ik, dat zijn die zelfde
lantaarntjes en ik liep zó naar het
graf toe, dat die man 's nachts had
gewezen. Het was het graf van een
onbekende soldaat
Ik heb iemand later informaties
laten natrekken, maar de naam van
von Hasselt was bij de mensen van
het Duitse kerkhof niet bekend
Tja, wat moet je nu met zoiets???"
„Drie jaar geleden zit ik 's avonds
in m'n stoel en daar krijg ik me toch
een loodzware arm en mijn vingers
beginnen te trekken alsof je aan de
pezen trekt van een geslachte kip.
Plotseling hoor ik een stem zeggen,
dat ik mijn hand moet leggen op
de knie van iemand die ik goed ken
en waarvan ik wist, dat hij aan zijn
meniscus moest worden geopereerd.
Ik zeg tegen me zelf: „Morgen ga ik
maar weer eens naar een psychiater,
want ik begin maf te worden". Dat
was om half tien. Twee uur lat^r
zeg ik tegen mijn man: „In gods
naam, ga hem maar halen, want ik
houd dat gekke gevoel in mijn arm".
Haar man neemt het verhaal over:
„Ik ga midden in de nacht naar zijn
huis. Bel tweemaal, doch er wordt
niet opengedaan. Ik weer naar huis
en vertel het haar. „Dat geeft niets",
zei ze, „want hij komt er al aan". En
inderdaad, daar kwam hij al naar
binnen."
Zij vervolgt: „Ik verzette mij uit
alle macht tegen die kracht in me,
die wilde, dat ik mijn hand op zijn
knie zou leggen. Maar op een gege
ven ogenblik ga ik naar hem toe en
vanaf dat ogenblik weet ik niets
meer. Alleen, dat ik doodmoe in een
stoel ben gevallen met het gevoel
alsof ik het hele plafond had afge
wassen
Wat er gebeurd is, vertelt haar
man: „Zij drukte hem op de knie,
alsof zij hem door de bank wilde
duwen. Bij die persoon werd de knie
gloeiend heet.Hij loopt nog met
de oproeppapieren van het zieken
huis in zijn zak. waaraan hij geen
gehoor gaf omdat zijn knie beter
werd
Het was 18 mei 1977. De klok wees
tien voor drie. Thery Effing-van
Gils zat wat in de radiogids te lezen,
toen zij het gevoel kreeg, dat er
iemand achter haar stond. Een stem
zei: „Pak potlood en papier".
„Ik dacht: daar begin ik weer
door te draaien, maar pakte toch de
schrijfbenodigdheden. Ik begon als
een razende te schrijven, zonder te
weten wat ik schreef. Na vier minu
ten stonden er 25 regels op papier.
Het was een gedicht. „De Nacht"
stond er boven. Het duurde vier mi
nuten, maar naar mijn gevoel was
het alsof er een halfjaar voorbij was
gegaan
„Ik heb zelf gezien", vertelt haar
man, „hoe zij 's avonds soms als een
razende zat te schrijven. Zes, zeven
gedichten op een avond. Foutloze
woorden, die zij zelf niet kon schrij
ven met haar lagere schoolkennis".
Zes weken lang is dat zo doorge
gaan. Het resultaat ligt voor haar:
ruim tachtig gedichten, goed van
rijm, goed van ritme, vrijwel zon
der taalfouten
„Op een dag", vertelt zij. „kreeg
ik een regeltje in mijn hoofd. „Eens
liep ik in het stille bos". Ik dacht,
dat zal wel, maar ik ga niet r.aar dat
bos toe. Wat interesseerde mij wat
er dat bos loos was? Maar even la
ter stond het gedicht op papier om
dat ik voelde, dat ik potlood en pa
pier maar weer moest opnemen
Zij is van de ongeloofwaardigheid
van alles overtuigd, ware het niet,
dat de bewijzen van haar „dicht
kunst" voor haar op tafel liggen.
Wat zij er mee moet doen weet ze
niet. „Eerst maar eens bundelen",
zegt ze
In december van het vorig jaar
kreeg mevr. Effing-van Gils zeker
heid. Na raad te hebben gevraagd
bij artsen, psychiaters, paranorma
len en vele anderen, nam zij kontakt
op met de Nederlandse Federatie
van Paranormale genezers in
Utrecht. Daar kreeg zij te horen, dat
Va Va Va Va Va
Traditiegetrouw organiseren de
gezamenlijke Venrayse koren ko
mende zaterdagavond en zondag
morgen een kerstconcert in de
schouwburg. En even traditiege
trouw zal ook burgemeester Defe
sche tijdens deze concerten een
kerstboodschap uitspreken.
Behalve in totaal 16 liederen, zul
len de koren ook samen met het pu
bliek kerstliederen zingen.
De medewerkende koren zijn:
DE ZANGERS VAN ST. FRANS
Dit jongenskoor bereidt zich voor
op haar 20e verjaardag. Ontelbare
keren hebben deze jongens in de
Paterskerk de Eucharistievieringen
opgeluisterd, en dat wil op de dag
van vandaag toch wel wat zeggen.
Met plezier staan ze ook nu weer
paraat voor dit Kerstconcert; een
van de hoogtepunten in een koor
leven. gezien de grote publieke be
langstelling. Tijdens de afgelopen
zomervakantie hebben de jongens
nog gezongen in de Stefans Dom te
Wenen. Het was er zo druk, dat er
voor de zangers bijna geen plaats
meer was
Als steeds is de leiding in handen
van Wim Buijs.
HET DAMESKOOR VENRODE
Ook dit koor bestaat al zo'n 20
jaar en steeds onder leiding van
Jean van den Tillaart. In onze ge
meente, in de regio en ook in het
buitenland mochten zij met hun
zang bijdragen tot het uitdragen van
Venrays muzikale leven. Bij vele
plechtigheden in onze gemeenschap,
instellingen, kerken en ziekenhui
zen zijn ze graag geziene en gehoor
de gasten.
GEMENGDE ZANGVERENIGING
CRESCENDO
Onder leiding van Alphons Bal-
tussen neemt dit koor voor het eerst
deel aan het Venrayse Kerstconcert,
ondanks het feit dat komend jaar
mei het !2'/*-jarig bestaansfeest ge
vierd kan worden. Op een onlangs
gehouden korenfestival, waaraan
zestig koren deelnamen, werd Cres
cendo door een deskundige jury als
derde gekwalificeerd. Een plaats die
ongetwijfeld zang van hoog gehalte
garandeert.
HET VENRAYS MANNENKOOR
onder leiding van Frans Verhofstad
„timmert" zo vaak aan de weg. dat
het voor niemand een onbekend
koor kan zijn. Het trouwe ledenbe
stand laat slechts een maand per
jaar nieuwe leden toe. Dat gebeurt
dan in oktober, en het kerstconcert
is voor die nieuwe leden een eerste
confrontatie met het publiek. Daar
om ziet het koor het kerstconcert
niet als een afsluiting van een jaar
vol vele en vruchtbare aktiviteiten,
maar als een hernieuwde start.
GEMENGDE ZANGVERENIGING
„ARS MUSICA"
Rob Berben is de bekwame diri
gent van dit nu 5 jaar bestaande
koor. Dat lustrum werd op 1 juni
j.l gevierd in de Grote Kerk. waar
veel muziekliefhebbers toen ontzet
tend genoten hebben. Het gevolg
was een toename van de mannen
stemmen, zodat er nu een even
wichtiger klank in het koor zit, en
dat belooft voor het komende kerst
concert dan weer een kwalitatief
zeer goede uitvoering.
Zoals te doen gebruikelijk is de
toegang tot dit kerstconcert gratis.
De aanvang is zaterdag om 20.15 uur
en zondagmorgen om 11.30 uur.
Pis? Pis? Pis? Pis? Pis? Pis?
zij nooit meer behoefde te twijfelen
aan haar grote paranormale kracht.
Men konstateerde, dat zij helder
ziende, helderhorend, helderwetend
en heldervoelend was.
En haar man kreeg te horen, dat
hij er zich niets van behoefde aan
te trekken
Zij werd officieel ingeschreven als
paranormale genezeres en heeft in
tussen ook voldaan aan de eis van
minimaal acht genezingen per jaar.
Nuchter besluit zij haar verhaal
met: „Ik zit er mee en snap er niets
van, maar ik ben wel rustiger ge
worden. Nu ben ik blij mensen te
kunnen helpen, maar ik help nooit
iemand, die niet onder doktersbe
handeling is.
Wij zijn overtuigd van de on
geloofwaardigheid van bovenstaand
verhaal, maar de bewijzen van haar
gedichten en van haar paranormale
genezingen zijn onomstotelijk.
Waarmee we maar willen zeggen,
dat er méér tussen hemel en aarde
is, dan zelfs Socrates in al zijn wijs
heid heeft kunnen bevroeden
MAKELAARSKANTOOR PATERSSTRAAT 1» VENRAY (04780) 3436