ir p ER IS MEER TUSSEN HEMEL EN AARDE... KERST CONCERT DORPS WINKELIER Dr. SJOERD DE Officier in de Orde v. Oranje Nassau „GOED ONDER DAK" MET AMAK WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMGEVING OPHEFFING POSTAGENTSCHAP De Venrayse bibliotheek sluit op zaterdag TfKlYTf1 bij zijn afscheid als direkteur- J geneesheer van t ziekenhuis O RIJDAG 15 DECEMBER 1978 Nr. 50 NEGEN EN NEGENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS VOOR AL UW DRANKEN VOOR AL UW DRANKEN UITGAVE DRUKKERIJ VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY PROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652 ADVERTENTIEPRIJS 25 ct per mm. ABONNEMENTSPRIJS PER HALFJAAR 10 UITSLUITEND BIJ VOORUITBETALING I Bij alle drukte rondom de verjaar- lag van de oude bisschop is het lieuws van het sinterklaascadeautje lat staatssecretaris Hazenkamp van •onomische zaken, in petto had »or de winkeliers uit kleine dor- wat tussen wal en schip ge- aakt. Daarom gaan we daar van- aag nog even wat nader op in, ooral omdat juist in onze gemeen- nog al wat van die kleine woon- ernen zijn waar die kleine gezelli- dorpswinkeltjes verdwenen zijn nog dreigen te verdwijnen. Dat zijn winkels, die nog op men- elijke maat zijn. Open je de deur, an hoor je al gauw je naam klin- Je bent hier geen vreemde, een nummer. De eigenaar kent zijn ianten. Zoals zijn klanten hèm ken- en. En de winkel is in zo'n gemeen- injchap niet zelden een sociaal tref- unt. Welnu, al die dorpswinkels drei- ;n al enige tijd verpletterd te wor- ;n door de concurrerende voor- eelaanbiedingen van de industriële arktgiganten. Dat zijn winkels, aarin de kóper in de mens welis- aar volledig aan zijn trekken komt de méns in de koper op een >Utje kan bijten, waarin je als ens niet meetelt, alleen je geld, dat lt. Met hun relatief hoge prijzen en un beperktere keuze moesten de leine middenstanders hun winkels rel zien leeglopen. Totdat alarm erd geslagen, niet alleen in Venray, aar alom in den lande. Alle kleine dorpen zouden hun atste winkels verliezen, als niets ;rd ondernomen. Dat verhaal werd ilitiek vertaald en als reaktie daar- verscheen dezer dagen van staats- cretaris Hazenkamp de nota „Ml- Imum voorzieningen" waarin een kket maatregelen werd aangekon- igd ter ondersteuning van de dorps- nkels. Voor het voor-onderzoek, dat daar- De in de kleine kernen werd ver- cht, kwam de provincie Overijssel odel te staan. Daar bleek dat het voorzieningen iveau in veel kleine woonkernen eer behoorlijk is en het is gewenst,, at dat zo blijft en zonodig wordt rbeterd. De staatssecretaris heeft aange- tndigd, dat in winkelloze dorpen p korte termijn een onderzoek zal lorden ingesteld. Als er mogelijk- leden zijn voor een winkel met aan- epast assortiment, dan zal voor de estiging van zo'n zaak een inves- iringspremie worden verstrekt van procent, met een plafond van 25.000,— Deze regeling zal ook unnen gelden voor met opheffing edreigde winkels, die hun bestaan iet bepaalde aanpassingen veilig lillen stellen. Ook zijn allerlei ont- effingen mogelijk geworden. Waar et tot dusver bijvoorbeeld verbo- was om een café in combinatie iet een winkel te voeren wil men u in bepaalde gevallen toestem- ling verlenen. In dorpen, waar een groot percen- ige van de bewoners elders werkt, het nodig zijn, dat de winkel ooral 's avonds open is. Ook daar- oor kan vergunning worden ver eend. En tenslotte wordt voor dorpen, ie echt te klein zijn voor een eigen minkel, dan nog gedacht aan inscha ling van winkelwagens. Voor zo- daarbij de bouw van een depot iodig is wordt overwogen ook daar- roor investeringssteun te verlenen. Welnu, het is duidelijk, dat veel liddenstanders in kleine dorpen eer gebaat zullen zijn met dit goede lieuws. Willen ze in aanmerking ko en voor een of andere regeling, dn kunnen ze nu nog het beste ontakt opnemen, rechtstreeks met it ministerie van economische za- en, directoraat handel, ambacht en liensten. Maar ook via de bonden uilen ze binnenkort over dit onder werp worden benaderd. En als het goed is kunnen hun Drgen dan wat worden verlicht, zo- ze deel kunnen blijven uitmaken a., de kleine, warme, overzichte- ijke gemeenschap, die hun dorp is Van de direktie van het Postkan oor te Venray werd ons verzocht nede te delen, dat door omstandig- ïeden, waarop van PTT-zijde geen invloed kon worden uitgeoefend, iet postagentschap Veltumse Klef- ën per 1 januari 1979 wordt opge- leven. Woensdagmiddag heeft Venray in grote getale afscheid genomen van dokter de Jong, die, na 31 jaar als chirurg in het St. Elisabeth-zieken- huis werkzaam te zijn geweest waarvan ruim 16 jaar als genees- heer-direkteur wegens het berei ken van de pensioengerechtigde leeftijd, op zijn lauweren gaat rus ten. En terecht. Want wie zich 31 jaar dag en nacht beschikbaar stel de voor de zieke mens, heeft die lauweren wel verdiend. Voorafgaande aan de receptie, was een feestelijke bijeenkomst georga niseerd in de schouwburg, waar be stuur, collegae en personeel van het St. Elisabeth-ziekenhuis en genodig den afscheid namen van dokter de Jong. Diverse sprekers, zoals de heer L Laurensse, dokter Termote, di recteur van der Linden, de heer Th. Peeters en Deken L. Theunissen be lichtten nog eens overvloedig de verdiensten van deze geneesheer. Het was burgemeester Defesche, die namens de Venrayse gemeen schap zijn erkentelijkheid uitsprak. Hij prees zich gelukkig dat er in ons Sluiten op zaterdag is zo lang mo gelijk uitgesteld, maar nu de CAO voor bibliotheekpersoneel met in gang van 1 januari 1979 in werking treedt is sluiten op zaterdag een feit geworden. De te krappe personeelsbezetting, de verplichte vrije uren én vrije za terdagen maken sluiten op zaterdag noodzakelijk. De bibliotheek voor volwassenen zal vanaf 1 januari a.s. geopend zijn: maandag - vrijdag 10-12en2-6u. 's avonds maandag 6 - 9 u, vrijdag 6-9 uur. De openingsuren van de jeugdaf deling zijn: maandag - vrijdag 2-6 uur; 's avonds: maandag 6-7 uur; vrijdag 6 - 8.30 uur. land nog de instelling bestaat om verdienstelijke mensen te eren, en het verheugde hem dan ook ten zeerste dat het H.M. de Koningin behaagd had dokter de Jong te be noemen tot Officier in de Orde van Oranje Nassau. Het was een overdonderde dokter die toen de versierselen opgespeld kreeg. In zijn dankwoord zei hij zich te voelen als Rud Krol, die terug komende uit Argentinië ook deze versierselen kreeg opgesbeld, en ver bouwereerd zei „waarom ik wel"? Het was in mei 1945 dat dokter de Jong voor het eerst kennis maakte met Venray. De toenmalige .chirurg, dr, San Giorgi, was na de spannende en drukke oorlogsmaanden aan een vakantie toe, welke hij tevens benut te om zijn ouders in het pas bevrijde Holland te gaan bezoeken. Zijn stu die-genoot, dokter de Jong. komt hem dan 14 dagen vervangen, en het is deze kennismaking met Venray toen nog lamgeslagen door de oor logshandelingen die hem twee jaar later deed besluiten te sollici teren naar de betrekking van chi rurg in het Venrayse ziekenhuis. Dr. San Giorgi gaat zich dan verder be kwamen in de orthopaedie. En daarmee maakte dokter de Jong dan voorgoed zijn entree in Venray maar ook in Deurne, want ook daar is hij chirurg. Deze dub bele funktie met de daaraan ver bonden dagelijkse pendel blijft hij behouden tot in 1962 zijn benoe ming volgt als geneesheer-directeur van het Venrayse ziekenhuis. Maar voordat het zover is zijn er al vele moeilijke jaren verstreken. Tesamen met dokter Hillebrandt wordt reeds in 1917 bp<»"nn<*n aan het uitbouwwerk van het zieken huis, dat vóór de oorlog ruim vol doende scheen voor Venray en om geving, maar noodgedwongen mee moest groeien met de groei van Ven ray. Het eerste wat er bij komt is de St. Jozef-barak waar ook de half time specialisten als dr. Gicskens, Donders en van den Boom in allerlei hoeken spreekuur houden. Iets meer armslag wordt bereikt als de nieuwe kinderpaviljoens er bij komen en de nieuwe ruimten voor de poliklinieken. Als dokter Hillebrandt naar Te- gelen vertrekt en wordt opgevolgd door dokter Termote, 'worden op nieuw plannen gemaakt voor uit breiding van het ziekenhuis. Men denkt aan een verdieping er boven op. Maar deze plannen blijken toch niet de oplossing te kunnen bieden voor de eisen die men aan een steeds drukker wordend ziekenhuis moet stellen. Tenslotte besluit men een nieuw ziekenhuis te bouwen, en dat onder te brengen in een stichting, omdat de Zusters van Roosendaal afstand gaan nemen van de leiding van het ziekenhuis. Dat nieuwe ziekenhuis is er geko men. Na jaren van voorbereiding, planning en bouwen. En het was een trotse dokter de Jong die op een drukken „open dag" een stuk levens werk kon laten zien aan het Ven rayse publiek. En het is ongetwijfeld met wee moed dat dokter de Jong afscheid nam van dat levenswerk, afscheid van zijn medewerkers, van zijn pa tiënten. van het ziekenhuis zelf. Jules de Corte heeft eens een lied je geschreven over „jakkeren en ja gen". Daaraan moesten we altijd denken als we dokter de Jong door zijn ziekenhuis zagen „draven". Kalm-doendé-zijn hebben we hem nooit gezien, maar we zijn dan ook geen patiënt van hem geweest. Maar aan dat „jakkeren en ja gen" is nu dan een einde gekomen. De rust, die hij ongetwijfeld vele malen aan zijn patiënten voor schreef, zij hem.. van harte ge gund. Het ziet er echter niet naar uit, dat dokter de Jong ook werkelijk van zijn rust gaat genieten. Hij ver klaarde namelijk een tijdelijk direc teurschap te hebben aanvaard in het Carolusziekenhuis te Den Bosch. Hij zou er zijn ogen goed de kost geven, „wellicht kan ik er Venray nog met adviseren ONDERSCHEIDING De Aid Prinse Kompenej te Ven ray heeft de Aid Prinse Plak 1979 toegekend aan Dokter Sj. de Jong. scheidend gencesheer-direkteur van het St. Elisabeth-ziekenhuis te Ven ray. Op 18 februari 1979 tijdens het zondagochtendcarnavalsconcert van het Hofkoor en de Hofkapel in de Schouwburg, zal de plak aan dokter de Jong op feestelijke wijze worden uitgereikt. Thery Effing-van Gils, een huisvrouw, gehuwd en moe der van vijf kinderen. Een ge zellige, goedlachse Brabantse die al lang genoeg in Venray woont, om zich Venrayse te mogen noemen. Niets verraadt aan haar, dat zij over para-normale gaven beschikt en normaal, zal zij er ook niet over praten omdat herinneringen aan onver klaarbare voorvallen haar nóg kippevel bezorgen. Vreemde ontmoetingen met overledenen; dingen zien, die zij eigenlijk niet wil zien; lang van tevoren aanvoelen, dat er iets gaat gebeuren; aangezet worden om te gaan schrijven en dan gedichten produceert, terwijl zij in gewone doen geen rijmpje op papier kan krijgen; plotseling gaat schil deren, terwijl ze amper weet hoe een penseel vast te hou den Totdat zij, nu anderhalf jaar geleden op een vreemde wij ze ontdekte dat ze mensen van kwalen kon afhelpen, dat zij over para-normale genees kracht beschikte De bewijzen hiervan zijn onderzocht door de Ned. Fe deratie van Paranormale Ge nezers en als echt geaccep teerd. En nóg zouden we het niet geloven, als zij van alles niet het bewijs kon overleggen en wanneer niet tal van „patiën ten" van haar zullen moeten erkennen, dat het allemaal wóar is. Maar ondanks alles blijft Thery Effing-van Gils een normale, goedlachse vrouw, die zelfs na alles wat gebeurd is, er niets van begrijpt en zelfs kan blijven lachen om al dat vreemde met en rondom haar Het is rond het middernachtelijk uur, als wij verbaasd, verwonderd, maar bovenal beduusd en diep on der de indruk haar woning verlaten. In onze oren klinken nog haar laat ste woorden: „Ik heb die gaven niet van mezelf. Het is een kracht, die ik van hierboven heb gekregen en gro- ter is, dan een mens kan beseffen. Het is maar een tienmiljoenste deel tje van hetgeen Hij hierboven kan, maar met dit onnoemlijk kleine deeltje kan ik het lijden van men sen verzachten". Het klinkt zwaar en gezwollen en dergelijke woorden verwacht je niet uit haar mond. Ze lacht en snapt zelf niet, dat het zó heeft kunnen formuleren. „Het zijn juist deze spontane op merkingen van haar, die soms zo be nauwend zijn", zegt haar man. „Soms geloof je niet, dat zij alleen maar lager onderwijs heeft gehad." Het is allemaal begonnen in september, vijf jaar geleden. Gezel lig zat men aan tafel koffie te drin ken, toen zij voelde, dat er iemand op haar schouder tikte. Toen het tikken nadrukkelijker werd zei ze plotseling: „Ik ben heel verdrietig, er is iets bij ons thuis". Zij had een stem gehoord, die zei: „Thery, je vader is ziek...." Enkele maanden later wist ik precies dag en uur van zijn sterven. Ik dacht, Thery, je word maf, maar alles is uitgeko menik ril nog als ik er aan te rug denk Daarna wisselden de vreefode ge beurtenissen elkaar snel af. Zij kon „redevoeringen" houden zonder de inhoud van het verhaal te kunnen navertellen. Plotseling voorzag zij gebeurtenissen, die haar benauwde. „Ik kon er nog wel om lachen, maar de angst om gek te worden had me te pakken". Geruststellende woorden van huisarts en psychiater hielpen weinig. „Je bent net zo normaal als ieder ander, maar je zult met dat vreem de moeten leren leven" en daarmee werd je naar hyis gestuurd „Maar iedere vreemde ontmoeting en ondefinieerbare stem in me. be tekende telkens weer een geweldige schok voor me. Vanaf dat moment wist ik, dat ze er echt nog waren, waarvan we afscheid hadden moe ten nemen." Haar man, die alles van nabij heeft meegemaakt, beaamt haar ver halen. Nu beiden meer zekerheid hebben gekregen, kan ook hij er om lachen. „Wat moet je aan met zo'n vrouw?" grinnikt hij, nu zijn ang sten grotendeels voorbij zijn. Wij kunnen niet anders doen, dan verbaasd luisteren naar haar ver halen, waarbij zij nog rilt en kippe vel krijgt. Ongeloofwaardige verha len, maar zo spontaan en onopge smukt verteld, dat het haast niet mogelijk is om aan de waarheid te twijfelen. Zoiets kun je eenvoudig weg niet fantaseren. Bovendien: haar man heeft alles van nabij mee gemaakt, heeft haar angsten ge deeld, heeft haar getroost, heeft haar geholpen en er zich intussen mee verzoend. „Het is allemaal even vreemd, maar even waar", zegt hij. Daar is dan b.v. het verhaal over die soldaatZij vertelt: Ik lag in bedik wist goed, dat ik in bed lagik lag in een toestand tussen waken en slapen Ineens stond hij daar naast mijn bed. Een soldaat met een raar petje op, gekleed in een lange grijze man tel, met ingevallen wangen.... wat. zag die jongen er slecht uit. Hij zei: „Ik ben Wilhelm Fried- rich von Hasselt"Driemaal her haalde hij dat met nadruk op „von". Ik wist niet wat ik moest doen. Hij wenkte me om mee te gaan. Ik wist, dat ik in bed lag, maar toch volgde ik hem. We kwamen bij een kerk hof. Ik zag duidelijk een witte poort met twee lantaarntjes. De man voerde mij mee aan zijn hand. Hij was zeker van zijn zaak. Hij. liep langs een soort monument, ging links af tot aan een heg. Bleef toen staan en telde: vijfde rij, achtste graf. Driemaal telde hij en zei toen: „Daar lig ik" en was verdwenen. En ik lag in mijn bed en dacht: „Wat moet je daar nou mee?" Dat heeft me lang bezig gehouden. Werd van mij verwacht, dat ik tul pen op zijn graf zou leggen? Ik durf de niet, want ik ben nogal bang uit gevallen. Maanden later ben ik eens gaan kijken op het Engels kerkhof aan de Hoenderstraat. Stom van me, want het was een Duitser, maar ik was nog nooit in Ysselsteyn geweest. Toen zijn m'n man en ik eens naar het Duitse kerkhof gefietst. „Ver rek". dacht ik, dat zijn die zelfde lantaarntjes en ik liep zó naar het graf toe, dat die man 's nachts had gewezen. Het was het graf van een onbekende soldaat Ik heb iemand later informaties laten natrekken, maar de naam van von Hasselt was bij de mensen van het Duitse kerkhof niet bekend Tja, wat moet je nu met zoiets???" „Drie jaar geleden zit ik 's avonds in m'n stoel en daar krijg ik me toch een loodzware arm en mijn vingers beginnen te trekken alsof je aan de pezen trekt van een geslachte kip. Plotseling hoor ik een stem zeggen, dat ik mijn hand moet leggen op de knie van iemand die ik goed ken en waarvan ik wist, dat hij aan zijn meniscus moest worden geopereerd. Ik zeg tegen me zelf: „Morgen ga ik maar weer eens naar een psychiater, want ik begin maf te worden". Dat was om half tien. Twee uur lat^r zeg ik tegen mijn man: „In gods naam, ga hem maar halen, want ik houd dat gekke gevoel in mijn arm". Haar man neemt het verhaal over: „Ik ga midden in de nacht naar zijn huis. Bel tweemaal, doch er wordt niet opengedaan. Ik weer naar huis en vertel het haar. „Dat geeft niets", zei ze, „want hij komt er al aan". En inderdaad, daar kwam hij al naar binnen." Zij vervolgt: „Ik verzette mij uit alle macht tegen die kracht in me, die wilde, dat ik mijn hand op zijn knie zou leggen. Maar op een gege ven ogenblik ga ik naar hem toe en vanaf dat ogenblik weet ik niets meer. Alleen, dat ik doodmoe in een stoel ben gevallen met het gevoel alsof ik het hele plafond had afge wassen Wat er gebeurd is, vertelt haar man: „Zij drukte hem op de knie, alsof zij hem door de bank wilde duwen. Bij die persoon werd de knie gloeiend heet.Hij loopt nog met de oproeppapieren van het zieken huis in zijn zak. waaraan hij geen gehoor gaf omdat zijn knie beter werd Het was 18 mei 1977. De klok wees tien voor drie. Thery Effing-van Gils zat wat in de radiogids te lezen, toen zij het gevoel kreeg, dat er iemand achter haar stond. Een stem zei: „Pak potlood en papier". „Ik dacht: daar begin ik weer door te draaien, maar pakte toch de schrijfbenodigdheden. Ik begon als een razende te schrijven, zonder te weten wat ik schreef. Na vier minu ten stonden er 25 regels op papier. Het was een gedicht. „De Nacht" stond er boven. Het duurde vier mi nuten, maar naar mijn gevoel was het alsof er een halfjaar voorbij was gegaan „Ik heb zelf gezien", vertelt haar man, „hoe zij 's avonds soms als een razende zat te schrijven. Zes, zeven gedichten op een avond. Foutloze woorden, die zij zelf niet kon schrij ven met haar lagere schoolkennis". Zes weken lang is dat zo doorge gaan. Het resultaat ligt voor haar: ruim tachtig gedichten, goed van rijm, goed van ritme, vrijwel zon der taalfouten „Op een dag", vertelt zij. „kreeg ik een regeltje in mijn hoofd. „Eens liep ik in het stille bos". Ik dacht, dat zal wel, maar ik ga niet r.aar dat bos toe. Wat interesseerde mij wat er dat bos loos was? Maar even la ter stond het gedicht op papier om dat ik voelde, dat ik potlood en pa pier maar weer moest opnemen Zij is van de ongeloofwaardigheid van alles overtuigd, ware het niet, dat de bewijzen van haar „dicht kunst" voor haar op tafel liggen. Wat zij er mee moet doen weet ze niet. „Eerst maar eens bundelen", zegt ze In december van het vorig jaar kreeg mevr. Effing-van Gils zeker heid. Na raad te hebben gevraagd bij artsen, psychiaters, paranorma len en vele anderen, nam zij kontakt op met de Nederlandse Federatie van Paranormale genezers in Utrecht. Daar kreeg zij te horen, dat Va Va Va Va Va Traditiegetrouw organiseren de gezamenlijke Venrayse koren ko mende zaterdagavond en zondag morgen een kerstconcert in de schouwburg. En even traditiege trouw zal ook burgemeester Defe sche tijdens deze concerten een kerstboodschap uitspreken. Behalve in totaal 16 liederen, zul len de koren ook samen met het pu bliek kerstliederen zingen. De medewerkende koren zijn: DE ZANGERS VAN ST. FRANS Dit jongenskoor bereidt zich voor op haar 20e verjaardag. Ontelbare keren hebben deze jongens in de Paterskerk de Eucharistievieringen opgeluisterd, en dat wil op de dag van vandaag toch wel wat zeggen. Met plezier staan ze ook nu weer paraat voor dit Kerstconcert; een van de hoogtepunten in een koor leven. gezien de grote publieke be langstelling. Tijdens de afgelopen zomervakantie hebben de jongens nog gezongen in de Stefans Dom te Wenen. Het was er zo druk, dat er voor de zangers bijna geen plaats meer was Als steeds is de leiding in handen van Wim Buijs. HET DAMESKOOR VENRODE Ook dit koor bestaat al zo'n 20 jaar en steeds onder leiding van Jean van den Tillaart. In onze ge meente, in de regio en ook in het buitenland mochten zij met hun zang bijdragen tot het uitdragen van Venrays muzikale leven. Bij vele plechtigheden in onze gemeenschap, instellingen, kerken en ziekenhui zen zijn ze graag geziene en gehoor de gasten. GEMENGDE ZANGVERENIGING CRESCENDO Onder leiding van Alphons Bal- tussen neemt dit koor voor het eerst deel aan het Venrayse Kerstconcert, ondanks het feit dat komend jaar mei het !2'/*-jarig bestaansfeest ge vierd kan worden. Op een onlangs gehouden korenfestival, waaraan zestig koren deelnamen, werd Cres cendo door een deskundige jury als derde gekwalificeerd. Een plaats die ongetwijfeld zang van hoog gehalte garandeert. HET VENRAYS MANNENKOOR onder leiding van Frans Verhofstad „timmert" zo vaak aan de weg. dat het voor niemand een onbekend koor kan zijn. Het trouwe ledenbe stand laat slechts een maand per jaar nieuwe leden toe. Dat gebeurt dan in oktober, en het kerstconcert is voor die nieuwe leden een eerste confrontatie met het publiek. Daar om ziet het koor het kerstconcert niet als een afsluiting van een jaar vol vele en vruchtbare aktiviteiten, maar als een hernieuwde start. GEMENGDE ZANGVERENIGING „ARS MUSICA" Rob Berben is de bekwame diri gent van dit nu 5 jaar bestaande koor. Dat lustrum werd op 1 juni j.l gevierd in de Grote Kerk. waar veel muziekliefhebbers toen ontzet tend genoten hebben. Het gevolg was een toename van de mannen stemmen, zodat er nu een even wichtiger klank in het koor zit, en dat belooft voor het komende kerst concert dan weer een kwalitatief zeer goede uitvoering. Zoals te doen gebruikelijk is de toegang tot dit kerstconcert gratis. De aanvang is zaterdag om 20.15 uur en zondagmorgen om 11.30 uur. Pis? Pis? Pis? Pis? Pis? Pis? zij nooit meer behoefde te twijfelen aan haar grote paranormale kracht. Men konstateerde, dat zij helder ziende, helderhorend, helderwetend en heldervoelend was. En haar man kreeg te horen, dat hij er zich niets van behoefde aan te trekken Zij werd officieel ingeschreven als paranormale genezeres en heeft in tussen ook voldaan aan de eis van minimaal acht genezingen per jaar. Nuchter besluit zij haar verhaal met: „Ik zit er mee en snap er niets van, maar ik ben wel rustiger ge worden. Nu ben ik blij mensen te kunnen helpen, maar ik help nooit iemand, die niet onder doktersbe handeling is. Wij zijn overtuigd van de on geloofwaardigheid van bovenstaand verhaal, maar de bewijzen van haar gedichten en van haar paranormale genezingen zijn onomstotelijk. Waarmee we maar willen zeggen, dat er méér tussen hemel en aarde is, dan zelfs Socrates in al zijn wijs heid heeft kunnen bevroeden MAKELAARSKANTOOR PATERSSTRAAT 1» VENRAY (04780) 3436

Peel en Maas | 1978 | | pagina 1