OOK OOSTRUM LEGT ZICH NEER
BIJ EEN NIEUW STATION VAN DE N.S.
300 TON IJZER UIT VENRAY
VERDWIJNT IN DE WESTER SCHELDE
Truui van Opbergen 65 jaar
als huishoudster in dienst
BEERKENS BANDEN
Leenen
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
veilig altijd - op vakantie zeker
veiligheid en snelle service staan garant
voor een goed begin van uw vakantie
VRIJDAG 23 MEI 1975 Nr. 21
ZES EN NEGENSTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
VOOR AL UW DRANKEN
VOOP Al l)W DRANKEN
DRUK- EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 23 et per mm. ABONNEMENTSPRIJS
PER HALFJAAR 9,50 (uitsluitend bij vooruitbetaling)
De dorpsraad van Oostrum heeft
zich - zy het met heel veel moeite -
neergelegd by de plannen van de
Nederlandse Spoorwegen om het
oude, uit 1882 daterende station in
Oostrum te slopen in verband met
de bouw van een nieuw stationne
tje. Zoals bekend heeft de N.S. in 't
kader van de verruiming van de
werkgelegenheid geld gekregen voor
de bouw van nieuwe stations, waar
onder Venray-Oostrum.
Als spreekbuis van de bevolking
fungerend heeft de Oostrumse
dorpsraad geprobeerd het oude sta
tion te behouden. De argumenten
van de N.S. direktie waren echter
zo steekhoudend, dat wordt afge
zien van verdere akties. Of, zoals
de voorzitter van de dorpsraad, de
heer M. A. Fleurkens zegt: 'Wy wil
len ons niet opstellen als nostalgi
sche aktiegroep'. Niets staat de af
braak en de nieuwbouw meer in de
weg, nu B. en W. van Venray be
sloten hebben de bouwvergunning
te verlenen.
Er heeft een gesprek plaats ge
vonden tussen vertegenwoordigers
van de dorpsraad Oostrum en van
het gemeentebestuur en de Neder
landse Spoorwegen. Hierbij werden
van Utrechtse zijde de nieuwbouw-
plannen welke de sloop van het
oude station inhouden, omdat het
nieuwe station op de plaats van het
oude komt gemotiveerd.
Door de Nederlandse Spoorwegen
wordt gesteld, dat een groot aantal
verkommerde en ondoelmatige 19e
eeuwse stationsgebouwen in hoge
mate deze vorm van openbaar ver
voer ongunstig beïnvloeden. Daarom
werden in de afgelopen na-oorlog-
se jaren, met volle instemming van
de desbetreffende gemeentebesturen
en tot vreugde van de reizigers en
nimmer gehinderd door nostalgische
aktiegroepen, ruim 130 grote en
kleine stationsgebouwen geheel ver
nieuwd.
Historische stationsgebouwen, zo
als Amsterdam CS, Groningen en
Haarlem zullen voor het nageslacht
bewaard moeten blijven in verband
met hun grote architectonische be
tekenis.
Ook een aantal karakteristieke,
zogenaamde 'Waterstaatstations' uit
de vorige eeuw zullen behouden
blijven.
Na nauw overleg ussen de Rijks
dienst voor Monumentenzorg en de
Nederlandse Spoorwegen werden in
1974 negentien N.S.-stations door
de minister van CRM op de monu
menten lijst geplaatst.
Wat betreft het Oostrumse station
werd gesteld, dat zowel de kwaliteit
als de doelmatigheid zeer aanvecht
baar is. Behalve ekonomisch verou
derd, is het station ook technisch
verouderd. Volgens „Utrecht" verke
ren deze honderdjarigen veelal in
zeer slechte staat en het scheurend
metselwerk kan dikwijls slechts
door volledig afpleisteren en voort
durend schilderen aan het oog wor
den onttrokken.
Het onderhoud is dan ook arbeids
intensief en verhoudingsgewijs kost
baar. Bovenal echter bevat dit type
station een naar huidige bedrijfsin-
zichten van de N.S. hoogst ondoel
matige indeling en plattegrond, t.w.:
een wachtkamer zonder goed uit
zicht op de naderende treinen; een
plaatskaartenkantoor zonder vol
doende toezicht op de wachtkamer,
waardoor gevaar bestaat voor van
dalisme; een kleine vestibule, onge
schikt voor rij-vorming op maan
dag en vrijdag bij de verkoop van
abonnementen; een zeer onbruik
bare en dikwijls onverhuurbare wo
ning op de bovenverdieping; over
tollige ruimten door de opheffing
van bagage- of expresgoedbehande-
ling, het verdwijnen van de inrich
tingen voor blokbeveiliging etc.
Het nieuwe, voor Venray-Oostrum
ontworpen stationsgebouwtje onder
vangt alle bovengenoemde bezwaren
en voldoet geheel aan de huidige ex-
ploitatieve eisen van de Nederland
se Spoorwegen.
Hieronder een foto van een NS-sta-
tion „elders in den landen", naar
welk model ook het station in Oos
trum zal worden gebouwd.
Ergens in de Wester Schelde, tus
sen Zeeuws-Vlaanderen en Noord
Beveland ligt een hoogspanningska
bel van de Provinciale Zeeuwse
Electriciteitsmij (P.Z.E.M.) met een
vermogen van 150 KV (kilovolt). Dat
is op zich geen grote bijzonderheid
want zulke kabels liggen er meer
tussen de Zeeuwse en Zuid Holland
se eilanden, en ook in de Nederland
se rivieren. Wel een bijzonderheid
is, dat in die kabel ergens tussen
Zeeuws Vlaanderen en Noord Be
veland een breuk zit die moet ge
repareerd worden
De technici van PZEM hebben pre
cies uitgerekend waar die reparatie
verricht moet worden, maar daar
mee waren ze dan ook voorlopig aan
het einde van hun latijn, want de
reparatie zelf is een heel andere
klus. Die kabel immers ligt 6 meter
onder de zeespiegel en als het vloed
is zelfs 8 meter.
Voor die reparatieklus hebben ze
een zg. reparatiedok nodig en die
moest er dan speciaal voor gemaakt
worden omdat zo'n kabelbreuk zel
den of nooit voorkomt. Het was de
taak van het Venrays bedrijf M.
Custers Machinefabriek en Con
structiewerkplaats om dat repara
tiedok binnen een maand af te le
veren.
Kunt u zich een grote stalen bak
voorstellen van 40 m lang, 15 m
breed en 10 m hoog? Neen? Nou,
dan, een flat van drie verdiepingen
begint er al aardig op te lijken. En
het is zulk een 'bak' die deze Ven-
rayse firma nu bijna klaar heeft.
Logisch dat dit gevaarte niet in de
werkplaatsen van Custers gemaakt
kon worden. Wel in gedeeltes, maar
ook die gedeeltes zijn nog groot en
zwaar, tot 20 x 5 meter, en het ver
voer daarvan was ook geen kleinig
heid. Bij nacht en ontij zijn die pa
nelen, balken en wat dies meer zij
j.l. vrijdag naar de kade bij Ayen
aan de Maas getransporteerd waar
men direkt met de montage is be
gonnen.
Onze foto laat de stand van het
werk zien zoals het er bij stond tij
dens de Pinksterdagen.
In totaal is hier 300.000 kg ijzer
aan verwerkt en dat geheel moet
a.s. zaterdag vrijwel overeind staan
waarna men nog een week nodig
heeft om de zaak af te lassen. Om
streeks 2 juni moet het gevaarte op
een boot gehesen worden, een kar
wei waarmee de nodige kranen en
tijd gemoeid zullen zijn. Dat laden
alleen kost al bijna 100.000,Om
dat de grootste hoogte bij de slui-
Het zal in de toekomst wel niet
meer mogelijk zijn dat een 65-jarig
dienstverband kan worden gevierd.
Voor zover men in de huishouding
gaat werken is dat met een paar
jaar wel bekeken. Vroeger was dat
anders men was toen eigenlijk al
klaar om te gaan „dienen" als men
enkele jaren naar de lagere school
was gegaan.
Truuike van Opbergen, zoals zij in
de burgerlijke stand vermeld staat,
begon alsc 12-jarige bij de familie
van Osch op de Beek te Merselo als
hulp in de huishouding, maar tevens
als boerenmeid en kwam, na deze
familie voor de familie Thuyls op de
Hiept te hebben verwisseld, terecht
als 23-jarige bij de familie Assel
berghs op de boerderij op de Schei-
de. Nog op de dag van vandaag weet
Truuike, inmiddels Truui geworden,
zich te herinneren dat zij toen op de
weg naar de Schei Pater Kusters te
gen kwam, die zoals dat des Paters
zen slechts 8 meter bedraagt wordt
het reparatiedok over de boot heen
gehangen, waardoor de zijwanden
2 meter onder water hangen. Trou
wens bij de kleinste sluis heeft men
in de breedte nog precies 15 cm
speling, en dat is bijzonder weinig
bij 40 meter lengte.
Via de Maas, de Biesbosch en het
Hollands Diep komt deze vracht dan
uiteindelijk in de Wester Schelde.
Een tochtje waar toch ook enkele
dagen mee gemoeid zijn.
In de Wester Schelde wordt het
reparatiedok ter plaatse van de boot
getild en op de bodem van deze wa
terweg neergezet. Zoals gezegd, 6
meter verdwijnt onder de zeespiegel
als het eb is, terwijl er bij vloed nog
maar twee meter boven het water
uitsteken. Ligt de stellage eenmaal
op de bodem dan begint het leeg
pompen van de bak.
Begrijpelijk is dat er dan een ont
zettende waterdruk op de wanden
wordt uitgeoefend, die in feite maar
1 cm dik zijn. Het is daarom dat die
wanden met 30 cm grote H-balken
zijn verstevigd, terwijl de wanden
onderling weer met kruisspanten
gestut zijn. Maar men moest toch
weer ruimte overhouden om de bag
geraars te kunnen laten werken.
De electriciteitskabel, waar het al
lemaal om begonnen is, ligt in feite
op de zeebodem, maar is natuurlijk
in de loop der jaren in de modder
weggezakt, en het is aan de bagge
raars om die modder te verwijde
rend
Daartoe zijn aan de beide lengte
kanten van het reparatiedok plat
vormen aangebracht, zg. kraanba-
nen (op de foto nog niet te zien).
Hierop komen ook weer lichtmas
ten te staan omdat het leegpompen
en baggeren ook 's nachts zal door
gaan. Omdat de veiligheid van de
werkers in het r eparatiedok vol
doende gewaarborgd moet zijn, zijn
er in deze staalconstructie 8 z.g.
vluchtwegen aangebracht; stalen
ladders die veelal in de 10 meter
hoge balken zijn verwerkt.
Maar dat leegpompen enz. zijn al
lemaal werkzaamheden waarmee de
firma Custers geen doen meer heeft.
Als omstreeks 2 juni 'de bak' op de
boot ligt is voor haar het karwei ge
klaard, binnen de vereiste 4 weken.
En daarmee is dan weer een stuk
Venrays fabrikaat vervaardigd dat
zeker landelijke belangstelling
krijgt.
was, vroeg waar ze naar toeging en
te horen kreeg „naar Asselberghs op
de Schei". Pater Kusters sprak toen
profetische woorden, welke bewaar
heid zijn worden: „dat is een goei
plaats".
Dat het dienstverband 65 jaar zou
worden had Truuike niet kunnen
dromen.
J
HAAR GOUDEN FEEST
Een goed gevulde foto-album geeft
een duidelijke afspiegeling van de
hoogtepunten in haar 65-jarig
dienstverband.
In 1960 kwam Truui „Asselberghs"
in het nieuws o.a. op de wereld
radio welke mededeling deed dat de
huishoudster vna de familie Assel
berghs onderscheiden was door H.M.
de Koningin met de orde van Oranje
Nassau in zilver wegens 50 jaar
dienstbetoon bij de familie Assel
berghs te Leunen. Dat bericht hoor
de de uit Leunen afkomstige zuster
Gervasia Reyntjes, werkzaam in Ka-
sansa. Wij treffen in het fotoboek
aan de gelukwens van deze uit Leu
nen afkomstige mssiezuster. De toen
uitgesproken wens is in vervulling
gegaan, want nu 15 jaar later is er
weer feest. Dan zal Truui weer het
middelpunt zijn van het feest dat ter
hare ere door Marie en Handrie As
selberghs zal worden gegeven.
Wij respecteren hun wens om de
datum van de viering te verzwijgen,
omdat anders de toeloop te groot
zou worden. Het feest wordt in in
tieme sfeer gevierd, al wordt na
tuurlijk het feest begonnen met een
plechtige Eucharistieviering in de
parochie kerk van Leunen.
Het zal ook oud-burgemeester mr.
Janssen van Venray deugd doen dat
hij dat feest mag beleven en dat de
uitsproken woorden in 1960 toen hij
haar de bilveren ere-medaille mocht
uitreiken, zijn bewaarheid, dat zij
in goede gezondheid het diamanten
feest mocht vieren. Dat diamanten
feest is zelfs met vijf jaar verhoogd.
Nog altijd gaat zij opgewekt door
het leven. Geen gebeurtenis in Leu
nen ontgaat haar en ze is op de
hoogte van het wel en wee van
Leunen. Ze is in de loop der jaren
een begrip geworden in Leunen,
maar in het bijzonder voor de fami
lie Asselberghs. Zij heeft het lief en
leed gedeeld en ze is een van die fa
milie geworden en als men ze nu
niet anders kent dan Truui Assel
berghs dan spreekt daaruit de waar
dering voor haar inzet.
Ze stond aan de wieg van de boe-
rinnenbond, welke door haar werk
gever mede werd opgericht en haar
aanwezigheid op de vergaderingen
en/of op de reisjes welke werden
georganiseerd, verzekerden reeds
van te voren dat de vergadering of
de reis als geslaagd mocht worden
genoemd. Haar vele anecdotes wa
ren en zijn nog een begrip in Leu
nen. Of zoals ze nog weet te vertel
len dat Luc Geurts welke in Leunen
een spreekbeurt moest vervullen,
haar de weg naar Leunen vroeg en
ten antwoord kreeg: „Jong dat moste
geej toch wiëte". Ontelbaar zijn de
verhalen dat ze iemand bij de neus
heeft genomen. Haar ouderdom is
haar trots en al is ze klein van pos
tuur, ze is een levenslustige vrouw
die eigenlijk meer dan 75 jaar een
voorbeeld is geweest van trouw en
plichtsbetrachting, een voorbeeld
voor de hedendaagse jeugd, zoals
burgemeester Janssen stelde bij haar
gouden dienstverband.
Wel en weet, lief en leed gedeeld
met de familie Asselberghs. Of dat
nu was dat onderdak en verpleging
werd gegeven aan Belgische, Duitse
of Nederlandse kinderen, of dat het
onderduikers waren of wie dan ook,
Truui mocht en deed helpen waar
nodig was. Dat ze ook nu nog na 50
jaar, nog kontakten heeft met die
kinderen, bewijst welke plaats ook
Truui in het leven van die kinderen
heeft ingenomen.
Wat moeten wij nog over dat le
ven schrijven65 jaar, een men
senleven dienstbaarheid. Nu nóg niet
genietend van een welverdiende
rust, maar als vanzelfsprekend nog
klaar te staan, iedere dag, voor
Handrie en Marie. En dat zal ze blij
ven doen zolang als het kan. Ze weet
het, ze hoort erben, zoals ze altijd
bij huize „De Schei" heeft gehoord.
Zoals ze nu nog is, lijkt het erop dat
nog een ander feest kan worden, zo
fit en levenslustig is ze nog. Maar
ze heeft gezegd: dit is het laatste
jubileum en daar moeten ze het mee
doen.
Het zou mooi zijn als zowel Truui
Asselberghs als Marie van Essers
(Marie Beclet) nog eens samen feest
konden vieren, want ook Marie Be
clet heeft bijna haar 80-jarig dienst-
jubileum achter de rug. Beiden heb
ben dit feest niet gevierd, maar bei
den zijn symbolen van dienstbaar
heid, langer dan een mensenleven.
Bandeninspektie en schokbrekercontrole (op 'n Boge-testbank)
kost u geen geld, slechts 10 minuten vah uw tijd.
Uitlijnen, balanceren of vervanging betaalbaar voor iedereen.
venlo, straelseweg 23
ygg. venray, zuidsingel
I helden, roggelseweg 9
I broekhuizenvorst,
schoolstraat 1
Ook voor onderhoudsartikelen.