YASTENAKTIE 1975:
SAMEN BOUWEN
Vastenaktie 1975:
Samen Bouwen
FILMFESTIVAL IN VENRAY
Derde Wereldwinkel
terug in Venray
WERELD
GEBEDSDAG
vrijdag 7 maart 1975
VRIJDAG 28 FEBRUARI 1975 Nr. 9
ZES EN NEGENSTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRANKEN VOOR
DRUK- EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY WFFKRi AH VOOR VPNRAY FN OM^TRFkFN ADVERTENTIEPRIJS 23 et per mm. ABONNEMENTSPRIJS
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652 'TtLIXULMU V vwl» ,LI'1 tl' Wl IJ 1 nCIXCM PER HALFJAAR /49,50 (uitsluitend bij vooruitbetaling)
MMMSi
Interparochiële Werkgroep Vastenaktie 1975
Petrus Bandenkerk - Paterskerk - Vredeskerk.
De jaarlijkse zakjes voor uw bijdrage voor de Vastenaktie zijn of worden
binnenkort bij u thuis bezorgd.
De Werkgroep doet een beroep op u om ten behoeve van de ontwikke-
lingsprojekten in Indonesië en Papua Nieuw Guinea, die de dekenaten
van Noord-Limburg dit jaar op hun programma hebben staan, flink in
de bus in dit geval in het zakje te blazen. De zakjes gelieve in de
daarvoor in uw parochiekerk geplaatste bus te deponeren.
Ook is het mogelijk om uw bijdrage op de rekening „VASTENAKTIE
1975" bij een van de vijf Venrayse banken over te maken.
Uw financiële bijdrage, maar cok uw aankopen in de Venrayse Derde
Wereldwinkel zijn fiskaal aftrekbaar!
De Werkgroep dankt u reeds bij voorbaat voor uw royale gift ten be
hoeve van de mensen in Indonesië en Papua Nieuw Guinea die deze echt
nodig hebben.
Interparochiële Werkgroep Vastenaktie 1975
Petrus Bandenkerk - Paterskerk - Vredeskerk.
Vrijdag 7 maarth „Viggen '37" van
May Wechselman. Deze Zweedse do
cumentaire film, haalt het onder
werp van een aktueel probleem in
Nederland naar voren. De „Viggen"
is een van de kandidaten voor de
vervanging van onze Starfighter. De
Viggen-straaljagers worden gebouwd
door het beroemde Saab-concern,
dat van de Zweedse regering al 30
biljoen kronen ontvangen heeft voor
de ontwikkeling van dit projekt.
Voor dit toestel heeft Zweden zijn
traditionele neutraliteitspolitiek op
gegeven en komt door dit projekt
met zijn defensiebegroting op de 4e
plaats, na Israel, Amerika en Rus
land. Zonder politiekè bla, bla, bla,
recht toe recht aan, vertelt May
Wechselman hoe de fabrikanten van
oorlogstuig nog steeds miljonair kun
nen worden dankzij de koude oor
logspropaganda.
De verdere films, waar we volgen
de week wat meer informatie over
geven zijn:
Zaterdag 8 maart: Die Verrohung
des Franz Blum, van Reinard Hauff.
Zondag 9 maart: The Chrystalline
Marriage, van Ed Harker; Brown
Ale with Gertie, van Alan Brown.
Maandag 10 maart: Heroes, van
Frederick Becker.
De wekelijkse repetitie-tijden zijn
als volgt:
Dinsdags: 19.00 - 20.00 uur leer
lingen blazers L.T.S. Overloonseweg.
Woensdag: 19.15-20.00 uur leer
ling blazers en leerling tamboers;
20.00-21.30 uur gehele korps aula
LTS.
Zondags: 11.00—12.00 uur gehele
korps en majoretten. Show en in-
struktie: LTS.
Drumen Showband
Venray en omgeving
WEKELIJKSE REPETITIETIJDEN
Instructie asp. majorettes:
zondags van 10.30 - 11.00 urn-
Show- en instructie-majorettes en
vaandeldraagsters
van 11.00 - 12.30 uur
o.l.v. de heer A. Koonings
in de sportzaal aan de Langeweg.
Instructie asp. tamboers en
tamboers
donderdags van 19.00 - 20.30 uur
in zaal Volleberg, Henseniusstraat
o.l.v. de heer H. Martens.
Afmeldingen:
uitsluitend telefonisch 04787
311
NTIN, zomaar een meisje in Bandung
Op dit moment draait in Rotter
dam het vierde filmfestival van
Film International. Meer dan vijftig
films uit zeventien verschillende
landen kunnen gezien worden in een
250 uur durend feest voor de film
liefhebbers. Maar liefst zeven we
reldpremières en verder allemaal
voor Nederland nieuwe films, is een
indrukwekkend aantal.
Film International probeert hier
mee om de filmliefhebbers in ons
laqd op de hoogte te houden van de
nieuwste ontwikkelingen van over
onze grenzen.
Het is bij een dergelijk belangrijk
festival natuurlijk jammer dat je er
vanuit het land niet eenvoudig toe
kemt cm iedere keer naar Rotter
dam te gaan. Daarom heeft Film In
ternational, aan de filmhuizen, de
filmclubs en de sociëteiten aange
boden, om in een week 8 films uit
het festival te vertonen. Sociëteit
„Free Wheelin" in Venray, heeft sa
men met de filmclub „Het negatief"
deze kans waargenomen en ingete
kend op dit verkorte festival. Zo zijn
wij nu ook in onze eigen omgeving
in de gelegenheid een gedeelte van
dit unieke festival mee te maken.
Deze filmweek begint op woens
dag 5 maart met de Duitse film:
.Sneeuwklokjes bloeien in septem
ber", van Christian Ziewer.
In deze film over arbeiders, wil de
maker een onmogelijkheid naar vo
ren brengen, zoals de titel al aan
geeft. In dit geval medezeggingschap
van de arbeiders. De arbeiders wor
den zich in de film geleidelijk van
hun positie bewust. In eerste instan
tie willen de meesten maar één
ding: méér geld verdienen. Verder
wordt ook keurig uit de doeken ge
daan op wat voor een handige ma
nier de bazen de ondernemingsraad
misbruiken. In de film spelen maar
twee acteurs, Claus Eberht en Wolf
gang Liere, de andere „rollen" wor
den vervuld door 400 in de fabriek
op tarief werkende arbeiders.
Donderdag 6 maart draait de Fran
se fiilm „Les Hautes Solitudes", van
Philippe Garrel. Dit is een film over
de eenzaamheid. Een film, die zich
richt op de gevoeligheid van de kij
ker en deze binnen de film wil op
wekken tot realiseren van zijn dro
men. Meestal dromen in de richting
van fantasie, obsessie en angst. Hij
brengt ons terug, vaak tegen onze
zin in, naar de afgronden van ons
eigen wezen. Deze reis maak je al
leen, aleen op het muzikale ritme
van de stomme beelden, want de
film is ongesproken. In de film wor
den we in contrastrijke beelden in
contact gebracht met enkele gezich
ten, die achtervolgd worden. Ver
volgd en gekweld door een camera,
die een genadeloos oog geworden is.
In de loop van de film wordt het
dieptepunt van de menselijke angst,
de eenzaamheid van de mens be
reikt .Het is een visie vol waarheid.
Als toeschouwer beleven we, na
tuurlijk in de mate waarin we ons
zelf aan de film overgeven, een se
rie herkenningspunten met onszelf.
Zoals in iedere droom voert de reis
langs een steeds onbekende en nieu
we weg, een soort doolhof van de
wereld. De stilte ervan overweldigt
ons en we kunnen er niet aan ont
komen, zelfs niet door onze toe
vlucht te nemen tot de positie van
onverstoorbare toeschouwer.
De films van Garrel zijn die van
het ongemak, het onverdraaglijke.
Wij worden in onze wijze van den
ken gelogenstraft en gedwongen om
onze eigen geestesverwarring te be
leven.
Dinsdag 11 maart: Scwarzer Engel,
van Werner Schröter.
Woensdag 12 maart: Ireland be
hind the Wire, van „Het Berwick-
street Collective".
De films zullen iedere avond twee
maal gedraaid worden, om 19.30 uur
en om 22.00 uur. Voor leden van
Free Wheelin en Het Negatief, is de
toegang 1.50 en voor anderen is de
toegang slechts 2,per film.
Een aantal van deze films blijven
na het festival niet in Nederland, de
rest gaat in roulatie langs de film
huizen en de filmclubs. Maar dit is
een goede gelegenheid om met een
gedeelte van het festival kennis te
maken.
Bijna een eeuw geleden (1887),
toen het begrip „oekumene" ons nog
vreemd was, werd in Amerika door
enkele vrouwen uit diverse kerkge
nootschappen, besloten om éénmaal
per jaar gezamenlijk een gebeds
dienst te houden. Zij waren ervan
overtuigd alleen in en door het ge
bed tot groter begrip voor elkaar te
kunnen komen.
Het is, dankzij de vrouwelijke zen
delingen met verlof in Amerika die
een groot aandeel in de verspreiding
ervan hebben gehad, een WERELD
GEBEDSDAG geworden.
Op de eerste vrijdag in maart
wordt hieraan in 160 landen deelge
nomen. Ieder jaar wordt de dienst
door een groep christenvrouwen uit
een ander land samengesteld.
Het thema voor vrijdag 7 maart is
„Maak ons allen één". De liturgie
werd dit jaar samengesteld in Egyp
te.
Dit jaar rust de organisatie van
de dienst in handen van de N.C.V.B.
Ieder jaar doet één van de vrouwen
verenigingen in Venray dit.
De dienst wordt gehouden in de
kapel van Jeruzalem. Liturgieën zijn
aan de ingang tegen betaling van
0.40 verkrijgbaar.
De opbrengst van de kollekte zal
gaan naar projekten in het Midden
Oosten. Doe mee! Elk jaar!
Je elk jaar verbonden weten met
miljoenen christenen, waar ook ter
wereld, die dezelfde gebeden en no
den voor de Heer brengen. Blank
zowel als bruin. In Amerika, Afrika,
Japan of Rusland. Je op deze dag
meer dan ooit bewust mogen wor
den, wat het wil zeggen te geloven
in „één algemene christelijke kerk".
Tot vrtfdag 7 maart in de kapel
van Jeruzalem. Aanvang 19.30 uur.
Ingang via de Gasstraat.
Jachthoornen
Trompetterkorps
St. Petrus Banden
„Ik heet NTIN", zei ze, „ik woon
ik heb mama beloofd om de was
llll^K^F ilw^ Ga met me mee' dan zal ik de
Ik wil griag weten waar dit
jVHUI droevig en maar zelden komt ér
^j^ljH een glimlachje op d'r gezicht. We
S lopen de Riaustraat helemaal uit,
t steken de Kolonel Ahmad Yani-
JH IlllfiP weg over, slaan dan bij de derde
||^H zijstraat rechts af en daar houdt
Hp- 1 dan de straat op. Op het einde
Hy staat een groepje houten huisjes
Hf F lN- - - en wa* "winkeltjes. Daar tussen-
HT V f Cy i door loopt een smal paadje. We
- t|p - l~ komen over. een houten brugge-
I - |f §Li -kir -j tje en staan dan ineens voor de
Bj. Sf. 4 *1 spoordijk. Links en rechts van
-3 ons> zover we kunnen kijken, zie
ik huizen, hutten en hokken in alle mogelijke variëteiten tot dicht aan
de spoorlijn gebouwd. Allemaa.l onverklaarbaar bewoond. We klimmen
de spoordijk op en aan de overkant kijken we uit over een onmetelijk
terrein, eveneens volgebouwd met de meest uiteenlopende soorten wo
ningen. Sommige daarvan zien er redelijk goed uit. Ernaast liggen dan
weer erbarmelijke krotten. Het terrein is eigenlijk van de spoorwegen,
maar de mensen moeten toch ergens wonen en bouwen dus maar overal
waar ze nog een plaatsje kunnen vinden.
„Daar woon ik", zegt Ntin, en wijst ergens naar het midden van heel die
wirwar van steen, hout en bamboe. „Kom maar mee".
Het heeft die morgen stevig geregend, zodat het paadje dat van de spoor
dijk naar beneden gaat erg glibberig is. We komen eerst nog aan een
beetje dat al het water van regen en afvoer niet kan verwerken, zodat
er hele stukken blank staan. Dan maar natte voeten krijgen. Ergens tus
sen al die huizen blijkt toch weer een opening te zijn waar we door kun
nen. De daken reiken hier en daar aan elkaar. Goten zijn er niet, bestra
ting nog veel minder. Alles is één grote modderpoel. Af en tce glij ik uit
en schiet met mijn voet in een afvoergcot. Die goten zi^n nog verstopt
ook, zodat de lucht er ook niet al te fris meer ruikt vanwege half-rotte
afval die er in opgehoopt zit. Soms moet ik bukken om onder de was
lijnen door te kunnen, die overal gespannen zijn waar nog maar een
beetje ruimte is. En ik word nagekeken en nageroepen door de ontelbare
kinderen die in al die rotzooi neg kans zien om spelletjes te doen. In ben
allang de richting kwijt geraakt in al die slopjes. Uiteindelijk duiken we
een steegje in dat niet breder is dan hoogstens driekwart meter. Rechts
begrensd door een bakstenen muur van een of ander fabriekje, links een
lange barak, ingedeeld in een stuk of zes kamertjes. Op het eind van het
steegje zie ik een gemeenschappelijke put met wasplaats liggen. Het dak
van de barak steekt over en reikt bijna tot aan de muur aan de overkant.
Ik kan me niet voorstellen, dat er ooit wel eens een streepje zon naar
binnen kan schijnen. Halverwege dit steegje blijft Ntin voor een ver
veloze en scheefgezakte deur staan. Op slot.
„Mama is nog niet thuis. Ze gaat 's middags altijd tweedehands kleren
verkopen om wat bij te verdienen", zegt ze. „Maar je mag wel binnen
komen, want ik heb ook een sleutel."
Ze doet het hangslot van de deur af en nodigt me naar binnen. Het is er
erg donker, zodat ik in het begin niet veel kan zien. Ook 'als ze het luik
open maakt van het ene kleine raampje dat er is, wordt het niet veel
lichter. Het vertrek meer dan zo'n drie bij vier meter. Daarin staat een
houten bed, waar een platgelegen matras op ligt. Er staat een tafeltje
met enkele stoelen. Er is een hoekje om te koken. Aan de dunne wanden
van gevlochten bamboe hangen kleurige kalenderplaten. De buren rechts
hebben de radio hard aanstaan met moderne popmuziek. De buren links
hebben kennelijk ruzie, want er klinkt nogal wat geschreeuw van die
kant.
„Hier wonen we, mama en ik", zegt Ntin. „Mooi, hè. Vorig jaar woonden
we nog niet hier. Toen hadden we een huis dat maar half zo groot was
als dit. Maar we mochten de huur niet meer verlengen en toen moesten
we eruit. Gelukkig kon mama geld lenen en konden we dit huis huren.
En nou gaat mama elke middag na het werk uit om kleren en koek te
verkopen. Daarmee kan ze dan het geleende geld terugbetalen. Maar dat
duurt wel lang, hoor."
„Heb je nog broertjes of zusjes?"
„Ja, nog vier, maar die wonen niet hier. Toen papa dood ging had mama
geen centen meer en we moesten ook uit het mooie stenen huis, waar
papa woonde. Nu moet mama elke dag werken, maar dat is niet genoeg
voor mama en voor mij en voor mijn broertjes en zusjes. En daarom zijn
de anderen nu allemaal in een weeshuis. Elke drie maanden gaan we er
een keer op bezoek. En als we dan 's avonds thuis komen kan mama de
hele~~n&eht niet slapen, omdat ze alsmaar moet huilen. Ik mocht niet naar
het weeshuis, want ik was al te groot. Ik zit al in de vijfde klas. Trou
wens dan had mama helemaal niemand meer."
Terwijl ze vertelt maakt Ntin een glas hete thee voor me klaar. „Mama
zegt altijd dat ik op school goed mijn best moet doen. Dan wordt ik knap
en dan kan ik later geld verdienen. Dan kan ik voor mama zorgen wan
neer ze oud wordt. Maar ik heb niet zo'n erg goeie punten op school, want
ik ben vaak ziek. Ik moet ook elke maand naar de polikliniek en dan
krijg ik van de zuster een injectie en pillen. Die pillen moet ik elke dag
eten. Maar dat vergeet ik vaak als mama me er niet aan helpt denken.
Mama zegt dat ik goed gezond moet blijven, want als mijn rapport niet
goed is, wil de zuster mijn schoolgeld niet langer betalen. Er zijn zoveel
kinderen die wel goed kunnen leren maar ook geen geld hebben om naar
school te gaan."
Het wordt buiten al donker. De buren zetten de nieuwsberichten op. Ik
vraag hoe laat mama thuis komt.
„Ik weet het niet", zegt Ntin, „soms komt ze pas laat terug, want ze wil
altijd alles verkocht hebben wat ze bij zich heeft. Dan is ze erg moe als
ze thuis komt en dan gaat ze op bed liggen en slaapt meteen. Dan ver
geet ze soms wel eens te eten. Ik denk dat ze daarom ook altijd zo mager
is. Want 's morgens moet ze weer heel vroeg op om te gaan werken."
Ntin heeft intussen de rijst op het petroleumstelletje gezet en een olie
lampje aangemaakt. Ik sta op cm weer naar huis te gaan. Wat lijkt mijn
eigen huis nu groot en mooi. Ntin vraagt wanneer ik weer eens terug
kom. „En weet je geen werk voor mama, waar ze beter kan verdienen
en niet elke dag zo laat thuis hoeft te komen? Ik ben altijd zo alleen!"
Interparochiële Werkgroep Vastenaktie
Petrus Bandenkerk - Paterskerk - Vredeskerk.
In het kader van de Vastenaktie SAMEN BOUWEN is ook dit jaar weer
een keur van artikelen uit de ontwikkelingslanden in deze winkel te koop.
Het assortiment is deze keer nog groter en gevarieerder dan vorig jaar.
De artikelen komen uit Indonesië, India, Nepal, Thailand, Marokko, Ka
meroen, Kennya, Brazilië Mexico, Guatemala, Ecuador, Paraguay, Haiti,
Philippijnen, Formosa, Libanon, etc. Er is voor „elck wat wils". Het
goedkoopste artikel kost 1.25 en het duurste 82,AANKOPEN IN
DEZE WINKEL ZIJN FISCAAL AFTREKBAAR! Op verzoek wordt een
kwitantie als bewijs van aankoop verstrekt.
Voor elke portemonnee en voor elke leeftijdsgroep, hetzij man of vrouw,
zijn er predukten die typisch zijn voor het land van herkomst en daar
om uniek in hun soort. Er zijn artikelen voor persoonlijk gebruik, voor in
de huiskamer, maar ook om aan vrienden en kennissen cadeau te geven
bij verjaardagen en andere gebeurtenissen. De winkel bevat ongeveer 250
artikelen, lopend van A (asbak uit Mexico of Libanon) tot Z (zitje safari
uit Brazilië of zeepsteenfiguur uit India).
De Derde Wereldwinkel is ondergebracht in het pand Julianasingel 7
(voorheen bloemenzaak van Ham) en is de komende vier weekeinden, te
beginnen op vrijdag aanstaande, geopend op:
vrijdagavond van 19.00 21.00 uur
zaterdagmorgen van 10.00 12.30 uur
zaterdagmiddag van 13.30 17.00 uur
zondagmiddag van 14.00 16.00 uur.
