Bestuurlijke organisatie
BETHLEHEM
ROMANTIEK
Belastingen onder de loupe
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
|g|^^ komtïelsa^H
ISpCCjt^ ReejRgrislcjiRen
DE SFEERVOLLE ZAAL
LINDERS V0LLEBERG
VRIJDAG 27 DECEMBER 1974 No. 52
VIJF EN NEGENTIGSTE JAARGANG
VOOR AL UW DRANKEN
PEEL EN MAAS
VOOR AL UW DRANKEN
DRUK- EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 21 cL par mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER HALFJAAR 8,50 (bij vooruitbetaling)
DE GEWESTVORMING
I
is bij deze begrotingsbehandeling
menigmaal aan de orde geweest.
De WD is er niet bepaald kapot
van en blijft ook, nu er tekenen aan
de hemel verschijnen, die de vor
ming van een gewest Noord-Lim
burg schijnen mogelijk te maken,
toch weer, bij monde van THIJS-
SEN vrij krities. Zij vraagt zich na
melijk af of er bij de mensen wel
zulk een grote behoefte bestaat aan
zo'n gewestvorming. En daarnaast
zijn de bestaande wetten voor bo-
vengemeentelijke aanpak van ver
schillende zaken gewoon ontoerei-'
kend volgens de WD.
Voor de PvdA komt dat gewest er
nu gelukkig wel, al zijn er weer de
nodige barrières opgeworpen. Hoe
denkt het college die te kunnen ne
men, was haar vraag.
Ook BETERAMS vindt gewest
vorming nog altijd een ingewikkelde
zaak. Maar goed, men heeft nu de
koppen bijeen en wanneer denkt
men nu van start te gaan?
De VOORZITTER, die als lid van
de commissie van goede diensten
veel heeft gedaan om de vastgelo
pen wagen van de gewestvorming
weer aan het rijden te krijgen, was
duidelijk op zijn best bij de verde
diging van dit punt. Hij stelde dat
wel degelijk indertijd de mening
van het publiek gepeild is toen de
Vereniging van Nederlandse Ge
meenten het onderzoek naar de ge
westvorming in Noord Limburg in
heeft gesteld. Iets anders is of men
van de burger een grote betrokken
heid en een eigen mening kan ver
wachten over het lokale en regio
nale bestuursproces. Dat kan men
echter wel verwachten van degenen
die daarbij betrokken zijn zoals bij
de raadsleden .Zij kunnen met na
me zeggen of het zinnig is dat men
bepaalde zaken gezamenlijk in bo-
ven-gemeentelijk verband aan gaat
pakken. Zij moeten bekijken of men
bepaalde wensen, die leven, beter
bovengemeentelijk kan vervullen
dan lokaal. Lokaal kan dat dikwijls
niet en tot nu toe heeft men dan
geprobeerd zulks te bereiken via
gemeenschappelijke regelingen. Maar
ook al vanwege het groot aantal
zijn die dikwijls ondoorzichtig ge
worden of aan het worden.
Bij dat alles speelt, ook weer bij
diezelfde bestuurders, dikwijls een
soort angst voor identiteitsverlies.
Dat is de reden, waarom de aanvan
kelijke opzet voor een gewest is
afgezwakt en het gewest zich nu
alleen kan bezig houden met zaken,
die uitdrukkelijk door elke deelne
mer als bovengemeentelijk worden
bestempeld. Men kan daar zijn be
denkingen tegen hebben en het
kunnen barrières zijn maar de wa
gen rolt nu (als de gemeenten er
mee akkoord gaan) en dan komt
men tenminste ergens. Nu nergens.
En al doende leert men. Hopelijk
zal de grootste schrik weggenomen
worden en zal men ook het gewest
als iets goeds gaan ervaren. Wan
neer die wagen precies gaat rollen,
wist ook de VOORZITTER niet. De
betrokken raden krijgen voor 1
maart te beslissen, maar voordat
dan 'bestuur e.d. gekozen zijn, zal
het wel augustus zijn voordat het
officiële startsein kan worden ge
geven.
BINNEN-GEMEENTELIJKE
DECENTRALISATIE
kan men het beste vertalen met de
woorden: betrokkenheid, inspraak,
dorps- en wijkraden. Een van de
stellingen van B. en W. is dat in
spraak een proces is dat geleerd
moet worden en dat in brede kring
bekend gemaakt moet worden.
Daar was VAN DER LOCHT het
wel mee eens maar dan zal B. en W.
daar ook wat aan moeten doen.
Ook WIEGANT vroeg zich af hoe
B. en W. dat willen stimuleren.
Het antwoord was dat men de
Vereniging van Ned. Gemeenten een
onderzoek naar dit participatiepro
ces laat instellen en dan b.v. eens
bekijken gaat, of men aan dorps- en
wijkraden publiekrechterlijke taken
op gaat dragen, zoals WIEGANT
b.v. wil.
Maar v. d. STERREN en BETE
RAMS denken dat maar dorpsraden
gesteld zijn op zulke publiek-rech-
terlijke taken. Men vindt dit werk
nog te veel in opbouw, omdat nu
al te zwaar te gaan belasten.
JANSSEN wees in dit verband op
het komende vertrek van de buurt
werkster en vroeg wat het college
daarmee wil, want nu komen de
vrijwilligers weer in de kou te staan.
BETERAMS kon zich niet aan de
indruk onttrekken dat de behoefte
aan inspraak groter wordt voorge
steld, dan ze in werkelijkheid is.
De VOORZITER vertelde dat bin
nengemeentelijke decentralisatie een
proces is, dat men niet moet pro
beren te forceren. Wat het college
wil doen, is het publiek zo ruim mo
gelijk informeren. Daarnaast wil zij
Handelsmij. Geven b.v.
Weert-Maaseikerweg-153
Maastricht Meerssenerweg 91 Venlo Antoniuslaan 2
In Bethelehem vertelden ze met trots,
vertelden ze aan elk, die wilde horen,
hoe in dit dorp, zo aanzienlijk thans
de grote koning David was geboren.
Daar, wezen ze het de bezoeker aan,
daar, waar de herders met hun kudden weidden,
daar waar de herder David eens gegaan,
die gans zijn volk naar macht en roem zou leiden.
En de profeten hadden het voorspeld:
uit Bethlehem zou de Verlosser komen,
die 't eeuwig rijk van vrede stichten zou,
waarvan ze nu nog enkel konden dromen.
Dit dorp, waar men in Rome nauw van wist,
dat het bestond, zou eens, als Rome was verdwenen,
in 't middelpunt van de historie staan
als door het licht der eeuwigheid beschenen.
Onder hun tobbend, dagelijks bestaan,
hun afkeer van de heerszucht der Romeinen,
verwachtten ze het hemels Licht, dat eens,
helderder dan de zon, voor elk zou schijnen.
Maar toen de eng'len, zingend in de nacht,
hen naar de krib van de Verlosser riepen
en 't kleine Bethlehem verheven werd
tot wereldfaam toen lagen zij en sliepen.
van haar kant graag een antwoord
krijgen uit datzelfde publiek over
wensen, over goed- of afkeuringen
van een bepaald beleid. Er moet een
soort wisselwerking komen, waar
voor bij dat laatste punt b.v. de
dorps- en wijkraden wellicht hel
pen kunnen. Daarnaast kan men via
het onderzoek proberen bepaalde
procedures voor inspraak en betrok
kenheid vastgesteld te krijgen. Te
doen of er geen inspraak nodig is
en daar geen behoefte aan is, is on
zin in deze tijd. Die behoefte be
staat, ook al als teken van bewust
wording .Dat er misschien onjuist
gebruik van wordt gemaakt, dient
geen reden te zijn om ze niet te ac
cepteren. Want inspraak kan ook
de vervreemding tegen gaan.
In deze hele materie is het ei van
Columbus nog lang niet gevonden,
maar samen met de raad en andere
instanties kan men proberen de be
trokkenheid zo'groot mogelijk te
maken.
Dat de buurtwerkster gaat ver
trekken is al reden voor B. en W.
geweest om met de stuurgroep en
S.S.O. kontakt op te nemen om een
oplossing te vinden. Zeker is dat
men met een wat kleinere commis
sie dan de huidige stuurgroep de
nieuwe buurtwerker zal gaan bege
leiden.
THIJSSEN merkte in de dupliek
op, dat z.i. ook de raad zich hier
mede te bemoeien had, want ook het
buurtwerk vraagt de belangstelling
van de raad. Hij had daarom lie
ver een raadscommissie voor dat
buurtwerk.
De VOORZITER wilde hierover
meteen liever geen uitspraak doen.
Wel wilde hij dit vraagstuk de com
missie voor maatschappelijk werk
eens voorleggen om hun standpunt
hierover eens te horen.
DEMOCRATISERING
VAN DER LOCHT kreeg te ho
ren dat zijn voorstel om f 10.000,
op de begroting uit te trekken voor
begeleiding van de democratiserings
processen binnen bedrijven, zieken
huizen .inrichtingen e.d. niet door 't
college wordt overgenomen. Zij wil
in eigen kring en naar de burgers
toe dat proces graag bevorderen,
maar meent dat wat VAN DER
LOCHT wil ,door andere instituten
wordt gedaan als vak- en andere or
ganisaties. Daarmede bleek VAN
DER LOCHT het niet eens, want
democratisering was volgens hem
het welzijn bevorderen van de bur
gers en dat is een der eerste taken
van een gemeente. MEN is daar
nog lang en breed over aan de gang
geweest maar het college gaf geen
krimp.
Wel gaf secretaris POELS een kort
resumé van het democratiserings
proces in eigen kring, waarbij hij
opmerkte, dat het organisatiemodel,
dat men op Venrays gemeentehuis
kent, een goede democratische op
bouw kent, al worden alle moge
lijkheden daarvan ook daar niet al
tijd ten volle benut.
PLANNING EN ONDERZOEK
haalde bij de raad een dikke vol
doende, bij alle partijen.
WIEGANT drong aan om de mo
gelijkheden, welke deze afdeling
biedt ook optimaal te benuten, in
die zin dat deze afdeling b.v. bij
plan Landweert als de ruimten be
kend zijn, die daar benut gaan wor
den en men weet wat men daar gaat
bouwen en hoe men het in gaat de
len, een rapport over de leefbaar
heid op tafel brengt. Dan weet men
van te voren al, wat er gebeuren
moet en niet, net als nu, dat een en
ander eerst op gang komt, als er
om gevraagd wordt. Ook hier is
lang en breed over gepraat, waarbij
men van de kant van het college
stelde dat men moeilijk al voorzie
ningen kan gaan treffen, zonder dat
de betrokken mensen hierbij in
spraak gehad hebben, doch men
vond uiteindelijk elkaar dat men in
ieder geval bij plan Landweert in
zoverre een proef kan nemen, dat
men kan zien of wat WIEGANT wil
realiseerbaar is.
VAN VALKENGOED bracht na
mens de raad de tevredenheid naar
voren over de afdeling personeels
zaken, doch waarschuwde wel dat
men het organisatieschema op tijd
zal dienen aan te passen aan nieu
we ontwikkelingen.
COMMUNICATIE
De uitdaging van VAN DER
LOCHT om met voorbeelden te sta
ven dat ambtenaren zich te formeel
en te technisch opstellen, nam de
ze aan, door te stellen dat men op
Gemeentewerken geen oog heeft
voor andere disciplines of denkbeel
den en lat na een gesprek met de
Werkgroep Limburgse Peel notu
len in elkaar „gedraaid" waren, die
een geheel ander beeld van de ver
gadering gaven, dan er in werke
lijkheid was. Een ander voorbeeld
noemde hij de verdediging van de
aanleg van de Karpatenlaan door
een ambtenaar in de raadsvergade
ring.
De VOORZITTER bestreed deze
punten energisch en het werd een
nietes-welletjes spelletje, tot BETE
RAMS vroeg of men klachten had
over ambtenaren, niet iedereen het
recht had om zich via de raad daar
over te beklagen. Hij zag hier
evenals de rest van de raad bar
weinig gevaren.
DEN BROK handhaafde zijn be
zwaren tegen de presentatie van
Venray op de Horster tentoonstel
ling, die hij slecht vond. Hij bood
aan voor nieuwe foto's te zorgen,
wat in dank aanvaard werd.
VRAGENUURTJE
De VVD had en heeft zijn bezwa
ren tegen openheid, als die met zich
brengt dat het bestuur aan gezag
inboet, en zelf geleid wordt in plaats
van te leiden.
THIJSSEN meent dat het vragen
uurtje een goed model is voor de
wijze waarop de raad speelt en be
speeld wordt. Dat wordt voor meer
dere raadsleden een ergernis. En als
men zou laten stemmen over al dan
niet voortbestaan van dat vragen
uurtje dan verdween het vragen
uurtje.
Ook VAN DER STERREN en BE
TERAMS moesten vraagtekens zet
ten ,bij de wijze waarop nu het vra
genuurtje funktioneert.
B. en W. zullen deze zaak nog
eens bespreken, maar blijven bij
hun stelling, dat wil men inspraak
mogelijk maken, er offers gebracht
zullen moeten worden en er reke
ning mee gehouden moet worden,
dat die vertragend kan werken. Het
grote goed, dat het betrekken van
de burgers bij het nemen van be
slissingen is, maakt dat echter de
moeite waard, aldus B. en W. Het
was deze stelling, die VAN DER
LOCHT in goud ingelijst in de B.
en W. kamer wil hangen.
HOGEROP
i
Boos had de WD zich gemaakt
dat B. en W. suggereerde dat THIJS
SEN alle mensen, die van een door
de raad genomen besluit in beroep
gana, „inspraak-ziek" zou hebben
genoemd. Niets is minder waar, al
dus THIJSSEN, die duidelijk stelde
dat hij hierbij duidelijk degenen ge
noemd had, die nadat ze bij Veltum
2 alle kansen van inspraak gehad
hebben, maar hun zin daarbij niet
volledig kregen doorgevoerd op
grond van redelijke en reëele mo
tieven door B. en W. en de raad
aangedragen, het nu hoger-op gin
gen zoeken als een soort wraakne
ming, daarbij ernstig de belangen
schadend van mede-burgers.
WIEGANT verweet het college,
dat zij weliswaar het recht niet ont
kent om het hoger-op te zoeken,
maar van de andere kant ook zegt,
dat die mensen dan toch van te vo
ren zich dienen af te vragen of de
schade ,die ze andere mensen toe
doen, daartegen opweegt. Het col
lege zelf zal die overweging mee
moeten nemen en bedenken dat de
burger weinig of geen andere mo
gelijkheden heeft dan hoger-op te
gaan ,als zijn inspraak niet wordt
gehonoreerd. Dit laatste gaf de
VOORZITTER wel toe. De maatre
gel, dei hij vergeleek met een
schieten op muizen met een kanon,
moest genuanceerder kunnen wor
den uitgevoerd, in plaats van, zoals
nu, alles te blokkeren. Maar juist
daarom zal ook van alle betrokken
partijen gevraagd moeten worden
niet alleen te staan op het „krijgen
van hun eigen zin", doch de belan
gen van alle betrokkenen goed voor
ogen te houden.
OPENSTELLING GEMEENTEHUIS
op andere uren dan nu, zoals VAN
DER LOCHT bepleitte, gaat niet
door. Men is bang met de vakbon
den ruzie te krijgen, terwijl uit niets
blijkt dat er nu manco's zijn.
ADVIESCOMMISSIE
MIDDEN- EN KLEINBEDRIJF
I
B. en W. zijn de twee grootste
frakties in zoverre tegemoet geko
men, dat zij op hun wens een ad
viescommissie krijgen voor 't klein
en middenbedrijf, waarin ook twee
leden van de raad zitting zullen heb
ben.
Van de kant van WIEGANT en
DE NBROK vond men de instelling
van een dergelijke adviescommissie
flauwekul, want oz kan men wel
adviescommisies gaan maken voor
alle groeperingen, maar desondanks
zal ze er gaan komen.
- S
VOOR BRUILOFTEN EN FEESTEN
TIJDIG RESERVEREN s.v.p.
Wij wensen U 'n VOORSPOEDIG 1975
Stationsweg 147 - Venray - tel. 1510
De beste manier om het Kerstge
beuren zijn werkelijke betekenis te
ontnemen, met name wat het bete
kent in ons persoonlijk leven, is het
te romantiseren. Bij uitstek daartoe
geschikt is de passage uit het Kerst
verhaal, waarin Maria haar Zoon in
doeken windt en Hem neerlegt in
een kribbe, omdat voor hen geen
plaats was in de herberg. Daar kan
men dna heel, dierbaar over doen en
er is in woord en beeld ook heel
direbaar over gedaan.
Het wordt allemaal veel reëler,
toen en nu, wanneer we de zaken
in de juiste proporties zetten. Jozef
en Maria zullen niet de enigen zijn
geweest, die slachtoffers werden
van de tijdelijke woningnood die in
Betlehem heerste tijdens de volks
telling. Men liep altijd het risico, dat
de karavanserai vol was. Dna moest
men zich maar behelpen. Dat is zo
de gewone gang van zaken. Het is
vol en het is druk, iedereen heeft
zijn besognes.
Zo was het toen. En zo is het nu.
We hebben het alleen nog drukker.
En we zijn geen Oosterlingen, die
wijsgerig het evenwicht weten te
vinden tussen spanning en ontspan
ning, aktiviteit en bespiegeling. Wij
zijn echte werkmieren. We hebben
vaak het gevoel, dat we spijbelen
als we er eens even tussen uit trek
ken. Het werk gaat met ons mee
tijdens het weekeinde, tijdens de
vakantie. We zijn altijd maar bezig.
De welvaart moge ons leven ver
aangenamen, ze stelt ook steeds ho
gere eisen aan onze inspanning. De
machine mogen ons van veel zware,
slaafse arbeid hebben verlost, het
wer kvereist ook mear scholing en
concentratie.
De ontwikkeling van wetenschap
en techniek gaat zo snel, dat wie
even rust, meteen achter is. De mo
dernste vindingen zijn al reeds ver
ouderd wanneer ze gematerialiseerd
zijn.
Onze ogen vliegen de werld over.
We worden geconfronteerd met wat
er gebeurt in andere werelddelen,
en dat niet alleen, maar we zijn er
ons van bewust, dat het ons alle
maal raakt, dat in een uithoek van
de wereld over onze toekomst kan
worden beslist. En op de achter
grond van veler denken staat de on
bestemde angst voor een catastrofe,
die plots een einde kan maken aan
de vrede, de welvaart en het leven.
Al die gedachten, zorgen, inspan
ningen, plannen en wensen zijn te
gast in de karavanserai van ons
leven.
Daardoor is er geen plaats voor
Hem, die gekomen is om de wereld
met God te verzoenen.
Wanneer we dit gebeuren roman
tiseren kijken we door de ruit naar
wat zich daar afspeelt bij kaarslicht,
bij de kerstboom met sparregroen
en namaaksneeuw. Het is een plaat
je, een kleurenfilm. Het kan ons
vertederen en sentimenteel maken.
Maar eht is tweeduizend jaren ge
leden gebeurd. Ergens in Palestina.
Dat kan ons ook gebeuren tijdens
de kerkdienst in de kerk. We kun
nen er naar luisteren en we kunnen
er van zingen, maar de deur van
onze herberg blijft dicht. We zijn
vol.
Vol met dingen van het dagelijks
leven. De zorgen en de plezieren, de
kansen en de tegenvallers. De toe
komst van de zaak, de toekomst van
de kindreen ,onze gezondheid wel
licht ,de aanslag van de belasting
miscshien. politieke, economische,
sociale en zelfs religieuze problemen.
Maar voor Hem is er geen plaats.
Niet slechts tweeduizend jaren ge
leden werd er geklopt aan de deur
van een Oosterse herberg. Vandaag
wordt er geklopt aan de deur van
ons hart, door Hem, die het zelf
heeft gezegd: „Zie, ik sta aan de
deur en ik klop".
De raad heeft bij de eindbeschou
wingen over de begroting toch nog
enkele opmerkingen gehad. O.m.
over de belastingen, welke van ge
meentewege geheven worden.
Zo vond WIEGANT de redenatie
dat verfijning van de reinigings
rechten (zodat b.v. bejaarden min
der betalen dan grote gezinnen) wel
degelijk doorgevoerd moet worden.
Ook DEN BROK toonde zijn te
leurstelling over het feit, dat B. en
W. zeggen daar geen kans toe te
zien.
De PvdA kondigde aan met een
initiatief tot die verfijning te zullen
komen, hetgeen, blijkens het ant
woord van de VOORZITTER door
deze met belangstelling tegemoet
wordt gezien.
Later bleek ook n.a.v. vragen
van VAN DER STERREN dat het
college eventueel bereid is voor het
zgn. buitengebied misschien iets te
wallen doen met ontheffingen, maar
die kosten ook 20,
THIJSSEN begreep niet waar men
in het buitengebied dan wel met de
rommel bleef en noemde het reini
gingsrecht toch niet dermate hoog,
dat men terwille van het geheel, dit
individueel niet op kan brengen.
VAN VALKENGOED had wat
moeite met de opmerking van het
college dat een belastingdruk van
86,90 per inwoner zo niet gesteld
mag worden, omdat het in feite een
gemiddelde is. De een betaalt meer,
de ander minder. Maar het komt er
wel op neer, dat iedere Venrayer
van klein tot groot, van oud tot jong
dat bedrag op tafel moet leggen,
aldus VAN VALKENGOED.
In dat verband drong hij er nog
maals op aan, dat men van ge
meentewege zo efficiënt mogelijk
zal werken. Die toezegging kreeg hij
van de VOORZITTER, die stelde
dat telkens opnieuw juist de effi-
ciëncy op het gemeentehuis wordt
gekontroleerd, zonder dat echter
daarbij de zorgvuldigheid geweld
wordt aangedaan.
T.a.v. de gemeentelijke belastin
gen merkte hij op, dat men wel
moet bedenken dat in het algemene
belastingpakket, wat de burger krijgt
te betalen, de gemeentelijke belas
tingen wel het kleinste aandeel zijn.
Maar het is inderdaad een aandeel,
dat echter diezelfde burger er wel
aan herinnert dat hij wel vele wen
sen kan hebben, doch dan ook be
reid moet zijn daarvoor (meer) te
betalen.
VAN DER STERREN had met
vreugde gehoord dat de keurlonen
een zaak van de.regering gaan wor
den. Hij wilde weten wanneer en
kreeg ten antwoord dat deze minis
ter er voor voelt in 1975 de zaak
af te wikkelen. Of dat echter ook
gebeuren zal is een andere vraag.
VAN DER STERREN's bezwaar
tegen deze keurlonen zaten kenne
lijk in het feit dat bij vervoer van
vlees van het ene distrikt naar het
andere, opnieuw keurlonen betaald
moeten wordijen, doch deze regeling
kan de gemeente ook niet verande
ren.
Het aandringen van verschillende
frakties om voorzichtig te zijn met
de trend-matige verhogingen van de
gemeentelijke belasting kwam als
mosterd na de maaltijd. De vorige
vergadering reeds rolden die ver
hogingen onder de hamer door,
zoider dat daar al te veel heisa
over gemaakt werd.