Bestuurlijke organisatie BETHLEHEM ROMANTIEK Belastingen onder de loupe WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN |g|^^ komtïelsa^H ISpCCjt^ ReejRgrislcjiRen DE SFEERVOLLE ZAAL LINDERS V0LLEBERG VRIJDAG 27 DECEMBER 1974 No. 52 VIJF EN NEGENTIGSTE JAARGANG VOOR AL UW DRANKEN PEEL EN MAAS VOOR AL UW DRANKEN DRUK- EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652 ADVERTENTIEPRIJS 21 cL par mm. ABONNEMENTS PRIJS PER HALFJAAR 8,50 (bij vooruitbetaling) DE GEWESTVORMING I is bij deze begrotingsbehandeling menigmaal aan de orde geweest. De WD is er niet bepaald kapot van en blijft ook, nu er tekenen aan de hemel verschijnen, die de vor ming van een gewest Noord-Lim burg schijnen mogelijk te maken, toch weer, bij monde van THIJS- SEN vrij krities. Zij vraagt zich na melijk af of er bij de mensen wel zulk een grote behoefte bestaat aan zo'n gewestvorming. En daarnaast zijn de bestaande wetten voor bo- vengemeentelijke aanpak van ver schillende zaken gewoon ontoerei-' kend volgens de WD. Voor de PvdA komt dat gewest er nu gelukkig wel, al zijn er weer de nodige barrières opgeworpen. Hoe denkt het college die te kunnen ne men, was haar vraag. Ook BETERAMS vindt gewest vorming nog altijd een ingewikkelde zaak. Maar goed, men heeft nu de koppen bijeen en wanneer denkt men nu van start te gaan? De VOORZITTER, die als lid van de commissie van goede diensten veel heeft gedaan om de vastgelo pen wagen van de gewestvorming weer aan het rijden te krijgen, was duidelijk op zijn best bij de verde diging van dit punt. Hij stelde dat wel degelijk indertijd de mening van het publiek gepeild is toen de Vereniging van Nederlandse Ge meenten het onderzoek naar de ge westvorming in Noord Limburg in heeft gesteld. Iets anders is of men van de burger een grote betrokken heid en een eigen mening kan ver wachten over het lokale en regio nale bestuursproces. Dat kan men echter wel verwachten van degenen die daarbij betrokken zijn zoals bij de raadsleden .Zij kunnen met na me zeggen of het zinnig is dat men bepaalde zaken gezamenlijk in bo- ven-gemeentelijk verband aan gaat pakken. Zij moeten bekijken of men bepaalde wensen, die leven, beter bovengemeentelijk kan vervullen dan lokaal. Lokaal kan dat dikwijls niet en tot nu toe heeft men dan geprobeerd zulks te bereiken via gemeenschappelijke regelingen. Maar ook al vanwege het groot aantal zijn die dikwijls ondoorzichtig ge worden of aan het worden. Bij dat alles speelt, ook weer bij diezelfde bestuurders, dikwijls een soort angst voor identiteitsverlies. Dat is de reden, waarom de aanvan kelijke opzet voor een gewest is afgezwakt en het gewest zich nu alleen kan bezig houden met zaken, die uitdrukkelijk door elke deelne mer als bovengemeentelijk worden bestempeld. Men kan daar zijn be denkingen tegen hebben en het kunnen barrières zijn maar de wa gen rolt nu (als de gemeenten er mee akkoord gaan) en dan komt men tenminste ergens. Nu nergens. En al doende leert men. Hopelijk zal de grootste schrik weggenomen worden en zal men ook het gewest als iets goeds gaan ervaren. Wan neer die wagen precies gaat rollen, wist ook de VOORZITTER niet. De betrokken raden krijgen voor 1 maart te beslissen, maar voordat dan 'bestuur e.d. gekozen zijn, zal het wel augustus zijn voordat het officiële startsein kan worden ge geven. BINNEN-GEMEENTELIJKE DECENTRALISATIE kan men het beste vertalen met de woorden: betrokkenheid, inspraak, dorps- en wijkraden. Een van de stellingen van B. en W. is dat in spraak een proces is dat geleerd moet worden en dat in brede kring bekend gemaakt moet worden. Daar was VAN DER LOCHT het wel mee eens maar dan zal B. en W. daar ook wat aan moeten doen. Ook WIEGANT vroeg zich af hoe B. en W. dat willen stimuleren. Het antwoord was dat men de Vereniging van Ned. Gemeenten een onderzoek naar dit participatiepro ces laat instellen en dan b.v. eens bekijken gaat, of men aan dorps- en wijkraden publiekrechterlijke taken op gaat dragen, zoals WIEGANT b.v. wil. Maar v. d. STERREN en BETE RAMS denken dat maar dorpsraden gesteld zijn op zulke publiek-rech- terlijke taken. Men vindt dit werk nog te veel in opbouw, omdat nu al te zwaar te gaan belasten. JANSSEN wees in dit verband op het komende vertrek van de buurt werkster en vroeg wat het college daarmee wil, want nu komen de vrijwilligers weer in de kou te staan. BETERAMS kon zich niet aan de indruk onttrekken dat de behoefte aan inspraak groter wordt voorge steld, dan ze in werkelijkheid is. De VOORZITER vertelde dat bin nengemeentelijke decentralisatie een proces is, dat men niet moet pro beren te forceren. Wat het college wil doen, is het publiek zo ruim mo gelijk informeren. Daarnaast wil zij Handelsmij. Geven b.v. Weert-Maaseikerweg-153 Maastricht Meerssenerweg 91 Venlo Antoniuslaan 2 In Bethelehem vertelden ze met trots, vertelden ze aan elk, die wilde horen, hoe in dit dorp, zo aanzienlijk thans de grote koning David was geboren. Daar, wezen ze het de bezoeker aan, daar, waar de herders met hun kudden weidden, daar waar de herder David eens gegaan, die gans zijn volk naar macht en roem zou leiden. En de profeten hadden het voorspeld: uit Bethlehem zou de Verlosser komen, die 't eeuwig rijk van vrede stichten zou, waarvan ze nu nog enkel konden dromen. Dit dorp, waar men in Rome nauw van wist, dat het bestond, zou eens, als Rome was verdwenen, in 't middelpunt van de historie staan als door het licht der eeuwigheid beschenen. Onder hun tobbend, dagelijks bestaan, hun afkeer van de heerszucht der Romeinen, verwachtten ze het hemels Licht, dat eens, helderder dan de zon, voor elk zou schijnen. Maar toen de eng'len, zingend in de nacht, hen naar de krib van de Verlosser riepen en 't kleine Bethlehem verheven werd tot wereldfaam toen lagen zij en sliepen. van haar kant graag een antwoord krijgen uit datzelfde publiek over wensen, over goed- of afkeuringen van een bepaald beleid. Er moet een soort wisselwerking komen, waar voor bij dat laatste punt b.v. de dorps- en wijkraden wellicht hel pen kunnen. Daarnaast kan men via het onderzoek proberen bepaalde procedures voor inspraak en betrok kenheid vastgesteld te krijgen. Te doen of er geen inspraak nodig is en daar geen behoefte aan is, is on zin in deze tijd. Die behoefte be staat, ook al als teken van bewust wording .Dat er misschien onjuist gebruik van wordt gemaakt, dient geen reden te zijn om ze niet te ac cepteren. Want inspraak kan ook de vervreemding tegen gaan. In deze hele materie is het ei van Columbus nog lang niet gevonden, maar samen met de raad en andere instanties kan men proberen de be trokkenheid zo'groot mogelijk te maken. Dat de buurtwerkster gaat ver trekken is al reden voor B. en W. geweest om met de stuurgroep en S.S.O. kontakt op te nemen om een oplossing te vinden. Zeker is dat men met een wat kleinere commis sie dan de huidige stuurgroep de nieuwe buurtwerker zal gaan bege leiden. THIJSSEN merkte in de dupliek op, dat z.i. ook de raad zich hier mede te bemoeien had, want ook het buurtwerk vraagt de belangstelling van de raad. Hij had daarom lie ver een raadscommissie voor dat buurtwerk. De VOORZITER wilde hierover meteen liever geen uitspraak doen. Wel wilde hij dit vraagstuk de com missie voor maatschappelijk werk eens voorleggen om hun standpunt hierover eens te horen. DEMOCRATISERING VAN DER LOCHT kreeg te ho ren dat zijn voorstel om f 10.000, op de begroting uit te trekken voor begeleiding van de democratiserings processen binnen bedrijven, zieken huizen .inrichtingen e.d. niet door 't college wordt overgenomen. Zij wil in eigen kring en naar de burgers toe dat proces graag bevorderen, maar meent dat wat VAN DER LOCHT wil ,door andere instituten wordt gedaan als vak- en andere or ganisaties. Daarmede bleek VAN DER LOCHT het niet eens, want democratisering was volgens hem het welzijn bevorderen van de bur gers en dat is een der eerste taken van een gemeente. MEN is daar nog lang en breed over aan de gang geweest maar het college gaf geen krimp. Wel gaf secretaris POELS een kort resumé van het democratiserings proces in eigen kring, waarbij hij opmerkte, dat het organisatiemodel, dat men op Venrays gemeentehuis kent, een goede democratische op bouw kent, al worden alle moge lijkheden daarvan ook daar niet al tijd ten volle benut. PLANNING EN ONDERZOEK haalde bij de raad een dikke vol doende, bij alle partijen. WIEGANT drong aan om de mo gelijkheden, welke deze afdeling biedt ook optimaal te benuten, in die zin dat deze afdeling b.v. bij plan Landweert als de ruimten be kend zijn, die daar benut gaan wor den en men weet wat men daar gaat bouwen en hoe men het in gaat de len, een rapport over de leefbaar heid op tafel brengt. Dan weet men van te voren al, wat er gebeuren moet en niet, net als nu, dat een en ander eerst op gang komt, als er om gevraagd wordt. Ook hier is lang en breed over gepraat, waarbij men van de kant van het college stelde dat men moeilijk al voorzie ningen kan gaan treffen, zonder dat de betrokken mensen hierbij in spraak gehad hebben, doch men vond uiteindelijk elkaar dat men in ieder geval bij plan Landweert in zoverre een proef kan nemen, dat men kan zien of wat WIEGANT wil realiseerbaar is. VAN VALKENGOED bracht na mens de raad de tevredenheid naar voren over de afdeling personeels zaken, doch waarschuwde wel dat men het organisatieschema op tijd zal dienen aan te passen aan nieu we ontwikkelingen. COMMUNICATIE De uitdaging van VAN DER LOCHT om met voorbeelden te sta ven dat ambtenaren zich te formeel en te technisch opstellen, nam de ze aan, door te stellen dat men op Gemeentewerken geen oog heeft voor andere disciplines of denkbeel den en lat na een gesprek met de Werkgroep Limburgse Peel notu len in elkaar „gedraaid" waren, die een geheel ander beeld van de ver gadering gaven, dan er in werke lijkheid was. Een ander voorbeeld noemde hij de verdediging van de aanleg van de Karpatenlaan door een ambtenaar in de raadsvergade ring. De VOORZITTER bestreed deze punten energisch en het werd een nietes-welletjes spelletje, tot BETE RAMS vroeg of men klachten had over ambtenaren, niet iedereen het recht had om zich via de raad daar over te beklagen. Hij zag hier evenals de rest van de raad bar weinig gevaren. DEN BROK handhaafde zijn be zwaren tegen de presentatie van Venray op de Horster tentoonstel ling, die hij slecht vond. Hij bood aan voor nieuwe foto's te zorgen, wat in dank aanvaard werd. VRAGENUURTJE De VVD had en heeft zijn bezwa ren tegen openheid, als die met zich brengt dat het bestuur aan gezag inboet, en zelf geleid wordt in plaats van te leiden. THIJSSEN meent dat het vragen uurtje een goed model is voor de wijze waarop de raad speelt en be speeld wordt. Dat wordt voor meer dere raadsleden een ergernis. En als men zou laten stemmen over al dan niet voortbestaan van dat vragen uurtje dan verdween het vragen uurtje. Ook VAN DER STERREN en BE TERAMS moesten vraagtekens zet ten ,bij de wijze waarop nu het vra genuurtje funktioneert. B. en W. zullen deze zaak nog eens bespreken, maar blijven bij hun stelling, dat wil men inspraak mogelijk maken, er offers gebracht zullen moeten worden en er reke ning mee gehouden moet worden, dat die vertragend kan werken. Het grote goed, dat het betrekken van de burgers bij het nemen van be slissingen is, maakt dat echter de moeite waard, aldus B. en W. Het was deze stelling, die VAN DER LOCHT in goud ingelijst in de B. en W. kamer wil hangen. HOGEROP i Boos had de WD zich gemaakt dat B. en W. suggereerde dat THIJS SEN alle mensen, die van een door de raad genomen besluit in beroep gana, „inspraak-ziek" zou hebben genoemd. Niets is minder waar, al dus THIJSSEN, die duidelijk stelde dat hij hierbij duidelijk degenen ge noemd had, die nadat ze bij Veltum 2 alle kansen van inspraak gehad hebben, maar hun zin daarbij niet volledig kregen doorgevoerd op grond van redelijke en reëele mo tieven door B. en W. en de raad aangedragen, het nu hoger-op gin gen zoeken als een soort wraakne ming, daarbij ernstig de belangen schadend van mede-burgers. WIEGANT verweet het college, dat zij weliswaar het recht niet ont kent om het hoger-op te zoeken, maar van de andere kant ook zegt, dat die mensen dan toch van te vo ren zich dienen af te vragen of de schade ,die ze andere mensen toe doen, daartegen opweegt. Het col lege zelf zal die overweging mee moeten nemen en bedenken dat de burger weinig of geen andere mo gelijkheden heeft dan hoger-op te gaan ,als zijn inspraak niet wordt gehonoreerd. Dit laatste gaf de VOORZITTER wel toe. De maatre gel, dei hij vergeleek met een schieten op muizen met een kanon, moest genuanceerder kunnen wor den uitgevoerd, in plaats van, zoals nu, alles te blokkeren. Maar juist daarom zal ook van alle betrokken partijen gevraagd moeten worden niet alleen te staan op het „krijgen van hun eigen zin", doch de belan gen van alle betrokkenen goed voor ogen te houden. OPENSTELLING GEMEENTEHUIS op andere uren dan nu, zoals VAN DER LOCHT bepleitte, gaat niet door. Men is bang met de vakbon den ruzie te krijgen, terwijl uit niets blijkt dat er nu manco's zijn. ADVIESCOMMISSIE MIDDEN- EN KLEINBEDRIJF I B. en W. zijn de twee grootste frakties in zoverre tegemoet geko men, dat zij op hun wens een ad viescommissie krijgen voor 't klein en middenbedrijf, waarin ook twee leden van de raad zitting zullen heb ben. Van de kant van WIEGANT en DE NBROK vond men de instelling van een dergelijke adviescommissie flauwekul, want oz kan men wel adviescommisies gaan maken voor alle groeperingen, maar desondanks zal ze er gaan komen. - S VOOR BRUILOFTEN EN FEESTEN TIJDIG RESERVEREN s.v.p. Wij wensen U 'n VOORSPOEDIG 1975 Stationsweg 147 - Venray - tel. 1510 De beste manier om het Kerstge beuren zijn werkelijke betekenis te ontnemen, met name wat het bete kent in ons persoonlijk leven, is het te romantiseren. Bij uitstek daartoe geschikt is de passage uit het Kerst verhaal, waarin Maria haar Zoon in doeken windt en Hem neerlegt in een kribbe, omdat voor hen geen plaats was in de herberg. Daar kan men dna heel, dierbaar over doen en er is in woord en beeld ook heel direbaar over gedaan. Het wordt allemaal veel reëler, toen en nu, wanneer we de zaken in de juiste proporties zetten. Jozef en Maria zullen niet de enigen zijn geweest, die slachtoffers werden van de tijdelijke woningnood die in Betlehem heerste tijdens de volks telling. Men liep altijd het risico, dat de karavanserai vol was. Dna moest men zich maar behelpen. Dat is zo de gewone gang van zaken. Het is vol en het is druk, iedereen heeft zijn besognes. Zo was het toen. En zo is het nu. We hebben het alleen nog drukker. En we zijn geen Oosterlingen, die wijsgerig het evenwicht weten te vinden tussen spanning en ontspan ning, aktiviteit en bespiegeling. Wij zijn echte werkmieren. We hebben vaak het gevoel, dat we spijbelen als we er eens even tussen uit trek ken. Het werk gaat met ons mee tijdens het weekeinde, tijdens de vakantie. We zijn altijd maar bezig. De welvaart moge ons leven ver aangenamen, ze stelt ook steeds ho gere eisen aan onze inspanning. De machine mogen ons van veel zware, slaafse arbeid hebben verlost, het wer kvereist ook mear scholing en concentratie. De ontwikkeling van wetenschap en techniek gaat zo snel, dat wie even rust, meteen achter is. De mo dernste vindingen zijn al reeds ver ouderd wanneer ze gematerialiseerd zijn. Onze ogen vliegen de werld over. We worden geconfronteerd met wat er gebeurt in andere werelddelen, en dat niet alleen, maar we zijn er ons van bewust, dat het ons alle maal raakt, dat in een uithoek van de wereld over onze toekomst kan worden beslist. En op de achter grond van veler denken staat de on bestemde angst voor een catastrofe, die plots een einde kan maken aan de vrede, de welvaart en het leven. Al die gedachten, zorgen, inspan ningen, plannen en wensen zijn te gast in de karavanserai van ons leven. Daardoor is er geen plaats voor Hem, die gekomen is om de wereld met God te verzoenen. Wanneer we dit gebeuren roman tiseren kijken we door de ruit naar wat zich daar afspeelt bij kaarslicht, bij de kerstboom met sparregroen en namaaksneeuw. Het is een plaat je, een kleurenfilm. Het kan ons vertederen en sentimenteel maken. Maar eht is tweeduizend jaren ge leden gebeurd. Ergens in Palestina. Dat kan ons ook gebeuren tijdens de kerkdienst in de kerk. We kun nen er naar luisteren en we kunnen er van zingen, maar de deur van onze herberg blijft dicht. We zijn vol. Vol met dingen van het dagelijks leven. De zorgen en de plezieren, de kansen en de tegenvallers. De toe komst van de zaak, de toekomst van de kindreen ,onze gezondheid wel licht ,de aanslag van de belasting miscshien. politieke, economische, sociale en zelfs religieuze problemen. Maar voor Hem is er geen plaats. Niet slechts tweeduizend jaren ge leden werd er geklopt aan de deur van een Oosterse herberg. Vandaag wordt er geklopt aan de deur van ons hart, door Hem, die het zelf heeft gezegd: „Zie, ik sta aan de deur en ik klop". De raad heeft bij de eindbeschou wingen over de begroting toch nog enkele opmerkingen gehad. O.m. over de belastingen, welke van ge meentewege geheven worden. Zo vond WIEGANT de redenatie dat verfijning van de reinigings rechten (zodat b.v. bejaarden min der betalen dan grote gezinnen) wel degelijk doorgevoerd moet worden. Ook DEN BROK toonde zijn te leurstelling over het feit, dat B. en W. zeggen daar geen kans toe te zien. De PvdA kondigde aan met een initiatief tot die verfijning te zullen komen, hetgeen, blijkens het ant woord van de VOORZITTER door deze met belangstelling tegemoet wordt gezien. Later bleek ook n.a.v. vragen van VAN DER STERREN dat het college eventueel bereid is voor het zgn. buitengebied misschien iets te wallen doen met ontheffingen, maar die kosten ook 20, THIJSSEN begreep niet waar men in het buitengebied dan wel met de rommel bleef en noemde het reini gingsrecht toch niet dermate hoog, dat men terwille van het geheel, dit individueel niet op kan brengen. VAN VALKENGOED had wat moeite met de opmerking van het college dat een belastingdruk van 86,90 per inwoner zo niet gesteld mag worden, omdat het in feite een gemiddelde is. De een betaalt meer, de ander minder. Maar het komt er wel op neer, dat iedere Venrayer van klein tot groot, van oud tot jong dat bedrag op tafel moet leggen, aldus VAN VALKENGOED. In dat verband drong hij er nog maals op aan, dat men van ge meentewege zo efficiënt mogelijk zal werken. Die toezegging kreeg hij van de VOORZITTER, die stelde dat telkens opnieuw juist de effi- ciëncy op het gemeentehuis wordt gekontroleerd, zonder dat echter daarbij de zorgvuldigheid geweld wordt aangedaan. T.a.v. de gemeentelijke belastin gen merkte hij op, dat men wel moet bedenken dat in het algemene belastingpakket, wat de burger krijgt te betalen, de gemeentelijke belas tingen wel het kleinste aandeel zijn. Maar het is inderdaad een aandeel, dat echter diezelfde burger er wel aan herinnert dat hij wel vele wen sen kan hebben, doch dan ook be reid moet zijn daarvoor (meer) te betalen. VAN DER STERREN had met vreugde gehoord dat de keurlonen een zaak van de.regering gaan wor den. Hij wilde weten wanneer en kreeg ten antwoord dat deze minis ter er voor voelt in 1975 de zaak af te wikkelen. Of dat echter ook gebeuren zal is een andere vraag. VAN DER STERREN's bezwaar tegen deze keurlonen zaten kenne lijk in het feit dat bij vervoer van vlees van het ene distrikt naar het andere, opnieuw keurlonen betaald moeten wordijen, doch deze regeling kan de gemeente ook niet verande ren. Het aandringen van verschillende frakties om voorzichtig te zijn met de trend-matige verhogingen van de gemeentelijke belasting kwam als mosterd na de maaltijd. De vorige vergadering reeds rolden die ver hogingen onder de hamer door, zoider dat daar al te veel heisa over gemaakt werd.

Peel en Maas | 1974 | | pagina 5