Waterschap onderdeel van het Zuiveringschap De eerste van velen kwam terug.... DRUKWERK Leenenl Leenenl WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Geen Peel en Maas in de kermisweek een huis kopen een huis verkopen VENRAYS ZORGENKINDEREN OP VAKANTIE Waf komt er op Venrayse kermis VRIJDAG 26 JUL11974 Nr. 30 VIJF EN NEGENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS VOOR AL UW DRANKEN DRUK- EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652 VOOR AL IJW DRANKEN ADVERTENTIEPRIJS 21 et per mm. ABONNEMENTS PRIJS PER HALFJAAR 8,50 (bij vooruitbetaling) De hoofdingelanden van het waterschap een prachtige naam voor het veel prozaïscher: bestuurslid hebben het hun voorzit ter E. Nabben niet al te moeilik gemaakt op dt jongste vergade ring van dit schap. De Sevenumse watergraaf was de dag tevoren juist 65 jaren geworden en dan kan men moeilijk als verjaardas- cadeau beroerd gaan doen op de vergadering. Bovendien bleek er hij de afrekening van 1973 nog een overschot, dus mijn liefje wat wil je nog meer ZUIVERINGSCHAP Waar de vergadering het meest belangstellend naar was, is de kwes tie van het Zuiveringschap Limburg. Dit nieuwe lichaam dat zich o.m. bezig gaat houden met de kwaliteit van het water, moet uiteraard nauw samenwerken met de Limburgse waterschappen, die tot heden de kwantiteit van datzelfde water re gelden. Er zijn stemmen opgegaan om dan die waterschappen maar op te doeken en het genoemde zuive ringschap zowel het kwalitatieve als het kwantitatieve beheer van het Limburgse water in handen te ge ven. Maar daar voelden de ingelan den bar weinig voor, nu ze zelf nog een stem in het kapittel hebben in zake het waterbeheer. Een inspraak, die wel eens een heel stuk zou kun nen verminderen indien alles cen traal uit Roermond zou worden ge regeld. Daarom hebben de gezamen lijke waterschappen een studiecom missie gevormd, die in deze proble matiek gedoken is en nu Ged. Sta ten hun oordeel heeft gegeven. Hoewel Ged .Staten dat rapport nog onder zich hebben, was de heer Nabben wel bereid hierover iets te zeggen. De studiecommissie is tot de bevinding gekomen dat één zuive ringschap voor Limburg inderdaad het beste is, doch in feite dient te bestaan uit een zestal afdelingen, welke gevormd worden door de thans bestaande waterschappen (waarvan in Midden Limburg enkele samengevoegd worden). Deze afde lingen houden het recht van begro ting, het recht ook om de vaste om slag op te leggen en de verschillen de werken uit te voeren. Het bestuur van het zuivering schap zal bestaan uit 12 leden van de betrokken waterschappen en drie mensen afgevaardigd van de LLTB. Daarnaast brengen de gemeenten 8 leden naar dit bestuur en de Kamer van Koophandel 7 leden. De administraties zullen waar schijnlijk geconcentreerd gaan wor den. Uit de vergadering wilde men kennelijk meer weten. O.m. wat er gaat gebeuren met overtollig perso neel en hoe groot het kantoor in Roermond wel gaat worden. Maar voorzitter Nabben vond het prematuur om daar nu al over te gaan discussiëren. Het is de bedoe ling dat G.S. aan de hand van dat studierapport een soort reglement op gaat stellen. Daarvoor is als streef datum 1 oktober genoemd. Als dat concept-reglement er eenmaal is, wil hij daar graag een aparte ver gadering aan wijden. Voor het overige wilde hij wel kwijt, dat de afspraak is, dat over tollig personeel bij de waterschap pen zal worden overgenomen door het zuiveringschap. Op de vraag of dat zuiveringschap rekent op een kantoor mèt 200 men- sen moest hij het antwoord schul dig blijven. Wel werd de heren ver zocht duidelijk onderscheid te ma ken in de kosten voor de waterbe heersing, zoals die door het water schap geheven worden en de kosten van het zuiveren van dat water, welke op de eerste plaats voor re kening van de vervuilers gaan ko men. I WERKPADEN Een tweede punt, dat de aandacht van de vergadering had, was de aanleg van werkpaden, welke nodig zijn voor de mechanische reiniging van beken en waterlossingen. In Midden-Limburg zijn nog al wat aktiegroepen in het geweer gekomen tegen deze aanleg, omdat er nog al wat bomen en struiken aan ten of fer vielen. In het gebied van het Watreschap Noord Limburg valt dat probleem nog al mee. Er is name lijk goed samenspel met Staatsbos beheer op dat punt en men heeft meer last van mensen, die weiger achtig zijn om dergelijke werkpaden langs hun land aan te laten leggen, dan dat men met bomen en struiken zit te tobben. Waar het niet anders ka n, gaat men rustig om dergelijke partijen heen en in zgn. natuurge bieden komen geen werkpaden. Zgn. varend onderhoud, waarbij men vanaf het water de bermen probeert schoon te houden en daar mede de houtopstand op oevers spaart, is in de snelstromende Noord Limburgse beken niet mogelijk, ook al vanwege de weinig diepgang, wel ke de beken over het algemeen heb ben. VOOR HET OVERIGE bracht deze vergadering weinig op windends. De overleden heer Kessels uit Meerlo werd staande de verga dering herdacht. Hij zal worden op gevolgd door de heer J. Gooren uit Swolgen. Zijn geloofsbrieven, als mede die van dhr. W. Christiaens uit Horst werden in deze vergadering onderzocht en goed bevonden, zodat beide heren de komende vergadering beëdigd kunnen worden. De aankoop van grond voor ver betering van de Oostrumse beek van Th. Camps uit Horst ging zonder commentaar onder de hamer door, evenals verschillende andere pun ten. Daaronder ook nog verschillen de wijzigingen van de begrotingen 1973 en 1974 en de uiteindelijke af rekening van 1973. En het bestuur kreeg de steun van de vergadering inzake haar standpunt dat Rijks waterstaat nog tot 1978 de kosten voor de wateraanvoer tot het inlaat- werk in Griendtsveen heeft te dra gen. Daarvoor is indertijd een proef periode overeen gekomen voor 5 ja ren. Rijkswaterstaat staat op het standpunt, dat die 5 jaren thans om zijn, maar het Waterschap wijst er op dat dat die waterinlaat eerst vo rig jaar effectief is gaan werken, zo dat men van dat tijdstip af die 5 ja ren moet tellen. Over en weer zal daarover nog wel het nodige te doen zijn. ONROEREND GOED BELASTING In de rondvraag werd door enkele leden aangedrongen te streven naar een en dezelfde nieuwe onroerend- goed belasting in het gehele gebied van het waterschap. Terwijl de aan wezige burgemeesters wat zuinig ke ken, stelde de heer Nabben, dat zulks wel idea'a zou zijn, doch dat er verschillende gemeenten zijn, welke deze belasting al ingevoerd hebben of op het punt staan die in te voe ren. Andere daarentegen houden die boot nog even af. Wel heeft het Wa terschap reeds eerder de betrokken gemeenten benaderd over dit punt. Of een schrijven van de gemeente Maasbree aan het Waterschap over deze materie reden moet zijn om opnieuw bij de gemeenten aan te kloppen zal door het bestuur beke ken worden, zo gauw Maasbree's brief aan de orde komt. William Hikson laat midden op het Veulen de wagen stoppen, die hem en zijn vrouw naar dit Venrayse kerkdorp bracht. Hij kijkt zoekend rond, loopt langs een akker vol koren, naar wat heggen en bomen, kijkt weer rond en wijst dan opeens: There it was William Hikson is terug. Terug op de plaats, waar hij voor meer dan 31 jaren in de avondschemering moeder van Staveren ont moette, die op haar beurt voor het eerst van haar leven gecon fronteerd werd met een Tommie Nu 31 jaren later komt hij haar op voorhand vast feliciteren met haar 80e verjaardag op 17 augustus a.s. PADVINDER William Hikson, toen 20 jaren, was als pilot-officer van de R.A.F. in die voor hem gedenkwaardige juni maand van 1943, voor de 31e maal gestart met zijn lichte bommenwer per voor een raid naar 'net Ruhr gebied. Ditmaal was Krefeld aan de beurt. Churchill kon eindelijk wraak gaan nemen voor de ontelbare aan vallen op het Britse eiland in groots opgezette bommen-akties op de ge wichtigste Duitse fabrieken-concen traties. Voor de golven van de zwa re Engelse en Amerikaanse bom menwerpers zwierven de lichtere Halifax, die dienden als padvinders. Ze markeerden de doelen met hun gekleurde fakkels, waartussen de zwaardere broeders hun bommen maar hoefden te laten vallen. Maar op deze 31e vlucht was het geluk niet met Hikson. De Duitse nacht jagers waren nog niet heelmaal van de hemel verdwenen en dat merkte ook deze piloot, die boven Nederland achtervolgd werd door een Duitse Messerschmidt-jager, welke ook hem te pakken kreeg. Zijn vliegtuig ging verloren en hij kon zich ternauwer nood per parachute redden. „Ergens" kwam hij neer, totaal ontredderd door dit avontuur, ken de weg nog steg en wist niet wie of waar de vijand was. GROENE ERWTEN Hij greep in het donker zijn para chute in, kroop in een droge sloot en wachtte de ochtend af. Als die komt, merkt hij dat hij in de nabijheid van wat boerderijen in een klein dorp is neergekomen, waar een hond blaft en zo nu en dan wat mensen lopen. Hij heeft geen notie waar hij is. Het wordt de langste nacht en dag van zijn leven, met een opkomende hon ger, die hij bedwong met wat groene erwten uit de ruiter, waar hij on der gekropen was. Als de nacht valt van de tweede dag trekken boven zijn hoofd weer nieuwe eskaders Duitsland in, maar sterft hij bijna van de dorst. Hij be seft dat hij daar niet langer kan blijven en waagt zich, stijf en stram, onder de ruiter uit en gaat onzeker op stap. Hij blijkt te komen van het Veulen, want het is daar dat hij neergekomen is, maar volgt dan de weg richting Ysselsteyn, waar links en rechts wat boerderijtjes opdui ken .Uit een van hen komt moeder van Staveren, die met haar familie bij buurman in de schuilkelder heeft gezeten. „Hello", zegt die „Duitser" wat benauwd, maar dat zegt moe der van Staveren nog weinig, die het maar raar vindt dat de duistere man maar één laars aan heeft en met zijn andere been in een witte sok rondwandelt. Maar de rest van de familie van Staveren heeft wel door dat er iets vreemds is met die meneer en neemt hem mee het ou derlijk huis in, waar al snel duide lijk wordt dat men te doen heeft met een vlieger uit New Zeeland. DE EERSTE VAN VELEN Zo doet de eerste Engelsman, mid den in de oorlog, zijn entree bij de familie van Staveren, die zich niet realiseert, dat als ze William een maal en een bed geven, wat het vervolg zal zijn. Een vervolg dat be staat uit tientallen piloten, Engel sen, Amerikanen,, Polen, ja zelfs een Rus, die daar allemaal vrij ont haal vinden en dat op nog geen hal ve kilometer van een kazerne, die de Duitsers in datzelfde Veulen hadden opgericht en bemand. Maar dat is een verhaal apart. We gaan weer terug naar een wat ontredderde Hikson, die niet wist wat hem overkwam, toen hij in plaats van groene erwten een be hoorlijke maal kreeg voorgezet en in plaats van naar de gevangenis, naar een bed verwezen werd, dat toevallig open was, omdat de onder duiker, die normaliter al bij de fa milie van Staveren opgenomen was, die avond elders verbleef. Zo is William Hikson in de fami lie van Staveren opgenomen of het dagelijks werk was. Later werd het inderdaad dagelijks werk, maar William was de eerste en dat heeft op beide „partijen" een dergelijk grote indruk gemaakt, dat nu, na 31 jaren, William Hikson en zijn vrouw op een trip door Europa extra een tweedaags afstekertje maken van af Parijs om Mevr. van Staveren en de familie nog even goeden dag te komen zeggen. KINK IN DE KABEL Maar het is ook hem duidelijk, dat dit niet eeuwig duren kan. Hij wil terug en er zijn mensen, die zeggen dat ze hem terug kunnen brengen. Moeder van Staveren heeft daar wel weinig fiducie in, want ze Heren korrespondenten en adverteerders gelieven er re kening mee te houden dat in de kermisweek, dus op VRIJ DAG 9 augustus GEEN Peel en Maas zal verschijnen. Zy doen er goed aan mede delingen en advertenties voor die kermisweek voor woensdag 31 juli aan ons op te geven of in te zenden. heeft links en rechts wel gehoord dat de zgn. piloten-routes voor het merendeel zijn opgerold door de Duitsers, die daar eigen mensen in gesmokkeld hebben en zo achter bestaande organisaties zijn gekomen, die dan op een gegeven ogenblik al lemaal gevangen genomen werden. Maar wie is zijZo heeft Wil liam Hikson op een gegeven moment een burgerpakje aan en komt het ogenblik van afscheid. Als af scheidscadeau geeft hij haar het embleem van de R.A.F., dat zijn in middels opgeruimd uniform sierde en het adres van zijn vader in Nieuw Zeeland. Hij gaat op de fiets naar Roermond. Nu, 31 jaren later somt hij de plaatseri allemaal op, waar hij in Nederland gezeten heeft.. Roermond, Sittard, Tilburg, Groningen en Apel doorn. Allemaal stations op een reis om buiten Nederland te komen, maar het net was dicht en in Apel doorn kreeg de Duitser hem te pak ken. Het werden verschillende Duitse gevangen-lagers tot in Lu- beck toe, waar hij door zijn eigen landslieden bevrijd werd. HET VERDERE VERHAAL gaat over een hernieuwd kontakt met deze Hikson. Na de bevrijding schrijven de van Staveren's naar zijn vader in Nieuw Zeeland, met de vraag, die ze ook aan de vele an dere families van de bij hen onder gedoken piloten gesteld hebben: „Hoe is het uw zoon vergaan, leeft hij nog en gaat het met hem Van deze vader komt een enthou siast verhaal terug van de bevrijde zoon, die al naar Nieuw Zeeland on derweg is. Later volgen blieven van William zelf, die o.m. nooit de ver jaardag van moeder van Staveren vergeet. Als zoon Cor later met emigratie plannen rondloopt biedt de intussen ingenieur géworden Hikson zijn be middeling aan en zorgt dat de mi- gratie-moeilijkheden in Nieuw-Zee- land aan de kant worden geruimd. Als in 1962 moeder van Staveren in datzelfde Nieuw Zeeland haar zoon gaat opzoeken, dan is de eerste, die haar aan boord komt begroeten, William Hikson. En nu bij een Europa-trip maakt, is in het reisprogramma natuurlijk ook Eikenhof weer opgenomen, dat hij na 31 lange jaren zijn vrouw wil laten zien. Zo zit hij dan in de woonkamer van de familie van Staveren. Een wat grijzende man, die naast zijn koffiekop de oude RAF wings heeft liggen, die moeder van Staveren al tijd bewaard heeft. Een wat vreemd oorlogssouvenier, waaraan veel her inneringen kleven. Hij wandelt bui ten wat rond en herkent de dingen, de struiken, de heggen. Hij wijst naar de horizon waar de Duitsers hun kazerne hadden. Duitsers, die wel eens op de boerderij kwamen voor melk en eieren en niet wisten dat achter in de schuur of boven in de kamers de piloten zaten, waar zij soms dag en nacht naar gezocht hadden. De eerste van een lange rij is na 31 jaren weer terug. Terug bij de familie, die eens leven en goed voor hem op spel gezet hebben. Terug om een 80-jarige ook zijn gelukwensen te kunnen aanbieden. Het leven kan soms schoon en hartelijk zijn.Ook voor een pilo ten-moeder voor al uw vaa fan aiunckkol n-v. STIERSTM Ud NBM Ven ray Stationsweg 11 Tel. 04780 - 4438* Venrays Zorgenkinderen hebben een leuke vakantie achter de rug. Zaterdagmorgen hebben de ouders 18 gehandicapten van 6 tot 25 jaren terug kunnen gaan halen in Helden, waar ze op boerdcry de Spiesberg een prima week achter de rug hadden. Er zijn meer vakantiekampen en als we daar de aandacht aan moes ten geven, konden we in deze tijd een extra blad daarmee vullen. Als we voor dit kamp een uitzondering maken, dan doen we dat, omdat fei telijk te weinig wordt stil gestaan bij de problemen, waarmede ouders van zorgenkinderen te maken krij gen. Niet alleen dat het gehandicapte kind steeds opnieuw hun grote zor gen vraagt, maar b.v. een vakantie is er voor deze kinderen niet bij. Ze kunnen praktisch nergens terecht en de ouders zelf moeten iets orga niseren, willen ze ook de zorgen kinderen net als andere kinderen in de vakantie iets extra's geven. DUW KAMPEN Dat is in het verleden wel eens gelukt in de oude DUW kampen bij Ysseltseyn, maar de kosten liepen dermate op, dat zelfs met behulp van de vereniging Ons Zorgenkind het voor de meeste ouders een te grote financiële belasting ging wor den. Dus geen vakantie Maar zoals zo dikwijls heeft men toch weer een oplossing kunnen vinden. Ditmaal in Helden, waar de voorzitter van de plaatselijke afde ling zijn boerderij de Spiesberg be schikbaar stelde voor andere gehan dicapte kinderen. Niet alleen zorgde hij voor een goed onderkomen, doch ook voor prima kampeer-materiaal. „Ik weet wat het is", aldus de heer Hoogendoorn, „een vakantie is niet alleen van belang voor het zor genkind zelf, dat ervaart, dat ook andere kinderen met hun handicap klaar moet zien te komen. Maar zo'n vakantie is ook belangrijk voor veel moeders, die eindelijk eens een week verlost worden van die eeuwig durende zorg Maar bij ons bezoek aan dit kamp bleek dat laatste ook maar betrek kelijk, want voor deze groep bleken 7 leidsters nodig, waarvoor ook weer twee moeders zich beschikbaar had den gesteld. Mevr. Lemmens zwaai de de scepter in de keuken en Mevr. Peters zorgde voor de algehele lei ding. INDIANEN Het moet gezegd zijn dat een boerderij bij uitstek geschikt is voor een vakantiekamp. Bij de zorgenkin deren was de koestal een prachtig dagverblijf en was de varkensstal de slaapplaats. Op de deel was een eetzaal ingericht. Men had het alle maal in indiaanse stijl gehouden en zelfs grote wigwams waren inge richt vo orde jongelui, dat met jute zakken ook echte indianenkleding hadden gemaakt. De bevolking van Grashoek loon de zich een royaal gastheer. Zij zorgden o.m. dat de vakantiegangers een hele dag per huifkar de Peel door konden. En de Ysselsteyn se boerenblaaskapel o.l.v. de heer van 't Hoff kwam in vol ornaat zorgen voor een muzikale avond, die klonk als een klok. Kortom, ieder heeft zijn best gedaan de kinderen echt het idee te geven van een vakantie- in-optima-forma en gezien de reak- ties van de deelnemers was het fei telijk allemaal veel te vlug alweer voorbij. De ouders zorgden dat er geregeld telefonïesne kontakten wa ren en zelfs voor controle in het Venrayse ziekenhuis was een aparte regeling getroffen. Daar stond tel kens een auto voor klaar. Dank zij de belangeloze inzet van leiding en leidsters konden de kos ten van het kamp laag worden ge houden, zodat de ouders, mede door een subsidie van de vereniging Ons Zorgenkind, voor geen onoverkome lijke financiële lasten komen staan. „We hadden feitelijk heel Venray graag naar Helden toegebracht zo zei de aktieve heer Peeters uit Ys selsteyn „om eens te laten zien hoe noodzakelijk een vereniging als Ons Zorgenkind wel is. Dit alles was onmogelijk geweest als niet Venray achter ons had gestaan bij de kol- lekte voor deze vereniging. Dan had men zelf kunnen zien hoeveel geluk men schenken kan En dezelfde ouders zijn thans weer bezig om in september a.s. nog een dagtrip te organiseren naar het recreatieoord de Bergen in Wanroy. Want zij willen dat de gehandicap te kinderen dezelfde mogelijkheden krijgen als uw en mijn kinderen. Misschien dat we daaraan eens wat meer kunnen denken als voor Ons Zorgenkind gekollekteerd wordt, waarbij ook gedacht kan worden aan de eigen inzet als kollektant(e). Degenen, die nieuwsgierig zijn ook al in verband met de financiën naar wat op Venrayse kermis ko men zal, kunnen het volgende ver wachten op de beide Venrayse ker misterreinen: Grote Markt: autoscooter kinderdraaimolen kinderautorij school pinda-oubli-popcornkraam viskraam nougat-suikerspin ijs wagen lijntrekspel rotariospel Hensenius- en Schouwburgplein: Apollo L000 (een nieuw kennisver- maak dat verschrikkelijk snel rond schijnt te draaien) rupsbaan turbo-jet (ook een nieuw kermis vermaak, ongeveer in de vonn van de poliep we'ke we vorig jaar op de kermis hadden) viskraam nougat-suikerkraam ijs wagen pinda-oubli-popcornkraam gebakkraam suikerspin vliegtuigmolen draaimolen schietsalon brievensport holly-cranes (gokspel) bulldozer schuiftafel (gokspel) rolband spel gokspel) klokkenspel (gokspel) stoplichtspel (gokspel) lunapark spookslot

Peel en Maas | 1974 | | pagina 5