Waterschap onderdeel
van het Zuiveringschap
De eerste van velen
kwam terug....
DRUKWERK
Leenenl
Leenenl
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Geen Peel en Maas
in de kermisweek
een huis kopen
een huis verkopen
VENRAYS ZORGENKINDEREN OP VAKANTIE
Waf komt er op
Venrayse kermis
VRIJDAG 26 JUL11974 Nr. 30
VIJF EN NEGENTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
VOOR AL UW DRANKEN
DRUK- EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652
VOOR AL IJW DRANKEN
ADVERTENTIEPRIJS 21 et per mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER HALFJAAR 8,50 (bij vooruitbetaling)
De hoofdingelanden van het waterschap een prachtige naam
voor het veel prozaïscher: bestuurslid hebben het hun voorzit
ter E. Nabben niet al te moeilik gemaakt op dt jongste vergade
ring van dit schap. De Sevenumse watergraaf was de dag tevoren
juist 65 jaren geworden en dan kan men moeilijk als verjaardas-
cadeau beroerd gaan doen op de vergadering. Bovendien bleek er
hij de afrekening van 1973 nog een overschot, dus mijn liefje wat
wil je nog meer
ZUIVERINGSCHAP
Waar de vergadering het meest
belangstellend naar was, is de kwes
tie van het Zuiveringschap Limburg.
Dit nieuwe lichaam dat zich o.m.
bezig gaat houden met de kwaliteit
van het water, moet uiteraard nauw
samenwerken met de Limburgse
waterschappen, die tot heden de
kwantiteit van datzelfde water re
gelden. Er zijn stemmen opgegaan
om dan die waterschappen maar op
te doeken en het genoemde zuive
ringschap zowel het kwalitatieve als
het kwantitatieve beheer van het
Limburgse water in handen te ge
ven. Maar daar voelden de ingelan
den bar weinig voor, nu ze zelf nog
een stem in het kapittel hebben in
zake het waterbeheer. Een inspraak,
die wel eens een heel stuk zou kun
nen verminderen indien alles cen
traal uit Roermond zou worden ge
regeld. Daarom hebben de gezamen
lijke waterschappen een studiecom
missie gevormd, die in deze proble
matiek gedoken is en nu Ged. Sta
ten hun oordeel heeft gegeven.
Hoewel Ged .Staten dat rapport
nog onder zich hebben, was de heer
Nabben wel bereid hierover iets te
zeggen. De studiecommissie is tot de
bevinding gekomen dat één zuive
ringschap voor Limburg inderdaad
het beste is, doch in feite dient te
bestaan uit een zestal afdelingen,
welke gevormd worden door de
thans bestaande waterschappen
(waarvan in Midden Limburg enkele
samengevoegd worden). Deze afde
lingen houden het recht van begro
ting, het recht ook om de vaste om
slag op te leggen en de verschillen
de werken uit te voeren.
Het bestuur van het zuivering
schap zal bestaan uit 12 leden van
de betrokken waterschappen en drie
mensen afgevaardigd van de LLTB.
Daarnaast brengen de gemeenten 8
leden naar dit bestuur en de Kamer
van Koophandel 7 leden.
De administraties zullen waar
schijnlijk geconcentreerd gaan wor
den. Uit de vergadering wilde men
kennelijk meer weten. O.m. wat er
gaat gebeuren met overtollig perso
neel en hoe groot het kantoor in
Roermond wel gaat worden.
Maar voorzitter Nabben vond het
prematuur om daar nu al over te
gaan discussiëren. Het is de bedoe
ling dat G.S. aan de hand van dat
studierapport een soort reglement op
gaat stellen. Daarvoor is als streef
datum 1 oktober genoemd. Als dat
concept-reglement er eenmaal is,
wil hij daar graag een aparte ver
gadering aan wijden.
Voor het overige wilde hij wel
kwijt, dat de afspraak is, dat over
tollig personeel bij de waterschap
pen zal worden overgenomen door
het zuiveringschap.
Op de vraag of dat zuiveringschap
rekent op een kantoor mèt 200 men-
sen moest hij het antwoord schul
dig blijven. Wel werd de heren ver
zocht duidelijk onderscheid te ma
ken in de kosten voor de waterbe
heersing, zoals die door het water
schap geheven worden en de kosten
van het zuiveren van dat water,
welke op de eerste plaats voor re
kening van de vervuilers gaan ko
men.
I
WERKPADEN
Een tweede punt, dat de aandacht
van de vergadering had, was de
aanleg van werkpaden, welke nodig
zijn voor de mechanische reiniging
van beken en waterlossingen. In
Midden-Limburg zijn nog al wat
aktiegroepen in het geweer gekomen
tegen deze aanleg, omdat er nog al
wat bomen en struiken aan ten of
fer vielen. In het gebied van het
Watreschap Noord Limburg valt dat
probleem nog al mee. Er is name
lijk goed samenspel met Staatsbos
beheer op dat punt en men heeft
meer last van mensen, die weiger
achtig zijn om dergelijke werkpaden
langs hun land aan te laten leggen,
dan dat men met bomen en struiken
zit te tobben. Waar het niet anders
ka n, gaat men rustig om dergelijke
partijen heen en in zgn. natuurge
bieden komen geen werkpaden.
Zgn. varend onderhoud, waarbij
men vanaf het water de bermen
probeert schoon te houden en daar
mede de houtopstand op oevers
spaart, is in de snelstromende Noord
Limburgse beken niet mogelijk, ook
al vanwege de weinig diepgang, wel
ke de beken over het algemeen heb
ben.
VOOR HET OVERIGE
bracht deze vergadering weinig op
windends. De overleden heer Kessels
uit Meerlo werd staande de verga
dering herdacht. Hij zal worden op
gevolgd door de heer J. Gooren uit
Swolgen. Zijn geloofsbrieven, als
mede die van dhr. W. Christiaens uit
Horst werden in deze vergadering
onderzocht en goed bevonden, zodat
beide heren de komende vergadering
beëdigd kunnen worden.
De aankoop van grond voor ver
betering van de Oostrumse beek van
Th. Camps uit Horst ging zonder
commentaar onder de hamer door,
evenals verschillende andere pun
ten. Daaronder ook nog verschillen
de wijzigingen van de begrotingen
1973 en 1974 en de uiteindelijke af
rekening van 1973. En het bestuur
kreeg de steun van de vergadering
inzake haar standpunt dat Rijks
waterstaat nog tot 1978 de kosten
voor de wateraanvoer tot het inlaat-
werk in Griendtsveen heeft te dra
gen. Daarvoor is indertijd een proef
periode overeen gekomen voor 5 ja
ren. Rijkswaterstaat staat op het
standpunt, dat die 5 jaren thans om
zijn, maar het Waterschap wijst er
op dat dat die waterinlaat eerst vo
rig jaar effectief is gaan werken, zo
dat men van dat tijdstip af die 5 ja
ren moet tellen. Over en weer zal
daarover nog wel het nodige te doen
zijn.
ONROEREND GOED BELASTING
In de rondvraag werd door enkele
leden aangedrongen te streven naar
een en dezelfde nieuwe onroerend-
goed belasting in het gehele gebied
van het waterschap. Terwijl de aan
wezige burgemeesters wat zuinig ke
ken, stelde de heer Nabben, dat
zulks wel idea'a zou zijn, doch dat er
verschillende gemeenten zijn, welke
deze belasting al ingevoerd hebben
of op het punt staan die in te voe
ren. Andere daarentegen houden die
boot nog even af. Wel heeft het Wa
terschap reeds eerder de betrokken
gemeenten benaderd over dit punt.
Of een schrijven van de gemeente
Maasbree aan het Waterschap over
deze materie reden moet zijn om
opnieuw bij de gemeenten aan te
kloppen zal door het bestuur beke
ken worden, zo gauw Maasbree's
brief aan de orde komt.
William Hikson laat midden op het Veulen de wagen stoppen, die
hem en zijn vrouw naar dit Venrayse kerkdorp bracht. Hij kijkt
zoekend rond, loopt langs een akker vol koren, naar wat heggen
en bomen, kijkt weer rond en wijst dan opeens: There it was
William Hikson is terug. Terug op de plaats, waar hij voor meer
dan 31 jaren in de avondschemering moeder van Staveren ont
moette, die op haar beurt voor het eerst van haar leven gecon
fronteerd werd met een Tommie
Nu 31 jaren later komt hij haar op
voorhand vast feliciteren met haar
80e verjaardag op 17 augustus a.s.
PADVINDER
William Hikson, toen 20 jaren, was
als pilot-officer van de R.A.F. in die
voor hem gedenkwaardige juni
maand van 1943, voor de 31e maal
gestart met zijn lichte bommenwer
per voor een raid naar 'net Ruhr
gebied. Ditmaal was Krefeld aan de
beurt. Churchill kon eindelijk wraak
gaan nemen voor de ontelbare aan
vallen op het Britse eiland in groots
opgezette bommen-akties op de ge
wichtigste Duitse fabrieken-concen
traties. Voor de golven van de zwa
re Engelse en Amerikaanse bom
menwerpers zwierven de lichtere
Halifax, die dienden als padvinders.
Ze markeerden de doelen met hun
gekleurde fakkels, waartussen de
zwaardere broeders hun bommen
maar hoefden te laten vallen. Maar
op deze 31e vlucht was het geluk
niet met Hikson. De Duitse nacht
jagers waren nog niet heelmaal van
de hemel verdwenen en dat merkte
ook deze piloot, die boven Nederland
achtervolgd werd door een Duitse
Messerschmidt-jager, welke ook hem
te pakken kreeg. Zijn vliegtuig ging
verloren en hij kon zich ternauwer
nood per parachute redden.
„Ergens" kwam hij neer, totaal
ontredderd door dit avontuur, ken
de weg nog steg en wist niet wie of
waar de vijand was.
GROENE ERWTEN
Hij greep in het donker zijn para
chute in, kroop in een droge sloot en
wachtte de ochtend af. Als die komt,
merkt hij dat hij in de nabijheid van
wat boerderijen in een klein dorp
is neergekomen, waar een hond blaft
en zo nu en dan wat mensen lopen.
Hij heeft geen notie waar hij is. Het
wordt de langste nacht en dag van
zijn leven, met een opkomende hon
ger, die hij bedwong met wat groene
erwten uit de ruiter, waar hij on
der gekropen was.
Als de nacht valt van de tweede
dag trekken boven zijn hoofd weer
nieuwe eskaders Duitsland in, maar
sterft hij bijna van de dorst. Hij be
seft dat hij daar niet langer kan
blijven en waagt zich, stijf en stram,
onder de ruiter uit en gaat onzeker
op stap. Hij blijkt te komen van
het Veulen, want het is daar dat hij
neergekomen is, maar volgt dan de
weg richting Ysselsteyn, waar links
en rechts wat boerderijtjes opdui
ken .Uit een van hen komt moeder
van Staveren, die met haar familie
bij buurman in de schuilkelder heeft
gezeten. „Hello", zegt die „Duitser"
wat benauwd, maar dat zegt moe
der van Staveren nog weinig, die
het maar raar vindt dat de duistere
man maar één laars aan heeft en
met zijn andere been in een witte
sok rondwandelt. Maar de rest van
de familie van Staveren heeft wel
door dat er iets vreemds is met die
meneer en neemt hem mee het ou
derlijk huis in, waar al snel duide
lijk wordt dat men te doen heeft
met een vlieger uit New Zeeland.
DE EERSTE VAN VELEN
Zo doet de eerste Engelsman, mid
den in de oorlog, zijn entree bij de
familie van Staveren, die zich niet
realiseert, dat als ze William een
maal en een bed geven, wat het
vervolg zal zijn. Een vervolg dat be
staat uit tientallen piloten, Engel
sen, Amerikanen,, Polen, ja zelfs
een Rus, die daar allemaal vrij ont
haal vinden en dat op nog geen hal
ve kilometer van een kazerne, die
de Duitsers in datzelfde Veulen
hadden opgericht en bemand. Maar
dat is een verhaal apart.
We gaan weer terug naar een wat
ontredderde Hikson, die niet wist
wat hem overkwam, toen hij in
plaats van groene erwten een be
hoorlijke maal kreeg voorgezet en
in plaats van naar de gevangenis,
naar een bed verwezen werd, dat
toevallig open was, omdat de onder
duiker, die normaliter al bij de fa
milie van Staveren opgenomen was,
die avond elders verbleef.
Zo is William Hikson in de fami
lie van Staveren opgenomen of het
dagelijks werk was. Later werd het
inderdaad dagelijks werk, maar
William was de eerste en dat heeft
op beide „partijen" een dergelijk
grote indruk gemaakt, dat nu, na 31
jaren, William Hikson en zijn vrouw
op een trip door Europa extra een
tweedaags afstekertje maken van
af Parijs om Mevr. van Staveren en
de familie nog even goeden dag te
komen zeggen.
KINK IN DE KABEL
Maar het is ook hem duidelijk,
dat dit niet eeuwig duren kan. Hij
wil terug en er zijn mensen, die
zeggen dat ze hem terug kunnen
brengen. Moeder van Staveren heeft
daar wel weinig fiducie in, want ze
Heren korrespondenten en
adverteerders gelieven er re
kening mee te houden dat in
de kermisweek, dus op VRIJ
DAG 9 augustus GEEN Peel
en Maas zal verschijnen.
Zy doen er goed aan mede
delingen en advertenties voor
die kermisweek voor woensdag
31 juli aan ons op te geven of
in te zenden.
heeft links en rechts wel gehoord
dat de zgn. piloten-routes voor het
merendeel zijn opgerold door de
Duitsers, die daar eigen mensen in
gesmokkeld hebben en zo achter
bestaande organisaties zijn gekomen,
die dan op een gegeven ogenblik al
lemaal gevangen genomen werden.
Maar wie is zijZo heeft Wil
liam Hikson op een gegeven moment
een burgerpakje aan en komt het
ogenblik van afscheid. Als af
scheidscadeau geeft hij haar het
embleem van de R.A.F., dat zijn in
middels opgeruimd uniform sierde
en het adres van zijn vader in Nieuw
Zeeland. Hij gaat op de fiets naar
Roermond.
Nu, 31 jaren later somt hij de
plaatseri allemaal op, waar hij in
Nederland gezeten heeft.. Roermond,
Sittard, Tilburg, Groningen en Apel
doorn. Allemaal stations op een reis
om buiten Nederland te komen,
maar het net was dicht en in Apel
doorn kreeg de Duitser hem te pak
ken. Het werden verschillende
Duitse gevangen-lagers tot in Lu-
beck toe, waar hij door zijn eigen
landslieden bevrijd werd.
HET VERDERE VERHAAL
gaat over een hernieuwd kontakt
met deze Hikson. Na de bevrijding
schrijven de van Staveren's naar zijn
vader in Nieuw Zeeland, met de
vraag, die ze ook aan de vele an
dere families van de bij hen onder
gedoken piloten gesteld hebben:
„Hoe is het uw zoon vergaan, leeft
hij nog en gaat het met hem
Van deze vader komt een enthou
siast verhaal terug van de bevrijde
zoon, die al naar Nieuw Zeeland on
derweg is. Later volgen blieven van
William zelf, die o.m. nooit de ver
jaardag van moeder van Staveren
vergeet.
Als zoon Cor later met emigratie
plannen rondloopt biedt de intussen
ingenieur géworden Hikson zijn be
middeling aan en zorgt dat de mi-
gratie-moeilijkheden in Nieuw-Zee-
land aan de kant worden geruimd.
Als in 1962 moeder van Staveren
in datzelfde Nieuw Zeeland haar
zoon gaat opzoeken, dan is de eerste,
die haar aan boord komt begroeten,
William Hikson.
En nu bij een Europa-trip maakt,
is in het reisprogramma natuurlijk
ook Eikenhof weer opgenomen, dat
hij na 31 lange jaren zijn vrouw wil
laten zien.
Zo zit hij dan in de woonkamer
van de familie van Staveren. Een
wat grijzende man, die naast zijn
koffiekop de oude RAF wings heeft
liggen, die moeder van Staveren al
tijd bewaard heeft. Een wat vreemd
oorlogssouvenier, waaraan veel her
inneringen kleven. Hij wandelt bui
ten wat rond en herkent de dingen,
de struiken, de heggen. Hij wijst
naar de horizon waar de Duitsers
hun kazerne hadden. Duitsers, die
wel eens op de boerderij kwamen
voor melk en eieren en niet wisten
dat achter in de schuur of boven
in de kamers de piloten zaten, waar
zij soms dag en nacht naar gezocht
hadden.
De eerste van een lange rij is na
31 jaren weer terug. Terug bij de
familie, die eens leven en goed voor
hem op spel gezet hebben. Terug om
een 80-jarige ook zijn gelukwensen
te kunnen aanbieden.
Het leven kan soms schoon en
hartelijk zijn.Ook voor een pilo
ten-moeder
voor al uw
vaa fan aiunckkol n-v.
STIERSTM Ud NBM
Ven ray
Stationsweg 11
Tel. 04780 - 4438*
Venrays Zorgenkinderen hebben een leuke vakantie achter de rug.
Zaterdagmorgen hebben de ouders 18 gehandicapten van 6 tot 25
jaren terug kunnen gaan halen in Helden, waar ze op boerdcry
de Spiesberg een prima week achter de rug hadden.
Er zijn meer vakantiekampen en
als we daar de aandacht aan moes
ten geven, konden we in deze tijd
een extra blad daarmee vullen. Als
we voor dit kamp een uitzondering
maken, dan doen we dat, omdat fei
telijk te weinig wordt stil gestaan
bij de problemen, waarmede ouders
van zorgenkinderen te maken krij
gen. Niet alleen dat het gehandicapte
kind steeds opnieuw hun grote zor
gen vraagt, maar b.v. een vakantie
is er voor deze kinderen niet bij.
Ze kunnen praktisch nergens terecht
en de ouders zelf moeten iets orga
niseren, willen ze ook de zorgen
kinderen net als andere kinderen in
de vakantie iets extra's geven.
DUW KAMPEN
Dat is in het verleden wel eens
gelukt in de oude DUW kampen bij
Ysseltseyn, maar de kosten liepen
dermate op, dat zelfs met behulp
van de vereniging Ons Zorgenkind
het voor de meeste ouders een te
grote financiële belasting ging wor
den.
Dus geen vakantie
Maar zoals zo dikwijls heeft men
toch weer een oplossing kunnen
vinden. Ditmaal in Helden, waar de
voorzitter van de plaatselijke afde
ling zijn boerderij de Spiesberg be
schikbaar stelde voor andere gehan
dicapte kinderen.
Niet alleen zorgde hij voor een
goed onderkomen, doch ook voor
prima kampeer-materiaal.
„Ik weet wat het is", aldus de
heer Hoogendoorn, „een vakantie is
niet alleen van belang voor het zor
genkind zelf, dat ervaart, dat ook
andere kinderen met hun handicap
klaar moet zien te komen. Maar zo'n
vakantie is ook belangrijk voor veel
moeders, die eindelijk eens een week
verlost worden van die eeuwig
durende zorg
Maar bij ons bezoek aan dit kamp
bleek dat laatste ook maar betrek
kelijk, want voor deze groep bleken
7 leidsters nodig, waarvoor ook weer
twee moeders zich beschikbaar had
den gesteld. Mevr. Lemmens zwaai
de de scepter in de keuken en Mevr.
Peters zorgde voor de algehele lei
ding.
INDIANEN
Het moet gezegd zijn dat een
boerderij bij uitstek geschikt is voor
een vakantiekamp. Bij de zorgenkin
deren was de koestal een prachtig
dagverblijf en was de varkensstal
de slaapplaats. Op de deel was een
eetzaal ingericht. Men had het alle
maal in indiaanse stijl gehouden en
zelfs grote wigwams waren inge
richt vo orde jongelui, dat met jute
zakken ook echte indianenkleding
hadden gemaakt.
De bevolking van Grashoek loon
de zich een royaal gastheer. Zij
zorgden o.m. dat de vakantiegangers
een hele dag per huifkar de Peel
door konden. En de Ysselsteyn se
boerenblaaskapel o.l.v. de heer van
't Hoff kwam in vol ornaat zorgen
voor een muzikale avond, die klonk
als een klok. Kortom, ieder heeft
zijn best gedaan de kinderen echt
het idee te geven van een vakantie-
in-optima-forma en gezien de reak-
ties van de deelnemers was het fei
telijk allemaal veel te vlug alweer
voorbij. De ouders zorgden dat er
geregeld telefonïesne kontakten wa
ren en zelfs voor controle in het
Venrayse ziekenhuis was een aparte
regeling getroffen. Daar stond tel
kens een auto voor klaar.
Dank zij de belangeloze inzet van
leiding en leidsters konden de kos
ten van het kamp laag worden ge
houden, zodat de ouders, mede door
een subsidie van de vereniging Ons
Zorgenkind, voor geen onoverkome
lijke financiële lasten komen staan.
„We hadden feitelijk heel Venray
graag naar Helden toegebracht zo
zei de aktieve heer Peeters uit Ys
selsteyn „om eens te laten zien hoe
noodzakelijk een vereniging als Ons
Zorgenkind wel is. Dit alles was
onmogelijk geweest als niet Venray
achter ons had gestaan bij de kol-
lekte voor deze vereniging. Dan had
men zelf kunnen zien hoeveel geluk
men schenken kan
En dezelfde ouders zijn thans
weer bezig om in september a.s. nog
een dagtrip te organiseren naar het
recreatieoord de Bergen in Wanroy.
Want zij willen dat de gehandicap
te kinderen dezelfde mogelijkheden
krijgen als uw en mijn kinderen.
Misschien dat we daaraan eens
wat meer kunnen denken als voor
Ons Zorgenkind gekollekteerd wordt,
waarbij ook gedacht kan worden aan
de eigen inzet als kollektant(e).
Degenen, die nieuwsgierig zijn
ook al in verband met de financiën
naar wat op Venrayse kermis ko
men zal, kunnen het volgende ver
wachten op de beide Venrayse ker
misterreinen:
Grote Markt:
autoscooter
kinderdraaimolen
kinderautorij school
pinda-oubli-popcornkraam
viskraam
nougat-suikerspin
ijs wagen
lijntrekspel
rotariospel
Hensenius- en Schouwburgplein:
Apollo L000 (een nieuw kennisver-
maak dat verschrikkelijk snel
rond schijnt te draaien)
rupsbaan
turbo-jet (ook een nieuw kermis
vermaak, ongeveer in de vonn van
de poliep we'ke we vorig jaar op
de kermis hadden)
viskraam
nougat-suikerkraam
ijs wagen
pinda-oubli-popcornkraam
gebakkraam
suikerspin
vliegtuigmolen
draaimolen
schietsalon
brievensport
holly-cranes (gokspel)
bulldozer schuiftafel (gokspel)
rolband spel gokspel)
klokkenspel (gokspel)
stoplichtspel (gokspel)
lunapark
spookslot